Scientia media ad examen revocata. Per Germanum Philalethen Eupistinum

71쪽

CE SVRA LOVANIENSIS. SEcus Tridentinum Concilium, Deus, inquit, impostibilia non juber, sed jMendo nono , fatere ' d rosis, O petere quod non postis. Sentit et go ad Dei in

plenda mandata non habere scmper Omnes sufficie ns

auxilium , ut quisquis hoc sibi dccsse sentcrii, pcture adna Cneatur, quod nondum accepit. Cui simile est de illud Prosperi, ideo dari praceptum ni principientis quarari ν auxiliam. Ex quo intelligi potest , ut nihil praecipi dicatur impossibile, satis csse ut in Dei virtute ac bonitate sussiciens iit paratum auxilium,quo impleri quod jubetur, possit, etiamsi nullum adhuc ejus habeaturbencficium quod dici liissiciens queat. Nam quantumcumque in Dei hoc rcpotitum potcntia sit, ct ex ejus bonitate petontibus pararum , quamdiu tamen donatum acccptumque non cst, dici nondum potcst haberi.

CENS A D VACENSIS.INepta est collectio. Qui enim jubet ut faciamus , simul jubet ut petamus quod facere non pollamus, sive ad quod sussiciens auxilium nondum habemus. Unde Patres Concilij Tridentini verbis ex Augustino desumptis, Deus imp ibilia non jubet sed jubendo maner saxere qηοι Uus,m peiere quod non posiis. Ac similiter alibi Augustinus, Magnum aliquid , ait, Pelagiani se Iure parant quando dicunt, non juberer Devi quod sciret ab

72쪽

ART. II. PROB.SS. AUG. ET N. CONTRARIA. 47 homine non p Osie sieri. Ouis hoc nesciat isted ideo jabet aliqua qua non possumis , vi noverimus quid ab illi petere de beamus. Sic ille. Si autem petc ntes quidam nondum posisunt, quanto minus non possunt non petentes, imo Mec petere volentes, nec cum a quo petatur agnoscentes ἐ

Nec ob id putandum est aliquid impossibile iube

ri. Nam praeter liberum aes rium, quod, hac vita di rante, ita potest ad bonum oc malum flecti, ut nondum in alteram partem fruimmobiliter determinatum, scut in beatis & damnatis, etiam ipsum auxilium sine quo Dei praecepta a libero arbitrio impleri non pos

sunt, & per quod postulat id est, auxiliam dans velle

omnibus petentibus est paratum, dicente Domino , nistite O accipietis. Non enim praecepta & exhortationes convincunt omnibus datum esse, jamque ab omnibus haberi tale auxilium, sed remittunt ad illum qui dare potest, ut ab co petant quod nondum acceperunt. Quod si omnibus adest, cuam antequam petatur, aufertur nobis magna pars orationis Dominicae precum Ecclesiasticarum. usid enim stultius, ait Augu- sinus, quam orare ni facias, quod in pote ate habes Unde ex ipsa orationis necessitate manifesto argumento colligitur, non omnes statim cum prςcepto de exhor tatione habere sufficiens auxilium ad implenda Dei mandata, quandoquidem legem credraedi, ut Pontifex ait,

epist. Coelast. ad Episc. Galliae Lex statuit supplicandi. Quamvis tritur , ut idem Augustinus ait de dono Perseu. c. I . dicamus Dei donum et e obedientiam, tamen

73쪽

43 CAP. I. DEFORMITAs SCIENTIE MED. homines exhortamur ad eam. Sed illis Fi veritatis exti rationes oberienter audiunt, ipsum donum Dei datum est Iillis avitem qui non sis aadiunt, non est datum. Ex his Cen*rispotest hoc modo in forma resim rei a rvmenio asserrionis. Distinguitur enim Minor, rota Scriptura plena est pracepris ur peccatores conΣertamur ad Deum eum auxilio dando, O parato, conced. AEDI. ut peccatores con- ωertantur ad Deum cum adisio prius dato, negatur Major.

