장음표시 사용
401쪽
In tenui spatio est, quidquid domus ampla requirit, Palladiae baccae, Bacchus, dc alma Cerea.
Ut cito quos subiit stipulas cito deserit ignis:
Sic cito deservet, qui cito fervet Amor. Hortanti ut Ovidium de Remediis Amoris . legerem. Amenti Naso Medicinam quaerat amori, At noster sanus non eget artis amor. Petillares amico donati. iEcce pugillares, aliud qui saepe notantem. H, Admoneant.memori me quoque mente
Sperulum amita donatum. aepius hoc vitrum dum te tibi monstrat, Amices Saepius 8c memori, Me tibi sistat amor. In vincula Parisina amico donata. Accipe vincla meum male quae testantur amoe. 1 aesti
Fortius his vinclis me ligat ille tibi.
Vincula quot flores haec intertexta figurant, Tot vel plura tibi me benefacta ligant. Aliuae Quaeso meis vinclis ne dedignere ligari, Fortius hisce tibi me ligat arctus amor.
402쪽
it Aliud. Non volo vincla ligent mea te, Carissime Melmi Sed volo testentur me tibi quanta ligent. In denti - ct auriscalpium Greum
Hoc quoties aurem, vel dentem scalpseris auro, Quaesis vacet toties commeminis. mei. Excusatioprolixitatis litterarum. Saepe tibi, mecum , scribam paucissima, diaei. Et coepta in magnum littera crevit opus. Sed nunc imprimis tibi scribere pauca volebam, Tertiaque excessit pagina plena modum. Neve tamen veniam quam das peccantibus oro, Non ego te fallo me quia fallit Amor. Nam tibi cum scripsi quae scribere pauca necesse est, Quod superest scriptis improbus addit Amor. Sit meus, anne tuus quaeris p communia nostra Si sunt ut debent, est meus atque tuuS. Epitaphium
Pharmacopolae DuffeldorpiensiS. . mirabiit 166s . d. go 'ub , calculo renum
rat herbas KREuTERus miscens Pharmaca mille modis, Hic jacet. Obsistens herbis e rene revulsus Fecit ut hic ejus conderet ossa lapis.
403쪽
Ad amicum in Albo eu iusdam eodem filis
mecum una scriptum. Ut nostras haec carta manus conjunXit, Amice, Sic animos nostros junxit amica fides.
Disenti ne as. Fidem qui temere nesat sedali, . Illi non habeat fidem sodalis.
Aliud. Qui confidenti temere diffidit amico . Huic vel juranti non adhibenda fides. Philosophicae divitiae. Cur bona fortunae multis sapientibus absint, Quaeris, in hoc ipso nil sapientis habes Non cupiens, nec eget, vel si sapiens cupit, illi Pythagorae lecythi quod cupit omne dabunt. Victoria Politica. Si turpe est armis vinci, succumbere bello, Sortis ubi, & fati vis violenta viget. Foederibus vinci fictis infame putandum est,
Icere quae purae sit rationis opus. Marus hydropicus. Qui sitis ut potes plures hydropicus undas, Et cupis usque novas dives avarus opes, Vel rumpere situ, vel suffocabere lymphis, Et moriens magnas inter egebis opes. Ni potius nimia purgas salsedine ventrem, Et desiderium deseris ipse tuum. Nam si mens vitio corpusque careret, haberes RSuffcienter aquas, sufficienter opes.
