장음표시 사용
71쪽
rapite incertitudinis sum cere consecrati nem, vel absolutionem clam,& verbis non
patentibus factam, sed requiri verba es ra, & perceptibilia ab omnibus adstantibus . Fateor quidem ex actione conraleta,
& serib facta argui validitatem Δcramenti , non quia illa per se sussiciat, sed suia ex illa eraesumi potest illa interna
intentio; qui etenim serio operatur, praesumitur cum recta intentione operari, &velle id , quod operatur; & sic praesumem dum est, quod Deus ex sita ineffabili prouidentia non permittet fideles in hoc decipi, ne illae perturbationes, illaque mala obueniant in Ecclesia Dei, de quibus fit
mentio in argumento allato aduersari
rum. In hoc fiducia in solo Deo habenda est habita morali certitudine in prouida ipsius dispositione erga suam Ecclesiam,& in illa seria actione indicante internam
Hinc essent soluenda nonulla argumen- 'ta deducta ex Ecclesiasticis historijs altera - 7 relata a RMiso lib. i αbist. c. r ., NDU ra Athanasio, qui adhuc obiecta . puer ludens alios pueros baptimuit; altera
deducta ex Surio lib. in vita S. Genesii, ct ab eodem ex Eccle- Psicephoro lib. 8. c. . de eodem S. Genesio
hist r ' ino a altera relata intom. 3. Conciliora ,σ φ e. a quodam Iudaeo de consecrata M.L. de nonnullis baptizatis a Iudeo, de quorum Baintismi valore cum dubitaretur, Nicolaus Summus Pontifex interrogatus respondit futile validum, si fuerit adhibita debit materia, & forma nihil dicens de interna intentione baptigantis . In his omnibus casibus ratus ruit habitus Baptismus, nec ulla in illis rationabiliter praesumi potest interna intentio baptizantium, cum Baintisinus, uti fuerit collatus per ludum, vel irrisorih,vel a non credente in Baptismum,
nec in Ecclesiam. Sed quia de his latus fuit habitus sermo,dum de ncrificio Misis q. 3.art. 3. vers. hic potes dedueere , ideo vos ad ibi dicta pro solutione remitto. . Ancilio II. Intentio inducendi esse tum Sacramenti non est necessaria ad vωlorem eiusdem. In hanc magis commmniter propendent scribentes. Probatur prim6 auctoritate D. Thomatertia pari. q. tu. art. Io. ubi asserit pra-xs uam, oc perueriam intentionem ministri, Non est si sit respectu ipsius Sacramenti tollere S necess32 cramen ii veritatem, secus sit respeetu eius, Vindu 'Uf-m go ex mente ciumniaeendi ef S. D. detectus intentionis circa effectum , Lectunia Sacramenti ipsum non inualidat. Secum Sacra- do ratione; Sacramenta collata ab infidementi. libus seruata debita materia, forma, &intentione tanquam rata,& valida ab E clesia approbantur, & tamen per inside-
les ut plurimum Sacramenta grati m non conserunt, cum arbitrentur iustificationem per solam fidem haberi, & licet aliqui ex illis admittant esse caulativa gratiae, plurimi tamen erroneὲ arbitrantur illam
gratiam non causare , ergo valida fiant Leramenta absque eo quod intentio conficientis reseratur ad eandem gratiam , producendam.
a Tertio, quia positis omnibus ex instititione Christi Domini requisitis ad ponem
dum Sacramentum non potest non poni Sacramentum, quamuis directh ab agente non intendatur eius essectus, sed posita materia congrua , & debita forma cum intentione ministri relata ad Sacramentum intelliguntur posita omnia requisita ad sorinuem, & effectivam eius politi, inem, ergo intest igitur poni ipsum Deramentum, quantumuis emciens non intendat directe ipsius effectum, qui est de com sequenti, non de formali constitutivo elusi
Dices effectus Sacramenti in actu primo est indistinctus ab eodem Sacramento, ergo non potest intendi idem Sacramem Pro die tum, quin simul intendatur eius effectus deiciteri- saltem in actu primo, ergo indivisibilites tione dia requiritur, & intentio Sacramenti,& in- recta . tentio effectus eiusdem. Sed contra; d plex potest in hoc considerari intentio enfectus altera indirecta, & implicita, altera directa, &explicita ; prior est indistincta ab intentione conficiendi Sacramentum, cum intentio causae sit indirecte intentio essectus, sed de hac non habetur ratio, cum veniat indivisibilitEr ex natura sua ab intentione causae, a qua non potest pr scindere posterior non est necessaria, ut patet ex probationibus pro assertione aviductis. Assertio III. Intentio necessaria , &ssim ciens ad valorem Sacramentorum debet esse relata ad finem faciendi Sacramentum , seu ad id, quod facit Ecclesia
ritu formali, & Sacramentali. Consentiunt Scotus in quarto dist. 6. q. F., Aletlsis quarta pari. summae q. I 3. memb. I. art. 2. , Mastrius disp. I. q. 7. , areae disp. I 3.se i. 2., V queet disp. I 37., Mademus de Sacram. m
genere q. s. art. q. , Cacteranus tract. 8. de Sacram. in gen. e. z. g. s. vum. T.
Videtur sussicienter deduci ex duobus praemissis assertionibus, cum etenim requiratur intent ministri ad valorem Sacramen torum iuxta definitionem c oncit. Est Florent. ,&Trident. loc. cita, & pura in- cessaria . tentio faciendi serio opus externum non intentio
sussicit, ut probatum est in prima assertio. faciendi, ne, & intentio formalis inducendi essec. qvu tum flacramenti non sit necessaria, sequi- .
