Scientia media ad examen revocata. Per Germanum Philalethen Eupistinum

371쪽

3i3 CAP. II. PiGMENTA SCIENTI R. MED admittendam mali actus, etiam materialiter & specificative sumpti praedefinitionem si hoc recte concluditur, potero & ego de equo Francisci recte concluderer Iste eanus est Frantisti, G est Pater: ergo est Pater Francisci. Habetur octavo, Quae sit interpretatio eorum,quae dicit Prosper ad i 3. objectionem Vincentianam de ii minum casu: Nihil ibi Pater, nihil Filius, nihil agit Spiritus Sanctus: nee tali negotio quidquam Iiυina Tolum ris intervenit: cujus opere scimus multos ne laberentur reten-το3,nullos autem ut tiberentur imphisos. Germana horum verborum ac sincera interpretatio est, quod in peccato,

sive in actu peccati sub illa ratione,ad quam sequitur malitia,nihil ibi Pater, nihil Filius, nihil agit Spiritus Sanctus: nec tali negotio quidquam divinae voluntatis

intervenit; cujus opere scimus multos ne in peccatum laberentur retentos ; mullos autem ut laberentur impulsos. Alioqui si in aetiione peccati sub illa ratione, ad quam nulla sequitur malitia, nihil ibi Pater, nihil Filius , nihil agat Spiritus Sanctus, qua ratione dixit

D. Thomas, propinquissmum esse DuPLici ERRORI asserere, actus peccatorum xtillo modo, nec etiam in quantum

actas sunt, a Deo esse.

CCXIII. Frustra igitur, P. Annatus cum admiratione quaerit; uuid impellere Angelum in actam qui malitiam Dalat necessario , non es impellere in lapsum : distinguatur impellere in actum qui malitiam trahit ex impulsu, ct impellere in actum qui trahit malitiam non ex impulsu, sed ex libertate voluntatis deficientis: & videbitur , quod impellere primo modo sit impellere. iu

372쪽

in lapsum; secus vero impellere secundo modo; quomodo enim dicetur impellere in lapsum, qui impellit in actum sub illa solummodo ratione, ad quam nulla sequitur malitia ξ ct quomodo poterit Deus praedefinire lapsum, sive peccatum , si tantum praedefiniat actum sub illa ratione, ad quam nulla sequitur malitia Iam dudum definivit Sol Angelicus, quod ACTio PEC

& consequenter , quod Actio peccati praede itur , praedeterminatar a Deo ,sed Ieua;um non praedesinitur, nec praedeterminatur a Deo. F. V. Continuamar Cavilli Molinularum.

CCXIV. Andem in Augustino sistit P. Anna-

I tus, nervosque omnes num. 86. tendit, ut probet Sanctissimum illum Ecclesiae Solem & Prae .sulem negare antecedentem & decretoliam Dei voluntatem circa ipsum actum,cui malitia necessario connexa est. Si addidisset, cui malitia necesariὸ connexa est ex libertate voluntatis deficientis statim vidisset se operam perdere in multiplicibus suis quςstionibus. Intellexisset enim primo recte Augustinum dixisset, voluntatem malam non e sp a Deo praede iram; siquidem voluntas prae- definita sub illa ratione, ad quam non sequitur malitia,non est voluntas mala. Sed voluntas sub illa ratione, ad quam sequitur malitia,est voluntas mala, & ideo vo-hintas illa non est a Deo praedefinita; de ista autem, loquitur S. Augustinus, dum ait : Nusquam legimus

373쪽

3ro CAP. II. PiGMENTA SClENTIAE MED. non ea voluntas nisi a Deo: ta' ideo non scriptum est, quia vernm non eur Et omnium potestatum dator eri Deus non omnium voluntatum. Nam liberum arbitrium, quo potestatem habemus ad bonam, de malam voluntatem, datur a Deo , non vero ipsa mala voluntas: & lic om-mis potestatis essicientis etiam voluntatem malam dator est Deus, sed non omnis voluntatis. Intellaxisset secundo, quis iit sensus illorum verborum , Ideo non dubitari steracre hominem cum sectat, 'Dia Dens non faetum, non forinoam, non aliquid alaad, sed ipsum peccaturtim praesitit Z Cum enim causa peccati sit ipsa voluntas, quae non fato, non fortuna, non aliquo

