Triennium philosophicum quod P. Andreas Semery Remus e Societate Iesu in Collegio Romano philosophiae iterum professor dictabat ... Annus primus tertius

641쪽

est inpotentia ad ipsam ergo forma etiation lis educitur de potentia ipsius . t et anima rationalis non est forma se ipsa ope. rans; ergo neque se ipsa subsistens . An ec. Probatur aut horitate dosophici de anima ex. 6 . ubi sic habet dicere autein

irasci animam, simile est ac si dicat aliquis

eam texere, aut aedificare: ergo secundum Philosophum se ipsa non irascituri nec alias huiusmodi operationes habet. Resp. eg ant. Anima enim ratiotisereatur; adeoq; ne e vllo subiccho du.citur, nec ab ullo agente creato emcitur Ad probationem conc ant neg conliq. Materia est in poter. tia ad animam ratio. nalem, non per hoc , quod haec possit educi ex ipsa r sed per hoc quod possit

informari per iosam. Non est autem Gratione forma informantis educi de potentia subiecti inii od informat . Ad aliud argumentum nega ant. Ad aut horitater Philosophi, ubi dicit . quud anima no recta diciturasti , sed homo , dieendum est intentum Philosophi esse , quod denominationes huiusmodi aptius cadant supra totum , quam supra partem . substit enitria

ibidem: melius enim fortassis es non dicere

animam misereri aut addiscere , aut cogι- rare: Ied hominem anima . Ceterum adeo expresse docet esse in homine operationes independentes a materia, ut aliqui crediderint credidisse Philosophum intellectum esse potentiam quandam, non solum extra a emam, sed etiam extra anima ua. Quod

642쪽

De immori. Anim ration. s 89 si ita esset operationes prce dicte poten laenon essent in anima, sed in intellecti; misi

dicere velis intellectum, qui extra animam

sit , intra animam operari. Aliter sensis Philosopllii ostendit D. Thomas docens nomine intellectus separati nihil aliud intelligi ab Aristotele, quam separationem quandam in ordine ad operationem hoc est vim inteli gendi independenter ab organo Corporeo Secundum autem hoc dici quodammodo potest intellectus separatus, non quidem ab anima, sed a corpore, qua Ienus est in actu secundo intelligens independenter a corpore , non tamen independenter

ab anima hoc est sine concursu cprporis non tamen sine concursu animae, cum anima, ipse sint idem.

Obij c. s Est impossibile separari actio

nem intellectus ab actione potentiae sensitiuae,puta Phantaurae siue imaginationis ergo impossibile est deprchedere operationes in nobis independentes ab organo Orp reo:& consequenter impossibile est demonstrare ex modo operanda anime: proprio quod ipsa sit immaterialis, per se subsi-ses Probatur antecedens; quia numqua intellectus agit, quin sit sim uid agat immaginatiori intellectus enim per conuersione ad phantastitata speculatur consequenter eidem speculanti coagit phantasia obiicien- do phantasmata idemque in suis phantasismatibiis contemplando, quod intellectus: hinc expetamur in nobis rerum imagines,

de quibus cogitamus, &quamuis dicamus,

643쪽

nos 'no muttirantelligere omne id, quod per tigrum syllogismum attingimus alentes cogia uionem huiusmedi non consta'

re partibus quarum altera sitimor, altera postilior: tamen hoc magis ista: mus, quam

scimus acu si attente reflectamus p rabastros actus; idcbuniti nobis aeque fluere per partes actus nostri intelloetiis acci

vcrba ipsa , quibus eosdem actus exprimi

confirmatur hoc, quia saepissime sellari

2 antes 'poti utramque praemissam haeremus

in icienda conclusione; crgo non indiuia sibi Iter cognoscimus, principia de id quod ex principi j seruituti Resp. neg. ant. Etiamsi duae operationes

simul sint ab eadem anima,tamen recte diti

cernis inter hanc M illam ,- hanc homodo procedere, quam illam iuta etiamsi viden scin , Petrum eundem etiam videas intellectu hoc cst eundem simul cogites siue appra hendas,rcete an e cognoscis aliud esse cognare, aliud videres igitur etiamsicies actionem intelle bis numquam esse sine conc*miranti isti nar imaginatiuae non propterea erit impcssibile secernere una actionem ab alla, modum unius a modo alterius. Discrimen autem inter nodum a Perandi vinia'. potentia dictum est a Lbi. Imaginatiua non magmatur suam magnationem: sicut oculus non videt suam visio. Rem nexura enim est potentia reflexi ira Quilentin est imaginari rem, aliud ima Li-

