Scientia media ad examen revocata. Per Germanum Philalethen Eupistinum

81쪽

ss CAP. I. DspoRM3ΥAs μhNT 8 MED. inquit gratia est, una H ut homo labeat institiam, si melit, secanda vero plus potest, qua etiam sit at velit. Et intra c. 32. Nec de ipsa persieterautia boni 1 olvit Deus Sanctos saas in viri f- , sed in ipse gloriari, νi ira πω solum das adjutorium , quale primo homini dedit, De quo non possint pers verare, si velint, sed in vi operatur Gr Uelle, ut quoniam ηοn persieverabunt, nisi etiam possint, s velint, perseveram di iss p ibilitas γ vomnim divinae gratiae larditate δε-

ωInr. Et iterum I subvenIDm est igitur ingrmitari volun-rairs humana, ut divina gratia indeιlinabiliter cir lusuperabiliter ageretnν, ω ideo, quamυD in rea, non tamem de feret, neque ariestate aliqua vinceretur. Et mox e Fortissimo qhippe dimisit atque permisit fatere quώd vellet, instr-mis servavit, ut, ipsis Ananie , in iit e via bonam est velisnt, oe hoc desere=e inυitaipsime nouent. Ex quibus aliisque B. Augustini locis patet, ita eLficacem bile gratiam Christi, ut voluntatem hominis infallibiliter, ratillam tamen inierendo necessitatem, ad bonum determinet. A qua quidem necessitate, nimium metuit assertor, quamquam nihil metuerit B. Augustia ius, tametti ei obiiciente Pelagio, quod libertatem totuleret. At neque metuit S. I homas dum parte primit. q. Io . a. q. docet, Deum in nostra Voluntate verari, profundamento illius doctrinae collocans illud Apostoli, Deus opeνatur in nobis, Or vesteinperficere. - At neque metuendum ab ea necessate putat inter recentiores R. P. Societatis JEsu Theologus, Benedibictus Pererius, qui lib. 8. de naturalium rerum princi .pijs & alteritonibus, cap. 8. α s. in summa, pUstr

82쪽

ART. II. PROB. SS. Aua. R TH. CONTRARIA. s quam tibi objecisi et, si Deus semper concurrit effective ac determinative ad quamlibet operationem nostrae voluntatis videri labefactari , imis funditus tolli libertatem voluntatis: ita respondet ut primum doceat hunc Dei cone arsum elle omnino verum, certum, S indubitatum , de quo fas non sit Christiano Philosopho

dubitare: deinde dicat, Licet voluntas nihil operetur, nisi mota deIerminata a Deo: alitia tamen movetur a Deo conUenienter uaIura *.e, Gr ut suisIe natura apta es moveri, id est, non necessario .sed libere: trib Dere dicitur, W-ri que est libera. Si enim voluntas ita mo Deretur a Deo, Atina se natis modo moveret, . ad agendum determinarer . omni per filio merari ac demeriti, libertatis ratio fundi- tud eUerteretn . Sed quia Deus eam bis movet, ut ipsa nihi minua simul letham moveaz , ac per tham deliberationem se determinet ad arentam hoc vel illud quippiam, ob eam causam merito appellataν, vere est libera. Non enim in- reluendam est voluntatem se liberam omino, ita ut a nuIIo pendeat, nullique sub-ciatur: quomodo solis Dem liber est. Ratio enim cinis suis creatura necessariam oe inseparabilem continet dependentiam ejus a Creatore, tam in existentia , quam in omni operatione. Ergo libertas ait nostrs voluntatis ea est, quaepotest competere creatara: nempe qua dissinguit ac separa; volantatem ab agente nazarali. Haec ille. Quod si, e c.

ASSERTIO XXIII.

SI electio est ad certum gloriae gradum, igitur omnia opera justorum debent absoluta Dei volunta- D s rate

83쪽

ues CAP. I. DEFORMiΥAs sciENTIE MED. tale esse prςordinata, nec poterunt aliter , nec aliud c, perari, quam sit a Deo praeordinatum , quod est contra libertatem.

