장음표시 사용
221쪽
vibvstisque datar, insericorssirer datur, quibus autem non
dinur, ex justitia non dar. in poenam pracedentis peccatior Iahem originalis peccari, at Augustinus ditis in si . de
Ubi sunt vires suscientes ad actum, ibi actus est
in hominis potestate e sol sine auxilio gratiae praeparantis adtiu diligendi Deum, & eredendi non sunt in hominis potestater ergo sine auxilio gratiς praeparantis non fiunt vires lassicientes ad praedictos actus e & con-- sequenter, si auxilium gratiae praeparantis non detur omnibus, uti assirmat Angelicus Prςceptor, nec Vires
sincientes dabuntur omnibus. 'CXlv. Doctrinam gemini Solis gemma amplectitur Universitas Lovaniensis scilicet, & Duacensis. Prima in Censura Propositi h 14. sic loquitur: Cum unam fit non praestari a Des Min-οδ hominibus induratis grariam eam qua ire lapi eum G caecisarem auferat, marist iam en, eas non hiaree sufficiem auxilium ur comvenantur, cum sine jam iacta gratia nullum eis auxilium s Friato e illa exterior fit, etiam eam miraculis pradicario, . interire per Spiritam rimaris ι-ve sis, aut velleitati etiam eaeis vis in Fratio. Quare sicut indurati juxta hane veritatem non habent auxilium sissiciens eo quod non habeant gratiam, quς auferat cor lapideum, ct coe-estatem :Ita nec omnes justi habent auxilium sussiciens. e. quod non habeant gratiam , quae vincas concupii-centiam, de tollat ignorantiam. Faculum nostra macensis sepra eamdem propositionein
222쪽
Am. I. DEus NON PRAECIPIT IMPOSSIB x getionem haec habete Nam neque is Mazus conmen0Mest, α per gratiam austrenum cor lapiderim, O tribuememtua meum, quan Utique ρο-Hu indinarum ess non habe ;aeque excacatus peIs remine lamen veritatis, nisi pragratiam tenebras erus illuminantem, o Delamen de cordeaus auferentem, quam uitre quamdiu excaecarus est non habet. Ergo nec etiam abstractus a concupilcentia,α obscuritatem habens ignorantiae poterit bonum facere, Nili per gratiam,quae vincit concupiscentiam, & tollit ignorantiam , quam gratiam utique non habet, quamdiu concuplicentia non vinclaur, nec ignorantia tolli-xur. Cum itaque non in omnibus justis vincatur conis rupiscentia , nec tollatur ignorantia , concludendum
cst, non omnibus justis auxilium sussiciens dari juxta
celeberrimas has toto orbe Facultates. CXV. Non minus essicaciter praesens veritas de
monstrarur ex orationis auxilio. Auxilium , quod princibus impetratur , non omnibus datur: sed auxilium sussiciens, aeum sit Dei donum, precibus impetraturigo auxiliuin siissiciens non omnibus datur. Sola Major debet probari. Non omnibus, quantumvis fidelibus datur oratio , nec omnes orantes impctrant:
ergo non omnibus datur auxilium, quod precibus im
Quod oratio non omnibus detur , etiam fidelibus. 4 pia hominis superbia aucstatur. Plurimi quippe praesumptione pleni se satis sortes esse putant ad praecepista facienda si tantum velint; qua superbia occulta implicati non possunt invocare adjutorem Deum: qui
223쪽
enim non credit, se indigere alterius auxilio , non potest invocare cum adjutorem. Habet adjutorem
qui se expectat pugnantem, sublevat laborantem,sed si inmerit θerantem, odit enim superbientem , ait S. Augustinus in appendice , serm. 3. Proprium hoc suit S. Petri malum, qui putans se posse pro Christo animam ponere, non accepit orationem, S ideo animam ponere non valuit. Ita S. Augustinus tract. 66. in loan.
