장음표시 사용
41쪽
Peccat, si ita vis, Plinius; sed peccat, dum nimis placere nobis
Postulat. IV 6, 2. Niliit mirum ais, adstare aliquem tunica scissa, salva tamen, qua illa legatur, toga. Quid enim illum pudeat scissurae repentiriae, sod tamen toga tectae Θ Quomodo vero tectam toga
scissuram inter agendum vidit Plinius 3 At id ipsum indecorum,
SusPPetiam . singulare certe et observabile, aliquem ita se invol- Vere toga. ut tunica nusquam appareat. ogita Comicas personas in Molorii Avaro maculas et scissuras 1 estium Pileo, Patina, habitu corporis tegoni PS, etc. IV, a , 6. Mavis Plinio tribui voces r dundantes vivωσκω,
quam indocto librario, quem vix credibile sit, eas adjecisse : et eodem modo redundare mὸ inquit VI, 33, r. Videndi ergo eodices. V. 36, Acanthum hinc inde lubricum et siextiosum quomodo ex Plices, ut cognoscant lectores, i latere. natio, inquis, dicendi petita est a serpente, qui est lubricus, et flexuosus, quum spiralis lineae figura in assumit. Sic acant litis salus suit primo lineis curvis et spiralibus, sed nulla certa figura, mox in certas figuras
Oeatus per aliquantum SPatii, mox iterum sine figura curvus et inflexus, siculi velorum aulaeorumque sinos si lamentis sericis diversi coloris ornantur, ut mox flexuosa sint et spiralia, mox figurata Pt C. Pag. 3I4 n. I. Quod hic negabam καταστερισμωv nomen a me obse
vatum, sestinabam. Laudavi ipse, quum vix Lipsiam ista missa essent, in programmate quod habes de diva Carolina Eratosthenis. inter opuscula Inythologica, Physica, ethica, Galei P. 97, sqq. editos. V, 2o, 4. Quae esset ricialia periodus, explicari negabat posse Cortius. Tibi frigus de periodis, qua sunt periodi, et quatenus pronuntiantur, dici non videtur. Age Ponamus, quae tibi sit rigi periodus; quam ego fricidam interpreter : caetera, in auctoritate manuscriptorum sere Pari, permittamus lectoribus. Est tibi igiturri Ea periodus, in qua ita sibi implicata est et Pendet oratio, ut
non possint voce tanquam incisiones fieri, scd tota sit, quamvis longa , uno spiritu contorquenda. Quaedam contra periodi, quamquam longae, tamen nexibiles sunt, si non pendet per totas oratio, adeoque non uno spiritu pronuntiandae sunt. Mihi volubilitas non
satis convenire rigido; frigida porro perio lus videbatur fieri ipsa longitudine et productione non necessaria, qua perit et disper ditur dicentis impetus, et auditoris attentio; quum otiosa epitheta,
42쪽
periphrases, exergasiae, otiosam, tardam, et inesscacem re vera reddant orationem. quantumvis magna volubilitate contorqueatur.
quidem notio satis clara, et si quis dubitat, inspicere Iieet Quintil. I. Ia, 4 ; VI, 3, ioo; X, 7, 29; XII, 9, 2o. Ergo quasi
prehensus est, qiii habet eamdem excusationem, veniam, Com
moditatem , quam deprehensus. Uiii ex tempore dicere cogitur, hoc est enim Emrehendi, culpam conjicit in eos, qui coegerunt ipsum dicere: qui eum Regulo dicunt, qi id quid peccatur, in ipsum Possunt conjicere; longas moras, corrogatos auditores etc.
Plinium, aderant, qui Miseratim fuisse et c. ex illo piletae. Fuit Ilium. Caeterum verba adoriant qui antiquo, quem typographi xOCant, charactere, non cursivo, debebant in contexto Plinianae epistolae exprimi.
VI, 32, 2. De h. l. nos nuper disputare vidisti ad Quintilianum praes. 3 9, et II.
