장음표시 사용
311쪽
terminantem in ea Operatur, in θυι vero composito ne quaquam.
CLXXV. Horum utrumque insinuat D. Augustinus, dum infirmitatem voluntatis humanae, quae includit potestatem peccandi, passim componit cum indeclinabili gratiae firmitate, qua fit ut invictissime nolit a bono, ad quod excitatur, averit, cum tamen ex sua infirmitate id facillime possit. Lib. de corrept. &grat. cap. 1 2. Subventum est igitur infirmitati voluntaristimanae, ut dimina gratia indeclinabiliter, O insuperabiliter ageretur. Rursum : Et ideo quamlis infirma, non tamen deficeret, neque adversitate aliqua vinceretur. Rursum:
Infirmis servavit ni, ipse donante indiciissime quod bonuras vellent, O hoc deserere invicti ὸ nollent. Ubi infirmitatem voluntatis allegat, ostendit ejus libertatem absolutam,& insen, diviso, quae etiam sub gratia con situta, potest gratiae dissentire. Ubi invictissimam, in-deelinabilem, & insuperabilem gratiae motionem nominat, ostendit infallibilitatis, seu sensus compositi ne cessitatem, qua non possit voluntas ab opere bono ulla tentatione ita declinati, ulla adversitate ita superari, ut actualis declinatio, & superatio voluntatis una cum Dei gratia conjungatur.
CLXXVJ. Id ipsum D. Thomas clarissimὸ docuit
loco num. Igo. relato contra conditionem P. Annari. Item 2.2. q. 29. a. II. Tripliciter possum considerare charitatem , uno modo ex parte Spiritus Sancti moventis animam ad diligendum Deum , ω ex hac parte charitar im- rectabilitarem habet ex virtvie Spiritus Sancti, qui infallibilite
312쪽
ART. II. DEus NON NEcEssIT. VoltlNT. 2 g. Gliter veratur quodcumque voluerit, unde impossibile s hac duo simul esse vera , quod Spiritus Sanctus velit aliquem movere ad actum charitaris, oe quod ipse charitatem amitrat pectando. Clare hic Molmista habes necellitatem, &infallibilitatem sensus compositi, dum asserit Doctor Angelicus, impossibile esse cum motione Spiritus Sancti peccatum conjungi, cum qua tamen conjungitur potentia ad peccandum. Item I. a. q. I o. a. q. ad 3. BD us moυet voluntatem ad aliquid, incompossibile est halepositioni, , qtiod υoluntas ad illud non moveatu en ne .cessitatern sensus compositi, & conditionatam non tamen est impo ibile si liliter en libertatem sensus db vili S absolutam iunde non sequitur, qAod voluntas ex neceDate moveatur. Sic denique, di in Boetium lib. de consolacione prosa ultima, per eandem distinctionem sensus compositi & divisi, concordat Dei prae
scientiam cum rerum contingentia, dicens et uua pravisa sunt a Deo necessario evenire IN SENsu COMPOSITO, contingenter vero IN sENsu Daviso. Seu ut i pie ibi exponit; 'Necessario necessitate conditionata, non necessitate ab-- Iuta: vel ut ipsemet lib. I. contra Gent. cap. 6T. ecelario neces tate consequentia, non necessitate const-quemis.