tur dimati, quod intentio media inter
72쪽
quaest. III. De Causis extrinsecis . Art. VI. r
utramque, qualis est intentio faciendi Sacramentum neces laria sit, S sitffciem, cum non sit alia assignabilis. Deinde cum ex definitione Concit. Tridentini debeat intentio ininistri esse relata ad id, quod Deit Ecclesia , de Ecclesia non faciat opus
mere extemium ritu nrere externo, di materiali, sed sormaliter, & ritu Sacramen.' . tali, utique sequitur, quod iotentio eiuΩ . . dein ministri debeat este ad illud opus ritu. Sacrame' tali esticiendum. Tota dii scultas quoad Me consistit inexplicando, quid importes opus externum factum ritu Sacramentali se pra opus ex ternum serio factum, sed ritu tantum ma temali,& exteriori, seu, quod idem est quid importet Sacrament una supra opus externum serib sadium. Missis pluribus ouill in modi', quibus utuntur OD. pro
π ire huius dissicultatis adhaereo
S, era. Uiuioni asserenti Sacramentum supra ao meritum lio lem, seu Opus externum importare su Pra non partes ipsas materialiter sumptas, &DPus ex- diuinita, sicut importat opus mere extemseriod pudein, ut larinaliter unitabit. f .cientes Umplexu in rei sacramentaliter nificanii , , significationis. ω sic sum iacit, si intentio ministri reseratur conscia ad tale complexum, quod praestat intea dendo praecise facere Sacramentum; N que ex hoc sequitur, quod talis intentio haberet se ipsam pro odiecto, quandoquNdem , cum constituatur in ratione talis complexi per intentiolaem eiusdein minustri, eadem habendo pro obiecto tale complexum haberet etiam seipsam pro tali obiecto; Non, inqua m, hoc sequitur, nam cum iuxta nostra principia intentio non ingrediatur intrinsecE constitutionem. Sacramenti, non potest dici habere se ipsa in pro obiecto, sed complexum, quod
resultat dependes ter a tali intentione.
M intentio in ministro debeat esse actualis, an sussiciat vi tualis, vel habitualis. Triplex intentio, actualis, Dirtualis, O b
Quid importet viriliadis intentio supra b
Sententia distinguens per boe, quod virtualis nasuponat actum, non se habitualis . 3. Sent ita Riceardi volentis p r actum m i cessi artem produci qualitatem in potentia motiva, qua perseuerante est virtualis m-tentio, qua dem te habitualis. φSententia Lim volentis virtualem intenti nem consistere in actu praecedente, sed --
Sententia Conlachi volentis. virtualem bis re ali id fui praesens in maginatιua. σοῦ Virtualis consissit in eo, quod priora crus vir tute permaneat in actibus potentiarum
Quomodo intelligi potest haec: trirtualis r
. minoria. 8. interruptio requiratur, ut eantur
actas moratior discontinuari. P. Intentio actualis in ministro non est necessaria. I
Habitualis non est fulyciens. II. Virtualis est necessaria, ct fusciens. I Foluuntur rationes, suadentes le necessariam
nulla dubia circa intentionem dissiluta
IJ Actenus considerauimus de quo 'bi
et o debeat esse intentio ministri, nunc it siderandum venit qualis debeat esse, an actualis, an virtualis, an etiam' πὰ Assissiciat habitualis. Nomine intentioni intentio. actualis intelligimus adium forma lenia Physici existentem, qui influit actu in effeci ii ii quem tendit; Nomine virtualiuintelligimus actum, qui, quamuis in se ipso sit prsteritus existit tamen adhuc in aliquo suo effectu, seu virtute, vi cuius agit in Blium. Habitualis nomine illam inten- tionem intelligimus, quae quamuis exti- fierit, non tamen in se ipsa perseuerat, nee iiii aliquo suo esse di. Maior dissicultas sita est in explicando, in quo consistat illa habitualis intentio, prout contra distinguitur a virtuali , quae auidim evitas licet videatur soluta ex eo,quod portet virtualis licti in se ipsa non permaneat, virtualis permanet tamen in effectu, vel in aliqua intentio virtute; habitu Uis nee in se ipsa, nec i -n cffectu, vel aliqua virtute perseueret; ni pitu Q. hiloni iiius,quia supposito actu praecedente Min utraque dissicile est explicare,suomodo una, & non altera perieueret in effectu, vel in virtute, ideo ut rem medulitus penetrearus, placet introspicere, oc exactius eandem dissicultatem examinare distu rendo per varias opiniones, in quas auctores abierunt.
Hanc dissicultatem distinguendi unam ab altera cerid euitant illi, qui constituunt habitualem non in aliquo actu pr*cedenti tinieti.
non retractato , sed in mera non repu- docens gnantia; sed non euitant altam maiorem virtualedim cultatem consistentem in eo, quod illa prae lup non repugnantia non possit dici intentio, nem ac- sed solummodo potentia, & indifferentia cum, non ad exeundum in actum intentionis, quam nemo constituit sum cientem ad id operam
73쪽
dum, quod exigit intentionem, 'uam etiam dissicultatem noli euitant alij constituente; intentionem habitualem in promptitudine,& inclinatione ad actum ex usi, vel habitu acquisito relicta; nam, vel isti nomine illius inclinationis, &promptitudinis ex habitu relictae intelligunt illam facilitatem excitiis actibus non relatis ad hunc adium nulla praeexistenta actuali intentione de isto, ves intelligunt illam facilitatem praeexistente aliquo actu
non retractato relato ad istam actionem ;s primum intelligant, incidunt in eandem prorsus dissicultatem, cui subiacent aikrtores primae opinionis, quandoquidem illa promptitudo non importat, nisi potentiam licet magis expeditam ratione v s; si secundum; non euitant dissicultatem ia in propositam in explicando, quomodo haec habitualis intentio contra distinguatur a virtuali; si etenim dicant dis ii sui per hoc, quod virtualis perseueret in emo tu , non sic habitualis ; peto quinam sit. hic emetus,in quo perseuerat virtualis intentio λ Si dicant ut dicit Mademus in casu speciali de intentione virtuali requisita ad Sacrifieiuni Mistis e tactum illum,
in quo perseuerat, esse accessum ad Sacra-imentum conficiendum,&alia, qua prae
ambule fiunt ad illius confectionem; dicam haec omnia interuenire etiam in eo, qui habet solummodo intentionem habitualem . quicunque etenim ministerium aliquod exercet,sive hoc praestet ex habitu,
siue ex actu etiam moraliter interrupto, actiones illas praeambulas exercet. Quamobrem adhuc remanet explicandum minposito actu praecedente in utraque, quin modo una ab altera distinguatur. Qui vero in utraque in te quone cognoscunt actum praecedentem, sed in virtuali
se rix , Tricuarantem in e&ctu, non sic habitua
Ricordi lem, in varios abierunt dicendi modos, ut .olentis diuersitatem inter utramque assignent. Per actu Riccardus in quarto dist. 6. art. α dicit Produci actum praecedentem pr uci in poten- q. h motiua qualitatem , quae quamdiu du--seu.' rat , intentio virtualis dicitur, & eontinuorante est moueἰ potentiam externam in finem per virtualis illum actum praecedentem volitum; cecintentio. fame vero illa qualitate actrit remanere solum intentionem habitualem. Sed hune dicendi modum impugnat Scotus in quarto
di. o. c. 6. nec requiritur, eo quia impericeptibile existimat, quod voluntas possit illam qualitatem in potentia organica producere, o quando etiam produceretur non cognoscit, quomodo per sie ipsam po iit paulatim desinere, cum nullum hab at
Alij inter quos Lusus disp. n.8 I. sentit intentionem virtualem, ut contra-
distinguitur ab habituali temper importare actum Physice praesentem, sed dimminutum; atque hoc pacto procedit. Supponit primo, quod voluntas volitione a tuali expresia intendat conficere Sacra- Sentes iamentum,& tune a Grit in intentionem LMgivo. actualem i Meund cum idem Sacramentum continuate intendatur, sed attenuetur intentio, ad ut vix percipiatur, tunc eddentiasserit, quod licet ille primus actus perso sed di m.
