장음표시 사용
271쪽
disserunt quod alio loco fortasse tractabimus hae sunt illae fibrae stirpium, quas initio dixi, persequendae, et omnes elidendae, ne ulla umquam possit exsistere.
Magnum opus et dissicile quis negati quid autem
praeclarum non idem arduum sed tamen id se esse-cturam philosophia prostetur nos modo curationem eius recipiamus. Verum quidem haec hactenus cetera, quotiescumque voletis, et hoc loco, et aliis, parata vobis erunt
6 Ern. c. Gebli omisit se. M. quod alio loco fortasse tra Alibi dicitur sed haec hactentu, ctabimus Inlia IV. c. 8.uti Lael. XV, exu hoc discrimine,
hae sum illae fibrae Tieone, R .hI. B ut ponatur, quum observent, pronomen hi ab initio δηn i tu mun Ordo ad finem plane sententiae ita poni cum emeaei, i dvo tur illa vero locum a ,
quum eius continuatio ad aliud tempus dissertur. V. Ramshom vi. Gramm. f. 181 p. 539. Sed miror, Goerengium ad Academ. I. 5, 18 p. 29. nostro loco particulam quis Vertim quidem haec Moenus dem delendam iudicasse. quadam, ut in eo lateat particula autem Sic supra II. 13, 30. Haec
est copia verborum. V. Oereng.
272쪽
LIBER QUARTUS.I. 1. Quum multis locis nostrorum hominum ingenia virtutesque, Brute, soleo mirari tum maxime in his studiis , quae sero admodum expetita, in hanc
civitatem e Graecia traustulerunt nam quum a Primo
Urbis ortu regiis institutis, partim etiam legibus, auspicia, caerimoniae, comitia, provocationes, patrum consilium, equitum peditumque descripti , tota res militaris, divinitus esset constituta tum progressio admirabilis, incredibilisque cursus ad omnem excellentiam saetus est, dominatu regio re publita liberata nec vero hic locus est, ut de moribus institutisque maiorum, et disciplina ac temperatione civitatis loquamur aliis haec locis satis accurate a nobis dicta sunt, maximeque in iis sex libris , quos de re publica scripsimus. 2. Hoc autem loco consideranti mihi studia do-1 Sic M. c. Codd. - m. c. aliis his in M. Legendum c. E. in iis M. V. Adn in I. 3, 5. CAP. Ι. 1 provocationes Pro sex libris de re publica Adivocationem ad populum iam a regi sis nos in libro . de Ciceronis inhus fuisse, ipse Cicero auctor est philos meritis. p. 45 sqq. de ep. II, 31. p. 191. Μ con 2. Hoc autem loco Sententia- ferre iube marisius Livium VIII, 33. rem nexus est hic in mores et et Valer Μaxim. VIII, 1. res publica divinitus a maioribus dirinisus quod proprie signisi nostris constituta est: cita studiacat graecum θεοθεν, passim a Ci quoque doctrinae iam antiquitus abcerone ponitur pro divine excellen ias arcessita aliunde, nec solum aseter de Ora Ι. 7, 28 illa, quae phi cessita. 4ed etiam conservata et Iosophi dirinitus serunt esse dicta culta videntur. Neque vero id mi- temperatione tritatis V. Ad rum est; orebat enim in ipsa Ita- notata in I. 10, 21. Pythagoras ceri. Dj9jtia i Cooste
273쪽
aliunde, neque solum expetita, sed etiam conservata et culi videantur erat enim illis paene in conspectu, praestanti sapientia et nobilitate Pythagoras, qui sit in Italia temporibus iisdem, quibus L. Brutus patriam li
beravit, praeclarus auctor nobilitatis tuae Pythagorae autem doctrina quum longe lateque flueret, permanavisse mihi videtur in hanc civitatem idque tum η coniectura probabile est, tum quibusdam etiam vestigiis indicatur.
