Scientia media ad examen revocata. Per Germanum Philalethen Eupistinum

381쪽

323 CAP. II. PisMENTA SCIENT 1s 1lso eiciti sub illa ratione, ad quam nulla sequitur malitia

Ρraeceptum vero , S consiliu in sunt caula actionis libere hic,& nunc exercitae sub illa etiam ratione, aiuquam sequitur malitia.

CCXXJ. Rationem huius distinctionis, & disse 'rentiae quidam reddunt, Ox eo quod praedeterminatio physica licet sit cssicacior iritensive, quam consilium, aut praeceptum; est tamen minus cssicax extensi e. Veis rum haec ratio non siisticit,& videtur petere principium. Nam hoc est quod. qu ritur , quare' praedeterminatio physica nori se extendat ad actum peccati producen dum sub illa ratione , ad quam sequitur malitia, & solum sistat in illa ratione , ad quam nulla sequitur m litia; consilium vero , ct praeceptumi sint causa actus

peccati sub utraque rationeἐNec potest dici quod prae- determinatio physica sistat in linca physica , & non

attingat ad lineam moralem ; alioqui in actu bono Deus solum phy lice praedeterminaret ad entitatem, &bonitatem phylicam actus , non vero ad bonitatem moralem. quod a Thomistis non admittitur. Unde eadem quaestio semper pulsat animum, cur praedetermia natio physica se extendat ad bonitatem moralem actus, non vero ad malitiam, consilium vero, S praeceptum

sint causa utriusque ' . ', . '

Salvo igitur meliori judicio, dispat iras haec petenda

est ex disserentia moventis physice, & moventis moraliter. Nam voluntas moventis physice solum vult ea, quae subduntur suς virtuti & causalitati; hoc, siquidem , solum vult quod agit i ct haec voluntas totaliter com-

382쪽

ART. IIJ. DEus NON EsT CAusA PECCATi in mensuratur principio moventi. Voluntas moventis moraliter commensuratur fini intento , & ideo viri litis vult quidquid est per se necessarium ad aruim intemtum, & debet fieri per voluntatem quam movet. Unde Ecclesia prςcipiens aliquem actum externum prae eipit virtu3liter, & indirecte a stum internum, sine quo actus internus fieri nequit; & praeceptum de Euch ristia digne sumenda obligat virtualiter ad contritionem. eum qui est in peccato mortali, & non habet copiam

Consessarii, eo quod nequit ille, nisi contritus, digne

sumere Eucharistiam. Cum ergo actus peccati sub illa etiam ratione, M quam nulla sequitur malitia, debeat fieri a voluntate quae non attendit ad regulam, & non attendere ad regulam sit quid per se necessarium ad productionem. talis actus , necesse est , ut qui praecipit, aut consulit praedictum actum, virtualiter quoque prςcipiat, aut consulat, non attentionem ad regulam. Nam si atten, co interna ad Deum virtualiter praecipitur, eo: ipis quod praecipiatur atriis,qui sine attentione interna fi ri nequit; ita defectus attentionis ad regulam virtualitur praecipietur, eo ipso quod praecipiatur aetiis, qui sine desectu attentionis fieri nequit. Deus ergo praemcipiens actum peccati sub ratione dicta, praecipit quo que virtualiter voluntati non attendere ad regulam ,αlic est causa moralis voluntatis deficientis ,& consequenter malitiae , juxta commune proloquium: q/ιοι est causa cause, ea causa calati. E contra Deus physi m praedeterminans non est causa, voluntatis deficien-

383쪽

CAp. II. PiGMENTA SCIENTIAE MED. iis, sive deferetus attentionis ad regulam ; & cum eae alia 2arte voluntas ut deficiens non subdatur omnipotentiae divinae, nec ejus praedeterminationi; voluntas Dei physice prςdeterminantis non se extendit ad malitiam quς orizur ex desecta attentionis, sed sistit in illis rationibus quas voluntas peccantis attingit, in su dita divinae omnipotentiae.. Dixi, volantatem mouentis moraliter vini aliter vellequi'uid est per se necessarium ad sinem intentum. Nam si non sit peη δε necessa iam non est necesse ut sit causa moralis illius, v g. ad firmandum contractum aliquem, juramentum est per se necessarium, per accidens autem te habet quod fiat per falsos Deos. Ideo possuin inducere illum quem scio juraturum per fallos Deos, ad contractum juramento firmandum, absque eo quodi sim causa moralis juramenti ut iacti per falsos Deos. CCXYIJ. Colliges in omnibus Molinistaru sallacijs. enumeratis causam apparenti et est e , quod existimetur malitiam sequi eo ipso quod actus, qui est prohibitus, libere egrediatur a voluntate, ex hoc enim moventur ad allerendum, praedeterminatiouem. physicam causare malitiam, cum ficit, ut actus, qui est prohibitus, egrediatur libere a voluntate. Causa. autem non

