장음표시 사용
251쪽
diox CAP. II. PiGMENTA scrENYi' Mgo. or non feci Non cognovit litteraturam, nec introivla in potentias Domini, quisquis hoc putat. Quid igitur
Decrevit excrecare eos, inquit S. Augustinus, negando divinum adjutorium ut non crederent, & non credentes Christum crucifigerent, quo tanto peccato humiliati discerent suam impotentiam , ct ad Medicum cono verterentur. Excaecatio non solum visionem , sed potentiam videndi tollit: qui igitur ex negatione divini adjutorii excaecantur, non solum non credentes, sed& impotentes redduntur ad credendum: si impotentes sunt ad credendum ; ergo gratia sussiciens Moliniastica in eis minus habens invenitur. Ilud miror , ait S.
Augustinus lib. I i. contra Faustum, cap. 7. non attendentes homines tam, vel potius non miror nδn Didere foetos.
Noli ergo gratiar versatilis, & Molin isticae tussicientiae defensor, noli superbire, inquit idem Saninis in P AII 8. concione 27. noli de rua, qua nulla est, Uirtute praesumere , s intellites quare sit a bono Deo bona lex data quae tamen vivi 2are non posset sive, quod idem est, de intelliges,quare prςcipiat tibi Deus illa, quae non potes sufficienter ex viribus tibi datis implere ad hoc enim data es ad hoc illa tibi praecipit) ut te de magno parUulum faceret, ut te ad faciendam legem vires de tuo non hasibere monstraret; ac sic opis indigus oe egenus ad gratiam confugeres, O clamares: Miserere mihi Domine, quoniam insirmus sum. Aliam adhuc legis utilitatem assignat S. August. lib de grat. S lib. arb. Ideo data sunt praecepta ut homo excusationem ignorantia non haberet. Nam idcirco & Chri- stus
252쪽
ART. I. Drus NON rRECIPiΤ IMPossi κ. re stus Dominus de Jud is dicit: Si non venisem, si, quotus eis Dipem peccatum non haberent. Nunc autem excosationem non habent de peccato suo , isto videlicet , quo cum audissent eum , non crediderunt in eum: & ex ista incred litate crucifixerunt eum. Et Apostolus eos dicit inexcusabiles esse, quibus manifestata per creaturam veritas innotuerat. Quomodo dicit inexccabiles, nisi de ictu excusiatione, qua solet dicere hu
mana superbia: si scivisse fecissim, ideo non feci, quia nesci-
Ti. Aut sis irem , facerem ii δεῖ non facio , quia nepto me eis excusatio tollitur, quando praeceptum datur , vel scientia non peccσndi maxifestatur. Merito quippe se omni excusatione carere sentiunt, qui vident non scientiam, sed s Iam deesse faciendi voluntatem. CXXXV. Urgent adhuc Molin istae, dissicile enini satis fit velamen scientiar mediae habentibus GRAΤi A VICTRIX ET PREDETE MINANs non datur nisi eis quibus Deus decrevit dare; si sine illa non habetur sus ficiens, ct completum posse, frustra erunt exhortationcs ct correptiones et sive enim exhortemur , ct corri piamus, sive non exhortemur, nec corripiamus; temper illi accipient gratiam, quibus decrevit Deus illam dare, semper illi gratia carebunt,quibus non decrevit Deus illam donarC. Rc spondetur , exhortationes ,& correptiones sitiatiraedia ordinata a Deo, ut aliquibus per eas donet gratiam. ct ametis uitar, inquit S. August. relatus num. 34. in Ccnsura Assertionis dicamus Dei donumesse obedien-ἔiam, lcmen homines exhortamur ad eam: sed illis, qlii
253쪽
ao4 CAP. II. PIGMENTA sciENTIT MEO.verataris exhortationes obedienter auriunt, ipsam donum Dei datum est , illis antem, qui non se audiunt, non est datum. Verum quia non scimus, quinam sint illi quibus datur nostris exhortationibus,& correptionibus obedire, ideo omnes sunt ad bonum exhortandi, & omnes qui peccant sunt corripiendi. Ques admodum enim Agricola non frustra omnes agros lia os colit, quamvis aliquibus Deus det pluviam, aliquibus non det; ita terra cordis nostri non frustra exhortationibus, & correptionibus colitur etiam si in aliquibus non det Deus terrae nostraehenignitatem, id est, gratiae suae serenitatem. Nescien- res enim, ait S. August. lib. I. degrat. Christi Salvatoris, cap. l s, quis pertineat ad pyad marorum numerum , quis non pertineu, sic asci debemus tharitatis affectu, uti omnes velimus Iareos fieri, Et cap. I 4. Sub isto ergo inceris ex cha=itate a bibenda est correptio, praeceptio, eX- hortatio ) cujus exitus ignoratur, γ' pro illo rui adhibetur, orandum es ut sanetur. Nec illi quibus non datur, obedire exhortationibus,
ct correptionibus poterunt se excusare dicentes, gratiam sine qua non poteramus Obedire , non accepimus ; quia desectus gratiae non secit eos non Cbedire , sed mala eorum voluntas: ex qua ad obediendum facti sunt impotentes. O homo , dicit S. August. lib. de corrept. & grat. c. 3. in praeceptione cognosce quid debeas habere .in correptione tuo te vitio non habere , quasi diceret, Praeceptum docet te quid debeas facere; correptio vero Ostendit, quod ex tua mala voluntate factum est , ut Praeceptum non impleres. Et cap. 7. Perseverantiam ese
254쪽
ART. I. DEUS NON PRAECIPIT IN POSSIB. Rnam Dei, 1n e tamen corripimus eos, qui cum bene vive
rent , non in eo persezerarunt l, ex bona quippe in nratam vitam stua voluntate mlitari sunt. Nihil etiam ita demonstrat hominis superbiam occultam quam ipsa correptio. Dum enim corripimur, satim ii dignamur,& nos excusamus. Unde hoc nisi quia blandiebamur nobis ipsis de sussicientia ad bene agendum , ct correptione ostendente nostram insus- fcientiam indignamur,& quςrimus excusationes in-
sussicientiet nostrae. Sicque justo Dei judicio fit ipsa
correptio nostrae superbi ς poenale tormentum. Non enim voluntas stiperba mediocriter torquetur, quod scientia rerum agendarum instructa, probitatis lar.