quis enim est qui putet, quum soreret in Italia Graecia
potentissimis et maximis urbibus, ea quae magna dicta
est, in iisque primum ipsius ythagorae, deinde
postea Pythagoreorum tantum nomen esset, noStrorum
hominum ad eorum doctissimas voces auris clausas fuisset
3. Quin etiam arbitror, propter Pythagoreorum admirationem, Numam quoque regem Ρythagoreum a posterioribus existimatum nam quum Pythagorae disciplinam
et instituta cognoscerent, regisque eius aequitatem elsapientiam a maioribus suis accepissent, aetates autem et tempora ignorarent propter vetustatem. eum, qui sa
pientia excelleret, Pythagorae Iuditorem suisse credi
II. Et de coniectora quidem hactenus Vestigia
Sic . e coni pro vulg quum quod recte retin. Or. V. Ada. in V. 25, 2 3 Sic B. Gobh. D. Ern. - lerae i. Edd. veit ratenim quod praeserendum. 4 Ern in Italia uncis cinxit. Frustra. Sic, Recte. r. reduxit vulg. in hisque. auctori favus generis tui cla Goereng. ad de Legg. I. 16, 4 rissimi. Neide. p. 70 Bamshorn. at Gramm, ea ua mam dicta est m. e. . 159 p. 359. eam dico, quae magna dicta est a Numam Pythagoreum Li de Dixin I. 19, 36. Contemnamus ius I. 18 princ. Anctorem a etiam Babylonios, e , qui numeris trinae eius Pythagorae), quia nox stellarum cursus et motus perse, exstat alius, salso Samium Pytha quuntur. N. D. I. 13, 35. Nec au goran edunt quem Servio mulso cliendus Theophrasti auditor, Stra regnante Romae, centum ampliusto, is, qui physicus appellatur. In post annos, in ultima Italiae Orit, fra c. 6, 14 stulti autem aegritudo circametapontum Heracleamque ei est, ea qu amciuutur in malis opi Crotona iuvenum aemulantium stu natis ibid. c. 8, 18 princ. c. 13, 31 dia coetus habuisse. - ceterum princ Interdum etiam verbum. dιco quam late sparsa fuerit haec per additur, ut supra I. 324 8. Num versa opinio non solum inter pHe quid igitur est eaussae, quin amicos tas, sed etiam patres ecclesiastico vostros Stoicos dimittamus atque adeo rerum auctores, docto dico, qui aiunt animos manere. V. demonstravit Davisius. Dissiligo b Cooste
274쪽
autem Pythagoreorum quamquam multa colligi possunt,
paucis tamen utemur, quoniam non id agitur hoc tempore nam quum carminibus soliti illi esse dicantur ei praecepta quaedam occultius tradere, et mentis suas aeogitationum intentione cantu dibusque ad tranquillitatem traducere gravissimus auctor in Originibus dixit Cato, morem apud maiores hunc epularum fuisse, ut deinceps, qui accubarent, canerent ad tibiam clarorum virorum laudes atque virtutes ex quo perspicuum est, et
cantus tum fuisse rescriptos vocum sonis' et carmina.
4. Quamquam id quidem etiam XII tabulae declarant,
perentur, nisi ab iis, qui interiore των γαρ σπετερησιν dτασθαλινσιν ac penitiore pythagorea philoso ὁλοντο ' quum tuum Homerus Ophiae cognitione imbuti essent eos mina abstructu numero pluruli dedico, qui ἐσωτερικοὶ dicti sunt signare sole Nitetsch udra. d. quibus oppositi sunt discipuli ἐξω- et quom laudat polin. de extr. τερικοὶ, h. e. ii, qui institueren Odyss parte. p. 106. tur et praepararentur ad discenda in originibus V. Adnotata in
a Percipienda secretiora et occulta I 2, 3. disciplinae decreta rescriptos Ocum Onia Erne- mentes sua Tirones obser stius Clav. Ciceron. s. v. rescriberctvent, Romanos pluribus vocabit interpretatur h. l. sic cantuum iu lis, rivibus sermo patrius notio rum certos modo eas factos μnem abstracti subiecit, ut concretis nisgus expreSSOS, quod OS VOcauso osse. In hoc numero reserenda mus Omponireri. I. F. Gmnoviussuri nomina mens, animus, inge ad Liv. VII, 2 tentabat descriptos.
