장음표시 사용
181쪽
.. V. Dices secundd. Persona constituitur per naturam et sed inconvenia ens est, quod constitutum assumat eon. Bituens , quia effectus non agit in suam causamiergo &c. Respondo cum eodem S. Tho. citaωto, ad a. dist. min. Qgo eonstituitur in esse Iimpliciter , m. min. Consti tuens, quo constituitur latum in egetalis, nego min. Porro tinquit S. D. λNatura humana non constituit personam dioinam simpliciter; sed constituit eam seeundam quod denominatur a tali natura. Non enim ex natura humana baisbet Filius Dei , quὸd sit simpliciter , eam Derit ab aterno a sed DIkm qu.dra homo et sed feeundam naturam dioianam consiluitur persona divina simplieiteν. Unde Persona divina non diciis ν assumere diνinam naturam, sed hu
VI. Q Abellius , eiusque haeresis seis
O ctatores, qui unicam tantum in Deo personam admittebant, quam vocabant Patrem ἔ Filium vero , &Spiritum Sanctum nil aliud esse dicebant, quam quasdam Dei lanctiones
temporarias: consequenter asserere t
nebantur , Patrem incarnatum fuisse in sinu virginis, eumque passum, ac mortuum. Propterea Sabelliani a U teribus Patripasani dicti sunt et de quibus S. August. I. de H es. e. 4r. MPhil astrius, Irares. q. VII. His accedit error cuiusdam Cleri ei in Gallia, de quo S.'Anselmus,
I. de Fide Trinit. Θ Incarnat. e. I. qui capere non valens, quomodo una
persona divina potuisset incarnari , α non alia ; si omnes tres divinae perissonae idem realiter essent eum divina natura e propterea dixit , tres divinas personas else a natura divina rea. liter distinctas. em errorem, tempore S. Bernardi, excitavit Gilbertus Porretanus, quem impugnavimus, Tom.
4. rn r. p. Tras. de Trinit. 3. do Disinis reIat. Dub. 2. Damnati tamen
ambo fuere in duobus Conciliis Romensibus , uno nimirum tempore S. Anselmi , altero tempore S. Berinnardi celebratis.
VIII. Dico. Sola persona Filii est
incarnata. Hane Veritatem expressEtestatur Scriptura, de Traditio. Seriis plura quidam . Nam haec docet nos , primθ r Deum Patrem nobis Filium suum dedisse per Incarnationem e Sis
inquit Ioannes, e. 3. . a 6. Dordia laxit mundum , ut Filium Dum Mnig nitum daνet. Non enim misit Deus Fialium Dum in mundum, ur iudicet munis dum , θι ut salvetur mundus per ψώfum . Galat. 4. v. 4. Ubi venit planiis tudo tempπis , misit Deus Filium fuisum μ. Secundo. De Verbo tantum, non de aliis personis disit, qudd caris nem sumsit, Io. r. v. 14. Est Verbum eaνο factum est, & alibi passim -- Tr ditici autem. Nam Concit. ToIetanum VI. 6e XI. in Confessi Fidei. Cartha
gin. lv. c. r. Lateranense sub Innoe. III. e. Firmirre , solum Filium ineam natum esse, & humanam naturam asinsumsisse determinarunt e quod prius statutum , de declaratum fuerat i Symbolis Apostolico, Se Nicaeno, his
verbis r Et in unum Dominum Iesum Cbrisum Filium Dei Unigenitum .... Qui propter nos homines, o propter u aram DIutem descendit de Coelis . Et
IX. Adest etiam ratio . Nam per lana Filii naturam humanam assumis sit , seu naturae humanae unita est, non secundum id, quod habet comis mune cum aliis perionis; sed secundum id , quod habet sibi proprium ,ερ seeundum quod realiter ab aliis personis distinguitur; nempe, secundum proprietatem personalem . di subis sistentiam relativam e sed et o quod
eonvenit uni personae secundum ea , quae habet communia cum aliis, e beat aliis convenire; non tamen id,
quod convenit ei secundum sibi propria , de incommunicabilia aliis peris X i soliis,
182쪽
164 cursitori. De Perseva Assumento
sonis: quo pacto personae Filii convenit esse genitam, quod nee Patri, nec Spiritui Sancto eonvenit ; ergo ii personae Verbi, seu Filii convenit esse incarnatam, ut sola sit inea mala, non Pater, aut Spiritus Sanctus. - N. Confirm. Ideo non posset incarnari persona Filii . quin aliae duae divinae personae incarnarentur ; vel quia persona Filii non esset alia persona , persona Patris , & Spiritus Sancti;