CENs VRA ' LOVANIENSIS. Si ex absolutI Dei voluntate, qua quosdam elegit,

quos saceret in finem usque perseverantes , omniaque media ad salutem eorum prςordinavit, sequitnrnon posse hominem aliud bonum vel aliter quod haud-dubih contra libertatem est, & Catholicam fidem, Sperari, ergo B. Augustini doctrina non debuit a Coelestino Pontifice , nec sic quidem laudari , tanquam quae nihil contra fi3em haberet quomodo tamen ab eo laudatam ipsi agnoscunt sed magis ut periculosa, di perniciosa damnari ; siquidem manifeste docet actualem in finem usque perseverantiam , ita ex Dei esse

electione, ut eam, Christo donante, nemo dicere audeat,sorsiran non perseverabit - . .

Ut interim diuimulemus, quod hae eIeganti ratio Cinatione Deo quoque ipsi libertas sua detrahatur. Ipse enim absoluta voluntate omnia praeordinavit ad mundi persectionem pertinentia, ergo sibi-ipsi necessitatem injecit, hhe aliud, aut aliter facere potuit. Quare talis ratiocinatio, non modo ut improbabilis, verum e iam ut sanae uoctrinae praejudicans', 'di adversa, plane

84쪽

Bona justorum opera, per quae gloriam de eertum

gloriae gradum consequuntur, absoluta Dei voluntate esse praeordinata non debet negari , quandoquidem sicut finem, id est, vitam aeternam, ita & om nia media ad finem , cuiusinodi sunt opera bona, Deus aeterno suae praedestinationis decreto, nulla interpositae ditione praevisi operis, electis suis praeparavit, udinitio ostendimus, & aperta est Apostoli sententia, qua creatos nos esse dicit in operibus bonis, quae pr paravit Deus, ut in ijs ambulemus. - Ex qua doctrina nequaquam consequens est , iustos non posse aliter, nec aliud operari quam sit a Deoe praeordinatum, si verba haec capiantur in sensit diviso. Unde nec ullo modo tollitur, aut minuitur per hanc absolutam & certissimam Dei praedestinationem humaDi libritas arbitrij, nibilo magis quam divini. Quis enim negaverit, Deum sua ipsius opera absoluta volun rate praeordinasse, velut mundi creationem de gubem. nationem 3 & tamen fatendum est juxta Catholicam fidem, eum summa libertate operari qLineumo opse

ratur.

Nec vero nova hic est a parte libeA arbitrii sumpta objectio. Nam etiam Pelagiani gratiam & Massilienses ex libero arbitrio oppugnarunt. Et Faustus praetextu defendendi liberi arbitrii contra electorum prae destinationem disputavit. Quibus abunde ab Augusti

85쪽

- CAp. I. DEFORMiTAs SciENTIE MEv- 'no , Prospero, & Fulgentio , alijique responsiim est et Nisum υπὸ inepte, ait Prosper in epist. ad Russinum, nimiumque inconsiderate ab istis adve auribus dicitur, nodμν hanc Dei grariam libero nihil relinqvatur arbitrio. Et infra: Nunc astem idem arbithium conversam est, non eversum, donarum es ei aliter sapere, aliιer agere , incolumitatem suam , non in se, sed in Medico colutare Proinde homo qui in libera arbitrio fuit malus, in ipse li-Iero arbitrio factus est bonua: bed per se malus, per Deoin bonus, qui illam ira in initialera illum honorem alio in

rio reformavit, ut ei non Iollan ιίpam maia voluntatis O actionis remitreret, sed etiam bene velle, bene agere, arque, in his permanere donaret, Sc. . . b.

