Scientia media ad examen revocata. Per Germanum Philalethen Eupistinum

301쪽

243 CAP. II. PiGMENTA scirini R MED. ut habeat tantam Tolantatem , suanta fus it adimplen amandata. Sic puppe adjudarar , ut faciat quod jnbetur.

Ex quo intelligi potest , gratiam esse relative eL scacem, di inefficacem ivi stricem,& victam, si ad diversos actus fiat respectus, v. g. aliquisi post Communionem accipit propositum, & voluntatem non fornicandi : h c voluntas csset sortis, ct sussiciens ad non fornicandum ,s homo permaneret in eadem dispositione. Verum, visa alicujus mulieris pulchritudine immutatur, ct insurgit ex actuali mini coucupiscenti se fortior amor delectabilis, quam sit voluntas non fornicandi. Ideo si haec voluntas sortiori auxilio praedeterminante non roboretur , id est, si Deus non augeat hanc Voluntatem, succumbet, quae non succubuis et, si motus concupiscentiae fuisset minor. Gratia igitur dans efficaciter voluntatem non fornicandi est semper cff-cax res mi illius voluntatis, at respectu impletionis prςcepti de non fornicando nunc est cssicax , dc vieti ixa nunc inessicax, ct victa, secundum quod minor, vel major est delectatio concupiscentiae. Et si forte quaeras

cur Deus nunc praed terminet ad amor:m minus fortem , nunc ad sortiorem , Audi S. Augustinuin lib. de

peccat. merit. cap. II. dicentem : Ideo quisqne ηο bum

bonum opus susupere, agere, implere, nlinc scit, nunc ne stit nunc rite fatur, amat nune non delectatur non amat ut noverit non sua facultaris, sed divini muneris esse , quod pt, vel quod DELEcΤAΤuR , amat ac se ab eletitiais Tanitate sanethr, O Hat quam vere non de terra UZε, sed

302쪽

nostra dabis fructumsui . Vide quae diximus nunti

CLXIX. Quare merit5 damnavit Innocentiust X. hanc propositionem , Interis i Italiae in staψ u na rure lapsa nunquam resistitare, omnes enim Catholici docent, quod alicui gratiae interiori verissime resi-situr, sed non ita ut Molinistae, quasi eidem gratiae

nunc resistitur , nunc non resistatur pro solo flexu voluntatis. Hanc etiam juste damnavit idem Pontifex: Se- pelagiani admittebant prave mentis gratia necessitatem ad singulos actus, etiam ad initium fidei r ω in hoe erant haeretici, quod vellent eam gratiam esse talem, cui potest hos mana voluntas resistere,vel obtemperare. Non enim Sem

pelagiani haeretici fuerunt, quia gratiet vel obtempera ri, vel resisti posse dicerent: siquidem omnes id Catho lici docent, cum & ipsi gratiae essicaci posse resisti aD ' firment: sed in eo praecise ab Augustino oppugna ti, &postea ab Ecclesia damnati sunt, quod fidem inchoatam , ct perseverantiam in fide negarent hominiribus dari per gratiam a eam videlicet, quae non esset com 'munis bonis, O malis, sed discernens isnos a malis: eam de qua dictum est: Omnis qui audivit a Patre oe disiu venit ad mer eam, quae, ut ait S. August. de praedesti M. cap. 8. Occulte humanis eorribus divina largitate tritaitur,a nullo urs corde re*-κ . eos tribuit ny ur indis duritia pri anitus anseratar: eam denique per quam Deo volenti se vum facere nullum humanum resistit arbitrium, de correp. S grat. cap. Iq. di ex qua totum gratuitae prae stim nationis mysterium indissolubili serie connectitur. Has

in F igitur

303쪽

CAp. II. RGMENTA sciaMTI AE-MED. igitur duas propositiones tu omni sensu ab Ecclesia damnato ret,imus, ct damnamus D VIIJ. Quartum hbertatis pigmentum ex Concilio TriL. vera quoq; semus comi iii divistime rigentia ira Bur.

