장음표시 사용
101쪽
ius erroris. Neutram his eau siti excu-
uersus eum, De Processione Spiritus Sancti,quem alii postea sequuti sunt. Causa in autem, cur post illud te.n pus palam professi fuerint Graeci eum errorem, hac fuisse arbitror, quod in synodo Nycaenalecunda fuerint nimis acriter exagitati a Latinis Episcopis. praefertim Gallis, ut manifestum est ex illo libello De Imaginibus Caroli Magni r cuius Author inter alia reprehendit,quod Patres eius Synodi dixerint, spiritum Sanctu procede re a Patre, nulla facta mentione F iiij. Qua re excitati Graeci, caeperunt contendere , non proeedere nisi a solo Patre. Altera causa erroris fuit humanus quidam affectus; quod Ecclesia Latina, iniciis Graecis, addiderit Symbolo Costantinopolitano particulam illam Filioquo cum in illo haberetur tantum qui ex Fatre procedit) nulla facta mentione Fili j. praesertim cum in Concilio Nycaeno,& in Constantinopolitano ea communicentur qui aliquid addunt Symbolo. Hunc affectum declararunt Graeci in Octaua Synodo Generali Florentana, Actione 3. ubi dixerunt: Quod etiam si Spiritus Sanctus procederet a Filio, Latini non potuerunt id addere Symbolo sitne ipsis. Neutra tamen causa Graecos excusat. Non prima:Tum quia Fatres Graeci illis loquendi modis, quos retulimus idem dicunt,quod La. tini; licet non tam clare loquantur, ut Latini. Tum quia multi ex Graecis Patribus diserte docent, sicut Latini, Spiritu Sanctum procedere 1 Patre,& Filio. Sic dimus tib. 2. de Spiritu Sancto. S. Athanasius in Symbolo, dc alibi laepe. s. Basibus lib. I.
contra Eunomium, Cyrillus ΠιEpis contra Nesorιu. Chrysost. Homit. Σ. de symbolo . Ubi Spiritum Sanctum , inquit , dicimus Patrι Filio coaequalem , e, procedentem de Fatre, Filio. NaZIan- Venus etiam, tantae apud I plos aut horitatis, Oratιones. de Theolai.
gia, cy 39 in sancta Lumina, duas illas processiones Diuinas confert productioni Euae ex Adamo, & generationi Seth ex Adamo& Eua. Quo luci exemplo osten iit duo. Primum, spiritum Sanctum esse consubstantialem Patri, licet non sit Filius, sicut Eua erat consubitantialis Adamo, licet non esset filia. Secundu ,
A quo procedant Personae Diuinq; v.delicet Filiu a solo Patre, sicut Eua a solo Adamo; Sc Spiritum Sanctum a Patre & Filio, sicut Seth ab Adamo & Eua. Quare si spectetur ratio, productionis, confert Spiritum Sanctum cum productione Euae, quς non eli generatio: si vero spectetur principium productionis ,
confert Spiritum Sanctum cum Seth, qui est a duobus, sicut Spiritus
102쪽
Spiritus sanctus Tatre&Filio; & Filium confert eum Eua, quae fuit a solo Adamo, sicut Filius est a solo Patre.
Nec secunda causa Graecos excusat: quia cum ex scriptu ris, ex Concilijs, ex Sambus, tam G cis, quam Latinis,denique ex certa ratione constet, Spiritum Sanctu procedere a Patre& Filio et recte a Summo Pontifice, & ab Ecclesia Romana addita est Costantinopolitano Symbolo particula illa Filioque) . cuius est Fidelium saluti prolpicere, ut magis clare tam magnumysterium credendum proponeretur, nec unquam amplius liceret Graecis hunc Fidei articulum in dubium reuocare.
