Johannis Lockii armigeri Libri 4. de intellectu humano denuo ex novissima editione idiomatis anglicani, longe accuratiori in puriorem stylum translati notis criticis domini Gottelff Henrici Thiele, domini Coste, ac Francisci Soave illustrati; accedun

발행: 1789년

분량: 336페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

121쪽

118 Nomina Lib. III.

ria sua consormarent; atque ita quidem eorum id Modorum complexorum facile inadaequatae esse poterant, quibus nimirum in proclivi erat iis praesertim , in quibus complexus erat plurium smplicium

ab isis dissidere in aliorum mentibus constitutis , qui iisdem nominibus oriuntur. Attamen huic rei remedium in promptu adest , interrogare nempe ab eo , quocum sermo est , fgnificationem vocis cujusi vis nobis incognitae . Non minus enim arduum est , scire pro certo , quid voces teloripia & adulterium

quas vocabulis istis Hebraeis Alaneah, & Mouph respondere puto in alterius mente denotent, cum qucide iis colloqui volo, quam, in sermonis initio, scire dissicile erat, sne ulla explicatione , quid per Risenen & Nium fgnaretur in animo alterius , cum in unoquoque sgna sim voluntaria .

f. XLVI. Exemplum sub antiarum in Zahab .

AD hunc modum nominum Substantiarum etiam primam originem paululum investigemus. Unus e filiis Adami , dum montes pererrat , incidit forte in substantiam sulgentem , quae oculos ejus delectatione allicit; domum eam seri ad Adamum, qui diligenter rem intuens , eam duram , savam & rutilam , & valde ponderosam esse, deprehendit. Praeter has , non alias fortasse primo aspectu , qualitates animadvertit, atque ideam hanc complexam abstrahens , ex substantia conflatam, in qua peculiaris ista rutila flavedo est , atque pondus majus , quam Promole ista , nomen Ghasi excinitat , ad substantias Omnessgnandas , qualitatibus iis praeditas . Liquido patet, Adamum , in hoc casu, rationem sequi longe ab ea diversam , qua prius utebatur in formandis ideis istis Modorum mixtorum , quibus nsmina Ain-

122쪽

a Oh ti Niura tribuebat; ibi enim, suae tantum ipsius

phantasiae & arbitrio morem gerens , ideas inter se avnxit , haud a rei ullius existentia petitas ; atque iis nomina imposuit , ad res omnes notandas , quae in posterum forte eum abstractis ictis id is convenirent , nullo habito respectu rei istius existentiae e in eo casu ipsemet exemplar etfinxit . Secus se res habet cum novae hujus subsantiae ideam effingit , hie enim exemplar natura ipsa suppeditat; quando igitur eam, vel absentem , per ideam, quam habet , fibimet repraetentaturus est, nullam Meam simplicem in complexum suum inserit , ni fi quae in re ipsa plane elucet. Studet praecipue, ut idea cum hoc archetypo congruat, atque congruae istiusmodi ideae nomen im-Ponendum esse , statuit. XLVII. Portionem hane materiae . ab Adam quae zahab dicitur, cum penitus ab omnibus diversa sit , quas prius viderat, distinctae esse speciei , atque essentiae peculiaris, nemo, arbitror, inficiabitur: atque vocem Zahab notam esse Decari, atque nomen rerum omnium, quae pallicipes sunt essentiae istius ἔ perspicuunt vero est , essentiam , quam Adamvs nomine

zahab fgnavit , nihil aliud fuisse , quam corpus durum , rutilum, flavum , ponderosain. Curiosa autem

mens humana , superficiali hac , si modo ita loqui

fas est , qualitatum cognitione non contenta , Adamum ad ulteriorem hujus materiae disquisitionem Rimulat . Quare , ut interiora scrutetur , slicibus eam contundit i Ictibus eam cedere & quaquaversum fi

cti, non vero disrumpi, aut divelli facile persentit. Annon ductilitas priori nunc Meae adjicienda est , ut pars sit essentiae speeiei ; quae nomine Zahab signa tur li'alia experimenta fustitas , & fixitas semetonendunt . Annon haec eadem de ratione , qua ali/ina, in complexam istam isam reserenda sunt Ex eodem ratiocinatio patebit , alias omnes qualitates ,

quae in materia ista unquam deprehendentur , comm

123쪽

IIO di omina Lib. III. plexam istam ideam ingredi debere . ti proinde spe elei ess entiam esse', quae nomine isto effertur ; Sequoniam qualitates istae: infinitae sunt , fieri non pol est , quin idea, ad exemplar hoc ita sormata', ieiu- per inadaequata sit.

f. XLVIII.