Porro sicut verissitate dictum est ab eodem Augustino lib. a. contra lit. Petil. c. 24. paucos csse qui valcant intellectu penetrarς, quomodo Dcu, per gratiam homines attrahat, de nihilomiiuis dimitiat illos iu cra, suo arbitrior quem operationis divinae modum ali, mirabilem ineffabilem vocate ita pauci sunt qui cape im possimi, quomodo Deus ea quae sunt in tempore, ab Gerno praeordinaverit, nec tamen libertatem humanis actibus, nec contingentiam adimat caeteris qui-i

Umerus praedestinatorum nQn est certus ex prς ordinatione quae antecedit Omnem praeicientiam

86쪽

ART. II. PROB. SS. Auci. ET TH. CONTRARIA 5ICENSURA LOVANIENSIS.

E Videns est Augustini doctrina, eaque Apostoli

cae perquam consentanea, certum esse apud Deum praedestinatorum numerum, non ex antecedente operum praeicientia, ted ex absoluta & essicaci praeordinatione, ubi si praescientiam ut in scholio signifieatur conditionatam intelligat, ut ex ea tota pendere pr destinatio putetur, jam nec secundum prςscientiam quidem certus erit electorum numerus, siquidem conditionata praescientia , exempli grata, si Dei gratiam acceptare homo voluerit, simpliciter praescientia non est, ut quam habere quilibet etiam nostrum possit. Ubi si quis dicat conditionis eventum simpliciter Deo princognitum esse, recte id quidem , sed non liqc jam condit nata, sed absoluta praescientia est, ex qua

haud- dubie certus est apud Deum numerus. Sed IDEO EX PREUIENTIA , QuiA Ex PREORDINATIONE. Neque eniin ideo certum Deus electorum voluit nume- . rum, quia talem praescivit , sed ideo praescivit, quia vo- Auit atque praeordinavit , ut salutem eorum , ita de omnem salutis modum ac ordinem.

CErtum esse apud Deum numerum praedestinatorum nequc ait, neque negat assertor. Qtiod a rem cerLum sit ex praeordinatione omnem Praeicien tiam

87쪽

6x CAP. I. DEFORMiΥAs SCIENTtR MED. tiam operum antecedente satis initio, quantum censurae brevitas patitur , ostendimus. Et vero quid aliud ,

este. Vbi certum hunc numeram probat Variis Scriptura reissimos demum stubjungit: Certitudinis igitur hujus ratio est, non in prςscientia operis humani, sed in decreto, ct in promissione divina; quia quςcumque Deus absolute decrevit S. promisit, potens est S fac re, & certissime faciet. Unde illa est aperta Augustini sententia lib. 38. de Civit. Dei, cap. si . Quoniam immutabilia sunt divina promissa , ideo Praedestinatorvm neminem perire posse. Quocirca non potest non peregrina, atque a Scripturarum, & Sanctorum Patrum, Augustini maximἡ, sensu aliena judicari doctrina, quς praedestinationem , ejusque certitudinem pendere vult ex operum praevisione. Quam doctrinam, sicut de illam de suffcienti . quod omnibus adiit auxilio , continent quidem apertissime duo libri quos Faustus edidit quondam delibero arbitrio. IIbi inter alia multa legitur illud, huic ac sertioni plane congruens ; Nisi praescientia explora erit, naristinario nihil decernit Ied eos libros, ut sanet do-Etr mae contrarios , anathematizarunt olim Orient les, sec.

Quare etiam atque etiam videant, qui novas istiunmodi assertioues proserunt, quosnam ct quales suae doctrinae patronos venerentur. Nam in illis duobus. Fausti libris tota sere harum assertionum doctrina ex professo traditur ac defenditur. Imposuit quidem nonnullis, etiam hoc s culo Viris doctis Fausti prosunda

88쪽

ART. IJ. PROB. SS. Aius. ET N. CONTRARIA 63 calliditas: sed id priusquam eis, quis & qualis fuerit Faustus, innotesceret. Et visa suit Erasmo, Pighio, Catharino ad conciliandum cum gratia liberum arbitrium commodissima via, quam Faustus commonstrat; sed horum vel authoritas, vel doctrina , quanti in hoc genere sit facienda , non est obscurum et quia & alibi sion leviter impegerunt.

