장음표시 사용
131쪽
sa Cay. I. DK-κM1TAs Sci ENYis MED applicatio virtutis liberet ad amandum, sive virtutis p stet sub judicio indifferenti, facit Petrum 'libere amare. Si enim applicatio virtutis liber , non faceret libere agere , argueret desectum virtutis in prima caresa, quae non posset applicare causas creatas secundum rarum exigentiam I ut enim ait D. Thom. Opust. 2. c. r o. Ad efficaciam divina voluntatis pertinet ut non solam
fiat quia Deus vult,sed ut hos modo fiat γο illad fieri vult: ac proinde, ut infallibiliter , ct tamen libere fiat, quod ab homine libere fieri vult.
Nonne hoc ipsiam clare tradidit I. P. q. 29. a. 8, dum ait: must autem quaedam stri Deus necessario, quaedam eonrimenseν; EI ideo qBibusdam effectibua aptavis causas meo arias qua deficere non posent, ex quibus esectus de necessitare prmeniunt. Quibusdam aptavit causa eontingentes defectibiles, ex quibus contingenter eveniret lia possumus dicere , vult Deus quasdam actiones voluntatis fieri necessario, quasdam libere. Et ideo quibusdam actionibus aptavit iudicium determinatum alunum, ex quo actiones voluntatis de necessitate pro veniunt. Quibusdam aptavit judicium indifferens, ex quo libere eveniunt. LI v. Hinc sequitur, nullam Aisse rationem ri nato exclamandi: Nonne est justa defenserum Scienus mediae peritio, qui postram longam tot annor . Hrem.' timem, adhuc quarunt, qua sit reipsa di ferentra inter a versariorum, O tamini doctrinam, in ea ρν cise sibilarione quantitati sitnὸ, aut non sit in homine Bbπi arbitri'. in
aluime Sed hanc ipse petitionem injustam esse ostet O
132쪽
ART. IIJ. PROB. EVERTERE LIBERTATEM. s idit, dum volens sibi associare Thomistas contra S. Augustini discipulos in Libro Gallico idiomate.conscripto , cui titulus, La Condrire de tulist, inter Tho-m istas, de Calvinistas decem de octo discrimina observat,& diligenter probat. Unde non immerito Dionysuls Raymundus i. p. cap. 4. a. 9.pug. 17. ait: sifantque se Liore de si enim ait Hen ονυert les Felix ara Dinsuites, puis que depuis ' 'il a parῖ, iis pari Men compris comment la doctrine ris Thomilles Aouchant ia predeterminationphsque, ne risines: pasti liberte, estoli Hsterent de telle de Caluin. Necesse est frequentem libri lan senij lectionem J esuitis oculos apor uisse, cum ex eo tempore qui prodi jt, recte perceperint, quantum Thomistarum doctrina ab errore Calvini disserret ea parte, quae ad prae deterininationem physicam expc stat, nec destruere Eabertatem. Sic refert P.Gonet. in Apolog. Thomitaruma. I. Ubi P. Annatum proprijs laqueis irretit, de testimoniorum suorum vocibus confutat; sicque speciosam de tanto Patre victoriam reportat. f. V. Concursus praetim, simultaneus
LV. Oncludo hune articulum per comparatio nem utriusque c*ncursiis. In aliquibus enim conveniunt; tu aliquibus differunt. Primo conveniunt in hoc, quod uterque concursus praesupponat comple tum posse. Secundo, quod uterque sit ab actione inseparabilis. Hinc fit concursum praevium non magis Os scem
133쪽
citur libera Per hoc praecise quod existat, sed per hoc quod exeat a potentia libera , id est, a principio habente potentiam ad oppositum ; sicut actio dicitur vitalis, ex hoc quod exeat a potentia vitali,id est, a principio vitae. Si igitur concursus praevius p supponat completum possc; quod tale posse sit etiam ad oppositum, aut non sit, non potest oriri ex concursia prae-vio; sicut ex concursit simultaneo non habetur, quod potentia, ad cujus actum concurrit, sit ad opposita , vel non sit. Verum, sicut simultanee concurrit Deus ad actum liberum, quia concurrit ad actum. qui egreditur ὶ determinante se cum potentia ad Oppositum ita Dens praedeterminat ad actum liberum , quia applicat determinantem se eum