장음표시 사용
111쪽
Extante alio ministro idoneo non est licitum Petere al
men, Quod iste excommunicatus vitandus eliciat, seu elicuerit actum contritiOtiis, di non possit pro tunc habere relaxationem excommunicationis, quia tunc necessitas excusat a debito non cominu nicandi, & interna macula supponitur sublata
per actum contritionis: Propter hanc rationem Lugus disp. num.
Arriaga disp.ε6. ea. 3. subses . 3. asserunt, quod, quamuis ex dispositione Tridentini Sacerdos sibi conscius peccati laethalis non pollit inconsessus conficere Sacrificium
Mistae, extante tamen necessitate conferendi viaticum coni ituto in periculo mortis possit conficere etiam non praemissa Confessione, licet non possit conficere sine sacri, vestibus etiam extante eodem
periculo, & rationem diuersitatis in eqconstituunt, quod impedimentum peccati sit occultum , & Conse ionis remedium possit contritione suppleri, desectus autem sacrarum vestium cum sic externus , &manifestiis, non possit alio remedio suppleri. Cum igitur etiam in praesenti hypo laeti macula laethalis possit per contritionem suppleri, & innodato excommunicatu ni, in tali necessitate non urgeat sic Coticilio I iidentino disponente, nota erit sicc. Nosti am hanc opinionem sustinent in
q. n. 8. ver fecundo licitum esse, ubi non siilum hoc statuunt de Sacramento Eucharistiae, sed etiam extendunt ad Extremam v netionem , quam extensionem admittunt etiam Alliutius tract. Iz. c. n. 76., Conlachus disp. I dub. I O. n. 3 -
doad secundam rationem dubitandi sentiendum est, extante alio ministro id
neo ,& non excommunicato non licere Sacramenta petere ab excommunicato Vi tanuo ctiam in mortis articulo . In noccolistia. iunt Bonacina loc. cit. n. O- , Emis tract. Σ. s. 8. n. f., H . Ratio ex eo deducitur,quia non extante extrema necessitate non est licitum petere Sacramenta ab excommunicato vitando ; e trema autem iacccssi as non desumituta
luna ex eo, qxi qm si constitutus in a ticulo mortis, sed tortius ex em, ali ter eodem extante non possit sibi subueniare . sed extante alio Sacerdote idoneo, &non ea communicato potest sibi aliter subuenire, ergo tunc non intelligitur in extrema necessitate constitutus, ad ut teneatur ab excommunicato vitando Sacra menta exigere, adeoque nequit licite ab ipso exigere. Ex Occasione eorum, quae modo diximus , plura inferuntur; ac primo, quod, s proprius Parochus eius, qui est consti-
tutus in mortis periculo fuerit excommunica tus vitandus, & adsit alius Sacerdos non excommunica tus, non liceat a prin Nee etiaprio Paroco Sacramenta exigere Suareet, a pro-di'. I 8. fea. 2., Arriaga disp. 2O. Dct. 3., Prio pa-
Cabura tertia pari. q. 6 . disp. z. concl. 9., vi Bonasina de excoemm . disp. 2. q. a. punct. 2.
g. . n. 8. Ratio est, quia, licet propriu okistent. Parochus teneatur ex proprio Oilicio Sa- alio. cramenta ministrare proprijs ovibus; ex eo tamen, quod sit excommunicatus vitandus est impeditus ministrare, nec ei licitum est tale ministerium, nisi extant Pentrema necessitate, sed quando adest alius Sacerdos idoneus non est illa extrema necessitas, ergo dcc. Secundo, quod, si cum proprio Paroco excommunicato vitando adsint alii tali excommunicatione affecti Sacramenta sint exigenda a proprio Par co , nec licitum sit ab alijs petere. Consen- 3 3tit B acina loc. cit. Ratio ex eo deducitur,
quod in pari casu impedimenti ex ossicio incumbit proprio Paroco onus admini- siti, strandi Sacramenta propriss subditis, & alijs ri
non aliis, ergo potius a proprio Paroco tanda. Sacramenta sunt exigenda, quam ab alijs, quibus onus non incumbit, nisi in casu ex- tremae necessitatis, quo non existat alius, qui teneatur conferre; unde cuin respecta proprij Parochi duplex concurrat titulus
cohonestans . administrationena, alter iam
cessitatis ita subdito, alter proprij ossici,
respectu ipsius pqtius urget causa cohonestans actionem , quam respectu alterius, respectu cuius etiam non potest dici urgere extrema necessitas conferendi, cum adsit proprius Parochus, qui poisit conferre. Tertio ex eadem ratione extante Sacerdote excommunicato vitando similitet cum Diacono tali excommunicatione affecto Baptismus est a Sacerdote exigendus, non a Diacono, quia Sacerdos est potior in iure, & caeteris paribus praeserendus ;Quod, si Sacerdos sit excommunicatus vitandus, & Diaconus non sit excommunicatus, probabilius Sacramentum Baptis. malis non est exigendus a Sacerdote, sed a Diacono, prout notant Siluestor verbia
Baptismus tertio n. I . , Nauarrus c. 22. v. T., Sua diis. I I. sect. I. v. I 2., quidquid exaduerso dixerint Sarrus lib. L. c. 2. n. I 6. , I 4Vgolinus rab. I. c. II. g. IT. n. Io.; culnSa- Extante Eerdos excommunicatus vitandus prolii. Sacerdo beatur administrare Sacramenta extra necessitatis articulum; quando auxem adcii Ulaeono alius, qui non prohibeatur administrare, in ordinanon censetur ille este in articuli a necessi- ad Baptatis conserendi ; Quod, si dicas munus eismum Baptizandi ex ossicio perti re ad Saceta
dotem, prout colligitur ex Concit. Flor. in instrua. Aranen. , ct in c. constat de Consecr. dist. q. adeoque non obstante excommunicatim
112쪽
Quaest. IV. De Subiecto. Ar VIII 'I
catione ipsum praeserendum esse Diacono saltein quoad solemnem Baptismum; Statim impugnaberis, quia, cum hic sit se nio de Baptismo conserendo in casu extremae necessitatis, in quo etiam seruandus est ordo, quantum fieri potest, Diaconus est praeserendus, cum Sacerdos excommunicatus vitandus non possit milii stra re, nisi quando aliter Baptismus haberi non potest quae ratio in hac hy thesi cessat. Deinde , quando etiam ageretur de Baptismo solemni, Diaconus in data hypothesi est aptus, cum in eiusdem ordinatione dicatur, quia debeat ad altare inseruire, baptiZare, & praedicare,&,
cum ex consuetudine, ubi haec recepta est, hoc munus possit praestare, ut sentiunt
q. I. art. 3. de licentia Episcopi, vel Par chi, quod cert E siipponit potestatem in ipso solemniter Bapti Zanas , non video,
cur hoc praestaret non possit extante n cessitate,& existente Sacerdote excommunicato vitando, nec in hoc videtur necessaria esse licentia Episcopi, vel Parochi, nam, sicuti in simili casu extremae necessitatis non requiritur facultas Episcopi a - soluendi a peccatis respectu Sacerdotis ab Episcopo non approbati, ita, nec in allato casu necessitatis conterendi Baptismum talis facultas videtur necessaria. Dico secundo. A ministro excommmi nicato, sed tolerato licitum est petere, &Eκ eiusa recipere Sacramenta extante rationabili
licitum causa respectu petentis. Atidernus tract.2-en ab ex de Sacram .m genere q. . t.8. 7.8., Soche