Haec sententia de praedestinatione ct reprobatio,. ne maxime consentanea divinae bonitati, Scripturarum authoritati, Patrum testimonijs, ct naturalis rationis aequitati, in nulla re omnino Pelagio favens, di quam longissime a sententia Lutheri, & Calvini, ct reliquorum hqreticorum Postre tempestatis recedens, a quorum sententia & argumentis dilficile est alteram

sententiam vindicare.

CINs VRA L OVANIENSIS.IMO Vero justius serrasse alius quispiam dixerit,

sententia haec divinam bonitatem obscurat; iustitiam enervat; Scripturis illudit; Patrum testimonia in sensus alienos detorquet; humanae rationis corruptioni applaudit; humilitatis fundamentum evertit ι precandi necessitatern non magnam relinquit is propriarum virium

89쪽

64 CAP. I. DEFORMITAs SCIENTIE MED. rium fiduciam ingenerat, in lalutis negotio, quod prς-eipuum est homini donat, quod minus Deo r, gratiam Dei libero arbitrio subijcit, ac eius pediit equam iacit; in lumma a Pelagio non satis procul abscedit. Lutheri vero, Calvini, & rcliquorum nostrς tempestatis haereticorum sententiam , dum ab ea videli vult quam longissime recedere, potentiusque debellare magis etiam imprudens stabilit atquc conticinat. Nam ii non possumus , vel ut ad mitigandam invidiam dicitur dissicile est ab eorum lentis S argumentis B. Augustini doctrinam vindicare, quis non videat, quanti iam ponderis di aut horitatis accessione haereticorum sententia roborCtur. De mandato DD. Decani, reliqAorum Magi boram S. Theologia Diuisatis Universitatis Lo mensis sa stri ι. 3

Andreas Sallanus, dioiae S. Theolae. Fa Italis Bedellus, at Notarius publicus.

C ENSURA DUACENS IS. Hoc prima facie videri cuipiam potest , sed peni

tus rem consideranti contrarium magis apparet, videlicet hac doctrina bonitate Dei multipliciter obscurari. Primum, quia oec. Scripturas in alienos, ineptos, Patribus incognitos , & Catholicae doctrinς parum consentaneos sciasus detorquet. Patrum testimonijs,illoi um

90쪽

ART. IJ. PROB. SS. Aua. ET TH . CONTRARIA 6 ς Iorum maximὸ qui contra Pelagianos, atque eorum reliquias de gratia & praedestinatione clarius & accuratius scripserunt, admodum dissentanea est. Fallit humana ratio , si non authoritate divina sul-c itur: eadenaque Pelagium fefellit ;& hujus siculi Philosophis persuasit, ut dicerent se esse sapientes, ct quoniam negarς non poterant se non a stIpsis faetos homines, crederent saltem ac dicerent se a seipsis, non autem a Deo fieri bonos. Sic enim Philosophus &Orator Romanus quasi communi Philosophorum ore;

Hirtutem , inquit lib. 3. de natura De Ium, nemo ἔπι- uam Deo acceptam utilis. Nimirum recti , Propter vi Iarem enim iure laudamur, G in virtute recte gloriama . sit od non contingeret,si id donum a Deo, non a nolis haberemuri En rationem humanam. Et mox subjungit e Numquis quod bonus tir e ser. ἶratias Di s egit unquam Ar quod dives, quod honoratus, quod incolumI . labemque timum maximhm ob eas res appellant, non quod nos m-lewerentes, sapientes eiciat, sed quod rivos, insola-

an , opulentos, dec.

En quod perietiadet, de quo ducit humana ratio Iumine fidei destituta e quare mirum non est, si & si cretum illud gratuitae praedestinationis divinς myste-xium eidem corruptς rationi humanae videatur iniquum. De quo Philosophus si interrogaretur non aliud ex sua Philosophia responderet, quam praedestinari a Deo debuille ad selicitatem eos, quos bene justeque per suum liberum arbitrium victuros praevidisset tantum , non etiam praeordinasset ε ac praedestinationis illius causam E hanc