D contem Minore distinguitur consequens et ergo dat illis βρομiens auxilium ut flossint co-rti enm auxilio dando , comeditar Co eq. ut possim tonverri cum auxilia prius duo, negaryr Cons. Dare autem auxilium sint istem quo nispost comeni eum auxilio dando , ω parara, nihil est aliud quam darepose ad accipiendum auxilium dans velle, nodposse daIaν , Fando vult Deus dare auxilitim si homo non impediat. Viri An. 4. cap. sequemi , S. S.

ASSERTIO IV.

Diees, Deum quidem omnes vocare ad poenitentiam , sed non secundum propositum , aut non illa vocatione, quae est sine poenitentia. Respondeo, hoc videtur alienum a bonitate Dei, quia non hoc esset serio, sed delutorie vocare, si vocaret aliquem non ex intentione ut convertatur. Au

74쪽

c ENSURA LOVANIENSIS.

N Ulla Dei vocatio delusoria est, neque enim alia

fit ulla intentione, ac fine, quam ut convertatur quisque, aut cotive; zi postic. Non enim vocatur quis. quam a Deo , nisi ut sic adjutus S commonitus convelli positi ac Abcar, dc si vocanti non Obtcmperet , inexcusabilis habeatur. Scria ergo om nis Dei vocatio est. Docetur tamen ab Augustino juxta docti inam Apostolicam, quod non omnis Dei vocatio secundum aeternς sit pro cstinationis propositum, quemadmodum clarissime uxprcstissimeque iuribit lib. i. retraei. cap. 13. Non omnisin, inquit, qui vocantur vocatio est secun- um propositum, sed Ianium Ele ciorum, quia non omnes sevocantur . ut ei A ad arernam saluιem pro mura vocatio. Multi enim istari, pauci vero electi, cin trea eruat Pau- δε qui praeordinati erant ad vilam. Commentarius autem ille de intellcctu Augustini prorsus nec ipsi, nec Apostolo congciait. Non enim hoc est vocari secundum divinae voluntatis propositum , sed secundum nudam praesci xiam, eamq; conditionatam , quomodo etiam multi non electi vocan

CENSURA DUM CENSIS. APostoli Pauli doctrina est ad Rom. 8. & II. non omnes homines, sed solos Elcctos seu prae-D ' destia

75쪽

CAP. I. DEFORMiTAs ScipNTtR MED destinatos vocari secundum propositum, & ea vocatione quae est sine poenitentia. Neque alienum est a Dei bonitate, aut ut affertor post Catharinum cavillatur, delusoria aut deritoria ea vocatio qua vocat multos non secundum propositum z quia vocationis divinae primus finis cst hominis conversio, etiamsi illa non sequatur. Quod enim quispiam vocatus non convCrtatur, propriae ejus malitiae imputandum est, quod autem Converiatur, vocantis bonitati & potentiae adseribendum est. Hinc Prosper lib. a. de vocat. gentium, cap. 13. Cum talia ad Cain loqueretur Dem Genesis η.

nunquid am,iguum est voluisse eum, quantum ad iLInm medendi modum si fitebat) egisse ut Cain ab illo impietatu furore restiseeret sed malitia pertinax inde facta es inexcusabilior, unde debuir esse torrectior. Neque vero Dei intentio frustratur, si quis vocatus

Non convertitur: quia in hominum vocatione non io- Iam hominum conversionem absolute Deus intendits ieinper enim tunc sequeretur sed alios etiam fines a veluti ut declaretur humanae vel infirmitatis, vel malitiς magnitudo quanta sit, cum non sequitur vocantem. Item ut excellentiam gratiς suae declaret, & necessit tem, utpote sine qua nemo credere, vel poenitentiam agere possit ; ut ita omne os obsimamr, flubditus fiat omnis mundus Deo ; nec quisquam nisi in D mino glorietur , ct c.