nitim alia. Sic h. l. Pythagorei di Quod Or in Adn probat, dicens:
Curatur mentes aua cuntii ad trata Qui vulgatam ac rescr.3 defendunt, quillitatem traduxisse, non mentem explicare debent de notis, musicis suam uti nos throni eist) supra supra singulas syllabas positis. tc. 1 l. nostrorum hominum inge nihi movendum. Rescribere enimnia non ingenium, de Getat . est cantus et carmina acribendo h. Quamquam nonniilla concreta etiam e uotis signisve rei ocare vel reui- pro abstractis ponuntur, uti inge gere ad aptos VOCum sonos. Pronium hominum, . . ing. generis sonis sui qui legendum suspicare huma ni Eleguuter in hanc rem tu notis quod probavit Ollius disputavit A. Groteland Commcnt in Praelecti. Sed accuratius vide- d. . 1O. Saepe etiam nomina abs tur vulgata significare notas, qui tractu plurali numer ponuntur, bus sonos acutos et graves indicare quum plures species vel diversi sta soliti fuerint musici, monentotus nominis abstructi significantur, rellio.
cit supra I, 48. mortes III, 4 reli M. I tabulae de Rop. IV. quae quoque perturbationes animi, ed. . p. 291 ex Augustin. C. D. formidines. libidines, Iracundiae. I, 90 XII tabulae cum perpaucasIV, 6 tres constantiae V, 39. a res capite sanxissent, in his hanc letudines. Ossic. I, 22 sortitudines quoque sanciendam putui ei unt, si Fin I, 15 assiduitates. IV, 27 quis Occentuuisset, sive carmen con omnes avaritiae. CL chsneri ci didisset, quod infamiam sacero stu-
275쪽
eondi iam tum solitum esse carmen quod ne liceret seri ad alterius iniuriam, lege sanxerunt nec vero illud non eruditorum temporum argumentum est, quod et deorum
pulvinaribus et epulis magistratuum de praeeinunt;
quod proprium eius suit, de qua loquor, disciplinae. mihi quidem etiam Appi Caeci carmen, quod valde
Panaetius laudat epistola quadam, quae est ad Q. Tuberonem, Pythagoreum ' videtur multa etiam sunt in nostris institutis, ducta ab illis quae praetereo, ne ea,
quae peperisse ipsi putamur, aliunde didicisse videamur.
5. Sed, ut ad propositum redeat oratio quam brevi tempore, quot et quanti poetae, qui autem orato
res exstiterunt facile ut appareat, nostros omnia consequi potuisse, simul ut velle coepissent. ΙΙΙ. Sed de eeteris studiis alio loco et dicemus, si usus fuerit, et saepe diximus sapientiae studium vetus id quidem in nostris; sed tamen ante Laeli aetatem et Scipionis non reperio, quos appellare possim nominatim quibus adolestentibus Stoicum Diogenem et Academicum Carneadem video ad Senatum ab Atheniensibus missos esse legatos qui quum rei publicae nullam umquam partem attigissent, esset-
Ern delo etiam quod abest ab plurib. Codd. 8 Sio codd.
