장음표시 사용
211쪽
Ios venire ad me, talium enim est Regnum C tirum ι itena ex illo eiusdem Matthaei i8. Advocans Iesus paruulum statuit in medio eorum , em dixit, nise Giciamini sicut par- milus se , non nitri initis in Re num Caelo--m; neque arbitrandum est iuxta nonnullorum interpretationem Christum Dominum ibi nomine paruulorum intellexisse solummodo humiles, & simplices corde, unde adultis dixit : esticiamini sicut paruulus ista, quod nequit intellisi, nisi secundum simplicitatem a Non, inquam, arbitrandum est, quia, licet in sensu spirituali, & mystico possint illa verba intellisi, secundum sensum tamen literalem, qui in sacris paginis magis est attendendus sonant paruvios, & infantes; unde D. Epiphanius ponderans illa verba Mattheti i8. dixit: Ne solum puerorum esse intelligeretur RUnum Caelorum,& non omnis aeta-
. tis,ab ipsis quidem initium facit; his vero, qui similes ipsorum sunt, largitus est, Vt cum ipsis habeant haereditatem; si enim hi, qui secundum ipsos sunt, habent re- gnum, quanto magis illi, qui exemplariaiunt eorum, qiu secundum ipsos sunt 3 ex quibus omnibus infero, ergo, si sunt capaces Regni Caelorum, erunt etiam capaces Bapti i, sine quo non possunt consequi Regnum Caelorum, iuxta illud Ioannis 3. quis renatus fuerit ex aqua, O Spiritu Sancto non potest intrare in Regnum
Dei, quod dictum non limitatiue resertur ad adultos, sed indefinitε ad omnes, cum sit remedium pro omnibus institutunia prout constat ex latitudine sermonis. Secundo quoad eos, qui dixerunt pa
uulos ante usum rationis non indigere
Conuina Baptismo, eo quia ante illum non concitur eti1 trahunt peccatum Originale; aperth con-arror aD stat de falsitate, resultante ex regula ge- serens nerali edita ab Apostolo, Omnes in Adam Puς φ . necauerunt ; qui autem dicit omnes, nul-x itioni, e cludit. Deinde nulla est ratio obn eon- paruuli debeant excipi ab illa retrahere gula, potissimum cum idem Apostolus di-
originale cat. Omnes nάscimur iij irae, dum autem
. nascimur,certo caremus usurationis.Ru sus ad contrahendam hanc noxam non
est necessarius aliquis actus propriae viniuntatis, sed lassicit, quod voluntas prinpria sit moralitEr translata in illam Ad mi, ad quam unionem parum referre potest, quod sit voluntas adulti, vel paruuli. Tanae haec falsitas euincitur ex CPcil.IL Milleuitano celebrato anno salutis I6.
per quod definitur pueros mere Baptismo ad deletionem peccati originalis, quod ex Adam traxerunt, & ex Concit. Constantiensi celabrato anno salutis I I s. sub Ioanne XXIV. mille, & amplius ΡΥ. ubi
idem definitum est. Ulterius ex Coactu
Trid. sub Paulo III. sess. s. in decreto peccati originalis, ubi sub anathemate damnat dicentes pueros ante Baptismum non habere peccatum originale, & consequenter non inere Baptismo. Tertio falsitatis conuincuntur illi, qui dixerunt, non posse conferri Baptismum, nisi simul conseratur Sacramentum Eucharistiae ex eo, quod nec in institutionera illi, ques Baptismi, nec in praecepto, nec in pr asserunt mulgatione eiusdem facta sit mentio ulla Eucharistiae, ut legenti est manifestum, Eois inec ullus est assignabilis textus, qui con-
uineat necessitatem coniunctionis huius Euehari modi Sacramentorum . Accedit, quod ilia. longE ante institutum est Sacramentum
Baptismi ab illo Eucharistiae, si quidem.
illud, visupra asserebamus, institutum est, quando a Ioanne Christus baptizatus est in Iordane ,& istud in ultima caena,& tamen antecedenter ad caenam discipuli baptizabant, ut legitur Ioarmis φ ergo non est necessitas, quod in collatione Baptismi conferatur simul Eucharistia. Falcem demum huic errori immisit Concit. Trid. dum se . 2I. can. Φ damnat sub anathemate, Si quis dixerit paruulis, antequam peruenerint ad annos discretionis, necestariam esse Eucharistiae communionem,& ex alio ' , capite PD. I can. I I. sub eodem anath male damnat dicentes paruulos eo quod actum credendi non habent sceptotismo inter fideles computandos non esse , ac propaerea , cum ad annos discretionis peruenerint, esse baptizandos; ex quibi' euincitur baptizandos esse, antequam eis permittatur usus Eucharistiae. Ad argumenta,quibus innitebantur hpretici huius falsitatis auctores,vel fautores,
nunc rς ndendum, & quidem ad pri-
mum desumptum ex verbis Matthaei. Qui erediderit, ct baptivitus fuerit oec. Euntei rationes.
docete omnes gentes baptidantes, dicendum est ea verba, euntes docete omnes gentes bap.ridantes, duo inuoluere praedicationem
jei licet, seu instructionem popularum,&Baptismum . Ac praedicatio refertur ad adultos, utpote illius capaces, Baptismus
Vero ad omnes, ut exponit Innocentius Imin c. maiores de Baptismo, & dum illa prindicatio reici tur ad adultos, resa tur etiam
in ordine ad paruulos, quia onus illorum est perducere paruulos ad eundem Baptismum . Ad illud, quod subditur de intemtione suscipiendi Bistismum,& de fide re. quisita ad illius susceptionem, dicendum est & per hoc respondetur etiam ad illa verba. Qui crediderit, ur baptietatus fuerit
haec quidem requiri in adultis , qui per
proprios actus possunt disponi ad suscertionem Baptismi; non autem in paruulis. qui, cum per proprios actus nequeant se
212쪽
disponere, disponuntur per actita aliorum,
vel Ecclesiae , unde D. Thomas tertia pari. q. m. art. P. ad primum, comparat rei ne-
rationem spiritualem, quae fit per Baptismum, natiuitati, seu Mnerationi carnali ;quatenus, sevi pueri in uteris maternis existentes non per se ipsos nutrimentum accipiunt, sed ex nutrimento matris sustentantur, ita pueri nondum habentes usum rationis quasi in utero Matris EGelesiae non perte ipsos, sed per actus Ecclesiae consequuntur, quam similitudinem desumpsit ex D. Augustino lib. de peccat rum meritis, O remis unde idem D. Augustinus Bonifacio scribens dixit: In Eoclesia Saluatoris paruuli per alios credunt, sicut ex alijs peccata, quae per Baptismum
remittuntur , contraxerunt . Idem feta
respondendum est ad illud, quod subditur ex illo primae Petri a.; nam licuti, ut mox dictum est, puer, dum actu baptiaatur, credit per alios, ita interrogatur, &re pondet per alios, & consequitur conscientiam bonam in seipso non actu, sed habutu per gratiam iustificantem , quam recipit .
