장음표시 사용
241쪽
DE CALCEIS HEBRAEORUM. LIB. II. CAP. VII. 233
e Ῥero circa meridiem reversis in oppidum , senarum coire fecit: ac mox Rutham ct propinquum illum accivit. taui postquam venit, Abimelechi, in
quit Boosus, ct filiorum ejus sortemstosides. F fuses alter post re se, i Ne secundum legem de jure
propinquitatis. Tum Boozus , haudquaquam ex parte tantum legum meminisse oportet ,sedomnia juxta praescriptum earum facere. Ecce ades mulier, quam, si vis possesionem agrorum retinere, lex te ducere jubet. At ilis Boozo ct fortem ct mulierem cesit, quandoquidem is ipse defuncturum esset cognatus. bibi enim jam uxorem esse dicens, er liberos. Tunc Boozus contesatus senatum , jusit mulierem ad istum accedere , ct juxta legem isti calceum detrahere, is infaciem incutere. αuo facto Boozus duxit Rutham. V. Verum non unum erratum Iosephi h1c licet
animadvertere. Fallitur enim cum refert Boogum ad τήν qui ipsi propinquior erat, dixisse: 'Aβιμε τῶν υιπι -- Κλψων-; Abimelechi θ ή-liorum fortesposides tu vero hoc fassiim esse, sed συγ προυντων των νομων si ἀγχιδε - , indultu legum de propinquitate, Boozum autem etiam ursisse alteram legis partem, qua cavebatur, si possessionem agrorum vellet retinere, Rutham esse ducendam, sed τώ una cum agro, mulierem cessisse. Id enim minime Convenit cum ea narratione, quae legitur in historia Ruthae. Errat quoque cum addit mulierem solvisse calceum τοῦ 1d enim aliter sic habet. Etenim ἐλωαα
242쪽
as ANTONII BYNAEI calceum suum ipse exstraxit. Imo ne quidem verisia mile est ipsam Rutham adfuisse. Sane nulla Ruthae fit mentio, ac Naomi diserte praecipit , ut quiesceret,
ac totum negotium committeret Boozo Unde colligere multo proclivius est, Rutham fuisse absentem, ac calceum τοῦ δεῖνα nequaquam exuisse. Peccavit etiam, idque gravissime, cum mulierem resert jussam esse, τυπΤειν δε στ6σω ν, hoc est, incutere in faciem, ut habet ver sto recentior. Sed tam immanem errorem a Josepho, legum patriarum non ignaro, Commissum esse credib1le haudquaquam est , praesertim Joseph. cum eam legem alibi eXhibebat sat recte: Mίι -τὸν ἡ γνητου ἀφελ ου - σῶν si αλα, f-- το ποσωmν.
8. Solsens autem uxor fratris ipsius sandalia, is suens in faciem. Quare mihi visi sunt homines eruditissimi
optime animadvertisse, corruptos esse hoc loco Josephi codices, & vel legendum, vel quo-D is r rum prius Johanni Drusio, posterius Hugoni Grotio,
& Iohanni Seldeno placet. Id quod Russinus, Iose
siis, phi interpres vetustior, confirmat, qui vertit, ut in s=- faciem ejus exspueret, ea ratione ostendens se vesRis h. r. Vel πινρεν, legisse. Cum tam diversis circum Mid. d. stantiis historiam sacram expresserit Iosephus, non: . a. si erraverit etiam circa ritum de calceo detracto,
Duct. p. atque eundem voluerit esse cum ea cerimonia, quam
in lege de leviratu praecepit Deus, cum plane fuerit diversus. Hanc historiam enim referens, ac si hoc actum esset ex lege de leviratu, non potuit non meminisse illius ritus, qui in Deuteronomio imperatur. Nam si hoc contigisset ea ratione, qua a Josepho prOditum est, jam etiam necesse esset ut idem fuerit ritus, qui diversus tamen ab eo est, qui in Deuteron mio legitur.