ueret, quia tamen attenuatur, dicatur minuto.
non amplius intentio actualis, O virtuatis, de si e hanc virtualem distinguit aba tuali ratione illius remissionis in ipsoactiu& ab habituali ratione permanentiae illius actus remissi. Sed hie etiam dicendi modus nullatenus arridet ; primo, via impe ceptibile videtur, quod ille prior,& e pressus actus voluntatis, in quo consistit intentio adtiralis, possit in se ipsis forinali-iar perseuerare. Secundo data permanentia eiusdem Mundum eo actuale vix posset assignari discrimen inter virtualem, Mactualem intentionem, nec ad distinguem dum prodem potest intensio, & remissio
eiusdem actus, cum semper verificaretur, quod intentio esset in actu, adeoque actualis, quod explicari potest in duobus se
conuertentibus ad Deum per actus contritionis, altero per actum intensum, ut octo, altero per actum renuisum ut duo; Hi cem in dicuntur iustificati per actum formatissimum contritionis, non unus per ac
tum formalem, & actualem, alter soluin per virtualem ratione actus remissioris. Tertio, quia dato hoc docendi modo tolle- Rei ieie inretur communis diuisio intentionis in ac- haec opi. tualam, virtualem δε habitualem,& solum nita. poneretur subdiuisio intentioniέ actualis in expressi , & consulam, in intensam, l& remissam . Tandem imperceptibile vi- ldetur, quod dentur actus adeo debiles, tenues, ut excitari non possint ad sua cognitionem,& ex alia parte habeant vim excitandi potentias externas ad operandum, & innuendum in opus externum, leper hanc rationem eluditur id, quod assim rit Arriaga loe et . , quod tunc est intentio virtualis, quando actus ita est attenuatus, ut vix possit cognosci. Alii, inter quos conisubus 8.dub. 2. inter virtualem, & habitualem intentionem hoc cognoscunt discrimen , ε
uod virtualis habeat aliquid sui praesens R' ς
saltem in limaginatiua, noli sic irabituali . e hi tig. Sed hunc dicendi modum late improbat
Mademus aereas. M de Sacrament. m genere tuaism . an. s. n. I . supponens non posse eo habera
aliquod a Male intentionis in imaginati- liquidua, quin simul sc in intellectu, cum imaginatio nihil cognoscat, quod intellectu, P non in Gigat, quo sipposito actrit expe '
74쪽
quaest. III. De Causis extrinsecis . Ar LVI.
metia compertum esse nos aliquid operari propter finem primb intentum absque eo,cuod consideremus actu finem, nec attendamus ad media conducentia ad eundem finem, & exemplum assest in eo, qui decreto per actum voluntatis expressum itinere ad determinatum locum in suscepto itinere totus applicaretur eum amico agedo de rebus seriis totum hominem applicantibus, adeout ad aliud non aduerteret; hie recte posset consequi finem intentum perueniendo ad terminum statutum, ictamen non potest dici, quod primus actus Intentionis, vel perseuerauerit in imaginatiua, nec in intellectu. Communior sententia statuit, non esse ν ad intentionem virtualem, ut On- tradistinguatur ab habituali, ut prima in- perseuerat secundum aliis. α quid sui actuale, vel in imaginatiua, vel in
virtuali vel in se ipsa secundum esse at oriori, tenuatum, sed tantum virtute in actibus
vivius in potentiarum externarum, prout reseruntur ad voluntatem intent tuam; Sed quo-LI A perseuerare haec virtus in aciter tu in lium externarum potentiarum. cessante ipso actu formali intentionis, &in se ipso, & in imaginatiua hoc opus, hie labor. Pro quo aduerte ad hoc, ut aliqua causa dicatur in sua virtute operari, non esse necesse, ut sit praesens secundum sui substantiam , ut videre est in Sole operante aurum in visceribus terrae, quibus substantialiter non est praesens sed tantum
in essectu ab ipso producto nempe luce ,&ealore ; quo, si dicas, quod licet Sol non
sit substantialiter praesens auro, quod prinducitur, sit tamen coniunctus cum qualitati s , medi is quibus producit saltem tam late; tunc alio exemplo dicam, quod etiam non posita coniunctione cause principalis eum virtute producta,&producit, vi alterius effectus possit esse essectus in sola virtute producta, oc etiam di suncta; hoc videre est in agente producente ii pulsum in mobili ad aliquam metam, seu terminum, tunc etenim separata virtute in lapidem impresta sequitur motus, ex vies dem impressionis, seu qualitatis impressae, quamuis haec sit separata a prothciente. Adverte ulterius,non esse necesse,
Exolle. - media,qua intentio praeteri Gi quo operatur sit aliqua qualitas distinctata, modo vel producta in Phantasia, vel in aliqua hoe veri. potentia sensitiva, stat sumcere actus p
ficetur. tentiarum externarum a voluntate imporatos,&non discontinuatus, vel pera seontrarios, vel per moralem interruptio. nem . Quibus ero notitia suppositis dico, intentionem virtualem ab nabituali per hoc distingui , quod virtualis etiam cessania te actu formali in se im perseueret inta.
