장음표시 사용
141쪽
A ret, ut imminentibus periculis occurrerer, confestim quinquaginta triremes hinc inde in Italico mari collectas in Siciliam deduci iussit; ac Ne polis , Siciliaeque Proregibus, ut quam PlVS postulauerat, Venetis fi menti copiam faceret , edixit. ac triremes ipsas, Venetis addixit alixiiijs; easque gubernantem Ioannem Andream Auriam Melphiae Principem, yt Pontificia: classis praefecti monitis obsecundaret, admonuit.
Marcus Antonius Columna Pontificiae classi praeficitur. Cap. II.
IVS uero praesecturae munus Mareo Antonio C lumnae, Paleant, Talea iijque Duci , Neapolitani regni equitum Magistro I I l. Idus Iunij, hoc anno PlUS detulit . Eumque utpote virum prudentissimi consilii, ac bellicae virtutis laudibus insignem duodecim Pontificijs triremibus cu potestate prinfecit. Quae res magno apparatu, ac pompa confecta est. Nam ad caeleitem opem pro felicissimo rerum successu supplici ter implorandam per Marcum Antonium Cardinalem Columnam,cora Pontifice in publico amplissimorum Patrum coetu, in sacello Pontificio, peracto secrosancto Missae sacrificio, PIVS sacris de more precibus adii, C biris suis ipse manibus Columnae dedit praefecturae vexillum ex damast no serico rubro consectum. In quo erat Christi Domini de cruce pendentis imago depicta, atque hinc inde effora sanctorum Apostolorum Petri & Pauli his verbis inscriptis. IN HOC SIGNO VINCE S. Vt, qui Constantini illius Magni pietatem, Sc an,
mi magnitudinem esregie referret, is eodem, quo ille, seu sto, ac salutari signo tamquam nostilis cuiusque, di insestae violentiae propugnaculo contra Christiani nominis hostes selicissime uteretur. Porro Catholico Regi pergratum accidit, id muneris Columnae, quem ipse plurimi fac ret, a Pontifice mandatum esse, ad eumque peiscripsit, vi licet Auriae loco,& auctoritate praestaret, non tamen eius prudentissimi, dc nauticarum D rerum peritissimi Ducis consilia umquam spernenda sibi esse arbitraretur. Columnam subinde PlVS Venerias misit, ut XII. triremes a Venetis . acceptas instrueret, atque alia ad eam expeditionem necessaria procu
142쪽
Sebastianum Lusitaniae Regem, ut Venetis opem ferat, & Uxorem ducat, PIVS hortatur.
EBVS igitur in Hispania bene constitutis, Ludovicus deTorres ad Sebastianum Lusitanit Regem,quod
ei praeceperat PIVS, contendit . quem cum Sinciae, quae villa est haud longe ab Olystipone, conuenisset, Pontificis litteras, mandataque edidit. illumque non tam ut sociale isdus iniret, quod ei tum Indicis, tum B Africis expeditionibus impedito tantum oneris PIVS imponere vereretur, sed ut impendentibus Venetorum periculis, quam pollet, opem serret, cohortatus est. His adiecit, quae de Regijs nuptijsrocurandis in mandatis habebat. Pergratum Pontifici, ac bonis omnius futurum, quin etiam sibi, Regnoque suo perhonestum, ac salutare, si Rex in animum induceret, Margaritam Caroli noni Galliarum Regis sororem sibi uxorem adiuiscere. ex qua proles maioribus digna ad tuendam pietatem, regnumque situm stabiliendum procrearetur. Ad haec Rex, quod ad Venetos pertinet , se communi periculo ac metu commoueri. neque sibi voluntatem ad bellandum deelle . sed facultatem . nec ita pridem pestilentiam exortam Olyssponem assisisse, & vastitate facta, rem L Cges ac milites absumpsisse. cum primum Lusitania se ex clade resecisset, publicae rei non defuturum. multis nominibus id se facere debere . sed