Secunda Pars capitis OVod attinet ad secundam partem, hoc est,ad ipsam Disputationem, Graeci conuincuntur certissimis argumentis: &ex Seripturis quidem desumuntur haec quatuor. Primum. Filium procedere a Patre, nihil est aliud, quam ab eo accipere quicquid habet, ut ipse indicat, cum diciti Omnia, ira erues sua habet Pater edit Filior& alibi: Omm,qine habet te measunt. AEAE Scripturis. At Spiritus Sanctus accipit a Filio quicquid habet; ergo procedit etiam a Filio. Frobatur Minor.Joan. 16. yn enim isse ipso k- ' Ar quetur,sed quacunque audiet loquetur;& rursuMIpse de meo accipiet, in arinunciabit vobis. Quo loco dicit Christus,eodem modo Spiritum Sanctum accipere a se doctrinam, quam loquebatur, quomodo dixerat Dan.8. Doctrma mea, non es mea ,sed eius, qui misit me, Patris; ergo quemadmodum Filius accipit doctrinam a P tre, procedendo ab illo, ita etiam Spiritus Sanctus doctrinam accipit a Filio, ab illo procedendo. Neque enim dici potest, Spiritum sanctum prius a Patre processive, deinde doctrinam accepisse a Filio; quia sequeretur, doctrinam esse IlIi accidens, sicut est nobis, quia parentibus accipimusnaturam, a Magistria λ . doctrinamis Meundum atrumentum. Spiritus Sanctus dicitur in Scriptu s..is,dum ara mittit Filior Ioan. I 6. Ego illam mittam ad vos; ergo Pria cedit sumonium. a Filio 'Probatur Con1equentia.Nam Filius dicitur mitia a Fatre non aliam ob causam, quam,quia procedit a Patre et Nam qui mittitur, semper aecipit auctoritarem ab eo, a quo mittitur et na autem Persona Trinitatis non aliter potest ab alia accipere
authoritatem, quam accipiendo naturam ab illa, nam aut ri L i las
103쪽
ras est ipsa Natura Divina; ergo qui mittitur ab alio, accipit
authoritatem ab eo: in Diuinis autem qui accipit authoritate ab alio, accipit Naturam ab illo e qui accipit Naturam ab alio, procedit ab eo; ergo cum Spiritus Sanlius mittatur a Filio , procedit a Filio. Tertium Argumentum est. Quod Spiritus Sanctus in Scriptura dicatur Spiritus Filii, eodem modo, quo Spiritus P tris r ad Galat. φ. Μιsit Deus Spiritum Filij furan corda vestra. ID
Iud Filii sui , non potest significare possessionem , quia
tunc Spiritus Sanctus esset creatura: neque dominationem,
quia Filius non est maior Spiritu Sancto; neque quicqua aliud praeter originem, ut cum dicimus Filium Patris id est, qui habet originem a Fatre; ergo Spiritus Sanctus procedit a Filio. Quartum. Quod Spiritus Sanctus in Scripturis detur a Filio. Christus enim dedit Spiritum Sanctum Apostolis: nulla autem Persona Diuina dari potest ab alia, nisi ab illa procedat: nam propterea Filium legimus datum esse a Fatre, non autem a Spiritu Sancto, quamuis Spiritus Sanctus fuerit etiam author Incarnationis eius; Igitur Spiritus Sanctus procedit a Filio . Idem ostenditur euidenti ratione. Nam in Uiuinis omnis distinctio realis est a relationibus oppositis, quae oriuntur ex origine unius Personae ab alia, ut copiose ostendetur lib. 2. quare si Spiritus Sanctus non haberet originem a Pilio, non disti
Adde determinationem Conciliorum,in quibus Graeci conuicti fuerunt. Nam in Concilio Ephesino sua sponte dixerunt Graeci, Spiritum Sanctum procedere d Filio. Idem dixerunt in Concilio Lateranensi in Confessione Fidei Dissut. 4. Idem in Concilio Lugdunensi, ut refertur Extra de Summa Trinitate, Fide Catholica. Denique in Concilio Florentino, ubi similiter
argument S conuicti sunt omnes, praeter unum Marcum Ephe-
sinum, hominem pertinacem. Atque haec de Secunda Parte Capitis dicta sint satis. Contra Graecos de Processione Spiritus, Sancti a Patre Filio, egregiam orationem habuit Graece Chrysolanus, Mediolanensiis Archiepiscopus coram Alexio Imperatore Comneno Paschalis Secundi Legatus: ubi haec omnia argumenta,quae attulimus affert, & rationes Graecorum soluit. Habetur haec oratio in Bibliotheca Vallicellana,quam in Latia
104쪽
dinali Bamnis, rim. II. Annalium, anno Domini III 6. Tertia Pars capitis.