actibus externarum potentiarum relatis ad voluntatem intentivam non disicontinuatis tamen moraliter; habitualis vero in actu praecedente non existente amplius in seipso, nee in actibus praedictis proptErmoralem distontinuationem; atque iuxta hunc sensium eommuniter Thomistae iux
Md hic adhue remanet inquirendum, quid requiratur ad hoc, ut ille prior actus dicatur discontinuari moraliter, & in. terrumpi ad effectum, ut intentio habitualis contra distinguatur a virtuali, nec dicatur intentio actualis perseuerare in virtute actuum potentiarum externarum
Aliqui arbitrantur absoluth interrumpi per actiones disparatas intermedias quomodocunque. ζd nimis durum videtur asserere, quod si quis post elicitam intentionem actualem conficiendi Sacramentum , & facta etiam aliqua dispositione praeparatoria, ad ipsum breue aliquod nogotium intercederet, interrumperetur intentio,adeout sine nouo actu elieito Sacramentum redderetur inualidum . Quam .
obrem dico ad interruptionem requisitam ad hune effectum non sum cere actionem intermediam quomodocunque disparatam,& Physicam, sed requiri cum eadem actione disparata non subordinata aliquam temporis distantiam, adeo ut non solum Physies, sed etiam inora litεr prior sactus a subsequentibus separetur . Haec id autem temporis dii tantia ad interruptio quir timnem moralem requisita potest esse, vel si maior, ves minor, prout actio intermedia potest esse, vel masis, vel minus discors terru ab intentione conficiendi Sacramentu in I tione si etenim haec actio ei Iet contraria immediate sine te ris mora induceret in te ruptionem ; u vero non esset contraria, sed maxime ah stractiva, adeo ut nullum relinqueret vestigiuin prioris intentionis, cuiusmodi esset innus, vel ebrietas; tunc etiam per breue tempus interrumperet, ad ut requireretur post somnum , ficebrietatem noua intentio ; si vero essetfreundum se disparata, sed cum intentione coniuncta reassumendi actus ineae' tos pro consciendo Sacramento, ut si quis cum praecedenti intentione conficiendi sacrament uiu accesserit ad Ecclesiam, sed vocatus ad aliquod negotium recesserit cum positivo animo reuertendi ad Δ.crum peragendum, tunc arbitrarer per. acto illo negotio, dummodo longum tempus non intercesserit non intelligi illam , intentionem moraliter interruptam, adeo ut ad validum Sacramentum requiratur
75쪽
noua intentio . His pro notitia seppositis sit
Assertio . Ad valorem Sacrament rum intentio ministri actualis non est necessaria, purε habitualis non est sum- ciens; virtualis est necessaria , & simulsum ciens. Coosentiunt communitur Sch lastici cum D. Thoma tertia pari. q.&-t.8.
Probatur prima pars, quia nimis dif- Intentio a quin immo redderetur moraliteruehu, ii: .impossibile quoad eorum valorem Sacra-
in mim-mentorum ministerium, si esset necessa-sro non .ria in ministro intentio actualis , quan- est neces. doquidem, ut asserit D. Tbomas loc. ciri,
non est totaliter positunax in hominis potestate habere semper intentionem actualem, quod etiam amrmat D. Augustinus lib. I. de lib. arbitrio , per ea verba, non , est in nostra potestate semper cogitareia i , quod volumus , ergo non est praesumendum, quod Deus Optimus m ximus vinluerit assigere valorem Sacramentorum
intentioni actuali tanquam necessariae, cum suauis ipsius dispositio se accommdet hominum naturae, & conditioni, nec beneficia sua, quae liberalitEr in hominum utilitatem profundit, obstringat acitionibus eisdem hominibus impossibilibus moraliter. Accedit, quod nimis incertus
redderetur valor Sacramentorum, cum
semper posset dubitari de existentia illius actualis intentionis stante dissicultate eam semper habendi. Probatur secunda pars, quia intentioli habitualis nec in se ipsa , nec in aliquo
Habitua- suo effectu, nec Physice, nec moraliter 1is nos is perseuerat, ergo non est sussiciens ad suffcit. Sacramentum valide conficiendum. Antecedens patet ex differentia supra assignata inter intentionem habitualem, &virtualem. Consequentia probatur, quod non est, nec in se ipso Physice, nec moraliter in aliquo effectu, seu virtute non potest in aliud influere, nee alteri esse tribuere . Accedit, quod huiusmodi intentio habitualis, siue sumatur pro habitu acquisito nulla praeexistente intentione actuali de illo determinato Sacramento conficiendo, siue pro actu prae- existente praeterito, sed moraliter interrupto potest aeque reperiri in dormientibus, & ebrijs, in quibus non potest esse
lassiciens ad Sacramentum emciendum, cum non possit constituere actum humanum, hoc est cum humana directi ne elicitum , ergo secundum se non est
Virtuti Probatur tertia pars , quia intentio est neeεῖ non est nimium dissicilis , nec saria , & humanae conditioni moralitεr impossi-suffciens bilis, & ex alia parte est accomoda ad
veram actionem humanam cliciendam,
ergo, quia non est admodum dissicilis, nec humanae conditioni moraliter impost sibilis non subest illi rationi, ob quam actualis intentio dicitur non necessariae , quia vero est accomoda ad veram a tionem humanam eliciendam, erit sussiciens ad validum essiciendum Sacramentum , quandoquidem illa intentio sussicit ad hunc effectum, ex qua sequitur actio
humana. Quod autem intentio virtu lis sit lassiciens ad actionem humanam ex eo euincitur , quia acito humana per hoc habetur , quod fiat cum dire tione mediorum ad finem , talis autem est intentio virtualis, cum sit actus v luntatis directus .a ratione , qui actus quamuis non existat formalitςr in se ipso, existit tamen in motu, quem causatin potentijs exterioribus relato ad talem finem. Confirmatur , quia non est assignabilis alia intentio , quam actualis, virtualis, & habitualis ; prima non est necestaria, ut probatum est in prima par-
te , tertia non est sussiciens, ut ostensum . est in probatioae secundae partis , ergo ' ι
secunda utpote media inter utramque in . . . .
