장음표시 사용
211쪽
isa. CAP. II. PiGMENTA SCIENTIAE MED. tqui solum potest credere, ex speciali praede erminatione accipiendo voluntatem credendi, 'ose debet ante istam volitionein habere vires seta antes ad credendum, sed sussicit, quod Deus cum voluntate credcndi det illi vi- es susticientes ad credendum. CVIIJ..Confirmatur secundo. Homo infirmus , quacumque gratia data, non potest se applicare ad vo-Jendum credere; ergo homo infirmus non habet sus-ficiens posse ad cretandum. Prob.5nt .Potest sJe appli- eandi ad volendum credere praedeterminatur ex praecedente actu, & cpnsilioa sed auxilium hominis infirmi non praedeterminat ad volendum credere ex prς- cedente adtu, de conflioc ergo homo infirmus non potest se applicare ad volendum credere, quamcumq; gratiam habeat. Major patet, quia voluntas, ut dictum est ex D. Thoma num. 76 in primo actu non se a
plicat , sed a solo Deo applicatur. Ut fit ergo potens se applicanda, debet haberς taliquem a num , qui sit
causa alicrius: mediante enim primo actu facit se ves- Ie secundum actum. Minor prob. Auxilium prςdeterminans ex praecedente actu , ct consilio, non tollit quin actus sit in potestate liberi arbiti ij, eique tribua. tur, non vero auxilio praedeterminanti et ut patet in operibus artificiosis, α actibus saltandi, ludendi, ambulandi, crc. qui actus dicuntur esse in nostra potesate, subdunturque libero arbitrio quoad uium, eiq; tribuuntur : quia illos facimus quando volumus , α
quando non Volumus facere, non facimus: & tamen
ad omnes illos debemus physice praedeterminari; ergo
212쪽
ART. I. DEus NON PRA2CIPIT IMPossΙΣ. rvix lium praedeter minans ad aliquem actum ex praesupposita voluntate,& consilio non tollit, quin actussibdatur libero arbitrio , eique quoad usum tribuatur. Auxilium autem homis infirmi tollit, quod actuet tribuatur libero arbitrio, sitque in illius potestate non igitur poterit praedeterminare ad volendum credere ex Praesupposita voluntate, & consilio. Nec valet dicere, quod opera naturalis ordinis posisunt subdi libero arbitrio, eique quoad usium potestatis naturalis tribui; secus vero opera supernaturalia, quae eliciuntur a principio supernaturali gratis dato. Hoc, inquam, non valet; quia ideo opera naturalia tribuuntur libero arbitrio, dc Omnis virtus naturalis dicitur ei subdita quoad usum 3 quia mediante actu naturali se applicat ad illa facienda , etiamsi indigeat prς-detei minatione physica naturalis Ordinis et ergo si liberum arbitrium per gratiam elevatum mediante actu supernaturali se applicet ad opera supernaturalia , poterunt etiam ista tribui libero arbitrio elevato, ct gratia, omnisque virtus infusa vere dicetur subdi libero a bitrio elevato quoad usum: etiamsi indigeat praedeterminatione physica sia pernaturalis ordinis. Nam sicut opera naturalia tribuuntur libero arbitrio,non soli Deo praedetem,inanti naturaliter 3 ita opera supernaturalia tribuuntur libero arbitrio elevato, non soli Deo praedeterminanti supernaturaliter.
Ut ergo opera, sive naturalia, sive supernaturalia tribuantur soli Deo pra determinanti; ct ut virtus, sive Maturalis, sive supernaturalis non subdatur quoad usum
213쪽
i64 CAP. II. PiGMENTA SeigNTtR MEUIibeto arbitrio, sed soli Deo pH determinanti, debet
Deus praedeterminare voluntatem independenter a praesupposita voluntate, di consilio et tunc enim totus
actus ilibuitur seli Deo , estque Dei speciale donum. Sicili actus pingendi tribuitur pustori, non servo, qui mesola Domini applicatione, & directione recte pingit. Nam hoc ipso quod dominus moveat manum serti, de hic eam non moveat, actus pingendi coraliter tribuitur domino pictori , ct non servo. CIX. Hanc λplicis praedererminationis distinctione
non ex naturalitate , ct supernaturalitate ortam, sed edit diverso modo operandi petitam , vellam ut atamderent, quotquot nihil aliud , nisii operis boni lupernaturalitatem cogitam, di inculcant, cum de gratiae necessitate dis pinnit. Hoc enim fratri pri determinan fisdiscrimen distinctionem gratiae medicinalis, a gratia sanitatis a S. Augustino, suisquediscipulis traditam aperiste salvate ideo te potest dici doctrinae de gratia ab
Angustino traditae baiis; vera clavis,qua aditus inscrip ta ejus aperiendus esti aninitus, qui caeterorum dogmatum catenam trahit; ct veluti filius Ariadneus, quo nisi quis regatur, t. ta ejus doctiina merus labirinthus erit.