vel quia omnes tres personae sunt eadem res cum essentia communi et sed primum est error Sabelli suo loco ιmpusnatus: secundum vero non obstat; 'uia unio huinanitati, non eis iacta in unitate naturae, set in unitate Personae ; ergo dec. Unde An se us, citato loco, cap. 4. sic ait et Deus non se tominem , ut natura Dei , bominas , Iis una , Ur eadem δειωι persona Dei , hominist , una ea-domque sit , nonnisi in una pers na Dei esse potest. Dι versat enim pedi sena ι unam , , eandem μνsonam esse
esse opus ad extra et opera autem adeκtra esse indivisa . & communia toti Trinitati, ut docet S. Aug. in E
chirid. e. 38. -- Nam, ut docet S. Tho. 3. p. q. s. a. 4. assumtio dua impo xat , scilicet actum assumentis, O te minum assumtionis. Mur autem at mentis proeedit ex div na virtute , qua communis es tribus personis; sed termianus assumtionis est persona E iseo id, quod in actionis in assumtione, commune ess tribus personis: sed id, quoἐpertinet ad rationem termini, eonvenit ita uni persona, quisae non a Iii. Tres enim persona fererunt , ut humana πα- rura uniνetur tint persona FiIii . I ta
S. Tho. quo non diisentit S. Augustinus citato loco . Ibi enim elin dicat , totam Trinitatem operatam is D se Incarnationem : dicit tamen et Ulam
peris . ad solam personam Filii pertia
XII. Sed instabis primδ. sleut nais tura humana a Verbo assumta est: ita homines per gratiam assumuntur,
set: sed haec assumtio communiter peristinet ad omnes personas ; ergo de illa. . MeundA . Maior est unio realis,& substantialis per incarnationem squam unio intentionalis per visionem beatam e sed non potest una per nadivina uniri inten ionaliter menti bea. tae . quin uniantur . & videantur aliae , ut in Tras de Uislanae Dei ostendiis mus; ergo dec. XIII. Respondeo ad primam instantiam cum S. Tho. a. 4. eitato ad 3. disiparitatem elle τ quod Asiam tio . qua Dper gratiam adoptronis, terminatur ad quandam parate pationem druina naιο ra , ferundam qisandam a sim Iatione ad bonitatem illius. fecundiam 3Ilud. a. Petri t. Ut divinae consortes naturae,
9 ideo huiusmodi assumtto eam munia es tribus person in , ex parte prineia pii , c r ex parte termνni. Sed afum io , qua est pre gratiam unionis . est eomma nis ex parte primipii, sed non ex par
X V Ad secundam dico maiorem quidem esse unionem hypostati tam .uam unionem in leutionalem per vi-onem et sed unio hypotiati ea fit ratione proprii persona unio vero inistentionalis fit ratione divinae naturae, quae est omnibus communis: ut de none it mirum, si una perlona possit uniisti hypoliatice sine alia , non autem videri , aut uniri interitionaliter una persona sind alia . XV. Nec valet si iterum opponas . Non potuit immediate uniri humani. tati Christi personalitas verbi ; quin saltem meo late illi uniretur natura divina , quae est realiter idem cum persona Verbi : sed natura divina est et lain realiter idem cum persona Patris, & Spiritus Sancti; ergo non potuit mediate uniri natura divina . quin mediath fuerint uniti Pater , de Spiritus Sanctus ἀ
183쪽
XVI. Respondeo enIm , Reg. cons. Ideo enim mediai h dici potest unita, di incarnata natura divina ; quia est eadem res eum persona verbi, nec illi realiter opponitur. At Pater, &Spiritus Sanctus est Λ realiter sint eadem res eum natura divina, non tamen realiter idem sunt a sed potius
realiter opponuntur eum personalitate Verbi: & ideo incarnata persona Uer. hi, non sequitur, nil bd 4dhuc mediat hinclinata suerit persona Patris , &Spiritus Sancti .m a tamen in communi sententis Theologorum , & PP. ut dicemus, dat tir imer divinas personas circumsessio , per quam qiiael bet lxium peris sonat iam eii in alia, tal lone naturae
divinae quasi vincuIi eon. ni unis : ideocvii, Filius sit speciali nodo in hu- minitate per unio m hy Oitalicam ἔinde fit, quod Pater. & Satritus Sanctus , qui per cireum insessionein sunt in Filio . speciali modo sint in humanitate Chi isti: non solum per i m. mensitatem . sicut in aliis rebu sed
per quandam mirabilem conrotriata tiam , ad evin modum , quo tot Tr tillas per concm m. tantiam est in
Eucharistia. Sed sicut ibi non dicuu-
tur omnes t es Deilonae Sacramenta.