Neque enim ita de speciali auxilio gratiae sentiendum est, quemadmodum hoc scholio indicatur, Deum sic illud offerre , ut expectet assensiim & tequelam

76쪽

ART. II. PROB. SS. Aua. ET TH. CONTRARIA. ivoluntatis humanae, ijsque, quos secundum propositum vocat, eo offerre modo quo piget civit illos secuturos: quati non & ipsum liberae voluntatis assensum ct sequelam, tanquam praecipuum quemdam suit praedestinationis effetium , in ijs omnibus efficaci virtute gratiae suς operet ira aut quati non rebelles ad se compellere voluntates pollet, etiam eorum, quos prςvidit, vel si quos saltem . praevidisset tam duros & contumaces fore, ut nulla omnino oblatione moti, nulla pulsatione excitati, sequi vellent: quod quidum sentire , est a publicis Eccletiae vocibus, & ab Augustini, aliorumque Patrum doctrina palam dissentire. Hoc multu restimon's probat, o inter alia a durit m stimoninm Prosteri Carm. de ingratis, ubi contra eos diss=sos qui gratia tantum excitandi tribuunt officium, ait: iAt vero Omnipotens hominem cum gratia salvat, Ipsa suum consummat opus , cui tempus agendi Semper adest quae gesta velit , nori moribus illi Fit mora , non causis anceps si spenditur ullis. Si enim; ut aiebat Hieronymus , in magnete lapide oesuccinis hac est vis, at annuus,'stiphum, σfestucam,

sibi copalent; quanto magis Dominus omnium crearinarum ad se ινahere potera , quos Volebat. Non ergo Deus tempus & locum , vel etiam modum servat, quo praevidit hominem secuturum, sed ipse omnino sua potentissima gratia, de nihilominus salva hominis libertate facit ut infallibiliter sequatur quemcumque secundum propinstum vocare dignatur.

77쪽

ASSERTIO VIII.

UT peccator possit converti, non est necessarium

ut rccipiat utriuiaque auxilium praeveniens scilicet, S concomitans) in actu secundo, sed satis est ut accipiat auxilium piaevenicias in actu secundo, &tunc vere habit auxilium sufficiens ad convertionem.

CENSURA LOVANIENSIS. HAEc assertio ct Scripturarum, ct D. Augustini de

speciali Christi gratia doctrinain videtur everrere . quae habet cor lapidcum per eam gratiam auferri, ct carneum tribui, nec totam militalitatem , sed triam voluntatem, operationemque conferri. Nam ex citans illa gratia quae in assertione per praeveniens auxilium in actu fecundo intelligitur, non aliud est,qua in interior quaedam Dei viatio, quς ut ut hanciatior sir, magisque quam exterior commoveat, ct immiscetii quaedam desideria seu velleitates excitate possit, conlistamen convcrsioncm non operatur , quin consistere cum ea gratia tota ipfius cordis durities, rebellioque potest, suadet ergo tantum, non persuadet, adjuvatque. sed hactenus tantum ut beneiacere quisque possit si velit, non autem ut absolute velit, ac bene operetur, honulque ex malo fiat.

Non igitur specialis haec Christi est gratia , cui pro . prium id esse e identissimis verbis B. Augustinus scri-

78쪽

ART. II. PROB. SS. AUG. ET TH. CONTRARIA. s 3bit, ut non sit bonis malisque communis, sed bonos discernat a malis, atque, ut alibi ait, a nullo duro corde respuatur , quoniam per eam ipsa cordis durities auferatur. Iu hac, sc. .