Hic excitant quaestionem Dri, an, ut infantes valide, & cum essectu recipiant rati Ai, Baptismum, rMuiratur, si non propria ,
docens. quae interuenire nequit ob desectum usus rationis, saltem voluntas parentum, vel aliorum suscipientium. Circa quam Durandus in quarto dist. q. q. 7. n. II. , ibi Pa- uuiei . ἰμ υη- Τ Φη-33 cratre, i uentin signam luntatem Iudaeorum asserunt, necessa- Parentu . voluntatem parentum suorum, vel aliorum, quorum curae commissi sunt, propter eam rationem, quia,quandiu pueri non possunt habere voluntatem pr i. Priam, manent sub voluntate parentum, vel tutorum, seu curatorum ; atque ad hac opinionem confirmandum plurimum conferre posse videntur ea, quae mox dicebamus in confutatione rationum prolic reticis allatarum scilicet paruulos credere,& intendere Baptismum per alios, non per actus proprios, quia illos nequeunt habere , ergo requiritur aliorum volumtas , ut validi paruulis conseratur Baptismus. Contrarium tamen sustinet Suame. tom..in tertiam partem D. Thomae L p. 23.
Dct. I. vers. dico secundo usque ad finem feotionis, & pro hac opinione allegat D. TM-- . mam, Sotum, D. Augustinum, O alios, sub sarer ea ira tione, quod nulla sit auctoritas, vel docentis per quam inferatur huiusmodi ne tale pa- cessitas voluntatis parentum, vel aliorum, rentum suorum curae commissi sint infantes luin volunt imm6 ex Ecclesiae praxi euincitur, quod
parentum voluntas non sit necessaria, cum nunquam permiserit Baptismum sic collatum ob talem desectum iterari,
ergo, quia sentit Baptismum sine tali voluntate subsistere. Accedit, quod, sicuti paruuli contrahunt originala sine consensu parentum per solum consensum prPstitum ab Adamo, ita possint ab eodem absolui sine parentum voluntate per si iam Christi voluntatem quodamodo alli- gatam Baptismo. Addere etiam videtur ulterius, necesse necessariam Ecclesiae voluntatem , quandoquidem potest contim gere , ut Ecclesia nolit, seu potius prohibeat, ne infans baptizetur, & tamen, si ab aliquo priuata auctoritate baptizetur, validus sit Baptismus. Quid ergo erit in hoc statuendum λSi loquamur de validitate Baptismi se
tiendum est cum eodem Suaret locaeit. non requiri ex necessitate voluntatem pa n-Quoad
tum ; si vero de licita eiusdem Baptisini valorem collatione procedendum est per varias distinctiones, de quibus in sequenti sectione.
Quoad primam partem de validitate per rationes ab eodem Suarea adductas satis videtur euinci haec assertio, quibus adde, quod intelliguntur etiam non accedente voluntate parentum adesse omnia requisita iuxta institutionem Christi Domini ad valorem, nempἡ debita materia, Scsorma, & intentio baptizantis; non enim filij quoad ea, quae ad animam spectant, pendent a voluntate parentum . od, si repetas, quod ad valorem Baptismi requiratur intentio illum suscipiendi, & fides, si
non per voluntatem propriam, quae r
quiritur,quando quis potest elicere, saltemper alienam, quando quis per se ipsum n quit illam habere a unde, sicuti adultus non validE rcciperet, si non haberet v luntatem propriam illum recipiendi, ita, nec valide infans reciperet,si aliena volumias non haberetur, quin potius contraria; Quamobrem iuxta supra allegata dicuntur pueri intendere Baptismum, & cred re intentione, & fide parentum, seu E clesiae ; Si, inquam, haec repetas, statim
impugnaberis, quia, ut notat D. Augustia saluitiunus lib.3. de libero arbitrio c.23. in Baptismo paruulorum requiritur fides offerentium,
non quidem per modum necessariae dis di lium. sitionis, sed quia per eam fit, ut eis applicetur Sacramentum fidei; haec autem ain plieatio sum cienter videtur seri per idisum baptizantem, qui intendit conferre Sacramentum, eit minister Christi, α Ecclesiae; de Suarea ait huiusmodi insantes intendere Baptismum , & credere notia acto interno,sed ipso opere, & suscepti
ne Baptismi, ita ut credere in hac hyp thesi nihil aliud sit, quam fidem Christi opere ipso in Baptismo prositeri. Quoad tertium in hineipio sectionis propositum praemittendum P,monstrum
213쪽
Quaest. III. De Subiecto. Art. I Sect. IV. Is 3
ex masculo, & tamina proa nitum, & habet proportionem, nec ad recipiendamio Polla esse secundum diuersas ex te Monstru Drmam; primo, quatervom nu est sub massa quadam earnis sine ulla
o possit hominis deorganinatione, quantuimus ex concipi. motu dignoscatur vivens; Secundo, quatenus,liret habeat qliandam hominis deorganM'ἔionem, praeserat tamen quandam lensibilem deformitatem, ut plurimunt.
differat a consueta specie hominis. Tertio, quatenus praeserat speciem potius aptam manifestare aliam spkiem animalis,quam hominis. iario, quatenus ortum tuerit cum duplici capite. quamuis cum unico tantum pectore, aliisque partibus homini naturalibus, ct consiretis puta cum dupli- ei tantum bracchio,iu duplici pede . Qua to,quatenus non solum cum duplici capite, Led etiam duplici pectore licet non duplicatis aliis partibus. Secundum has Oi iaci species dissoluendum erit hoc dubium.