tae r ita neque hic dici possunt inca
An verbum sit immediath Unitum ,
Humanitati praecise secundum propriam Personalitatem ἔ an v ro etiam secundum Nai ram Communem est. I. ReDisitur Dubium is
dentis pono praesens Dubium, quod aliis terminis proponi λ-
Iet , nimirum : An unio per Incarnationem facta sit immediate in relatia
vo personae ; an verδ in absoluto naisturae' ' Cum enim Verbum divinum includat duo, nimirum naturam, quae est praedicatum absolutum , & commune tribus personis; & personalitatem , quae est praedicatum relativam Proprium personae Uerbi , ut distinctae ab aliis et ideo quaerimus t a Verbum unitum suerit humanitati aequE immediate secundum absolutum
naturae eoirimunis, S secundum relaistivum personae et an veto secundum alis ter utrum tantum .
II. Rursus: cum iuxta probabilem
in Deo praeter ire, subsistentias relativas , quibus distinguuntur divinae personae, deiur etiam subsistentia a soluta communis toti Trinitati ; qum ritur: An Verbum unitum immediale sit secuntum utramque subsistentii in . resativam , & absolutam : aria vero solum secundum relativam lli. Dico prim5. Verbum divinum de s icto unitum fuit humanitati, eam immediate terminando per solam ni sistentiam relativam labi propriam et non uerb immediate etiam per subtastentiam absolutam , & communem . Est contra Durandum, & Capreolum volentes humanitarem unitam fuisse verbo duprici unione aequε immediata: una subsistentiae relativae, alter Ietiam subsistentiae absolutae , & com
Nostra tamen Assertio vi Setur expressa a Concilio Toletano UI. e. t. anno 633. ce Iebrato his verbis: Et eam tota eooperara H Trinitar formationem suscepti hominis i Oniam inis separabilia sunt opera Trinitatis solus
rura , in id quoἀ es propr/vm Filii
non quod eommune Trinatatis . Nam sinat vjam hom/nis , Deque alteram eoΝ- fuisset , rata Trinitar eorpus astιmsisset: quonia- eonstat, naturam Tetriatas is esse unam, non tamen persuam iaEadem late verba habeatus in Cot
184쪽
166 cussio m. De Persona Alfi ente ἰ
eil. Toletano II. In consess. Fidei, anis no 6 s. mibus laudata Concilia distinguunt actionem operativam Incarispationis , ab ipsa anumtione: & dicunt, primam tactam fuisse per aliquid commune toti Trinitati; secundam vero in id, quod est proprium Filii, non in id , quod est commune. At diiseere bumanitatem immediate unitam etiam eum subsistentia absoluta , est dicere, unionem iactam non solum. in eo, quod est proprium Filii, sed etiam in eo , quod est toti Trinitati
commune; ergo Accedit sexta Synodus Generalis, Act. 8. ubi dicitur : quod Pater , Spiritus Sanctus nihil in Inearnatione habent ecmmune , nisi benignissimam voluntatem : at si unio immediate facta fuisset etiam in subsistentia absoluta, Pater, & Spiritus Samstus , ultra vo-Iuntatem , habuissent communem etiam subsistentiam; ergo &c.
ia Verbum est principium immediate effectivum Incarnationis , Se uinnionis secundum aliouid indivisum,& commune; non solum verbum , sed tota Trinitas est principium effectivum Incarnationis, Si unionis; ergos Verbum esset terminus immediatus unionis, ac humanitati immediath uniretur . non solum secundum proprietatem personalem , sed etiam secundum subsistentiam communem; non solum Verbum , sed tota Trinitas te minaret unionem, de humanitas imis mediate uniretur non soli Uerbo, sed tori Trinitati, de tota Trinitas esset incarnata et quod est haereticum. Deinde ex Concilio Toletano VI. supra relato. Quia natura divina est toti Trinitati communis , inseri Conis
cilium: qudd si unio humanitatis ad Verbum suisset facta in natura, tres personae sitissent incarnatae; ergo si de facto unio humanitatis suit immedia- ih facta in subsistentia absoluta; quia haec est communis toti Trinitati, be-n E inserimus nos, tres personas suis- .se incarnatas. V. Respondet Durandus solum. Verbum esse incarnatum; quia solum Verbum terminat immediath unionem; non solem secundum subsistentiam communem , sed etiam secundum. subsistentiam, & personalitatem pro
Sed contra . Nam ex hoe sequitur suidem, Verbum duplici unione ess inearnatum; sed non sequitur, in carinnatum esse solum Verbum . Sicut si Verbum fuisset principium unionis, non solum secundum subsistentiam communem, sed etiam secundum personalitatem propriam , dupliciter e set principium: & nihilominus etiam Pater, & Spiritus Sanctus essent principium effectivum unionis, ratione na
VI. Dico secundδ. Verbum est imis mediath unitum humanitati solum secundum personalitatem propriam; non
vero secundum naturam communem.