erit necessaria, ερ sussiciens. Contra primam partem assertionis nostrae congerunt nonnulli argumenta aliqua ad euincendam necessitatem intentionis actualis; & primo, quia actio, qua quis conficit iacramentum debet esse si-
ra in se ipsa, nec sum cit, quod sit libera in causa , sed non potest esse libera in se ipsa, nisi iis illius actione interueniat actu aliqua intentio, ergo dcc. Maioressi eo euincitur, nam, si susticeret libertas in causa etiam actio dormientis , dcebrij posset elle humana & sum ciens,
quod nemo admittit. Minor etiam prC- ita batur , nam non existente actu formali soluunia libero tota libertas est et in potentiis ex- tur raternis, quae non pote it esse, nisi in causa, tiones cum potentiae externae non sint forma suaden- . litEr liberae. Secundo, quia intentio Lx ficiens ad Sacramentum conficiendum debet este causativa gratiae; ut autem sit tentione talis, debet esse actu , ergo talis intentio actualem debet ei se actu , quod m .igis ex eo cuincitur, quod potentiae externae non possunt percipere intentionem , quae acta non sit, nec ab illa recipere impulsum, ergo, ut moueantur, exigunt intentionem actu. Tertio, quia non possunt omari
potentiae exteriores , nisi dirigantur per imperium superioris , ergo semper actu debet interuenire tale imperium, nam eodem cessante, cessare debent, & potentiae directae. Sed haec omnia argumenta unica responsione eliduntur , si dicatur suffcere ad ea omnia existentiam intentionis
76쪽
quaest. IV. De subiecto Art. L
tionis virtualem ; nec in ordine ad primum sequitur , quod actio esset tantum libera in causa, quandoquidem licet potentiae exteriores non sint formaliter liberae in se ipsis, important tamen liberitatem, prout iaciunt complexum cum intentione libera virtualiter existente; nam ita sunt formalitEr liberae, ac si actu e set intentio libera voluntatis; nec in hoc currit paritas de actione dormientis, &ebrij, quia in illo statu illae actiones non sunt hominis liberi, sed ad instar actio-
Vm Sacramenta, si excipias Eucharistiam, consistant iii actione transeunte, exigunt solii in principium efficiens, a
num brutorum, cum in illis sit impeditum producantur , sed etiam subie iudicium ; Nec maiorem existentiam ., quo recipiantur 3 ideo ex quam virtualem exigit hoc, quod est esse minatis dia praecedenti quaestione iis, Musativum gratiae, ritissimum eum vem quae pertinent ad principium ei-tiuum, nunc seruato ordine in do trina , quem seruant actiones.&passiones, seu agens , & passum i
ter se, assumimus examinandum Ca
sim subiectivam, seu subiectum ossemur in causis moralibus, quae non exigunt coexistentiam Physicam, & quamuis p otentiae exteriores non percipiant in- tetitionem, quae non sit actu, a qua cingnitione mouentur ad operandum. Ea
dem ratione non exigunt ex necessitate I
directionem imperium voluntatis in quo eadem Sacramenta recipiun-' Hoc autem duplex est altem . Circa hanc intentionem, si elu, qui xςm tum 1 quod ais appestant Phylitates esset examinandum hie primo, an sicum, Prout appellat capacitatem talis intentio debeat esse directa, an sus Praecisis secundum sus alterum proinficiat indirecta, & v odo, an debeat ximiim , quod alii appellant mora-isi quata esse a luxa, an sum lat conditionata, Ie , & appellat capacitatena proxiis ci ea in- , R R six x pQ mam, prout appellat dispositiones ex
Deione Lanae mentis, quamuis ante opus Sacra- . ra Us , α. - .
remissiuε menti superuenerit dementia , vel fusos eluidein subiecti requintas ad' in ministro , an vero requiratur, quod eadem Sacramenta compleatur opus sana mente perseuerania recipienda. re, an debeat esse ad materiam determinatam , an sussiciat, quod sit ad indeteriminatam , an debeat esse praevia , vel eoncomitans, via sufficiat subsequens, anmata ad prauum finem extri xum in ualidet Sacramentum,& alia his similia;
sed quia memini me de his lata egisse , dum de Sacrificio Missae q. per toti , ideo Lectorem ad ibi dicta re
Quodnam sit subiectum remotum, seu se
cundum se capax Sacramentorum nouae legis. SUMMARIUM. Maria considerationes circa titulum. I. Ea vi praesentis institutionis etiam de legem extraordinaria creatura irrationales sani
mcapaces Sacramentorum. ΣῶAngeli, ετ anima separatae quoad vim, quam hasent de facto Sacramenta, sunt eorum a
Quoad vim ei em commmicabilem sunt capaces. q. anima in eorpore immortali existentes sunt de lege absoluta capaces. s. De lege ordiraria fui homines vinores sume capaces Sacramentorum noua legis , ct omnes omnium, se exeipias famnas quoad
Dcarnatio propter solos hω nes posita est. 7. Extra misi via homines de lege ordinaria sana incapaces gratia, seu augmenti eiusdem. 8.
77쪽
obiecta contraria dissoluuntur. 9.Signantὸr ostenditur omnes homines viatores esse remotὸ capaces . IO. Troxiis ostenditur non omnes e capaces. I I. Infantes in utero matris existentes , an sint
Iuid sentiendum de Deipara Virgine.