Igitur nece starem hanc simius compositi in libero arbitrio iub fratiae physica praedeterminatione constituto, tanquam ipsius libertatis humanae inimicam velle cibminari, non aliud est, quam aut terminos non capere, - aut maniles e delirare; ted nec delirio, nec terminorum ignorantia laborant, qui eam criminantur, imia cO
313쪽
aso CAp. II. PIGMENTA ScillNT1κ Msn sultissimo actu suam scientiam mediam, ejusque sce
tum , gratiam Uersatilem , apud imperitos defendunt, qui audito nomine necessistis, mox evei sionem libertatis apprehendunt, eo quod nomen necesitatis, universaliter δc aequivoce expressum, sit apud eos anguis
latens in herba. S. IV. Eadem cincisi anthoritas efficacιus in Masinistae, retorquetur. Quid de SS. Irnatio, O Xaverio ἐMala fides P. Annati, stisque contradictio. CLXXVIJ. ΝΥ Os ad Concilium appellarunt Mo-IN linistae. Unica tamen , ut vidimus, distinctio sensus compositi is: divisi, germane intellecta, frivolam reddidit eorum appellationem: sed quod mirum est, volentes Concilij laqueis nos irretire, ipsi seipses irretiunt & illaqueant. Hic est scientiae Mediae genius. Quod paucis ostendo nihil nostro more censurans, sed omnia ad examen Cordati Theologi revocans. COnsat Molini stas Calvinismum ad nauseam Thomistis exprobare; asserentes se nullam differentiam inter Calvi nianam& Thomisticam doctrinam circa libertatem dignoscere posse: verius dicerent se non velle. P. Annatus insignis Molinista hanc differentiam rhetorica sua astutia expostulat disp. q. de stientia Media cap. 4. g. 3. num. IO. his verbis: Postulamus jam ab A versariis ut
ostendant equae fit disterentia inter rem istam clibertatis intellige ) quam ini vel asserunt vel negant, O illam qua s per ι vel negant etiam haurit . Si enim natu Utinet est Cis
314쪽
tar vlla inter ipboram doctrinam O illam qua damnata est. Et primo circa rationem lyberi agentis vel libera actionis is liflamus quid tandem rei sit hominem esse liberum in agendo, etet actionem ejus esse liberam postquam excussimus omnia, ex Adversariorum Iem ntia nihil aliad invenimus, quam esse Dei praedesinitionem absolutam, efficacem, infallibilem, insinyrabilem, ex qua sequatur actio voluntatis seclusa eoactioae Omni ac violentia, o supposita cognitionism mediocritate rati , que neque ratione objecti quod repraesentant, neque ratione mori quo repraesentant, necessitatem agendi ultiminvehant, quam aliter vocant indisserentiam judicij. Hae est species libertatis qua tum in voluntate reperitur, tum in ejus
actione: EI hoc stante, stat res illa tota quae dicitur libertas. Interrogo autem quid ex illa tabella deleat Calvinus, Os sequenter quid Follat ejusce rei quae apud Nomistas libertas ψὶὶ Nihil enim si tollat errat tantum quo eam rem qualibertas est, nolit Tocare libertatem, in quo ramen, n ostendi non est penin . iCI XX VIIJ. Hςc est species libertatis, non Thomistarum, sed quam eis imponit verborum sitorum te nocinijs P. Annatus; quae ad longum retulimus, ut hinc Cordatus agnoscat , non tam studere Molini stas veritati sincete aperiendet, quam illi rhetoricis suis trOpis involvend* Antequam tamen hanc fucatam impos uram detegamus, & expostulationi P. Annati satisfaciamus; prius nostrum intentum prosequemur: ostendo Concilij laqueis seipsos irretire Molinistas. Jam satis patet juxta Molinistas, motionem gratiae, quam asserit Calvinus totam suam essicaciam ex de-
315쪽
CAp. II. PiGMENTA SCIENTIT MED. . creto sortiri, non elle aliud quam phylicam gratiae, .praedeterminationem a Thomistis assertam ; ac proin de idem est apud Calvinum, Liberum arbitriκm msitim a Deo, ac ph siιὸ praedeterminarum sed quando Concilium Tridentitium. damnat hanc propcis rionem Calvini tiberum arbitrium motrim a Deo non potest rissentire. ει 6. can. . damnat illam in illo sensu, quo a Calvino asseritur alias nihil quoad hoc egi set contra ipsum: cum tamen convenissct ad illius errores proloribendos , inter quos ille capitalis erat ergo si idem sensiis sit motionis Calvinianae, ac physici; praelictur- minationis, debent Molinistae fateri, Anathema distini esse asserenti, liberam arbitrium phy*ὸ a Deo praedeterminatum n potest dissentire r. Et cum illam propolitionem esse veram contendant , vere etiam laqueis Concilii se
