장음표시 사용
151쪽
A Si eommeatus foederatis deesset, eum sibi e locis suis,aut aliunde, prout commodius fuerit, capere licear, moderato pretio; sintque rei frumentariae exportationes socijs omnibus liberae, ad usum copiarum. Nemini vero fas sit ex ijs locis commeatum exportare, in quibus inesse contigeriti, nisi prius foederatorum classiibus copi jique prouisum fuerit. Liceat tamen Catholico Regi commeatum arbitratu tuo Guletanis, Melitensibus, clas. sisque suae necessitatibus ex Neapolitan Siculoque regnis deuectum pro
Vbi vero certum vectigal exportantibus est impositum, id in sociorum detrimentum augeri non possit; at ubi ordinarium portorium non existit,
id mediocrem summam non exuperet.
B Quod si Turcae praesertim ab Algerio, Tuneto, Tripoliue Regem Catholicum bello petant, quo tempore nulla foederatorum seret expeditio, tum Veneti quinquaginta triremes bene munitas Regi subsidio mittant: quod ipsum fiat ab ipsis Rege,si Turca Venetos aggrederetur. atque id a xiiij negari non possit, dun modo, qui bello premuntur, maiores non habeant vires, quam sit fortasse, quod petunt, subsidium. Si vero contra Algerium, aut Tunetum, aut Tripolim Hispanus bellum suscipiat, quo tempore nulla sociorum communis fiat expeditio, vel nullum a Turca Venetis graue periculum immineat, tunc Veneti quin quaginta bene validas,& instructas triremes ei mittant auxilio. id ipsum- re pariter auxilium Hispanus Venetis simili condicione si 1bmittat,quano ipsi in Adriatico sinu ab urbe Apollonia, quae nunc Velona dicitur, Venetias usque bellum gererent. Si quis Pontificiae ditionis locus bello tentaretur, reliqui foederati periculum nitantur auertere, ad eiusque tutelam conspirent.
Omnibus rebus & conselendis, & decernendis, & administrandis tres scederatorum Principum summi duces intersint. ratumque sit, quod vel tres communi consilio, vel duci decreuerint. Bellicae societatis huius, & totius Christianae classis. maritimarumque di terrestrium copiarum omnium summus Imperator sit Ioannes Austriacus, qui vel de communi cum ceteris foederatorum praesectis, vel saltem unius de consilio rebus omnibus moderetur. Quo absente, vel impedito,
D summa cum potestate praesit Pontificiae classis dux, Marcus Antonius
Columna. Summus Imperator in communi expeditione communi foederatorum
vexillo Utatur. in propria vero expeditione cum proprio vexillo praesit is, qui illam susceperit. Honorificus porro locus Caesari, & Gallorum, & Lusitanorum Regibus pateat ad hanc belli secietatein ineundam. qui pro sua singuli posetione foederis vires adaugeant.
Hos,& ceteros Christianos Principes Pontifex pro sua auctoritate pa-M s Ierne Disiligod by Corale
152쪽
terne cohortetur ; vi hoc inito sociali isdere, viribus & armis Christianae Λreipub. conseiant. Quod ut fiat, ceteri quoque isderati operam o
ne ira, oc auctaritatem adhibeant.
Loca communibus isderatorum arinis recepta inter ipsis distribuam tur, ut in isdem anni M. D. X X X VI I. Tuneto, Algerio,Tripolique exceptis. quae oppida sint Philippi Regis . Tormenta vero, apparatusque bellici ubi uis gentium venerint in Potastatem, pro ratione sumptuum imtet isderatos dividantur. Epidaurum, Ragusium nunc appellatum, eiusque ager nullum a se deratis detrimentum, aut incommodum accipiat, nisi aliqua iusta de caussa vel Pontifici PIO , vel eius successeribus secus visum fuerit. Neque vero per ullam caussam inter foederatos controuersa obi jci ρος Bsit,aut impedimentum,quo minus vel expeditio,vel isdus non continustur . atque eiusmodi conicouersias, quambetque dilbidia iudicare,tollere, vel componere, sit Pli Pontificis, eiusque succetarum. Ne euiquam ex isderatis liceat, aut per se, aut per alium, ceteris δε- eijs inconsultis, ac non approbantibus, agere de pace, aut de induc ijs, aut de ullo amicitiae genere cum hoste communi. Atque haec quidem omnia bona fide, plene, & integre, ut Christianos Principes decet, seruare studeant isderati.