TItulus, ves potest procedere ex vi prae
sentis institutionis, & de lege ordi-υ naria, vel ex vi alterius institutionis, &eonyside. extraordinaria, & liuidem, si lorationes 'uamur de lege extraordinaria ex vi praeci rea ti- sentis institutionis, hoc est quoad Sacratulum . menta nouae legis de facto instituta, quaestio, vel potest agitari in ordine ad creaturas irrationales, vel in ordine ad rati uales existentes extra statum viae,& si, ad rationales, Vel in ordiae ad Angelos, &animas separatas, vel in ordine ad animas an corpore immortali existentes; rursus, si in ordine ad animas in corpore immortali .existentes, vel ad easdem in statu beatitu- sinis, vel in statu damnationis. Si de lege extraordinaria ex vi alterius institutionis idest quoad Sacramenta de nouo instituesida, quaestio potest reserri ad omnes
Incipiendo iam a ereaturis irrationali
, 'us ex Vi praesentis institutionis certum Ettim de omnino est,eas etiam de lege extraordinavia ex ria esse incapaces Sacramentorum, &intraordi- capacitas respei tu ipsarum non solum orbnar tur ex parte eiusdem Sacrament quatenus C e turae signum sensibile, sed etiam ex Part 'Mi. sit unis,ad quem eade Sacramenta ordinatur; incapa. ex parte Sacramenti, quia Sacramentumces Sata ideo itistitutum est in signo sensibili, ut cramen. per ipsiuia creaturae deducerentur in corosum. gnitionem non solum cultus, S uenerationis debitae Deo, sed etiam gratiae habitualis, quam significant; creaturae autem irrationales sunt incapaces, ut per talia is signa deducantur in cognitionem intellectualem talis significationis, seu ordinati
nis; ex parte finis , qui est sanctificatio
subiecti cuius sunt incapaces creaturae iris rationales. Quoad creaturas rationales,nempe Angelos , & animas separatas existentes extra Αnr ii statum Viae cacberanus tract. 8. de Sacram. ec animet in genere c. 3. F. I. n. fi sentit etiam de lege sepacitae extraordinaria esse incapaces Sacramen-
ας facto torum, prout de laeto sunt instituta addi- x Me m' ratione, quia, cum careant corpore,&sensibas, non videntur per illa signata, selisbilia posse deduci in cognitionem , signific.ition is, cum eadem signa non possint sui speciem illis inserere,nec actiones
materiales per materialem contactum
possint eisdem applicari. Si Cacteranus procedat de Sacramentis secundum vim,
quam habent de facto, rectε procedit, ει
rationes per eundem adductae satis eui cunt ipsius intentum; sed si consideretitur eadem Sacrameta de lege extraordinari a , 4non quatenus solum referantur ad subiec- De possita, aa quae Christus Dominus de facto ea- bili sunt
dem non ordinauit, sed quatenus etiam ς P ς eadem Sacramenta eleuet ad producendam speciem spiritualena, sicuti eadem es uat ad producendam gratiam, non video, cur per eandem speciem spiritualem sic a Sacramentis productam non possint Angelos , de animas separatas excitare ad c gnitionem verae significationis, ic cultus Deo debiti; ciim ex alio capite idem Ca- chera tuis non cognoscat de lege extraordinaria in cisdem incapacitatem augmenti gratiae. Qiload animas in corpore immortali cxistentes non videtur dubitandum, quinde lege extraordinaria sint capaces secundum se Sacramentorum, & hoc, siue sint in statu beatitudiniis, siue in statu damn tionis aeternae. In hoc consentit Cacberanus loc. cit. Ratio ex eo deducitur, quia, licet de facio Beati existentes extra statum viae nequeant acquirere augmentum gratiae , nec damnati primam gratiam, de lege tamen absoluta, & illis augmentum,& istis gratia non repugnat, &quamuis
daremus respectu damnatorum gratiam Animae trepugnare, non propterea repugnaret su---τρο- sceptio Sacramentorum, ud etiam Videre re a r
est de laeto in recipientibus eadem cum moroli obice peccatorum laethalium, qui quamuis exire ς gratiam non recipiant, non tamen cuntur non recipere sacramenta. Ex alio Capite cum S. acramenta eosdem per signa sensibilia possint mouere ad cognitionem,& cultum &c. non est, cur secundum sede lege extraordinaria non sint capaces&α Loquendo iam de Sacramentis ex vi alterius institutionis, hoc est de Sacramentis diuersis a modo existentibus a Deo pr
ducibilibus, & conseribilibiis Angelis, Manimabus separatis non auderem hanc potentiam Deo denegare , cum etiam per signa sensibilia possit easdem excitare, vel eleuando eadem signa ad producendam speciem spiritualem, vel excitando easdem per applicationem talium signorum, tanquam per conditionem ad cognitionem, de cultum. In his amplius non immoror cum utpote res extraordinariae parum aut nihil conserre possint ad praesentem materiam. Quamobre in me consero ad su- όbiectum de lege ordinaria ex vi praesentis omnes institutionis capax Sacramentorum. homines Assertio. De lege ordinaria soli homi
nes viatores sunt capaces Sacramentorum
78쪽
Quaest. N. De Subiecto. Art. Ι.
ordinis. Prima pars est communis apud rituali ingerere Angelis, & animabus se- omnes. Secunda pars est contra sectarim, paratis ; ex eo autem, quod itiuoluant quorum aliqui volunt solum praedestina- significatum gratiae conferendae, non postos esse capaces Sacramentorum, alij solos sunt referri ad homines extra statum viae, iustos. quia in illo statu non sunt capaces gratiae Prima pars ex eo euincitur, quod Sa- acquirendae, aut augmenti illius. cramenta tanquam mediae ordinata sunt Quod si dixeris, quod ex incapaeitate ad eum finem , ad quem ordinata fuit gratiae, seu augmenti eius lem acquiren- Christi incarnatio, sed propter homines, dae non benε arguatur incapacitas reci& propter nostram salutem facta est in- piendorum Sacramentorum, cum homi- carnatio, ergo, & propter eosdem , & nes etiam existentes in statu viae cum obi- , propter eorum salutem instituta sunt etia ce peccatorum i thali uin non possint gra- , lRationes X cramenta. Maior non videtur pati dif- tiam consequi, de tamen dicuntur Sacra- ieist,pto asser- ficultatem, quandoquidem Christus D. menta recipere, unde etiam in praeceden- aliqua l. . minus venit, ut vitam habeant homines, tibus diximus, quod de lege extraordina- contrη & abundantius habeant, & licet Christus rix damnati, si eorum animae fuerint cor- Dominus per ipsam solam incarnationem, poribus unitae, possint Merameota reci- '& per aliquem actum etiam internum po- pere, quamuis etiam non possint gratiam tuerit humanam salutem operari, voluit consequi. Si, inquam, haec dixeris ; statim . tamen per media supernaturalia conlam impugnaberis, quia de lege ordinaria, ubi . mari medi, naturalibus, quibus vita natu- non est capacitas ad gratiam, nec videtur ratis gignitur, &augetur vitam spiritua- esse capacitas ad Sacramentum, cum de