Seeundum hanc distinctionem verificatur, quod qui dam dixit , A Put crium collatum Adamo in Bata innocentia, quantacumque fuerit excellentia , non ad aliam Totan- ratem consitavit, sed ab illa constratum fuit, ribuitque a tiaberi arbitrii, zelati Angeli impulpti, expectare assa motum,m vel euisceret, vel ad in si uis operi conferendum i a
214쪽
ART. I. DEus NON PRAEcIPIT ius Is r B. rip ammiente rapeνetur. Quod non est ita intelligendum, ut nulla gratia praedeterminante indigeret; sed hoc ipso quod praedeterminabatur ex praecedente Voluntate,& consilio, pr dicta omnia verificantur ν sicut nullus Thomista negabit quin potentia naturalis, & habitus, quantaecumque fuerk excellentiae , non adactum voluntarem concitat, sed ab illa concitatur, debetque a liberi arbitti , veluti Angeli impulsu expectare aquae morum, ut vel quiescat, vel ad influxima operi conserent dum ipso annuente rapiatur. Haec de potentia, & habitu naturali vere dicuntur, licet debeat liberum arbia uium a Deo praedeterminari: cur ergo non ita degratia & halestibus supernaturalibus, quamvis egeant gratia praedeterminante cum ratio veritatis utrobique sit, quod praedeterminatio fiat dependender a voluntate prit supposita, ct consilior ubi enim pr determinatio sit independenter a voluntate, & consilio praeceden-re, nihil horum velificari potest, ut contingit in homine infirmo.
Hac dcnique diumctione gratia praedeterminans ubique firmatur, & sola gratia sufficiens Molinistica
exploditur. Et ne quis Molin ista novitatis eam noret,
audiat Caietanum docentem eam I. 2. q. III. a. a.
Nam facere ut veli , Non comingit uno modo, sed Gobus, siciliret, ni velimus metendo n ipsos ad hoc ecce prς- determinatio 'tiam vocamus universalem at vel ira moti tantum ab ipso, eu prςdeterminatio specialis. CX. Tertia demum ratio ex precibus Ecclesiae, sub hac forma proponitur. Actias precibus impetrandus
215쪽
166 CAP. II. PiaNENTA SCIENTIE MED. exigit auxilium cssicax adjuvans posse: sed adimplet praecepti in homine infirmo est actus precibus impetrandus: ergo adimpletio praecepti in homine infir moeexigit auxilium essicax adjuvans posse. Prob. Major Actus qui non est in hominis potestate exigit auxilium adjuvans po se: Actus autem precibus impctrandus non est in hominis potestate:Nam quid mihi nquill S. Aug
de nat. S grat. c. I 8. quam orare ut facia/ σBod in potestare haberi. Pro Minore inspiciendae sitiat solummod, preces Ecclesiae, ubique audies, Fiat volantas itis: da mihi intellectum, ηt diffam mariata tua; minam dirigam
tar via merit Averte oculos meos ne videam vanisatem
Gregis meos dirige secrensum eloquium ilium. Probat etiam tb inorem celebre illud dictum S. Augustiui, Da mutiises Visbe quod vis. Vide supra Censuras assertionis
Ut hac ratio in sua v; percipiatur, attente observandum est, indigentiam concurFus generalis live sit secundum Molinistas pedissequus, sive sit secundum veritatem praevius non inducere necessitatem orationis quia cum necessitas orationis sit solum pro actibus qui Don sunt in nostra potestate, ut ait S. Augustinus, &illi actus, qui sunt in nostra potestate, indigeant etia που concursu generali,clarum est, quod sola indigentia concursus genqralis non inducat neccssitatem orandi. Unde oportet nos, dum oramus indigere aliquo speciali auxilio et haec autem specialitas non potest oriri ex ipso actu, siquidem auxilium nihil aliud conserens quam. actum, sivς a ilium pure applicans ad actum, DCI