Hinc Respondeo primo, si ortum fuerit prete-s'ens solummodo quandam massam car-37 nis sine ulla prorsus hominis deorganizatione, probabilius arbitror, eidem non esse sist, i in conferendum Baptismum, quantumuis ex dignoscatur vivens . Rationem ex carnea 'eo deduco, quod non sit praesumendum,
sine spe .quod vivat vita hominis , seu rationali, quandoquidem anima rationalis exigit 2 ' δ proportionatum si biectum eum debita mendis, Urtium dimensione, &distincta earunde dispostione, quibus non extantibus non mus . videtur anima rationali, sed alia quadam materiali insormari. Nee obesse potest , s dicatur, quod iuxta nostra principia in quaestionibus Phylosophicis de anima inessormatione hominis in Gero matris anima rationalis infundatur in corpus,quando hoc aptum est ad operationes vegetatiuas, quantumuis non sit tunc aptum ad operationes rationales, eum non habeat
tune lubiectum proportionatum ad illas, ergo potest infundi anima, quantumuis non sit subie in pmportionatum ad illius operationes; Non, inquam, obesse inritimata potest, quia ideo in faetu nondum perse xationa- te essorinato, dummodo sit e tarmatum is in ordine ad operatione, vitales vegetati-μυ - uae potentiae, dicitur anima rationalis in- veriora principia unica dumtaxat anima in homine statuenda est,& licet anima rationalis nondum plenE,& es E efformato corpore non habeat. subiecium proportionatum ad operatim nes animae rationalis, habet tamen subi cium aptum ad in rurationem, quod pinsea in disiinsitione proxima erit perficies dum etiam in ordine ad easdem operatio nes rationales; haec autem verssicari nequemit in ilia Prasu carnea, qtue nullam
animam rationalem, nec ad eius operati nes, nec in dispositione proxima, nec in
Respondeo secundo. Si monstrum illud habeat quandam hominis deorgani- sZationem, sed praeserat deformitatem de h*: tclinantem a consueta hominum specie, vel
per excessum , quatenus e fronte emanent deorta cornua, seu aures appareant asininae, seu nihatim
quiri simile, vel per desecium, quatenus nem P deficiant partes aliquae intes rantri,puta aule, nasus, uti, & similia, poterit baptirari, sed sub conditione, si capax est. Ratio ex eo deducitur, quod, cum in caeteris habeat deorganigationem propriam hominis, & natus sit ex masculo, &fα-mina per veram ,sic consuetam generati nis sermam, praesumendum est, quod non careat antina rationali, eum ille excessus,
seu desectus sint, seu praesumi possint m re accidentales, & praeter conditionem ' hominis, non contra, ergo sub hae ratione poterit baptizari ; quia tamen ille excessus, seu deiectus possunt ingerere aliquam suspici nem, potissimum, si sint in multis 'partibu , adeo ut probabiliter possit dubiutari, an sit homo, necne, Baptismus non videtur absolut Econserendus, sed sub con- ditione, per quam tollitur quaecunque i reuerentia Sacramenti, si iuri E non esset eam x illius. Respondeo terti δ, si monstrum ita oria- 1Stur, ut potius praeferat 'tem animalis, Si potiusquam homiciis, probabilius non videtur P κω ebaptirandum, quia praeualet natura animalis in eodem naturae hominis, sit tamen dubium Dret, baptizari pollet sub condi bini Histione, ut consulatur eius saluti, si capa adus.
Respondeo quarto, si ortum suerit cum duplici capite, quamuis in aliis partibus sit ii initis aliis hominibus baptiae ari potiesu. ii 2
in utraque parte, in una, in qua persec- duplicitius caput resultat absolute , in altera in eapite iaqua non ita perfecte apparet, sub conditio. rei quisne, & in hoc consentiunt Tocitas lib.
e. 2I. n. 6. vers. qmtrio notandum , camerota' rit., siluester verb. Ba' utroque s. q. I ., Bonach a de iis. 2 baptiza-χ. pimis. 6. n. q. Ratio est, quia in nocri.
casu potest esse dubium, an sit duplex pe sona duplici anima informata, & utrique quantum fieri potest, consulendum est de
remedio salutis aeternae, emo resultant persectius de uno capite, in quo certius residet anima, in hoc erit monstrum illud baptirandum, & utique absoluth cum cer te constet in eodem animam residere, Mne alterum suppositum , si fortE suerit a primo distinctum, destitutum remedio re nuneat, erit in illo capite baptizandu .
214쪽
sub conditione tamen , ne sortε duplex Baptismus eidem supposito conferatur . Od, si supponas, utrumque caput es eiusdem perrectionis poterit etiam unum absolute baptizari, & alterum sub conditione, cum certum sit utrumque viuere,& dubium solum versetur, an eadem anima virumque vivat, an duplici distincta,& si eadem anima virumque viueret perrimum Baptismum illud suppositum aptizaretur, S consequeretur suum es- fietum ;&secundum irritum esset, nec tamen induceret aliquam irreuerentiam Sacramento, eum esset sub conditione; si vero ψistincta anima viveret, utrique per duplicem illum Baptisurum foret contul
Respondeo quinto, si monstrum illud constaret duplici capite, & duplici meto. 2 duplicatis partibus substantia- dupliei duplici Baptismo absoluth esset bap.
capit , icianduin . In hoc etiam consentit Bona duplici cina, alij que DD. pro praecedenti respon- pectore sione allegati. Ratio ex eo deducitur,quia illa diuersitate partium substantialium I st. Λ desumitur conuincens ratio, quod sit du tias ibit, suppositam, & persona, ergo utrum- dupliea- que, seu utraque erit munienda proprio, tis deiat &distincto Baptismo; unde monet idem duplici Bonacina loco, quo supra , quod nulla umgente necessitate utraque persona diuerso
in Baptismo sub distincta forma sit baptizanda, urgente vero necessitate utraque sit abluenda sub una forma hoc sermone concepta, Ego vos baptito in nomine Patris, ct Filii, ct Spiritus Sancti. Cauere tamen debet minister, ne formam absoluat ant quam Utramque personam abluerit.
An liceat filios infidelium baptizare
inuitis parentibus. si fissi infidelium peruenerint ad usum rationis , σ Baptismum petierint, possuntiani ri etiam inuitis parentibus. I. Varia genera infidelium. 2. Infantes infidelium, qui nunquam communi- earunt cum Fecisa, nequeunt licitὸ b tritari inuitis parentibus. 3. Iura, quibus innititur hoc dictum. q. Triuarentur parentes iure suo cum iniuria. F. christus Dominus vult homines saluari per moluntatem Iiberam. 6. Incommoda, qua orirentur ex illa Baptismo inuitis parentibus. T. Mantes infidelium possunt baptitari inuitis parentibus, dum exirunt in extremo mortis periculo. s.
autela in Me easu adbibenda. 9. Togunt etiam segantes infidelium baptiori, si unus ex parentibus Derit fidelis ba
Etiam si alter parentum conuersus fuerit ad fidem, o bapti tus . II. Etiam si uterque perseueret in insidelitate, si Ater consentiat in Baptismum filis. I x. Infantes infidelium etiam degentium in diti nibus Principum Christianorum non possunt licitὸ baptizari inuitis parentibus. II. Ex eo, quos parentes degant in ditione Principum Christianorum nou fiunt illis subditi quoad onus Religionis. I Eluduntum rationes Scoti volentis posse compelli per Principes , in quorum itione
degunt. I S. Fitu infidelium, qui communicarurit cum Ecclesia per Baptismum, sed postea ab ea recesserunt, possunt baptiaeari inuitis parentibus. I 6.
On est dubium, quod, si filij infide- νlium peruenerint ad usum rationis, Filii infiis inconsultis, quin immo etiam inuitis
rentibus , si ipsi filii in hoc consentiani ,' 'rossint nedum valide, sed etiam licite eaptizari, si seruentur seruanda in hoc petant genere; ipsi etenim in iis, quae spectant Baaeti Dad salutem animae, sui iuris sunt, & inde- ρορ
pendentes a parentibus. Dissicultas tur solum reducitur ad filios eorundem in-- fidelium, quando adhuc sunt in infantia,& carent usu rationis . Pro qua ti xi.