243쪽
DE CALCEIS HEBRAEORUM. LIB.II. CAP. VII. 2I VI. Multi tamen, pariter ac Josephus, cum ea lege, quam de calceo leviro extrahendo, qui fratris
viduam ducere recusabat, sanxit Deus, hunc ritum confuderunt, & inter eos homines cruditissimi, qui ad novissimam Belgarum versionem notas adjecerunt, item- βel Mawque vir illustris Hugo Grotius. Sed horum omnium sententiam optime refutavit Isaacus Abarbanet, cujus verba, quia magna argumenta continent, quae demonstrant haec neutiquam pendere ex lege deleviratu, atque Ψxv aliam esse extractionem calcei, quam quae a Deo imperatur, hic placet inserere, de quia prolixiora sunt, tantum Latine. Exsimarunt quidam, inquit, hisoriam
nuptiarum) Boazi ct Ruthae quoquefuisse ex vi juris
leviratus, ct detractionem calcei, quae istic legitur, δε- isse iliam ipsam Exutionem calcei, de qua Lex in hac lege praecipit: adeoque hinc etiam docuerunt, filium primogenitum, quem pareret fratria, non vocatum fuisse nomine dejuncti, sicut nimirum flius, quem Rutha peperit Boozo, non vocatus Dii Machon, sed Oded. Sed haec revera sententia pernicio a es, ct erronea Nam Machon non fuit frater Boami, ut obligatus fuisset ducere fratris sui defuncti uxorem. Et quamvis ar Seniores, qui in porta erant, dixerit e
Partem agri, quae erat fratri nostro Elimelecho , Ven- Roιλdidit Naomi, quae reversa est e regione Moab; non in V 3
alia de causa et ocat eum fratrem, nis quia fuit de familia ipsius, non vero quod frater Ius germanu ct i. i. verus fuerit. Nam scriptura dicit diserte. Et Na- ti. i omi habebat aman cognatum ex marito, Virum fortem, & strenuum , de familia Elimelechi, & nomen ejus erat Boag. Vum o 'famet dicit o Propinquus .. noster est vir ille, de cognatis nostris est, non vero dicir, quod frater Elimelachi , multo minus Machionis
244쪽
lonis , fuerit Et licet fuisset frater Elimelechi, F
cut dicit supra, tamen non obligatus fuisset ducere Rutham, uxorem Machionis, Iii Elimelechi. Vulnis detrarario ilia calcei, non es detractio ilia, cujus
lex in hoc loco Deuteronomii meminit. Nam Rath non venit ad Seniores in portam, ad exuendum calceum de pede vindicis, aut leviri: Hoc autem ipsi facere omnino incubuisset, is dicere Non vult levia ratus jure ducere me, de inspuere in faciem ipsius, ac dicere, sic set viro, &c. eorum vero nihil comm moratur in historia Boami. In super, vera extat traditio , se duo fratres fuerint de unciso, o primogeniatus litarum noluerit uxorem viduam ducere, minornatu non potuerit id facere. Itaque s vindex ilis, cujus meminit Boam fuit vindex propinquior, de jure non potuit Boam leviri jus praesare, quia non ita propinquus fuit. Haec omnia docent , nultam hic Disse leviratus jus vel incium. UI I. Quae disputat R Iaah Abarbanel sane praeclara sunt ad destruendam eorum opinionem, qui haec agi ex lege, quae in Deuteronomio legitur, existimant. Machionem non fuisse fratrem Boagi optime observavit. Nam Boagum non fuisse fratrem defuncti Machionis res ipsa docet. Etiam -- non fuisse Machionis fratrem constat satis. Neuter ergo ex lege de jure leviratus Rutham ducere tenebatur. Qua ratione igitur quis putabit, haec ex lege agi, quae in Deut ronomio legitur, cum neque . neque Boazus, fuerint defuncti fratres ρ Non mihi latet virum illu--. . ./ strem Hugonem Grotium notasse aut ore consuetudine
β. s. hanc legem a fratribus produniam esse ad propinquos alios, idque se ad eum locum dicere. Sed ad locum in
245쪽
DE CALCEIS HEBRAEORUM LIBAI. CAP. VII. 2 7 in Deuteronomio nihil aliud habet vir illustris, quam Morem idem produxife ad alios propinquos, ubi)r
tres non extabant, citatque in testimonium hunc ipsum Ruthae locutia, addens: Hoc dici non Hoc ipsum vero est, quoti probandum erat viro illustri, an ea consuetudo etiam abierit ad propinquos. Quod fieri non posse exist imo. Etenim legem hanc de ducenda uXore, ac sobole defuncto fratri excitanda, etiam ad caeteros agnatos, aut gentiles, productam fuisse, quo argumento adstruet, cum in ea fratres tantum, & nominentur,& intelligantur' Cum etiam frater, tum istic, tum alibi, proprio vocabulo vocetur nari & Na notet redemptorem, unde constabit de agnato de fratre DI', dici ρ Conjectura enim viri illustris est nullo testimonio probata. Illud quoque