Gummu -Matrim. lib.7. disp. 9. n. 8., Alterius lib. I. Iolen to in quarto dist. 22.1.art. ., ω alij plures, quidquid ex ad- Saeta uerso dixerint V qio de excommmcati
disp. I I. feti. , O alis. Ratio ex eo deducitur, qui , si quae esset iniquitas in tali
petitione , vel ellat ratione communicationis cum excommunicato , vel ratione cooperationis ad actionem iniquam eiusdem , ex neutro capite haec iniquitas p tens consurgere, ergo oce. Maior, vel in una, vel in altera parte est fundamentum aduersantium . Minor quoad primam partem probatur, quia ex allegata constitutione Martini V. in Concilio Constantienti sublata est quaecunque prohibitio
communicandi cum ex municato, quando hic non est specialitEr denuntiatus, devitandus; quoad secundam sie euine itur, quia iactendo huiusmodi Sacramenta maxime extante rationabili causa utitur iure suo in ordine ad bonum honestum, & ut te, nec eidem prohibitum est communicare etiam in Diuinis cum excommunicato
tolerato, & per consequens saltem indirecte permissum est excommunacato communicare in Diuinis cum e em petente, nam frustranea videretur ficultas concessa non excommunica toe communicandicum excommunicato tolerato, si denegata esset haec ficultas excymmunicato cλmunicandi cum non excommunicato; qui autem utitur iure suo, de lacultate vin- Soluun que concessa non dicitur cooperari alte- tur ratio rius iniquitati. Quod, si dicas, quod haec cooperatio in eo consiliat, quod excom tr riae. municatus toleratus non possit licite S, cramenta administrare obstante non s liam excommunicatione, sed etiam peccato, cui annexa est excommunicatio . petens autem ab eodem Sacramenta ipsum inducit ad ea conserenda, adeoque cooperatur cultationi, quae ex parte conserentis
iniqua est; Contra impugnaberis, quia, si quae iniquitas est in illa actione, tota se
tenet ex parte conserentis, nam requisitus debuit actum cotritionis Hicere,per quem se constitueret in statu grati. ae; nec e 1 municatio videtur posse obsistere ,cum eadem non obstante concessa sit facultas communicandi in Diuinis unde,si excommunicatus sibi per actu in contritionis non consuluit, peccatum est eidem imputamdum, non petenti.
Haec, quae diximus, procedunt etiam non extante necessitate petendi, dummin t
do interueniat legitima , & rationabilis Causas causa, qualis est spiritualis utilitas peten petenditis, quae regularitErest indistincta ab ipsa
petitione, ta collatione, cum potestas unicuique sibi confitendi de spectantibus ad
propriam utilitatem non ut alligata alicui necessitati, ex quibus insero a sortiori pysse petere , quando Vrget praeceptum aliquod Sacramenta sumendi, ut si petat Eucharistiam pro tempore Paschali, vel
Sacramentum Paenitentiae semel in anno. Hie oritur dissicultas, an, si duo face dotes aeque fuerint excommunicati, sed unus sit paratus Sacramenta ministrare , alter non, possit quis licite ab utroque indifferent Er Sacramenta petere, an vero teneatur a parato petere, admut, si a non parato petat, illicit E petat. Bonacina de Sacramentis in aenere dr'. I. q. 6. pMia.
existimat posse licite Sacramenta peti, siue a Sacerdote existente in laethali, siue in excommunicatione, siue paratus fuerit c, serre, sue non fuerit paratus, ex quibus videtur quoad rem praesentem posse inse ri, quod non magis influat ad dehonestamdam petitionem non esse paratum , quam esse ea ratum, adeoque posse indifferent)clicite peti sacramenta, siue ab eo, qui paratus est, siue ab eo, qui non est paratus, ML si et
113쪽
si eteni in respectu eiusdem non magis influit non elle paratum, .ac esse paracum, nec videtur magis influere res eiu duorum, quorum alter sit paratus, alter non.
Maderi us vero tract. de Oacram. in genere q. . art. 8. num. ΙΣ. sentit caeteris paribus
Sacramenta debere peti ab eo, qui est paratus adducta etiam ratione, quia dato, quod ea parte conferentis sic aliqua iniquitas , vel praesumptio iniquitatis, qua- ἡ tenus pollit elle dubium, ne actum contrii bu, Σ administratione Sacramento bii; Sa eliciat, respectu parati conferre non cerdoti potest dici, quod ad illam actionem in Lbus alte- quam inducat, quod non militat respecturo P illius, qui non est paratus, eum per peti- 00 cionem pollit induci. Probabilius cur . ter no , ALiderno crederem, debere peti a pete. Atili ' parato non solum propter rationem mox adductam, sed etiam ex eo, quod se paratum exhibeat , sit vehemens praesumptio,
quod per contritionein se disposuerit ad
digne minii trandirin. Dico tertio, a ministro criminoso puta publico, & no corin concubinario, seu usurario licitum est, petere Sacramenta, dc recipere extante r.rtionabili catis , . Acbitror ab hac opinione non distentire eos omnes, qui non dii lentiunt a praecedenti; dc rationes pro ea militantes viden-A ' - tur etiam pro illa militare . Solum reli-istro pu' iii gratii videtur facescere,quod huius-h ni ui criminosi, cum sint assueti illis cri-
ex e uis, ta mibus omni populo patentibus, non vilicitum detur poste ei se praesumptio, quod in coleii petere latic in Sacramentorum, validam sint eli-Sacr ci iuri contritionem , ac proinde duplex
ratio obtillat illi petitioni, nempe cooperatio sine vi l .i prob.ibili ratione rescipiscentiae , & publicum scandalum , quod
consiugeret ex illa adminii ratione, cum peruertit is continuata conferentis publice omnibus innotescat. Sed hoc non qbstante sistenduin eli in decretis; illa etenim peruersitas, si non retrarietur, adscribenda est malitiae non retractantis, non petentis, qui iurestio utitur in petendo, nece imputanda est culpa ex eo, quod prae sulitiptiue nouerit, huiusmodi crimin sum collaturum este non retractata illa iniquitate, quin potius noua addita, nam, sicuti non imputatur culpa petenti a publico usurario mutuum ad sibi subueniendum ,
quamuis aperth nouerit non esse mutuaturum , nisi cum nouo faenore, eo 'uia petens utitur iure suo, ita, nec videtur
culpa imputanda petenti a publico criminoso Sacramenta, quamuis nouerit, non Collaturum retractata per contritionem Peruersitate, sed potius repetita propter eandem rationem, quod utatur iure suo,
α n0n participet in tua actione, quatenus
mala est, sed quatenus bona . Haec tamen, quae dicta sunt, limitarem in duplici casu; primo, quando non urge' Limitaret aliqua necessitas,& rationabilis causa, tameα ω puta necessitas adimplendi praeceptum , in du vel magna aliqua utilitas ; nam unicuique bus casi mandatum est de salute proximi, & quan- 'do sine graui damno proprio, & sine carentia magnae utilitatis possumus damnum proximi euitare,ex lege charitatis tenemur id praestare; atque iuxta hanc limitationem procedunt V quo, de panit.