existentiae, id est, ratio ostendens fallitatem argumentisophistici in supradictis fallaciis est, quod aetus, qui est prohibitus, egrediarur libere a voluntate, sub duplici ratione inter te disparata. Unde non sequitur , quod quidquid facit, ut actus libere egrediatur sub una ratione , faciat etiam , ut actus libere egrediatur

384쪽

sub alia ratione , ac proinde si ad unam rationem le- quatur malitia, & ad aliam rationem non sequatur alitia, non ost necessarium, ut quod facit actum liberum hic, ct nunc egredi sub illa ratione, ad quam non sequitur malitia, faciat eum egredi lub illa ratio-.ne', ad quam sequitur malitia. Ita Sol Angelicus hujus fallaciae tenebras fugavit , tum in a. distinctione 37. quaest. a. artic. a. ad 2. his verbis: Illud dieitur ad malum cooperari, quod inclinat ad actionem secvniam κοd actio deformitati subsar, unde mala est. Hoc amem

Deo non convenit . . ideo non oportet ut ad malam ιμ-

perari dicatur, quamvis actionis illius causa sit, in qua ma- iam consimi, secundum quoj inquit agendi EssE, POsSE, MAGERE . quidquid persectionis in agente est. Tum etiam ibid. ad cujus verba omnino videnda sunt, ad rem hanc melius capiendam, consultoque a. nobis hic non*pponuntur, quia num. I98. adducta sunt. S. Ultim. P. Annato pulsanti aperisar discrimen Caninismi.

CCXXIII. D Ostquam omnes P. Annali cavillos

I redarguimus, aequum est ut ejus petitioni obsequamur. Nam disp. q. de scientia media cap. q. q. 3. num. I 2I. sic loquitur: Sed restat aliud caput de authore peccati, is quo etiam petunt propugnatores sicientia mediae quid minuι ea de re adversaris quam Calainua dixe-

ipsa fatetur, Deum esse amborem peccati, quo facere nonp. '

385쪽

332 CAP. II. Pia MENTA SCIENTI MEO.' .rery nisi comitis, Ain Deo quemdam modum se habendi circa. malas acii aetu, mi propriὸ conveniat hoc quod est esse aAtho rem peccaι i. mxximus ergo quis sit ille modus, O qnu's peraddat ad eum etiam modum quem adversari . maximam

pariem concipiunt.

Huic petitioni obsequens aperio adversario pulsanti discritnen. Docet Calvinus nihil esse in opere malo quod non faciat Deus, ita ut differentia quam constituit inter Deum, & hominem, non fit penes malitiam quae ab utroque causatur, sed penes modum cau sandi malitiam; homo enim eam causat ut obligatus legi, cui se non subijcit, & ideo peccat: Detri vero sequens leges suae sapientiae eam causat, de in diu sos fines justEac spienter ordinat , legitimum habens malitiae usum , ait Calvinus lib. I. instit. cap. l . num. E diametro Angelici discipuli docent aliquid esse in opere mala quod non sit a Deo; & consequenter non solum in modo causand , sed in aliqua ratione producta hominem peccantem difforre a Deo praedeterminante. Homo enim sub duplici ratione producit actum peccati, una ad quam sequitur malitia , alia ad quam nulla sequitur malitia r Deus vero sub illa solum ratione , ad quam nulla sequitur malicia producit actum peccati. Ecce, P. Annate, quid min s Angelici distipuli ea

. . de re quam Calvinns dixerit: Ecce modus quem Calvinus concepit statuendo Deum esse aut horem peccati: Ecce nicluperaddar ad eum etiam modum quem maximam paseum ιοncipitini Andelici d cinis. Ita aurcm docere Calvinum tripliciter demonstratur.

CCXXIV.