vana quam sibi habere videbatur , sibi detractam , proprioque judicio se ream damnatamque videt. Unde S. Augustinus ibid. cap. 14. dicit:.Pariantiar ergo homines se corripi quando peccant, nec de ipsa correptione
contra fratiam argumententur, nec de gratia contra correptionem : quia π peccatis justa poena debetur , ω ad ipsam pertinet justa correptio , quae medicinaliter adhibetur, iam si salus aegrorantis incerta est, ut si is qui eorripitur ad praedestinatortim numerum pertinet, sit correptio salubre medicamentum e si aurem non pertinet, sit correptio poe
255쪽
Setissa Scientia Media Deis non necessitarliberum arbitrium. CXXXVI. T Oc secundo libertatis pigmento M I I linae discipuli deformitatem Scientiet mediae occultant , S in eo mirificε gloriantur. Non advertentes quod eadem fuerit impugnantium , s. Augustinum inanis gloriatio. Gloriabantur enim ipsi se ita destiadere iratiam ut libertatem scrVarent,&. S. Augustino frequciater exprobrabant, ita eum defendere gratiam ut liberum arbitrium negaret. Hinc 'Iulianus eum vocat: Praecipisum liberi arbitri' negatorem,S hoc certi imi ese asseverat. Experiuntur Tho-m istae veritatem ejus, quod dixit Christus, Non est dises alas Inper magist=nm. Si patremfamilii Beelvbad voraverunt, quanIo magis domesti os ejas fi I. Quaedam praemittuntur ad diciorum, σῶιendorum concordiam.
IN art. praecedenti , hominis infirmi
voluntatem ex praecedenti actu non posse se applicare ad bonum invicte volendum , sed a Deo jacialiter applicari. In hoc articulo saepe dicetur, libe
256쪽
nim arbitrium in omni suo actu se applicare & d terminare. Ut igitur non videamur nobis ipsis contradicere , oportuit mentem nostram distinctius ape
CXXXVII. Sciendum est , quod noster intellectus non solum attingit rationem boni , sed etiam rationem v Clitionis. Unde judicium indifferens, quo dirigitur ct imperatur actus liber ratione judicij speculativi quod includit attingit rationem boni , dum iudicat utramque partem esse amplectibilem: ratione vero judicij practici , attingit rationem volitionis, dum judicando unam partem esse appetendam disce nit, quod actus , qui debet poni circa illam partem debet esse prosecutio, & non nolitio. Ex quo fit ut actus liber voluntatis sequens praedictum judicium non solum seratur in iplam rationem sui objecti, sed
etiam in rationem sui actus: ita ut voluntas liberε volens non sol im velit objectum, sed etiam virtualiter velit se velle, determinando se ad volitionem , di non ad nolitionem. Quae doctrina clarissime traditur a Doctore An gelico a. q. 2 i. et . bis verbis : Sed amor o ex ratione
oriae speciei h bet, qηο su a se reflectitur, quia est
spontaneus motus amantia ad amatam. de ex hoc ipsis quod amat ali nos, amar se amare. Quia nimirum judicium intellectus quo dirigitur amor , & imperatur, non solum di cernit objectum, sed etiam proportionem actus ad objectum ; &. ideo si judicio indifi renti amet objectum libere, judicio quoque indifferenti
257쪽
zog CAP. II. Pio MENTA ScipNTtR MED renti amabit liberὸ 'se amare. Si vero judicio determinato amet necessario objectum, judicio quoque determitato amabit necessario se amare. Unde patet, quod ad libertatem non sufficit sola spontaneitas,qua voluntas amat se amare, sed requiritur quod mediante judicio indifferenti amet sc amare. CXXXVIIJ. Hanc etiam Doctrinam i habet S.