potentia ad oppositum. LVI. Hoc semper prae oculis est habendum, quod qualis naturς est potentia ad agendum, talis naturae est ipsa motio applicans. Si enim natura potentiae sit ad movendum se, motio divina applicabit illam ad movendum se; si ad movendum se cum potenti1 ad oppositum , applicabit ad movendum se cum potentia ad. oppositum. Et ideo in qualibet actione ad quam movet Deus, semper duas actiones Dci debemus concipe Te et unam, per quam producit potentiam , & adaptat illam ad actionem intentam , aliam, perquam poten- riam adaptatam applicat ad agendum. Quod voluntas
agat, hoc habet per actionem Dei posteriorem ; quo
134쪽
ART. IIJ. PROB. EvERTERE LIBERTATEM. 93
iudicium ad amandum cum indifferentia ad oppositum. Nec Deus potest prae movere voluntatem ad
amandum libere, nisi illam prius,sub judicio indifferenti ad amandum, adaptaverit.
LVll. Clare apparet, nulla praescientia suturς dinpositionis indigere Deum, ut decernat actus liberos voluntatis; quia per scientiam simplicis intelligentiet novit Deus essicaciam suae motionis, quς omnem virtutem 3 dispositionem requisitam ad actum liberum potest in voluntate S in intellectu imprimere ubi, Sc quando Voluerit , ae utramque potentiam sic adaptatam es, ficaciter applicare. Quare, sicut posito decreto divino de actu, necesse est actum fieri; ita posito decreto divino de actu libero, necesse est actiam libere fieri. Falsum igitur est , quod ait P. Annatus de scient
med. disp. i. c. 6. n. io t. dissicillimum esse seclusa scientia media, conciliare libertatem actus praedissinitieum divina praediffinitione. Quid enim, re bene perpensa, facilius cst , quam effectum conciliare cum sua causa Quis adco ligneus, ut non percipiat causam lubertatis non posse destruere libertatem Quaero a P. Annato , cur voluntas creata determinando se ad unum non destruit libertatem Θ Respondet, quia libcre se determinat .' ergo decretum, quo Deus decernit ut liberὸ fc determinet non tollit libertatem. , sed essicit illam rergo motio divina,qui; ut executio decreti facit quod libere se determinet, non tollit libertatem , sed essicit
Ulterius quaero a P. Annat. vel Deus potest facere sua
135쪽
n4 CAP. I. DEFORMiTAs SciENTIT MED. motione quod voluntas se determinet libere, vel nou potest:si hoc posterius, ergo subtrahitur a divina causalitate, id quod est praestantissimum in voluntate. Si prius 3 ergo sicut Deus potest facere , quod voluntasse libere determinet, ita poterit praedissinire quod se libere determinet. Se dicatur, Deus potest hoc praedissi-nire, si praescientia explCraverit : sicquitur quod voluntatem libere se determinare non lubiaceat causalitati divini. Nam ostentum est roro Art. i. quod praescientia non praerequiritur , niti ubi aliquid non suocst causalitati agentis; quidquid elii in a stibditis est agendum decernit Rex sine previa voluntatis subditorurn exploratione , quia scit sibi esse subicctos, & non posse in fringere sua dscreta. Si ergo Deus egeat prisclcntia de terminationis liberi arbitrij, ut decernat amor in liberum, Oportet, ut coguOscat praedictam determinationem, non sibi esse subjuctam. LVΠJ. Obiicies argumcurum ad hominem. Εκ facili rate conciliandi libertatem cum scicialia media , osten sum est supra,praedietam scientiani contrai tari doctrinae S. Augustini: ergo si nἰhil facilius, quam concilia re libertatem cum praedissinitionibus divin f, pta dissinitiones divinae contrariabuntur etiam doctrinae S.Augustini. Respondetur, Scientiam mediam prima quidem facie conciliare libertatem, re autem bene perpensa, illam destruete; doctrina vero S. Augustini prima facie videtur destruere libertatem, sed, te bene perpenSa,
illam firmat: & ideo doctrina S. Augustini direct E.