Aduerte filios infidelium este in multi- Ilici differentia iuxta diuersitatem infideitatis parentum; alij et enim sunt in fide. 3.les, qui nullo modo sunt subiecti Ecclesiasticae retestati, cuiusmodi sunt Pagani,& fidelia. Haebres, qui nunquam cum Ecclesia communicarunt; atque hi etiam sunt in duplici differentia; alij, qui quamuis nor subsint iurisdictioni, & potestati Ecclesiae, subduntur tamen quoad dominium, & p testatem saecularem Principibus Ch ristianis, quatenus in eorum ditionibus habitant,cuius modi sunt Haebrei: alij,qui nec sunt sub iurisdictione Ecclesiae, nec sub ρο- testate Principum Christianorum, Culusmodi sunt, qui vivunt in dominio Principum infidelium. Alij sunt infideles,qui, quamuis se substraxerint per Apollastam ab Ecclesia post susceptum Baptismum , adhue tamen remanent subditi Ecclesiae ni tris ratione potestatis, quam in eosdem aqui-delium fuit ratione suscepti Baptismi. De hiriniantes.
omnibus procedit praesens titulus. qui Non Conclusio I. Insantes infidelium, qui commu- nunquam communicarunt cum Ecclesia , Di ς runt
nec a gunt in ditionibus Principum Σsti 'oriam,regulariter loquendo nequeunt sunt ham
licite inustis parentibus t tigari. In hocaitandi.
215쪽
tua Privare eur pare res iure suo cum magno
renisentiunt D. Thomas tertia pari. q. G. an. Ib. in corpore, o secunda fecundae I O. art. Ira que Quuntur omnes eius dissicipuli
Riseardus in quarto dist. 6. arr.3. q.3-, eonisius fecunda parti tis. I 2. c.Σ.-, Suareet
rom.' in tertiam partem D. Thma disp. 23.
Euineitur prim6 eae e. de Iudaeis disi. 4s.,
ex concκ. Tolet. c. I s. relatis . D. Thomad. q.68. an. IO. incorp. ubi Sancta Synodus
nemini ait debere ad crededum vim insem ri; non enim tales inuiti saluandi sunt, sed volentes, ut integra sit forma iustitiae. Item ex D.Gregorio li. I I .Epist. Is ., o lib. c. 9 I. Epistola y Secundo duplici ratione D. Thoma loe. eis. , altera a priori, altera a posteriori. Pinna est, quia Parentes iure naturae habent proprios in lantes sibi subditos potius mum, quando ipsi infantes sibimet ipsis
prouidere non possunt, ergo ex iure naturae ,& iustitiae nequeunt subtrahi ab ipsis parentibus non consentientibus, sed p tius inuitis, ergo eisdem inuitis nequeunt baptizari, quia secus parentes priuarentur naturali iure, & quasi dominio , quod habent in filios, potissimum cum Ecclesia ratione Baptismi acquireret potestatem in ipsos, & ad tuendum honorem Sacramenti, & ne fit ii deficerent, eos ex trahere posset a patria potestate. Neque dicas, maiorem potestatem ha here Christum Dominum in huiusmodi filios infidelium, ac habeant eorum parentes, cum ipse sit Dominus supremus iurisdictionis , & proprietatis in omnes; Christus autem Dominus in generali locutione praecepit Apostolis, & per eosdem
Ecclesiae, ut omnes baptizarent, Emtes
cete omnes gentes baptia tes eos in nomi
ne Patris oec. per quae verba , sicut dedit praeceptum generale, ita dedisse censendus est potestatem generalem in omnes; Contra enim impugnaberis ,*quia Christus Dominus dedit quidem praeceptum gen
tale Apostolis baptizandi, per quod prae
ceptum etiam obligauit omnes ad luscupiendum Baptismum tanquam medium necessarium ad consequendam salutem,
non tamen praecepit, ut baptizarent contra eorum voluntatem, cum voluerit eos
saluos per voluntatem liberam, non per coactam, & hoc in ordine ad adultos capaces recipiendi diuinam doctrinam; in Ordine vero ad paruulos, & infantes praeceptum quodamodo direxit ad eorum parentes , ut ipsos instruerent, & traherent ad Baptismum, non tamen ipsos subtraxit
a patria potestate, quae certe patria potestas laederetur, si contra voluntatem parentum fili baptizarentur; non quia voluntas earundem parentum requiratur
tanquam necessaria disinsitiosed quia pa
retes habent ius a natura inditum in filios, illos in rebus omnibus dirigendi praese . tim, quando filij propria voluntate regi non possunt, quo iure nequeunt priuari sine manifesta iniuria. Secunda ratio D. Thomae est, quia, si filii infidelium carentes usu rationis ba' Ineom.
tiaarentur contra voluntatem parentum, moda,
estet maximum periculum, quod perue- quae Ori-nientes ad usum rationis ob affectum pa- HRx ' rentum ad eorum stelam d sinarent in 'retum recepti Sacramenti, & Religio' uui, panis Catholicae ; ad quod periculum euertendum nunquam consueuit Ecclesia filios
infidelium contra voluntatem parentum baptizare. Dixi in conclusione non etenim negaueris in aliquibus casibus licere Ilios infidelium carentes usu rationis contra voluntatem parentum baptizare; & primo, quando paruulus esset in extremo mortis periculo tunc etenim infideliutalis extrema necessias videtur praepon' in extre-derare iuri luod habent parentes in silios, mo mor- ω in hoc consentiunt Suareet rom. 3. in te tis Peri tiam partem D. Thomae diis. 2 s.fe t. 3. vers. P0 ex his autem, Solus in quarto disi. s. q. unica 'μ - .
munitὸr . Adde, quod ex una parte ius patriae potestatis in illa hypothesi ob mo
tem imminentem censetur quodamodo extinctum, vel quasi extinctum; ex alia parte videtur cellare periculum subuersionis. Monet tamen Suaret loc. cit. cautE,& consulte in hoc procedendum esse, ut quantum fieri potest, infans sic petriclitans Cautelli baptizetur occultE; item, ut infans sit in in hoe eo statu , ut de illius vita corporali mora- adhibe litur nulla sit spes, ne forte, si euadat ab dae. . Hillo periculo , redeat ad parentum infidelitatem; item, ut Baptismus non conferatur per manifestam violentiam, quia hoc, si fieret, cederet in iniuriam Religionis Catholicae,&praeberet occasionem scandalorum, & sacrilegiorum. Secundo etiam licite potest baptizari 'infans,quando unus ex parentibus est fidelis baptiEatus, alter omnino infidelis, si uenparens baptigatus fuerit pater, siue mater,& in hoc consentiunt communitEr , & fantes in-sgnanter Suaret tom. in tertiam partem fidelium.