feci. I. versus Dein , & alij plurimi apud
Bonacinam de Sacram. ingen. disp. I. quali. 6. y II. I. n. 6. vers hoc tamen intelligitur et
Secundo , quando adesset coria alterius ministri illa nota non affecti; tunc etenim lex caritatis suadet, ut ab eo distrahamur, in quo vel malum, vel species, Sc praesuinptio inali probabiliter eotest adesi e , cuin postimus aliunde nobis coiisulere atque iuxta hanc limitationem procedunt
Ex hucusque dictis colligitur, quid di- A mini
cendum sit deministro, qui non sit not - stro nocirius,& publicus criminosus, sed peccatum publico
aliquod graue commiserit notum ei, qui crinam exigit ab ipso Sacramenta, extante probabili ratio: e, seu praesumptione , quod sit eadem Sacramenta ministraturus non eum praemissa contritione, an scilicet ab eodem petex. possint eadem sacra meta licite exigi. AD firmative etenim sentiendum est extante aliqua necessitate, vel ration ibili causa ;si eterum licite possint exigi a notorio criminoso,multo magis poterunt exigi a pec- ,
calore occulto; atque ita sentiunt Regianaidus lib. I. n. N S., Solus in quarto dist. I. q. s. art. 6. Intelligendum tamen est hoc
dictum cum duabus limitationibus mox
Hactenus de indigno ministro Sacra. mentorum Nunc de indigno eorundem susceptore, pro quo recolenda sunt illa o Ineapaet diuersa genera susceptorum indignorum, ad validἡ de quibus mentionem fecimus in principio reeiPien- huius tituli,& quidem loquendo de eo, dum Minqui incapax est recipiendi valide Sacra cramen menta, indubitatum est,eidem non posse conferri licite, quia talis collatio iniuriam selenda. inferret, & abusum Sacramenti, & frustraret ipsum effectu, ad quem est ordinatum : sic, si faeminae conferretur ordo, vel non baptizato alia Sacramenta, graue committeretur se Ailegium,cum esset abusus rerum sacrarum . Dissicultas est solummodo, quando est quidem capax recipiendi valide, sed propter aliquod deli tum , quo est affectus, non videtur posse
114쪽
Incipiendo igitur a peccatore occulto xςccat coo siderandum est, an petat Occultu, anio , ω quidem, si petat publice, ἐζ pMEn iunt eidem petenti deneganda Sacrati no sunt menta ; atque ita sentiunt Sanchet. de denegam Matrim. lib. 3. disp. I 6., Suaret disp. I 8.ua . sin. M, Madereus tris. Σ. de Sacram. m I nere q. .art. s. n. 3. , Rodriqueet in summa c. 68. cones. Σ. n. q. , Solus in quarto dist. I 2. I. art. 6., & ali; magis communiter.
Ratio ex eo deducitur, quod latia Christi Domini in administratione Sacrament in rum sunt certa, & infallibilis regula ab eorundem ministris obseritanda ; sed Chri- Euinei sus Dominus Iudae proditori occulto Satur exe- cramentum non denegauit, quamuisn
Pt' uerit eiusdem proditionem non solum si sit -- meditatam , & determinatam, sed
etiam iam imminentem, ergo eius ministri sequentes Magistri regulam poterunt licitε peccatori occulto puta kε petenti Sacramenta ministrare. Gundo, quia peccator occultus ius habet, ne eius fama publice denigretur, caeteroqui licitum es.set aliorum priuata crimina propallare, ergo ius habet, ne ob occultum crimen ei publice petenti denegentur Sacramenta, secus non leuiter eius fama denigraretur; Neque dicas, quod ipse peccator per n iram iniquam actionem illicitae petitionis,
publies tactae se contruiat in satu deni grationis propria: f mae, quam denigrationem sibi potius debet imputare, quam ministro deneganti, potionum, cum hic
teneatur ex alio titulo denegare, CDncur-
nte alio praecepto vitandi sacrilegam Sacramentorum susceptionem, quod praeualere debet praecepto non dies mandi in senerali alienum delictum; Contra enim
impugnaberis, quia illa noua iniquitas in petitione publica, si quae est, non demitius, uod habet peccator, ne propria infamia detegatur, nec tribuit alteri ius eam prodendi, potissimum cum potuerit ipse peccator in iliam actionem deuenire ad magis pro riam famam conseruandam, non prae eum ex Omissione illius actionis postet ori valet pro ri suspicio de aliquo crimine, quod praeceptum cipuε contingeret, si peteret Sacramenta urgente aliquo praecepto sumendi, vel aliqua circui a mia publicarum precum, pro qua alij omnes regulariter sumerent; unde dici non potes , quod se coni j ciat in statum propriae famae perdendae, nec O stat id, quod subditur de praeualeluia praecepti vitandi sacrilegam suscepti nem, quod certe praeceptum adimpleret denegando; non obstat, inquam, prim quia concurrente duplici praecepto, quin rum alterum respiciat operationem ali quam internam, S per aliud sanabilem, alterum respiciat operationem aliquam
. IV. De Subiecto. Art. VIII. 93
externam, & non aliundi sanabilem prae ferendum est illud, quod prohibet acti
nem externam, ex qua oriatur damnum
non sanabile, cuiusiniat est in casu nostro praeceptum de non denigranda aliena lama, sub quo comprehenditur implicit Epraeceptum de non ponenda actione, ex qua directe possit prouenire eiusdem alte. nae laniae denigratio, quod certε praeu lere debet praecepto requirenti internam
dispositionem consistentem in carentia actualis noxae laethalis, eum haec sit sanabilis per actum contritionis. Propter hanc rationem, ut supra innuebam, Lugur disp. I fect . s. num. II ., O Arri a disp. . Pa. DUM. p. inconcursu ducrum pro
cepti rum,quorum alterum sit cen an conficiendo Sacrificio, nis consciens sit ieiunus, se adhibeat sacras velles, alterum de non conficiendo eodem, nisi praemissa Confessione Sacramentis, arteriant, quod in casu ministrandi viaticum in periculo vitae constituto possit minister non adimpleto secundo praeripto praemittendae S
cramentalis Construonis Sacrificium coim ficere , S communicare extremE Edigentem, non autem non adimpleto primo, reddita etiam ratione, quod impedimentum peccati sit occultum, & remedium confessionis possit suppleri per contriti nem , carentia autem sacrarum vestium,otieiunii sit manifesta, nec alio remedio sanabilis. Secundo dici potest,quod tuamuis praeceptum de non cooperando ait
rius incato praeualere debeat praecepto vitandi iacturam alienae famae , in hac hypothesi primum praeceptum non vi, grat , cum conserendo publice petenti S cramentum non possit dici cooperari pe cato, sed ad summum illud permittero