Ideae Subsantiarum imperfectae ct proιntae variae sunt . SEd hoc non totam conficit rem I sequeretur insuisper , quod Sub antiarum nomina non haberent tantummodo , prout revera habent ) verum habere etiM censerentur significationes diversas , protir a .sversis usurparentur , unde in sermonis usu'cunfuso magna oriretur . Si enim qualitates simulae ,'quae ita materia aliqua a quoVis reperium tur , pars necessario essent Meae complexae communi, quod tribuitur isti , nomine signatae , fieri non posse set , quin homines supponerent , vocem eandem in diversis hominibus. res diversas fgnificare : Extra enim dubium est , homines divertos in substantiis eodem opimine notatis, qualitates. reperisse , aliis P nitus ignotas.

Adspeelis lique determinondas , realis essent a

Ain hoc devitandum , cerri homines tiniatiique De ciet realem essentiam vixerunt , quam proprietatum omnium sontem esse , & per speciei nomen denotari volunt . cum vero nullam habeant ideam realis istius essentiae in substantiis, atque voces nihil sig.ificent , quam ideas , quas in mente habent L ese

124쪽

Cap. II. Μodorum Mixtorum. III sentiam istam figentes ita , nomen tantum pro re substituunt, essentia ista reali praedita . quid ementia ipsa sit , plane ignorantes , in hoc errore homines versantur , de rerum speciebus quando loquuntur . quasi naturae opincia essent , di per reales essentias

distinguerentur.

6. L. Suppositio haec nullius es usus. UT rem propius intueamur ; quando dicimus',

aurum Omne esse fixum , aut volumus fixita tem partem esse delinitionis, sive nominalis ementiae, pio qua' Vox aurum substituitur ; atque ita enuncia tum hoc omne aurum es saeum, nihil continet, Prae ter sgnificat1onem vocabuli istius Aurum . Aut volumus fixitatem , cum non pars sit definitionis vocis

aurum , esse proprietatem substantiae istius : Se ita. palam est , vocem aurum substantiae loco poni . ita qua essentia realis est generis cujusdam entium, quod natura apsa.fabricata est; hoc modo quoties substituitur , consulam adeo atque incertam habet significationem , ut etiamsi propositio haec, Aurum es fonti in isto. sensu aliquid , quod reale est , enuntiet z U ritas tamen est , quae singularibus applicata semper vacillabit, & ua etiam incerta valde & plane inuti-z. e . Utcunque enim Verum si, aurum Omne, i. e. Omne , quod auri essentia reali praeditum est , essetixum , quorsum tamen hoc , dum , quid si aut non it aurum , prorsus ignoramus Nam si auri essentia

realis non latet , qua ratione sciemus, utrum mate-

essentiam istam habeat, di pr*nde utrum

verum fit aurum, nec ne

125쪽

grum est, quam Adamo olim erat, en inplexas quasvis ideas Modorum mixtorum ad arbitrium suum, fine ullo exemplari formare. Atque eadem necessitate, quae Adamum, nisi sponte sua sibimet imponere voluisset , substantiarum ideas suas ad res externa1 consermare coegit , nos omnes astricti tenemur . Nee illi major licentia primitus concessa erat', n men novum Misae cuidam imponendi, quam universis

nunc permissa est, praesertim iis, fi qui modo sunt, a quibus linguarum exordia proficis euntur cum hoc tamen discrimine , quod iis in locis , in quibus h

mines societate conjuncti , sermonem ante inter se sanciverunt, vocum fgnificationes caute admodum, laxarissime immutandae sint; quoniam , cum satis abunde si nominum , quae , certis isti imposita , communis usus approbavit . absurde is faceret , qui ct diose iis abuteretur . Qui novas notiones habet , n a , quibus eas exprimat', Producere vocabula no nunquam sortasse haud dubitabit . Homines vero liscentiam istam ipsus haud permittunt, atque dubium est , utrum voces istas usus si confirmaturus , nee ne . Cum vero sermonem cum aliis coni municamus, consentaneum est , ut ideas , quas vocibus exprim mus , quae communi sunt in usu, ad vulgarem popu- Iaremque sensum accomodemus , de quo suse disseruit , aut saltem novam illarum fgnificationem aperte explanemus ' . CAP.