644쪽

De immori. Anim ration. 3 erari imaginationem rei Intellectus autem non luna intelligit rem , sed intelligit rursus ipsam in t lectionem reici voluntas non solum amatrem , sed insuper amat amorem ipsum , quo amat rem ideo dicuntur istae Uue potentiae esse reflexive. Hinc Pytagorici, qui Omma explicabant per num eicis,

dicebant quod Anima est numerus seipsum in orbem mouens , hoc est qui intra seipsum

tarn seipsum reuoluitur. Vtentes autem gutas loc numerorum , animae per circit

Ium adumbrabant . Quibus omnibus ni ilaim significabatur , nisi animam cis sui

ipsius, suorum qite actuum cognoscit mam. Oua ratione operatio imagina tritae comue. tur, vel potin ptae cedat operationem intellectiis ostensum est supra, .m ferius magis ostendetur: eo enim ipso, quod interiectus per couersionem ad phalasmata specia latur, necesse est prete re phantasma sum formatione inici lectioni, eo modo, quo visoni prae cedit ob tactum corporeum, Cuens po .cntiam ad videndum Caeterum cum expersa mur nos cognitione nostra haec ipsa phan-rasmata repurare a materialitate, quana habent optime cognoscimus cogitatione huiusmodi non esse potentiae imagina tum Icmateria Sised intellectitiis immaterialis: adeo qn. falsu est non posse discerni a nobis, quod spiritu abier attingamus obiecta Ad confirmationem Mertum aliquando intelligiis cipia , non intellectis ijs omni bus , que ex principi j deduci queunt sed tunc non ellogizamusci adccq ex hoc in

secti

645쪽

De immori.Anim. ration. 93 neq; enim simul est nunc, & simul in quolibet ex j instantibus in quibus fuit, aut

erit. Im aiunt esse de essentia cuiuslibet durationis creatae applicare diuisibiliter suusubiectum diuersis partibus vel tarmalibus, vel virtualibus temporis vel realis, vel maginari,in quo durat Extensio secundum locum,ut patet ex dictis in Physica, non habetur nisi per hoc quod singularis ite locati respondeat singulis partibus loci: adeoque nequit haberi in subiecto indivisibili qualis est Angelus extendio vero secundum tepus habetur per hoc quod de sit praesens modo huic, modo illi alteri , prius priori, de postea posteriori particulae teporis, quod haberi potest tam in subiecto diuisibili in

partes,quam in induit sibili,ut patet. Quod si consideres substantiam immaterialem in motu; quamuis haec successive diuersis spatij partibus applicetur, nunquam tamen a non est tota in toto, tota 4 qualibet

particula spatij, quod illi in quolibet m- stanti assignes , pro toto spatio quod oz-

cupet.

Hinc habes rationem extenuesecundum totam amplitudinem non esse propria quarto modo materiae aut rei materialis: sed restricte ad extensionem quae est vel secundum partes subiecti vel secundum partes loci,&cum hac restrictione putamus extensum per se ex natura rei conuenire omni vel materiaeve Irei materiali. Obii ultimo ,etiamsi probetur quod anima per separatione a corpore non intereat,

646쪽

non propterea probatur quod si immortalis: ergo c. probatur an re c. quia dici potes quod diret parata per al: quod annos: p Un-ra per certum, aut mille, de postea de strua tur Pergo c. Res p. ne g. antec ad probat iterum negoam eo ipso quod per separationem non inretit est forma per se subsistens Rulsus probatum est non posse destrui a contrario quia non habet contrarium, cum contraria sim simulis ipsa secundum modum ipsius proprium: centque neq; destrui potest per desectum aut aesentiam causae conseruantis Non est igitur unde destruatur, nisi pro suo libito vel si , ille in cuius potesate sunt omnia hoc autem non erit ad exigentiam

anima Dare animae mille annos, nor alternitatem, non est philosophari cunia hoc nulla omnino rationc fundetur.

in AESTIO VI.

An ex eo quod anima rationalis creetur

recte inferatur esse a Teo solo. ARTICVLVS I.

Statuuntur Conclusimnes verae Doctrina. a vere an ex eo quod anima rationalis creetur recte inferatur esse a Deo solo . est qtiere an ita sit solius Dei cieare ut nulli omnino creaturae compta ere possit. Dupliciter autem interu

647쪽

De potentia creativa systigi potest creatura creareri videlicet vel

per modum causae principat , vel per modum causae infrementalis, quam distincti ne habes apud D. Diio. I. p. q. ΑΙ- a. 6. de apud Scot in A. diit. I. q. Dicitur ager

per modum causae principalis quod virtute tibi propria intrinseca agit. Hoc modo Ignis generat ignem Iaber et ficit scamuir.