Est contra Nominales , qui volunt , humanitatem Christi uni ei unione, unitam suisse immediate, de personae
Verbi, & naturae communi . Contra eos tamen urgent auctoritates Conciliorum . 8e rationes , quibus praeceis dentem Assertionem probavimus . VII. Respondent Nominales , huis
manitatem Christi unitam fuisse immediath Filio Dei , qui est complexum dicens naturam communem, non
secundum se, sed ut in personalitate Verbi; idem ue unionem factam suis: se in proprio. Sed contra . mi dicit, unionem factam esse in proprio verbi, non deo het dicere, unionem esse factam immedia i h in proprio, & in eommuni, sed in proprio, ut distincto a communi rse ut qui dicit mortem contingere homini secundum eorpus, non secundit manimam , non sumit complexum ex corpore, & anima ἔ ita ut utraque pars complexi, anima, & corpus, fit subjectum mortis, sed sumit corpus, ut distinctum ab anima; ergo si No. minales volunt, unionem esse ae lud ,& immedia id iactam in proprio, & in
185쪽
communi, sustinere nequeunt, esse factam in proprio .
V IlI. Quae res tamen: An sicut de facto sola personalitas propria Filii
unita est immediath naturae humanae; se sola divina natura communis P tuisset sul, stantialiter uni r IX. Respondeo, quod si in natur divina, ultra tres labsistentias relativas, concipimus etiam subsistentiam absolutam, qua hic Deus prae intellectustii hus divinis pei sonis, seu praeci sullab illis , subsistat , quae eli subsistentia communis: sic dico, naturam divinam ita sith si stentem , posse immedime uniri nai uia. humana, vel cui- Iibet creatae. Ita ex S. Tho. 3. p. q. s. a. 3. ad 1. dicente a Sistit uitur nune positis pνυνιeιatibus personalibus
in Deo, diermus tres per una οῦ ita eκε Iubis per misit. Et im proprietatιbus peris fona εbus , remanebat in consideratrone
na ira natura diνιna . ut suu flens. ut persona . Et per hune modum potest in lallui. quod assumat nuturam huma. nam ratione sua subsidentia , vel pers na t ιtrs. Et aia r. Eiram inquit λcirca Ueripiis per ιntellectum personati-raιν bur trium personarum remanebit in intellectu una prrsonaIιιaa Der , sicut Ddar intelligunt I ad quam poterit ter minari assumιιο , fietit nune disimus D mrnarr ad p rsonam Verbi. In eo tamen cassi omnes tres divinae pet sonae conciperemur incarnari quia subsistentia illa esset communis omnibus . Verum si in natura divina praecisis. personalitatibus nulla concipiatur in s sientia ; sic dico, naturam diuinam non pon concipi ut assume te alienam naturam . Ita ex S. Tho. lauis dato: ubi esto doceat, naturam abstractam 1 persona tua te posse assumere ς supponit iamen , ut diximus qu id narura se abstractae remaneret natura divina ut subsistenx . vei ut persona. Ratio autem est . ia natura divina spoliata omni cibiistentii noli posset substantialiter humanae naturae eommunicari , eam e plendo iaeue sub vitali Iuturae . quia ita hoc
genere iam completa esseti nee ipsam substantialiter complendo in ratione subs stentis, quia supponitur natum divina omni subsistentia spoliata.