ex iusta causa. Si vero peccator occultus occultὶ petat, tunc asserunt eidem Sacramenta deneganda esse Bonacina de Sacram Iem disp. I. ineuitὀφ6. punct. q. n. q. , Mademus tro. Σ. de Sa- Petenti cramm genere q. s. art. 9. n. II., qui pro se Pr babi
D. Bonaventuram ibid. an. 2. q. ,σ alios,
quibus libenthr adhaei eo . Rationem ex deneon. eo deduco, quia denegando, nec laedit ius, da . quod peccator occultus habe; ad suam. ramam seruandam, nec concurrit ad amtionem vel realem, vel praesumptam indignam petentis, ergo aebet ex hoc titulo eidem petenti Sacra inenta denegare. Antecedens quoad primam partem lacit Eeuincitur, quia, cum occultE petat,per negationem eius occultum delictum nulli detegitur, nec eius fama in aliquo deni gratur; Qui , si dicas cum solo
dist. I L. q. I. art. 6. peccatorem occultum
non solum habere ius, ne laedatur eius fama
115쪽
ma in denegatione Sacramentorum , sed etiam habere ius ratione Sacramenti Baptismatis, ne ei alia Sacramenta,& pr.ecipue illud Eucharistiae denegentur; statim impugnaberis, quia per occultum crimen ius, quod habet ad Eucharistiam,&ad alia Sacramenta remanet suspensium quoad exercitium, ne licite ea suscipere possit quousque obex austratur per debita proportionata media ; unde constante de crimine, nec constante de remintione obicis, non est intes rum ei petere, nec Sacerdoti debitum ei conferre , nisi sertior ratio ipsum compellat ad conserendum, quae ratio compellens considerari non potes , quando occulte petit. An - 1 tecedens etiam quoad secundam partem Rationes sic euincitur, quia constante Sacerdoti de Pro asscr- crimine, ncc constante de prae habita Sa sui. io ' cramentali Consessione, immo stante cernes obie titudine de eadem non prae habita, ipsi Sa dolum. eramenta denegando impedit iniquam Sacramentorum susceptionem, vel veli mentem praesumptionem eiusdem ,& certe ad silc ilia pedieridum tenetur, quia Sacerdotes sunt tantiam dissipensatore, mysteriorum Dei, nec postulat panem filiorum
sumere, & dare canibus ; Neque dicas prim6 , quod possit praesumere, quod ante petitione in praemiserit actum contritionis , quo se disposuerit ad digne silisci piendum ; secundo, quod ipse Sacerdos
conferendo Sacramenta non cooperetur
iniquae susceptioni, cum ipse, quantum est ex se, praestet actionem bonam, & honestam, & iniquitas, si quae est, se teneat
dumtaxat ex parte inique sumentis; Onera enim iii, pugnabcis,quia licet percontinionem se disposuerit, tenetur tamen ex
voto implicii E in ipsa imbibito ante susceptionem aliorum Sacramentorum, liferi potes , etiam Sacramentalein Constitionem praetim tere ', hoc etenim exigit tutior regula sumendi digne Licramenta Vnde c oncri Trident. F D. 13. c. 7. ex Pres,chabet Ecclesiastica autem consuet do d clarat eam probationem necessariam esse , ut nullus sibi confrius mortalis peccati , qua/nuis sibi contritus videatur praemissa Sacramentali Confessione ad sacram Eticcarimam accedeis debeat vnde Sacerdos poterit denegare donec per Sacramentalem Confellionem fuerit cxl latus, nec magis ossicit id, quod secundo oco dicebatur de non cooperatione, quia, quamuis daremus proprie non cooperari iniquae illi susceptioni, tenetur tanam , quando sortior aliqua ratio non urget, quali esset praedicta de non propallando culto crimine, quantum poteli, in alio actionem iniquam impedire hoc suadente lcge caritatis,vel sorte etia proprio ossicio.
Haec tamen, quae diximus de peccatore 2 socculto occulte petente , intelligenda sunt cum aliqua limitatione, iii si scilicet Sacer is dos nouerit tantum des ictum ex Conses sione Sacramentali eiusdem indigne, S nouerie occulth petentis ; tunc etenim non potest ex c on- uti notitia illa habita in Confessione illum expellendum ab aliorum Sacramentorum susceptione ; caeteroqui nimis odi sa redderetur consesssio, & ficile ab ea homines retraherentur , si ci gnoscerent Confessarios uti notitia in conseilione habita ad illias coercendos. Nec solum Sacerdos poterit denegare Sacramenta peccatori Occulte petenti, quando petiti a ni coram ipsi solummo- 2sdo, sed etiam quando coram duobus, tribus aliis, qui fuerint aeque conscii, ac lSacerdos, illius delitii. Ratio ex eo dedu--e citur, quia in hac etiam hypothesi noxia iam domconsurgit diffamatio exdel tio, cum ad hus co stantes illud nouerint, & scuti, si delic is detum esset notorium etiam publice petenti, estem denegada Sacramenta, ut infra late videbimus, ira, si ellat notum tribus, vel quatuor, & coram ipsis Sacramenta peterentur, eidem essent deneganda, quia in neutro casii ex illa negitione eius fa-lna denegraretur, cum iam es Iet apud illos denigrata. Maior dissicultas esset, si peccator tribus tantum, vel quatuor consci' de eius peccato coram iptis a Sacerdote ite incoi scio,&duobus, ves tribus aliis non consciis peteret Sacramenta, an haec ellent eudem deneganda. Ratio dubitandi ex eo videtur consurgere, quod, ii deneget, videtur eiusdem frinae derogare per tacitam propali Mione in delicti resultatem ex
illa de iug Hione ; si non deneget, videtur propriam famam denigrare coram illis, qui conscii suiu illius delicii, cum se ministrum ind gnum ostenderet, ininistrando indigno. iiiii ac sentienduin eli,nni posseden gare petenti coram illis. Ratio ex eo deducitur, quod supra dicebamus, nempe per talem negationem laedere ius, quod habet peccator, ne eius fama laedatur apud eos, qui ruuie senti uiit de ipso, vel saltem malam non habent de ipso optinionem, ergo non rite ii luith denegare. Neque hie audiendi sani, qui dicunt, ile- negandum esse Sacramentum Eucharist in peccatori occulto petenti a S icerd 3ια coiistio delicti eiusdem coram ministroes iisdem Sacerdotis penitu, ignaro delicii, eciti selix, ex quo postea inierunt, quod etiam dene. ou ganduin sit petenti coram aliquibus ii bus non sciis ipsius criminis, & coram aliis peni Cori sciis tus ignaris. Non, inquam, audiendi sunt,
primo, qui. dato etiam antecedente ne ζ gaiida eli absolute consequentia : nam
116쪽
Quaest. N. De Subiecto. Art. VIII.