his verbis e uuid estinas Petre t nondum testas Spirirn s Idavit Petra. NAEli extolli prassumendo et noti dei ci deseperando, sequeris postea: sed quid adlinc ille ricii quare te non polium sequi modo ο animam meam pro te ponam. hid in animo mis esset cupiditaris Udebat, quid virium non videbat quantum sibi astu sierat triems intuenti quid vellet, ignorando quid POSSET. item de gratia & lib. arbit. cap. a T. QuamUis , inquit, parva crimperfecta Charitas o non deerat Petro Fando ditebat
Domino, Animam meam pro te ponam. Putabar enim se PossE quod be velle sentiebat. Haec est rario cur Deus multos tentari permittat,& cadere ; ut videlicet, virium suae voluntatis capiant experimentum ; ct qui illas valde magnas esse putant,
discant, vel statu, vel.lapsu, vel imminenti periculo suo, quid facere pollint , quid ferre non possint. Sic
enim Petrus experientia doctiis depolint pernitiosam praesumptimetem, quam de stun voluntatis viribus scapotestate conceperat. Unusquisine enim e tentatione ram nam interrogatus agnoscit e Sicut Ptarus quas vires haberet fides lus Gique nesciebat quando rixat Domino: Te
224쪽
ART. I. DEus NON PRAECIPIT IN POSSIB. I7ς cum paratus sum usque ad mortem. Dominus autem qui noverat eum praedixit , ubi deficeret, prenuntians illi insim ratem ejψs tanquam tacta vena cordis. Proinde Petrus qui
ante tentasionem praesumpsit de se , in tentatione didicit se. Ita S. Augustinus in Psalm. 35. CXVJ. Non igitur omnes accipiunt orationem,'
cum non omnes ad Deum recurrant ἡ nec etiam orandi Omnes habent potestatem , cum non omnes cognos
cant seam infirmitatem. Nam sicut actualis cognitio requiritur ut voluntas sit sussicienter potens ad volendum: ita achualis cognitio suae indigentiae & infirmitatis requiritur ut voluntas fit sussicienter potens ad petendum Dei auxilium: ac proinde qui credit se
potentem, impotens est: ad orandum. Nec denique omnes orantes impetrant, Ut experientia docet. Quamvis Iacobus dicat, quod Deas dat omnibus affluenter , dicit tamen illis dare, qui postulant in fide nihil hae litantes , id est, cui sic petunt quomodo quantum res ianta petenda est, ait S. Augustinus lib. denat. & Srat. cap. II. Quare non exigua Molinistarum hallucinatio est, qua putant semper adesse homini gratiam ut petat, de tam ardenter petat , ut infallibili ter impetrct id quod petit : quos perspicue arguit s. Augustinus lib. I. q. a. ad Simplic. dicens: Nomia ali quanti ipsa oratio nostra sic tepida est, vel potius stirida pane nulla : imo interdum ita nulla , si ne e hoe in uobis tum ritore avertamus quia si vel hoc dolimas jam oramus. Quid ergo aliud osenditur nobis, nisi quia o petere, cir quarere, spulsare, ille concedit, qui , ut haec fasciamus , jubet Z CXVII.
225쪽
r K CAP. II. Pio MENTA SciςNTin MEO CXVIJ. Ex diversis statibus quos S. Augustinuς tam in singulis hominibus, quam in toto genere humano varijs in locis distinguit, ostenditur , non non dari omnibus gratiam sussicientem Molinisticam, sed nec in aliquo statu eorum quos enumerat, illam agnovisse. Sussiciet ad hoe locus in expositione quarumdam propationum ex epistola ad manos n. 3 3. ubi sic ait: Quartior istos gradus hominis iussinuamus, ante legem, sub lege, sub gratia, in pace.