D. Thoma disp.2s.feci. vers. duo supersunt dubia , 2 Unus in tertia pari. q. 68. art. Io.disc.2. concl. I., Bonacina ae Baptismo disp.2. qq. 2. punct. 6. n. 2. vers respondeo φ, & alii a apud eundem Bona cinam. Hoc e preste tiratus. habetur.in c. Iudaei 28. q. I., de congrua
quidem ratione, cum sit melior conditio fidelis, & innocentis , & si mater fuerit fidelis partus videtur sequi ventrem stante
216쪽
ipsius fidelitate, ει si Pater fuerit talis, cum ipse sit princihalis in ordine ad pro errationem filij, ratione originis coniuncta cum fidelitate ipse debet praeualere ι N
que dieas haec duo ad inuicem pugnare , vel et enim debet praeualere venter mater. nus , & se quamuis pater sit fidelis debet cedere matri, ves debet praeualere origo
principalis activa patris, & sic, quamuis mater tuerit fidelis, de pater infidelis, illa
isti debet cedere. Contra enim impugnaberis, quia in nostra assertione non conmderauimus praecist ordinem naturae, sed potissimum ordinem gratiae, & ideo diximus, stante eius fidelitate, ratιone originis coniuncta cum ina fidelitate ; quando a tem alterius conditio in ordiae gratiae
praeualet, ipsa debet praeserri. Tertio potest etiam licite baptizari in- fans ortus ex utroque parente infideli, raram ii quando alter istorum postea conuersus estremum -& baptizatus est, & in hoc eon
sus fuerie dum esse, & ratio ex eisdem principiis de- ad due . ducitur, quia, ex quo unus conuersus est ad fidem, & baptizatus, eiusdem conditio ad hunc effectum fit validior considerato ordine gratiae, & hoc inductum est in f, uorem Religionis. x Quarto etia potest licite baptizari infans Stiam si ex utroque parente infideli utroq; perseu αε,seu'. inudelitate, quando unus consen. resin i. tit in Baptismum fili j,& non alter, de ire
fidelita. hoc videntur consentire Bartholomaus ab te,sed ill- Angelo de Baptismo F.3., Posseudius de Ba
pondeo s., quia ille consensus utpote numali ε bilior, & Religioni, & saluti infantis
' praeualere debet dissensiti infidelis., Conclusio II. insatues infidelium de In finies gentium in ditionibus Principum Chri- infideliu silanorum, qui tamen,nec eisdem, nec aliis addicii iure seruitutis, non possunt lii Ohe baptiori inuitis parentibus. In hane
b/pi λδ quidquid ex aduerso dixerit scotus in eua
infidelium simpliciter non degentium inditionibus Christianorum nequeunt licit E 4 baptiaari inuitis eorum parentibus, ut probatum eii in praecedenti conclusione...ta' poterunt licite baptiori , 'vania
onus Rea tumuis eorum parentes degant in ditioni. litionis. bus Christianorum, si sint aliter simpliei ter infideles. Consequentia probaturriuia, quod eorum parentes degant in ditionibus Christianorum, non constituit eosdemiabditos eisdem Principibus Christianis
quoad onus Religionis, nec eosdem priuat patria potestate, nec iure, quod habent in filios. Hinc nunquam consueuit Ecclesia filios Haebreorum degentium in ditionibus Principum Christianorum, quin immo eiusdem Pontificis Summi baptizare inuitis eorum parentibus. Neque hie audiendus est Seotus into distincti e q. q.9. asserens sine ulla pro sus limitatione, hos paruulos inuitis etiam parentibus posse baptizari ea motus rati ne, quod irarentes isti infideles tenemur de iure diuino velle, ut eorum filis bapti-Zentur; sicuti enim praeceptum Diuinum
promulgatum illis verbis, Euntes docet a omnes gentes baluitantes oec., quod certe inducit obligationem, ut colligitur ex illa tur re Ioannis matus fuerit σc. tio
obligat ipsos infideles ad capti cendum, Baptissimum, ita eosdem obligat, ad peri ecumbmittendum, ut proprij filii baptiaentur, ergo Principes, in quorum ditionibus M. gunt, possunt eosdein ad hoc compellere, pes . si quidem ratione iurisdictionis, & potestatis, quam habent in suis ditionibus possunt
compellere, ut Deo, qui est supremus omnium Dominus, obediant;&sicuti rati ne abusus rerum suarum possunt Princia pes priuare sit it os ei lem rebus, ita ratione abusis patriae potestatis possunt eos dem eadem patria potestate priuareo pNon, inquam, audiendus est, quia in primis hac ratione possent compellere ipsos
parentes infideles degentes in sitis ditionibus ad suscipiendum Baptismum, cum hoc illis praeceptum sit, & non suscipiendo Deo non obedi ant, quod tamen praestare
nequeunt contra eorum voluntatem, Ut
ex communi praxi euincitur. Deinde pitestas, quam habent Principes seculares in suos sit stos, non est in ordine ad coe cenda omnia ipsorum crimina, sed ea dumtaxat, quae sunt contraria communi
paci, iustitia: Reipublicae ; huic autem non contrariatur si itus i delis , qui nec se, nee sitam prolem baptiori patitur. Tandem aliqua sunt incata, quae cadunt lati praecepto obligante solum sub
interminatione paenae aeternae sine ulla coaei ione temporali, cum Deus opus prae ceptum velit libere exerceri, iis in illud , quod habetur me. de Iudaeis dist. . , sic ex
Neri. Tolet. q. e. I S. Ibi. Praecipit Sancta sym dus nemim deinceps ad credodum
infem , nari ex tries inuiti satrandi sunt, sed volentes, ut intina sit forma D stitiae,ubi
vides, Concilium signanter loqui de sibsceptione fidei, & Baptismi ; alia sunt peccata,quae non solum cadunt sub praecepto obligante sub interminatione pinnae aete nae, sed, cum sint noxia,& perniciosa R 'LPublic , etiam per compulsionem sub tit-
217쪽
terminatione paenae temporalis , non - susceptio autem Baptismatis cadit sub primo genere; ut mani&sth cuincitur ex mox citatis textibus.