386쪽

λRY. III. DEus RoN EsT CAVIA 'ECCATI. CCXXIV. Primo ex Concilio Tridentino ostem ditur Calvinum docuisse, nihil esse in operibus malis quod non faciat Deus. Nam Concilium in can. 6. sesis 6. intendit damnare Calvinum, dum definit: Si quis

dixerit mala opera ita ut bona Deum operari mnpermitteἡ-risalum , sed etiam propνiὸ ω per se, adeo ut sit proprium

rtim fit. Si Calvinus docuisset aliquid esse in operibus. malis, & proditione Judae, quod non faceret Deus,

non potuisset asserere , mala opera ita ut bona Deum operari, adeo ut sit proprium ejus opus non . minus proditio Judae quam vocatio Pauli. Cum ergo per illum canonem Concilii damnatus sit Calvinus, signum est eum docuisse,nihil esse in operibus malis, ct proditione Iudae quod Mon iaciat Deus. Confirmatur. Vel enim Concilium loquitur in isto canone de concursu Dei praedeterminante, vel de concursu Dei abstrahendo a prςvio, & pedissequo Primum non admittunt Molinistae , ergo secundum; ac per . consequens coguntur fateri Calvinum in eo sensit. suisse a Concilio damnatum, quod doceret ad mala opera sicut ad bona Deum concurrere; & cum adactionem peccati concurrat Deus, idque debent fateri etiam Molinissae, si secundum D. Thom. non voluerint esse propinquissimi duplici errori; poliam vice versa petere quid minus ea δε re Molinilia quam Calvinus Axeris , o quid modus ille Calvini sivera dat ad eum etiam modum, qBem adversaro maximam parrem coneipiant , si edictis tum Pontificritum Regijs totaliter obsequi non

387쪽

intenderem. Vide num. I 82.

CCXXV. Secundo ex ipsa Calvini doctrina ostere ditur eum docuisse , nihil esse in operibus malis quod non faciat Deus. Nam lib. I. institui. Toto capite de-eimo octavo id manifeste docet. In initio capitis haeeleguntur e Ex al)s locis ubi Deud satanam 'flum amne reprobos με apbitrio flectere vel trahere ritis inbi diffisiliον

ab omni culpa' immunis, ministros autem seuos juste damnet, vix capit sienssas carnis. illud opus propter quod ministi Dei damnantur est opus malum; sed illad opΗs dicit Calvinus esse commune Deo S suis ministris tergo aperte docet Opus malum esse commune Deo &suis ministris. Imo Deum esset pricipuum authorene operis mali, cum homo illius operis propter quod ine damnatur sit tantum minisser. - Deinde ad hanc dissicultatem seperandam , quam dixit vix capere lensem cariali, docet adinventam suissedistinctionem inter agere & permittere e Hinc ν reta, aut, Minctio inter agere permittere e qκia hii mdtis mullistaeaesitabilis vim est, fab Dei mana imperio Matanam σε omnes impios ira esse, ut rerum malitiam in quemcum-- is timψDem dirigat, i sceleribus uratur ad exequenda sua iuvitia. Manifestum est, distin Stionem inter agerere premittere non nisi in ordine ad malitiam habere Ioeum s hanc tamen distinctionem deridet Calvinus, de toto illo capite laborat, ut ostendat Deum operari omne illud , quod Catholici docent Deum permittere.

388쪽

A . III. DEus NON EsΥ vsA PECCATI si agnovisset Calvinus aliquid esse in operibus malis quod non saceret Deus , non posset distinctionem aetionis & permissionis improbare. . Unde inter alia plura de caecitate pro qua quis punitur, ac proinde peccatum est , sic loquitur Terriversando it im est tant , Dei tantum permissa , non etiam Nola rate hoc fieri , ipse vero palam se facere pronuntians, uis Ili ilud repuriat. Rursus: Si Dei iuditium ea extae alioedi amentia Achab , NUDAE PERMIssIoNis PIGNENTuue nescit: qaia ridiculam esset judicem tantum permittere non etiam decernere quid fieri velli mandare execarionem M. nistris . Ac tandem ad omnia antecedentia se referens concludit: Et jam satis aperte ostendo Deum vocari eorum OMNIuΜ Au OREM qua i ii censores Catholici Doctores volunt otioso ςantum ejus PERMIssu contingere

i CCXXVJ. Probatur tertio ex duabus objectioinnibus quas sibi format: quarum prima sic se habet: Si