Vod attinet ad Tertiam Partem Capitis, probant Graeci Spiritum Sinctum non procedere a Pilio his Argumen-Ρrimu est. Quia Ioan. I 6. dicitur a Patre procedere Spiritus Sactus Quia Patre procedit in nulla facta metione Filij; ergo no. Procedit a Pi lio. Respondet S. sugun. lib. I. contra Maximinum c. I . exprimi solum Patrem, quia spiritus Sanctus licet procedat etiam a Filio, cum eandem habeat spirandi virtutem,quam habet Pater; procedit tamen ab illo, per virtutem, quam accepit a Patre. Procedit ergo Spiritus Sanctus principaliter a Patre sic loquitur S. -gun.lib. I s. de Trinit cap. IT. a Spι- ritus Sanctus, i uit, principaliter procedit d Patre. Quam vocem quidam ex H Scholasticis ita extendunt, ut dicant, principalius procedere a Patre, quam a Filio. Caeterum vitari debet comparativa loquutio, ne Videamur facere Filium minorem Patre. Quare S. om q.36.a3. ad 2 non admittit hunc modum loquendi; & dicit, Spiritum Sanctum aequaliter procedere ab utroque: dici tamen interdum procedere principaliter a Patre,
quia Pater habet virtutem spirandi non ab alio, sed a se, & Filius habet a Patre. Secundu . In Synodo Nycaena dicitur, spiritum Sanctum a
solo Patre procedere; ergo male asserunt Latini, procedere etiam a Filio. Respondeo. In Nycaena synodo non exprimi a quo procedat Spiritus Sanctus, sed haberi solum haec verbar eo in Spiritum Sanctum. Rem ita esse, ut dicimus, constat ex Symbolo Nycaeno, quod recitat S Orillus lib. I. de Trinit. lib. I .de Explicatione Symboli, & Rugnus lib. I O. Histor. e. 6. Quare merito Nae iam . in Epis. 2. ad calidonium docet, Nycaenam SP nodum non tradidisse absolutam doctrinam de Spiritu Sancto.
In Synodo deinde Constantinopolitana prima,additum est Nycaeno Symbolo, Spiritum Sanctum a Patre procedere, quia Μ, cedoniam & Ariani illius temporis, contra quos congregata est illa Synodus, asserebant Spiritum Sactum procedere a solo Filio. Denique cum agitari carpi t Quaestio, An Spiritus factus drisio procederet,aetate Nestorij,definitu est ab Ecclesia,procede
105쪽
Io, & Nycaeno, ubi nunc legimus, ct in I ritum lanctum rem num o vivificantem, qui ex Fatre Filioque procedit. Αt Ephesina Synodus mandat, ne quid addatur Nycaeno Symbolor Ita est, sed id intelligi debet de additione, quae contraria est doctrinae illius Symboli, non de ea, quae doctrinam symboli explicat, &clariorem reddit, cuiusmodi haec fuit: sicut Paulus,dum ad cyὶ lat. I. anathematizat eos, qui praedicant aliud Euangelium ab eo, quod ipse praedicauerat; non prohibet quamcumque aliam praedicationem Euangelij, sed repugnantem ijs, quae ipse praedicauerat. Tertium. In Concilio Ephesino Tertio lectum est symbolii Nestorianum,& libellus Theodoreti, in quorum scriptis asserebatur, Spiritum sanctum procedere a solo Patre; & Patres illius Concilij nihil definiuerunt contra illos; ergo videntur apprabasse silentio illorum doctrinam de Processione Spiritus Sancti a solo Patre. Respondeo. Concilium illud satis damnasse errorem Nestorii& Theodoreti,cum Probauit summo omniuPatrum consensu Epistolam Cyrilli recitatam in illa Synodo,
Contrariam omnIno errori Nestoriano. Habetur haec tom. r.
