장음표시 사용
281쪽
RivvM igitur hoc mihi videtur se re sitfiicere, t quod si postumus nosuus, supponit capax successionis, dc hqreditatis ab intestato sibi det me, h postumus. de inosi test. l. t .sui filius,& I
finde veni. in possinitia textus optimus secum dum veriorem intelligentiam in l. pen. de leg. I etiam secundum leges x II .Tab. l. 3 .f. utiq; de suis, & legit. quod & Praetorio iure cofirmatur, . inter.3.quamdiu.de Mn.post V .ligit.l. I .f. si quas proximior, infra unde cogn.l.cum quida s. i in ade acquiali red. negari vix potest eundem capacem fuisse etiam successionis ex testa meto: quod enim diciat nostri incapaces fuisse postumos non suos, eo dicunt, quia incertae 4nnt pers et, aut adhuc non in rerum natura , quae sane ratio etia ab intestato non potest eosa admitterea Prsterea mouet me, et quod etiam prorsus extranei capaces esse debuerunt instituitionis: quoniam si secus esset, nullo pacto p auissent i Pi ore fieri bonorum possessores e, cum
282쪽
cum tamen id apertissimu sit in d. l. postumus; quae loquitur de postumis agnatis, & cognatis,& in l. extraneo, de veni. in posI.miti. quae loquitur de prorsias extraneo. Quod aute no pos sit bonorum facere posses res Prςtor, illos qui haereditatem capere ciuili Iure vetatur, est text. y optimus quidem tinthi demum:infra de bon. pos seci tab. quo non solum probatur a Praetore iuuari non posse, eum qui ciuili iure non esset capax, sed etiam destruitur penitus nostrorum traditios dum pro vero supponunt alieni posmmi insitiitutionem iure ciuili inutilem esse, Iure tamen Praetorio substineri: nam eo loco Vlp. ait. Hi demum bub eonditione haeredes instituti , bon. posses secunae rab. etiam pendente conditione necdum impleta petere possunt, qui ut liter sunt insituri: quod si iuutiliter quis institutus sit, nec ad bonorum poss inutilis inflitutio prosicit. 4 Probat etiam id i psum t textus ineuitabit is in l. no est ambigendum, j. fin. de bon .poss.quem pessime lacerant omnes, qui restringunt ad certos casus , cum ibi ex induitria ponatur verbum amplissimum,& omnem casum includens micunq; lex, me enatus, mel constitutio capere haeredi
ratemprobibit, es bonorum possesso cesset . nec di-R a catur,
283쪽
catur, quod haec eadem generalitas, non admittit casum illum , de quo diximus, intelligi posse ri tacipi u Instit de bon. poli quia omissis glosiqibi, & aliorum solutionibus, dicam non vetari eo casia capere postumum, sed vetari modum capiendi, adeo quidem, ut si modus idem Prastori proponeretur. s.quod daret bonorum pocsessionem generaliter nascentibus post morte patris ,existimem ego Praetorem non esse datu-xum , qui maxime habet ςquitatem prae oculis. Sed quoniam ibi poterat ex iusta causa continsere, ut postumus nultu captandae alterius mortis votu induceret,ideo Pr tor admittit, qui quiadem nemini postea bonorum possessionem d cernit , sine causis cognitione: atq; ob. id nulla poterat iniquitas, vel in patris vitam machiis natio timeri. Neq; item dicatur hac ipsa gens rati regula contineri declarationem alteram supra per nos relatam. s.quod aditio sola vide
tur ime ciuili vetitas non autem capacitas: quia
imo textus ipse in d. 3. Ubicunque. declaratio. nem illam admittit, quoniam non est verum, quod postumus capere prohibeatur, qui latum adire vetatur, imo capax Omnino sirpponitur,ciun saltem a b inteliato capere postet colantien
284쪽