Supplicationes indicit, bellicae pecuniae sub- essidia concedit, & Comparat.
Α N CIT O isdere, atque, uti diximus, promulugalogum ad agendas gratias diuinae maiestati, tum ad cailestem opem implorandam, ut ea res bene, ac seliciter eueniret, publicas in Urbe tridui sepplicationes, quibus ipse more suo pedes interfuit, dc amplissimum per uniuersum Christianum orbem iubbleum PIUS indixit. Cardinales omnes grauiter c hortatus, ut quisque se, familiamque suam ad ipsis habendas supplicatio- Dnes, ac iubileum ea religione promerendum componerent, ut dc Deum placare, & Christianis populis singulari pietatis exemplo esse pollent. Mox cum intellexisset, Venetos serme supra vires bellicorum sumptuum magnitudinem bello contra Turcas gerendo sustinere, clementer illis in. dullit, ut in uniuersa ditione Veneta ab sacratis vitis aureorum nummum centena millia in annos quinque, durante Mere, per sacros administros colligere possent. Similique usus liberalitate in Regem Catholicum, einrultiplicem cogendae pecuniae tribuit sicultatem. Α tque illi centum Iri
153쪽
A remes confirmauit, quae ad maritima Italiae tutanda praesidia, Pij IV. concessu, Ecclesiae vectigalibus sustentabantur. Inter haec nonnullis PIO subiicientibus, opportune factum iri, si per eam occasionem opimos prouentus , aut alia commoda consanguineis suis apud Regem ipse procur ret, se sacrarum facultatum mercatorem nequaquam ella resipondit; sed eiusnodi subsidia ad Christianae reis. salutem se gratuito,ac libenter comcessisse, ut scedus ictum eo liberalitatis vinculo unctius deuinciret. Ac vere id quidem. Neque enim ea prius ut concederet, adduci umquam potuerat; nullam eiusmodi caussam subesse videns. Et quoniam propter multa, eaque maxima, quae dc Melitensibus, dc Caesari in Pannonia contra Turcas, S: Callorum Regi, de Belgis. Britannisque Catholicis aduer-B sus haereticos pugnantibus, tum pecuniarum, tum vero copiarum auxilia saepe miserat, exhaustiim erat aerarium Pontificium,ex Vrbanis Magis fra-tibas nonnullos bellici huius subsidij caussa vendere, ut moris est, prope cogebatur. Quare Cardinali Alexandrino seroris suae nepoti, Camerarij munus, quod ei superiore anno contulerat, abrogare, venaleque habere constituit. Id vero Cardinali minime ingratum accidit . quin etiam is Christianae reipub. caussa in gratiam Pontificis tali munere libentissime
sese abdicans, P IO id pollulanti resipondit,si vellet eo genere subsidij ad
eiusmodi occasionem uti, id maioris se in beneficii loco positurum,quam eo ipso recipiendo posuisset. Hunc igitur Magistratum, qui stapte natura venalis erat, vendidit PIVS septuaginta millibus nummum au- C reorum. Eademque de caussa Camerae Apostoli eae Clericorum num rum , cum antea septem essent, adauxit ad duodenarium . E quibus centum dc vigintiquinque millia nummum aureorum collegit. Duodecim
ditioribus Coenobitarum ordinibus, qui postea triginta duo aureorum millia in annos singulos se collaturos esse transegerunt, quadringentorum millium aureorum tributum imperauit. Ex quibus fidei Montem instituit, eumque Religionis Montem appellari decreuit. Atque ei lem Ordinibus i plius subsidij caussa, nonnulla bona sita vendendi secit potestate.