verissime animadvertit Abarbanel , detractionem hanc calcei, non esse detractionem illam, cujus lex in Deuteronomio meminit, cum Rutha ipsa neque venerit in portam, neque eXuerit calceum, aut inspuerit in faciem Rogat quidem vir illustris Hugo Grotius: Excalceario nonne hic plane ut in Deuteronomio χ Sed mirum admodum est, unde viro illustri hoc venerit in mentem , cum omnia sint diversissima. In Deuteronomio enim vidua desuncti jubetur leviro, qui nuptias recusabat, eXuere calceum coram urbis senatu. Hic ipse ὀδεινα calceum exuit. Imo Rutham non exuisse calceum τά δεινα, vel ex eo manifestum est , quod in eo judicio non adfuisse videtur. Quare alius plane ritus est, quam qui in Deuteronomio legitur. Nam qui recusabat demortui fratris uxorem ducere, id non testabatur exuendo calceo, sed ipsa mulier hac ignominia eum assiciebat. In Dcuteronomio etiam in-
246쪽
218 ANTONII BYNAE Is uere in faciem lex viduam jubet. At hic ignominia
illa non affectus legitur . Quare longe alium ritum debemus agnostere. Fingere enim, quod nonnullis placet, constitutum fuisse, ut mitius in hoc negotio cum agnato ageretur, quam cum fratre, quia jure naturae, M vinculo, ac necessitudine sanguinis,
frater magis fratri obligatus est ad praestanda ossicia, quam agnatus agnato, frivolum omnino est, & nullo idoneo nititur fundamento. His addo nihil in tota historia narrari de lepiratu. Non enim hic agitur de fratre, qui ducit, vel resipuit, defuncti fratris uxorem, sed de propinquo, cui jus, aut cujus ossicium erat, redimere haereditatem. Manifeste id innuit narrationis series, quae non agit de renuntiatione perinae, sed de acquisitione rei. Etiam calcei, quae memoratur stolutio, alia longe ratione refertur, quam ut pertineat ad illam legem. Ritum enim fuisse dicitur solennem, qui ab antiquis temporibus inoleverat, quo veluti formula cessionis de jure, & traditionis, aut acquirendi dominii utebantur. Quid aliud enim indicant haec verba'
tinuit olim tu Israel, in redemptione, ct in permut noue, ut firmaretur omne urg otium, extrahebat homo calaeum suum, di dabat proximo suo, eratque hoc testimonium in Israe L. Post quae statim sequitur:
inemptor ad mari, postis tu, ct extraxit caseeum.
Sane haec verba, non ad cerimoniam, in Deuteronomio imperatam, hanc calcei extractionem reserendam esse, sed ad veterem quandam, & lennem, traditionis seu acquirendi dominii formulam, ostendunt
247쪽
DE CALCEIS HEBRAEORUM. LIB.II. CAP. VII. arvdunt satis. Unde quoque multi viri eruditissimi animadverterunt, de eo ritu, qui in Deuteronomio legitur, Ruthae historiam nihil meminisse, & detractionem calcei spectasse ad selennia contractus, signumque fuisse quo alteri dominium cedebatur, & jus dabatur adeundae possessionis. Quasi quis dicat , trado tibi calceum, quo hactenus jus habui calcandi agrum,S: possessionem, quod nunc tibi cedo, ut calcare tueundem possis. Praeter Almonsum Tostatum Ep11copum Abulensem, Nicolaum Serarium, Iacobum V s
Bonfierium, Tirinum, Johannem Piscatorem &com- Misse. plures alios, qui commentariis, vel Pentateuchum,
vel Ruthae libellum, illustrarunt, sunt in ea senten- οῦ ,. 'tia viri longe doctissimi Johannes Drusius EU Johania Drus innes Seldentis. Innuit id ipsum Johannes Buxtorsius, qui, de emptione per sudarium cum monuisset, subjun- Hebr. itigit. Olim ebat id calcei extracti is traditi cerimonia,
ut tesatur historia Ruth. Neque aliud in animo ha- SuccM. buit Chaldaeus interpres, qui pro calceo chirothe
manum tuam emptionis causa, ct eme tibi. Et exuit Boaz cbirothecam dexterae suae, ct emit sibi. Sane cum non calceum hic habeat, sed Mirothecam, manifestum est eum putasse non hic agi de ea cerimonia, quae in Deuteronomio legitur, sed de alia, quae in emptione; & permutatione, locum habebat, pro qua, cum suo tempore jam inolevisset, aliam substiatuit, quae tunc in usu fuit. E e 2
248쪽
Ero ANTONII BYNAEI VIII. Sed his opponi potest, quod sane non contemnendum est, si haec non agerentur ex lege de le-Viratu, neutiquam intelligi poste,qua ratione Rutha fuerit ducenda. Etenim in redemptione non necesse erat, qui agrum, si ve possessionem, redimebat, viduam duceret, si quae esset. At hic Boogus diserte