Conclusici III. Filii infidelium , qui
communicarunt cum Ecclesia per Baptis- vitium sui pium,&fidem, aqua postea demi eoui clinarunt per almstasiam, possunt inuitis ninnicitia parentibus baptigari. In hoc consentiunt
runt in Suareae in tertiam partem D. Thoma tom. I. diis. 23.fect. 3. in priueipio, Solus in quartoq. unica art.7., Valentia tam. disp. I.; in quarto dist. 4.
xi inuitia Bonarina de Baptismo disp. z. q. 2. mutem- p . 6. tia. I a. vers hae domina procedit. - . Ratio ex eo deducitur, quod ratione
i testatis,quam ratione Baptismi suscepti clesia in ipsos infideles, seu Apostatas a fide acquisiuis, potest ipsos compellere
ad servandam fidem, eosque etiam ad momtem damnare, si fuerint pertinaces, ergo eosdem etiam poterit priuare patria gintestate, quam habent in filios, eosdemque filios baptizare. Confirmatur, quia E clesia ratione originis,quam ha ni huius. modi infantes a parentibus baptizatis p testat' habet in eosdem filios, ergo licithooterit eos baptizare . Antecedens prinatur, tum quia Uij sunt pars parentum ;tum quia filij sequuntur conditionem pa- . '. rentum in iis, quae pertinent ad Religi
nem , & prosellionem fidei; nec obstat, quod pareates ab eadem Religioneo fide se subtraxerint per apostasiam; Non o stat, inquam, quia, quamuis de facto substraxerint, quoad debitum tamen i stitiae remanent adhuc eidem subiecti , nec demitur psestas, quam inamissibilucte in eos acquisiuit; cij autem sequum
tur debitum parentum, cum quo tramse ta
s E C T I o VI. An filii infidelium , qui sunt serui
proprie Dominorum Christi, norum, possint baptizari parentibus inuitis. SUMMARIUM.
Duplex eonsideratis eirea titulum. I.
si infantes femorum fuerint ab eisdem sem. uia separati possunt ipse inuitis baptrita
Rationes suadentes, posse Domista separare Misi a seruis. 3. Fosita separatisne non fit iniuria parent
Eluduntur rationes capreoli eμtrarium se
uu-ωρ ius, quia habent parentes in Nios,
Quandiu filii semorum non sunt separati l
co , o conuictu a parentibus, probabilius est , quod extra periculum mortis neque e ipsis inuitis baptitari. T. Incitur ex damnis , qua inde possent oria
soluitur instantia opposita. p. soluitur argumentum deductum ex nostris principiis, qua limitantur. Io. Rationes suadentes baptitantes filios sexu
. rum habitantes cum eisdem non peccat steantra iustitiam. II. Rationes suadentes peccare contra iustitia. IMTrobabilius non necarent contra iustitia. II. Soluuntur rationes opposita sententia. I
SVb duplici consideratione potest hic ti
tulus examinari; primo , quatenus iijdem filij perseuerent sub cura seruorum, Filii, vesquorum sunt filij. Secundo, quatenus cx- sunt seis tracti sunt a cura parentum seruorum . . Parati 1 Ex eo quod D. Thomas tertia para. q. 68. P conti art. Io. indefiniti dicat, filios infidelium. non esse baptiaandos inuitis eorum parentibus, colligunt nonnulli sectatores eius- .iuune dem, non posse filios seruorum infidelium sub ill in utraque hac consideratione eisdem sem ra cura.
uis renitentibus baptizari. Nihilominus stConclusio I. Si infantes filii seruorum, vi sunt sub potestate Dominorum Chri- 1ianorum separentur auctoritate eorum separatidem Dominorum a parentibus possunt a Parcit istis inuitis baptizari. Durandus in quarto dist. Φ q. 6., Suared tom. 3. in tertiam partem , ' D. Tbomae disp. 2s. sedi. . vers. dico fecundo, baptiza- Bartholomaeus ab Angelo de Baptimo g. 28. , ri. O 29., Bonacina de Baptismo disp.ra quast. punis. 6. num. I 2. vers. filios vero feruorum. Antequam procedam ad probationem huius conclusionis, aduerto, eandem procedere de seruis proprie acceptis, qui sunt quasi sub dominio , & potestatρ Dominorum, qui propterea de eis disponere possunt ad quemcunque usum, qui noα ut contrarius alteri legi , aut nonestati temporali; nam de famulis, qui accepto stipendio deseruiunt Dominis iuxta comsueta obsequia, dispar omnino est ratio.
Fiiij, qui ex huiusmodi seruis propriε
sumptis nascuntur, sunt sub eodem dominio, & potestate Dominorum, sicuti sunt ipsi parentes. Ex eo autem, quod ipsi Domini habeant plenum dominium, & te- Rationes statem in seruos, & filios eorundem, sci suadetesquitur , quod eosdem possint vendere, do- possem nare, & alienare non solum coniunctim, minos se-
scilicet omnes simul, sed etiam separatim scilicet, vel solos Patres, vel solos filios, quod communis prazis edocet, & plene
218쪽
probat Sua et Ioc. cit. vers primo igitur; nec aliquam vim facit id, quod asserit Capreolus in quaνto dist. s. art. I. in responsionibus ad argumenta Durandi, quod stillicet non possint Domini uti seruis ad omnem usum, adeoque, nec contra naturalem pietatem , cui videtur aduersari separatio filiorum a parentibus; Non, inquam ,
vim facit, quia maius est ius, quod quis- . que habet propriae libertatis,illo iure,quod habet in filios; sicuti igitur iure seruitutis potest propria libertate priuari, ita a fortiori potest priuari iure, quod habet in filios; illa etenim priuatio non est ita intrinsech mala, ut poni non possit quasi in poenam iure seruitutis. His positis Probatur iam conclusio. Polita illa separatione filiorum a parentibus nil est, A quod impediat, aut reddat illicitam col-Posit 1e- lationem Baptismi factam eisdem silijs;
non titulus iustitiae ratione patriae potest in tu se, quia Pater illa patria potestate in-ma pare- telligitur per Dominos priuatus quasi in tibua . paenam iure seruitutis, & ex ratione dominis, quod in illos acquisierunt; non titulus Religionis, quatenus ex illo Baptisimo possit eidem contingere aliqua irreu rentia, & detrimentum ob periculum pem
uersionis, quia, cum filii intelligantur se
I arati a parentibus, videtur illud pericu
um cessare potissimum,cum Domini qum da modo tunc succedentes in iure parentum teneantur filiorum curam habere nonegligere, quin immo curare, ut in mysteri, fidei Catholicae instruantur, in bonis
Neque hie audiendus est Capreolus,qui asserit, quod, quantumuis filius sit a Patre conuictu, & loco separatus, si tamen commode possit, consulendus sit Pater, nec ante eius consensum filius, si non fuerit capax rationis, baptizandus . Hoc deduci potest ex plerissue incommodis, quae inde possent obuenire, primo ex periculo apostasiae, nam, cum hii; peruenerint ad usum rationis scientes, quod ipsorum Patres aliam sectam sesentur , seu stinati fuerint, poterunt naturali quodam propensione appetere eos sequi; secundo expericulo, ut filijs a parentibus occidantur, priusquam ab ipsis eripiantur, & baptizentur ; tertio ex periculo, quod parentes
fietε, & simulate recipiant Baptismum,s ne fili; a se ipsis separentur. Non,inquam, Eludud' audiendus est , quia supposita separatione,
loti. dictis iuste potest facere Domi
C,preoli nus, fili j a Patre, non est, cur eiusdemia, eontra-jPatris sit requirendus consensus, cum in-rium se- telligatur quodamodo priuatus iure patientia. triae potestatis visupra; quod, si dicatur, quod illud ius, quod habent parentes in Elios,utpote naturale sit immutabile,adeo.