VII, II, 2. Rectum videtur tibi bμεις ταρ-Nimirum ut His-ρ Menaei verbo locose Mistis est, sic etiam κακοζηλι, VOPat, te iudi Ce, Minucium, h. e. nimis studiosum siccitatis, et stilubritatis allicae. Et sane etiam in alticismi illa ni inia assectatione iii esse Posse, certum est. Pendeo; et ad te transirem, nisi scirem , ino tui amore etiam corrumpi Posse. VII, II, I 3. Emen rator acerrimus quum ciceronianum effie putas et Comparas cum acerrimo aurium judicio, mecum, ut in sexcentis alii , sentis. VII, 27. Ad hanc epistolam responsum esse a personato Gi flavo
Iansono in nova hibl. Hal. 34, a, bene iacis quum me admones. VIII, 14, 6. Vis, vir clarissime, non tam illam distinctionem sensentiarum ab uno dictarum intelligi; quae a me post Catanaeum explicata est, et cui lavet 6 i5 r quam illam. quae propius ad quaestionem et speciem in hac epistola propositam pertinet; de qua praesertim , at, ubi plures pugnantes sentesnIM ad sta I erandam unam junguntur. Et facile tibi assentior, magis ad lianc respici, quod Pugnantes vocantur, i. e. quae una tonsi, tere non POS sunt, quod de priori genere ita simpliciter dici non potest; potes tamen cum relatione ad alios, qui duas ejusdem hominis sententias, uno quasi spiritu prolatas, simul probare nolunt.
43쪽
significare Plinium hoc, intellexis Avitus, et asSequutus est, quantus vir esset Servianus . quam dignus observatione atque obsequio.
IX, 13, 4. Quod pro deferoisset malis, si addicerent libri, res
disset, in eo tibi assentior. IX. 23. 5. Verbo noscitare post Cortium tribuis vim demonstran di, ut et τω noscere Paneg. XXII, 3: non, quc d Proprie hanc Pot stat μm habeat; sed quod insantes, Pueri, Plebs, quum noscunt, solent digito id quod nosetint, simul demonstrare. Sic, ais, mulier, quum agnosceret Demostlienem, alteri demonstrabat etc. Mihi videtur Plautinis tostis et aliis ita stabili iam vim , quam hic tribui verbo, ut dubitare equidem non possim : demonstrandi significationem adhuc desidero aliunde adseri. Certe in Panegyrico quam
illud convenit , pari tuos, qui nondum vidis ent, videre certe meminissent, peregrinatum adhuc Trajanum . noscere li. e. Cognoscere velle, interrogare, quis est ρ Mene est ρ Iuo nes autem illum Ost niarest Si noscere est OsI ntare, pueri et iuvenes lite idem sa-eiunt. ΕΗis l. VI. zo, si Nocmtis suos noscitiant, noli Prosecto demonstrant; ros senim agitur in leti obris, Sed aut agnoscunt. aut, quod malim, at tetidendo, requirendo, agnoscere cupiunt. Inspice locum iitrumque, Candidissima anima mea, et videan dubitare possis. Potest monstrare digito, qui noscitat aliquem; sed ideo noso tare non significat proprie demonstrum. Nempe neque tu boc vis. X. a. 3. Non attendi ad temporum consecutionem, quum Pro malui suspicatus sit m . legendum mcllunt vel malim. Libenter tibi,
ut plurima, hoc debeo, mi Ernesti, quod festinationem emendare licet in ipso adhue libello. Si conjecturae locus sit, maluere vel maluerant sustinendum fuerit. X, I 8. a. Testimonium retribuerunt. Melius iam videtur, quod ex antiquis editionibus hic protulit Cortius Pertribuerunt, quiunetiam Panegyr. XCV, I, pertribuistis e Vossiano dederit Cl. Aratetentus, pro aliorum per ubuistis. Utroque in loco ea vis esse Potest, ad unum omnes, a primo ad ultimum, testimonium tribuisse. X, 48, 5. Ita emendandum censes, quam buseuim qui sunt benescio tuo : eleganter profecto; et quod meae conjecturae, si non praetulerim, certe nec ausim Posthabere.
