장음표시 사용
111쪽
gratus. Cum enim dilectio Dei sit causa bonitatis in rebus non a prae0xi Stente b0nitate prov0cata, sicut est dilecti n0Str3, neceSSeest qu0 quibus aliquos speciales essectus b0nitatis largitur, reSpectu horum sp qcialis ratio dilectionis divinae c0nSideretur. Unde e0s maxime et simpliciter diligero dicitur, quibus tales bonitatis essectus largitur, per quos ad ultimum sine moeniant, qui est ipso qui est lans bonitatis.
Quod Deris per dona gratitit remittit peccata, quoe etiani gratiam interim Mol.
Et quia peccata contingunt ex hoc qu0d actiones deficiunt a
recto ordine ad finem, ad finem autem ordinatur homo non s0lum per naturalia auXilia sed per gratuita neceSS est quod peccata hominum n0n 0lum naturalibus auxiliis, sed etiam gratuitis contrarientur. Contraria autem se invicem expellunt. Unde
sicut per peccata hujusm0di auxilia gratuita ab homine tolluntur, ita per gratuita dona peccata homini remittuntur : ali 0qti in malitia h0 minis in peccando plus posset dum rem0vet gratiam divinam, quam divina b0nitas ad rem0vendum p0ccata per gratiae d0na. Item, Deus rebus providet Secundum earum m0dum hic autem est modus mutabilium rerum ut in eis contraria alternari p0SSint, Sicut generati et corruptio in materia c0rporali, et album et nigrum in corpore colorato. Homo autem est mutatalis Secundum Voluntatem quamdiu in hac vita vivit. Sic igitur divinitus gratuita dona homini dantur, ut ea p0ssit per peccatum amittere, et Sic peccata perpetrat, ut ea pergratuita d0na remitti p0SSint. Praeterea, in ii quae supra naturam aguntur, p08Sibile et imp0ssibile attenditur Secundum p0tentiam divinam, non Secundum 90tentiam naturalem. Quod enim caestus illuminari p08Sit, Vel mortuus e Surgere, non est naturalis potentiae, sed divinae d0na autem gratuita sunt suppi naturalia. Qu0d igitur ea aliquis c0nsequi p08Sit, ad divinam potentiam perlinut. Dicdre igitur quod aliqui p0Si peccatum gratuita dona consequi n0n OS fit, est di Vinde p0tentiae dei 0gare Gratuita autem dona simul cum peccato eSSe non p0SSunt, cum per gratuita d0na homo ordin0 tur ad finem, a quo per peccatum avertitur. Dicere igitur peccata remissibilia non esse divinae potentiae contrariatur.
112쪽
100 s. THOMAE AQUINATIS OPUScULA
Quod peccata non gunt irremisSibilia.
si quis autem dicat peccata irremissibilia esse non propter divinam imp0tentiam, sed quia h0 habet divina justitia, ut qui
cadit a gratia ultei ius n0n revertatur ad ipsam, hoc patet 8Se falsum. Non enim hoc habet ordo divinae justitiae, quod quamdiu aliquis est in via, sibi e tur quod pertinet ad terminum vide immobiliter autem se habere vel in b0no, vel in malo pertinet ad terminum viae. Immobilitas enim et quies Si terminus m0tus. Tota autem praeSens vita Si status Vide, quod dem0nstrat mutabilitas hominis in quantum ad corpu3, et quantum ad animam. Νon igitur h0 habet divina justitia, ut 0m0 0st peccatum immobiliter maneat in eo. Adhuc ex divinis beneficiis periculum homini non irr0gatur, et praecipue ex maximi S. ESset aut sempericulosum homini mutabilem vitam agenti gratiam accip0re, si post gratiam peccare p0SSet, et iterum rediro ad gratiam n0np0SSet, praesdrtim cum peccata quae gratiam praecedunt, remittantur per gratiam quae interdum maj0r Sunt his quae post gratiam susceptam homo committit. 0 est igitur dicendum, quod piaecata hominis irremissibilia sint sive ante, sive p0St 0mmittantur.