216쪽
ART. I. DEus NON PRAECIPIT IMPOSSIS. I
tollit quin actus sit in nostra potestate, & consequela ter extra necessitatem orandi. Nec illa specialitas potest oriri ex supernaturalitate actus; quἰa suffciens posse supernaturale non iminus facit actum esse 1 n nostra potestate, quam sussiciens pase naturale , & ideo auxilium supernaturale pure applicans . non magis inducednecessitatem orandi, quam auxilium naturale purὸ applicans. Oportet igitur , ut 'eciale auxilium inducens necessitatem orandi conserat aliquid ex parte posse, de in hoc consistat ejus specialitas. Eiqnim. non carentia actus, sed virium indigentia facit nos orare. I. Hac ratione non urgetur gratia sussiciens oblata squidem quod offertur,adhuc debet peti, ut donetur. Sed mirum in modum angustiatur gratia iussiciens Molinistica. Nam MDlmistae Peum deprecanti, ut tenta tionem vincat, praeceptum impleat, st. Deus justissime respondebit. Quid me: deprecaris credis te accepisse gratiam sust Pentem ulteriori meo auxilio non indiis gentem;i quid ultra tibi debui facere, & non feci Ecce concursum meum indifferentem paratum habes, illum determina; tuam expecto determinationem ; ego igitur non sum a te rogandus, cum concursus meus site. a te determinandus; sed magis te debeo rogare, uz digneris illum determinaret.
O Molinistat nonne secundum S. Augustinum it
risoria est tua petitio , dum determinationem tui liberi arbiti ij, quam Deus praecipit, a Deo petiis , dccredis ipsum non dare, sed ipso rion donante esse in tua potestate λ Nolite errare, inquit Apostolui, Dem non irri
217쪽
iis orare. lib. de dono perseu. cap. a. ,1 CXJ. Hic cernere licet, Molinistas in publicis dis
putationibus, ut nuper audivimus, non minus gratia, quam defendunt , versatiles. Dum enim urgentur liccargumento : Actus qui a Deo perstar, es eiecim morionm divina: Ieterminaria likeri arbitri' petituν a Deo; si idem Πὰcipisur, i Augustinus ait, Da νεή jubes: ergo determinatio liberi arbitri es essectis istina motioni e concedunt. Noli nistς, determinationem liberi arbitris effective procedere a motione . divina. Dum ulterius premuntur e Moria divina pν at edit causalitate suum essecti m .' G ab eo HLitur, itur : bed determinario liberi arbitr- est effecitas divina motionis; ergo motio divina praecedit Dimalitare deIerminationem liberi arbitr- , oe ab ea issi unguitur: ac cι equenter motio divina non e i cemissus Amastamus , qui adere minatione liberi arbitriν non diuinustur, nec eam an- recedit: Negant Molinistet, determinationem liberi ar. biti ij proccdere effective a motione divina. Narrat P. Annatus disp. I. de scient. med. num. 1o4. se vidisse olim Morionem in aula Viri Nobilis , a quo eum peteretur an esset Hugonottus, respondebat minime. Ca tholicus ergo Ita, inquiebat. Rursus inversa statim interrogatione cum urgeretur , an esset Catholicust mi-
Mime velis, inquiebat. Hugonotius igitφ Ita est.