praecipue, quod PIO Pontifici, quem ipse unice coleret, gratificari, ocobsequi vehementer cuperet. gratias Deo quam maximas agendas esse, quod hisce calamitosis temporibus tam vigilantem, sanctiamque past rem Ecclesiae sitae praeficere voluisset, qui tam praeclaram, ac necessariam Principum societatem ad Christianam Rempublicam ab hostium furore vindicandam conciliare niteretur arctissimis porro se amoris vinculis Venetorum Senatui coniunctum esse . quem sciret in Principis patris baptibmo sponserem adhibitum fuisse. confidere se proximo anno triginta nauigiorum, S eo maiorem classem lectissima Lusitanicae iuuentutis manu Dinstructam auxilio missurum. At si minus quam expectaretur, praestaret, id eum excusare, quod in noui orbis tractu terrestribus, ac navalibus copiis cum Turcis continenter bellum gereret. ibi Christianae rei suam ope utiliorem fore,quam si In mediterraneo mari foederatorum vires adauxiLset. Quod vero ad uxoris ducendae rationem attineret, se in ea quoquifre optimam PII voluntatem, paternamque charitatem dc agnoicere,&venerari. Sed quoniam ea de re inter se & Philippum Hispaniarum Regem auunculum suum iam agitatum erat, variaque intercesserant consi
143쪽
A lia, de quibus Ponti sex haud sitis edoctus Roma proficiscenti Ludovico
certi quicquam praescribere non potuisset, exspectandum esse,quid PIUS his litteris responderet,quas ad eum, & ad suum in Urbe Oratorem stiperea re proxime dedi siet. Haec per Internuncium, de per Apostolicas liti ras ad Regem ipsum, & ad Henricum Cardinalem, eius patruum, Psincipem aetate,& auctoritate graui silinum, & ad Catharinam Regis auiam. seminam non minore pietare,quam prudentia praestantem, cum diu multumque agitata fulsient, nihil denique consectum est. Itaque Ludovicus cum benigno resiponsi magis, quam rerum obtentu, a Lusitano dimisistis, Pontificiis iussu in Hispaniam reuocatur. ut Regem Catholicum drtadere iungendo in ollicio contineret; eumque,ut ea de re quam primum B ad suos in Urbem mandata perseriberet, hortaretur.
Christianae classes coniunguntur,foedusq. tractatur. Cap. IV.
N T E RIM vero per litteras P IV S Auriam admonuit, ut primo quoque tempore Regis Catholiaci classem cum Pontificijs, ac Venetis triremibus ex composito iungendam curaret. Fecit ille statim, quoa iussus erat. Itaque sub aestatis finem, hoc anno M. D. L X X. Christianorum classis tota simulcentum & octoginta sere triremibus, undecim on rarijs,& duodecim,quas vocant,Galeaceis constabat. in Cretamq. deuecta institit,ut Cyprum versus proueheretur. Vbi iam validissimus Turcarum exercitus trecentis circiter nauigijs, ac cum terrestribus,tum naualibus co- pijs instructu Nicosiam celeberrimam, eamdemq. munitissimam urbem mediterraneam circumsedebat. Verum Christiana classis opportuna in
dies capiens consilia, deque Turcarum progressu ad eos profligandos idemtidem certior ficta, demum cognouit obsessam urbem iam in hosti in potestatem peruenisse. Quo tempore inter Columnam & Auriam importune coorta controuersia est, Auria se Columnae placita ubique se-D qui non debere profitente. Itaque turbata concordia, nihil proficiebatur . Hac re cognita P IV S, vehementer condoluit. & quamquam Italicae genus dissensionem, percutiendique isderis dissicultatem animaduerteret, ae tam ingentem, di validam classem sere omnem Italicis i structam viribus, diuersis in sententias leui momenici distractam esse intelligeret, non tamen deseruit sese. Verum Deo, ad quem, uti dicetur, assiduis precibus confugere solebat, confidendum esse ratus, eumque preoratus , Ut ea controuerua componeretur, obtinuit. Interea Catholici Regis de Ledere mandata ad PIVM asseruntur. quibus Rex , quod ad ration
144쪽
tiones suas attineret, Antonio Perenoto Granuellano, & Franciseo Paem Aco Cardinalibus,& Ioanni e Stunica Oratori in Urbe suo,eius rei tractandae , & conficiendae prouinciam delegabat, arbitro Pontifice constituto. Veneti vero Michaelem Surianum, de quo iam dixi, pro se decreuerunt. Quae mandata qua par erat auctoritate munita, delegatosque viros cum tantae rei bc agendae, & explicandae aptos esse HVS approbasset, eos aduocatos ad se in hanc sententiam allocutus est.
