장음표시 사용
231쪽
1la C p. II. PiGMENTA SciroiR Mgo datur in poenam prCcedentis peccati, vel saltem oriaginalis. CXXII. Gratia sussiciens oblata est communis
Thomistarum doctrina; quae ex BanneZ in I. p. q. 23. a. 3. dub. 3. & Aluarcet de auxit disp. r i a. sub hac di- tinct. communiter explicatur: si verbum dare accipiatur ut est cori clativum ad recipere, Deus non tribuit omnibus, etiam pervenientibus ad usum rationis , auxilium gratiar praeparantis, vel ad crvdendum, vel ad poenitendum. Si vero verbum dare accipiatur prout idem quod Osferre, vel pararum Use quantum est ex parte sua omnibus conferre auxilium gratiae pra parantis, Deus omnibus tribuit praedictum auxilium. Vide Censuras Assertionis a. & 3 i ClataS cap. I. a. a. f. q. Deum aulcm Offerre, & paratum esse, non cst ita accipiendum, ac si Deus se habeat ad instar munera nobis offerentis, qu et ex determinatione nostri arbitria possurnus acceptare, I recusare; Molinisticum hoc cst; iud sensus cst, quod Deus lit paratus nobis conferre gratiam , dum habet sinceram voluntatem S abiolutam ex parte actus conditionatam tamen ex parte Objecti, conserendi homini gratiam, ii homo non potuerit impedimentum e ct homo dicitur habere auxi-ἰium paratum , hoc ipso quod sit conditio nate ordinatus ad illud habendum, si se non impedierit. - Huic doctrinae aliam non minus communem apud Thomistas adjungimus. Quamvis detur auxilium pure sussiciens distinetiam realiter ab auxilio pure emcaci ό quorum primum ita dat posse complcrum, quod
232쪽
ART. I. DEus NON pst cIPIT IM possIA Tunquam det actum,quale suit auxilium datum Adamo, vel Angelo ; secundum ita dat a tum quod semper Praesiupponat po*e compictum , quale fuit Adamo denegatum, & Angelis malis: Tamen potest dari auxilium quod eminenter simul sit sussiciens , & efficax ;ad eum modum quo, licet practicum,& speculativum in scientiis inferioribus realiter, & elsentialiter differant, eminenter tamcn in scientia aliqua superiori aduriantur. Ita respectu unius & cjusdem actus potest da ri auxilium, quod eminenter sit sufficiens, & efficax ;& aliquid illius cernere licet, in omni motione elevante instrumentum , quae simul dat instrumento aliquid ex parte actias primi, ratione cujus possit in actum principalis agentisidi ipsium actu applicat ad operandum. Hoc confirmatur ex M. Aluare et de auxit. disp. 72. Dum . i. Et expressius uisp. 73. mim. q. ubi loquens de auxilio eminenti, sic ait : ReJondetur, enodauxilium sicax continet eminenter omnem perfectionem sincientis auxilὴν set Omne perfectum alterim generis eminenter continet quidquid perfectioni. est in quolibet imperfecto Uubdem neris Unde non oportet, quod auxilium, quod est formaliter QPax, eminenter susciens, ad invicem HBn.
ruanthr. eahte . Idem dicit Navari ete tona. 2. in I. P. controvers. I s. g. s. Si auxilitim susciens Liar in eodem insanti, in quo homo recipiens ipsum, operatur, atque adeo datur per modum concursus transeunti , acuando pomrentiam, DI operetur: tunc in eadem en itate possint in-
eteniri iam obicacia, qham Irifcientia ad operandum. Ita Ledesina, Zumel, Nazarius,Joan. a S. Thoma rela
233쪽
134 Cap. II. PioMENTA S iENUE MEO ti a Salmanticensibus de peccatis, disip. s. num. 37.Iῖrgo a fortiori poterit dari auxilium, quid licet non deetotum posse, removeat tamen impedimentum , & simul
CXXlli. His politis, dicendum est, quod auxilium
gratiae praeparanxis omnibus oblatu,sive quod idem est gratia sussi ciens omnibus oblata, non dciat c cipi , ut auxilium pure sufficiinis , nec ut auxilium pure efficax ; sed ut auxilium eminenter suffciens , simul . efficax, quod omnibus daretur, si aliqui Don ponerentei impedimentum. Ratio est, quod si semel ad tollendam excusationem peccati sussiciat gratia oblata, de non requiratur quod sit adita data ut communiter Thorimi stae docenta nihil prorsus interest, urium Deus osserat duo auxilia , quorum unum sit pure sussiciens, alterum sit puia evicaxγvel utrum offerat tantum unum auxilium , quod eminenter sit sufficiens simul & eH-cax: quidquid ex his duobus oblatum fuerit semper homo erit reus peccaxi, si mala sua voluntato se impediverit4.