lem inducere, & augere, sie per Baptis- lege ordinaria Sacramentum conseraturmum vitam spiritualem , sicuti per sene- in ordine ad gratiam ; de lege autem ex- rationem vita naturalis inducitur, lnd traordinaria potest esse capacitas ad sa-xit, seper Eucharistiam augmentum gra- cramentum ainue eo quod sit eapacitastiae interre voluit, sicuti per nutritionem ad gratiam,cum haec duo de potetitia a augmentum vitae insertur, & sic de cae- stiluta sine separabilia quoad emistum, Mieris. Minor vero paret ex iis, quae fuis in actu secundo, licet non quoad vim cau- docuimus in quaestionibus de Deo Inca satiuam, & in aetu primo; do sicuti gratia nato, ubi quod incarnatio ex vi praesentis de lege ordinaria est incompatibilis in e deereti ordinara merit ad homines, non ad dem subiecto cum peccato laethali, noni Angelos, & ideo in Simbolo Apostolorum tamen de lege extraordinaria, & de ροι dicitur: Rau prepter sivmnes, e propter tentia absoluta, ita Sacramentum licet de, fatuem descressit de Caelis, non a via ordinaria sit incompatibile cum statut rem dicitur propter Angelos, & licet ad damnationis, non est tamen incompati- humanam salutem dicatur ordinata, non bile de lege extraordinaria, & de potentia tamen intelligitur ad homines in quocum absoluta. que statu existentes ordinata, sed pro illo Quod si ulterius vineas: si ad rationem statu, pro quo salutem possint cons qui, Sacramenti suifcit, quod sit causativum qui est status viae, nam ubi V terminiim gratiae in actu primo, quamuis ratione peruenerint ex vi praesentis iustitis. nee statu seu non conserat fratiam, cur de gratiam possunt consequiHuam prius non lege minuari,non poterit etiam damna- acquisierant , nec augmentumeiusdem,& tis conseres, sicuti consertur existentibus se reserri non potest ad eosdem homines in peccato laethali, quibus etiam in actu existentes in termino,& extra statum viae; secundo non constri gratiam ρ Certhra- unde si existant in statu beatitudinis pos- tione signi sensibilis non potest repugna- sunt quidem dici, quod dependentεr a Dia re, eum etenim supponamur mimaedam, uina incarnatione, & ex meritis Christi natorum unitae corporibus possunt per Domini fuerint vitam suo aturalem signa sensibilia moueri ad cognitione &ααinsecuti, non autem quod posuit con- Si igitur ex alia parte potest esse Sacra. sequi merendo ex meritis Christi. mentum etiam si actu non causet gratia Eadem prima pars se udo ex eo euin- nihil deest quominus de lege orvinariata 3 estur, quod tota,&adaequata ratio sacra- possint esse capaces sacramentorum. Stamentorum nouae imis consistit in ratione tim impugnaberis, quia de lese ordinaria, viae de . ratione significati, ει ex vi praesentis institutionis Sacramen tem -- ingratiκ per illud signiam; sed ex eo, ta sunt alligata statui, cui acquisitio gradinaria quod sint signum sensibale,quantum est de tiae non sit repugnans, qualis est status
homines lege ordinaria, non possunt ordinari nec viae, licet per accidens non conseratur r sunt in ,-m tione alicuius obicis in tali statu remoui-
. ista' signia naturalia non possunt bilis , adeoque de eadem lege ordinaria speciem sui proportionatam naturae spi- non sunt conseribilia asteri statui, cui a
79쪽
mines viatores esse capacessat
iuisitio gratiae sit impossibilis, qualis est
atus damnatorum, a quo obex ad gratiam non est remouibilis, nec currit partitas de Oxistente in via, & recipiente S, cramenta cum obice peccati laethalimu doquidem in isto Sacramenta remoto Obice possunt vim suam exercere gratiam conferendo, quod non potest esse in damnatis. Igitur, quod damnati non sint c,
paces Sacramentorum secundum legem
ordinariam prouenit ex Diuina instituti, ne ordinante praecish ad homines in statuviae, cum polunt hi acquirere finem, ad
quem eadem Sacramenta fiant ordinata non ad existentes extra talem statum, cum finem nullatenus possint consequi. Secunda pars assertionis ex eo euincitur, quia attenta institutione facta a Christo Domino ex natura rei secundum se nullus homo est incapax Sacramentorum,
si Sacramentum ordinis resipectu tam in rum excipias ; attenta, inquam, instituti ne a Christo Domino facta, cum ipse indefinith pro omnibus instituerit sine ulla penitus restrictione excepta ea , quae excommuni Ecclesiae traditione habetur de Sacramento Ordinis re ctu f minarum;
item attenta natura rei, quia hic agitur de capacitate remota, quae in alio non
consistit, nisi in potentia recipiendi actionem sensibilem puta ablutionem in Baptismo, unctionem in Confirmatione,& sic de caeteris, de dependenter a tali actione, vel primam, vel secundam gratiam ; sed quilibet homo viator habet potentiam recipiendi huiusmodi actionem , & gratiam, ergo tam ex vi institutionis, quam ex natura rei quilibet homo viator est capax Sacramentorum.
Dixi remou, nam, si loquamur de proxima capacitate, non quilibet homo intaquolibet statu est capax cuiuslibet Sacramenti, cum haec proxima capacitas dependere possit ab aliqua circunstantia, sine qua Sacramenta nequeant recipi, sic nequit recipi aliud Sacramentum a Baptismo, nisi praeuio eodem Baptismo, sic
nequit Matrimonium contrahi, nisi contrahentes fuerint in legitima aetate constituti, & sic de aliis , haec tamen non destruunt capacitatem remotam, quae in quolibet homine secundum se potest considerari. Solum aduersus hanc secundum partem nostrae assertionis militare posse videtur duplex argumentum, alterum desumptum a paruulis in utero materno existentibus,
qui eo ipso, quo intelliguntur animati incipiunt statum viae,& dici possunt homines, nec tamen sunt capaces Sacrament,
rum ; alterum desumptum a Deipara Uimgine,quae saltem post conceptum Dei ve
bum habuit omnem plenitudinem gratiae iuxta illud Angeli, Aue gratia plena,
propterea non videtur ulterioris gratia: capax ,& per consequens, nec Sacramentorum. Sed utrumque facile soluetur; si dicatur , respectu utriusque adesse potentiam , & capacitatem remotam, licet proximε ab aetu prohibeantur res diu imp
dimenti extrinseci, & quidem loquendo in
ordine ad faetus animatos existentes in utero matris, hoc verificatur, quandoqui
dem, sicuti infantes, & pueri ante legitimam aeta tem impediuntur ratione aetatis ad contrahendum Matrimonium, & per conseques ad recipiendum Sacramentum , & hoc non ex defectu capacitatis remotae,
sed ratione impedimenti prouenientis ex defectu legitimae aetatis, qui solum tollit
potentiam proximam, ita existentes in utero matris impediuntur ab usu passivo Sacramentorum non desectu caeacitatis Pueri in remotae, sed ratione impedimenti e X trin- uteronis seci, nempe uteri materni impedientis con- tris exiis tactum necessarium ad vasorem Sacra- stentes,
menti, quod etiam solum tollit potentiam proximam; loquendo vero de Deipara
Virgine dato, quod ratione plenitudinis mamotu. gratiae in ipsa existentis saltem post conceptum Dei verbum non posset augmentum gratiae recipere , hoc esset per accidens , & non per se, adeoque ex hoc non abenE arguitur incapacitas remota Sacramentorum. Dici etiam potest, forthmelius, in ordine ad faetus in utero matris existentes, quod isti non adhuc sint viat res humano modo visibili, & sensibili, qui solum consideratur in hominibus viatoribus in ordine ad recipienda Sacramenta pin ordine vero ad Dei param Cacheranus d. tract. 8. de Sacramentis in genere d. c. I. g. I .