Maximis de rebus,ijsque Reip. Christianae semmopere necessarijs, hocis tempore vobis, dilecti filij, est proposita deliberatio. Nam, ut videtis, in
is hoc summuin orbis terrae consilium adhibiti estis ad agendum, ac prouia dendum, qua ratione, ac via icto inter Christianos Principes Ledere, bel- ' lum de maximum, & maxime pium ac periculosirin,contra Turcas, acer- Bis rimos Christiani nominis hostes,non tam inferri ultro, quam nobis illatuis sustineri necessario, atque a nostris omnium ceruicibus depelli, propulsa-γν rique possit. Agitur ergo in hac caussa de protegenda Ecclesia Catholi- ' ca, de totius Christianae rei, in primis vero de vestrorum Principum, qui- ' bus proximum imminet periculum, salute ac dignitate conservanda. d is nique 'uod rebus omnibus antiquius vobis esse deben de diuini nominis is honore ac glotia cum piorum omnium bono coniuncta, de tutanda, &m augenda; vel etiam squod Deus auertat in magno nostro cum damno, sempitem . dedecore plurimum imminuenda. Iam vero conspicimus, V ac summo nostro cum dolore, nec sine Christianorum Principum igno- is minia sentimus quas iniurias, quas clades iminanissimus Turcarum Ty- Cis rannus olim nobis intulerit. quain multas, easque nobilissimas, ac verae N pietatis antea cultu florentissimas, & urbes, dc insulas, & prouincias, &' regna nobis eripuerit, & usurparii. Discordia Principum Christianorum' sons malorum omnium ,& origo est. Dum enim ij aut intestinis dissi- ω dijs, ac bellis mutuo sese conterunt, S: miserabiliter exagitant, aut ali ,, aliud volentes in contrarias saepe sententias distracti sitam quisque rem cupidius procurant, interim barbarus ille hostis Asiam sere omnem, dc ' magnam Africae, magnam Europae quoque partem quondam inuasisse', ac sibi subiecisse non contentus, ecce nostris temporibus Rhodum in ista is cepit, ac Melitam aggressiis,Chium, atque alias inselas, & regiones occu-n pauit: expugnatoque Sigeto, bonam Pannoniae partem suo se git im- DN perio. Nunc vero Selymus terra, marique ingenti exercitu comparato, ' uniuersae Christianae Reip. exitium intentans, ante omnia Cypri regnum' obtinere contendit . ut non sine caussa nobis omnibus inde sit grauiteris pertimescendum, ne saeuissimus hostis, idemque potentissimus, viribus is auctus,& ad maiora nobis inserenda detrimenta in dies factus audacior nu Cretam, Siciliamque transgressus, & cunctis mediterraneis insulis, portu-' bus, orisque potitus,in Italiam, hoc est, in Christianoruni viscera tandem
'' irrumpati omniaque subuerint. Quod quidem, ne ad peccatorum nostrorum
145쪽
strorum ultionem fieri Deus permittat, ut assiduis precibus, ac meliore is genere vitae nobiscum enixe contendere decet Christianos omnes, sic in is primis sino Principes sensibus, ac viribus coniunctis, pro suo sibi diuiri nitus tradito tuendae Christianae reip. munere, impendentis periculi cal, ,, mitatem nobiscum omni ope debent arcere . Nos autem, quos licet indiis gnos diuina prouidentia in hac totius orbis custodia, de tamquam in spe- is cula collocauit, ut integram ab exitio liberam a periculo, vacuam a metu ,, rem Christianam omnem nothra vigilia, ac cura redderemus, Ecclesia is que Dei, quam ipse acquisiuit sanguine suo, nobisque commisit, sartam, & tectam conservaremus,officio nolim deesse nullo modo possumus,nec ,, Volumus, aut debemus. Quare, quando soli tantae rei pondus sustinere B non valemus, Reges, ac Principes Catholici nominis iam pridem & mo- is nere, dc hortari, & rogare pro nostra auctoritate non desistimus, ut comis munis hanc belli secietatem pro suo defendendae religionis officio nobis- ,, cum inire velint. Quam ad rem annuente Deo, cum vestrorum Princu,, pum, quorum potissimum hoc bello res agitur, animos paratos inueneri- mus, vestrae trudentiae nunc est, vestrique consilij, diligenter agere, pro- ,, uidere, & efiicere, ne quid impediat, aut interturbet, quo minus sanctissi- ,, ma haec iuxta, & necessaria iungi. conflarique societas possit. Nihil auteimpediet, si in communi periculo communia potius, quam priuata comis mota procuraueritis; si quod vos pro vestra integritate, & prudentia si facturos esse confidimus P statueritis, nihil esse posse tanti, quod honori C diuino, quod Ecclesiae sanctae saluti, quod vestrorum Principum incolu- is initati, quod regnorum ipsorum bono, quod piorum denique omnium