Nominales sie . Persona verbi unita est immediate solum per id, quo p
terat in inediate Aibstantialiter eomplere naturam humanam e sed solvpersonalitate , ac subsistentia propri poterat imia ediath naturam humanam complere ; ergo &c. Min. probia Natura humana in ratione naturae est completa, & solum est ineompleta in ratione subsistentis . eum careat propria subsistentia ; erro persona divina solii in potest eam immediath tomplere per persorialitatem , non per na
mu in Assertum . Verbum is divinum per se prim5, & immediat Eunitum fuit humanitati per suam subsistentiam , qua subsistit in se et sed haee non est quid relativum, sed absolutum . erso &c. Mai. pat. quia Verbum divinum per se unitum fuit actreddendam subsistentem humanitatem Min. vero prob. prim bia Quia S. Augis tib de Trin. eap. 4. 1' 6. docet, Deum subsistere ad se, non ad aliud , seu relative. - Secundo. Qixia suta sistere, est in se, & per se existereo, proprium enim est substantiae r relativum autem solum est ad alius exi
subsistit in se subsistentia propria personae ut ab aliis distinctae, coia maj. Communi cum aliis personis, nego malia Ad min. autem, ni irum, a subsistetitia propria Personae ita divinis sit qaid absolutum . an de. Renere rClarivo : respondeo ex ictiR, 4. mst. p. stu. 4. de divinis Personia .n G umui, Do. I. 1- PM permn
186쪽
168 Quaesio VI. De Persona Assumente:
duo dicit , nimirum, subsistere in se,& subsistere incommunicabiliter alteriserinnae. Ratione primi non dicit reis a tivum : ratione vero secundi illud persona divina incIudere debet; quia in divinis omnia communicantur, nisi ubi obstat relationis oppositio. Unde,
ut ait D. Thom. qu. 9. de Potentia
art. persona divina non signifieat relationem significatione sormali; eam tamen includit obliqud , & significa. Iione materiali et & in priori sensu loquitur s. August. non in posteriori. Videantur ibi dicta.
idem . verbum divinum prius communicavit humanitati, qu bd prius habet in ser sed prius habet in se sub silentiam absolutam , quam relati vam; quia absoluta in Deo sunt priora relativis; ergo &c. Maj. probatur. inita forma prius communicat illum effectum, quem prius in se continet: scut Iux prius cum municat aeri esse lucidum, quam esse calidum , qui M. illud prius continetur in luee.
probaret, quod verbum divinum priis communicaverit humanitati raturam divinam, qutim subsistentiam , etiam absolutam ; quia illam prius habet in se: quod Durandus non admittit. Respondeo ergo, dist. mai. inod prius habet in se, in ratione sub qua se communicat , con. mai. Absoluta , negomai. Sicut ergo licet prior sit natura, quim impulsus ; tamen actio produ-Aiva. Spiritu Sancti , non prius comis municat naturam , sed primarid impulsum; quia est actio per se ordinata ad producendum impulsum , non ad communicandam naturam et ita Ii.cEt subsistentia absoluta sit prior in Verbo, quam subsistentia personalis,ae relativa ἔ prius tamen hanc communicat , quam illam; quia communicavit se non in ratione absoluti, sed proprietatis personalis, ut 1 Scri.
plura docemur. In ratione autem .
proerietatis personalis prior est sub sistentia relativa, quam absoluta, ira, quam ipsa natura. XU. Objicies terti δ . Si verbum per se primΛ communicasset humani. tali personalitatem Filii , sequeretur primo: qudd humanitas Christi dic
retur Dei filia ; tui enim communicatur filiatio, communicatur denoin iis natio filii: hoc autem absurdum est. Secundδ . Sequeretur , Christum scr- maliter esse quid relativum , Neque univoch esse idem cum nobis. Sequela prob. Nam impossibile est , qud dhumanitati Christi communicetur ali
2uid relativum per se primo , & quod Christus, ut homo, aliquid relativum
non fit. XVI. Respondeo, neg. primam seisque lam, quae in statur in natura divina. Haec enim immediate terminaturer filiationem, & tamen non dicitur lia. Ratio autem est : quia esse Filium est praedicatum conveniens , non naturae , sed soli personae: unde solum sequit tur, quod Christus , qui supponit pro persona, sit Filius Dei, non
Ad secundam respondeo, qudd cum dieitur : Christus ut bomo , vel sum iis fur reduplicative, & est aliquid purE absolutum ; est enim homo per humanitatem ejusdem speciei cum aliis humanitatibus . Si vero ly ut sumat ut specificati v E, id est, persona habens humanitatem; sic non est pure quid ab solutum, sed includens relativum , ut nuper dicebamus. XUII. obiicies quartd contra iadem . Ratione illius personalitas Ueris
hi terminat humanitatem , ratione cuinius eminenter continet personalitatemereatam et sed hanc continet ratione stilbsistentiae absolutae; hanc enim conistinet quia infinita est et infinitas autem primo,& per se convenit subsistentiς absolutae, imo & naturae, & ratione hujus convenit subsistentiis relativis.