pauci et vulgares, d. et Bois. Em. - Plerique et Codd. et Edd. vett. Pythagoreorum. r. s p., ipsum ullium ortasse ideo noluisse dicere φιhagoreum, ne acciperetur pro carmine composito a Pytha
hora PSO. huius legis in Tab. VII de delictis infra V. 20, 57. qua pulchritudiae sic sese habent: SEI si quis urbem, quibus autem opibus irae PIPVLOD convicio OCENTASI ditam servitute oppressam tenuit cΑ ΜΕΝVE CONDISIT condide civitatem Cf. IV. M. T. quis in
deorum putrinarinus II. e. so CAP. III. eius id quidem , Iennibus epulis ad deorum pulvina sed tamen V. Adnot. in I. A Dria, cum fierent Icctisternia Davi mox de simul tis pro simulac, sius ad partes vocat Salmasium quod saepe apud Tullium legitur, Exercit Plin. p. 122. v. Goer nκ ad Acad. II. 16, ou epistola ad Tuberonem V. F. Laelio V. nos in libro d. p. 20G. an Lynden de Panaetio. p. 116. missos esse legatos Vide, iue Tuberone v eundem i. d. p. 51. 4Iacet, de hac legatiove quae F 5. qui autem Oratores Parti posuimus in libro d. p. 9. U. η cula autem inservit orationis gra temma I. tertium legatum, ni dationi indicandae, ut idem sere laum Peripateticum praeterinisi si valeat, quod inprimis, demum Sic ero. Dissilia πιν Cooste
276쪽
que eorum alter Cyrenaeus, alter Babylonius, numquam profecto scholis essent excitati, neque ad illud munus electi, nisi in quibusdam principibus, temporibus illis,
suissent studia doctrinae. Qui quum cetera litteris mandarent, alii ius civile, alii orationes suas, alii monumenta maiorum hanc amplissimam omnium artium,
bene vivendi disciplinam, vita magis quam litteris peri
6. Itaque illius verae elegantisque philosophiae, quae ducta a Socrate in Peripateticis adhuc permansit. et idem alio modo dicentibus Stoicis, quum Academici
eorum controversias disceptarent, nulla sere sunt aut pauca admodum Latina monumenta, sive propter magnitudinem rerum, occupationemque hominum sive etiam,
quod imperitis ea probari posse non arbitrabantur quum interim, illis silentibus, C. Amafinius exstitit dicens; cuius libris editis commota multitudo contulit se ad eandem potissimum disciplinam, sive quod erat cognitu periacilis, sive quod invitabantur' illecebris blandae bo-
9 r. h. . et infra c. r. Odi et pluri Edd. Vetti Amasa nius.
renaeus carneades. - sed novae Academiae assectae, qui, blonius Diogenes Stoicus quum nulli certae addicti essent di- scholis excitati Exquisitius di sciplinae, aliarum scholarum o ctum pro e scholis, in quibus vi troversias, rationum momentis extam umbratilem agebant, protracti cussis et inter se comparatis, disce-Ceterum argumentum, quo Cicero piare et diiudicare poterant. s.
probare conatur, iam tum studia nos in I. d. p. 148 sq. doctrinae viguisse inter Romanos, C. Am ius V. nos in I. d. et Iongissime arcessitum est et P. 22. vero vanissimum ad eandem potissimum dista-νδε magis quam litteris Ad linam quam sectabatur Amafinius, illnstrandum hunc locum iacit de ac epicuream. De re ipsa v. Fin III 3, 11 Adi, si tanti est, nos in L d. p. 21. nos in I. d. p. 9. inritabantur Sic primus edidit 6 elegantis V. Adnotata in I. Wolfius, ita ut numerus pluralis 23 , 55. Per figuram, quae a grammaticis apiciem alio modo Hoc Zenonis, pellatur Fnesia referretur ad no- stoicae disciplinae auctoris, novandi me collectivum multitudo quae studium quum aliis locis, tum in emendatio elegantissima est. Orel- principio libri IV. de Fin vehemen lius consere iubet de in I, 25. ter exagitavit et carpsit Cicero multitudinem - quod ita putant. Academicι Non veteres Acade Vulgo legitur inritabatur, quod mici intelligendi sunt, qui Platonis propterea displicet, ciuia numerus magistri doctrinam genuinam utiptu singularis pertinere videatur ad vo-rimum expresserunt, nec nisi in em disciplinam. Ernestius corre- nonnullis loci ab illo desciverunt, xit inritabat. ale.