Ex quibus manifeste concluditur,nullam quoad gratiam sussicientem poste esse realem discordiam inter discipulos S. Augustini, & Angelici Sota. , si dicatur auxilium datum Angelo, vel homini fuisse pure suff-eiens , nec alio auxilio indiguisse, quam auxilio purbessicaci universalis praedeterminationis. Auxilium autem hominis infirmi respectu unius S ejusdem actus esse eminenter sussiciens simul di essicax: ita ut sine tali δ ilio nunquam habeatur completum Iase, ab acti
234쪽
ART. I, DEus NON 'Rei PiT IMPossin. Is siparatum. Et licet auxilium ad unum actum possis
dare posse ad alium actum tantum, nunquam ramen
istud posse erit ita completum, quin indigeat ulteriori auxilio, quod sit eminenter tussiciens simul & ecticis. Sicque in homine infirmo insurgente motu actuali concuplicentiς, nunquam erit completa potestas ad bonum
invicte volendum , actu data, sed solum oblata ; cui id impedimentum non posuerit , de oblata transibit in datam: si vero impedierit se , imputet sibi quod suf-s ciens poste actu non habuerit. CXXIV. Quid modo obest, tit idem sapiant Cmnes intrepidi persectae gratiae Defensores ecce remota sunt ea, quae dis ipulos S. Augustini avertebant a praedeterminatione physica: conciliata est gratia su sciens oblata, quam discipuli Angelici defendunt, cum auxilijs gratiae medicinalis, quae discipuli S. Augustini
tuentur. Quid ei go restat, nisi ut unanimiter omnc siitri Utque Solis discipuli contra gratiam sustkientem Molinisticam insurgant, & sublata tquivocatione in
Domine POTESTAT is PROXiMΨ, nullam potcstatem , nec proximam, nec completam admittant actu datam,
quae non indigeat ulteriori auxilio, quod ratione suae eminentiae det posse actui conjunctum ; omnemq; aliam suificientiam, Iit gratiae periectae inimicam, ac utrique Ecclesiae Soli oppositam , sicut & scientiam mediam , cui sufficientia Molin istica innititur,tino omnes Orcin trepide reijciant, veluti intrepidi per fictae gratiae defensores : sicque omnem sufficientiain Molinisticam abnegantes, humiliter iub gratia vivant : de glorian
235쪽
486 cΑp. II. P1GMENTA ScipNTtR ME tes in infirmitatibus si iis Deum cum S. Augustino deprecentur: Ita Domine, Pa 1 ιι misericors Domne, impera avod non PossiΤ impleri, imo impera quod non nisi pιν tuam gratiam PossiΤ impleri: hi ιὸm horeines per sum v res id adimpleνe nequiverint, omne os obfirmatur, G nemo sibi magnus videatur, in Psalm. II 8. concione 27. s. Ultim. Declaratur psybitris mandato ram Dei.
CXXV. τοῦ Cee lapis offensionis in quem maximeri offenderunt omnes persectae grati; in, mici ; inii piciater putantes gratiς Christi medicinalis sive, quod idem est, GRATIE vi CTRICis ET PREDETERMINANTis necestitatem,inducere Pra ceptorum impossibilitatem Vox eorum in Fausto lib. I. c. a. auditur : Quomodo mihi dicituν, Declina malo, fac bonum ; si 1am malum declinare non possum per istius videlicet misericordiae seu gratiae subtractionem. Monachi Adrumetini continuo conquerebantur dicentes , Cur corripimur , arguimur , yeprehendimur , ac H-samur quid facinura qui non accipimus: Denique met num aliquid Pelagiani se pire putant, ait Sanctus Ausust imis , quando dicunt, non juberet Deus, quod Iares ab homine non posse scri. unis hoc nepiat sed ideo Jubet aliqua qua non possumus , ni noverimus quid ab illo uere debeamus. Vide censuras Assertionis 3. num. Sq.