Si respondeas, dist. min. Ratione a subsistentiae absolutae, ut inclusae in reislativa, con. nain. Aliter, nego min. Ratio ergo qua personalitas verbi ccntinet personalitatem creatam, non est concepius Iesalivi, ut praecisus ab abstitit Os
187쪽
RIuto , sed ut includens omne ab is Iulum : Sc ideo esto ratione explieiti
relativi non contineat persectione .
subsistentiae creatae; quia tamen illam continet ratione absoluti in illa inclusi, ideo ratione relativi potest imis
mediatd naturam terminare. XVIII. Contra est. Ergo ratio adaeis quata terminandi naturam non est praeis
cish subsistentia personalis relativa , sed relativa, & absoluta Resp. dist. cons. Et absoluta , ut inclusa in relativa, con. cons. Aliter, nego cons. Sicut enim personalitas reIa Arva terminat immediatd naturam divinam, ita &
XIX. Sed replicatur. subsistentia duo dicit, nempe, perseitatem independentiae ab alio , & ineommunicabilitatem: sed personalitas rellativa lichtpossit praestare hoc seeundum , non tamen primum; illud enim a solam sistentii absoluta etiam naturae divinae praestatur; ergo &c. Respondeo , quod lichi subsistentia relativa, ut praecisa a subsistentia a soluta , non possit praestare perseitatem inde pendentiae; hanc tamen praeis stare potest , ut includens subsistentiam absolutam et & de facto persona Verbi ita fuit unita humanitati. Ex quo sequitur, subsistentiam absolutam unitam quidem suisse humanitati, sed xatione personalitatis relativae, & ut inclusam in ista; non vero immediate. & ratione sui. Alias, ut dicebais mus , si hic Deus communis tribus personis fuisset immediath unitus; omnes divinae personae essent unitae, Zeincarnatae , non sola persona Uerbi. XX. obiicies quinto contra secunis dum Assertum. Persona, ut terminans humanitatein , est realiter idem eum
natura divina ; ergo si humanitas per
se pri md unitur cum persona Verbi, per se primo uniretur cum natura diis vina. Cons. probatur . Quia enim viisso beata unitur divinae naturae , &divina natura est idem cum divinis
personis, aequE primo unitur cum illa, & eum istis.
XXI. Respondeo, dist. ant. Realite eidem, virtualiter tamen diversa , co. ant. Aliter, neg. ant. Haec ergo viris
tualis distinctio, quae est inter personam divinam , & naturam, sicut suia
ficit, ut communicetur ad intrδ nain tura, quin communicetur persona divina; unde Filio prim b, & per se
communicatur natura, illi tamen non communicatur paternitas: ita lassicit , ut primis, & per se comunicetur humanitati persona, non autem primo, per se natura divina . Ad probationem autem cons. disparitas ex dictis est . mia visio beata unitur Deo in aliquo communi, nempe, Deo, ut viis sibili r unde sequitur, ut uniatur immediath omnibus praedicatis divinis. At humanitas unitur per se in praediocato notionali, & proprio I unde snon sequitur, quod ex quo per se unitur huic , per se etiam uniatur na
XXII. Die es. Natura divina spee ali modo unita est carni, quam persona Patris, & Spiritus Sanni: sed istae unitae sunt saltem mediath; ergo illa
unita est immediat h. Respondeo, omisib ant. neg. cons. Natura enim. divina speciali inodo it ni ta est earni; quia unita est inedianis te divina persona, eum qua identifieatur. At persona Patris, & Spiritus Sancti, non sunt unitae mediante peris. sonalitate Filii, a qua realiter distinguuntur ; sed solum mediante natura divina communi omnibus. Et ideo remotius istae uniuntur humanitati, quana
illar & dici potest, quod natura di vina in personalitate Verbi sit incar nata, quod dici nequit de personis Patris, & Spiritus Sancti. XXIII. Objicies sexto . Ideo In earnatio non fuit immedia id satia in
aliquo absoluto, quia alias tres diutis nae personae fulment incarnatae t sed haee ratio non probat; ergo Sc. Min. prob. Principium, quo Pater generat .
