Scientia media ad examen revocata. Per Germanum Philalethen Eupistinum

331쪽

a73 CAP. II. PiGMENTA Se I ENTI Ap MED bur, cum gratia , praestientia , O prais un/rione , si eis prototasuisset. Et iterum et Hac NOSTRA ratio comisiandi libertatem arbitris cum divina praede Hi nariove a NEM1NE qaem viderim huc usque tra ita e i. Hinc , Benevole Lector, habes ex consessione Molinae, S juxta verba

aurea Magistri Vincentij Ly linensis hoc Scientia: Mediae Elogium.

SCIENTIAE MEDI

ELOGIUM. SCientia Media quo ad usum conci

liandae libertatis a Molina inventa,

non ei credita: ab eo excogitata, non r

cepta: res non doctrinae, sed ingenij rnon publicae traditionis, sed usurpatio. nis privatae: a Molina prolata, non ad eum perducta: in qua non custos, sed author fuit: non sectator, sed institu tor: non sequens, sed ducens.

332쪽

CLXXXIX. Videant modo Molinistet quid maluerint sequi an cum P. Annato velint fateri Patres Concilij Tridentini, caeterosque Patres, & Sanctos Doctores agnovisse quidem modum conciliandi libertatem per scientiam mediam, sed eo modo non fuisse usos: an verb cum Molina confiteri, hunc modum a nemine ante ipsum suisse traditum ; ct consequenter omnibus Patribus ignotum. Si primum eligant; jam Ostendimus, Moraliter esse impossibile haec duo simul verificari, quod scilicet iste modus conciliandi sit omnino necessarius, & tamen eum Sanctos Patrem contra Haereticos victoriose pugnantes non adhibuisse. Si secundum malint; ijsdem etiam rationibus demonstratur, haec duo non minus esse incompossibilia, quod scilicet, iste modus conciliandi sit omnino necessarius, ct tamen Patribus Concilij Tridentini caeterisque Sanctis Doctoribus ignotus. Cum enim Patres illi in Spiritu Sancto congregati essent ad hanc concordiam explicandam e & illam ex mente Sanctorum Patrum explicare i ntendissent, & deberent: ac ita gravis & ingens necessitas urgeret: & tandem ab universa Dei Ecclesia instanter ad Deum pro hac luce preces funderentur: moraliter impossibile ae incredibile est, quod eis .Spiritus Sanehus denegasset hunc modum omninbnecessarium conciliandi libertatem per scientiam mediam.

Quid P. Annatus ad hoc argumentum respondet

nihil aliud invenio, nisi quod de jactantia Molinae hqc

habeat num r34. Hec Molina jactatio piam accusant Iim

333쪽

α so CAp. II. PiGMENTA SCIENTIE MED. . Nobus hisce capitibus constat. I. Quod eni taΟerit labere uiae se Inperioribm remporibus in exponenda liberi arbitris toncordia cam Dei praescientia , praedestinatione. a. Oito crediderit faciliorem esse modum quem proponir ipse . 3. uod dixerit Molina se primum hunc modum conto Liae publitam feci se neque enim negat a Fosseca etiam pri Parimo excogitatum G propositum prius AIqui hoc adeo non ne gant adversaro, ut de novitare ipsi crimen faciant. Et post hcc audacter inquirit: Eane aliquod praeterea Molinae factnm,vel audax propositio . Sic .putat P. Annatus solvisese nostrum argumentum, vel melius, elusisse. CIC. Verum singula capita expendamus. In primo capite totaliter suis accusatoribus imponit, qui nunquam accusarunt Molinam, que ignificaversi laboratum esse superioribus remporibus in exponenda liberi arbitri' sontor di i chm Deιpiemia, G praesestinatioue. Hoc praesupponunt cum Molina, ut evidenter notum; qua igitur ratione de hoc Molinam accusarent Θ imo ex hoc principio evidenter concludunt ut quid impossibile, modum conciliandi libertatem per scientiam mediam esse omnino necessarium, de ignotum misse Patribus. Nam

ex hoc quod Patres in diversis Concilijs laborarim ita exponenda liberi albitrij concordia cum praes ientia ct proestiuatione, & ad hanc expositionem suerint specialiter congregati Patres Concilij Tridentini, evidenter certitudine morali demonstratur Spiritum Sanctum non illis denegasse praedictum modum conciliandi omnino necessarium. Nam non videtur compati cum divina providentia, quae attingit a fine usque ad finem

