장음표시 사용
151쪽
DE 0BJECTO GURIS CANONICI. 139suasioni : Non omnes cupiunt verbum istud, sed quibus datum est. Sunt enim eunuchi qui de matris utero sis noti sunt et sunt eunuchi qui facti sunt ab hominibus et sunt eunuchi qui seipsos casti a Verunt propter regnum coelorum. Oui Potest coepere coepiat. Durum revera SSet Verbum h0c, et executio noimpossibile meri naturae ViribuS, Si ad m0tum concupiscentiae re eSSet ObSerVanda non Sic autem viribus gratiae quae a Deo Suppeditantur. Et sane si durum est homini una tantum uxore uti, et illius etiam usu priVari, Si eam dimiSerit, quanto magis nulla uxore uti, et USui conjugali perpetuo renuntiare Attamen viribus gratiae etiam hoc obtinetur, quanto
magis illud 'Sublimata igitur lege, sublevanda erat natura ut illius observandae capax fieret. Ut autem hoc saceret Christus 'Elevavit matrimonium ad mySticam Significati0nem conjugii spiritualis sui cum Ecclesia, ut ita a carnali conjugio homines abstraherentur, et potius spiritualem significationem attenderent quam oblectamentum carnale. Viri, diligite Paul ad Eph. V υXores estras sicut Christus Ecclesiam et selysum tradidit pro ea. . Viri δε-hent diligere uxores suas Sicut corpora Sua,... Sicut et Christus Ecclesiam, quia membra Sumus corporis ejus, et de carne ejus et de ossibus ejus Propter hoc relinquet homo patrem et matrem Suam et adhserebit Xori suo, et erunt duo in carne una Sucramentum hoc magnum est, ego outem dico in Christo et in Ecclesia. Verumtamen et Γ0 Singuli, unusquisque gorem suam sicut seipsum dii gat ussior autem timeat virum suum. - Ergo voluit Christus ut matrim0nium esset signum spiritualis conjunctioniS.
152쪽
2 Elovavit ad sacramentum ipsum contractum matrimonii, ut conjuge per hoc medium haberent gratiam ad legem illam observandam. Est autem : Itista hi legitima Christianorum maris et feminae conjunctio, individuam vito consuetudinem retinens, instituta ad significandam unionem Christi cum Ecclesia, cum gratia adneaea, tum ad amicitiam conservandam, tum ad sobolis
p= c='eationem et educationem.
Uno verbo, voluit Christus ut matrimonium fioret SI PRmentum, Seu Contractum matrimonialem reddidit Signum nerum quod reprae Sentaret unionem Christicum Ecclesia, conjugi Sancti silcaret, eorumque unimos sustineret et devinciret in ordine ad finem societatis conjugali S. Ita Christus sevocando legem ad suam primitivam institutionem, sublevando homine gratia sua, ut fierent illius implenda capaces, reStauravit matrimonium in pristinum Suum gradum. In ea peconomia qua Christus usus est in humani generis Redemptione, ut videlisset immediate sanctificaret perSOBRS, non naturRm, etiam in homine Sanctificato, manent pravae inclinatione quae eum Secutae sunt, et ad peccatum inclinent, licet peccata non sint. Inter has major est concupiscentia carnis. Propterea matrimonium factum est concupiScentiae remedium, iis qui non valent ip8o continere, et propterea nubant: melius enim nubere quam uri. Sanctificatum est ergo matrimonium et revocatum in Suam primaevam Sanctitatem; sed in corrupta adhuc natura, et propteream concupiScentia non immunis.
153쪽
I. D subjectione matrimonii societati civili et ecclesiae.
VII. Matrimonium qu0d ab initio institutionis suae, extitit independenter a quavis alia Societate, una fuit societas prima, caeter3rum initium, tanquam merum officium naturae, nulli alteri legi, vel auctoritati subditum, nisi legi divinae naturali, et naturali Dei in homines auctoritati multiplicata hominum familia,
orta ex ipso naturali jure humana auctoritate, aliquem ordinem ad eam contraXiSSe contrOVerSiam, Ut reor, non patitur.