CLXX. C Olent Molinistae inter sua libertatis pig

o menta nobis obijcere authoritatein Conc Trid. sess. 6. cap. s. definientis e Iastificationis Gordium in adultis Dei per Christiam Iesum prave-ute gratia buemendum esse, hoc est , ab ejud operatione, qua nullis eorum existentiam meri is vocantur, ut qui per peccata a Deo ader- si erant, peν 6m excitamem atque ariti petiem gratiam ad camertendum se ad suam ipsorum jM carionem , eidem gra vi libere a sentiendo, i coverando dil=Onanor et ita ras gente Deo cor hominis per Spiritus Sancti illuminationem, meque homo ipse nihil omnias agas ins iratimem illam νι-

is en , quippe qui ILLAM ABιlCERE POTEST, &c. . Item can. 4. Si quis dixerit liberum hominis arbitrium A Deo motum G excitatum nihil cooperari assentiendo Deo excitanti , atque vocanti, quo ad utinendam jus cationis. gratiam se dis onat, ac praeparet, neque POSSE DISSENTI si vELIT , sed veluti inanime quoddam nihil omnino agere, mere que passive se habere, Anathema fit. . Cum his Concilij verbis non putant Molinistri prae- determinationem physicam posse componi. Unde quς-1οὶ In promptu caula est: lumen Angelicum abijcientes, & suum requirentes, disti uctionem sensus compositi & divisi non percipiunt, suamque icienti m media Mubiis

304쪽

determinativam. Aliter sapiunt Cordati D. Thomet dis cipuli qui apprime sciunt,& libertatem. ai bErij,3: essica .ciam gratiae simul salvare, adeoque nec latum unguem a verbis Concilij recedunt. Imprimis docent, gratiam physice pi determina atena sacere , quod liberum arbitrium agat; non ergo secundum. eos liberum arbitrium

potest dici lati inanime quoddam nihil omnino agere , mere que passim i se habere. Deinde docent, gratiam physice praedeterminaruem dependenter a judicio indisterenti facere , ut liberum . arbitrium agat: cum erin. praedictum judicium tribuat libero arbitrio potestatei. ad utrumlibet, oportet ut dum liberum aibitrium piq- determinatur ad unum, ita illud unum agat, quod et

iam simul habeat potestatem faciendi oppositum ; ac proinde quod possit gratiam praedeterminantem abijec . re, eique dissentire, si velit. Ad eum prorsus modum, quo potest gratiam sanistificantem abiicere , ejulque ita clinationi dissentire, si velit; in sensu, scilicet, diviso, non autem in sensu composito. CLXXJ. Aperienda hla est mala Molin istarum. fides, qui aliter hos sentiis intelligere se fingunt, quam . sint intelligendi. Dicunt enim banc nostram propo . tionem, Liuerum arbitrii physicὸ prae eterminatum a Deo poten abhcere gratiam, eique dissentire in bensu divis, o non potest in sensu compositosic esse intelligendam, quod quamdiu motio divinae gratii: est in homine, ib

305쪽

CAP. II: PIGMENTA sciENTI R MED. &non converti. Non, inquam, est iste verus sensus hujus propositionis, sed sensus a Molinistis egregie confictus , de tanquatn haereticus, ac humanet libertatis penitus destructivus, falso adscriptus utriusque Solis disecipulis, clim tamen ab eorum mente sit alienissimus.

Videantur Capreolus in v. dist. 38. q. a. a. a. ad 2. Perrariensis lib. i. eoni. Gent. c. 67. Dominicus Soto degrat. & lib. arb. lib. c. I s. Badnez I. p. q. Iq. a. r 3. dub. ult. dc 2.2. q. IO. a. I. dub. 2. docum. 3. ad 4. Α luareet de auxit. disp. 2 s. mim. I L. de'di'. 92. num. de G. Salmanticenses tomi I. trin. q. disp. Io.'dub. s.

qui, de omnes passim Thomistς, tam clare, de tam fie-quenter se explicant, ut nullus in eos supersit calum-nit locus.' Supponunt doctrinam probabilissimam,& per se ma- nisestam Aristotelis, de D. Thomae v. Metaphys lecti Io. quod in causa coni genti de libera simul est potentia ad utrumque oppositorina, quamvis horum ab rerum actu habeat': non tamen est potentia ad opposita simul habenda. Sic enim in homine, quamvis actua. liter, aut ledente, aut ambulante, est stimulias potentiae ad sedendum, aut ambulandum, non tameia est potentia mmestatis, hoc est, potentia ad ambulandum . & sedendum simul. Et similiter in ' pariete est simul potentia ad esse nigrum , & ad esse album , quς potentia ad tI-trumque non tollitur a pariete per actualem albedinem de nigredinem, non tamen est potentia ad esse si- mul album de nigrum. Et ratio est , quia potentia ad unum actum non repugnat potentii; ad actum contra-