Quod 3olus Deus pote3 remittere peccata.
peccata vero remittere s0lus Deus p0test. Culpa enim contra aliquem commissa ille S0lus remittere p0test, c0ntra quem comis mittitur. Peccata enim imputantur h0mini ad culpam n0 solum ab homine, sed etiam a Deo, ut supra dictum St. Sic autem nunc agimus de peccatis, prout imputantur h0mini a Deo Deus igitur 80lus peccata remittere p0test. Adhuc, cum per peccata h0m0deordinetur ab ultimo sine remitu non p0ssunt, nisi homo reordinetur in finem hoc autem sit per gratuita dona, quae Sunt Solum a Deo, cum excedant facultatem naturae, solus igitur Deus p0 te Stpeccata remittere. Item, peccatum h0mini imputatur ad culpam, in quantum voluntarium : voluntatem autem immutare solus Deus potest, solus igitur ipso vero potes temittere peccata.
113쪽
De quibusdam articulis dei, qui rumlintur pene essectus
Hic os igitur secundus Dei effectus, gubernatio rerum, et Specialiter creaturarum rationalium, quibus et gratiam tribuit, et peccata remittit qui quidem effectus in Symbolo fidei tangitur, et quantum ad h0 quod omnia in sinem divinae bonitatis ordinantur per h0 quod Spiritum Sanctum pr0fitemur Deum, nam Deo est proprium ad finem Su0 subdit0 0rdinare et quantum ad hoc quod omnia movet per h0 qu0 dicit et vivisi eantem. Sicut enim motus qui S ab anima in c0rpus est vita c0rp0ris; ita motus quo universum m0Vetur a Deo Si quasi quaedam vita universi. Et quia tota rati divinae gubernationis a b0nitate divina sumitur, quae Spiritu Sanct appr0priatur, qui procedit ut amor, convenienter effectus divinae providentiae circa personam Spiritus Sancti ponuntur. Quantum autem ad effectum Super naturalis cogniti0nis, quod per fidem in h0minibus Deus facit, dicitur : Sane tum Ecelesiam Catholicam mam Ecele Si congregatio fidelium est. Quantum vero ad gratiam quam h0minibus communicat dicitur :Sanctorum communionem. Quantum Ver ad remi Ssionem culpae dicitur : Peleatorum remisSi0nem.
Quod omnia sunt uota propter hominem.
Cum aut0m omnia sicut Osten Sum est, in divinam honitatem ordinentur sicut in finem, e0rum autem quae ad hunc finem ordinantur, quaedam alii pr0pinqui0ra Sint sint, quae plenius divinam b0nilat strii participant, c0n SequenS S ut ea quae sunt in seriora in rebus creatis, quae ninus de bonitate di Vina participant, ordinentur qu0dammodo sicut in sine in entia superiora. In omni enim ordine finium, quae Sunt propinquiora ultim fini sunt etiam fines eorum quae Sunt magi remota Sicut potio medicinae est propter purgati0nem, purgati autem Propter maciem, macies autem propter Sanitatem, et Sic macie sinis est quodammodo purgationis, sicut etiam poti0ni purgati : et hoc rati0nabilitor accidit. Sicut enim in rdine cata Sarum agentium virtus primi
agentis pervenit ad ultim0 essectu per medias causas ita in
114쪽
102 THOMAE AQUINATIS OPUSCULA ordine finium hiae sunt magis rem0ta a sine pertingunt ad ultimum finem mediantibus hi quae Sunt magi propinqua sint, Sicut p0ti non ordinatur a Sanitatem ni Si per purgationem. Unde et in ordine universi in seriora consequuntur praecipue ultimum snsem, in quantum ordinantur ad superiora. Hoc etiam manifeste apparet ipSum rerum ordinem con Sideranti. Cum enim ea quaen Muraliter fiunt, sicut nata Sunt agi, Sic agantur, Videmus autem imperfectiora cedere ad usum nobiliorum, utpote qu0d plantae nutriuntur ex terra, animalia ex plantis, haec autem ad Sumh0 minis cedunt, consequens est ut inanimata Sint propter animata, et plantae pr0pter animalia, et haec propter hominem. Cum autem ostensum sit, qu0d natura intellectualis Sit Superior corporali, consequens est ut 0ta natura c0rp0ralis ad intellectualem ordinetur. Inter natura autem intellectuales, quae maxime c0r-p0ri est vicina est anima rationalis, quae est h0 minis forma. Igitur quodammodo propter hominem, in quantum Si rationabile animal, tota natura corporalis SSe Videtur Ex 0n Summati0 ne igitur hominis consummatio totius naturae c0rp0ralis quodammod dependet.