illaqueant , ac in consilijs quibus cogitant justo Dei judicio comprehenduntur . . t . iCLXXIX. Confirmatur i. Quando Concilium Trid. Dufinit: liberum arbitrium motum a Deo possedissentire, per Drticulam. non intelligit moti λ-nem moralem, nec phylicam simultancana: ergo physicam pr*viam. Prob. Ant. Si praedictas motiones iti telligeret, nihil actum foret quoad hoc contra Calvinum, qui nunquam asseruit m*rionem moralcm , vel physicam simultaneam impedire usum libertatis: debuit ergo .Concilium iptelligere motionem physicam & antecedentem,quam asserebat Calvinus tollire libcrtatem: de consequenter haec est propositio dc finita a Concilio, liberum arbitrium motum a Deo praemotione phus a potetidissentire
316쪽
ART. II. DEus NON NECESSIT. votum. 2s Idissentire , quam tamen negant Molinistae. Confirm. a. Molinistae agnoscunt hanc fuisse CaI- vini illationem & doctrinam; Gratia ph He antec denter movet liberum arbitrium: ergo tollit libertatemfive quod idem est, ergo liberum arbitrium ab ea motum non potest dissentire. Vel Patres Tridentini eamdem esse Calvini Docti inam agnoverunt, vel non agnovetunt hoc secundum dici nequit, cum esset plus tribuere luminis Molinistis , quam Patribus Tridentini ad Doctrinam Calvini proscribendam congregatis. Agno verunt igitur Patres praedicti, sicut & Molinistae,quod ex motione antecedenti & essicaci gratiar, inserret Calvinus impotentiam di sentiendi: sed non agnoverunt antecedens esse haereticum, quod scilicet, gratia ph-βὸ γ antecedenter moveret liberam arbitriam; alias obligati suissimi ad illud proscribendum formaliter & conceptis terminis et cum antecedens, ex quo per legitimam consequentiam insertur consequens haereticum, sit etiam haereticum. Agnoverunt igitur consequentiam esse spuriam & erroneam:.quod etiam modus quo loquuntur in illo can. 4. satis ostendit. Hanc tamen consequentiarn legitimam esse contendunt Molin istae. CLXXX. Confirm. 3. SuareZ lib. 2. de scient. Cond. cap. q. n. s. cum alijs Molinistis satetur, vel esse admittendum praemotionem physicam non tollere libertatem : vel scientiam mediam esse admittendam, ut nos expediamus ab argumentis haereticorum . scd non admisit Concilium scientiam mediam ergo admisit, praemotionem physicam non tollere libertatem. Prob.
317쪽
264 CAP. II. PioΜrNTA SCIENTIT MAB Minor. Anno is 47. quo hac de re ac tam cst, non' dum fuerat scientia media e renebris eruta : si qui Elam, ut vult P. Annatus de scient. med. disp. 3. cap. N.um. 332. hoc non contigit ante annum II 6. in quo
Tonseca gloriatur se illam ab antiquis Patribus tr ditam, & in tenebuli jacentem primum invenisse , . in suo Conimbriccins. ci Eborens Coliculo publice docuille , qHamvis ut testatur Helice I. 2. disp. T. cap. IO. Non sit ausus cam pr.rio mandare. Eigo PatreSConcili j Tridentini non admiserunt scientiam mediam. Deindc incrcdibile videtur quod ait P. AnnaruS PUm. 3 20. Paties Coraci Iii Tridentini admisisse scientiam me diana, ct tamen nec cog tas hid mare expresti, de , nec cogitare delaolle: Cum enim praedicti Patres convocati priἰcipue essent ad componendam contra Lutherum,&Catinum, libertatem creatam cum divina scientia , &praediis nitionibus divinae voluntatis: mirum certe forci,s nihil expresse cogitai lent de scientia media, quς, secundum asscrtores illius , absque omni ambiguitate, valdeque perspicue conciliat liberrarem cum scicntia, &pra Hiis initionibus Dei. Imo, si Molinam audiamus dicentem I. p. q. t A. a. I S. disp. II. g. His iraeo admittendam esse scientiam mediam, nisi turpitcr hallucinari
vclimus, neccsse est dicere Paties Concilii Trid. dcbuissise de illa cogitare, aut iplbs turpiter suisse hallucinatos. CLXXXJ. Ex quo denique sequitur, verius nos posse concludere S S. Ignatium, ct Xaverium admisisse Physicam praedeterminationem, quam Molinisas falso sibi in patrocinium scietulae meuia adscisccie S. Franciscum
318쪽
riscum Salesium , , S. Virginem Te esiam. Illum dicunt favere scientiae medi , quia asserit divinis inspirationibus nos posse dissentire, etiam in pnsu composito;
ista autem dicunt scientiam mediam tenuisse, quia docet aliqlios non elevari ad altiorem orationis gradum, eo quod ponant divinae gratiae impedimentum , ita Hi nao itum. I 84.& Io Sue . Si ista iussiciant ad patrocinium scientiae mediae, omnes utriusque Solis discipuli scientiam mediam intrepide negantes, erunt illius patroni : siquidem nullus ex cis negat, quin divinis inspirationibus saepissime resistamus, etiam instulis composito: orrnes similiter as Ierunt, gratiam nobis denegari propter impedimentum, quod ei libera nostra voluntate apponimus. Ridiculum certe est, ex principi communi utramq; contradiectionis partem defendentibus, concludere aliquid in favorem unius tantum par iis.