adeo Henricrura. M. 8. de sebarissia e. s , si a contrario sensit dedueanturA com&alii, qui illud antecedem admittunt, cludent euincunt; Ideo enim peccatori illud adimittunt, quia existimant mini- occulto publice petenti concelsum cil pos-urum cum celebrante constituere dunua- se Sacramenta conferri, quia, si denega-xat vitam personam moralit Er in ordine remur, eius famae grauis nota inurer ad illud ministeriuin, quod verisicari ne- tur, & ideo negatum est eidem occulte ruit in ordine ad alios adstantes. Secun- petenti posse conferri, quia ex uno capite 5. Quia non ita verum est antecedens. eius fama non laederetur. 6c ex alio in ia- sicuti sibi confingunt; habet enim ius ipse petens, ne eius fama apud ministrum penitus ignarum criminis laedatur,& falso adstruitur ministrum constituere moraliter cum celebrante unam personam , nam dato etiam, quod in ordine ad tale ministerium pollit dici, quod unum principium
constituat, cum sit adiutor eiusdem celebrantis , in ordine tamen ad alios effectus
disparatos non potest dici quid unum
cum celebrante, quod potissimum verisi-catur in ordine ad famam petentis Sacramentum, cum in hoc non communicet
cum Sacerdote, & si petens laedatur quoad istam apud ministrum, laeturam patitur diuersa in , perinde, ac si pateretur apud alium ignarum, qui non esset minister. Ad illud, quod dicebatur in ratione dubitandi, quod scilicet lese Sacerdos ministrando Sacramentum indigne petentioobos r id deretur in fama apud adstantes, qui ii
' uerunt petentis delictum , quasi sit in Lquus dispensator mysteriorum Dei, dicendum est, hanc notam vitari ex eo, quod adstantes conscij delicti debeant rationabiliter arbitrari, Sacerdotem conserre Sacramentum propter praesentiam aliorum , qui delictum non nouerunt, ne apud
eosdem scandalum ingeratur , & petentis bona opinio laedatur, quo statue nulli ia turae subiacet fama iacerdotis conscirentis .
Prosequendo iam sermonem a peccat o re Occulto ad peccatorem notorium prae-xi publi- in principio huius tituli, ad
co.&no- uerto, peccatorem notorium posse etiam
torio sue esse in quasi duplici disserentia ; alium, qui deneg1- est insectus delicio dumtaxat actuali, &utique notorio,& publico, ut, si quis alterum occiderit in publico foro omnibus, vel maiori parte populi videntibu&,ves publice Clericum aliquem percusserit &c. alium, qui est insectus delicto habituali notorio, & publico , cuiusmodi est publicus usurarius , & notorius concubin, rius dic. Qua modocunque fuerit notorius peccator, eidem siue publice, siue occulte Sacramenta petenti sunt deneganda. In ' hoc communiter consentiunt, & signanter I ualitiis de Sacram. ingen. c. S. con I. I. Titigianus in quarto dist. 9. q. I. an. II., Fit linitus tract. I. c. s. q. I 2., Mademus trae LM de Sacram. iugo. q. I. MLy. n. I9. Rationes,
quae de peccatore occulto tueriin allatae,ria quod amodo Sacramento inferretur, dum conferretur indigno, sed quando peccator est notorius,& publicus, siue e teret occulte, siue publice, per negati nem , nec eius fama denigraretur per prinpallationein delieii, cum hoc iam sit iam torium, nec sar actitas Sacramenti per collationem indigno grauiter laederetur , ergo dec. & iuxta hunc sensum benε dicitur Matthaei ' H inte sanctum dare cauibus ; & margaritae non sunt proijcienda: ante porcos, quia ultra irreuerentiam S cramenti scalida luin in adstantibus non ignaris delicii ingereretur non modicum. Hoc tamen hic aduertenduin est, qu d, quamuis mccatori notolio, siue sit talis tantum actualiter, siue habitualiter sine is deneganda Sacramenta, quomodocunque Intelligem tantur, hoc tamen intestigendum ut, donec re- donec resci puerit. Sed qualis debeat esseis stipuitat. haec restipisci alia, & quibus qualitatibus assecta,ut possit eidem Sacramentum conferri, dicendum est, non quamlibet susticere, sed diuersam iii ordine ad uiuersos, & quidem, si loquamur de usurario not rio, &habituali, non sufficit, si paeniteat, sed primo debet usuras restituere, vel id θneam cautionem praebere, vel ipsis creditoribus , sit fuerint praesentes, vel ordin rio loci, vel ipsius vicario, vel etiam Paroco coram testibus, si creditores fuerint absielites, prout habetur in c. quamquam 3 de timis; loquendo de concubinarias iam Qualis torijs vitra alia paenitentiae signa requiri, tur, Ut concubinas c domo cijciant, ipsis Sacramenta possint conserri; & si fueritat Clerici concubinarii notorij, de iure antiquo requirebatur absolutio assis. pensione, cum ab ipsissem facto incurro
retur , modo tamen ex thspositione Conril. Trident. sess. 2S. c. I . per quod teste Bon cina de bis, quae pertinent ad Gum Matrimon.