Namque ipsa naturalis subjectio filii ad auctorita tem patris, facile suadet matrimonium filiorum a vinculo paternae subjectionis non fuisse immune. Non loquor hic de limitibus paternae auctoritatis in matrimonium filiorum, sed qualis tandem fuerit haec auctoritas. Non puto filios qui generali obsequii et reverentiae debito erga parentes detinentur, ita fui Sse, hac in re, immunes a parentum Voluntate, ut in re tanti momenti a parentibus ipsis dirigi non deberent, et sine periculo us licuisse justum parentum dissen- Sum non curare praeSertim e tempore quando nulla alia auctoritas patriarchali major inter homines haberetur Scimus ex ipsa Scriptura quas partes habuerint patriarcha in moderandis connubiis filiorum Suo
Multipli datis hominum familiis, naturae quodam instinctu familiae ipsae in ampliorem Societatem Oaluerunt, in societatem politicam. Nova hinc orta est auctoritas, videlicet publica, Momestica et paterna
154쪽
auctoritate superior, ex cujus ipS in Stitutione necessario factum est, ut manentibus naturalibus relationibus patrum erga filio S, et ViciSSim, tamen paterna
auct0ritas facta est Superiori auctoritati subjecta in ordine ad bonum commune, ad quod amplior illa
Matrimonium quod alium subjeetionis ordinem ignorabat, praeter uiue eti0nem paternae auctoritati, acquisivit et ipsum, quemdam Subjectionis ordinem ad publicam auctoritatem. Videlicet princeps pro ureo officio tuendae externae honestalis in ordine ad finem ommunis felicitatiS, non potuit prohiberi, quo
minus aliquam partem non Sumeret in civium matrimoniiS.Imo publicus ordo id efflagitavit, cum nulla alia causa fortasse sit unde Societas ipsa queat magis perturbari. Quae Moyse tanquam dux et legislator populi judaici constituerit pro connubu HebraeorUm, vidimus quando agebamus de preludus restaurationis matrimonii. Sed Moγsis exemplum non potest ad rem nostram protendi, cum ibi non ageret ut implex politicus dux populi haebraici, in viam naturali aucto ritatis, Sed potius ex positiva auctoritate sibi a Deo facta, e Speciali miSSione a Deo recepta, et esset specialis Dei delegatus in theocratia udaica. De aliis nationibus et praesertim in Romana republica, quid auctoritas publica edixit pro moderamine connubiorum cunctis notum est. Non desini hic inutiliter quos limites habere potuerit hujusmodi auctoritas hac in re nec proinde approbo exceSSu et ahusus in quos civilis auctoritas lapsa sit. Certum est quod ipsum factum nos docet, quod ubi alia auctoritas in specie constituta non it, debent matrimonia
155쪽
DE OBJECTO GURIS CANONICI. 143 publica auctoritate pro externo societatis ordinu et honestate m0derctri.
VIII. At Christi gratia, in ampliorem Oeietatem Re citi sumus, Ecclesiam dico. Namque sinis huic societati propositus e Sisinis supernaturalis et aeternae beatitudinis, qui sinis eum omnium hominum Sit, in univer-
Sum humanum genus, haec Ocietas protenditur. Ut hunc finem assequerentur quaedam p0Siti Va auctoritas,
ab ipso Christo immediate et in concreto est instituta
autonoma et independens, eique provincia plenissima saeta est, ut divinam legem, qua fidei, qua morum homines doceret, Sacramenti collapSa naturae Vires restauraret, Sanctificaret homines, et divinae legis praecepta pro Statutum arietate adimplendae pares emceret, et appo Siti legibus pro Spiceret, ut homineSSacramenta SuSciperent, hone Statem SerVarent... Uno verbo ut mores hominum c0ntineret in ordine ad finem supernaturalem.