404쪽
EAricitans Musam revocatis x. Tu quoque, quae nuper, dum mens mihi laeta
Currebantque suis prospera fata rotis, Saepius invito vel fastidita solebas Non mihi quaesitos sponte parare jocos. Nunc postquam patriis procul aeger , dc exul
Detineor, nec qua res jubet ire licet, Deseris, di nullo recreans solamine moestum, Dilatam properas accelerare fugam. Scilicet amissis tot jam restabat amicis Cultorem ut fugeres, tu quoque saeva tuum, Quo steterata fugis p Ni jam redis, improba,
i Quod tibi me posthac posse vacare putes. Si nunc non audis, si nunc me deseris aegrum , Post tibi vel sanus tristisdc heger ero. Quod si lane fu i justo morosior olim, Cum peteres vanis tempor larga joeis, Non ea nunc simili tibi tetricitate negabo, Et sano quovis mollior aeger ero. Languida dum prohibet studiorum seria febris, Concedam modulis otia tota tuis. Est mihi mens molli quae temperet aspera risu , Quaeque det invito pectore lingua jocos. Ut doleat corpus, tecum mens libera ludet, Scilicet imperium corporis illa tenet. Preces morbo chronico dec-benti promptae. Rex universi, totiusque naturae Moderantis omne, quidquid ista terrarum
405쪽
Immensa moles, Nereusque comprendit, Dux sanitatis, lucis auctor, M vitae: Et tu medentum, Christe, qui tenes primas, Seu corporis, seu mentis occidant vires: Et tu benignum , sancte Spiritus, Numen, Salusque sola, sola vita credentum: Miserere quaeso, dc supplices meos quaestus, Quos voce lassa, voce teste moerorum, Suspiriisque plus loquentibus rupta AEgre profundo , vixque jam potens fandi Totus tremisco, coelicam ferens iram. Deus benigne, sit modus, precor, pinnis,
En mensibus tot Cinthiae jubar clarum Annisque jam tot Cinthius vacillantes Mentisque corporisque spiritus vidit, Et jam videbit ni medeberis fractos. Sis quaeso longo sis silutiser morbo, Ligetque dextra vulnus illa quae fecit, Hoc spero, perque singuinem secrum Christi, Promissa perque quae dedit suis coram testor, obsecroque queis modis possum. Sic laus honorque sic tuus perennabit
In ore nostro, non tacendus aeternum ,
Per haec & inde secta subsecutura.
Chare liber, toto quo nil pretiosius orbe, Et sine quo toto nil foretorbe boni: Charoliber, tot jam retro volventibus annis, Qua potira: nulla non mihi lecte die. Nempe tibi virtus, tibi se Sapientia soli. Instripsitque alibi nulla legenda salus. . Q s Quam
406쪽
Quam tibi divina est vis, & secreta potestas, Cui similem nulla mens ratione capit. Spem quoties, quoties solamen mite dedisti, Cum tremeret magnis cor mihi mensque
Cum nihil in toto non esset inutile mundo , Si sine te veram nil mihi ferret opem. Fastidita mihi cum ieetio nulla placeret, Olim quae fuerat lectio grata mihi: Cum quamvis alias sano mihi fana probata Damnaret vires Philosophia suas, Cum sperare nihil ratio vesana juberet, Nec foret extremi terminus ille mali. Tunc mihi consilium vitae tu tota dedisti, Quo foret in mediis mens mihi tuta malis. Dum divina fides, it spes secura futuri
Praesentis vitae nil docet esse meum. Dumque ego ventura mensurans cuncta salute, Compono parvis gaudia magna malis. Neque voluntati Supremi Numinis uni Subjicio, curam quod geret usque mei. Nempe Deum nostros, Te praeceptore capillos Ne sine lege cadant enumerasse 1cio. Illum etiam aeternam Cunctorum velle salutem, Nec sinere hunc qui non sponte perire velit. Denique cuncta Deum constanter amantibus
Cedere, quae credas pessima quaeque, bono. Proque modo nostri solamina crescere luctus, Ferreque quod nequeam denique ferre
Quod si sustineam paucis miser esse diebus Ilic,
407쪽
Hic, ubi quisque pius cogitur esse miser, Mox mihi magna dies nulli contermina nocti Praemia moerorum gaudia quanta dabiti
Gaudia mensuram nullam nec habentia finem, Gaudia praeteritis non reputanda malis. 44 Uaec te, chare liber. doctus tam sancta magistro, Quis se felicem non putet esse miser pQu isve salutiferos non clamet, Christe, dolores Auge pro lubitu ; da modo posse pati ZAt tu, Chare litur, propria haec divina potestas Perfacile auctorem cui probat es e Deum, Chare liber, nullis mihi non volvende diebus, Queis fatum libros volvere posse dabit, II Eaec mihi quae toties solatia magna dedistii
Saepius in reliquos da renovare dies. Da precor haec, Deus alme, tui sinctissima verbi Pectore comprendi seminaejacta meo. Herbaque da figens radicem in pectore crescat, Atque animae, dc carni sit medicina mea:
Sic moesti laetique dies, longique brevesque, AEquales mihi sint, pro lubituque tuo. Sic quoque peccatis justam persolvere tandem
Mercedem hoc corpus, cum mea fata Volent.