334쪽

ART. II. Dsus NON NECE ssiΥ. voLuNT. et resortiter , suaviterque disponit omnia , ut necessariam conciliandi viam suae Ecclesiae ,& pr dictis Patribus in diversis Concilijs contra haereticos in adeo urgenti necessitate adiplius Dei gloriam , & desensionem fidei Catholiear eugnantibus denegaverit. CICJ. In jecundo capite iterum, nobis imponit P. Annatus, quod scilicet accusemus Molinam de eo quode ediderii faciliorem esse modum quem proponit irae. Non

de facilitate modi, sed de novitate modi eum accus mus, & ejus necessitate. Nec contra hunC modum libertatem conciliandi insurgimus ex eo praecise , quod quaelibet doctrina nova ilo novitatis titulo notam allinquam mereatur cum sciamus divinam providentiam sic dona sua tribuere, ut nova semper quamdiu Ecclesia in terris militat, conferenda reservet. Idcirco enim comparatur Lunae sescipienti incrementa lucis per singulos dies, donec ad plenitudinem perveniat, juxta il- Iud Pulchra ut Luna. Scimus etiam sacram Iesultarum Societatem per suos alumnos aptissimam ad id esse. Verum ideo contra praedictum modum novum insurgimus , eo quod in hac contioversia non potest ista

Novitas admitti.

Cum enim in his ultimis paragraphis adducta sit huius controversat antiquitas , & difficultas; quam difficultatem Philosophi, & postea in prioribus primitivae Ecclesiae saeculis graviores Patres de Doctores, videlicet Hieronymus, Ambrosus, Augustinus, Hilarius, ct Prosper silperare contenderint contra haereticos; consequens esset illos omnes Patres & inter

335쪽

clesiam ignorantem hunc modum omnino necessarium

conciliandi libertatem per scientiam mediam, reipsa non solum non solvisse argumenta haereticorum , sed etiam non potuisse ea solvere; siquidem, ut fatentur Molinistae, sine praedicto modo conciliandi sunt insolubilia. Et ita haeretici spectata argumentorum vi in hac controversia fuissent superiores, & victores a sola autem authoritate & potentiae victi remansissent. Quod certe injuriorum videtur, tam illis Patribus &Doctoribus, totique Dei Ecclesiae, ac antiquitati,quam divinet providentiς , quς Eehlesiam militantem, cum Haereticis conflingentem semper opportunὸ adiuvat. Unde merito ac pie dixit Magister Luna in additionibus manuscriptis ad 3. p. art. 3. se malle cum Augustino scientiam mediam ignorare, quam eamdem cum Molina tenere sic referunt Salmanticenses de

scientia Dei disp. io . num. III. quorum etiam est Doctrina, quam in his ultimis paragraphis dedimus) Merito hoc dixit Magister Luna nolens de eorum numero esse , qui ut ait Cassianus lib. instit. cap II. Putant esse Iaudabile, si quid contra anti noue satiant, oe aliquid novi, zi periti videantur, inveniant. Intuebatur enim Magistralis nobilitatis exemplar a magistro Vincentio Lyrinensi propositum sub hac regula: Quidquid universaliter antiquitus Ecclesiam Catholicam tenuisse coetnoverim, id solum sibi tenendam credentimque decernit; quidquid vero ab aliquo