n. o. dicit Dei param Virginem, quousque extitit in statu viae,fuisse simpliciter capacem Sacramentorum , & augmenti gra-
tiae; sed quomodo posset dici plena gratiς,
si posset augmentum eiusdem recipere pse, Des non explicat. Congruenter ad superius paravit dicta, quod scilicet non sit necesse ad vali- gine. dam Sacramentorum receptionem , quod actu conferant gratiam, sed sufficiat,quod sint causativa eiusdem in actu primo p test dici, quod Deipara Virgo fuerit c pax Sacramentorum in actu secundo , fluamuis ratione plenitudinis gratiae in ipsa existentis non posset augmentum eiusdem recipere; & ne gratis hoc dixisse videar recole, quae docet D. Thomas tertia parte, dum de Sacramento Eucharistiae,
Ibi inquirens, an Christus Dominus in
institutione huius Sacramenti se ipsum Sacramentatum receperit,amrmatiuE res
pondet, &restea sibi obijciens, quomodo potuerit gratiam, vel augmentum gratiae in
80쪽
in se ipso recipere , cum in ipso inhabitaret plenitudo gratiae, respondet, quod in ipso' in tali sis tione nulla gratia prouenerit, sed solum quaedam spiritualis hilaritas ,&Consolatio, quod idem die de Dei- para Virgine ex suppositione, quod in ipsa gratia augeri non posset ratione plenitudinis gratiae in ipsa praeexistentis.
Quaenam recurrantur , ut homines viatores lint proxime capaces
Sacramentorum .sVM MARIVM. Explicatur, de quibus in pavetisulari procedat
Tarnati ante usum rationis sunt secundum se prori, capaces Baptismatis , confir-
matronis, Eacvarinae, ordinis, non etero Panarentiae , Matrimoni. , c Extrem maianis. Σ.-ocedit de valida rereptione. GL ocitur quoad Sacramentum Lun4bri ex S. scripturis ,σConciliis. 3. meitur etiam ratione quoad sacramenta confirmationis, Ordiuis, o Eucbaristia. q. datitur quoadis obiectum aduersantium. 3. -citur, non esse proximὰ capaces Sacramenti Matrimonis. 6. re item Suramenta Postentia. T. etiam Extremae mmovis. 8. feeptia saer rentorum Confirmationis, O
dinis , o Eucharistia non solum respectu paraviora est valid sed etiam licita. 9. Octu tamen eonferentis esset illicita GLIatio. I M, quod dictum est de patrualis ote Grationis inlinigendum est de perpetuo amentibus. II. Rationes suadentes posse conferri Euchar stiam perpetuo amentibus in articulo mo
Trebatilius lici per ministrum nequit conferri. 13. Amentsi s , qui gavisi sunt usu rationis,
ct ante amentiam exhibue ut signa pinnitentia conferenda est Euctaristia. Interuenientitas tamen duabui coaeditionitas, σquibus. II. Non ita facilὸ est conferenda annua communis, μα existunt in amentia. Ictarticulo mortis conferenda est eisdem Eatrem Vinio. IT.
sita potest examinari, vel in ordine ad paruulos ante usum rationis, vel ino Iulu, adultos gaudentes usu rationis. Rursus, vel in ordiae ad valvina recein
Quaest. IV. De Subiecto. Art. IL sq
tionem, vel in ordine etiam ad licitam. De capacitate proxima, siue in ordine ad validam , siue ad licitam re et ionem . quoad paruulos ante usum rationis lat Eagemus sub hoc titulo ; De eadem vero iii ordine ad alios in sequentibus articulis;
sed quia amentes, & turiosi praecipia, si
fuerint perpetuo tales, comparantur Pa
uulis usu rationis carentibus, ideo sub e dein t tuto de paruulis, ipsi quoque coimprehendentur .
Ail ertio I. Paruuli ante usum rationis sunt secundum se proxime capaces Baptismatis, Confirmationis, Eucharistiae , & Ordinis, non vero Paenitentiae, Hatrimonii, & Extre tuae Viictionis. Prima pars 'I., amrmativa intelligenda est pro ininciola quoad validam reccisionem, nam de licita proxime loquemur in subsequenti assertione. Ea- capaces dem prima pars communiter a Catholici, paruuli admittitur contra Anabat istas, alios ue risectarios nolentes paruulos ante usum . DM 3 rationis posse valide baptiZari , nec per consequens suscipere alia Sacramenta. Estileni contra Petrum de B is Gadium , qui primus fuit auctor haeresis negantis capacitatem Baptinni paruulis qnte usum rationis, quem postea secutus est odem Hemricus Gallus Tolosanus I contra quos scripsit D. B ardus, Petrus Cluniacensli, o Mar
Probatur primo quoad Baptissimum , ἔnam paruuli sunt capaces Regni Cael rum, iuxta illud, quod legitur Matthaei im
ute paruulas vem re ad me ; talium enim est Regnum caelo rum, ergo sunt capaces Baintismi, quia nullus sine Baptismo potest ingredi Regnum Caelorum. Secundo, quia, nisi paruuli esset capaces Baptimii,ebe in e . statu gratiae deterioris conditiovis, ac sent paruuli in lege naturgo in lege scrip--seri,ia, quandoquidem carerent remiato ori- tudia, &ginalis, &omni alio subsidio, quo non . Conciliberant destituti paruuli in illis prioribus quoad
statibus. Tertio euincitur ex antiquissimo aer mς' via Ecclesae, qui usus est tanti valoris, quanti est sacra pagina asseretire Apostolo fecunda ad Thessalonicenses secundo. Itaque fratres custodito traditiones quas didicistis, siue per sermonem , e per Epistolas nostras,& Lelesia uniuersalis in C eil. Tridennses. 6. eo. I. statuit, quod qui traditiones contempserat, tum ad fidem, tum admo res attinentes tanquam a Spiritu Sandio dictatas, & continua successione in Eccle si a conseruatas anathema sit; nec arta trandum est, sicuti peruerse arbitrantur recensiti sectarij, esse reiiciendos ob defecitum fidei, cuius Qui incapaces; non, inquam, ita arbitrandum, quia,ut ait D. au Iustios lib. de Baptismo paruulorum. Paruuli bapti rati inter credentes reputantur me