Haec eadem intrepido mortem defixa sub imo Corde salutaris det medicina levem. Det mortem sentire levem , similemque sopori. Nam brevis est tantum corporis ille sopor. Dum verbi, Pater alme, Tui mysteria, menteni Dant mihi qua rursus vivere posse sciam , , Atque suo magna jungendum surgere luce, Haec modo, summe Pater, sit mihi laeta cl es.
408쪽
Charitas Philosophiρο-Christiana.
Bonis amicos esse qui bonos semper, Quamvis nec ore cognitos, nec adspectu Primisve verbis invicem salutatos, Clim docebat mente praeditus magna Plato, meretur nomen inclytum dii,
Et laude dignus, ic memoria sancta, Docto bonoque diligi nequit nulli.
Ut nempe juncta vera congruunt veris, Et recta rectis, justa congruuntjusti M: Sic mens bonorum justa, recta , mens veru, Simili bonaeque tota congruit menti, Animaeque sese sentiunt idem magnae, . Unaque recti stirpe vivida cretos, Ut se sorores, invicemque germani, Fratresque natos sanguinem vident unum. Concordia hinc amoribusque fraternis Qua sese habebunt obvios tuebantur, Amplexibusque se tencrrimis stringent.
Quid est amare, sitn amare non hoc est y . Jam si1 quod omnes sentiunt, docent sani, Animusque cunctis conscius sui dicit,
Amare mentis, corporisque opus non est, Hominemque mentem constat esse, non corpus,
Annon amici su ni bonis boni semper, Mens magna menti juncta cum volat magnae, Nec ducit u na ponderosius corpus Cum tantus ergo sit sapientibus secti Hujusce fervor, cum profana vel parvae Plerumque vel vanae sapientiae cura
Nex. tenaci deditas liget mentes:
409쪽
Amore quanto, foederisque quam sancti Nodo tenaciore fas erat stringi, Parentis, uniusque qui Creatoris, Originisque conscientiam laudant, Seseque fratres, di sapientiae proles Uniusomnes profitentur aeternae 3 Diviniore, sanctiore quos nexu Summaeque quos necessitudinis vinclo Indissoluto diligendus aeternum Deus Creator, A Redemptor, hoc mandans Unum , perennibusque sanciens poenis, AEqualiterque diligentis indignos Cunctis sequendo quos amoris exemplo Pro perditis 8c pro miserrimis fusus Sanguis, sacrumque corpus uniit CHRISTI, Salutis arrha, spesque Christianorum. Mortem nec metu- , labi nec optes. Ut pueri tenebras horrescunt, inque tenebris uia id proprie metuant dicere posse negant : Sic mortem plebs vana timet, nec quid sit in illa Horribile ex multis qui sciat ullus erit :r Quod si nigra dies obscuret tempora vitae, Has tenebras tanquam lumen adire volunt.
Sed verae fidei, & Christi mysteria doetiis,
Nec tardare necem, nec celerare velit. i
Nam vitam poenas, di poenis ponere metam Scit mortem, propius qua datur ire Deo, Hinc adeo citius mallet de carcere solvi, Quaque datur sola morte videre Deum. Sed posuisse suis mensuram fata diebus Edoctus, vana non ferit astra prece.
410쪽
Et quoniam fatum scit flecti nolle rogando ,
Nec tardare necem nec celerare cupit.
Cur Deus bonitatis fons, paucos bonis . abundare patiatur. Vera boni species sese communicat omnis: iEt bonitas summa est di sine fine Duus. Tantopere parca cur ergo munera deXrea Distribuit, nemo ut non sibi plura velit Conserine hominum numquam satianda cu
AEterna major sic bonitate queat λ , Absit, di haec longum valeant erronea sensia. Non datur aeternum quod superare queat. Nec bona mortales, sed imagine pessima talia Saepe petunt. Negat haec non negat illa Deus: Nam quod ferre nequis, oneri est, sit gemma,. vel aurum: Quodque oneri est, certe desinit esse bonum. Ah ad quam male pauca valent mortalia cordal; . ut potius mala quam commoda masna se-
Hinc inopes multi, multi visuntur egeni.' .Sic quoniam his , aliter nec licet esse bonis. Et quia divitibus raris datur esse beatis, Et miseros citius res facit arcta pios: QDiuitias merito paucis dedit, esse beatos Qui cupit, di cunctos qui cu pit esse pios. Votum quotidianum pro morte beato.