His de alijs praeterea Coenobilis senas decimas impositit. Habitaque memdicantium ordinum ratione, illorum tributum ad tres decimas, ex antiqua aestimatione reuocauit. Super alios itidem sacros fructus ac pensi D nes per Italiam, excepta Venetorum ditione,sex decimas indixit. Ad haec usus quoq; semel est menstruo fructu nonnullorum Romanae curiae Magistratuum. Statuit demum, ut exules tum clerici, tum laici ab exilio reuocarentur ; in eos imposita multa, per viros ad id electos definienda. Fuere, qui per hanc occasionem PIO proponerent, ex usu maxime suturum, si ad ecclesiastica beneficia regrestus sacerdotibus concederet. nam inde decies sere centena aureorum millia colligi posse. quorum tamen consilio minime acquiestendum PI V S putauit. quod ea res ad alia multa dc indigna, dc indecora viam patefaceret. Sic enim sere, ut
154쪽
ecclesiastita bona, quae viris probis, ac sapientibus arbitrio Pontificum di- Astribuenda essent, sensim ineptorum, & indignorum hominum fierent quassi patrimonium: atque ita non virtuti, & ecclesiarum utilitati, sed carni, ac sanguini, atque adeo impuris interdum administris consulere. tur. denique nullam tantam esse posse necessitatem, quae Principe quemvis bonum, nedum Pontificem summum, ad ea, quae vel diuinis, vel li manis legibus minime consentanea sint, publice concedenda debeat imdueere. Verum ante omnia summo id sibi studio faciendum existim uit, vi sine cunctatione ad Christianos principes legationes decerneret. cum ut iunctum foedus magis ac magis confirmaret, tum etiam ut eos ad moliendum, si fieri potuislet, Turcarum excidium impelleret, ac prin
De Hispaniensi Cardinalis Alexandrini ad Philippum Regem Catholicum legatione. Cap. VIII.
N amplissimo igitur Cardinalium consessu, ad XIII. Κ ab Iulias habito, Cardinalem Alexandrinum ad tres praecipuos Christiani orbis, eosdemque Pote tissimos, Hispaniae videlicet, Galliae, & Lusitaniae Reges, &Cardinalem Commendonum absentem Cad Caesarem, Poloniaeque Regem Legatos Apostolicos declarauit. Sed de Commendono postea;nunc de Alexandrino. cui ad Reges ipsos litteras dedit, pastoralis studi j, ac paternae charitatis plenas. quibus litteris, quam grauate praesenti illius sibi& unice cari, & Intime coniuncti opera priuaretur, ostendit. Huic proficistenti complures lectissimos sacros proceres, virosque praestantissimos comites esse voluit. In his fuere praecipui, Hippolytus Aldobrandinus, iam ab ipso PIO primum Romanae Rotae lectus Auditor, huiusque legationis ac negotiorum omnium moderator, nunc Clemens VIII. Ponti lex Max. Alexander Rianus, Apostolicae Camerae Auditor, Patriarcha Alexandrinus. Hippolytus Rubeus Episcopus Ticinensis. Io. Franciscus DSangeorgius, Comes Blandratae, mox Vrbis Praefectus, B: Episcopus Α-quensis. Mattheus Contaretius, legationis huius, deinde Giegoiij XIII. Datatius. Franciscus Maria Taurii sius, mox Auenionis, nunc Senarum Archiepiseopus, omnes postea Cardinales. Caesar Specianus post Nouariensis, nunc Cremonensis Episcopus . Gulielmus Bastonus nunc Episeopus Ticinensis . Uincentius Herculanus, & Bartholomaeus a Lugo, ambo ex Dominicano Ordine Theologi; ille ad Sarnensem primi nde ad Forocorneliensem,mox ad Perusinum; hic ad Interamne
155쪽
A siem Episcopatum assumpti. Franciscus Borgia, ex Gandiae Duce religi sus, tunc Praepositus Generalis Societatis IE S V. Annibal Crassus, Camerae Apostolicae Clericus. post Episcopus Faventinus. Pyrrus Tarus, dc
Io. Petrus Gisterius, praesules Romani. omnes viri pietate, rerum usu, integritate, sapientia, ceterarumque virtutum splendore conspicui. vi p clarum hunc comitatum Romanae aulae florem, Sc Episcoporum, Cardinalium, summorumq. Pontificum quasi seminatium fuisse nec immerito
His,&alijs omnibus PIVS cautum esse iussit, ne ullum omnino donorum genus seu a Principibus, seu ab alijs acciperent, neque pro seipsis, aut pro alijs Legati gratia apud ipsos Principes uterentur. suum enim e B se,meritis praemijs eorum quemlibet assicere. Neque vero moram ullam interponere Legatum passus est, sumina diligentia maturandae profecti nis primum ad Catholicum Regem, in quo maiora earum momenta rerum posita esse videbantur. itaque pridie Kal. Iul. Roma profectus,& in itinere cum ab alijs Italiae Principibus, tum in primis a Sabaudio Duce,