Causa instrumentalis dicitur vel per comparationem ad instrumenta naturae tunc

est ipsam et virtus principalis agentis sicut calor est virtus ignas, eiusdemm strumenis tum ad gignendam alium ignem, vel per comparationem ad instrumenta artis, estq; id quod per motum ab extrinseco acceptum ex intentione mouentis aliud facit

ex intentione ei uidem mcit Icamnum .Hjs possiis. D co r. Implicat creatura creatrix per modum causae principalis. Ita D. Tho. Scol. locis supra citatis ac Theologi nanimiter omnes ex Doctrina Patrum inter quos August. lib. . de Trin. c. 8 ait nefas csse creti creditae bonos, siue malos angelos vllarum rerum creatores, lib. 1. de Ciuit Dei c. 23. dicit quod etiam Angeli operationem suam rebus quae gignuntur in Mundo adhibeant, tam non eos dicimus creatores animallum, quam nec agricolas frugum Vbi aduerte aptissimam esse comparationem inter agricolas in ordine ad

fruges, Angelos in ordine ad effectus qui iusis operantibus unia triq; enim A

648쪽

applicando activa passiu is agunt. Duo responderi possent ad Augustianam, Primum est eum loqui de ijs dumta. at Agentibus quae de facto sunt in rerutria natura. Secundum est, quod creare apud ipsum non idem sonat quod apud Schola - sicos Fortasse enim apud ipsum creare est producere non solum independem et a conis cursu subiecti , sed indepente a concurissu cuiuslibet alterius caust, cum autem amplicet creaturam agere nisi concurreme Prima causa, manifestum est implicar

et lam creaturam creare

Neutrum tamen subsistit. Non primu th; quia vi mereativam commendat Augusti. Nur ut propriam solius Dei ergo negat ii inpossibilibus creaturis. En ipsius verba

Iib. 9.deGen .adit. Angeli enim nullam m. Uno possunt creare naturam, Solus enim unus cuiuslibet natura seu magnae, seu monimae creator est Deus. Non secundur quia si nefas es credere quod creent . eo quod ea omnia quae tacitant ex prirexistenistibus faciunt primordialiter videlicet , ut ait l. 3. d. n. c. 9. in quada m ex rura et mentorum creata : manifestum est quod creare apud ipsum idem sonat quod anud Scolasticos , producere videlicet , otia absq; concursu ullius alterius causae , sed absque concursu subiecti , hoc est nullo presuppost ex quo res fiat. Et hoc idem significat . i. de lib. arb. c. a ubi dicit Deum nulla audiuium esse natura in creando quasi

649쪽

Depotentia creativa. 97 qui non sibi lassiceret Veritatem tamen

hanc aut hori a te, firmussimam ratione mos strare non eli adeo iacile ut quilibet intellectus conuinci possit.

Sunt qui putent probari sies. Si creatura creatrix est possibilis, existit de facto a non existit de facto, ergo nou est possibilis. Minorem probant sola aut horitate, maiorem vero hac ratiocinatione . Crcatura crea. trix esset noua species, nouus ordo. noua

pulchritudo uniuersi ergo si est possibilis

de non existens,deest uniuerso species, ordo M pulchritudo ipsa debit, quod est inconia ueniens: cum enim quaeliber species sit speciale argumentum Sapientiae Conditoris,

creatura creatrix ut pote inter alias nobilissima illam maximopere Iuper omnes alias manifestaret Deus igitur qui munia dum condidit ad suam gloriam, non potuit creaturam illam non condere, quae maxime ad ipsus gloriam facit, ostendens ipsu tria

creare posse creaturam etiam creatricem Quamuis enim ex nullius creaturae possibulitate inferatur simpliciterin absolute eiusdem existentia: cum omnis creatura sit ensentialiter contingens infertur tamen legitime ex suppositione, putato ne Ima aut aliam creaturam intellectivam existere

non est necessarium absolute, est tamem necessarium ex suppositione quod Mundus creetur, quia nequia creati Mundus nisi ad gloriam Dei , nequit autem glorificandi Deus per Mundum nisi a creatura intellectiva, cum sola Intellectiva cognoscat e

650쪽

cellentiam creatoris in quo consistat gloria

Dei extrinseca.

Mitum est hoc argumento ut etiam eos qui aiunt esse possibiles rerum species non tot quin plures pulchriores .pulchriores in infinitum. Tu pro earum exi. stentia utere argumento proposito rape cies supra perfectistin ara carum quae exi. stunt est possibilis, ergo datur, & consequenter existi creatura perfectior persectissima ex uentia r 'io repugna exterminis Conse probatur: tria si non detur , deest uniuerso species,ordo de pulcntitudo debita, manifestativa druinae excellentia , c. S: cui enim creatura creatrix sua hac speciali ita quaelibet species ex possibilibus sua etiam speciali pulchritudine sui conditoris pulchritudinem a. pientiam ostenderet . Ex quo conficitur nullum esse speciem possibilem pulchriorem existentibus adeoq; vel non dari processu nam infinitum in speciebus possibilibus, velanter infinitas reperiri ommunia maximam de nobilissimam. Probatur in uia si vita ex his remanet in statu possibilitatis, deest pulchritudo debita uniuerso, Sapientiae conditoris se ipsum per suas ctea.

turas manifestantis. Dices alias species creaturarum possibiles pulchriores existentibus esse p::rfectiois

res intra eundem rerum ordinem, de que non manifestaturas, etiamsi existerent,per. fectionem alterius ordinis via vero creat, Iam creatricem fore allicius ordinis, si da. retur s