ι'ὶ Reliqua huius libri sunt praeeita , elata , permagne utilia

quapropter sinui. gum attestisne perlege.

126쪽

CARVII. De Particulis. .

Partisau, Irarara orarionis, rime Ie connectunt. PRaeter eas , quae nomina sunt idearum, quas in mente habemus, multae sunt aliae voces , quarum usus est indicare ,.quomodo mens id ν, propostiones inter se connectar. Mens , cogitationes suas cum alio quando communicare gestit , non opus est ta tum signis illarum idearum , quae ipsi tunc obversan tur, uerum aliis etiam , quibus uetum aliquem , tua

ipsus proprium , designet, quique ad ideas istas respectum habet . Hoc variis modis facit; es , & nones, signa sunt communia, quibus mens utitur in affirmando & negando . Praeter affrinationem vero Mnegationem , sine quibus neque veritas neque lalsitas ulla vocibus subest , mens , eum sensum suum aliis aperit, ut oratio exinde fiat apte cohaerens, non solum membra propositionum , Verum integras etiam enunciationes , quaeque ad ea1 reseruntur omnia, i ter se connectit.

S. II

127쪽

. 6. II. Ars bene iuvenes pendet ab iis . Voces istae , quibus denotatur, quomodo assism

tiones & negationes , quas mens in ratiocinio sive oratione quadam continua conjungit, connectat tur inter se, Particulae vulgo appellantur: Atque in recto illarum usu styli perspicuitas di ornatus proprie consistunt. Ad bene cogitandum non suffcit, ut quis claras distinctasque ideas in animo habeat , vel ut quarundanu ex iis convenientiam inter se , aut repugnantiam animadvertat , verum seriem , seu nexum etiam cogitationum , & qua ratione ratiocinia Pe deant ex se invicem , observare debet : Utque ea , quae cognita in animo distincte, & ordinate disposuit, aliis recte interpretetur Verbis opus est , quae Ostendant , quae connexio , refrictio , di incitio , πρ Pio , emphasis singulis orationis partiatis tribuenda st . Quod si in horum ullo forte peccatum fuerit . non

tantum non eos , qui sermonem nostrum auscultant , edocebimus , verum etiam eorum intellectum magis obtundemus . Hinc est , cur vocum istarum , quae seors in sumtae revera non sunt idearum nomina', in sermone usus adeo sit necessarius , ut homines in his maxima habeant momenta ad sensus suos aliis aperiendos . .

s. m.

Nelisionem ossendant quam mens suis cog rationibus reibuit.

PArs haec Gram*aticae , quae agit de Particulis , hominibus non magis fortasse suit neglectui , quam aliae a nonnullis sudiose nimis excultae fuere μHaud dissicile est Grammaticis, cajus & genera, m

128쪽

Cap. VII. ' De Particulis. 1 agdos Sc te ora. , eerundia de supina copiose tractare :I,i his δέ similibus magna adhibita fuit diligentia ;nec qui dein desuere , quibus curae erat , particulas ipsas in quibusdam linguis , in classes suas accurate disponere. Et si vero praepostiones conjunctione ue, &c. nomina sunt in Grammatica notissima , & quae subiis continentur particulae', in subdivisiones suas diligenter distincteque distribuuntur; si quis vero genui- num particularum usum , si , quam vim & significartionem habeant , explicare velit , majorem adhuc Operam is navare , in cogitationes suas penetrare , atque mentis in ratiocinando varios liatus diligenter observare necessum habebit.

q. IV. Nec ad voces hasce explicandas satis est eas, prout in Dictionariis vulgo sit , per linguae alterius vocabula interpretari, quae ad illarum sanificationem proxime aceedunt: Quid enim significent, haud facilius in una, quam . in altera lingua discimus. Omnes sima sunt actionis alicujus , siue Uitationis mentis ;ut eas igitur penitus intelligamus, varii isti intuitus,stus , flexiones , restrictiones , exceptiones , atque aliae quam plurimae mentis cogitationes , ad quae ex plicanda nullae nobis , aut parum idoneaeLUOces suppetunt , perdiscenda sunt . Horum major longe est uarietas , quam pro numero particularum , quae ad ea exprimenda in gentium plerarumque linguis suppeditantur . Quarum haud mirum est , plurimas ex nisce particulis varias habere . 9 nonnunquam Pene contrarias significationes . In lingua Hebraica parri-etiti est unius tantum literae , cujus si recte memini , septuaginta , aut minimum , quod certus scio, Plus quam quinquaginta diversa fgnificatione recensetur .