primarid , & in recto est aliquid absolutum , nempe, divinus intellectit reti tamen non inde sequitur , quod
188쪽
1mo cursio VI. De Persona Hyumente P
omnes tres divinae personae generent ;ergo &c. Mai. est doctrina a nobis tradita, Tract. ἐe Trinit. Cons. vero prob. Paternitas unitur intimias naturae divinae , quam ei uniatur humanitas: sed ex unione paternitatis cum deitate non sequitur, quod tres divinae personae sint Pater ; ergo lichi humanitas uniatur cum aliquo absoluto, non sequi ur, quod tres divinae per χ-nae sin homo. X xl U. Respondeo , disparitate nia, esse . ina a generare . de eise Patrem dicit quidem principium Quo absolutum in recto . sed ut modificatum paternitate; quae .utpote relati vh op. posita aliis personis , est illis incomis munieabilis et de ideo lichi omnes personae habeant nituram , & intellectum: quia tamen in illis non reperiuntur eum tali modi fieatione, non sequitur, qudd dicantur generare, &esse Patrem . At assumere humanita. tem non est incommunicabile aliis personis, ut stitim videbimus: & ideo si de facto assumtio conveniret ratione alleuius communis, & absoluti, omnis tres personae dicerentur asi uisere.
DUBIUM IU. An Plures Personae Divinae possint
funes Assumere eandem Numero Naturam Creatam s. I. Suppomtuν Id , νιod Ceνtum estis
nam , vel aliam creatam n turam assumere, eamque
sibi hypostatice unire , certum est, ait S. Thom. 3. p. q. 3. a. s. Nam Aoum. ris, ex dictis , duo importat , scilicet , ipsum actum assumentis, O termin rata assumtionis. Primipium autem actus est .irtus divina a teνminus autem es persona. Virtus autem divina commiauiter,
sonas. Eadem etiam est eommunis potio personalitatis in tribus personis, I e t proprietates personales sint disserem
tes . seuandorumque autem virtus ali.
qua indifferentεν se baber ad pIurata ἐνο tes ad quodIibet eorum suam actio
nem terminare r sietit paret in potentiis atronalibus . qua se habent ad oppos ea . quorum utrumque agere possunt o Sie ergo div na vιrtus potuit naturam humanam una νe presona Patris vel Diariιus Sanct/ . fleui univrt eam persona Filii. Et ideo die ndiam , quὸδ Pater, υ/I Spiritus Sanctus potuit earnem μμ
sumere , sicut fis Filitis. Ita D Thcm. in corp. in arg. au leni Sed oontra sic discurrit et Quidquis potest Filius , potest Pater, eis Spiritus Sanctus , ali
quin non esset eadem potentra trium
personarum et sed F lius potuit in arna, νε ι ergo similiter Pater, Spiriιus
II. Sed diees . Saltem Pater non potest incarnari. Primo. Quia Pater est innascibilis et si aurem incarnaretur , deberet generari , & nasci - Secunis do. Deberet diei Filiu, Vir κinis: &se esset Pater . & fimul Filius. Terti h. Incarnatio est missio : Pater autem eum a nullo procedat , D DI potest esse missus, ut doeet S. Thom. I p. q. 43. a. q. - Tandem. Persona incarnata iacit homines filios adoptiis vos Dei: filiatio autem adoptiva , utpote oarticipatio filiationis naturalis , per solum Filium naturalem dari posiste videtur III. Respondeo. neg. ant. Ad primam probationem dico cum S. Thom. ibi, ad 3. Quod Parei eonvenit esse in
naseibilem feeiandym nativitatem aeteris nam, quod Gon exeIuderet natior taε emporalis.
Ad secundam dieo, nullam fore rea pugnantiam , qui,d Pater aeternus diisceretur Filius temporalis virginis et non. tamen diei posset Filius naturalis Dei, qu a non haberet sibi unita silicationem naturalem ; sed potius diisceretur Paser aternus . Neque ex hoc
189쪽
Filius hominis, non eanstituit personam
dam consequens naιiviιatem temporalem.