is votis, quae uniuersa hoc in discrimen adducuntur, anteserendum putetis.,, Si communem pestem communibus quoque remediis ac viribus auertiis oportere, si totius Christiani nominis hostem,omnium si fieri possit,Chri- , , stianorum armis, & opibus compescendum, debellandum, euertendum is decreueritis. neque poste Regem unum, aut alterum,quamuis praepoten is tem, per se tantam belli molem sustinere, sed complurium potentillim is rum Principum coniunctas vires,diuinisque & humanis opibus instructas si optime posse quosvis T urcarum, & barbararum gentium, aut exercitus is frangere, aut conatus comprimere, aut furorem extinguere,aut imperiu, D nomenque delere'. Non deerunt nobis hoc ad efficiendum tum diuina, , , tum humana subsidia. Aderit tam pijs conatibus ille ipse, qui Ecclesiam ,, suam nec antea deseruit ullo tempore, nec in praesens,aut in posterum pro is sua clementia est umquam deserturus. Nec fallere promissa possunt eius is nos confirmantis illis verbis: Ecce ego mobiscum sum omnibin dieb/ ue,, ad consummationem secuti e confidite. Ego vici mutidum: in Forta in-- feri non praeualebunt aduersu Ecclesiam meam. is Quae tamen auxilia nobis ea lege Deus repromisit, ut quantum in non bis est,semper comitamur efficere. Ouod vero ad humana praesidia spe
146쪽
W ctat, non silum vestrorum Principum animos in hanc expeditionem A propenses, sed etiam paratos exercitus, & ad dimicandum alacres, iam ,, instructas classes, & in aciem deductas, iam sertissimos duces, ac prom-n ptos habemus. Tantum haec omnia, ut firmiora,validiora, ac diuturni
ra fiant, sanctissimi foederis vinculo colliganda sunt. Quae cum ita sint,' videte quaeis, ne Christianae reipub. exitiosum, & nobis permolestum, &- vobis turpe sit, huic summo consilio, praesertim in re tam aperta,quae peris se ipla loquitur, consilium intelligi desulis. Sed arripite opportunam
' hanc, quam Deus nobis offert, occasionem. quae alijs temporibus optari quidem illa posiet, sed par numquam certe reperiri. quin eam si neglexe-' timus, id apud posteros nostros merito nobis probro fuerit sempiterno. - Quod si diuinitus oblata tam prςclara occasione uti voluerimus,cum per- Bis petuo decore, saluaeque frementis rabidi illius canis in nos saeuientis den-γν res ins ingemus. Florentissimum Cypri regnum , quod omni ope tueri, conseruareq. debemus, non modo Venetae, sed uniuersae Christianae re '' publicae vindicabimus. nobisque ad sacrosanctum illud Saluatoris nostriis sepulchrum, atque alia Palaestinae loca, ipsius Christi Domini consecrata M veltigijs, feliciter recipienda viam aperiemus, cum ad ea nullus alius non bis aditus relinquatur. Nam cum olim Hierosolymitani regni recepta posiesso est, suadente humili quodam fratre cum Urbano II. decessore' nostro, Christianos Principes fere omnes in eam expeditionem impellenis te, per Constantinopolitanos fines traiectus fuit Christianus exercitus. M quod nunc fieri nullo modo potest. Sed cum una Cypiij maris nauiga- Cra tione in Palaestinam commodius adeatur, retenta Cypro, ad illas Terrae' sancta ditiones recuperandas faciles patebunt aditus. Nec dubitare de-- bemus, hoc inter nos percusso foedere, quin alij Catholici quoque Primis cipes in id ipsum deinceps facile conspirent. Quorum enim una fides est,
si una religio, eorum etiam ad illam tuendam,ac propagandam unus debet esse animus, una contentio. Et quorum idem est periculum,eorum quin' que ad id depellendum idem studium, iunctaque potentia debet adhibe-
,, ri. Vt quemadmodum omnis omnium Regum virtus, auctoritas,digni- is tas, splendor, opes, atque potentia a Deo velut summo uniuersae potestatis
D sente derivant, ita ad illius & protegendum cultum, gloriam amplifi-