Hac posita institutione, matrim0nium aequisivit
quamdam relationem, e tot propriam, Xelu Sivam quodammodo, et Singularem cum hac Societate. Hoc Vero, SiVis quatenus ad 0res h lationem dicit, sive quatenu Sacramentum St. Nam juris moralis non exigua par est jus matrimoniale, non exigua par e Stlegis moralis. Ergo Ecclesia, Sive quatenUS moralitalis est magistra infallibilis, sive quatenus est SapientiSSima morum gubernatrix, jus habet desiniendi quando nam matrimonium contrahi possit, quando non possit, et appositis legibus, caVere ut rite honeSte contrahatur. Qua parte vero sacramentum est matrimonium, Seu naturalis matrimonii contractus ad astramenti natu ram elevatus est, talem contraxit habitudinem, et re-
156쪽
lationem ad juramentum, ut sicut EccleSi est sacramentorum praxim gubernare, ita et huic contractui
His priussi piis innixa Eccle Si de re sua SSe putavit, ut Christianorum matrimonia moderaretur, jam hinc ab eo tempore, quando Sub persecutionis gladio afflictabatur, munien canonica Sanctione lege S, Si quando civilis sancti illi non suppeditabatur. Sed p0stquam ipsi principes Saeculi Ecclesiam veluti matrem Suam SuSpexerunt, et lex ipsa civilis uris canonici principiis imbuta est, abSque controverSia, et ipsis faventibus principibus, latiSSime in hanc materiam jurisdictionem Suam exercuit. At vero saeculo XV . 0Vatore caeperunt movere bellum huic Ecclesiae uotoritati, dicendo matrimonium non SSe Sacramentum, propterea Sicut caetero Scontractus subdi moderamini civiliS, Seu politicae nuctoritatiS. Concilium rid. sess. XXIV. de Sacramento matrimonii Can. 1'. Si quis dixerit Matrimonium non esse Vere et proprie unum ex Septem legi evangelicae Sacramentum, a Christo Domin inStitutum . anathema sit. Can. 3 Si quis dixerit eos tantum c0nsanguinitatis ot affinitatis gradus, qui in Levitico exprimuntur, posse impedire matrimonium contrahendum, et diri mere contractum, nec posse Ecclegiam in nonnullis eorum dispenSare, aut constituere ut plures impediant set dirimant, anathema it. Can. 4'. Si quis dixerit Ecelesia non potui Sse constituero impedimenta matrimonium dirimentia, vel in
constituendis erraSSe anathema Sit.
157쪽
Can. 12'. Ut caeteros omittam qui ad speciales casus referuntur : Si quis dixerit causas matrimoniales non spectare ad judice e cele Sia Sticos, anathema sit. Subtilius vero aggressus M. Antonius de Dominis,
saeculo XVII', archiep. Spalaten SeS, et dein apostata, dixit : Esse sacramentale non de Struere SSe contractus, et proinde, licet Ecclesiae subjectus sit quatenus ritus sacramentaliS, non autem quatenus Vinculum contraetu et con Sen SUS.
Launotu ut componeret doctrinam ridentini cum illa de Dominis, dixit nomine Ecelesiae ridentinum intellexisse principes, vel egisse de jure non originario et proprio, Sed derivato, adeoque SSe jus majeStati eum.
Plures Jan senista saeculi elapsi, eadem jura majeStatie reeeperunt, quae Sunt impraescriptibilia, proinde quae 908Sunt a principibus revocari Sub his doctrinis, et talibus defensoribus, pr0diit legislatio Austriaca Josephi I anno 1783, qua cognitio cauSarum R- trimonalium judiei imperii civilis committitur. Re linquitur celesia ut posSit praecepta quaedam prohibitiva constituere, quae religionem et more promoveant ad conservandam matrimonii dignitatem. Synodus istoriensis iisdem principiis incoepta est anno II 86. Non dissimili modo et gallico codice Napoleonico, Omnis Ecclesiae auct0ritas in causis matrimonialibuSablata est, et magistratus civiles conjugio praefecti Sunt, coram quibus contrahi deberet et sufficeret. Hodie Jan senistae fraudes collapsi Sse videntur attamen et hodie non desunt qui ex aequo putent competere potestatem in causis matrimonialibus prin-eipi et EccleSide.
158쪽
Ergo necessitas exigit ut pauca de hac quaestione, seu de limitibus utriusque p0testatis hac in re loqua
mur. II. De limitibus utriusque potestatis civilis et ecclesiasticae in matrimonio. De limitibus utriusque potestatis λὶ stenere.