deinceps uno, praeter omnes, dei contra omnes Sanctos no-

336쪽

Cl C I I. In 3. denique capite extortὸ exponit

verba Molinae. Dixerat enim Molina, suam rationem

conciliandi a nemine quem vidisset huc usque fuisse traditam: hoc sic intelligit P. AApatus, quod accusemus Molinam eo quod dixerit, se primum hunc modum concordia publicam fecipe neque enim negat a Fonseca etiam nivatim excogitatum, propositum prius Molina

dixit, Nemo quem vidi nostram rationem conciliandi tradidit: hoc significat apad P. Annatum; Ego primus hunc modum concordiae pubiicum feci. Et ita subtiliter gloriam utriusque conservasse se putat P. Annatus, dum uterque primus inventor dicitur, cum hoc tamen discrimine, quod Fonseca sit primus inventor privatus; Molina vero primus inventor publicus. Hanc utriusque gloriam lubenter damus P. Annato & Molinistis. verum videtur P. Annatus in hac sua concordia defecisse scrutans scrutinio. Nam dato quod Fonseca primus docuisset publice istum modum conciliandi libertatemper scientiam mediam , adhuc tamen esset verum quod dixit Molina , istum modum a nemine quem viderit tuisse traditum; Nam ly nemo non excludit Fonsecain, quia cum esset junior & Jesulta, sicut Molina, non illum Molina consideravit ut alterum a se. Sed ly nemo excludit S. Augustinum caeterosque Sanctos Patres &antiquos Doctores ta ut sit sensus quod a nemine Sanctorum Patrum S antiquorum Doctorum ratio conciliandi libertatem, quam docuit Molina, fuerit tradita Quod adhuc esset verum etiamsi Fonseca aut quivis .

. alius

337쪽

234 CAP. II. PisMENTA sciENT1R Mgo alius jnnior Iesulta eam ante docuisset. Hanc exclusi nem aperte demonstrant verba quς praemiserat Molina de sua ratione conciliandi: Neque sibito quin ab Angustino G cateris Patribus unanimi consenseu probata

fuisset, si eis proposita Ilisset.

CICII J. Si hoc attendisset P. Annatus, sine dubio laudasset justitiam accusationis qua contra istam

novam rationem conciliandi libertatem a nemine Sanctorum Patrum traditam acriter insurrexerunt utriusque

Solis discipuli. Nec ulterius inquisivisset : Unὸ aliquod praeterea Molinae facinus, vel audax propositio λ Certe Molinae facinus est, quod depositum non custodierit, id est, quod modum conciliandi libertatem cum gratia, pr scientia , & praedestinatione non sibi creditum, sed a se aut quod idem est a Fonseca inventum,publicum fecit: quod ab eo iste modus fuerit excogitatus , non receptus, quod fuerit res sui ingenij non Sanctorum Patrum doctrinae; quod fuerit usurpationis privatae, non publicae traditionis; quod fuerit a Molina prolatus, non ad eum perducius; in quo non custos, sed author fuit: non sectator, sed institutor; non sequens, sed ducens. Ecce P. Annale facinus Molinae. Vis audacem ejus propositionem ' perpende hiic verba : Neque dubito, quin ab Augustino γ caeteris Patribus unanimi consensu probata fuister hac NosTRA de praedestinatione fen-ιemia, ratiotae conciliandi libertatem arbitr, cum gratia,

praestientia, O predestinatione si eis proposita fuisset. An non est audax , propositio, ex qua sequitur, cuti ex hac sequi probatum est Sanctum Augusti-

338쪽

gustinum caeterosque Paties, non satisfecisse argumentis hqreticorum, quos tamen de falsitate & haeresi re- ipsa convictos Patres in Concilijs Arausicano , & Mi levitano a Sancta Apostolica Sede approbatis damn runt. Ex qua sequitur totam Eccleuam coram Haereticis humiliatam , dc verecunde confusam, ab eisdemque irridendam remansisse Ex qua denique sequitur Deum suam doctrinam de fidem Catholicam necessaria defensione in re tam gravi destitutam deseruisse Cum tamen Christus Dominus eidem Ecclesiae promiserit: Dabitur enim vobis in illa hora quid loquamini. At quet hora potest esse illa nisi in qua Adversarij urgent, de Ecclesia anxie panem sanς Doctrinς , di modum evadendi fallaces Hirreticorum versutias, dc laqueos, expostulat a Patre luminum, qui dat omnibus affluenter, quique dat eseam in tempore opportuno: quale procul dubio fuit illud in quo Haereses instabant, de Ecclesiae Patres in Concilijs authoritate Pontificia congregatis, ad occurrendum H reticis, eorumque fallacia argumenta dissolvenda convenerant.