136쪽
ART.lIJ. PROB. EVERTERE LIBERTATEM. Ps
nti ariatur scientia inediae, secus praedissinitionibus: quibus, re bene perpensa, nihil elle facilius dicimus ad conciliandam libertatem, quamvis apparenter, deprima secie videantur libertatem tollere. Haec solutio desumitur ex S. Augustino lib. de grat. Christi, cap.47. ubi ait: Ista 3 stio Hi de libero arbitrio voluntatis, i. de Dei gratia dissutatur , ita ebi ad discernendom difficilis,
ut quando defenssitur liberum arbitrium, negari Dei gratia Liriatur, quando autem asperitur graIia, liberum arbitrium putetur referri. Bene notandum est, quod non dicit liberum arbitrium aufertur, sed putemr anferri. Ratio autem quare praediiunitiones divinae videantur tollere libertatem, est quia intellectus magis attendens ad modum agendi causarum particularium , non satis perpendit universalitatem divinae voluntatistae qua elegantissime lac scribit Doctor Angelicus 2. Periherm. lcct. i . Voluntas Evina es intelligenda at extra or inementitim existens, velati car, a quadam prosianiens torum ens, bmnes ejus. distierentiai : sun et aurem asserentia enii pose dite, O neces artum; γ ideo ex ipsa voluntate divina m-
LIX Superest, ut disterentiam concursus praevij&simultanei attiguemus. In hoc differunt, quod praevius
antecedat de terminationem libertatis; simultaneus conia 6quatur: ct id coi convenientius diceretur consensus
pedissequus, quam simultaneus. Sis ut enim coocui sius dicitur prsvius, non quia non sit limul cum determiis natione voluntatis, scd quia infert illam ei ita licet Dei cunausus sit simul cum dcterminatione voluntatis,
137쪽
s6 CAp. I. DEFORMiΤAs ScrENTtR MED. quia tamen determinatio est caula quod lit determiseMatus, debebit dici pedissequus voluntatis. Sequitur Deum secundum concursum simul taneum nihil aliud dare voluntati, quam completum posse ad agendum'; siquidem gratia, virtutes, di omnia alia dona ab actu separata tantum conserunt posse 'ad agendum; ipsum autem agere non conserunt; ac, pro inde Omnia ista non pollunt pertinere ad gratiam discernentem bonos a malis. Praeter hec Deus dat situm eoncursum; sed hic concurius, ut datus a Dco, est indifferens ad amorem , ct ad odium ἔ ergo non potest etiam ipsum amorem conferre, nec pcrtinere ad gratiam discernentem bonos a malis. Ergo secundum Molinae discipulos nihil datur intrinsecum discernens bonum a malo, quod sit a Deo datum; ac pro- arbitrao oritur, quod se a malo diu
cernens bonos a maero arbitrio non po- Deo donatur.
Annatus di Admissat igile est defendere gratiam tantur a malis: hrc et ima potestate faci
cernat; Iallis : sollite grat. C
138쪽
Scclusa vero scientia media, & ad mi is a praedeter-rninatione physici, modo infra dicendo fit luce meridiana Haritis,quod non cx homine, homini insit ista ut voluntatis dceterminatio, ted cx Deo gratia sua hominem dulci minante, quam gratiam alteri negat, qui seipsum ilia voluntate ad malum determinat: quae sua dcterminatio placcre Deo non potcst et Ut enim ait Au gu st. serna. 94. de tempore, c. 3. Non in te placet Deo, ni quod b ibes ex D or quoI amem habes ex re dii licet Deo.