X 5o, 4. De Bithynicis aliquem re m intelligere male te ais. Quaerendi otium jam deest, et sorte est hoc e numero τω,
Jam ad Paneoricum veniamus, in quo nihil tuae adnotationis
impertiisti; sed tanto plura dedit Cl. Arnigemus, qui, quod
44쪽
humarie, et ut decet literas nostras, mecum egit, gratias ago; quoa a scripto se vix ac ne vix quidem demoveri patitur, laudo, et Commode accidere Plinio arbitror; quod seorsim a Die sentit ali quotieS, non miror; non aegre sero quaedam palillo inclementius dicta; si quid ipsi excidit, non exagito. Sed neque futurum Puto, ut irascatur vir humanissimus, si eodem candore, quo mea i Psius errata non dissimulo, ead nique, qua ipse in meis utitur, libertate,
neci mihi undique probari, quae ipsi dixit, omnia, Profitear, et quaedam eorum hic indicem, ut statim illud, quod
II, 5, retiuet quidem in osque nos illius usti Probemus; sed ortam susPicatur hanc lectionem ex repetitis, more alias solenni, auabus literis VS in vocibus dual, ut i erpetuo tenore Scriptis ILLIUSU, quum tamen simpliciter legi debuerit illi usti. Non vereor, ne hoc probes Prae ea lectione, quam nos dedimus, quamque Peri- Eonio etiam probatam, Cl. Arnlzenius docet, qui III, I, dedit, tibi nos , Livineio et I .ipsio auctoribus, inmuletur, cpiod melius nimirum intelligebam, et intellecturos sperabam alios. Plane autem laudo, quod IV, L, ex libris antiquis posuit, sed frendum est senatusconstitio,
IV, 3: tuetur vulgatum, sed ab agentibus Rabetur, et quaerit, Cur talis honor agentibus gratias a Trajano non sit habitus alias quoque Z Respondeo, quia de illis privatis gratiis non intercesserat senatusconsultum, intercesserat de Publicis. Senatui ergo honorem habet, quum ipsius auctoritati, etiam contra naturam Suam et Commodum , cedit. Firmat sententiam nostram, quod sequitur, tibi
V, 8. Illum tumultum prismoiisse ex Vossiano libro dedit vir celeb. quod elegans sane et vix a librarii ingenio prosectum. Sic Placet, quum
V, 9, - persis secundia nascantur etiam ideo praeseri, quia x minum statim mentio subjicitur. IX, 2. Non satis accurate rationes subduxi in Patricia explicati ne, quum post locum Taciti subjeci verba, quis autem consule clarior' Iloe enim in Traianum patrem an conveniat, Vehementer incertum est, quum non constet, an ejus quoque Pater, id est, avus
Principis optimi, consulatu functus fuerit Z tacentibus Fastis, taeente ipso Plinio. Itaque sollicitor legere h. l. Credentne Posteri, Patricium, et Consulari genitum. Nihil fuit facilius. quam
45쪽
eonsormari sibi a librario casus proximos. Sed necessaria tamen haec coniectura non est: intercedit illud aut Taciti. XI, 4.Veriba, cujus Pulsis Utique, etc. Per Οὐουεσtu ad hostes refert Cl. Λmt Eenius, et non vult gub iniquissima saepe Grammaticomini irrannide servire. At liic quidem, quod sciam, non de Grammatica sermo est. Synesin ejusmodi, sive synthesin malimus, generosissimi quique scriptores usurparunt. Verum sententia multum
sit acrior, et ad satiram magis accedit, hoc est, ad Plinianum in talibus charaeterem, si dicas, ex ipso triumpho ut hodie, quum Ambrosiano Hymno Deum iussi cives non nunquam laudant) Ἀ-tellexisse hi omines, Pulsum tu tumque esse i erium, hoc est, cum exercitu suo Imperatorem, ut hodie Portiam Turcicam ira Sublime Pone , vel imperium Russorum qui victum, Pulsum, sugatum diceret, in sublimiori praesertim oratione, ab omnibus iii telligeretur, reprehenderetur sorte a nemine. XIV, 1. In vexato loco de ferocia Prarthonum an hamarorum 8 Iaudat Schwargianam conjecturam merito, sed tamen suo more lectionem vulgatam retinet, et hoc modo interpretari conatur: a Jam eas res gesseras, propter quas eodem jure ex devicta gente agno- mPri assumere potuisses, quo Postea id fecisti de Germanis. . Vide,
perspicacissime vir, an videre hic aliquid possis. Sic possessione longi temporis tuetur etiam illud, quod statim sequitur, et legit XIV, I, Germaniamque sequam quum dirimuntque Per hoe
omne vatium, etc. ut sit hyperbaton a parenthesi. Neque tamen repugnare se ait, si quis malit brevius , Germaniam, quam, etc.