Thomas l. 2. q. I 6. a. q. ad 3. dicens: Et quia actus
voluntatis resecinnitir siupra seipsos in quoli et actu volun- ratis potest accipi tacen is eleeIis, er istis: Visi dicartiν via voluntas tonsentit se eligere, S consentit se consentire, O tilitar sie ad consentiendum γ eligendum. Ratione istius virtualis reflectionis voluntas dicitur virtualiter se determ: nare, & applicare ad volendum ;Et in hoc s ensu loquemur de praediista determinationea applicatione voluntatis in hoc articulo. Nam in praeced. articulo loquuti sumus de alia formali applicatione,quam voluntas non habet in omni suo actu ,
sed solum in illis, qui ex alio actu procedunt Ex qui
applicatione formali actus tribuitur voluntati, & non Deo, qui ad illum applicat ut motor universalis, nota ut agens speciale, ratione cujus talis actus speciali quadam ratione dicitur esse in polcitate voluntaris, ut
Hanc potestatem applicandi se ex praecedenti actu vocavimus potestatem dominii, non intendentes negate, quin voluntas sit Domina cujuslibet ad ius liberi , ad quod sussicit virtualis supradicta applicatio , ted solum distinguentes inter applicationem illam
258쪽
ART. II. Dpus NON NEeEss1TAT voLuNT ais illam virtualem , & communem omni actui voluntatis , & quamdam aliam formalem dc specialem , quae, non omnibus actibus liberis competit. Ut enim ait S. Augustinus: Cum res ipsa intelligitur , minus laborandum ebi, quid eam hominibus υocare placuerit. Et lib. I. retract. c. I s. Nec de verbis , cum res constar, coniroversa facienda
CXXXIX. Quidquid igitur de applicatione & de
terminatione voluntatis in hoc articulo dixero, sicut &si quid in Capite primo dixi, intelligendum est de virtuali illa applicatione qua voluntas ex iudicio indisserenti te applicat ad volendum in omni suo actu libero. Ex hae enim applicatione habet actus voluntatis quodammodo esse causa sui, meritoque liber dicitur. Hane liberam applicationem voluntatis volunt Molinae discipuli non posse sussicienter salvari sine scientia media quia si actus voluntatis decernatur a Deo non prince--nte exploratione scientiς mediae, non poterit volun ras ad illum se libere applicare 3 ct multo minus si v luntas ad illum physice praedeterminetur. Quis concipere potest voluntatem se applicare,& determinare, si ab alio principio exteriori applicetur,& determinetur hi ullus certe id poterit scientiae mediae habens velamen.
IJ. Conditia P. Annari ad libertatem
CXL. Um celebris de invicta sit apud D. Tho-: mam, ejusque discipulos sensus compo-
259쪽
vei fariorum argumenta contra Decreta de se essicacia
ac praedeterminationem physicam 3 omnibus suis vir, bus, conantur advertarij hanc distinctionem infirmare. E quibus P. Annatus ad radicem videtur posuisse securim dum ait: OAenia igitur requiri ad libertatem ascum omnibus prerequisitis, pini componere non arsionem, ac facere ut si hi fimi, de latent. Media num. II . In primis haec conclusio, quam multis suadere nutitur P. Annatus, directe adversatur huic testimonio Angelici Doctoris; uuamvis non esse Uectas diΣιna voluntatis , non possitsimul are cum divina υoluntate, tamen potentia deficiendi lectum simul fiat cum divina volantate, de verit. q. 23. a. i. ad 3. Quid magis ad effcctum liberum divinae voluntatis praerequiritur, quam divina volitio Et tamen asserit D. Thomas , quod non effectus divinae voluntatis , non possit componi cum
divina volitione ergo aperte contra S. Doctorem coriis
eludit P. Annatus , quod requiritur ad libertatem , ut cum omnibus praerequisitis ad actionem liberam, sive effectum liberum possit componi non actio, sive non effectus. Quod magis adhuc apertum est ex ijs,quac
subjungit Doctor Angelicus, Non enim, ait, sunt ista incompossibilia, Deus vult istum salvari, G iste potendamnari ,sed ista sunt incompostibilia: Deus vult istum D sati in issis d. Misar. Unde formo hoc parallelum.
260쪽
CXLJ. C I P. Annatus , iv omnes Molinae discipuli. . I possint in hoc parallelo ostendere quoad prςsens, aliquam disparitatem , gloriari poterunt in D. Thoma; utque dum hoc faciant, in seipsis solum glorientur. Cum enim non possint dicere, quod voluntias salvandi minus praerequiratur ad salutem , quana prςdeterminatio ad amorem: cur, quaeso, cum pretna tione prae requisita ad amorem necesse erit componanon amor, ut Petrus amet libere; si cum volitione divina praerequisita ad salutem , non debeat componi non salus, ut Petrus salvetur libere ludicet Cordatus. Deinde praedicta Conclusio P. Annati omnibus Theologis adversatur , qui unanimiter docent gratiam sanctificantem non stare cum peccato mortali; quod tamen sequitur ex supradicta conclusione. Nam P. An- Datus u. II s. actum oppositum riuivalere dicit ipsi