Conciliorum in Concilio Ephesinoe. I . Nihil vero aliud de finiuit de hac re,quia non fuerat coactum ad hoc definiendum,
Quartum. Leo III. Vt refert Magist. I .din. I I. iussit in tabuinta describi Symbolum Constantinopolitanum, Vbi non erat il
la particula Filioque) ut diximus in solutione secudi Argumenti, & appendi post altare iuxta corpus S. Paulia ergo censuit
hic Pontifex, Fidem contentam in illo Symbolo retinendam esse; praesertim, quia subscribi voluit haec verbae sui aliud δε- euerit, vel aliter madicauerit, anathema sit. Respondeo, Leonem Tertium id consulto fecisser Primo,ut extaret memoria Constantinopolitani Symboli eo plane modo, quo prius editum fuerat. Secundo, ut constaret, Ecclesiam,addendo particulam illam Filioque) nihil contrarium illi symbolo docuisse. Ter. tio, ut nemo Graecorum auderet afferere,quod nuper ausi sunt aliqui in Concilio Constantinopolitano,& longe prius in Ny- caeno,definitum esse,Spiritum Sanctum procedere a solo Patre: qui enim hoc alseruisset, confutari statim poterat ex ilIa tabella, ubi cernitur, hoc ibi definitum non esse. Quod vero subdit de anathemate, exponitur eodem modo , quo supra ad
106쪽
seeundum,exposuimus Synodum Ephesinam. Ille enim proprie aliter, vel aliud docet a Symbolo, qui contrarium docet illi Symbolo. Quare Ecclesia Latina addens particulam illam Filioque non docuit aliud a Constantinopolitano Symbolo;
immo doctrinam illius symbolt Obscuram additione illius verbi explicauit,&illustrauit magis. Addo, nulla ratione videri rhes, . Ap. posse Graecis, Processionem Spiritus Sancti a Filio nouum esse stolorum doe Latinorum inuentum; cum aetate Apostolorum fere tam tritu bo μη, Ῥωμesset, Spiritum sanctum procedere a Filio, quam Spiritum Sanctuin esse Deum. Colligitur hoc ex monumentis antiquitatis, S apud. Ethnicos,& apud Nostros. Nam Porphyrius ex Platonicorum sententia ponit quemdam medium inter Patrem, paternum intellectum, de quo disserens. S. Augustin. lib. I . ciuit.cap. 28. oe 29. haec habet. Quem alium dicat horum medium, non intelligo. ωmιrum hoc d it, Ut potuit, siue, ut voluit, quoniam nos Spiritum Sanctum , nec Patris tantum , nec Fιlij tantum, sed utriusque Spiritum dicimus. PLec Augustinus. Ῥω- clus in lib. de Theologia Platonis, scribit, tria ei se coaeterna: Primum dicitur Unitas, secundum Sm, hoc est, ut ipse ibidem explicat, Pater, & Mens Patris; tertium dicit esse Habitum amborum, hoc est Impulsum&amorem utriusque, ut nos de Spiritu Sancto loquimur. Plotinus etiam diserte docet, a Patre metem gigni, S. a mente animam; per animam autem , Omnium com sensu, Spiritum Sanctum intelligit,quod vivificet quodammodo, & regat omnia, ut est in Sapientia: Spiritus Domini replevit Orbem terrarum , o boc,quod continet omnia , scientiam habet vocis. Eodem modo loqui videtur B. Caec Ilia ad Tiburtium,ab Vrbano Summo Pontifice edoctae Omnιa, inquit. quafactasunt, construxit Plautis ex 'Patie genitus, ct omnia, quae fuerant constructa, ex 'Patre procedens Spiritus Sanctus animauit. Haec tria numina , inquit
Porphirius, exponens Plotinum, sic se baret, ut secandum sit a primo, o terιι- ὰ secundo. Similia passim occurrunt apud illos Philosophos, ex quibus constat, illos accepisse, tertium illud numen produci vere a secundo , quamuis haec eadem ipsi multis erroribus admista, ut libro tertio dicemus, posteris tradid
Praeterea in RegulaFidei Diuinitus reuelata Thaumaturgin ut resertur in Quinta Uecumenica Synodo, habetur, spIritum
Sanctum esse perfectam imaginem Euh:ergo Spiritus saninus
107쪽
procedit a Filior est enim de ratione imaginis,praesertim nat ratis, ut procedat ab eo, cuius est imago, Vt omnes Seholastici docent, & nos ostendemus lib. 2. Fuisse autem hunc modum Ioetuendi communem a tempore Apostolorum, cognosci potest ex actis plurimorum Martyrum, qui ea tempestate vitam profuderunt pro Christo: in his enim interrogati de fide Be tissimae Trinitatis,respondebant, Spiritumsanctum esse veram imaginem Filij, quod erat dicere, esse illi simillimum,& ab eo procedere. Denique,ne sim longior in re clara, in Synodo Α,
glicana sub Theodoro Cantuariensi Archiepiscopo, de quo
Beda lib. 3. σψ.HiItoria Anglorum, habentur haec verba. Glori. Mamus Spiritum Sanctum procedentem ex Patre σ Rtio inenarra
liter , sicut, inquit, pradιcauermi Apostoli, O Prophetae, Constat ergo, hanc Veritatem de Processione Spiritus Samsti etiam a Filio, non este recens inuentum, sed praedicatam ab Apostolis.