129쪽

I 25 De Puniculis. tis. III. q. U. Exemplaem peritur a parricvla But. BUt particula est , qua in sermone nostro nulla

crebrius usurpatur: Et qui discretiuam eam com

junctionem appellat , atque idem significare dicit , quod Sed Latine, aut Mais Gallice, se satis eatri

explicasse putat . At tamen mihi videtur , varios istos respeetus, sive habitudines denotare, quae reperiuntur in propositionibus , aut partibus enunciationum, quas per monosyllabum illud mens diversi moducolligat. Exempla quaedam breviter hic ponemus. Primo , cum Anglice dicimus, Bur tot DF no m re , hiciinnuit , mentem in cursu suo cunctari , priusquam ad finem ventum sit . Secundo, Ua- but Duo Planeis, innuit, mentem sensum ad ea restringere , quae exprimuntur , atque

alia omnia negare .

Four ') Nostrum mais non praecise huic anglicano vocabulo Luprespondet, ut probat,iliter videtur, quod rer diversas relationes auctor Mnotat in hae particula , com essent nonnullae quae ad . nostrum mais applicari nequirent . Et ex eo quia haec exempla in nostram linguam vertere nequeo , alia Pro eis posui, quae par tim ex diictionario Gallico sumsi . COSTE .i 'ὶ Cosse se uertit. Uous prier. Dies , MAIS te n' est pas, go' il Deuiue et vus amener a la comisanee de la et rate relialon . 4 V. MAIS qu ii votis cor me dans la voto, cui sic adnotat lin. ii οι exemple est dans PAnetiis Nos Parisios bismeron pesserere Deux MAIS dans un merra periori ; mais re n' est pas der i ii s' agit . Sossit γ' on viae par la que P eurit marque Farcne fetile parriciae Gux raprora forι aeisserenis : Nec adhuc scio, si regulis grammaticorum nostitorum nimis subtilibus invitis , non sit necessarium haec duo Mais aliquoties adhibere, ut viva. citer, & clarius adnotetur, quod in Diritu sciuitur. Id absquesecis ure dieatur. COSTE.

130쪽

ca VII. De Partieulis. rvrγoue O-n: Per primum Bis innuitur, mentem ceniere , quod res aliqua secus se habeat quam par est; per secundum , mentis,sensum esse , quod dictum hoc posterius priori Plane contrarium sit .

an animat: Hic vix aliud quippiam denotatur, quam

sopositionem posteriorem priori conjungi , tanquam Iinorem SIllogismi . q. VI. Res Mee breviter hie tractatur. HIsce multo plures panicuta hujus significationes adjicere haud dissicile esset, si id negotii mihi

daretur , quam lata istius significatio pateat , sedulo. Peracta ejusinodi indagatione , dubium 'ihi est, utrum Hscretivae nomen, quo a Gramma ticis appellatur , in eam quadraret, nec ne . At nosti haud instituti est , id genus signa fusius hic tr etare ; ex allatis hujus unius particulae exemplis videre est , qaem usum , quam in sermone viin ejus modi voces habeant; licet etiam exinde contemplari

varias ' Pariter hie Coste M ins seri quelque seis de transitim m pQ renix a uti sulet , ou pour quit ter celui doni one doti reve o a a ce que mus asons tantει χὶ MAIsmias scivelim mur is derasire Iris. . Cui adnotar. a Aod refert hic adnotare est , quod latini aliquoties particula Nam utuntur, hoc modo. Nam quia ego diram de patre Ter An . Aes r. n. νι.-v ι8. Non oportet quam locum Iegere , ut persuasus is quilibet , melius non pori in gallicum vertere, quam per haec verba . Mis S diruise de mon pere λ Et ut breviter dicam i sensbiliter probat, quod Lockius hic inquit. c dit Di Rrio. Porte: invenire har in particulatum signis

SEARCH

MENU NAVIGATION