magnis acceptus sonoribus.apud eum biduo commoratus,atque eius Optimique Principis Gulielmi Ioiois, Galliae Narbonensis Proregis, ductu per medios Galliarum haereticos Auenionem usque deductus incolumis, III. Kal. Octob. eiusdem anni, Mantuam Carpetanorum s Madritum appellantὶ peruenit . ibique ab Rege, qui honotis caussa cum Regio comitatu ei obuiam processit, honoriscentissime,& humanissime fuit exce- C ptus. Redditis a Pontifice litteris Legatus ostendit, tam ardenti comm nis salutis studio PIUM teneri, ut sit per aetatem licui stet, ipse ad haec cum Rege peragenda venturus suisset; feci quoquo modo pollet, id absentem agere, quod coram praestare impediretur. summo Dei benefici ci socialis
selli foedus in Turcam sancinam esie, nunc ineundam esie rationem,non modo, ne auxilia, quae pepigissent, minuerentur; sed ut noua,eaque m
iora , si fieri posset, adderentur. Regi ad rem Christianam tutandam dc
conseruandam nato, omnia tentanda, de conanda esse, ut furentem Christiani nominis hostem reprimeret. eius opes oc imperium quotidie magis augescere, Christianorum imminui. nisi conando, audenJoque Rex aliquid pro viribus moliretur,periculum imminere,ne, ut coepisset, res Chri- D stiana laberetur. si bellum contra I urcam Rex ardentius suscepisset,eum non modo illata ab eo vulnera ulcisci, sed etiam tota Africa potiri posse'. At si Venetorum vires stangerentur, Regi grauiora impendere pericula. cladibus, quas Pannoniae, dc Austriacis eius cognatis passim hostis intulisset, plus satis ostendi, quo in discrimine res Hispana, de Italica versaretur. ceteris quidem Principibus Christianis minus turpe fore, si alienis peric lis neglectis, sua tuerentur; Philippum vero, qui opibus 8c auctoritate tantum valeret, ut merito columen Christianae rei p. religionisque praesidium haberetur, vix quod pace tanis maiestatis dictum vellet, eflugere Disiligod by Cooste
156쪽
vituperationem posse, si quos Principes, aut nationes a Turca opprimi Apateretur . omnium siue existimatione, siue eHagitatione, neminem magis decere, quam Philippum, libertatis Christianae vindicem se praebere'. I lli ergo, ut Christianae rei, sibiq consuleret dissicillima quaeque superanda esse. Icti namque Bederis viam,quae a primis rerum agendarum consilijs duxisset ad deliberationes, magnas difficultates habuisse; sed illam maiores habituram,quae a deliberationibus ferret ad exequenda, absiluendaque ea, quae decreta seisient. In primis igitur diligentiam adhibenda
esse, ut italutis locis ac temporibus rerum bellicarum apparatus, dc copiae praesto essent . cum plerisque in rebus tarditatem, B: piocrastinationem obesse, tum hoc bellum celeritate indigere. consilia, ut Rex ipse optime'nosiet, else temporum, quae in horas mutarentur. cum negotiorum ma- Blutitates praeterissent, rerum opportunitates sero, & nequicquam quaeri. Ad rem igitur bene gerendam magni interesie, ili rationes ita constitui, ut ex re, ec tempore consilia capi possent. ne in rebus subitis, de angustis cum maturato opus esset, Rex semper consulendus, Interiectoque longo tetrarum spatio ex Hispania deliberationes semper essent exspectandae. Omnia praeterea Regem experiri, dc tentare oportere, ut Maximilianus
Cesar, dc Carolus Galliae Rex in hanc belli caussam descenderent. omnia autem prospere processura, si hostis terrestribus Christianorum,de n ualibus copijs vrgeretur. Haec, in quibus secundum Deum spes salutis consisteret, P IV M non selum petere, de obtellari, sed etiam quasi debita ab eo Rege postere, cuius, Deo bene iuuante, quam maximae in orbe C
Legatum haec, de alia referentem benigne Rex audivit. PIO, qui des Christiana repub. numqv.im, nisi diurne cogitasset, se maximas gratias agere,maiores etiam habere. primum,quod tali mente esset,quali caput, di summum columen rei Christianae esse deceret. deinde, quod Alexandrinum Cardinalem, consiliorum de pietatis auunculi eiugiem ad se misisset. PII mandata sibi curae futura. omniaque prout tempus, dc res sineret , se diligenter actiarum. In primis ergo Ioanni Austriaco in eam expeditionem prosectum mandauit , ut expleta eius anni nauigatione , cum triremibus , cunctisque bellicis opibus in Italia subsisteret, quamuis paulo ante eidem iustisset, ut hibernatum rediret in Hispaniam. DDeinde ut nulla de re ad initam secietatem pertinete, ex Hispania dehinc Romae aut in classe exspectanda deliberatio esset; liberam potestatem cognoscendi 5: decernendi, quae ex usu essent, Granuellio. dc Paceco Cardinalibus , Stunicaeque oratori seo permisit. Quicquid illi Romae constituissent, id ratum, firmumque perinde,ac si apud se actum esset,suturin Praeterea iustit, ut praescriptis temporibus decreta subsidia praeberentur. denique per litteras dc Caesarem, de Galliarum Regem ad ineundam foederis secietate, ut Legatus PII verbis pollutauerat,grauiter cohortatus est.