' candam ea cuncta certatim conferantur. Ego vero, quod ad me attinet, D' illud aperte profiteor, si huic expeditioni praesentiam meam ullo modo,, prodesse posse confiderem, non modo me periculis omnibus libenter ex-
,, ponerem, sed inter primos etiam pro gloria Dei, & pro Christianae reipν salute sanguinem, & vitam alacriter profunderem. Hac cohortatione commoti sunt Vehementer principum virorum animi rei conficiendae praesidentium: ac PII magnitudine animi, probitateq. commendata, una eum Cardinalibus tractando foederi ab eo praepositis conuenerunt. Hi autem suere, Ioannes Moronus,Michael Bonellus, Ioan
147쪽
A nes Aldobrandinus, Carolus Crassus, cui vita subeto Ioannes Paulus Ecclesia suffectus est, Petrus Donatus Caesius, Hieronymus Rusticu cius, viri prudentia, pietate & rerum usu praestantissimi. quos omnes t Morono excepto P in amplillimum Cardinalium ordinem ipse cooptauerat. Principio res inibi fuit, ut actum de ea propemodum esse videretur. Nam Regij Venetos id supplices efflagitaturos esse confidentes, condiciones ut proponerent ipsi, praestolabantur. Veneti contra, foedus, quod nequaquam deposcebant ipsi , sed Pontifex, non minori illis, quam sibi commodo futurum esse profitentes, ea de re agere primi recusabant. Quocirca PI U S, ut omnem tolleret difficultatem, is esse voluit, qui viro que ad id precatus impelleret, caussam hanc, quae ad uniuersam Chri-Η stianam Rempublicam pertineret, priuatis omnibus omnium rationibus anteferendam esse demonstrans . Inde porro quaedam rerum veluti capita proposuit, quibus negotium confici conuenienter posset; eaque ipsis dedit expendenda. Regij vero, Pontificijs eriam nonnullis allentientibus, eam ad id legem volebant adhiberi, ut societas aduersus infidcles omnes constaretur. ac nominatim in Mauritaniam, Principemque Seriphum, qui Philippo Regi Catholico intra fietum Herculeum infestus esse poterat. At Surianus obsistere. se non esse ad id agendum admissos nisi ut in Turcas foedus iniretur. hoc tantum & Principes rogatos esse. hoc sibi ab Repub. sua datum in mandatis. de ceteris vero gentibus ac Regibus no minatim agere, non esse, statuere, sed euertere, quod praecipue quaerere- C tur. A quibus enim speratur auxilium, eorum non irritandos, sed conciliandos potius esse animos. neque ijs inij ciendam suspicionem esse, quorum aduersus communem hostem esient exspectanda subsidia . nam de Sophum Periarum Regem, quem Christianis auxilio futurum sperarenti quod etiam Cardinans Moronus cum Suriano sentiens praemonuit9 Infidelium numero censeri. In Mauritanos autem societatem inire,illis p
tius, quam socijs honoriscum videri: minu . decere Hispaniarum Regem potentissimum ad hostes nulla serme inst stos classe debellandos lociorum auxilium quaerere. Hac igitur approbata sententia, in Turcas tantum, & in loca illis subiecta, nominatim in Iuliam Caesaream squae nunc appellatur Algerium) Tunetum, ac Tripolim sociale bellum sulci D piendum esie censuerunt. Erant porro, qui vellent ad foederis pacta magis constabilienda, ea anathematis vinculis obligari. Sed Venetis datam inter Principes fidem sufficere demonstrantibus, asiensium est. In his,atque alijs sententiarum varietatibus, quas omnes hoc loco reserre longum sit, minimeque nrcessarium,praesertim de communi sumptuum collatione , diu multumque disceptatum. Erant ij sumptus in lingulos menses
aureorum nummum sexcentena sere millia. Surianus prosita Republ. quartam partem, praeterea nihil in medium conserendum decernebat. Regij vero dimidium tantum. cum interim sextam partem contribuere
148쪽
vix posset Ecclesia, uti secit in isdere icto, anno M. D. X X X VII. Apraesertim quod ab eo tempore annua Pontificis vectigalia minus quadringentis millibus aureorum haberent. Itaque Pontifex quinque tantum & triginta millia se tribuere posie pollicitus,quod reliquum erat oneris , aequa portione Regem inter & Venetos dii tribuendum esse dicebat. longe tamen plura, quam pollicitus esset, uti factum constat, postea praestituruS.