q. q. punct. ΙΦ i. I9. ius antiquum corre
tum est, non requiritur talis absolutio. nisi postquam censura per se latentiam tuo .rit illata ; In ordine ad alios peccatores notorios talis resti piscentia requiritur, ut quoquo modo publice constet; nec in hoc amplius immorandum. lum pro complemento eorum, quae pertinent ad hunc titulum, remanet inquirendum , quandonam delinquens, seu delictum dieatur sussicien thr notorium, ut, sue Sacramenta petantur publice, siue o
117쪽
cultis, tens sit ab eisdem arcendus pomitato casum quo delinquens , seu delictum suerit diffamatum, vel per iuridicam confessionein eius leni delinquentis in iudicio,
Quomo- vel per Iudicis sententiam latam secundo delic- dum allegata probata, vel per euidentum di- publice constantem, adeo ut nul-ς3xur Πο , tragi uersatione possit iudicium caelari ; μφ' in hoc etenim, seu his casibus nemine disceptante delinquens, seu delictum habetur pro notorio . Solum dissicultas est, quando delictum praecisa quacunque sen- , tentia, iuridica confestione, & euidentia rei publice resulta e est publich coni illum, non tamen fuit ab omnibus cognitum. In qua dissicultate nonnulli asserunt, sufficere, quod fuerit in aliqua Parochia iam tum sex , ut dicatur notorium ; alij requirunt, ut saltem decem innotuerit. Alij
plures requirunt . Nos arbitramur, hoc arbitrio prudentum remittendum , qui pensato numero populi, vel uniuersitatis,
vel Collegii iudicet , an dici possit pii bli-
cum , an occultum, quod etenim res eiuingentis populi potest dici occultum, respectu viciniae minori hominum numero
constanti, potest dici notorium; unde faltem maiori parii viciniae consideratae se- .cundum se dcbet delictum elle notum , ut . iudicetur publicum, seu notorium. Nec obsunt ea , quae supra dicebamus, quod, si scilicet Sacramenta ab indigno petantur
coram quinque v. g., quorum irre sint con-st ij delicii, & duo ignari non sint eadem
Sacramenta denegada propter duos igna-TOS, nam ex hoc videtur deduci non sufficere ad notorietatem, quod delictum sit cognitum maiori parti; si enim comparative ad quinque non susticit, quod tribus innotescit, nec computatiue ad viginti videtur susticere , quod sit notum duodecim, S sic respeetiue ad maiorem numerum seruata proportione poterit argumentum extendi. Non obsunt, inquam, quia iam torietas non est desumenda solum compara liue unius partis populi ad aliam partem , sed etiam a numero, quo constat Vicinia ; si eteni in vicinia constaret tantum quinque, vel sex, es delictum tribus innotesceret non esset abiblute dicendum publicum, & notorium, quia notorieta, respicit non numerum exiguum cognoscen- Solvitur lium, sed numerum egregium, S consi--argume- derabilein. Deinde in casu , de quo nos 3 m QP locuti fuimus in praecedentibus, non sup-
situm, posuimus , quod vicinia illa constaret dumtaxat illis quinque personis, sed longe pluribus, sic quod solum in loco, quo pec-
. cator pectjt . iacramenta, fuerint praesen-tra quatuor, ves quinque, quorum tres ellent conscii deli. ti, in qua hypothesi di-λunus,delictum non esse taliter notorium,
ut possent ratione eiusdem petemi negari Sacramenta, quia notorietas non est e sumenda comparative ad illum hominum numerum ibi praesentium , sed ad numerum malorem totius viciniae.
Hic excitant DD. diis cultatem, an, si peccator esset notorius in una Ciuitate, vel Oppido, vel in uno Collegio, seu uniuersitate, & accederet ad aliam Civitatem , Oppidum, Collegium, seu uniuertata tem , S ibi peteret Sacramenta ab eo, qui conscius ellet notorietatis eiusdem in loco, a quo recellit , eidem in tali loco
menta. Solus in quarto dist. ΙΣ. q. I. art. f.,
cile cidem Sacramenta deneganda , quia in loco, in quo petit, non est notorius, scretinet ius ad propriam famam consertiandam , quam propterea Sacerdos non potest denigrare iacgando petita Sacramenta . E contra Suareae disp.,sect. S.
concl. , Bonacina de Sacramentis in genere
disp. punct.q. v. I 2. vers.sed mihi contrarium , semiunt elle eidem Sacramenta
neganda, quia, sicuti infamis in uno loco a milit ius ad famam ubique, ita peccatoc
in uno loco notorius ius ad eandem famam intelligitur alnisiisse. Arri a disp.2 I. quamuἰs cum hac secunda opinione prointer eandem rationem consentiat, . adducit
tamen casum, in cuius decisione sibi parum constans videtur ;ail erit enim, quod,
si aliquis Religiosus sit in aliquo Monasterio publice diffamatus de aliquo enormidet leto, S dum alius Religiosus publichcelabret extante magna saecularium multitudine, ille accedat ad Eucharistiam su-niendam non pi 1lit Sacerdos celebrans cotiscius illius delicti, non obstante nos rietate in toto Moualterio, eidem Sacramentum dei zgare, ne ipse iii apud eosdem saeculares diffamet, apud quos retinet ius Dinae. Parilin , inquam, in hoc sibi constans videtur ; si etenim ius ad famam recpectu R ligiola in toto Monasterio dissa- Si ree 'mati viget quoad saeculares extra Mona clat a lo- sterium , quibus non est notorium delic lum, non video, cur idem ius ad famam res diu dimittarii in una Ciuitate , vel Oppido non debeat vigere extra talem ad alium Ciuitatem,ubi delictuin non est eognicum , noci sunt vel igitur Arri ag i deneget in utroque is eidem casu Sacramenta elle deneganda , vel negRDd Concedat in utroque casu elle conceden S cras e
da. Probabilius in hoc sentio, extra Cita ''uitatem, vel Oppidum, in qua , vel quo
delictum est notorium, s. acramenta nomis
esse deneganda in loco, vel Ciuitate , in quo, vel qua notorie non constat de tali delicto , non enim arbitror, quod ex
118쪽
Quaest. V. De Ritibus. Art. I.
uno loco, am erit etiam in quocunque alio loco.
De Ritibus in Confessione Sacramentorum seruandis. ex eo, quod ius amiserit ad lamam inia Data est potestas Eeclesiae mutandi circa .
administrationem Sacram toru .fatuet
eorum substantia. 6. Plura christus stete in institutione Sacra
mentorum , quae non struanti ', ut riatus. 7.
Discrimen inter potestatem collatam Ecclesia determinavi materiam in Sacramem imito Ordinis, O potestatem eidem collatam instituendi ritus . 8.