306쪽

ART. II. DEus NON NEerssiTAT voLuN rium, nec etiam repugnas actui contrario. Sed tota reia

pugnantia & incompos bilitas est solum in ipsis actibus contrarijs , qui simul & semel reperiri nequeunt in eodem subjecto. Iuxta quam dominam facillime explicatur nostra.

propositio, Liberum arbitrium phlysice pradeterminatum non tot a dissentire in senseu composito: Non enim componi tur, aut combinatur in hac propositione auxilium prς- determinans cum sola potentia ad resistendum, sed cum ipso actuali dissensu, & ressistentia voluntatis. Nec enim. liujusmodi auxilium habet repugnantiam S. incompos.sibilitatem cum potentia & libertate dissensus aut res stentiae voluntatis, sed cum solo ejus dissensu, aut re, si stentia actitati.

Igitur, si haec propositio, Prarus stilens non potest ama utare in se a composito, non sgnificat, quod vando

Petrus sedet amiserit aut potentiam progressiva, aut li-hertatem ambulandi : cum vero non se est , jam de

potentiam , di libertatem ambulandi recuperabit; sed significat ambulationem de sessionem esse actus simul. incompossibiles Petro. Ita & haec propositio, Liberum arbitrium p8-ὸ pMdeterminatum a Deo non potes iussen-ιire in sensu composito, non significat quod quando prae- ideterminatio est in homine, non possit dissentire si velit, ablata vero praedeterminatione tunc possit disesentire; sed significat praedeterminationem esse incomis possibilem cum dissensu de resistentia voluntatis, nee minus cum illis pugnare, quam pugnent in Petro sedere simul & ambulare, vel sedere, & non sedere. Ita ,

307쪽

CAP. V. picMENTA Sei urn que sicut Petrus dum sedet, ideo liberrime sedere inte, Igitur, quia potest surgere, potest non sedere , potest

ambulare, quamvis ipsam ambulationem nequeat com--

ponere cum actitati sessione. Ita liberum arbitrium dum 1 Deo essicaciter praedeterminatur, ideo liberrime moveri, seu consentire intelligitur, quia ad diu sentiendum, & quidvis aliud operandum , liberrimam retinet potestatem, quamvis actum dissemus aut resi sentiet non postit componere cum ipsa physica prae-

determinatione.

CLXXIJ. Hic est germana sensdstomposti inorelligentia, juxta quam verissime diruim est, 1. Joan.

I. OmηDDi natus est ex Deo, non pescat , sed nec peccare potest, oitoniam siemen Dei manet in illo. An non natus. est ex Deo David an non Petrus Apostolus an non

justi a ij plerique t quos tamen post acceptam gratiam

ct potulisse peccare, & turpiter peccasse Scriptura commemorat an ergo Scit plura sibi contraris Nequaquae

peccare enim pollunt justi absolute & simpliciter in lespectati, & in sensis divise; At, ut justi,'& ex Deo nari , ut semen divinae gratiae in se habentes non peccant, nec peccare queunt in se u composito. Nam harepropositio, justus porci peccare mortaliter, in sensu com positio est falsa,& in sentit diviso est verae Et tamen in sensu co Viso non reddit hunc lentum , quod scilicet justus hoc ipso quod habeat gratiam sanctifican- tem est impeccabilis mortaliter, eo quod si ab illo au- seratur, poterit peccare: alioqui gratia sanctificans non distingueretur a pulsectissimo dono confirmationis in ): Sra-

308쪽

gratia ; sed tantum per illam significatur, quod justus

non possit conjungere cum sua justitia, seu gratia, peccatum mortale, ita ut simul sint in justo peccatum mortale, & gratiae & e contra in siense divisio est prae . dicta propositio vera , quia tantum denotat, quod jusus etiamsi justus sit , potest conjungere peccatum mortale cum suo libero arbitrio, quod peccatum si es.set, destrueret gratiam lanctificantem Eadem ergo proprotione debet explicari sensus compositus & divisus in libero arbitrio physice prae- determinatoa ac proinde, sicut non tollit a justo lubertatem peccandi mortaliter , quod in senseu compositis non pota tale peccatum committere, dummodo insensu diviso possit et ita non auferet a voluntate libertatem & potentiam dissentiendi, quod physice praedeterminata non possit in bensu compa to distentire, dummodo possit in senso divisio. Et sicut in justo ipsa pote-sas peccandi mortaliter est potestas abijciendi gratiam; ita & in physice pr determinato potestas dissentiendi