alio cogente de ne sitante, sed sola sua libertate elicit actum peccati sub illa ratione, ad quam sequitur malitia ; certo scitur, quod dum homo peccat, non satum, non sortuna , non aliquid aliud peccat, sed iple homo est qui peccat. Et Deus praesciens peccatum non praescivit fatum, sertunam, aut aliquid aliud peccaturum, sed homirrem inum peccaturum prae siυit. Intellexisset tertio , qua fide dicatur voluntas hominis, aut Angeli ad malum priον Si ipsa voluntas ad malum a nullo alio priori agente pradurerminetur, ipsa est ad malum priore cum ergo prae finitio ad actum peccati sub illa ratione ad quain nulla sequitur malitia,

non praedeterminet voluntatem ad malum , non oberit quo miniis voluntas adhuc dicatur ad malum prior: nec etiam oberit, quo minus voluntas mala oriatura sola voluntate, non a Deo praederet minante. Intellexisset quarto, voluntatem malam, live pecca

tum s

374쪽

ARTIII. Dpus Nos psT GAMA pECCAYI. 31 tum , vere dici ab Augustino alienam facium. Cum Deus sita praedeterminatione non faciat quod volun . tas sit mala, aut peccet; quia ad hoc requireretur, ut Praedeterminaret voluntatem ad eliciendum actum lubilia ratione, ad quam sequitur malitia , quocumque enim bono fine id faceret Deus, semper esset causa peccati. . Verum praedeterminando solummodo ad Delum sub illa ratione, ad quam nulla tequitur malitia ;Mon facis quod voluntas peccat, non facit quod voluntas eliciat aetum malum, S ideo actus malus, sive peccatum , merito vocatur ab Augustino alienum sa

i. CCXV. Ad quod si attendisset P. Annatus, tioii tho

dicasset , manifestam esse hanc suam argumentationem. Hominem Deere malitiam non est aliud quam fatere actam, Fuem scit habree malisiam annexam : Atqui Deus sua pra--nitione fatis ut homo faciat aciam quem sit habere ma EIiam annexame Euo Dem sua praedemitione facit at homo faciat malitiam, quomodo illa fieri potest. Si, inquam P. Annatus attendisset , quod hominem facere malitiam sit hominem facere actum sub ilia ratione, ad quam sequitur ma- .hila; Statim subsumpsisset: Atrat Deus sua praede sinitione non facit ut homo faciat actim bab illa ratione ad quam sepitiar malitia: Ac denique conclusisset : Ergo Deus M pra e finitione non facit ut homo satiat malitiam. Haec nostra argumentatio manifesta est; nam Major non. potest negari: Minor debet a P. Annato admitti : eo suod admittat Deum praedissinire quidquid facit sed secundum D. Thomam Deus facit ut homo faciat .

. . .' π ctionem

375쪽

gra CAP. II. PrGMENTA SCIENTIR MED.ctionem peccati sub illa ratione,ad quam non sequitin malitia: siquidem ACTIO PECCATi EST A DEO, SED

PEGAΤvM NON EST A DEO .' ergo debet P.Annatus

admittere, quod Deus sua praedefinitione non facit, ut homo faciat actuin sub illa ratione, ad quam sequitur malitia. E contra argumentatio P. Annali innititur Majori falsae: quia licet facere actum, qui scitur esse malus, sit peccare I hoe tamen non est ex eo praecisὸ quod scitur esse malus; sed quia stiens homo actum esse malum, debet illum facere sub ilia ratione ad quam sequitur malitia: supposita enim cognitione malitis debet actus egredi a voluntate, non solum ut essiciente, sed etiam ut deficiente. Falsum igitur est, quod hominem ocere malitiam nihil sit alia/ qaam fatere aliam quem scis habere malitiam annexam: ly nihiI alitid falsificat illam propositionem quia praeter cognitionem reperitur ei, cientia actus seb illa ratione, ad quam sequitur malitia ; quae ratio non attingitur a motione divina physi e praedeterminante, & consequenter nec malitia. CCXVJ. Prosequitur suos cavillos P. Annatuς ,, & quis, ait,erit sensus ejus quod dicitur, Anima no deser- ,, ra est tir desiereret; sed in desereretur desierest. Si enim

,, praevenitur voluntas deserentium antecedenti decre- ,, to effraciter operante actum quo Deum deserunr,

in illis circumstantijs in quibus implicat non esse d si sertivum : quid habet voluntas quod dici possit prius se tali praeoccupatione, ut ideo censeatur desertiise ni,, desereretnr, praelestim si recurramus ad Angelorum, ,, aut .dami peccatum.