Totius foederatorum exercitus Imperator deligitur Dedusque sancitur. Cap. V.
E totius porro ineundae societatis exercitus duce de- B signando haud leuis contentio fuit. Hispanis contendentibus,ut ad id Regius aliquis propterea decerneretur, quod dc Rex iple plura,quam alij, in id su sidia conferret, & hoc ad regiam existimationem
valde pertineret; eam tamen electionem comprobari Pontificis, Venetorumque volebant arbitrio. At
Veneti indictum sibi idisse bellum obijcere . idq. in mari orientali gerem dum, ubi sui vel duces, vel milites locorum peritia praestarent. ubi P que Turcis iubiecti populi, Venetis potius, quarn Regijs, aut Pontificijs sugnis ad se illa seruitute eximendos excitarentur. denique se maiore cla instructos esse.propterea e sitis unum totius belli ducem constitui par esse . CAssensere demum, ut tres Imperatores esient, qui deliberarent de rebus omnibus, eorumque deliberationes, atque consilia, quod ad executi nem attinet, arbitrio Pontificis remitterentur. Ceterum PIUS. suprema hane praesecturam Emanueli Philiberto,Sabaudiae Duci, utpote Principi semina auctoritate, ac bellicarum rerum usu praeclarassimo mandare maxime cupiebat . eaq; de re cum ipsius sensum per litteras explorasiet, ille Iro sua pietate, animi q. moderatione respondit, se Pontificis nutu in belum contra Turcas,tantum ut auxiliarem militem, libenter prosecturiim; nullumq. laborem,aut periculum, ut Christianae rei p. prodesset, ac PIO obtemperaret, umquam detrectaturum. Verum ne Ponti sex voti compos fieret, aliorum obstitere suspiciones. Venetis quidem obijcientibus, D quod cum alia multa id praepeoire viderentur, eum illud in primis, quoniam ille Cyprium in regnum sibi ius esse praetenderet. Hispanis vero, ne id imperij praepotenti viro, ditionesq. sera ampliscare cupienti desere tur, obsistentibus, unumq. Ioannem Austriacum Caesaris Caroli V. filiude postentibus. His tamen, ne a Pontifice prorsus dissidere viderentuti placebat, ut rei quidem terrestri Sabaudius ipse, nauali vero praeficeretur Aultriacus. At vero PIVS totius belli summam uni potius quam pluribus committendam esse ratus, negotium ita conficit, ut, cunctis appro
149쪽
A bantibus, summum belli ducem atque praesectum Austriacum ipsum declararit: qui rei navali, terrestriq. cum imperio praesideret. Erat is supra aetatem tot, tanti' bellicarum rerum laudibus insignis,ut tanti belli molem ei tradi tuto poste, cum paulo ante res bene gesta in tumultu Baetico contra Mauros, tum naualis huius expeditionis felicissimus exitus indicarat . Prospiciebat enim PIVS , ope diuina, fore, ut Christiana res in eo bello prospere procederet, de cum eum uti summum belli ducem aliorum
consilia audire, praellareq. oporteret, futurum,ut res celerius conficereturi,
rebus'. deliberandis, ex trium praefectorum suffragijs,duobus euincetibus, Pontifici j,Venetique ducum sententia facile conueniret . quippe qui cum hoste congredi magis cuperent, ac bellum extrahere ijs foret incomm B dius, quam Hispanis. Veneti autem primum Hieronymum tantum,deinde, eo reuocato,Sebastianum Venerium,viros prudentissimos, ac rerum maritimarum peritissimos suae clastis imperatores declarauerunt. Disceptatum porro eth de summi Imperatoris Vicatio constituendo; quando Ioannes expeditioni coram praeesse non posset. id igitur muneris poli varias contentiones PIVS detulit Columnae Pontificiae classis praesecto, qui nec ita pridem de rebus ab se tum gestis, tum gerendis cum Pontifice comunicaturus Romam e clalle redierat . atque hunc subinde Venetias misit,qui non mediocriter nutantes Venetorum animos confirmaret. ij naq.