Quis est ultimus sinis hominis.
Consummatio autem hominis est in adepti0nu ultimi finis, qui est persecta beatitudo, sive selicitas quae consistit in divina vi
Sione, ut Supra Stensum St. Visionem autem divinam consequitur immutabilitas intellectus et voluntatis. Intellectus quidem, quia cum perventum fuerit ad primam au Sam, in qua omnia cognoSci possunt, inquisitio intellectus cessat Mobilitas autem voluntatis cessat, quia adepto sine ultim0, in quo est plenitudo t0tius b0nitatis, nihil est quod sesiderandum restet. Ex hoc autem V 0luntas mutatur, quia desiderat aliquid quod n0ndum habet. Manifestum est igitur, qu0d ultima c0nsummatio h0minis in persecta quietati0ne, vel imm0bilitate consistit et quantum ad intellectum, et quantum ad Oluntatem.
115쪽
Quomodo homo ad ternitatem pervenit, ut adc6nSum nationem. O Sten stim si autem in praemissis, quod aeternitatis ratio ex imm0bilitate consequitur. Sicut enim ex m0 tu cauSatur tempuS, in quo prius et posterius invenitur, ita op0rtet quod remoto motu cesset prius et p0Sterius, et Sic aeternitatis ratio relinquitur, quae est tota simul. In ultima igitur sua consummatione h0m aeternitatem vitae con Sequitur non 80lum quantum ad 0 qu0d imm0rtaliter secundum animam vivat, qu0d habet anima rationalis ex sua natura, ut Supra Stensum St, sed etiam ad hoc quod ad persectam imm0bilitatem perducitur.
Qito modo, ad perfectum beatitudinem ani=noe 'utionalis, oportet eum corpori reuniri
Considerandum est autem, qu0d non poteSt SSe omnimoda imm0bilitas v0luntatis, nisi naturale desiderium totaliter impleatur. Quaecumque autem nata sunt uniri Secundum naturam Suam,
naturaliter sibi uniri appetunt unumqu0dque enim appetit id quod est sibi c0nvenien Secundum suam naturam. Cum igitur anima humana naturaliter corpori uniatur, ut Supra Sten Sum est, naturale ei desiderium inest ad corp0ris uni0nem. Non pote rit igitur esse persecta quietati voluntatis, nisi iterat animac0rp0ri conjungatur, qu0d Si hominem a morte re Surgere. Item,smalis persecti requirit persectionem primam : prima autem perfecti uniuscujusque rei S ut sit persectum in sua natura, finalis vero persecti consistit in consecuti 0 ne ultimi finis. Ad h0 igitur qu0 anima humana omnimode perficiatur in sine necesse est qu0 Sit persecta in sua natura, quod n0n potest esse nisi sit corp0ri unita. Natura enim animae est ut sit pars hominis ut sorma nulla autem pars persecta est in sua natura, nisi sit in suo toto Requiritur igitur ad ultimam hominis beatitudinem, ut
anima rui Sum Orp0ri uniatur. Adhuc, quod est per accidens etc0ntra naturam, n0n poteS e8Se sempiternum neceSSe Si autem hoc quod Si animam a c0rp0re Separatam Sse, per accidenseSSe, et contra naturam, Si hoc per Se et naturaliter inest animae
116쪽
I04 THOMAE AQUINATIM OPUSCULA ut corpori uniatur. Non igitur anima erit in perpetuum a corpore separata. Cum igitur ejus substantia sit incorruptibilis, ut Supra ostensum est, relinquitur qu0d sit iterato corpori unienda.