nihiI eveniat nisi volente Deo, Das in eo cantrarias esse Sp. inraus, quia occulto consilio DEcERNAT uia E LEGE SuA PALAM VETur T. Solvit hanc objectionein admittendo duas illas voluntates , ct negando esse contrarias, e

quod una tantum sit voluntas, quia unum & idem sub dievrtis rationibus fieri vult, & non vult. Verba illius sunt: Neque tamen ideo vel secum priuat, Vei mutatur Dei voluntas, vel quod vult se nolle simulat: sed quum una simplex in ino sit, nobis mustiplex appareret

quia pro mentis nostra imbecillitare QuoMODO IDEM DI

VERSO MODO NOLIT FIERI, ET VELIT, NON CAPl Mus.

Clarissime hic docet Calvinus Deum velle feri ea sta

389쪽

336 CAν. II. Pin MENTA SCiENTI MEI . . ledeflaa vetan, Cum ergo Deus non prohibeat nisi via linam, & actum malum , necesse est secundum Cal vinum quod Deus velit fieri malitiam, &actum maelum. Nam si distinxisset aliquid in opere malo, quod Deus non faceren, puta entitatem a malitia ; non tan eas passus fuisset intellactus ejus angustias,ut cogeretur ateri, quomodo idem diverso mori notitfieri oe velit, non rapimas. Statim enim occurrisset, vult fieri entitatem, &aron vult fieri malitiam. Verum quia docebat Deum decernere malitiam,quam ex alia parte prohibebat & no Jebat fieri, in tanta caligine fuit, ut latius filam in firmitatem ad lucem inaceessibilem confugiat: ait enim:

sra imbecillitas, G simul reputemus, latem quam inhabi-νM , non fructra vocari inaccessem, quia caligine obdacia

Secunda objectio; quam sibi format Calvinus , est l, et

Si non modo impiorem hominum vera uti ur Deus, sed et iam consilia ω asseclas gubernat, sceleram Omrium esse an rhorem: at proinde merero damnari homine sexe nantuν quod deIevit Deus, qnia nus voluntati obtemperant. Solvit hanc objectionem non per distinctionem entitatis a malitia, ut putat P. Annatus, sed ex doctrina praecedentis solutionis, ait enim et Hoc etiam modo Iomiturimo θοnte liquescit altera objectis. Doctrina autem praecedentis solutionis erat, quod conciperet duas in Deo voluntates, quarum una Vult Deus fieri malitiam; sives

quod idem est, fieri quod lex vetat , alia non vult fieri mali

390쪽

AR. III . Dpiis N IsT cAusA PEGATi. ni malitiam , quia prohibet eam. Juxta hanc doctrinam solvit praecedentem objcctionem , admittendo Detiri, scelerum omnium esse auctorem , & negando id quod Inde insertur e ac proinde immerito damnari homines si exer

vanitiν quod decrevit Deus. Non sequitur, immerito damnari hominis quia licet unam voluntatem Dei exequantur, faciunt tamen contra aliam , quod sussicit ad iustam eorum condemnationem. Persteram enim ait

Calvinus , mistetur cum precepto UOL8tas ssam Io Gimὸ ub illo diserre insumeris exemplis constat. Et paucis iraterjectis. Hoc quidem tenendum est dum per i ios peragit D m quod osculto stio judicio decretit, non ecte 'excusabiles, quasi ediaut ejus praecepto, quod data opera pro sua libidine vio

. CCXXVIJ. EY triplici hac probatione qua invicte probatum est Calvinum docuisse, nihil esse in operibus

malis, quod non faciat Deus, seqhisur primo P. Lemos sine ullo veritatis sundamento a P. Annato derideri, eo quod in congregatione de auxilij, coram Cardinale Perronio conflanter asseruerit, ei rasse Calvinum, quia dixit, Deum ita movere ad malum sitiit ad bonumsquod nesciret distinguere inter actionem & entitatem,otest entitas, & actio; ct inter peccatum: non Erraturum si diceret concurrere Deum ad entitatem, nullo autem modo movere ad peccatum. Ex nostris probationibus luculentissime patet hunc suisse errore Caluini: Probatum est enim eum docuisse nihil esse in operibus N iis quod non faceret Deus, quod non potuistet do- tere ii distinxisset inter entitatem S malitiam. - Y Seruitur