ue humana potestate non possit euelli ; s
atim respondebitur, quod illud ius dica
tur naturale, quatenus a natura descen
dit, non quatenus obligat de stricto, &immutabili iure naturae, nam etiam liber- tento intas est de iure natu hae, & tamen potest filios diatolli, vel in paenam, vel per propriae vo--na-lun talis actum . Neque obstant incomino. turalς. da recensita, quandoquidem talia no sunt, quin possint euelli, nec illa sunt m
Conclusio II. Quandiu filij seruorum infidelium non sunt a Parentibus seruis separati conuictu, & loco, probabilius est,
quod lici in extra periculum mortis non a parati a possint baptigari. In haac consentit Sua- parenti-
red 3. tom. in tertiam partem D. Thomadiis. Dus --
Σy. sedi. per totum , ubi testatur de cqmmuni Theologorum consensu . . rem tamen in casu, quo immediate st . collatum Baptismum filius esset per D minum separandus a parentibus seruis infidelibus , quia tunc non militarent illa damna Religioni, quae possent emergere, si filius non disiungeretur a Patre conuic
Rationem ex eo dedueo, quod pr*abL .liter,immi, moraliter certe ille Baptismus - . . . sic collatus cederet in Religionis detrimentum, & dedecus, quandoquidem e nis , assiduo consortio cum Patre inlideli, cuius inde AD vestigia filii ex naturali instinctu sequvn. se tu oriritur propensius, de facili euerterentur a fide, & ad perfidiam parentum proper rent ; nec ovesse potest , si dicatur haec ad summum verificari, quando fili j per uenurent ad usum rationis, quia ante illum , sicuti nequeunt elicere altus conuersionis ad Deum, & ad fidem, ita nequeunt elicere actus proprios diuersionis ab eodem Deo,&fide, unde, si relinquerentur sub
cura eorundem, donec peruenirent ad iulum usum rationis, & immediatE extraherentur, non posset urgere illud 'periculum peruersionis, adeoque non esset ex hoc capiter; cur fili j non possent baptiaari ; n, sinquam, obesse potest, quia, quamuis da- Solviturremus cessare in ea hypothesi periculum instantia peruersionis, non tamen cessaret pericu φPPO RRlum, quin parentes ipsi in spretum eiusdem Baptismi superstitiones adhiberent circa filios sic baptizatos , eosque circumcid rent, ratione quorum potest reddi illicitat,& iniuriosa Sacramento illa Baptismi collatio ; Deinde verum absolute non est, quod ex illa cohabitatione non urgeret periculum peruersionis ; siquidem, cum Ilij quodamodo cum lacte hauriant m res parentum ex illorum praua consuetudine, quamuis perfecte non discernant, inhaeret tamen illis quaedam quantumuis solum materialis adhaesio, per quam
219쪽
Quaest. III. De Subiecto. Art. I. Sect. VI.
currentia memoriae eorundem p rentum, mutarentur propensius ad eorum sequelam.
Aduersus hane nostram conclusionem militant ea, quae dicta fuerunt in praecedentibus de filiis eorum, cui aposta tarunt
a fide, quos diximus absolute mise licit Ebaptizari nulla penitus saeta distinctione,
an habitent cum parentibus, vel ab eisdem sint separati; ex quibus emcax sic esso matur argumentum. In huiusmodi filiis in vinet periculum, quod ex cohabitatione Solvitur parentum accedant ad illorum percidiam, arguti e & tamen dicuntur licite posse baptizari, Im ergo, quantumuis ex cohabitatione fili, rum se morum infidelium possit esse peri-eR ris subuersionis eorundem filiorum , poterunt tamen licit E adhuc baptizari.
Faceor hoc argumentum vim non modicam habere. Nihilominus ad illud respondeo, praedicta de fili, Apostatae a fide
procedere solummodo, quando est inpotestate Ecclesiae actu coercere eundem Apostatam, ne silium in falsiis dogmatibus instruat, neque perducat ad infidelitate in , non quando est in potestate eiu dein solum habitu, quam non possit reducere ad executionem ; vel solummodo, quando est certa mores iter spes , quod puer baptigatus possit suo tempore in fide Catholica instrui, ita ut moraliter no si declinaturus in parentis haeresim . Hie disputant DD. , an solummodo peccarent contra Religionem, qui tilios seruorum infidelium non separatos a parentibus baptizarent sine consensu eorundem parentum, an etiam contra iustitiam propter ius, quia habent parentes. in eosi, dem filios, quousque conuictu, di domo Rationes habitant. Ex eo, quod Domi- ni habeant potestatem,&quasi dominium mante, in ijs, quae non sunt contra honestatem filios ser. naturalem, non solum quoad seruos, seduorum etiam quoad eorum filios, cum positat dehab in - illis dis nere citra usum, qui non sit de ia, bri iure naturali prohibitus, videntur notia - ,re peccare contra iustitiam, si eosdem chii
eo rea tra voluntatem parenIum bapticiari cu- institiam rent , cum viantur iure suo, secundum
quod, sicuti possunt eosdem filios a parentibus separare,& subinde illos baptizare, ita spectato e uem iustitiae iure possunt immutate bapticiare, nam, quod non possint baptiore, nisi separent. non est defectu iuris, sed dumtaxat ne detrimentum ingerant Religioni, contra quam solum peccarent. Acce4it primo, quod iure camtiuitatis, & verae sinistutis ius Patris intelligitur translatum in Dominum, qui iure domini j habet potestatem in seruum illum regendi in omnibus, quae ad ipsum pertinent, ergo Iatione ejusdem poterit,
ω filium regere, cum hoc pertineret ad
Patrem, si non ellet seruus factus. Acc
dit secundo, quod, quamuis daremus luod seruus parens, utpote semper parens, semper has rei ius instruendi,& regendi filiu, nihilominus denegari non pollet, quod in concursu potestatis ipsius cum illo Domini, non deberet isti cedere utpote potentiori, emo poterit Dominus utendo p tentiori tuo iure filium regere contra V luntatem Patris, ipsumque baptiZare. Exaduerso manente lilio sub cura Pa- intris infidelis ipsum baptizans ex voluntate Ritiones
Domini, & contra voluntatem parentis suaden- videtur etiam contra iustitiam peccareo; tes ρος atque hanc esse communem sententiam J rςς0n
D. Nomadisp.2s sect. s. vers in contra mautem, cuius rationes hae sunt. Primo,