Quod separatio animos a corpore sit Secundum naturum, et quomodo contra naturum.
videtur autem animam a c0rp0re Separari n0n es80 per accidens, sed secundum naturam Corpus enim hominis ex contrariis compositum est: omne autem hujusmodi naturaliter corruptibilo est, corpus igitur humanum S naturaliter corruptibile Corrupto
autΡm corpore est neceSSeranimam Separatam remanere, si anima imm0rtalis est, ut supra ostensum Si videtur igitur animam a corpore Separari esse secundum naturam Considerandum est ergo quom0d sit Secundum naturam, et quomodo c0ntra naturam.
Ostensum est enim supra, quod anima rati0nalis praeter modum aliarum sormarum excedit lotius corporalis materiae facultatem, quod jus operatio intellectualis dem0n Strat, quam Sine corpore habet. Ad hoc igitur, quod materia corporalis convenienter ei apta fuerit, necesse sui qu0 aliqua dispositio corpori superadderetur, per quam fieret conveniens materia tali formae. Et sicut haec forma a solo Deo exit in esse per creationem, ita illa dispositio naturam corp0ream excedens, a Solo Deo corpori humano attributa fuit, quae videlicet ipsum corpus incorruptum c0nServaret, ut sic perpetuitati animae c0nveniret De hae quidem dispositio in corpore hominis mansit, quamdiu anima h0minis Deo adhaesit A versa autem anima homini per peccatum a Deo, convenienter et corpus humanum illam supernaturalem dispositionem perdidit, per quam immobiliter animae subdebatur, et sic homo necessitatem moriendi incurrit. Si igitur ad naturam corporis respiciatur, mors naturalis est. Si vero ad naturam animae et ad dispositionem, quae propter animam supernaturaliter humano corpori a principio indita suit, e8 per accidens, et contra naturam, cum naturale sit animam corpori SSe unitam.
117쪽
Quod anima omnino idem corpus reSrimet, et non alteriuS
naturae. Cum autem anima corpori uniatur ut forma, unicuique autem larmae propria materia re Sp0ndeat, nece S Se Si quod c0rpus cui it strato anima unietur, Sit ejusdem rati0ni et Specie cum corpore quod deponit per m0rtem. Un enim resumet anima in reSurree ti0ne corpus caeleSte, Vel aereum, Vel 0rpus alicujus alterius animalis, ut quidam fabulantur, Sed corpus humanum ex carnibus et ossibus compo Si tum organicum ei Sdem organis, ex quibus nunc consistit. RurSUS, Sicut eidem s0rmae Secundum speciem debetur eadem materia Secundum Speciem, ita eidem formae secundum num strum debetur eadem materia Secundum numerum. Sicut enim anima bovis n0n pote Si SSe anima c0rporis equi, ita anima hujus bovis non p0 te St S Seranima alterius bovis Op0rtetigitur quod cum eadem numero anima rati0nali remaneat, qu0d corp0r eidem numero in reSurrectione rurSu uniatur.
Quod resumet idem numero corpus Sola Dei virtute.