218쪽
CXIJ. Obiicies. Petimus etiam alterius auxilium ob dissicultatem faciendi: ergo ex precibus Ecclesiae s lum potest concludi, quod adimpletio praecepti non sit in potestate nostra quoad facilitatem implendi , non vero quoad simpliciter & absolute implendum. Respondetur negando Conseq. quia petimus quoa non est in potestate nostra; & cum ex alia parte preces Ecclesiae petant actum simpliciter, & absolute, Mnon solam facilitatem actus, sequitur, quod nec ipse actus simpliciter, & absolute sit in potestate nostra. Inconveniens videtur , Ecclesiam quae regitur aspiritu Sancto, petere ut faciamus simpliciter:& absolute praeceptum , cum solum indigeremus auxilio ad facilius faciendum. Scriptum est enim, quod Spiritus Sanctus faciat nos postulare secundum infirmita rem nostram ; Similiter autem o Spiritus Sanctxs at mvat inbirmitatem nostram ; nam quid orem io, i m variet nescimm: sed ipse Spiritua pomitat pro nobis gemitibus im- narrabilibus, Rom. 8. Si ergo Ecclesia petit simpliciter actum ,& non solum facilitatem , signum est, quod infirmitas nostra sit rei pectu actus simplicitet, ct non reL pectu solius facilitatis. Simili modo resutat Augustinus hanc objectionem,' duin lib. a. ad Bonifacium, c. 8 dicit quod Dominus, ut re nis et futura Pelagio, non ait, sine me Allitiis pore
Bis aliquid facere; sed ait, sine me nihil porsis fuῶπα Doctrinam hujus objectionis suisse Pelagij testatur idem
219쪽
iro CAP. II. PIGMENTA ScisNTIR MED. yio gνaria Dei as ejus mandata facienda, correpitoni eorunx Helena, cessi. ut non eam libero arbitrio praeponeret, sed infideli calliditate supineret notent hoc Molinistae dicens
ad hoc eam dari hominibus facere per liberum juben-rar arbitriam facilius possint implere per gratiam. Idem
canit Prosper carmine de ingratis. Sis vitam sternam acqBiri pomisse,vacante Hac ope, qua legem superemineret ut fine teste . Ex naturali potvir virante tapsi λNunc atitem sudiis Tergentibuι in mala multa Crevise auxilium: non quo cessante saltitem Non caperet per difficiles natura labores rSed quo conatio operum, assecin que Μ me, Propositam citius ferret mens libera palviam. . Suppositio igitur Ecclesiam orare, ut absolute ct sim pliciter adimpleat praeceptum , & non tantum ut facilius; cmcacutimum sumpsit S. Augustinus argumentum, ex Ecclesiae precibus, ad ostendendum contra Pelagium necessitatem gratiar medicinalis in natura
abstracta, & illecta a concupiscent ijs suis: & cum in quacumque perscctione siit homo in hac vita constia tutus, adhuc debet uti oratione Dominica ; essicacis- . . etiam probatur, adimpletionem praeccpti non esse
ita in potestate voluntatis, ut non egeat ulteriori ati' xilio, non solum pure praedetermiuante, sed etiam vIc-τRicEm adjuvante posse.
220쪽
I. IX. Altera pars Concordiae contra gratiam
CXIlJ C I vera sunt, qu dixi superiore Paragrapho,
o uti vera esse non dubitabit sincerus ac germanus utriusque Solis discipulus: noR minus evidengerit axilium adjuvans posse non omnibus dari, quam ςvidens sit, non omnes amare justitiam. Nam praecipuus S primus effectus auxilii adjuvantis posse est, in-ipirare sortiorem amorem justitiae, quam sit amor de lectabilis ex abstractione concupiscentiae concitatus: sne quo amore justitie impotens est homo ad implenda praecepta sicut oportet. Cum igitur auxilium hoc sit de se essicaae, quibuscumque datur, facit eosa are pistitam. Hac enim gratia, inquit S. Angustinus lib. de praedest. SS. 'tiae ot calle humanis cordibus divina largirare tribuitur, a nullo duro forde re itur. Idco quiverribuiIur tit cordis Drilia primitus austratur. Et rurSuSοῦ Qui credant Praeditatore forinsecus intonante, intus a Parre aridiset, initis non audiunt, atque distrent: qui autem ηθn credant foris audiunt, intas non audiant, neque difficunt. Hoc ello is datur hi credant , illis non datur. Magistrum suum sequitur Doctor Angelicus 2 2. q. a. a. s. ad I. his verbis: Si in pote fiate hominis esse dica- Iur aliquid excluso auxilio gratia, sic ad multa tenetur ho-Mρ , κέ quae non 3Mea si ne gratia praeparante, id est, inspirante amorem justitiae ) sicut ad diligendum Deum, . pro imum , similiter ad credendum articolossidet. Sed tamen