Ante legem se niwΗν concapiscentiam cararis; sub lege trahi
mur eam , nee rrabimur ab ea: in pace nulla est concapi cemia carnis. Ante legem ergo non pugaamua, quia non Ρ- Eum con visimus. peccamus, sed etiam approbamns
errena. Sub lege pugnamus, sted Tincimur: Dumar enim mala esse quae satimus serendo mala esse titilue nolumus .facere, sed quia nondum est gratia , superamur. In ista gradu ostenditur nobis quomodo lateraua , O dum surgere volumus, o cadimas, gravius a gimar. . Et in fine q. 66. lib. 83. qq. rem brevius colligit: In prima egsac re qua est ante legem, nulla pugna est tum voliptatibus Mitis seculi; in secunda qua sub lege est putramur seu vincimur et in Iertia pugnamus , γυincimus: in uarra non pugnamus, sed 'erbe Ita aterna pace relate,se
Judicet Cordatus Theologus, an in istis statibus t eus detur gratiae stissicienti Molinisticae. Aiue legem ignoratur malum & approbatur, id cst , bonum esse creditur; quae igitur potest ante legem clle sussicientia
226쪽
ART. I. DEus NON PRICIPIT IMPOSSIB. I77 ad vitandum malum experientiam attestor eorum, quibus apparuit benignitas & humanitas Salvatoris nostii JEsv4- CHRisT I , erudiens eos. Ut abnegant2S impietatem &. saecularia desideria, sobrie, & justὰ viverent in Religionis statu. Ante legem certe vivebant dum in militia, vel aula degentes deridebant justi simplicitatem ; dum insaniam putabant, mentem verbis ostendere; nihil callida machinatione simulare; nullas injii rijs contumelias reddere; pro maledicentibus orare ipossessa relinquere; rapienti non resistere ς percutienti alteram maxillam praebere. haec , inquam, omnia inlaniam putantes, quae suffciens in eis erat potestas ista amplectendi quis potest sussicienter amplecti quod stultum esse praedicat ex quadam morum affabilitate stiperbos se non credebant; quid esset amor proprius , quid voluntas propria ignorabant , nihil melius putantes quam commoditates sui corporis quςrere, de desideria animet suae in omnibus implere: quae in ista ignorantia & animi dispositione sussiciens potestas erat ad domandam superbiam3 SUT ad pugnandum amorem proprium quq ad resisten dum voluntati propriae ἐCXVIIJ. Nihilominus in religione gratia Salvatoris nostii eruditi , vident se in omnibus illis peccasse ;agnoscunt se suisse. maxime superbos , cum minus crederent; profitentur se futile plenos amore proprio,& in omnibus propriae voluntatis sectatores: in qua cognitione sub lege vivunt, dum occulte credentes secum tonsura , ct habitu susticlantiam Mo inisticam M induisse,
227쪽
1 8 CAp. IJ. PiGMENTA SCIENTIAE MED. induisse, amori proprio bellum indicunt ; propriam voluntatem expugnant; superbiam frangere satagunt;
verum in occalionibus vincuntur; & centies contra
ritam proponentes, centies deficiunt. Ubi hie gratia sussiciens Molinistica , quae sola hominis volunta- te redditur essicax si ad haec habent pse suffciens,' sola liberi arbitris determinatione opus sit, cur quaeso volunt, & non faciunt cur surgere volunt, ct cadunt 8 Non igitur sub lege invenitur gratia sufficiens Molinistica 3 in isto , enim , Iradu ostenditur no- bis , ut ait S. Augustinus , quomodo jacemus, O dum furgere volumus, in cadimus, gycvius assistimar. In hac actione quae sub lege est pugnamus , & semper vincimur; quis autem pugnat sine voluntate vincendi & quis Cordatus habens voluntatem Vincendi, nunquam tamen vincens, non videat, aliquid aliud pr ter voluntatis suae determinationem requiri ad victoriam; ac proinde se carere gratia sussiciente Molinistica.CXIX. An sub gratia reperietur praedicta sussicientia Z Sub gratia pugnamus ' vincimus: ergo multo miniis sub gratia locus erit praedictae susscienti rquia ut dictum est rium. Icia. gratia sussiciens Moli Distica excludit Orationem. per quam pugnamus Scvincimus.' Deinde gratia huius status facit vincere, gratia sussciens Molinistica dat solummodo posse ad vincendum; liberum autem Ribitrium dat sibi sua determinatione victoriam: ergo magis sub libero arbitrio ,
quam sub gratia collocanda est gratia sussiciens Molinistica.
228쪽
An crgo in pace factus est locus ejus Nullo modo: in pace enim exulat potentia peccandi ergo &gratia su ciens Molinistica, quae iideparabilis est a potentia peccandi; sit quidem liberum arbitrium non potest , juxta Molin istas , habere posse tussiciens ad obedientiam , & subjectionem praestandam divita et voluntati, nili cum pra dicta divina voluntate possit componere o dientiam, & non obedientiam , subjectionern, I non subjectionem. Quid est aliud peccare , quam non obelire, nec subijci divinae voluntati CXX. Tandem apertissimo ejus lam S. Doctoristemm nio evacuatur sussicientia gratiς versatilis. Si hoe adjutorium vel Angelo, vel homini, cum primum facii Iunt, debui bet, quoniam non talis natara freta erat, Tisse . ne disino adiutorio posset manere si vellet, non utique sua culpa cecidisset. Adiutorium qisippe de sinisset, De quo manere
non prisent. Nunc autem quibus deect tale ad iuroriam jam poena peccati est, quibu, sistem datur seconsim gratiam datur non secundum debisum. lib. de correpI. GPgrat. cap. I . Qui locus ipii Vasqueet in I. p. dii p. 97. c. 2. 3. 6. to nclarus vitiis cst , ut quamvis gratiam iuificientem M ili- Disticam dciendat, Augustinum tamen conrrarium docuisse, Pi os purumque, ct Fulgentium ei ad hae sis ID, nec
se ad c jus loca rei pondere posse aperte fateatur.