Mihi ea ratio nimis contorta, et a politula illa Hinii facilitate aliena videtur. Sed ingeniosum, quod
XV, a, coniicit vir Cl. Meoomque militiam quasi transiluisse con. tentus, Pro vulgato transisse. XVII, 3. Nec non modo telorum tuorum: omittit non; nec habeo, Praeter rationem grammaticam, quae negationem ante vel post non
modo non omitti suadet, nisi in proximo membro aliud non, vel ne quidem sequatur. Vid. ad Quintil. XI, I, 2. Sed scilicet, si plura id genus loca inveniantur, et asserantur, cedet merito grammati ea. Hic quidem, sublato illo non, videtur hic esse nexus Pro Positionum, si quis re m venire in manus audeat, et non illud
enim est nec) modo telorum tuorum, sed etiam oculorum Con jectum Perhorrescat: quod sententiae aperte contrarium est.
XVII, 4. Pro quandocunque, quod habent omnes editi. recte reponit ex IIS. quandoque, eodem intellectu.
46쪽
XIX, 4. Ubi nos probabantur post Lipsium et alios, probantiar legit, quod patior: sed quomodo nexus orationis, quod dicit, illud
XXIII, 5. Auxusta victimis cuncta bene se habere nihil dubitabam: videtur enim ipsa multitudo hostiarum ad religiosam quamdam reverentiam aliquod momentum habere. Sed vide, vir doctissime, an non melius sit, qnod Cl. Arnigenius e ' S. Guel s. dedit angusta. Laudare poterat ad firmandam hanc lectionem infra LII, 7. XXI, , a. Servat eademque omnia it a , etc. sed me nondum poenitet dedisse eadem qum. Iudicabis, uter melius. Bie nullum in libris praesidi iam esse, probe intelligis, quum neque voces Separent, neque diphthongos ex Planent. XXIV. Ex tr. Bene legit humus ista communis pro sta aliorum. Sic etiam XXV, 4, eam ctatus est, quod sine caussa accommodarunt sequenti HOWisumque. Quod XXX, 3, mergi re ararique palanti amne, combinalis diverso. rum codicum Iectionibus dedimus; non probabile videtur Cl. viro, quosdam librarios hanc, alios alteram vocem omisisse. II ihi adhuc placet illa ratio, quod Pallanti, in quibusdam libris repertum, eruditius est, quam ut librario tribui possit: r Pararique autem et ipsum magnis auctoritatibus asseritur. I Ox XXX, 4, pro detinenti solo dedit ex IIS. clementi, quod damnare non ausim certe : multo minus
XXXI, I, cia umque instemi, Pro altero Prosterni: durius culum autem , quod XXXI, 6, Ita bene io tuo nec benigna tellus et obsequens Nilus legit pro maligna e duriusculum, inquam, sed ex ΜSS. tamen ;et ita explicat, etiam non benigna tellus obsequens est non minusquam Nilus. XXXIII, 3. Legit AmtZenius, Nemo et speetrator et v ctaculum facitis. Vide, an non incommodum hoc habeat ea Iretio, quod me etator nullo sensu etiam ad factus sic refertur. Quanto lenius et propius ad Schwaraianum codicem, e v fratcre vectaculum