LXJ. Ex quo nascitur, ut qui gloriatur si laudatur , in Domino gloriet tir & laudetur, juxta illud Psalm. 33.
In Domino ian abitur anima mea. Nimirum quia nos ita voluntatem nostram hic & nunc determinamus, ut tamen Deus determination illam operetur in nobis. OMolina discipuli , Non auditu ait Aug. lib. q.ad Boniffaciam ut ambuleIM,fa iam ut obsiervetis , postremo, i Di faciatu e u Fid adhuc vos inflatis ἐ ποί quidem amus. υ erum est; nos obser amuS, noS facimus, nos nos- determinamus: sed ille facit ut ambulemus, ut Ob- /s, ν faciamus, Ut nos determinemus. Hac est oratens nos,haer misericordia ejus praUeniens nos. in lege atque doctrina insonante sorin-ursu ad utrumque oppositum indisse-ia atque occulta, mirabili atque incHeratur Deus in cordibus hominum.
139쪽
98 CAP. IJ. PiGMENTA SCIENTI R. MED.
VANITAS PIGMENTORVM SCIENTIAE MEDIAE.
LXIJ. Ut Esormitatem Scicntiae med ae sensibiliter, Ira & cssicaciter discooperui. Sensibiliter, dico, quia e multis quibus oppugnatur argumentis, unum suegi, quod a valijs subtilitatum versut ijs expeditum hanc deformitatem minus doctis ad oculum d monstraret. Imitatus in hoc Eximium D. Ainaldum Doctorem Smbonicum , qui in Libro suo aurco de Perpetuitate fidei F ucharisticae , relictis plurimis Caidinalium Perroni j, ct Bellarmini argumentis, illud cx eis siclegit , quod sentibilius , S ipsi populo praedictae Fidui perpetuitatem demonstrare posset. Ita minus doctis prodeste volens asssumpsi illud principium, quod estectus caul, s uperioris exequendus per causam inscriorem habet infallibilem S absolutam cci titudinem, si omnis dispositio necessaria ad cffcctum , & quidquid potest illum impedire, subjaceat causalitati causae lupcrioris. Ex quo principio in has angustias rediguntur Moliniet diicipuli, ut in Deo decernente amorem liberum exequendum per libcrum arbitrium, debeant ; vel scientiam mediam explodere, vel admittere determinationem liberi arbitrij, quam dcbet pia videre Deus, non subesse causalitati disinae.
140쪽
Hanc deHrmitatem multiplicatis pigmentis cooperire conati sunt Molinae discipuli, miserunt legatos suos procul, id cst, Do stores litos per orbem sparios excitarunt , ut vat ia pigmenta quaererent, nec alibi potuerunt invenire, quam in apothecis impugnantium Augustinum , pridem ab Ecclesia decineratis. ideo , iure merito illi applicuimus in Proemio illud Isaiae: Mohi-rlitasti pigmenta tua. Misi ii legatos rLos procul, oe humiliata es, id est, consors facta es , impugnantium Augustinum. Haec autem pigmenta ad quinque reducuntur: tria petuntur ex summa Dei bonitate , contra cujus decentiam nihil potest Divina Potestas e contra decentiam divinae bonitatis est, quod praecipiat impossibilia, quod . necessitet liberum arbitrium , quod sit caula peccati: quae tria dissicile est, aiunt Molinae discipuli, non admittere, si secludatur Scientia media: Alia duo usurpantur ex author itaribus S. Augustini,& D. Thomae fruncaῖiS, ct perperam intellectis;tolle hos fucos, &sci tiae mediae de rinitas revelabitur.
seclusa Scientia me/ia Deus non praecipis Gubis
LXIIJ. Um praedeterminatio physica, vel gratia de se essicax non sit in potestate liberit ariabitri j, videtur Deus praecipere impossibilia, dum mulὲ G a tis