277쪽
luptatis sive etiam, quia nihil prolatum erat melius, illud, quod erat, tenebant. 7. Post masnium autem niuiti eiusdem aemuli rationis multa quum scripsissem .
Italiam totam occupaverunt quodque maximum argu
mentum est, non dici illa subtiliter, quod et facile ediscantur, et ab indoctis probentur, id illi firmamen. tum esse disciplinae putant. IV. Sed defendat quod quisque sentit sunt enim iudicia libera uos institutum tenebimus, nulliusque
unius disciplinae legibus adstricli, quibus in philoso
phia necessario pareamus, quid si in quaque re maxime probabile, semper requiremus quod quum saepe alias, tum nuper in Tusculano studiose egimus. Itaque expo sitis tridui disputationibus, quartus dies hoc libro concluditur . ut enim in inferiorem ambulationem descendimus, quod seceramus idem superioribus diebus, aeta
8. M. Dicat, si quis volt, qua de re disputari e
lit A. Non niihi videtur omni animi perturbatione posse sapiens vacare M. egritudine quidem hesterna disputatione videbatur: Dis sorte temporis caussa nobis' a sentiebare. O. Minime vero nam mihi egregie probat
3 Sic pauci codd. L. b. Lall. - m. c. v g. etiam OL My quod et iam s. divisim: ex quo semel ab Amas prolata sunt: ' quod mihi non probatur. o. an. 5 Ern. c. d. vet. Bouli concludeιν 6 v. Adn. CAP. IV. . nullivaque unitio Sic recte emendavit Benileius quae coniectura firmatur Oxonn ali l. et Codd. Regior utiq. auctoritate. Vulgo legebatur nullisque. Sic
Brut 59. nulla re una magis oratorem commendari. Pari modo dicitur nemo unua Porro quis is unua, quicunque unus, qui unus, ali
quis unus, nihil unum 3 ουδένι. V. Goerena ad in V. 7, 19 p. 552. De philosophandi ratione, quam sequutus est Cicero, disputavimus in libro dicto. p. 66 I . et p. 9 - 8l. ι infestiorem rubulationem tae Divinat. , 5. Princ. Quibus de
rebus, - Cum asem Cum Q. Butre
in Tusculano, disputatiun est. Nam lim mhulundi caussa in Lyceum venissemus: id enim superiori GI mnasio noriae est). tuque Superrio ambulatio dicebatur Lyceum, ubi ambiilare solebant inferis amoulatio erat Academia, locus eodem Ciceronis Tusculano, ubi dis putationes philosophicae institue bantur. Ambulaιi h. l. signiscalambulacrum s locum, ubi ambulative. is de Orat. I. 7, 28 pnu 8 nobis assentiebareb Sic recuDavisius cum plerisque Edd. vetv Ernestius cum L. 1566. Gebh. Lall, omisit nobis. Plerique Codd. ss exhibent nosei Grypti no is Vati
non au nolitieius tentabat non te
temporis caussa Neidius expli' cat: emporibus inserviens, moin BuCtoritate mea, ne dubiis tuis tae dium mihi exhiberes. Dissiligo b Cooste
278쪽
est oratio tua. M. Non igitur existimas cadere in sapientem aegritudinem Z A. Prorsus non arbitror. M. Atqui, si ista perturbare animum sapientis non potest, nulla poterit quid enim metusne conturbet at earum
rerum est absentium metus, quarum praesentium est ae
gritudo sublata igitur aegritudine et ' sublatus est
metus restant duae perturbationes, laetitia gestiens et libido quae si non cadent in sapientem, Semper menS
erit tranquilla sapientis. . A Sic prorsus intelligo. u. Utrum igitur mavis statimne nos vela sacere, an quasi e portu egredientis paullulum remigares A. Quidnam est istud non enim intelligo. V. M. Quia Chrysippus et Stoici, quum de animi perturbationibus disputant, magnam partem in ista liendis et desiniendis occupati sunt illa eorum perexigua
oratio est, qua medeantur animis, nec eos turbulentos esse patiantur: eripatetici autem ad placandos animos multa asserunt spinas partiendi et desiniendi praetermittunt quaerebam igitur, utrum panderem vela orationis statim, an eam aut paullulum dialecticorum remis propellerem A. Isto modo vero erit enim hoc totum, quod quaero, ex utroque persectius. 10. M. Est id quidem rectius sed post requires, si quid uerit obscurius. A. Faciam equidem tu tamen, ut soles, dices ista ipsa obscura planius, quam dicuntur a Graecis M. uitar
7 et recep. . e plurib. Codd. At recte et cum Em eiecit r. facile ex ultima sullaba praecedentis vocabuli nasci potuit. 8 Sic'.