157쪽
A Initet vero Societatis rebus hunc in modum constitutis,Legatus habere: se ad eum priuata Pontificis mandata demonstrat . quae etsi non ad belli rationem,ad tollendas tamen dissidiorum caussas pertinerent . PIO semper id animi suisse, ut amicos, & Sedis Apostolicae studiosos Reges non modo nihil sui iuris deperdere, sed etiam dignitate, gratia,& honore auctiores esse vellet. Quae ceteri summi Pontifices In Neapolis,Siciliaeque Reges olim contulistent, ea ita firma esse debere, ut ne quid de sacrosanctae Sedis iure derogetur.Sed in eorum regnorum administrationein multitas corruptelas irrepsisse,quae sacris legibus,ac Pontificiae auctoritati repugnarent . ut inter alia,quod Regij constituta in Sicilia monarchia,quae ad Apostolicae Sedis patrimonium pertinet, in sacros viros ius sibi vindica B rent; dc in Neapolitani regni finibus Concili j Tridentini decretis non o temperaretur : Pontifici jsque litteris & constitutionibus, quae decreti Regij, quod Exequatur appellant, immunes esse deberent, ossisteretur. De his, & alijs Legatus PI I verbis petebat,ne ab institutis superiorum tem-ῖorum,&ab iure tamdiu retento recederetur. Nec magis Sedis Apost cae, quam ipsius Regis interesse.ut ijs malis occurreretur: propterea quod ubi ecclesiastica iura violarentur, ibi nescio quo diuino consilio fieret, ut turbulentae seditiones, pestiseraeque haereses exorirentur; populique communicatis consilijs in caput,& in fortunas Principum coniurarent. At ubi Principes cuncta post religionem habuissent, & humana imperia sacrae auctoritati submittenda probe, pieq. sensissent, ibi eos pulsas curis, atque
C periculis, solido ac tuto rerum statu frui. idque tum vetustis, tum recem tibus exemplis constare. Ceterum PIO curae esse, non modo, ut sine iniuria, sed etiam sine quaerela res administrarentur. Eum praeterea PO stulare, ut controuersiae Mediolanensis Ecclesiae finis imponeremt. de ius amissum veterum Archiepiscoporum culpa, qui diutius abfuerant, restitueretur. Lectionem Oeconomi ipsius Ecclesiae, quam sibi Regii vis pauerant administri, summo Pontifici, ad quem unum id iure spectat, relinquendam esse. R egem.qui ad aequitatem omnia reserri vellet, PIO pergratum facturum, si sitis praecepisset , ne se alieno iura immiscerent. In regno Neapolitano, Sc Mediolanensi ditione ad sustinendum bellum Turci cum sex decimas PI V M indixisse; eam collationem meram es- D se ecclesiasticam, eamque pecuniam veteri instituto ab ecclesiastidis administris exigendam esse: neque vero quicquam Regijs impertiendum. si quid eis antea tributum eget, id summorum Pontificum indulgentia factum fuisse, neque eius rei certam,ac perpetuam legem posie constitui. Nunc vero P IV M postulare, ne pecuniam ad bellicos usus erogatam ad suorum lucrum reuocari Rex pateretur. Illud porro PIO non minorem curam attulisie, quod de Cosmi Magni Etruriae Ducis titulo nonnulli per inuidiam, secus ac res esset, Regi detulissent; multaque affinxissent,quibus a Cosmo Regis animum aliena
158쪽
rent. Sed non esse, cui id Regi aut aegre ferendum esset, aut aemulis cre- Adendum putaret. Principem Italum esse neminem, qui assi icta Christiana repub. se ad omnes casus paratiorem, ac constantiorem praebuerit,
quam Cosmus Medices. Ossicia eius, & studia cum alijs occasionibus, tum precipue proximo bello Gallico perspici potuisse. Praeclaru in hunc virum, & de Ecclesia optime meritum, consilioque & pietate florentem, dignum iudicasse, quem Magni Ducis titulo pro potestate decoraret. Testem esse Deum, se neque ambienti, neque petenti, sed ultro hunc honorem detulisse. Quo consilio,& qua spe hunc aemuli oppugnassent, Regem coniectura assequi posse'. Cosmum, qui in eam rationem seinperincubuisset, ut aequi & iniqui intelligerent, se fide, & obseruantia erga
Regem ceteros anteire; etiam in posterum omnia facturum cum ingenti Usignificatione suae erga tantam maiestatem propensae voluntatis.