te lege, Ugula autem illa inconcussa manerin ijs omnibus, qui omnino capere vetiti siunt.1 t Possiimus ad hetc dicere,quod nec adire quidevelatur pollumus, sed res ipsa eum adire non sinit S cum natus non sit, quo casu verum est illuadire non posse ; non tamen ideo verum est adio re prohiberi. Praetera considero, t quod ille tex, tus referendus est ad leges nouas is quibus edicta Praetoris vetustiora non derogant, ut supra in princ. Rub dictu a nobis etf.Sed leges ipsas antiquiores emedare forsitan potuisset, qualis essee haec, ut alienus postumus non pollet capere, si hoc verum esset, quς sane declaratio optime defenderet communem sententiam, si verum esset postumum reperiri ciuili iure vetitum. Deniq; Vt plenius exponatur vis huius regulς; no da et bito tillam pertinere ad leges ciuiles certas. sta, qui scriptae sint: non autem ad Prudentum inisterpretationes; quς olim ius ciuile, sine aliquo nomine conficiebant, fecundum Pomp.in I s. de orig. iur. tum quod exempla legum ibi relata hoc indicant; tum quod certo sciam quandoque Praerores decernere solitos aduersus media Iuris prudentiam, ut liquet ex g.caeterum, de lego Vna cessiti ecvi decIaratio com odissime tu
285쪽
retur sententiam eorum,qui dicebat postumos vetitos tantum fuisse a media Iurisprudentia, nisi alijs res pectibus ea mihi sententia non placeret , ut supra dixi. Ut ergo ad rem redeamus, ego pro comperto habeo, potuisse fieri semper haeredes alienos quoq; postumos, liue agnati, siue etiam essent extranei, hoc est capaces per se fuisse omnis haereditatis; quoniam si secus fui C. set, ne a Praetore quidem fruissent admissi , ut sit pra docuimus . Tertio huc me compellit, quod non video vllo Iure fuisse prohibitos, sicut iam dictum est in aliorum sententijs reprobandis,3 & nunc breuiter recenseo: t quia si iure aliquo λ vetiti fuissent, aut lege x II. Tab. aut post eam ante Caesares, aut post ipsos Caesares noc factu esset. AHui non fuisse prohibitos in xI I. Tab. id argumento sit, quod ea lege scriptum fuerat Uti quis, ue lega let siuae rei, ita ius esto. Quod aetate prudentum non sint vetiti,indicio sunt leges omnes Pandectarum, quibus frequenter hoc ipsit supponitur, tam ante Caesares, quam post eos obtinuisse ε, villatim docebimus. Deniq; nec Imperatorum ulla constitutione potest via deri hanc prohibitam fuisse institutione; postiquam neque adhuc citata est , nec citari etiam
286쪽
ulta potest; cum in ea re ipse sibi Iustinianus adscribat permissionem quandam loge leuiorem,' ut supra diximus. Accedat etia alia ratio, t quod institutio postumi sui, hoc tan tu differt ab alieni institutione; quod suus non modo potest, sed etiam debet institui, ut cautum sit testam to: & sic sui institutio quatenus sui est, ad testamenti solemnitatem refertur, & dicitur ob id . necessaria:ergo ubi quis alienum instituati videtur id recte fecisse, non tamen pro testamenti solemnitate, & sic erit institutio merae voluntatis, non necessitatis. Item &alia ratio me mouet, quod qui in utero est,quasi natus sit, accupi in omnibus debet,Lqui in utero, supra de statu hom. Imo hac ipsa ratione conuincitur, factilius admissam semper fuisse institutionem alieni, qui instituitur semper ad commodum qua sui qui instituitur plerunq; ad onus, hoc est pro cautela tellamelle ut hoc toto titi sed & illa omnia bellisiime faciunt pro generali rationes quq cumulat Tiraq; in L si unquam versici susceperit liberos, nu. IV.C.de reuod donat. Hae sunt rationes, quibus adducor, ut credam non m
do unquam prohibitam fuisse alienorum i situtionem, sed omni iure fuisse permissam.