facitis ρXXXV, 4. Nondum poenitet dedisse, tot res illis Nfecisti, Art Pterquas, etc., licet uti tueatur Cl. Arnitentus : qui etiam in eo mihi non satisfacit, quod mox legit, Perquaam met a qumdam edicto tibi adstruxerat, nihilque reliquisse, nisi tibi vi battir; atque illuri
47쪽
nisi argutum putat, et valde Plinianum. Equidem conciliare eam exceptionem, illud nisi, non possum cum verbis hoc maxis cir duum itiit. Dissicile est rebus, quae ad fastigium jam perductae videntur, aliquid addere: cessat admiratio. si uil dat is, cui reservatum consilio est, ut addat. Cons. cap. XXXVIII, I. XXXVI, 4. Ne admittenda sit emendatio soli conjecturae debita, Q. Arnizenius remunaleae rotatum cruciatui, suspenso Pede laudo modestiam) ita tentat extionere : trihunal illud, in quo sub superioribus imperatoribus fiscales caussae agebantur, excocuratum cruciatui, hoe est, inventum ad vexandos et lacerandos miseros reos, sub optimo Principe nunc Par est creteris, etc. Non voluit Prosecto
intelligi a postoris Plinius, si lioc illis verbis dicere voluit. Eadem puto de eo, qui jam ponetur loco,
XL, i, ubi retinet vitiosam, ut mihi videtur, Scripturam, ciuus cunque modi ea Pecunia, etc., et ita explicat, Quocunque iure aut nomine ad aliquem Pervenerit Pecunia. XLV, 5. Ponit, quod frustra merui erunt dissimiles, Pro vera νerint quod Gruteri et Bongarsit conjecturae debitum sequuti sunt eaeteri. Et pulchram atque veram hic dicit sententiam contra nimiam emendandi libidinem : sed quae me tamen non deterreat, ut non malim lite legi ς Perauerint. Nec ignoro, a oristorum Graecorum vim habere, apud Senecam praesertim, interdum praeterita. Non Inulto post illam in criticos orationem, nempe ad XLVIII, 3, ubi immisissima bellua Domitianus vocatur, nΕam, inquit, elegantiam. nescio autem, quae elegantia sit, homini bellum nomen tribuere) . credo periisse apud Senecam Suas. VI, p. 36. Videbis illum non hominis, sed bellum cisitis vultum. Editur nunc belli, sed ita non satisfacit oppositio, quae apertior est hominem inter et belluam . . Sermo est de Antonio triumviro ; quaeritur, an
Cicero illum adire, illi supplicare debeat 3 Sed potesne tu, humanissime Ernesti, hic non aliquantulum ridere hellum cisitis Nullum 'Equidem non loquor de impuris manibus, quibus laceretur S neca, ut aliquis ad hunc Panegyricum XC, 6. Redeamus in viam, hoc est, ad Plinium et humanitatem. De XLIX, 4, dicemus ad LVI, a. XLIX, 6. Plenus ipse et ructans, quod placuit Livineio, Peri-Zonio, Schwaretio, mihi quoque, non patitur venire in locum compositi et ασυ δε του Plenus i se fructam.