Unde non videtur quomodo adimpleretur illud quod de riclesia dietiim est a Christo Domino et B portae

inferi non praevalebanr adversus eam: Si Haeretici spectata argumentorum vi adversus totam Ecclesiam in Concilijs congregatam prςvaluissent : ac tandem quonam pacto cum divinet providentiς suavitate, rectaque dispositione cohaereret, ut istum modum conciliandi libertatem unicὸ de omnino necessarium , quem toti Ecclesiae in tanto necessitatis de periculi tempore oecub

339쪽

236 CAp. II. PiGMENTA SCiENTI . MED. laverat , postea Jesultis recentioribus aperiret. Concludamus igitur cum Magistro Luna , & quo νlibet Cordato, satius esse cum S. Augustino. cum Sanistis Patribus, cum tota Ecclesia in Concilijs com gregata, scientiam mediam ignorare, vel ea non uti ad conciliandam libertatem cum divina providentia , quam cum tota Molini starum turba eam tenere , vel ad prς dictam conciliationem eam adhibere. Nam hoc solo ti

AususT. Idem diceremus de praedeterminatione physica, si S. Aug. ea non suisse usum concederemus.

ARTICULUS IIJ.

Seclusa scientia media Deus non est causa peccati. CICIV. T T Oc tertium pigmentum, quo scientiae. o Mediae deMimitas tegitur, melius . larvam dixerim , quam pigmentum. Pigmentis enim utimur, ut videntibus placeamus; sed larva ut nos illis occultemus. Possibilitate adimplendi praecepta, & libertate arbiti ij quasi pigmentis usi sunt Moliriae discipuli: etenim nihil homini superbo ita placet', quam plena potestas applicandi te ad taciendum quodcumque

libuerit. Negatione autem divinae causalitatis circa peccatum quasi larva utuntur, dum putant mediante scientia media facile expediri, Deum non concurrere ad peccatum; e contra dissicile existimant, praedetermina-

340쪽

ART. III. DEus NON EsT CAusA PECCAT tionem physicam non causare peccatum. Cum tamen eadem & majori premantur difficultate, eisque etiam eorumdem competat solutio argumentorum. E duobus

aequaliter obligatis, si unus non solvens debitum, urgeat alterum ad solvendum, quid aliud facit , quam se occultare debitorem. s. J. Nulla est inter Concursum pravium G pedisequam quoad causandum peccarum disserentia. Si qua esset, magis deberet disi causis peccati concursus perisse uas, quam pravius. C I C V. Oncursum praevium dicimus, qui an- - tecedit determinationem voluntatis: concursum pedissequum, qui eam subsequitur. Uterque simul est cum determinatione voluntatis, eique in- fallibiliter connexus; sed unus causalitate prior, alter posterior. Si simultas & infallibilis connexio unius non impedit . quin recte dicatur praevius, ct antecedenseo quod sit causalitate prior; ita simultas & infallibilis connexio alterius, non obest, quin recte dicatur pedissequus, ct subsequens, eo ipso quod sit causalitate posterior. Non possum satis mirari aliquos, etiam doctissimos, admittere praedeterminationes physicas ad actus bonos, & eas reijcere ad materiale, sive actum peccati. Etenim ratio probans concursum generalem, quo Deus in omni Operante operatur , debere este praevium & physice praedeterminantem,id ipsium evincit de concursu quem habet Deus circa actum peccati, qui cum sit ens, & bonitate physica praeditus Don potest sub illa ratione iubterfugere Dei causali