meris agrum illam e manu momi, etiam a Rutha Moabitide, defunditi, redimes, M suscitandum nomen defunciri per haereditatis ejus. Quod
non necesse erat ex jure redemptionis, ut quidem ex illo jure, quod leviro praescripsit Deus. Unde rogat vir illustris Hugo Grotius: igitur connexio ,-agrum habere vis, s viduam habereλVerum hic observandum est , jus redemptionis apud veteres Hebraeos eo usque extensum fuisse, ut qui succederet in omne jus defuncti; etiam viduam acciperet ut fierit uxor, ac Boagum ex hoc jure stipulatum esse, ut quo die redemptor acquisivisset agrum e manu Naomi, etiam a Rutha Moabitide, uxore defuncti, eum acquireret, ut nomen defuncti super haereditatem sustitaret. Quod, quia non recte animadvertisse videntur homines eruditissimi, hic ostendendum accuratius est. IX. De redemptione possessionum lex in Levitico legitur. Ex ea lege proximus agnatuS tenebatur redimere eas possessiones, quas frater, qui ad paupertatem redactus erat, vendidisset. Ex vi legis, ad nihil aliud quidem obstrictus crat, quam ut redim rei fratris possessionem. Id vero, ex interpretatione, eo usque extensium apud Hebraeos veteres fuit, ut
249쪽
DE CALCEIS HEBRAEORUM. LIB. II. CAP. VII. 2M qui redimeret possessionem defunisti, eo ipso viduam acciperet, ut fieret uxor. Nam, uti ex hoc jure quis in demortui possessionem universiam succedebat, ut omnia quae defuncti fuerant fierent ipsius, ita & viduam accipiebat in potestatem. Id enim cavisse videntur Hebraei veteres, cum a Propinquo redimeretur alicujus demortui haereditas: ut etiam viduam duceret uxorem, ne neglecta maneret, & deislata. Uxorem demortui, ex redemptionis jure, illius fieri, qui admittebat, accipiebatque, illud indicare videtur ea stipulatio , quam adhibuit BooZus. 'a
ris agruin illum e manu momi, etiam a Ruthamabitide, uxore defuncti, redimes, ad excitanaeum nomen defunditisuper haereditatem ejus. Hoc enim dicit Boozus: illo ipis momento, quo, eX redem P-tionis jure, agrum, a Naomi alienatum, te Vindicaturum constitueris, etiam, ex eodem illo jure, tibi asseres omnia, quae Ruthae Moabitidis sunt, ut ea
in potestatem tuam veniat, eamque ducas VXOrem.
In hunc sensum haec verba jam dudum interpretatus est vir doctissimus Cornelius Bertramus, Certe, non ' tra . ex ea lege, quae in Deuteronomio legitur, eam stipulationem adhibuit Boozus, sed ex jure redemptionis, quod ita interpretati sunt veteres Hebraei, ut, una cum haereditate, uxor demortui in potestatem veniret redemptoris, & ipsius fierit uxor. Hoc linsum Rutha innuere videtur, cum ad Boozum dixit:
tuum super famulam tuam, quoniam tu es redemptor. Nam perinde est, ac si diceret, sub tutelam tuam me, ut maritus, suscipe; quoniam tu es redemptor, si R
250쪽
111 AN T O NI I BYNAEI Proximus agnatus. Petit scilicet his verbis honeste,
ut se uxorem ducat. Sensus enim est: duc me ancillam tuam in matrimonium, quia tu es, qui jure redemptionis me in potestatem tuam debes accipere. Cautum fuisse apud Hebraeos, ut in eadem familia, uti possessiones debebant manere, matrimonia Contraherentur, notissimum est, certissimumque. Hinc, uti redimendi jus proximo agnato erat, viduam illi ducendam voluerunt, ut restitueretur in familia mariti defuncti nomen, quod morte ipsius, cum prolem masculam relinqueret nullam, extinctum omnino erat. Huc optime retulit R. Salomon Iarchi,
qui notavit haec ex lege dici, quae in Levitico legitur: Et υeniat redemptor ejus, qui propinqu- ei, ct redimat. Sic enim ille umtu Uz- V suinu m
Nam socrui meae, o mihi, necesse es, ut vendamus
haereditatem no stram. Et nunc, cum acquires, acquire etiam me cum ea, ut in memoria habeatur nomen de necti propter haereditatem ejus, ut, cum v niam in agrum, dicant, haec uxor Machonis. Sane, si jus redemptionis non extensum eo usque fuisset apud Hebraeos, nimis impudens fuisset Ruthae postulatum, neque BooZus eam laudasset, quod neminem alium fuerit secuta, sed illis, quibus debebatur ex jure redemptionis, se obtulerit, ut nomen defuncti in ipsa familia restitueretur. Haec confirmat totius historiae series, quae ostendit ex jure redemptionis fieri hic cuncta. Quare omnino agitur de eo ritu, sive cerimonia, quae olim adhibebatur in redemptione aut permutatione rerum, qua quis, in signum se cedere suo jure, calceum extrahebat, non vero de Ca