clav. Ciceron. . . remigare sic διον Tullius de Divin. I, 53. Fore, ut explicat: Utrum malis statim o armis Darius e Persae ab Alexan-piose et late disputari, an vero ante ro e Macedonibus Vincerentur. adhuc aliquamdiu subtiliter rem per Consere iubetes. F. Gronovium adsequi quemadmodum qui portum liv. III, 25. egrediuntur non statim e R 'nt, dia ineorum remis Η. e. an sed lentius progredauntur: ad 'utem orationem exordirer more dialectico' fit remigando CL OA , 5 Pr*ς subtiliore disputatione, quast C p. V. ChrῬιπω et Stokς- λ-ditur. Chrysippus , unus Stoicorum exceΙ- lentissimus, nominatim appellatur, Isto modo vero II. e. profectoeeteri generali nomine designantur isto modo, sc ut orationem inci-Hunc dicendi morem pluribus exem pias acininis partiendi et definiendi. DΙis illustravit Davisius momer Il. me vocula Nero . Adnot. in II 5, 13.
279쪽
equidem sed intento opus est animo, ne omnia dilabantur, si unum aliquod effugerit. Quoniam, quae Graeci rudi vocant, nobis pertum
bationes appellari magis placet quam morbo. in his explicandis veterem illam equidem ythagorae primum, deinde Platonis descriptionem sequar qui animum in duas partis dividunt alteram rationis partiripem saetunt, alteram expertem in participe rationis ponula tranquillitatem, id est placidam quietamque constantiam in illa
altera motus turbidos tum irae, tum cupiditatis, contrarios inimicosque rationi. 11. Sit igitur hic sons utamur tamen, in his perturbationibus describendis, Stoicorum desinitionibus et partitionibus qui mihi videntur
in hac quaestione versari acutissime. I. st igitur Zenonis haec desinitio, ut perivrb is sit, quod παθος ille dicit, aversa a recta ratione, eostra naturam, animi commotio quidam brevius, perlu bationem esse appetitum vehementiorem sed vehementiorem eum volunt esse, qui longius discesserit a naturaeio dilabaritur cato apud Ci putatione redit ad Stoicorum dise,ceron de in III. 22, 4 discipli plinam. nam Stoicam sic praedicans induci C p. R. H. Zenonis definitio tur Admirabilis compositio disci Diog. Laert. VII, 110. Em iplinae, incredibilisque rerum traxit Ab τὸ πάθος κατα Ζηνων η ordo. - Quid non sic aliud ex ἄλογος καὶ παo φυσιν,οχης ηυatio nectitur, ut non, si ullis lit νησις, et δομη πλεονάγοσα 'teram moveris, abent omnia' nec Ceterum post verba hae definitis tamen quicquam est, quod moveri recte aequitur ut non accusati a Possit. c. ins , quia haec constructio adhibetur, quum aliquid esse vel sacrum PH gorae Platonia descri esse pronunciatur, coniunctio autemptronem cs Adnotata in I. 10, 20. u ponitur, quum quis indicare vult, et J V 21, 7 Stoici contra per rem aliquam certo quodam modo turbatione collocabant in eadem cogitandam esse. AEL. - . 14- sede, cui rationem adsignabant. Hinc dicitur si vel is de ire, Plutarch. Placit. IV. c. 21. Stoici M. AEL infra c. 21, 47. c. 9, 20 dieunt ιναι τῆς ψυχης νώτατον hoc modo describunt, s. c. 11, 27 nιρος, τὸ ηγεμονικὸν τι ποιουν Ossensionum desinitiones auri eiu