auarta Pan capitis. QVod attinet ad Quartam Partem de poena schismatico
rum, non est opus multa dicerer consulantur historiae
nunc paucis. Et de Nestorio quidem, siue ita senserit de Spiritu Sancto, siue aliter, notum est, ipsum ob alias haereses exesa a Vermibus lingua apud Oasim Insulam obiisse. De Theodorem illud est certum, ipsum 1 Leone I. Pontia fice suae sedi restitutum in Concilio Calcedonensi post execratum 1 se Nestorium, vitaeque finem more sanctorum clausisse, illatum sepulchro, quod ipse Sancto Iacobo Nysibilar m
gi stro suo parauerat. Etate autem Theodoreti nondum erat aperte definitum a Conciliis,quid in hac Controuersia de Proiscessione Spiritus Sancti a Filio sentiendum esset; ut propterea Videatur ipse excusari posse , quod Spiritum Sanctum dixerita solo Patre productum esse. At post definitionem tot Co ciliorum, praesertim Florentini,nullum schismatici excusati nis locum habent. De Photio, qui author fuit diis idij inter Catholicos & Graecos, legimus,cum esset ambi tiosissimus,omni plane dignitate exutum a Leone Philosopho ,& in Μon sterium Armenorum relegatum, miserrime decessisse, visci
bit Z imus db.3. Marcus vero Ephesinus, qui solus in Concio
108쪽
lio Florentino pertinax fuerat,diem suum obli t summis viscerum cruciatibus afflictus, ex ore egerens stercora. Graecis vero omnibus, cum ea, quae decreta erant in Florentino Concilio, reieeissent, Nicolaus Papa V. per litteras praediΣit fores N Zblisti, vut triennio exacto in Turcarum potestatem venirent: quod ita quid G rei, plane euenisse, testatur Gennadius ipsorum Patriarcha In eo pradixerit. libro,quem aduersus errorem Graecorum scripsit. Idem multo prius praedixerat illis B. Brigida, ut notauit Boetius signo 99. et Et ne aliquis in dubium vocaret, Graecos mulctatos hac poena ob blasphemiam in Spiritum Sanctum, capta est Constantinopolis a Turcis, occisus Graecus Imperator, & deletum penitus
Orie3tale Imperium die tertia Pentecostes anno 1 33 Ubi nunc sunt Spiritus Paraclete, qui detrahebant tibi, viri rebel Ies tui
Quorum sententiam miraculis approbauerit Deus, Arianorum, an Catholicorum.
NTER Axiomata Arianorum unu erat, teste Hι-lario lib. II. de Trinit. defendendum esse per omnia honorem Dei Patris r quod faciebant, inquit, Hilarius non religionis fide, sed arte imilatatis , ut commoudaro supra modum honore
Dei Patris, imminuerent honorem Fili, , ct Spirituι Sancti, quos Patre minores aserebant . Quare cum de Deo scriptum BG cyloriam meam alteri non dabo; & nos Catholici Patri parem faciamus Filium & spiritum Sanctum; si id verum non est, magnam Deo Patri iniuriam inferimus. Illius ergo partes Crunt, magis Arianis fauere qua nobis. Videamus igitur in hoc Capite, quibus magis fauerit Deus Pater, Visionibus, signis,& Miraculis, Catholicis, an Arianis . Et ut ordine proceda mus , diuidemus totum Caput in tres partes. In prima affere mus reuelationes de hac re. In Secuuda, ea quae communi vocabulo vocantur ab omnibus Misacula. In Tertia poena ,
109쪽
De Beati sima Trinitates o De Beati
quas Deus aliquibus intulit, & ab aliquibus Diuinitus repulit ob hanc ipsam causam .