Hos videntur imitari Molinissio , qui nobis
236쪽
ART. I. DEus NON PRAE eiHY r ossi i si bis nihil ita obtrudunt, quam praeceptorum impossibilitatori. Unus pro omnibus sussiciet Lessius insignis scientiae inediae, di gratiae versatilis defensor; qui lib.
de gratia essic. cap. 7. num. 3. sic loquitur ore omnium Molin istarum: Si praeter caetera auxilia requiritur ad sequia opera motio quadam determinans, quam habere
non sis in potestate, utpote quam Deus pro paulis praedestinavit: plurimi profectosunt quibus praecepta Dei sunt i οβ bilia. Quibus verbis justificamur in sermonibus nostris, dum initio hujus capitis diximus, pigmenta scientiae mediae deprompta fuisse ex apothecis impugnantium S. Augustinum pridem ab Ecclesia decineratis.
Quemadmodum querelas suorum impugnantium contempsit S. Augustinus, nec unquam eum a desendenda gratia Christi medicinali averterunt: ita &quilibet Cordatus Molin istarum querelas despiciet;
nec unquam a defensione invicta GRATI E v ICTRICIS ET PRAEDEΤERMi NANTis ullo Principum hujus mum
di favore dimovcbitur. Quia tamen sapientibus de insipientibus d bitores sumus, ne quis etiam parvulus& parum Cordatus a confitenda gratia Chi isti medicinali detericatur , hujusmodi quei clis in hoc para' grapho ulti ino abunde fatisfaciemus ; quas ad duo argumenta revocabimus, quibus plene solutis plusquam evidens erit , Deum non praecipere impoli bilia seclusa 1 cientia media, & omni gratia versatili, juxta definibtionem Concili j Tridentini verbis ex S. Augustino desumptis et Deos impossibilia non jubet, sed Inbea δε monet,
γ' j- ero quod pose i stetere quod non possis. Cui simile
237쪽
CXXVI. Rimum argumentum sub hac forma A proponitur;ut libere impleatur praeceptum. debet quis posse illud implere, & non implere: sed sine vitibus sufficientibus non potest quis implere prς-ceptum , & non implere: ergo sine viribus sufficientibus non liberὸ impletur praeceptum.
Respondetur, distinguendo Majorem , ut libere impleatur prςceptum debet quis posse illud implere , de
non implere , ex propria applicatione ad utrumque oppositum Negatur. Ex propria applicatione ad unum, α ex speciali auxilio praedcterminante ad aliud, conceditur. Deinde distinguitur Minor: sine viribus sunficientibus non potest quis implere praeceptum, & non implere, ita ut non possit utrumque ex propria applicatione conceditur; ita ut non pollit implere ex speciali auxilio praedeterminante, & non possit non implere ex propria applicatione, negatur. Explicatur solutio. Ad libertatem non requiritur necessario aequalis potestas ad utrumque oppositum; sed sussicii quod voluntas possit unum ex se, S aliud ex auxilio alterius. Ut patet in coeco paratum habente directorem: hic coecus potest rectὸ ambulare, & cespitarer sed non habeat aequalem potestatem ad utrumq; quia ex se potest cespitare,& cu auxilio directolis potest recte ambulare.
238쪽
ART. I. DEus NON PRAEciprT 1MPossis is Quare si sine auxilio directoris, quem paratum habet, se applicet ad ambulandum, infallibiliter cespitabit: &imputabitur ei cespitatio , cum ex auxilio directoris potuisset recte ambulare, ct non cespitare. Ita homo abstractus I. illonus a concupiscentia potest implere praeccptum , & sequendo concupiscentiam non implere. Sed unum ex se, & propria applicati ne , scilicet nou implere ἔ alterum, scilicet implere , solum potest ex auxilio GRATIE VICTRICII ET PRΨ- , DETERMINANTis. Unde sibi debet imputare, quod c rens praedicto auxilio se applicet ad sequendum concupiscentiam et non enim carentia auxilij est caula,quod se applicet ad sequendum concupiscentiam 3 sed malatira voluntas, quae abstracta a concupiscentia, ct a dens amore delectabilis , se applicat ad operandum,
non requirendo, aut expectando adjutorium.