Acramenta, dum conficiuntur, Assignantur fines , si quos fuerunt indum seu administrantur , ritus, & imi modi ritus. 9.caeremoniae ab Ecclesia praes-
' ω-- - .. Vplex genus rituum; alterum eorum,
criptae comitantur, quae, licet non ae necessitate Sacramen- . sint de necemtate , vel substanti & ad eiusdem estentiam pertinent, sitate praecepti , & pertinent solum ad munt cae- ornatum , & decorem , assignant D D. remoniae. Primum genus improprid dicitur rituum non genus, cum ritus ex genere suo importet solemnitatem per textum ιn l. 2. Τ. de in stantiam. osc. testam. , ct ibi glosa, & regulariter
versatur solum circa extrinseca, ea autem,
eorundem Sacramentorum , Conserunt tamen ad eorum decorem , &ornatum, vel tanquam dispositiones, vel tanquam ornamenta, vel tanquam
pedisequae; & licet Christus Domi
nus Sacramenta instituerit non cum tot rituum apparatu, nec tot caeremoniarum consortio, contulit tamen quae pertinent ad essentiam, & sunt de s
Ecclesiae eius sponsae potestatem eos- necessitate Sacramenti , cuiusmodi sunt dem, seu easdem in lituendi, ut quae vertantur Circa i ipse substantialiter contillit, illa ac secundum genus, quod cidentaliter perliceret. De a s riti- proprie est tale, eiusdem essentiam per sua hiis , & caeremoniis in hac quaestio- ptaedicata propria inquirimus, & hoc prone post examinatas eorundem sub- prima parte tituli; pro qua sit
stantias disserentiis , sed quia diueo Ailartio I. Ritus proprie sumptus est ἀει caeremoniae, & ritus in ordinet l ud diuersa Sacramenta sint prae rip' nistrantur iuxta Ecclesiae praescriptu .
tae, nec vacat de ungulis ungillatim Suareae tertia pari. disp. IS. t . 3. sect. I. squaestiones instituere, cum de singu- Bellai minus lib. 2. de Sacrament. in genere Iis erit sermo , dum de singulis Sa- c. 26. ,σalu fatis eommunit, .cramentis in particulari , ideo nos Probatur, S expliciitur. Diciturrestringemus ad easdem in genere, - ,σ ἰ fa, quia, cum huiusnam
si i a - . di ritus Ordinentur ad Sacramenta, quae
se uti solum hic de Sacramentia in instituta sunt in signis sensibilibus,& ma-
Quid sit ritus , quo iure induetus,& ad quemnam esse
SUMMARIUM.terialibus, utique debent consistere in aliqua actione externa, &cum sint ordinati ad modum colendi Deum, vel ad eius cultum, debent ad Religionem pertinere, S propterea actio, in qua consistunt, debet esse Religiosa . Per has particulas ' :huiusmodi ritus conueniunt non solum i cum quacunque actione sacra, sed etiam cum ipsis Sacramentis , quae important. pctionem externam, & Religiosani. Diasaid Veniat nomine ritus, prout pertinet ad Citur, qua decor ,-ornatὰ Sacramenta com 3 rem praesentiem. I. sciuntur, quae verba non intelligenda sunt Desinitio propria ritus. relative ad esse , seu substantiam Sacra . Explicatur per suos terminos definitis. 3. mentorum , quatenus intrinsecE Sacra christus Dominus alιquos ritus instituit,alios menta ipsa constituant, sed relative ad definitio remisit Ecclesi instituendos. ornatum ,& persectionem ex Ninsecam, Ritus , qui non pertinent ad substantiam , sub qua ratione disserunt ab ipsa substan- 2 uit Sacramentorum, regulariser sunt tantum tia Sacramentorum, & propterea se ha- , . de iure Ecclesiastico . s. bent tanquam rationes quoquo modadif- . . ia. N 'ferem
119쪽
serentia ire . Dicitur, iuxta praescriptum E lesiae, non quia omnes ritus pertinentes ad confectionem Sacramentorum sint
ab Ecclesia instituti, cum plures Christus Dominus instituerit, sed quia pro maiori parte Ecclesia ipsa instituit, &praecepit
seruandos, ω pro alijs obseruantiam per sua praecepta mandauerit. Sub hac definitione comprehenduntur omnes ritus, quorum alij pertinent ad maiorem signincationem Sacrame torum, alii praecise ad ornatum, alii ad dispositi nem tum conficientis, tum suscipientis, ali; ad remotionem obicis,alis referuntur
ad tempus, alij ad locum, de quibus omnibus singillatim, dum in particulari diaritibus singulorum Sacramentorum. Hi
autem omnes, quomodocunq, referantur,
consistunt in actione externa,& religiosa relata ad decorem , & ornatum Sacra- meritorum, licet aliqui directE, alii dumtaxat indirecte ad talem perfectionem Ordinentur ; semper etenim ratione termini, ad quem referuntur, important actionem Resigiosam. Pro secunda parte tituli aduerto, quod 4 Christus Dominus in institutione aliqum Christus ruin Sacramentorum aliquos ritus serua, i inuti,' uerit, aliquos praeceperit seruandos a sic institute institutione Sacramenti Baptismatis
alios teli' praecepit re ectu adultorum ipsorum inquit Ecia striictionem in fide. Ite, docete omnescissae. res bapti cantes eos in nomine Tatris cte. sic
in institutione Eucharistiae benedictionem praemisit, oculos ad Deum Patrem Omni
potentem eleuauit &e. quae tamen non
pertinent ad substantiam, seu essentiam
Sacramentorum. In uniuersum tamen
potestatem Ecclesiae contulit instituendi,& mutandi circa Sacramentorum dissipensationem, quae in Domino expedire iudicauerit salua tamen illorum substantia . ut definitum est in Concit. Trident. Hic igitur inquetendum remanet , an huiusmodi ritus sint de iure Diuino, an tantum de iure Ecclesiastico . . Assertio II. Ritus non pertinentes ad substantiam Sacramentorum regulariter
R. hui, loquendo sunt dumtaxat inducti de iureri ερ sunt Ecclesia stico, nou Diuino. In hanc com
de iure . muniter consentire videtur DD., dum in-
Ecclesiis. quirunt ad quemnam effectum huiusmodi nico. ritus fuerint ab Ecclesia instituti. Dixi, regularis r loquendo; non enim negauerim aliquos esse de iure Diuino, ut praecipue est instructio adultorum in fide ante col- s lationem Baptismatis. Probatur, quia ex allegata dispositione
s hi sis Concit, Tridentini est facultas in Ecclesia
indueedi, i in nouandi, & mutandi circa Sacra di muta mentorum dispensationein omnia silua . ei. eorum substantia, sed haec facultas no
competeret, si ritus essent de iure Diuint, inducti, ergo, quia isti supponulitur dumtaxat de iure Ecclesiastico inducti. Minor probatur, quia ea, quae sunt de iure Diuino non subiacent dispositioni, & auctori. tali Ecclesiae. Dices prim6, plerique ritus in instit
tione aliquorum Sacramentorum fuerunt
a Christo Domino seruati, ut in praecedentibus obseruauimus in institutione E charistiae, in qua praemisit benedictionem materiae consecrabilis , & eleuationζ Christus mentis indicatam per extollentiam Oculo' secie, quarum ad Deum Patrem Omnipotetein&c. non Ier
ergo aliqui salte in ritus fuerunt a Christo uantur, Domino instituti. Sed contra, 'uia non ut ritua. Omnia, quae Christus Dominus in Institutione Sacramentorum seruauit, habendi sunt tanquam ritus seruandi in confecti ne eorundem, ni si ab Ecclesia eraecipiantur, ut ritus; sic Christus Dominus in institutione eiusdem Eucharistiae praemii sit lotionem pedum discipulorum suorum .esum agni, Termonem habuit &c. nec tamen haec omnia seruantur, ut ritus, nec
in consectione, nec in dispensatione eiusdem Eucharistiae. Qua inobrem dicendum, quod id, quod Christu Dominus ex M. nedictione panis, & vini, in eleuatione
oculorum Sc. exemplariter fecit, Ecclesia instituerit pro ritu seruando.