XLIX, 8. Peregrineae suPerstitionis mysteria e NS. Guel L mutat in ministeria, intelligitque pueros ex AEgypto, superstitiosa proe uldubio gente. Sed num superstitionis caussa arcessiti 3 Alexandrinas
48쪽
delicias ad alia omnia petitas novimus. An ita pauper est Plinius, ut scilius augendae orationis ei epitheti caussa sverstitionis mentionem inculcaverit 3 Sed hoc ipse sentit vir doctus : et hanc ipsam mutandi caussam suisse putat descriptoribus. Contra apud Petronium c. CXVIII. Deorum illa ministeria, Per quae princi itandus est tiber poetae miritus, simplici conjectura , qua severe adeo interdicit aliis, in mysteria mutatum it, in quo miniis etiam illi assentiar. Nimirum neque ille Grono vio, Schwarato, mihi, quum ex Optimis libris L, 4, legimus domini scientis, quod severe damnat, neque putat, Romanum quemquam sic loqui potuisse. Sed L, S, retinet vulgatum, quod sit detestanda aparitia, etc.. aitque, sine ulla dimicultate recte posae exponi. Vellem fecisset. Nam laborarunt Livineius, Lipsius , reliqui, qui quo sit, maluere: Iaboravit Perizonius eui videbatur legendum quo M. Vide
. LI, i, legendum sit Idem tam PGrcus esst Verbum es facile absorpsit syllaba praecedens. Quamquam arctior sit transitio ellipsi. LI, 2. ex MSS. dedit urenum resecem aliquid, etc., Cl. Arnt2 nius , et in loco vexato LII, 2, Quum deorum Φse non sis a Ptus, in quo adsentitur C leb. Schwarzio. Iuvat explicationem nostram illud, quod observat
vir diligent ssimus, Dei plur. et Deis in libris antiquis inveniri. LII, 5. Pro tibiscin legit Arnietentus optimis auctoribus ob -ctas, et iungit cum sammis.
LVI, 2. Quum seripsi, non statim ad manus esse exemplum, ubi num Pro nOvne ponatur, alterius auctoris putavi, et in dubium.
Alioquin enim erat in proximo, nempe XLIX, 4, ubi ipse dedi ex
editione Salmur. I 6 I, i a, num remissionibus mis frequentis, etC. .
Quo in loco non illud modo membrum, sed reliqua omnia a num incipiunt in antiquis editionibus. Minime autem probabile est, num posituros fuisse primos editores, si invenissent non in suis libris. Verum Faber, alii, et jam, Cl. AmtZenius ibi quoque non dederunt.
Hic nonne ea caussa magis placuit, quia ob sequentem vocalem Deile inter dictandum excidere potuisse encliticam ne arbitrabar. Caeterum ejusdem originis, certe significationis, Husdemque fere pronuntiationis vocabula num et non ita misceri certum est, ut vix unquam in interrogationibus certum sit, utra sit praeserenda.
Non hoc intellectu occurrit etiam LVIII, 3, it. LXIII. 3. LVII, 4. Pro sexies conjicit vir Cl. svties, ut reseratur ad
49쪽
C. Marium. Λt hunc excludunt verba ipsa Plinii, qui neget de iisse agere , qui eamirante jam libertate Pre vim ac tumultum creati
I.XI, 2. Suspicor legendum, pro decrescant, decrescunt, Prius que ut similitudinis latitum et comparatiotiis esse.
LXI, 8. Servat vir Cl. et contra ScitHareium, id est, codicem Parisiensem ineque defendit veterem lectionem, in utrentiam
tuam necessitatis caemuletiar, eamque magis eum panegFrico laudandi genere putat convenire. Sed si vera est illa lectio, aemulata est necessitas illud, quod nondum suit. Nonne vero indulgentis est, ea ultro dare. quae alias sola extorqueat necessitas 3 Necessitas non imitatur, non circumspi Cit exemPla, sed ruit, rumpit, frangit, sine lege, sine more modoque, Omnia. LXIII, et. Pro viatiosissima jam priore editione eonjiciebam legendum meriosissima, quod in altera hac mouere oblitus sum: monuit me, quum I robat, vir doctissimus. Sed idem LXIV, r, non Persuadet, quum Praesert M. F, quam nec sarium fuit. Nimis lacile est apicem postδε', quo syllabam er notant librarii, periisse. LXX, 6. Si e constituit locum mihi dubium ex bonis libris Cl. Arn
t genius t Vides enim, si quid bene fecero sciet Cisara aut si scierit, testimonium reddeI8 Et illud Vides enim eleganter inservire ait sontentiae. At ego, culpa sorte mea, elegantiam nondum video. Nec magis mihi satisfit iis, quae de διαλοriσμω Scia arZius. LXXI. 3. Locum vexatum, bene, hoc est, quam Proxime ad HSS. constituit; quem Proponam cum interjectis supplementis, et interpretatione nostra. Gratiot ergo oculis nostris insolisa ante facies, Princeps et canaidatus, inqui tum aequales in ea caerimonia)er simul stantes; intueri contigit rem privatis) aecisientibus honorem et magistratum, Principem qui honorem illum dabat.