Ea vero quae secuti dum substantiam corrumpuntur, non rei terantur eadem numero secundum Operationem naturae, Sed solum Secundum speciem. 0 enim eadem numero nubes Si ex qua pluvia generatur, et quae iterum ex pluente aqua, et rurSus Vaporante generatur. Cum igitur corpuS humanum per mortem Substantialiter corrumpatur, n0n pote Si operatione naturae idem numero reparari. Cum igitur hoc exigat resurrectionis ratio, ut Stensum est, c0nSequens est quod resurrectio hominum n0 siet per actionem naturae, ut quidam p0Suerunt p0st multa ann0rum curricula redeuntibus corp0ribus ad eumdem itum, rursus e0Sdem numero
h0mine redire, sed resurgentium separatio S0la virlute divina siet. Item, manifestum est quod sensus privati restitui non possunt per operati0nem naturae, nec aliquid eorum quae 80lum per generati0nem accipiuntur, eo quod non sit p0ssibile idem numero pluries generari. Si autem aliquid hujusm0di restituatur alicui, puta, oculus erutus, aut manu abscisa, h0 erit virtute divina. quae Supra naturaeirdinem operatur, ut Supra StenSum est. Cum
118쪽
I06 THOMAE AQUINATIS OPUSCULA igitur per m0rtem omnes hominis Sensus, et omnia membra depereant, impossibile est h0minem m0rtuum rursus reparari ad vitam nisi perali 0 ne divina. Ex h0 autem quod re Surrectionem ponimus divina virtute suturam, de lacili videri potest, quomodo corpus idem numero reparetur. Cum enim Supra ostenSum Sit, quod omnia etiam minima, sub divina providentia continentur, manifestum est qu0d materia hujuS humani c0rp0ris, quamcumque formam p0st mortem hominis accipiat, non effugit neque Virtutem, neque cognition0m divinam: quae quidem materia eadem numero manet, in quantum intelligitur sub dimensionibus exiStens, Secundum quas hae materia dici potest, et est individuationis principium. Hac igitur imateria eadem manente, et ex ea virtute divina cor-p0re reparato human0, nec n0n et anima rati0nali, quae cum sit incorruptibilis, eadem ma 'et eidem corp0ri unita, conSequen sit ut homo idem numero reparetur. Nec potest identitas Secundum numerum impediri, ut quida mi iciunt per hoc, qu0di0n Sit humanitas eadem numero. Nam humanitas quae dicitur larma t0tius, Secundum quosdam nihil eSt aliud quam s0rma partis, quae eS anima, quae quidem dicitur flarma corporis Secundum quod dat speciem toti, qu0d si verum est, manifestum Si humanitatem eamdem
numerore mandre, cum anima rationali eamdem numero man0at:
sed quia humanitas est quam significat dissinitio hominis, sicut tesSentia cujuslibet rei est quam significat sua distinitio, di Tnitio
autem hominis non solum significat larmam, Sed etiam materiam cum in distinitione rerum materialium neceSSe sit materiam p0ni, convenientius Secundum ali 08 dicitur, quod in ratione humanitatis et anima, et c0rpus inclii datur, aliter tamen quam in distiniti0n040 minis. Nam in rati0ne humanitatis includuntur essentialia principia h0minis sola cum praecisi0n aliorum. Cum enim humanitas dicatur, qua h0mo est h0m0, mani seStum est quod omnia, de quibus non est verum dicere de eis qu0d 0m sit h0m0, ab humanitate praeciduntur. Cum vero homo dicatur, qui humanitatem habst, per h0 vero quod humanitatem habet 0n excluditur quin alia habeat, puta, albedinem, aut aliquid hujusm0di, hoc nomen, homo, Significat Sua SSentialia principia, non tamen cum praeei Sione ali 0rum, licet alia non includantur actu in jus ratione, sed potentia tantum, unde h0m significat per modum totius humanitas vero per modum partis, nec de h0mine praedicatur. In Sorte vero, aut Plat0 ne includitur haec materia, et haec larma, ut Sicut est ratio hominis ex hoc quod comp0nitur
119쪽
Ι. - COMPENDIUM THEOLOGIAE 10 ex anima et corp0re, ita si Sortes distiniretur, rati ejus e SSet qu0d e SSet 0mpositus ex iis carnibus, et iis sSibu S, et hac anima. Cum igitur lium anitas n0n sit aliqua alia larina praeter animam et 0rpus, sed Sit aliquid c0mp0situm ex utroque, mani se Stum est qu0 eodem corpore reparato, et eadem anima remanente, eadem numero humanitas erit. Neque etiam praedicta identitas Secundum numerum impeditur X 0 quod corp0re ita n0n