quia, licet Pater ratione seruitutis priuetur cura, & gubernatione mi; quoad usu , non priuatur tamen proprietate, & potestate, quae radicatur in iure paterno p tissimum , si filius non sit diu unctus ab ipso Patre; adeoque, si tale ius laedatur,
erit peccatum contra iustitiam. Secundo, si Dominus iure seruitutis haberet sub p testate, & quasi dominio maritum, & v x rem,quamuis pollat, vel titulo venditi,nis, vel donationis eos disiungere, non
pollet tamen iuste impedire, quod quousq;
iamul habitarent, non posteat actus coniugalesiit uicem exercere petendo, & reddendo, ergo etiam, quamuis Dominus possit filium serui inodeli, a Patre disiungere similibus titulis, non poterit tamen quinusque simul cohabitant ab eius regimine
abdicare; cum non milius conna curales sint coniugibus cohabitantibus actus coniugales, ac fit con naturalis Patri, & filio cohabitantibus gubernati O ,& respectiuε subiectio. Arbitror probabilius esse in hac hv p thesi, Dominum baptiZari curantem tilium serui infideli, non disiuncium a Patre non peccare contra iustitiam. Rationes pro iiii, prima sententia adductae hoc videntur mee. ει sufficientur enincere; nec obstant funda- contramenta secundae sententiae; Non erimum iustitiam quia amissa cura , & gubernatione fili, quoad vim , eaque translata in Dominum, non est, cur Dominus non possit eadem uti sine laesione iustitiae, ut per se patet. DeindE dato etiam, quod ius rema neat penes patrem, denegari tamen non potest, quod hoc cedere debeat iuri D mini ut pol Epotentiori, quo propterea, si utatur Dominus, non abit contra Soluuna iustitiam; Non secundum, quia Dominus tur ratio nullum ius habet quoad actus coniugales seruorum, unde quoad eos non potest se ingerere, nec praecipiendo, nec directe
220쪽
impediendo, si simul cohabitent; quoad
regimen vero, fit curam filiorum, cum haec sint abdicabilia a parentibus, & pDL sint per alios exerceri, non ea, cur Dominus non possit se ingerere utendo iuribus sbi ratione dominij de iure gentium con-- cessis potissimum in ordine ad bonum spirituale filiorum4eruorum infidelium.
-- An infantes perfecte nati, sed mortui i ante Baptismum possint post ' - . mortem baptizari.
SVM MARIUM. Refertur infama quaedam Marelanistarum circa Bansmum mortuoriam. I. Homines non sunt capaces Sacram torum νnisi ut fum in via . L. Refellittir Marcionistarum vesania. 3.
potest vivens pro infideli mortuo bar
TZophilatus in expositione e. s. ad C
rint. I. refert fuisse morem Marci
nistarum, qui sic appellati sunt ex nomine R. hi ui Μ-xςionis pessimi haeresiarchae eoru insaniata magistri, quo mortuos baptizabant eitu Mureio. sane ridiculo; cum etenim qui s. sine Bapianistatu, tisino moreretur, submittebant aliquem, ii tamen vivum sub feretro, in quo iacebat corpus fuit eo mortuum; &postea petebant a mortuo . rvdώςm' ait vellet baptigari, cui petitioni respon debat vivus sub feretro existens, quod vellet , & tunc eidem mortuo conserebant, Baptismum. De hoc errore nullam peni
tus mentionem faciunt Iraeneus, D. Augu
stinus, s Eusebius , qui scripserunt de hinresibus anteactis temporibus, & sua aetate emanatis; unde nescio,ex quonam loco desumpserit Teophilatus hunc errorem, Smorem, cum ipse post multa tempora anato, & mortuo Marcione, & a tempo
ribus D. Augustini, Irenaei, & Eusebij fim
. ruerit. Forae Teophilatus meminit huius erroris, de quo illi non meminerunt, quia D ' non fuit error Marcionis, sed succedemtium Marcion ista ruin, quorum proprium semper fuit impietatem addere impietati sui magistri. Non diu immorandum in consutatione huius erroris, cum antiquitate, & apea--ri' sunt insania, ritus, quo conferebatur, ineas eos xelligatur extinctus. Certum igitur est ho-Sae meia mines non esse capaces Sacramentorum, eorum nisi quandiu vixerint, cum Sacramenta
nisi ut sui omnia sint di, ecta ad viuentes, pro 'quot' '- tempore possunt mereri, & demereri, & - prout sunt in via , non ad mortuos, quando iam sunt in termino; vade Ecclesiastea
e. 9. habet, Mortui nihil nouerist amplius nec habent ultra mercedem. Rursus ibidem suo cum ue facere potest manus tua instanter operare, quia, nec opus, nec ratis, nec fa8ie tia, nec scientia erunt apud isseros . & Ysau mista, mquid aliquis narrabit in sepulcro misericordiam tuam 3 & Ioannis9. habetur, eramini ergo donee dies est , idest, ἡ Δ
estis in hac vita, quia post mortem nihil
Haec Marcioni starum vetania damn ta etiam expresse est ab Ecclesia, quandin . quidem in . Concit. Cartaginensi Hl. sub Resellia Sisinio Papa celebrato anno salutis 39 . tur Marat quod Concilium postea fuit ad uniuersa Ecclesia receptum in sexta Sinodo generali in Trullo celebrata ) cap. 6. suorum decretorum inter caetera statutum est, sa- . 3cram Eucharistiam noti dandam esse defunctis, quia dictum est a Domino. uecta
t8,oemanducate ; cadauera autem, nec accipere, nec manducare possitnt, de huic decreto addidit Ecclesia cauendum etiam este, ne mortuos baptizare posse fructuosε infirmitas credat . i lEx occasione huius erroris suscitarunt
postea aliqui controuersiam, an quis vi- 4uens possit baptiZari pro mortuo infideli, Non om
quam controuersam resoluit D. Thomas test tect- - ριper e. I s. ad Corint. absoluto ne Progando,& rationem ex eo adducit, Baptis nus non habet virtutem ex ratione 'noltra, sed ex intentione Christi;
intentio autem Christi est, ut Baptisnus illis proficiat, qui in Christi fide baption- Lur, sunt formalia verba eiusdem Dahomae. Sed contra haec obi jci potest. Oratio
unius viventis prodest mortuis,ergo etham Baptissimus a uiuo receptus pro mortuo Pin , νtest eidem prodesse; respondendum tamen fest in primis, orationem viventis non pro- η desse pro mortuis infidelibus, ergo, nec , prodesse potest Baptismus a vivente recep- rtus' pro mortuo infideli. Deinde oratio viventis prodest solummodo defunctis per . modum suffragij, quatenus mouet Deum . . adeisdem applicanda merita Christi D mini; Sacramehia autem habent per se directh causare, & ex opere operato suos 'effectus, quae propterea exigunt immedi te applicari subiecto in quo eosdem effectus possunt producere. I