Dices secundo, quod, cum Christus D minus quoda inodo in genere, & indeter- Stainate ritus praeceperit, & potestatem Nori mi contulerit Ecclesiae eosdem determinandi
non sint dicendi ab Ecclesia instituti, Sinducti, sed a Christo Domino, ea proportionali ratione, qua, cum Christus in- gnantiui tuerit ordinis Sacramentum, & mate- materiirialia reliquerit inde termina tam sub po ordinii, testate Ecclesiae eandem materiam determitiandi, & Deus in lime naturae remedium originalis posuerit relinquendo limminibus potestatem designandi signa, non tamen Ecclesia dicitur induxisse Sacramentum ordinis, nec homines in lege naturae instituisse remedium originalis. Sed contra, quia in institutione Sacramenti ordinis, & remedi; originalis in lege naturae Christus, & Deus solum Ecclesiae, te hominibus facultatem concellerunt determinandi materiam, & signa,quibus alligarunt vim conferendi gratiam , & remissionem nulla existente potestate in eadem Ecclesia, & hominibus augendi gratiam ; in facultate autem concessa Ecclesiae instituendi ritus, & caeremonias, eum isti, seu istae non habeant conseris
re gratiam ex Opere operato, plenam
tribuit auctoritatem , adeoque respecta istorum Ecclesia dicitur institutrix, non autem respeetu Sacramenti Ordinis ,
120쪽
uaest. U. De Ritibus Art. ΙΙ. Quaest.
de remedii originalis. Pro tertia parte tituli respiciente causam finalem extrinsecam, propter quam huiusmodi ritus, & caeremoniae in con- Dctione , de dispensatione Sacrament rum fuerunt in Ecclesam Dei inducti, seu inductae sit Assertio III. Ritus , & caeremoniae seruandi, seu seruandae in consectione Sacramentorum ob triplicem potissimum finem fuerunt in Ecelesiam Dei inducti. Primus est assignatus in ipsa definitimne , ut scilicet decoct, de Ornat E Sacra- menta conficiantur : congruum etenim v, shri me ζsin, ut quo ma Iis actio principa- ob duo, est , i .ruauiatum actionum, quae fistunt indicent dignitatem, sortiatur .mudhinducti etenim sumpta , de sine comitatu apud huiti sim homines quodamodo vilesceret . Hinc diritus . in Sacrificio Missi saerae vestes Sacem dotales. adhibentur ad indicandam excellentiam mysterii peragendi ; in Baintismate vestis alba, ut i icetur regent ratio , S status innocentiae, qui per nouum hominem induitur. Secundus est , ut in modo colendi Deum fideles conueniant ; ritus etenim maxime videntur pertinere ad Dei cultum, cum ordinentur ad Sacramenta , per quae potissimum Deum veneramur, de eius excellentiam recognoscimus , &licet eadem sacramenta omistis ritibus inducerent ad unum modum colendi Deum, non tamen ita expresse, de signa- - te inducerent, scuti fit λr externas caeremonias.
Tertius est, ut, cum ipta Sacramenta ad uberiorem ipsorem esse, tum exigant in conficientibus, de suscipientibus, simulque adii Mitibus deuotionem, per eosdem ratus fideles ad eandem excitentur, cum
huiusmodi ritus virete praeses rentes, nedum ratione actionis, sed etiam ratione termini, speciem sacri, de Religiosi, ut L: que conferunt ad eandem deuotionem. excitandam.
Sub quonam onere in consectione, ι& dispensatione Sacramento rum ritus praescripti, sint seruauis dias UMMARIUM. considerabilia circa titulum. I. Omissio rituum, si sine tantum sub eo lis, non est Heca nos. Explicatur, in quo sensu accipisndum sit cometrium Widentinum. Ratus, Pi eadunt sub late , me scripta , sue non scripta regi laristi Gigavit sis graui. q. Ex lauitate materiae , ct inconsideratione eorum omisso potest esse lauis. s. Omissiones illorum rituum , qui inducti funia significationem ea genere suo sunto uiores illis, qui solum sunt inducti ad ora
Ritus, qui inducti sunt ab Eolesia eo Sacramota nec statis, urgentis necti late possimi omitti sine eulpa. 7. Expistatur in eamus particularibus. 8.
Etiam ritus pertinentes ad alia Sacrata πω tantae urer atis imminente momtis periculo omitti possunt sine culpa. REMeptro ad mox dicta. IO.
ΡLura sub hoc titillo plenam ipsius
discussionem veniunt consderanda,& primo, an huiusmodi ritus cadant sub di praecepto, an sero tantum stib cqiislio, α an rubricae illos statuentes sint Prae--ti ceptiuae, an vero stilum direci lux . M- tulum eundum, an Sacramenta conficienda sint necessitatis, & urgente necessitate, non vero tantae necessitatis, nec illa urgente. Tertio, an huiusmodi ritus versentur ci ca materiam grauem, S considerabilem, an vero circa leuem , & non .ranti m mcnti. Quarto, an illi citus sint instituti propter sacram fgnificationem, an s lum propter aliquem extri Meeum dem rem, & ornatum. Hinc Di coeptimo, si ritus aliqui cadant tam tum sub consito, & rubricae illos statue tes sint tantum directivae, omissio eorum dem in eoniectione Sacramentorum non ovi sunt est peccaminosa, sic quia in Sacramento Iolum Paenitentiae dicitur esse tantum de con ub conastio, non de praecepto, quod praemittam tur preces, tui cte. Indis em g ' Ω- σα ideo , si omittantur non erit
omissio peccaminosa, quod idem die de alijs sinulibus. Ratio est, quia ea, quae sunt tantum de consilio, non obligant sebN α pecca