erit etiam potestas abijciendi praedeterminationem. Vide Salmanticenses tom. I. tra R. q. de voluntate Dei,

disp. io. dub. s. ubi objectiones aliquas contra hanc di, uinctionem elaia & solide solvunt. CLXXIII. Quod in re tam clara obtundit Moli. Distas est, quod leparent physicam praedeterminationem ab actu, ct illam concipiant ad instar illorum prς- requisitorum , quae possiant ab actu separari, cum quibus contingit componi non aetiis. Quis Cordatus non mirabitur hujusmodi figmentum cum enim movensi

309쪽

CAp. II. PiσMgNTA ScipNTtR Mst & motum sint correlativa , implicat contradictionem quod Deus physica pr determinatione actualiter mo

veat animam ad eonsensum, & anima non moveatur, ct consentiat. Unde motio GRAT iE PREDETERMι-NANΤis non importat aliquam prioritatem temporis

ante consensum ipsius voluntatis, sed solam prioritatem nature, & quidem talem, quae dici nequeat, prio ritas in quo , quasi in uno signo naturae existat motioessicax, sive praedeterminatio physica , & in alio ligno existat consensus voluntatis, ut enim diximus, moveremoteri correlativa sunt. Nec potest concipi Deus in aliquo instanti naturae, seu existentiae praedeterminare , quin in eodem voluntas concipiatur mota &consentiens, Tota ergo haec prior itas est pura prioritaια quo, consistens in dependentia physica actus a gratiae praedeterminatione. Quare ut bene concipiatur physica praedeterminatio debet semper concipi ut conjuncta actui , a quo to tam suam essentiam sumit; ' consequenter eodem modo comparari debet ad potentiam quo actus . quicum nihil tollat de potentia, nec in alio diminuat virtutem ejus ad opposita, sed solum actum sibi oppositum excludat s ita &. prςdeterminatio physica nihil tollit de potentia, nec ejus virtutem ad opposita in aliquo diminuit, sed solum actum sibi oppositum excludit. Et sicut velificatur, quod voluntas actualiter amans non potest in sysiu composito non amare; di hoc illaesa amoris libertate. Ita verificari debet quod voluntas adamaiadum prme terminata non potest in sensu comps

310쪽

non amare, dc hoc illaesa amoris libertate. Siquidem voluntas est simul praedeterminata,& amans. :

CLXXIV. His ita positis, ingeminent Molmistae

suas de laesa per gratiam phylice praedeteriminantem hominis libertate, querelas. Impugnantes S. Augustinum dicunt, libertatem consistere in hoc quod positis omnibus ad agen ism requisitis , p is a/ere O non agere. Una hic distinctio sensus compoliti, de divisi ab o-que Ecclesiae Sole nobis porrecta Omnia eor um argumenta retundent. Non enim necesse est , ut cum omnibus illis ad agendum requi litis,inter qhin' est GRATIA VICTRix dc PR EDETERMi NANs , stet stinui, ut non agat voluntas, sed solum ut possit non agere. In libe- ro enim arbitrio quantumcumque ad agendum praeparatosmo determinato, & actu operante, requiritur,

ut diximus jam sepe, si ultas potentiae ad operandum rvi non operandum, non potentia simul alis, ut videlicet simul agat & non agat : hoc est, ut clarius exposui-'mus, in libero athitrio est potestas ad opposita, non tamen potestas ad ea simul iij se habenda; hoc enim nemo nisi insulsus dixerit. Hoc eri o sensu admittimus Moliuistis, libelratem intelligendam, ut nimirum politis omnibus ad agendum requisitis, etiam auxilio gratiae physice praedeterminantis, stet simul, ut possit

non agere, non autem, ut si Mul non agat. Potentiaenim non volendi non repugnat cum omnibus illis ad volendum requiittis, sed lotus actualis dissensius , quo actua iter non velit. Itaque in sensu diviso potest voluntas non facere, id quod Deus per gratiam physice praede-R ter