Longe melior est noster processus, quo, non excommunibus principijs, sed ex eis quae ultro ab ipsis. Molinistis conceduntur, inserimus SI. Ignatium,&Ma verium admisisse physicam praedeterminationem. Cum enim coutra haereticos ad majorem Dei gloriam pug Naverint, ut se ab eorum argumentis expedirent neces se fuit, ait Suar. supra cit. eos admittere, vel scientiam mediam, vel physicam praedeterminationem: sed Molina ct Fonseca gloriantur se scientiam mediana adinvenisse, nec a nemine ante eos fuisse traditam, &Lonsequenter coguntur fateri , SS. Ignatium,& Xave rium scientiam mediam non admisiste : ergo admise
319쪽
166 CAP. II. PiGMENTA scillNTra E Mun. . runt physicam praedeterminationem, alioqui non te ex pedivissent ab argumentis haereticorum: quod de tantis Sanctis dicere injuriosum est. Minora sunt haec,& ea despiceremus, si Molini stet. hujusmodi parvis non sibi blandirentur. Ad majora redeamus. De quibus Cordatum Lectorem requirimus ut argumenta nostra e Concilio Trid. ad hominem iacta, aequiparare dignetur cum argumento nobis ex. eodem Concilio a Molinistis objecto: nec- non & solutionem nostram sensus compoliti N. divisi, cum solutionibus, quas daturi sunt Molinistae,& jam pridem expectamus. dignetur haec, inquam, aequiparare,& cordate videat, an non sit nobis major ratio timendi pro Nolinistis, quam P. Annatus pro nobis timcat c Et annon jure merito haec sua verba in suos retorquere nobis liceat Vereor ne consilitas fuerit ipsos Molinistas dico in hisce dextationibus divertere oculos a Tridentino, nisi quantum nece tas agiis restondendi argumentis, qua sugerunt ejus decreta.
CLXXXII. Jam tempus est, ut postulationi PsAnnati satisfaciamus, ejusque malam fidem aperiamus. Postulat a nobis P. Annatus differentiam sententiae nostrae circa libertatem a sententia Calvini; hanc dicit vir tanti ingenij utinam & tam bonae fidei )se non iuvenire; siquidem postquam excusi t omnia,nihil aliud pro libertate Thomistarum invenit, quam e se praede Lnitionem absolatam, escarem,mfallibilem Urustrabilem, ex va sequutir actio voluntatis heclusa coactione omm .aι Ussentia, s suppositacognitionum mediocritate rati, quam ali-
320쪽
ter vocanr induerentiam jurim. Hae est, inquit, species libertatis Thonust e. tum interrogat, quid de illa rubelia deleat Calainus. O Christiane non times judicia Dei siccine audςs. Thomistis imponere, ut non aliam eos agnostere dicas in voluntate libertatem, quam Dei praedefinitionem absolutam, oec. in quo Tliomistico Authore legisti libertatem arbitri jesse praedefinitionem, essicacem, infallibilem si leviter & quasi surreptitie hoc imponeres, tibi daretur venia; sed maturo judicio & ptit missa diligenti ino uisitione, siquidem postquam excussisti omnia, hanc tuam de libertate, quam defendimus, profers defini-6ΟHem , ut. libertas apud Angelici discipulos nihil sit aliud, quam Dei praedefinitio seu physica praedeterminatio mediante indifferentia judici j; tum quaeris maligne, Quid de ilia tabesi.l leat CaIPinus in Jam vice versa tabellam gratia: Molinisticae suis phaleratam insignibus possemus tibi rependere P. Annate, di a te titulo modis omnibus urgentiori expostulare, quid a te. videli posset Semipelagiano expungendum za quo tamen abstinebimus nupero Summi Pontificis diplomati,& edicto Regio anni i668.2 3. Octob.
religiose obsequentes. iCLXXXIIJ. Modo sussiciet tibi charitatis adium impendere, & te libertatis Thomisticet veram speciem
ignorantem, aut melius malignantem, de illius veritate simpliciter , & sine ullo verborum apparatu erudire. Inquiris mi Pater rationem libere agentis , vel lilara