Recte Uasqucet vidit clarissime hic dici, gratiam se
scientem non omnibus dari. Nam loquitur de adjutorio , cuius de fictus excusat a peccato, qu te non est adsutorium cssicax, alioqui omnes carentcs gratia es ficaci excularentur a peccato et hoc autem adiutorium
229쪽
'1go C r. II. PIGMENTA ScIEMTIAT MpD cujus desectus exculat a peccato , est adjutorium sussiciens, quod dicit S. Augustinus filisse datum Angelo &homini, alioquin non sua culpa cecidissent: nunc autem quibusdam non dari in poenam peccati. CXXJ. Hoc testimonio non premitur gratia su D ficiens oblata. Nam S. Augustinus solum vult, quod adjutorium sufficiens nunc actu non detur quibuidam in poenam peccati praecedentis ; ita ut peccatum sit causa cur non detur; ubi ergo non praece sist aliquod peccatum , ibi non potest dent gari auxilium suseficiens. Nec in illo casu auxilium sufficeret oblatum. Pro quo sciendum est , quod peccatur dupliciter , vel volendo aliquod ex se malum, vel volcndo aliquod ex se bonum , non ordinando ad aliud bonum, ad quod dcbet ordinari; sicut qui haberet piaeceptum dandi elecmosynam, ordinando illam in Deum, iste volendo dare eleemosynam, nihil de Deo cogitans, peccaret, non volando aliquod ex se malum , sed volendo eleemosynam, & non apponendo ordinem debitum. Judicium quo regulatur istud peccatum est hoc, danda est eleemoθηη, in quo judicio nullus est error, ted quaedam inconsideratio, ratione cujus non addi-
propter Deum; ut enim voluntas recte vellet, debebat
intellectus practice judicare, danda est eleemosna prur
Certum est in doctrina Thomistica, quod primum peccatum Angeli, vel hominis, non potuit ex judicio erroneo procedere, nec ex voluntate alicujus ex se malit sed solum ex voluntate alicuous cx te boni, sine or dine
230쪽
ART. I. DEus NON PRAECIPIT INPOssIB. Igrd ne ad aliud bonum. Et ideo in utroque debuit effepersecta potestas applicandi se ad bonum ex praecedente actu, alioqui sua culpa non cecidissent, quia carentes tali potestate debuissent a Deo specialiter moveri, qui illos non poterat movere praetermisso ordine ad bonum debitum; eo quod actus ille peccati tribueretur Deo specialiter moventi, & non libero arbitrio, ut saepe dictum est. I ecte igitur dixit S. Augustinus, quod si hoc adjutorium , potestas nempe applicandi se ad bonum volendum ex praesupposita voluntate non fuisset data Angelo, vel homini, non utique sua culpa cecidissent. Nec poterat sufficere oblatum auxilium ; quia sne tali auxilio actu dato, debebant a Deo specialiter moueri: S sic si peccassent peccatum Deo tribuerctur , non eorum arbitrio.
Nunc autem ex peccato originali inest nobis potestas volendi aliquod ex se malum ,& id ς Deus den gans nobis in poenam peccati originalis potestatem applicandi nos ad volendum bonum justitit; ex prae cedente actu, sive, quod idem est, permittendo in nobis, ' abstractionem concupiscentiae ; non debet nos specia liter movere, sed remanet in nobis potustas nos applicandi ad malum, qua libere volando peccamus, abs que eo quod peccatum nostrum tribuatur Deo praς determinanti. Et sic liberὸ volendo aliquod ex se malum,impedimus, ne detur nobis amor justitiae, quo prς-cepta valemus implere et ac proinde perditio nostra ex nobis est, ct in Deo tantummodo auxilium nostrum quod licet omnibus offeratur . non tamen omnibus