376쪽

λ T. 3II. Dgus NON Asae eosA PScCATr. mImprimis hoc S. Augustini testimonium de gratia anctificante intelligitur, & truncatur a P. Annato , ut dicetur art. seq. f. 3. Deinde admittendo juxta dicenda ibid. s. 4 quod praedictum testimonium , non quidem ut ab Augustino prolatum, sed secundum se sumptum, sit etiam verum respectu denegationis giatiae prae- determinantis, dicendum est, quod Deus apesicando ad actionem peccati , sub illa ratione ad quam milla sequitur malitia, non deserit animam, cum talis actus potius conjungat Deum animae , eo modo quo omnis Dei operatio in creatura reddit Deum creaturae praesentem. Nec illa applicatione Deus facit asium quo an ma Deam deserat; Siquidem solum peccatum est actus quo anima Deum delerit e si igitur Deus suo antecedente decreto, & sua physicii praedeterminatione non faciat ut anima peccet, sive, quod idem est, non sit causa quod eliciat actum sub illa ratione, ad quam sequitur malitia, imposiabile est, quod Deus antecedentesio decreto, aut physica praedeterminatione operetura m quo anima Deum deserat, ut vult P. Annatus. Ve-vum ipsa voluntas ex sua libertate .liciens pra dictum actum sine directione legis, & attentione ad regulam deserit primo Deum , tum quia operatur non se subij, ciendo divinae regulae, tum quia elicit actum malum, qui impedit gratiam praedeterminantem ad actum bonum , propter quod impedimentum Deus non dat gratiam praedeterminantem ad actum bonum. Habet igitur voluntas aliquid, quod dici potest prius denegatione auxilij prarieteriminantis ad actum bonum , De. X a ideo

377쪽

hi4 CAP. II. PAEMENTA SCiENTIAE MED. ideo censeatur issemisse ut deseremur. Vide locum elis

tatum. ι

Eodem modo intelligitur,quod adducit ex q.r .ad Simplicianum lib. I. Non irrogari aliqhid a Deo qnο fit ho deteriον , sed tantum eas tit melior non erogari. Applicare enim ad actum sub illa ratione , ad quam nulla sequi tur malitia, non en irrogari aliquid a De/ quo fit homo δε- rerionised denegare gratiam praedeterminantem adactum bonum propter malitiam quam voluntas libet e conjum sit actui peccati, est aliquid ranium quo sit melis non erδ-gari.Cernere potest hiiκ P. Annat. quomodo stare potest praedictum testimonium cum Opposita sibi lententia. ACCXVII. Denique, ait, huc referri debent quaecumque dicuntur a Patribus , ct ex Sacris Paginis eis ruuntur , ut persuadeamus Deum non esse causam, is authoremve peccati. Sequitur enim inde non posse se praedefinire antecedenter aetiim malum. Quomodo,, enim potest quis negari & causa, ct author ejusce reuis cujus productionem sua definitione praevenit ossicack. ter; ita ut etiam omnem aliam ejus causam excitet Optime docet P. Annat. ex Patribus, & ex Sacris Paginis sequi, Deum non posse prςdefinire antecedenter actum malum. Si stat igitur in hoc principio P. Annatus, Ad manus ei damus: si vero ulterius voluerit progredi, deinde concludere, ergo nec actum peccati stib illa ratione, ad quam nulla sequitar malisia, pothis Deus praedesinire , haec Conscquentia nunquam erit melior ista, Iste e times Francisci, ω est Pater, ergo en Pater Francisii. Similiter enim se habet: Acius malus non est a Deo, o est actus

378쪽

ART. III. DEus NON EsΥ CAVSA PECCATI 31s peccati: ergo peccatum est a Deo. CCXV1 Is . Posti emb volens P. Annatus num. 87. impugnare solutionem communem de actu ut malus

est, & de actu qui malus est , inquirit multipliciter

quid sit prςdefinire actum malum , ut malus est stipponens nos dicere, quod actus malus prςdefiniatur,& solum negare, quod formaliter ut malus non prae- definiatur. Cui adhuc ingeminamus, quod ACTIO