287쪽
Quae quidem rationes, quamuis nullam sorte adferant assentiendi necessitatem te adferunt tamen tacitum quendam dissentiedi pudorem. Nunc referendae sunt leges, quibus id licuisse probatur , non obitantibus solutionibus D
SuMMA SENTENTIARvΜ E x . Particula Decima nona. I INTELL. ad I.fliusfam. D. de tectamentia Intest. ad Titius. 3. Lucius. D.hoc titis Inteli ad Ipsumus. D. de inus test. o Intest.ad i. eius seruum AED. de haria. infl.
288쪽
II Intest. ad , postumus. in lit.ῶ legat. late discuti
Iσφx antea in quomodo ibi capiatur, contra eo munem , stes contra Luae Carond.'alios
IZZeryciuntur aliorum sensus adeum 3. II Dieiis santea) in lib. stic nunquam ad ius Pratorium refertur. ao Ventris institutio multifariam consideratur .a I Concluditur generatim postumum semps isse tui potuisse.
ApERT Issi MIs COMPROBARI. Particula Decima nona.
RIMo itaq; videtur hoc euideterprobari per i l. filiusfamilias , suprarit. praeced. dum inter eos qui testamenti factionem habent
ponitur potiumus, siue generaliter capiamus hanc vocem poriumus, de sic nullum excludit, siue referatur ad proximam vocem alienus, & sic
expresim probat, quod nos dicimus. Et haec sunt
289쪽
sunt verba Pom ponij Filiusfam. seruus alisnus,Wpostumus,sesurdus testament actionem haιere dicuntur , licet enim tectamentum facere no post sint , citamen ex testimento sibi, et alijs aequirere
possunt. Qui textus omnino debet intelligi de postumo alienos non quia dictio alienus proxime praecedens ad postumum reseratur, cum euidentissimum sit ad seruum reserri; sed quoniam de suo non poterat haec quaestio moueri, rui non selum poterat, sed etiam aperio iure ebebat institui. Nec quidquam valet, si dic tur, quod loquimrex intentione Iullin. ut saepius verum est locutos fuisse Copila tores stibveterum Iureconsultoruinscriptionibus: quoniam ridiculum esset hoc toties supponere, in locis praesertim illis, qiubus id ex industria non pronunciatur, sed obiter, & quasi nunqua de eo fuerit cotrouersium. Et ideo haec solutio puerilis est, si ad alias leges reseratur, de quibus infra dicam si vero reseratur ad i.filiusfam. est etiastulta, quoniam ibi recesetur postumus absq; vlla certa occasione id decidendi , ut ex verbis ipsis apparet. Nec item dicatur, quod debet intelligi de iure Prςtorio, no ciuilis tum quod haec declaratio supra satis est reprobata, quocunque
290쪽
ipsa reseratur: tum quod ineptissimum sit,&viro docto indignum ita semper intelligere loges omnes, quibus supponitur institutus alienus postumus. Tertio etiam non poteti haec solutio ad illum textum accommodari, tametsi ad alios omnes recipi posset: quoniam ibi quγstio mouebaturan ieruus, filiusfam. surdus, postumus, haberent testamenti factione, quod tum ex natura Rub. tiim ex seqq. etiam verbis omnino ad ius ciuile reserti debet, ad quod procul dubio refertur in caeteris enumeratis eod.t xtu. Accedat quod cum ibi subijciat litet tis morum facere non posm: indicat aperte tam ponius respectu Iuris ciuilis de eo tractari, non
Praetorij. Addo quod ide omnino definitu ea per Iustin. in I. tellanaeti autem factionem . I stit.de haere. quat.&diis ubi eadem recesentur ab ipso verba, quae sunt in L L filiusfam. Et longe apertius inde colligitur, quod postumus etia no suus testamenti factionem habet passivam , in specto iure ciuili, secundum quod totus ille titulus accipiendus est. Secundo id supponit oma nino i Paulus in I Titius 3.Lucius. hoc titi dum venter nepos testatoris ex filia, qui sisus nullo modo fieri potest, instituitur haeres: sic enim