τα φαντασίας καὶ τα συγκατα modi, M. Alibi solum accusativum πεσεις καὶ ρααε καὶ τουτο 1o Cicero ponit, ruti cinis 8, 18 γισαον καλουσιν. Plura affertia ea sic e tune pigritiam, me ulmus Cicero agatur Pythagoram et sum consequentia laboris ceti. Vel Platonem in eo sequitur, quod ani etiam dicunt . ins sequitur, utimum an duas partes dividendum in c. 8 prino. Ilaec definiunt censet, alteram rationis participem, hoc modo. Intii rutam esse di alteram expertem in qua existant curas aegritudinem ceti. V. Oct. perturbationes in reliqua vero dia neri l. d. p. 79. Dj9jtia i Corale
280쪽
LIBER IV. 6. 261 constantia. artis autem perturbationum volunt ex duobus opinatis bonis nasci, et ex duobus opinatis malis; ita esse quattuor ex bonis Asdinem et laetitiam ut sit laetitia praesentium bonorum libido futurorum ex malis metum et e Pudinem nasci censent metum, suturis aegritudinem, praesentibus quae enim venientia metuuntur, eadem assiciunt aegritudine instantia. 12. Laelista autem et libido in bonorum opinione versantur quum libido ad id, quod videtur bonum, illecta et inflammata rapiatur laetitia, ut adepta iam aliquid concupitum, efferatur et gestiat natura enim omnes ea, quae bona videntur, sequuntur, sugiuntque contraria. Quam ob rem, simul obiecta species cuiuspiam est, quod bonum videatur, ad id adipiscendum impellit ipsa natura id quum constanter prudenterquest, eiusmodi appetitionem Stoici βουλη ri appellant, nos appellamus omniafem eam illi putant in solo esse sapiente quam sic definiunt voluntas est, quae quid cum ratione desiderat quae autem, ratione adversas, incitata est vehementius, ea libido est, vel cupiditas eme- nata quae in omnibus stultis invenitur. 13. Itemque quum ita movemur, ut in bono simus aliquo, dupliciter id contingit nam quum ratione animus movetur placide atque constanter, tum illud gaudium diuitur quum autem inaniter et emase animus e sultat, tum illa laetitia gestiens vel nimia dici potest; quam ita definiunt, siue ratione animi elationem quon-
Ern. me ardo iniecta quod est in codd. aliq. 1 Sic m.
videtur. L. f. 11. 13. 22 34. 47. r. Partes Apposite laudaticlis appellabant μιθυαίαν Diog. Laeri. n. de Invent. I. 10, 22. Genus VII, 116 δὲ ἐπιθωuιαλαν- est, quod plures parte complecti τέα φασὶν εἶναι τὴν Ioauησιν,
tur, ut animal Pars est, quae sub ουσαν ευλογον.
est generi, ut equus. Sed saepe 13. gaudium quam appellabant eadem res alii genus, alii pars est. Hociis eam opponebant aetitiae, ceu s. infra . . . 13. V, 25. quam appellabant et δονήν. Laert. Eandem vim habet formae gene VII, 114 α δονή ἐστιν ἄλογος d rum de Fin. II, 9 et alibi mo σις ἐφ α-τῶ δοκουντι παρχειν. strates dicere solent spoei . . 116. την ut χαὐαν ἐναντίαν 12 βοώλησιν Hanc igitur φασὶν εἶναι τλήδονῆ, ὁσα ευ- opponebant Stoici libidini, quam λογον ἔπαρσιν. Dissilia πιν Cooste