redeat eadem numero, cum corrupto corp0re corrumpatur. Nam
Si per c0rpore itatem intelligatur larma substantialis, per quam aliquid in genere substantiae corp0reae ordinantur, cum n0 Sit uniuS nisi una sorma substantialis, talis c0rp0reitas non est aliud quam anima. Nam hoc animal per hanc animam non solum est animal, Sed animatum corpus, et c0rpus, et etiam homo aliquid in genere Substantiae existens alioquin anima adveniretc0rp0ri existenti in actu, et sic esset larma accidentali S. Subjectum enim sublantialis ornan n0n est actu h0 aliquid, sed potentia tantum unde cum accipit formam substantialem, n0n dicitur tantum generari secundum quid h0c, aut illud, sicut dicitur informis accidentalibus, sed dicitur simpliciter generari, qua Si Simpliciter esse accipiens, et sic corporeitas accepta eadem numero manet, rationali anima eadem existente. Si vero c0rporeitatis n0mine forma quaedam intelligatur, a qua den0minatur OrpUS, quod p0nitur in genere quantitatis, Sic est quaedam forma accidentalis, cum nihil aliud significet quam trinam dimensi0nem. Unde licet non eadem numero redeat, identitas subjecti non impeditur, ad quam sufficit unitas essentialium principiorum Eadem ratio est de omnibus accidentibus, quorum diversitas identitatem
Secundum numerum non tollit. Unde cum uni sit quaedam relati0, ac per hoc Sit accidens sejus diverSita Secundum numerum
n0n t 0llit identitatem subjecti. Similiter nec diversitas potentiarum Secundum numerum animae sensitivae et negatiVae, Si tamen c0rrumpi ponantur. Sunt enim in genere accidentis potentiae naturale conjuncti existentes 110 a sensu Sumitur Sensibile Secundum qu0d est disserentia constitutiva animalis, sed ab ipsa Sub- Stantia animae sensitivae, quae in homine est eadem Secundum substantiam cum rationali.
120쪽
Quod non resurgemus ad eumdem modum virendi.
Quamvis autem h0mines iidem numero reSurgent, n0 tamen eumdem m0dum vivendi habebunt. Nunc enim corruptibilem vitam habent, tunc vero incorruptibilem. Si enim natura in generati0ne hominis perpetuum Ss intendit multo magis Deus in hominis reparatione. Qu0d enim natur perpetuum esse intendat, habet ex hoc quod a Deo m0vetur. 0 autem in reparatione h0 minis resurgentis attenditur perpetuum esse Speciei, quia h0 per c0ntinuam generati0nem p0terat obtineri. Relinquitur igitur, quod intendatur perpetuum e S8 individui Η0mines igitur resurgentes
in perpetuum Vi Vent. Praeterea, Si homine reSurgente moriantur, animae a corporibu Separatae n0n in perpetuum absque corpore remanebunt: hoc enim e S c0ntra natur3m animae, ut supra
dictum est. Op0rtebit igitur, ut iterat resurgant, et hoc idem continget si p0st secundam resurrecti0nem iterum moriantur. Sic igitur in infinitum m0rs et vita circulariter circa eumdem h0minem re iterabuntur, qu0 videtur 88 Vanum C0nvenientius est igitur ut stetur in prim0, Scilicet ut in prima resurrecti0n homines imm0rtales r0Surgant. Nec tamen mortalitatis ablatio diversitatem vel secundum Speciem, Vel Secundum numerum inducet. 0rtale enim Secundum propriam rationem disserentia sp0ci sic hominis esse n0n poteSt, cum pa8Si0nem quamdam design0 sed p0nitur loco disserentis hominis, ut per h0 quod dicitur mortale deSignetur natura h0 minis, quod scilicet est ex contrariis compositu S, Sicut per h0 qu0d dicitur rationale d0gignatur propria forma ejus re enim materi 3les n0 possunt sine materia definiri. 0 autem aufertur m0rtalitas per ablati0nem propriae materiae. Non enim resumet anima corpus caeleste, vel aereum, ut supra habitum est, sed c0rpus humanum ex contrariis comp0situm. Incorruptibilitas tamen adveniet ex virtute divina, per quam anima Supra corpus usque ad hoc d0 minabitur, qu0d corrumpi non posSit. Tamdiu enim re conServatur in S8e, quamdiu flarma supra materiam d0minatur.