PECCATI, SIT A DEO , SED PECcATu Μ NON EST

A DEO , quod actio peccati praedefiniatur a Deo , sed nec peccatum , nec actus malus a Deo praedefinitur Nam actio peccati, & materiale peccati, non nominanu actum malum; sed actum dicunt stib illa ratione, ad quam nulla sequitur malitia. Idcirco omissis illis responsionibus , quibus sibi ipsi respondet P Annatus, Dico , quod praedefinire actum ut malus est, sit pridefinire actum sub illa ratione, ad quam sequitur malitia ; sub qua ratione a Deo nota praedefinitur, nec praedeterminatus, sed sub alia ratio- de dis arata, ad quam nulla sequitur malitia. Nec contra hoc facit, quod obijchur, actum prohibitum , hoc ipso quod libere fiat a voluntate, esse malum; nam

actus qui est prohiSitu seb duplici ratione egreditur a

voluntate . egreditur enim sub una ratione , ad quam nulla sequitur malitia, ct rursum egreditur Qb alia ratione, ad quam sequitur malitia; sive, quod idem est,eareditur semel ut dicit habitudinem ad voluntatem praecise , & iterum egreditur ut dicit habitudinem ad voluntatem deficientem. Primo modo non es, malus,

379쪽

CAp. II. PiGMENTA Scillini R MEO. nec prohibitus, secundo modo est malus, & prohibμtus; Deus autem sua praede finitione & pi Oeterminaritione facit, ut actus qgrediatur a voluntate praecise , sive ut egrediatur sub illa ratione, ad quam nulla f.quitur malitia ; non autem facit ut egrediatur a voluntate deficiente, , sive ut egrediatur sub illa ratione, ad quam sequitur malitia; & propter hoc semper velificatur , ' invictum permanet, quod ACTIO PEccAΤI SlT αDEO, SED PEccΑΤuM NON EST A DEO, & similitet

quod actio peccati praedefiniatur, de praedeterminetur a Deo, sed peccatum, actus malus, ct quidquid aliquid deformita:is includit, nec praedefiniuntur , nec a Deo,

praedeterminantur. ' .

CCXIX. Nec secundo obest , quod uum. 9O. dicitur, praedefinitionem plus conserre ad actum malum, quam praeceptum, consilium, persuasio, haec enim moraliter tantum, illa etiam phusice causat. Hoc, inquam, nihil prorsus obest, cum juxta solutionem, di distinctionem nostram luce meridian1 clarius sit proefinitionem nihil prorsus posse conferre ad actum malum;.8uandoquidem non respiciat, nec attingat actum pec cati, nisi sub illa rationς, ad quam nulla sequitur malii tia : qui fierii potest ut nullam attingens rationem , eX qua rcsultet malitia, conserat aliquid ad actum malum.

Praeceptum autem, consilium,persuasio, attingunt moraliter actum sub illa radone, ad quam s.quitur malitiai

ut mox dicetur.

CCXX. Nec denique tertio obest, ultimum P. o Annali argumςntum: Quia nemo est, inquit , qui

380쪽

ART. III. DEus NON EsT CAMA PECCATI. , non putet Deum authorem peccati, si daret eonfi- lium, aut praeceprum v. g. pejerandi, vel idolum ado-Mandi, quodcumque bonum intenderet ex tali actio- ,, ne, quamvis actio illa sumeretur materialiter secundum

,, suum actum phy si cum seo ipso tantum quod sciret supposita libertate non posse esse nisi malam: atquiis plus est praedelinire actionem illam, quam praetipere, ri aut suadere, ob rationem proxime adductam ; ct quia is certius & essicacius sequitur actio illa ex praede uni-

,, tione, , quam ex consilio, aut praecepto,& conse-

is quenter certius & essicacius inde sequitur malitia. Ab hac ultima consequentia incipiendo qua insertur, ea praedesinitione efficatius G certius sequi malitiam, eo Aod ex ea certius m esseacius sequatur actio apparet totum argumemum , sicut di omnia alia Molinist rum sundari super hanc propositionem : Quod est causa actionis libere hic,& nunc exercitae, est causa m.

litiae. Quae propositio si debite distinguatur, deficient

omnes in hac materia cavilli.

Debita autem distinctio est haec supra dicta : actio

sub duplici ratione libere hic, & nunc, exercetur, una ad quam nulla sequitur malitia, alia ad quam sequitur necessario malitia ;. Quod igitur est causa actionis libere hic, & nunc, exercitia sub illa ratione, ad quam sequitur malitia , est caula malitiae , conceditur. Libete hic, & nunc, exercitς sub alia ratione, ad quam non sequitur malitia, est causa malitiae , negatur. Praedefinitio autem S physica praedetei minatio stand solummodo cyusa actionis v .g. Odij Dei hic di nunc. libere ex-