Observandum est , distinctionem datam, non tam cadere iupra posse, quam supra impletionem praecepti, quae duobus modis fit: unus modus est, quo impletur praeceptum ex propria applicatione, dando sibi velle ex prςsupposita voluntate, & consilior alter modus est, quo impletur prςceptum, accipiendo velle ex speciali Dei applicatione independenter a praesupposita voluntate. Ut autem aetiis qui duobus modis fit, absolute & simpliciter sit alicui agenti possibilis, non requiritur, ut agens possit elicere actum omnibus modis , quibus fieri potest; sed sufficit, quod possit illum
elicere uno modo. Itur Parisios equo , ac pedibus,
ut quis absolute & simpliciter possit ira Parisios, suse
239쪽
tiso CAp. II. PisMpNTA scirini 'Mr scit quod post it ire equo ; similiter impletur praeeeratum proprii sitae voluntatis applicatione ,& gratia Dei
viCTRiCa ET PRAEDETERMINANTE ; ut quis ergo posist simpliciter & absolute implere praeceptum, sussicit, quod illud pollit gratia Dei vi CTRi CE ET PRAEDE
TERMi NANTE. Suara ur equitas, dixit quidam,quem gr-ria Dei portar.
- CXXVIJ. Quae solutio desumitur ex Angelico
re hominis ege Acatur aliquid ex luso auxilio gratia , se ad miata tenetur homo , σι quae non poIesi sine graria pra- parante , sent ad diligeiadum Deum , O proximum e s se militeν ad credendum Arricvl 3 Dei. Sed tamen hoc patetitam anxilio tratiae. Ecce solutio qua solvit hoc.an umentum; Nullas tenetur ad id, quod non ea in potestate ejus rsed credere aliquid explicite non est in hominis potestate. Ut hoc argumentum praeducta solutione D. Th. selvanir, debct distingiti Major et Nullus tenetur ad id, quod non est in potestate ejus, nec ex sic, nec ex auxilio gratiae praeparantis, conceditur. Quod non est in potestate ejus ex se & excluso auxilio gratiae, bene tamen cum auxilio gratiae praeparantis , live prςdeterminantis, negatur. Deinde distinguitur Minor : Credere aliquid explicite non est in hominis potestate ex se, ct excluso auxilio gratiς praeparantis , conceditur: non est in homini; potestate cum auxilio gratiae praeparantis, negatur Minor. Per gratiam praeparantem intelligit D. Thomas istam gratiam de qua dicit Apostolus. Volantas praparatur a Domino, quae proinde ita dat υelle, ut si
240쪽
ut simul etiam det posse. Dicit enim S. Doctor hane gratiam praeparantem non omnibus dari in p i iam peccati, non igitur potest intelligi per illain gratia su ficiens Molin isticae nec etiam gratia, quae prςsupportat completum posse; siquidem sine tali gratia, sive data isve oblata, actus est in hominis potestate habentis completum pesse: ita telligitur ergo gratia dans velle, & posse. Ita quoque intelligitur , quod dixit S Augustinus, omnes homines polle lervare mandata si velint: hoe est, si velint ex gratia praeparante, accipiendo velli; in non vero si velitar sine gratia praeparante dando sibi
velle. Hoc modo se explicuit Ecclesiae Sol lib. I. retract. cap. Io. Non existiment novi haretici siecundum eos esse dictum d verum est enim omnes hoc posse servare mandata si velint: sed praeparatur voluntas a Domino, O tantum au ' getur munere charitatis BI ΡΟssINT. Gratia igitur praeparans secundum S. Augustinum est gratia eminenterhabcns rationem auxili j iussicientis, simul de efficacis: siquidem per illam ita volunt servare mandata, Ut etiam possint. Quod apertius expressit idem Sanctus lib. defrat. & lib. arbit. c. I s. Per hane fi lir sit homo bone voluntaris , qui prises Dir voluntaris mala. Per hanc etiam L
Mti a bona voluntas ouae jam esse coepit, aveatar tam magPasiat, xt PossiΤ implere ricina mandata quae voluerit, clan VALDE PERFECTEQUE VOLUERIT. Et e. I s. Ad hoe enim valet Dod scriptum est, si Torueris, conbervalis mandata , ut homo qui voluerit, NON POTUERlΤ, non umplene velle ι noscat.