IX. Nemo fortasse est qui dubitet matrim0nium objectum esse sive ecclesiasticae sive civilis auctoritatis Matrimonium enim, ut ait S. Thomas in Suppl. q. 50. 0ntra GenteS, lib. IV c. LXXVIII in quantum est officium naturae, Statuitur lege naturae, in quantum est Sacramentum, Statuitur jure divino, et subjacet regimini ecclesiastico, in quantum est in officium communitatis, Seu ordinatur in bonum politicum, statuitur lege civili. At vero, licet hic triplex sit respectus matrimonii ad triplicem legislationem, triplex matrimonium non eSt, sed unum. Illud enim ipsum ut naturali contractuS, seu illa societas naturalis quae a Deo instituta eSt, ad bonum publicum ordinata est quando homines in politicam Societatem coaluerunt, et ad sacramenti dignitatem elevata est quando in plenitudine temporum Sic
Christo placuit mederi hominum naturae. Ergo nec ecclesiastica, nec politica potestas creat novum matri monium vel ecclesiasticum vel civile, sed idem naturale matrimonium in Suum respectivum timem ordinati sit moderatur. Cum autem omnia quae a Deo Sunt, ordinata Sunt
omnia enim in sapientia fecit Deus, et utraque poteStas, sicut Deum immediatum habet auctorem, ita et divino jure in suum sinem m0deratur, quae illi Supposita sunt, limites ipso jure divino impositi sunt quaerendi ut eam provinciam Sibi quoque in matrimo-
159쪽
nium usurpet, quae alteriu pr0Vinciam non invadat. Itaque Distinguendum est an sermo sit de matrimonio Christianorum
1 Insideles, uri naturali et divino subjecti, uri ecclesiastico non Subduntur, cum eccle SiaSticam Societatem nunquam fuerint ingressi. Ergo segislatio civilis in iis matrimoniis moderandis, nullum limitem habet nisi qui jure naturali, vel divino illi constitutus est. Ecclesia in his matrunoniis nullam sibi potest partem vindicare, niSi eam quam habet, pro uti juris naturalisset divini interpres auctoritativa et infallibilis. Lex civilis quae juri naturali vel divino oppositaeSt, non St leX, nec potest ita attendere qualitatem civis, ut excludat naturam homini non poterit unquam facere ut matrimonium Sit, quod jure naturae non St. Matrimonium civile juri naturali et divino opp0Situm esset fictio juris quae consideraret tanquam matrimonium, quod tale non St, proinde Simple externa unitio, defensio, et protectio Societatis immoralis, quae immoralitatem foveret, et nullam illi daret uridicam, intrinsecam, et proprie dictum consistentiam. Porro naturale impedimentum, certe autem juris divini impedimentum est Consanguinitas in primo gradu vel directo, Vel transverso, ut postea declarabimus cap. III de Divortiis) ligamen cum uno Viro,
Vel UXOre, eo vi Vente. - Ergo te civili quae cohonestaret matrimonia parentum cum filiis, Vel fratrum cum Ororibus, OlyViriam, vel polygamiam, vel divortium quoad vinculum, irrita prorSuMeSSet, Ut Supra dictum St. Ergo ex civilis non potest facere matrimonium
160쪽
quod non est tale. Sed possetne facere quod non e SSet, quod tale esset Non certo post contractum, quia factum, in laetum fieri non potest. Sed possetne impedire quominus sat reddendo irritum, si tentatum fuerit Quaestio in hanc se solvitur an ob finem utilitatis publicae et communis, posset efficere ut contra tu qui, Sol jure naturali inspecto, Subsi8teret jure civili irritetur 3 An possit ob externam honestatem c0mmunitatis et externum ordinem apponere conditione quasdam, quibus non Servati S contractus irritus sit Implexa quaestio est. Nam ex Una parte SocietaS matrimonialis non est humanae institutionis, istuti Sunt caeteri contractus in quibus, licet obligatio jure naturali naseatur, tamen ex humanis placitis statuuntur conditiones, sed a Deo ipso immediate et in concreto quoad omnes suas constitutioneS, OmnibuS numeri con Stituta est. Ergo Si concurrunt conditione omne jure divino constitutae, jam per se habet suum firmitatem nee potest fieri ut non sit dum est, sicuti non potest siseri, ut sit ubi non est. Ergo habet naturam jure humano in tangibilem. Sed respondetur principem licet suae potestati non
subdatur matrimonium, irritare matrimonium quate-DUS Suae potestati subduntur contrahentes potest irritare illorum consensum, et ea potestate a Deo On-ceSSa in bonum status, minuet jura individui pro bono communitatis. Nolo me immiscere in solvenda hac contrOVerSin, praesertim cum stricte non assiciat rem nostram.
Certum est tamen, quod vel dirimentia vel mere prohibitiva impedimenta principi si a Sit apponere, in eo habent limitsem qui at ipsa natura est con Stitu-