Ad haec illud PIO molestum accidisse, quod de M. Antonio Columna Regi delatum esset . eum a PI O delectum, quem Ponti sciae classi praeficeret, summique faederatorum Imperatoris Vicarium constitueret, non, ut quidam per inuidiam querebantur, quod alios ab Hispanis propositos minus, quam par esset, vel aettimaret PIUS, vel priuatis rationibus ductus quemquam posthaberet : sed quod Columnam clarissimi nominis ducem, & bellicae virtutis gloria praecellentem, Catholici Regis studiosissimum, cupidissimumque perpetuo cognouisset. Haec omnia ea mente constituta fuisse,ut Regi gratificaretur. Alios praeteri j se, qui Principum quidem opibus, ic istudijs commendarentur, sed m, anus multa virtutis suae documenta dedi sient. Superiores summos Ponti fices vix, aut numquam adduci potuisse, ut liuilisnodi honores intimis
Regum clientibus deferrent. Quod igitur Pontifici pro sua in Regem
charitate gratiam conciliare, vel augere debebat, id Columnae inuidiam conflasse. Sed quod gloriae esse par erat, id vitio verti minime oporter '. Denique non ut PII gratia Columnae prodesset, sed ne obesset, Regem
PIV M praeterea magnum aliud o8us conari. eumque spe quadam obtentari, fore, ut Luci alius Calaber, Cnristianae religionis desertor, tunc Algeri j Praeses, archipirata notissimus, idemque terrestrium , ac navaliucertaminum usu insignis, ad pristinum verae religionis cultum reuertere- Dtur, si ei de ditione aliqua, vel certo stipendio in Italia prouisum esset . ea namque de re P IV M recentibus litteris factum esse certiorem. Itaque Regem optime reipublicae Christianae consulturum, si tam bellicosum ducem, Oc tam multa audentem Turcis detraxisset. quod si conatus irriti cecidissent, tamen id boni sita sponte secuturum, ut ob eam rem Lucia- Iius Turcis inuisior,& suspectior ad omnia redderetur. & quidem PIO, nec inanis spes iniecta esse videbatur, si inter Christianos Principes illud teneretur institutum, ut huic hominum generi opportuna, dc commoda
159쪽
A degenda: vitae subsidia tribuerentur, sore, ut non modo Catholicae fidei desertores, sed ex ipsis quoque Turcis non pauci ad Christi castra com
His expositis, Legatus adiecit, posie Rempublicam inclinatam erigi, si quae preclare inchoata esient, constanter ad exitum perducerentur. Pontificem omnem spem rei bene gerendae secundum Deum in sipectatis. sima Regis pietate positam habere: quam si ijs miseris temporibus praestitisiet, imminentia pericula longe sere leuiora. spe impetrandi se laetum ad talem, tantumq. Regem venisse ; laetiorem discessurum, si responsium super tantis rebus, quale magnifica, de generosa Regis instituta treponderant, retulisset. Ad haec Rex non minore,quam antea, benignitate re-B spondit: R egni Neapolitani, Siculique ditiones eo iure se tenere, quo a maioribus traditas accepisset. ut aliena occupare non consuesset; sic reditarias,& iustas possessiones tueri aequum esse . etsi possessione,de cauLsa se superiorem existimaret, tamen Pontifici se morem gesturum: hominemque peritum rerum ex suis Romam missurum, id quod ante recuseckr, qui in re praesenti de ijs controuersijs diseeptaret. De iure Mediol nensiis Eccletiae, de Oeconomatu, de decimarum rationibus, in auctoritate se summi Pontificis penitus seturum. De Cosmo,licet alij secus scri psissent, aut coram locuti essent; tamen se PIO crediturum potius: nee