V Isio prima. Paulo ante Arianam haeresim reuelauit
Deus B. Antonio mala, quae Arius allaturus erat Ecclesiae. Unde factum est, ut B. Antonius nullum Arianum ad montem, ubi ipse manebat, accedere pateretur; & paulo anto mortem inter discipulorum manus haec verba proserret. Schf-
maticorum Haereticorum venena vitate,meumque contra eos odium
confectamini, quia Christi sunt inimici: scitis ipsi, quod nullus mihi nec pacificus quidem sermo cum iss aliquando fuerit propter eorum prauam voluntatem, pertinax contra christum bellum . Refert hoc Sanctus Albanasius in vita senionis. Secunda Visio. Apparuit Christus B. Petro Alexandrino Episcopo veste conscissa et dixitque ei, hoc fecisse Arium, quia Ecclesiam lacerauerat. Resert hoc Beda in Martyrol. die 23. 2 ouembris. Tertia visio. B.Uirgo Gregorio Taumaturgo apparuit,& iubenteVirgine, Ioannes Euagelista fidei confessione Gregorio tradidit, in qua asserebatur Trinitas consubstantialis, & Verbum Deus verus, aeternus, increatus. Resertur haec visio a Gregorio Nysseno in Oratione de laudibus Taumaturgi. Quarta Visio. Praedicante S. Ambrosio contra Arianos, vidit Arianus homo Angelum in aere loquentem Ambrosio, & conuersus est. Resertur haec Visio a Paulino in vita S. Ambro
H-um Rimum Miraculum. Contendebant de Fide Presbyter
Οουἰ- 1 Arianus, & Diaconus Catholicus: conuenerunt, ut uterque ad veritatem comprobandam brachium inij ceret in ah num feruens: iniucit Catholicus,& vix teporem sensit: iniecit Arianus, & nuda carnibus extraxit ossa. Resertur a gregor. Turonen. lib. I. de silaria 4 a1 pr. cap. 8 I. Setundum Miraculu. Duo Episcopi, alter Arianus, alter Catholicus, quisque ob Fidem suam in ignem ingreditur. Catholicus exivit incolumis, Arianus consumptus est. Resertur a 2 bceph. lib. I s. cap. t.
Tertium Miraculum. Exorta quaestione de quadam Ecclesia, quibus
110쪽
quibus deberet cedere, Arianis ne, an Catholicis; conuenerui, ut Ecclesia firmissimis seris,& repagulis clauderetur,& illorum esset, qui orationibus eam aperuissent. Accepta conditione , priores Ariani orant, & nihil efficiunt: orat deinde Basilius cum Catholicis, & tanta vi aper tae sunt ianuae, ac si pro verbis ,
tonitrua protulissent. Resertur hoc ab se philochio in vita Sancti Basilii. Quartum Miraculum. In Lueania fons erat, ad quem cum baptizaturus sacerdos Catholicus accedebat, attollebatur aqua per duos cubitos, atque ita perdurabat usque ad completum baptismum, ut refertur a Cessis l. lib. 8. Epistola vitima. E contra vero Ariano baptizaturo in haec verba. in nomiane Patris maioris, o Fili, minoris, aqua statim omnis euanuli,nullo, quo posset fugare,exitu apparente,nolens tam impio cultui praebere ministerium. Refertur a Paulo Diacono, o Zonam in
Hinoriis. Quintum Miraculum. Duo Sancti Episcopi obierant in Nycaeno Concilio, nec subscribere potuerant Decretis Concitu de Fili, Diuinitate contra Arium: quare caeteri Episcopi, ipsorum sepulchrum adeuntes,schedulam ibi reliquerunt, cui subscriberent: mane utriusque nomen miraculo subseruptum inuenerunt. Nomina istorum Episeoporum sunt cyri- santus, Dnius. Refertur hoc a 'χωμ. lib. 8. cap. 23. Sextum Miraculum continet innumerabilia plane miracula, quae B. Antonius pro Filii aequalitate cum Patre Alexandriae Patrauit. Sparserant enim Ariani, Antonium cum ipsis sentire. Hanc ob causam, inquit Athanasius in eius vita, opus illi fuit, relicta intima eremi solitudine, Alexandriam usque descend re, O de catholica ride, quam coleret, publice, nὸ populus imberetur, ηpecimen reddero. Et loquens de signis in confirώationem Catholica: Fidei ab Antonio aeditis; Quot sunt, inquit, diabolica obsidione , ct varijs infirmitatibus liberati Z quot δε- muclacris erepta sunt spoliat Oc. Eandem ob causam vocatum ab Athanasio aliquando Alexandriana etiam Abbatem Poemen spectatae sanctitatis virum, habetur in vitis Fatrum, parte secti' a. Septimum Miraculum. Grauissima tempestate exor- ές μηδ' x , qud: sedari non poterat, apparet S. Procopius Anachoreta B. Porphyrio Episcopo,monetque, tempestatem exortam esse, ἶuod Nauclerus esset Arianus; redituram autem serenitatem aia Arium, dc eius dogmata execretur: quod cum praestitisset Nauclerus, statim reddita tranquillitas est . Sic refert Marcus