suspicati, ne Surianus maturandi foederis impense cupidus, plura, quam habuerat in mandatis, praestitistet, Ioannem Superantium illi collegam C adiunxerant, qui rem difficultatibus obstruebat. Verebatur etiam PIVS, ne Veneti ancipiti distracti consilio rem protrahere cuperent, spe ducti,sore, ut Turca pacis consilium iniret. Non defuere tamen, qui obi jcerentPIO , nequaquam e dignitate Pontificia sectum videri, ab se aliquem ea de re Venetias mitti.quibus ipse respondit,se pro communi Christianae rei beneficio indigna quaeque perpeti velle, atque extrema virium experiri. Quod si Veneti sua explicare consilia noluissent,secratissimum Clitisti singuinem pro ijs, quos Turca iam captiuos tenebat, essiasiam de illis poenas
repetiturum.Columna igitur Venetias prosectus, rem ita composuit, ac tali raeclare sese gessit, ut magnam prudentiae laudem inde consecutus, eam egationem necessariam fuisse demonstraret.Iam vero tot tanti'.dis cul- D talibus reserat impedita,ut sanctum hoc, de necessariu foedus seri minime posse dicerent sapientes viri nisi summa virtus, acre studiu, singularis prudentia,ac patientia Pli Pontificis, ne iuuante Deo. cunctis submotis im- dimentis,rem ad exitum perduxisset. Post multas igitur, dc graues, Mngas contentiones,anno M D. L X X I. ad XIII. Kal. Iunij confecta eli negotium;atque in publico Pontificis,& Cardinalium consessu solem. nis iurisiurandi religione sancitum foedus magna piorum laetitia subinde promulgatum in has conuenit condiciones.
150쪽
i et 6 De vita, di rebus gestis
Sacri foederis condicioneS.Cap. VI.
IVS V. Ponti sex Max. Hispaniarum Rex Catholicus Philippus de Veneta Respub. foedere perpetuo iunguntur tam ad inserendum bellum, quam ad illatum quoque propellendum, aduerius Turcam, &omnes, quas ille possiden, ditiones. Iulia Caesarea, quae nunc Algerium appellatur,Tuneto, ac Tripoli etiam comprehensia. Bellicus scederatorum apparatus sit, triremes CC. oneratiae centum, BItalorum, Hispanorum, α Germanorum peditum quinquaginta millia, equitum leuis armaturae quattuor millia, & quingenti, bellicis tormentis tum maioribus, tum minoribus, commeatu, ceterisque rebus necesi rijs instructi. Opes Δ apparatus eiusmodi quotannis mense Martio, aut Aprili ad summum, in promptu sint in Orientali mari, ut ijs rebus belli duces adstederatorum,dc Christianae reip. utilitatem pro Opportunitate rerum, ac temporum uti possint. Quod si hostes aduersus sociorum loca bellum susceperint, classium praesecti, vel cum omnibus copijs, vel cum earum parie, ante suscepta expeditione relicta, opem strant, omnesque vires ad auxilium vexat C
Foederatorum Principum oratores quotannis per autumnum de suscipienda in annum insequentem expeditione, ac de copijs comparandis eum Pontifice Romae de)iberent, decemantque. Pontisex, Sedesque Apostolica duodecim triremes rebus omnibus necessarijs ornatas, ac tria millia peditum, equitesque ducentos, & septu sinta praebeat. Ponti sex sextantem, Rex Catholicus semissem, Veneti trientem totius simplus bellici tribuant. Sumptus, quos secere Pontisex non possit,pro ratione suarum partium
Rex & Veneti suppleant. Si quid Veneti plus sua portione dederint, id nRex compensere teneatur. Veneti commemoratas duodecim triremes bellicis tormentis & armis praemunitas Pontifici commodent . quas ipse milite, remige, & comme
tibus instruat; & confecto bello, instructas Venetis reddat, nisi quid belli vis absia mpserit. Et quoniam fieri potest, ut rerum bellicis usibus necessariarum maiotvni, quam alteri copia suppetat; si quis plus sua portione contulerit, ab alio ceteris in rebus compensitur. Si Dissiliaco by Cooste