solum in Cosmum se eum sevirum, quem P IV S esse voluisset, sed Maximilianum Caesarem, qui ei ob nouitatem honoris valde succensuisset, C leniturum. De Columna, quanti eum faceret, cum res serret, se sectis ostenserum . neque solum de conseruanda, sed etiam de amplificanda eius dignitate, libenter cogitaturum. De Lucisio vereri, ne medicina morbo esset infitior. Nam & si ea PII sipientia esset, de auctoritas, ut ipse ab eo, non summus Pontisex ab is deberet admoneri, tamen indicandum , quid vere sentiret; ab huiusmodi hominum ingenijs, qui ad omnem auram spei mobiles essent de infidi, nullam bonam frugem ex in ri posse. Se tamen cogitaturum, quid de hac re commode fieri posset. Omnibus in rebus officium, fidem, de pietatem praestaturum: dc PIO Pontifici, quem ipse unice diligeret, de coleret, quibuscumque in rebus posset, obsecuturum.
160쪽
De Card. Alexandrini Lusitanica Legatione. Cap. IX.
V M amplissimis verbis Legatus Philippo gratias
egisset, ad Sebastianuin Lut itaniae Regem progressus est. de cum eadem fere, quae superiore anno L Ouicus de Torres Internu ncius nostulauerat,ab eo deposceret, eadem ferme responsa retulit. In hisce, atque alijs rebus agendis, aiebat Rex, Pontificis in se beneuolentiam, paternam charitatem, atque pru- Bdentiam non solum diligere, verum etiam admirari. quae vero caussae ante obstitissent quo minus auxilia praeberet, easeem etiam nunc manere dc ut nunc se res haberet, non solum man iras, sed ad veteres dissicultates nouas etiam accessi asse. multo maiores copias, quam singulis annis in Indiam miserit, transinittere oportere. ibi quoque bono publico sibi cum Turcis bellum gerendum. In illis item regionibus, ubi omnia infesta es.sent de hostilia, ubi incolae insociales aduenas peius omnibus malis odissent , portus imper ij magnis operibus praemuolendos esse: Ze quamquam appeteret hiems, tamen classem instruendam esse, de contra haereticos quosdam piratas educendam: qui oppressis plurimis nauibus, cum mul-Ios alios, tum sacerdotes nonnullos obtruncallent. sibi praeterea comper- Ctum esse, Seriphium Mauritaniae Rege, qui proximo superiore anno insulas Canarias depopulatus esset, nunc magno conatu classem aedificare, ad terrestres co as maritimas addere , & vires augere. non cunctandum Videri, quin huic hosti occurreret. Ingentem praeterea classem parandam, ac ita distribuendam, ut alia pars Minae, alia Congii regno, alia insulis tuendis sussiceret. Porto famam percrebui sie, haereticos pace facta ex Gallia,&Britannia piraticas naues deducturos, de Lusitaniae maritimam oram populaturos. hos aliarum triremium apparatu coercendos esie . Itaque cireumfrictis regni viribus, nihil superesse, quo amicis Principibus auxilio esse posiet. Sperare tamen si, PI V M haec in bonam parte accepturum. Haec Plam, de aperte Rex obtendebat. secreto autem, ut Dinthea magis compertum est, bellum Mauritanum meditabatur. Fius consilij caussam, plerique nonnullis religiosi instituti sacerdotibus, consiliarijs eius adscribebant. quorum auctoritas apud Regem tanti erat,vi rerum summa ad eorum arbitrium, iudiciumque reuocaretur. Ij Regi au- ies esie dicebantur, ut in praesentia connubio abstineret, bellumque prius cum Seriphio coficeret. Quae res animum Reginae Catharinae Regis auiae quae in Sebastiani capite stirpis regiae spena periclitati cerneret, exub