CENSURAE DUAE CENS FS

S Ementia haec, quatenus dicit per auxilium praeum

niens acceptum in astu secundo , id est , gratiam excitantem, posse peccatorem converti, ita ut ad actualem ejus conversionem non sit necessaria singularis illa gratiae Dei cooperatio, qua ex nolenre volens ; ex averso conversiis , & ex malo bonus efiiciatur , tam Scriptur is, quam Augustini doctrinae repugnat. Ea enim proprie est gratia Christi, & gratia novi Testamenti, quae aufert σον lipitiam, tribuit cor carneumqFe ver4tur ipsium velle O pesiere d per quam Fribitis lex in cord bres nostra et qua facit ut faciamus, non tantum ut possimus iacere, si velimus. quam humiliter petimus in oratione quotidiana dicentes. Deo, Fiat υolantas tuac quam hdelirer agnostimus, quoties pro omni bona voluntate, & pro omni bono opoe, Deo, tanquat veιο & proprio authori gratias agimus. Nam enim, es c.

Eandem hanc gratiam ipsum . velle tribuentem humiliter & veraciter agnoscit illa laudatissima, & a mulitis pijs fit religiosi's, in ijsqtie nominaturi Patribus S cietatis , Nominis JEsu, frequentata precatio Sancti Tholmo Aquinatis, in qua Deo dicitur , quod a me νe-Firu m facum, tribur uisciam, posiim, velim, D 3. exelia

79쪽

s4 CAP. I. DEFORMITAS SCiENTIE MED. exequi ut opus agno eis. Item clarillime idem docet Samctus Doctor scribens in cap. s. loan. & ad illud , Ni

Pater traxerit eiιm; de lib. 3. contra Cent. cap. 79. Nec non in Summa l . 2. q. I II. a. 3. Cui Doctori suo at.

que ipsi veritati consentanea cum scripsisset Cardinalis Caicianus in illud Matth. 4. Venite post me, & in illud Luc. cap. s. Surgens securm est elim , virgam iniqui Censolis sui Catharini subtersegere non potuit vi Doctorum judicio a cntioris,quam doctioris.

ASSERTIO , X.

A Ugustinus ubicumque dicit nos non tantUm gratia egere qua possimus , sed etiam qua faciamus, intelligendus est de supradicto concomitante con cursu , quod scilicet non possimus sacere sine auxilio gratiae concomitantis, alioqui die tam ejus non esset universaliter verum. Nam ut faciamus non requiriturcssicax excitatio quae voluntatem in fallibiliter determinet, qualis forte fuit in Paulo, Magdalena, alijsch nonnullis dum converterentur, sed susscit mulio minor , quae plenissimam relinquat libertatem. CENfURA LO UANIENS IS. Ridiculum est B. Augustinum de hoc naturali, ut ipsi appellant, supernaturali concomitante a xilio interpretari velle, quo pr stetur dumtaxat nobis posὸ si velimus, aut etiam velles voluerimus, D au

80쪽

mus. Quali in hac nostra infirmitate non universaliter tam essicacem Dei gratiam postulet Augustinus , quae humanam voluntarem in fallibiliter determinet , quaequς praeponenda ut domina sit, non autem libero arbitrio subiicienda , quasi pedi si equa, Se subserviens si velit. Plana quippe est eius doctrina lib. de coirept.& grat. cap. I a. Ubi talem gratiam non paucis quibusdam Sanctis , ut Paulo, Magdalena, similibusquippropriam, sed omnibus omnino Sanctis ad pie vivendum facit necelsariam, ut isto scilicet modo humanae voluntatis infirmitati, qua omnes laborant, subveniretur, eamque a primi hominis gratia accurate distinis guens, non solum ei tribuit polle si velimus, sed facere etiam ut velimus.

Caeterum, si Sancti illi quibus tam essicax tributa est gratia , minore propterea sani libertate conversi , sane minorem etiam conversionis suae laudem apud Deum, hominesque merentur , quam Mij multi , qui majore sunt voluntatis suae libertate conversi, quo eo dem argumento Pelagiani olim efficacis gratiae doctrinae mcrita prattend bant everri.

HAM Giosa prorsus repugnat sententiae Auth ris, quam priten aεa loea declarat apertissime in lib. doecorrept. αἰ gratὸccap. ix. ubi distinguens inter gratiam ante & post lapium homini: Gὸm z Prinis,

D inquit,

Di ill