LXXX, 6. Qua nunc parte liber, omisso nomine curariam, edicuravit vir doctus, et inutilem Plane vocat vocem, quae invito auctori obtrudatur. Sed non soli Cuspiniano deberi satis apparet ex his, quae ipse recudenda curavit. LXXXI, 3. Pro claustris ex MS. Ponit clararis e recte. Non item, Puto, quod LXXXI, 4, ex tr. pro transire Obstantis freta ponit transfreωre, quae glossa totius sormulae videtur. Sic LXXXII, i, TePorem ponit pro tor orem ex duobus IISS. contra
50쪽
omnes reliqnos. Et facile illi fuit probare, a calore et tepore cel brari Baias; huc lacere teporem prae tomore, illud vero non ostendit. LXXXII, 9. Illud metunt a Grulero et Cellario acceptum, mihi non satisfacere dixi, mutat in ins Merat ex NS. Cit eis. et conjectura Perletonii. Aldus et alii, insidat. Fateor tamen, mihi adhuc placere meum insis; at, etc. LXXXVI, 6. dedit, ut maxima fructus s. fruitus es, tu suscePti, etc., nempe mraximia iungit eum gloria. Nondum adducor, ut haec Praeferam ei lectioni, quam e Cl. Schwarzii libro edidi. Nec sacero Possum, ut probem XC, 6, lectionem, quam repraesentat, etsi minus et bonos Pr mopere Nellet. Iactantiam ait vir doctus admiratione dignam , si Plinius se et collegam bonos viros vocet. Quid alidi P Et voluitne Nerva promovere minus bonos ρ vel ne calumniari videar, potuitne alio respectu eos Promovere, quam ut bonos p et nonne bonos vel inde collegit, quod invisi essent malo principi 3 Egregia laus honi principis, si solo quasi studio contradicendi suo antecessori promoveat quosdam, non ut honos, sed ut illi invisos. Deinde quorsum reseremus illud , quod statim sequitur de voto latendi 8 Noa ausim ego jurare, Plinium totidem syllabis scripsisse, quod conjecit Lipsius; sed in hanc sententiam si scripsit, incommode scri-. Psisse aio, quam tit modo r stitutum est. Non irascor. mi carissime Ernesti, optimo Arnigenio, quod tuetur integritatem Plinii; laudo, quod non patitur pro Plinii verbis ad posteritatern dari
cogitata vel eruditissitnorum hominum. Sed i uras miantis, et Diarios sententiarum gurgitos impingi viris de sententia scri Plorum , Propter quam solam totus ille noster apparatus criticus ad hi helur, optime meritis, illud leniter certe. e servata literarum nostrarum verecundia, animadvertendum mihi videbatur. Ultra sere, quam pro hujus editionis ratione non nunquam provectus stam, dulcedine teCum, Q ut alias coram soletiamus, disputandi, cujus me quasi Praesentis cogitatio, quod futurum praevidebam, sustentavit, ut non nimis iucundo labore, mea quasi vineta eae dendi, et retractandi ea, quae manu emissa gaudebam, Blaertus desur gerer. Quae alias in sine opistolarum diei solent, iis facile CarPt amicitia nostra. Itaque valo ot mei momoriam lapsiensibus amicis, praesertim Patrono nostro illustri Smolietto, Viro immorialiter de Patria sua merenti, commendare ne desine. Ser. Kal.