Unde si per hunc modum nomen si ιiatio-ms ad Patrem, vel Spiritum Sanctum gransferreιur ι nulla sequeretur eonfusiodit inarum personarum . Ita S. Thom.
ibi, ad 1. Ad tertiam dieo elim eodem S. Th. ad 3. quod Incarnatio dicitur missio, quando persona , quae inear natur ab alia procedit et eum autem Pater ii nullo proe*at, si incarnaretur, non dicer tur Missus. Ad quartam dico eum eodem, ad 2. Quod Aliatio adoptiva es quadam paris sieipara similitudo fiationis naitiralis rin nobis appropriatὸ a Patre, , qtii es prineipium naturalis fiationis a de per donum Spiritus Sancti, qui ea amor Patris , or Filii, feeiandam iIIα , Galat. 4. Misit Deus spiritum Filii sui in corda nostra clamantem , Abba Pater . Et id/ο , sicut Filio inearnato , adoptivam Miationem aecepimus ad mmilitudinem filiationis naturaIis ejus tisa Patre incarnato , adoptivam filia
tionem reciperemus ab eo , tan uam a
ritu Sancto , tanquam a nexu communi
nas divinas' posse eandem naturam humanam terminare mediatd . Casu enim, quo hic Deus, absoluta sub sintentia substilens, humanitatem immeis diate terminaret; eam dicerentur meis diatd terminare etiam omnes tres diis vinae personae.
Tota difficultas est r An tres divinae personae possint simul immediate ter-
ruinare eandem numero naturam per
propriam , & personalem subsistentiain ; eamque triplici subsistentia reddere personatam Negat Scotus, in 3. dis. I. qu. 2. Affirmat S. Thomas, iacum eo communius Theologi.
iunt simul assumere eandem numero Naturam, eamque triplici su sistentia reddere persona tam . Ita . S. Τhom. 3. p. q. 3. u. 6. cujus TZ-tione se probo. Hoc non repugnat, neque ex parte divinarum personarum , neque ex parte humanitatis, neque ex parte principii affamentis. Non repugnat ex parte primi. Si enim tres divinae personae non se se exesu dilat a communione ejusdem naturae divinae ; non videtur ratio, cur sese eκ- eludere debeant a communione in ea isdem natura creata. Non repugno eK parte secundi. Nam In sterio Inearis nationis, ut scribit August. Epist. 3.m d is . ad volusianum, tota ruistis facts est potentia faeientis p ergoniagis circa hoc est iudicandum secun-dsim conditionem divinae personae ansumentis , ouam secundum tonditio
nem naturae numanae assumtae . Eh vel
magis, quod si natura humana, esto finita , terminatur tamen a persona verbi smplieiter infinita ; cur notia poterit ab aliis, etiam et fi infinitis, teris minari Nequer epugnat ex parte ter tit . Nam principium assumtionis est commune tribus Personis r Sis ergo concludit S. Thom. non es impossibi-I. divinis personit , ut dua , vel trest assumant unam naturam Oamanam . Ese set tamen impossibile , ut assumerent uisnam postasim , vel unam peronam bilin manam , Aut 6 selmus dieit, Lib. 1. Cur Deus homo , cap. p. Quod pIure persona non possunι assumere unum , euN-demque hominem in unitate persona.
turae humanae : quae clam limitatae sit , terminata ab una subsilientia , non est amplius terminabilis ab aliis. . Sed contra. Si limitatio humanitatis non impedit, quin terminetur ab
una subsistentia inlinita , neque oblia Y 1 bit,
190쪽
i a cursio m. De Persona Assumente.
bit, quin sit terminabilis ab aliis. Si
enim obstaret, maxime quia per unam subsilentiam divinam adaequath terminatur et sed hoc, iuxta Scotum , obstare nequit; quod probo. Nam, iuxta ipsum, lic. t corpus sit adaequat E ci cum seriptum ab uno loco, non obstat eius finitati , quδα circa ipsum duplicetur praesentia, & simul ponatur in alio loco, vel etiam in pluribus; ergo a pari, licet humanitas fili ita sit,& adaequale te imi nata una subsistentia, poterit, si alite finitate , per potentiam Dei alia subsilientia adhue simul terminari. Ideo enim apud Scotum , corpus licet habeat duplicem praesentia in localem adaequata in . non
desinit esse finitum ; quia hoc non habet ab intrinseco , & naturaliter , sed ab extrinseco , & obedientialiter zsed etiam humanitas licet triplici subsistentia terminaretur , hoc non hahet et ab inirinseco , & eonnaturaliter , sicut natura divina sed solui . obedientialiter; quia , ut dicebamus
ex Augustino In Mysterio Incarnaistionis tota ratio facta es potemia facientis i ergo &c. l.. III.. Respondetur Rationibus Moti ..
VIII. Contra instat. Infinitas, & Ir- limitatio non oritur ex sola idem ita te unius rei cum altera, & conn
turalitate, sed ex aptitudine, qua uinna res potest infinith se communicare etsi enim daretur aliqua albedo , Quae ex se posset infinitos parietes dealba re; lic Et ab eis dulincta realiter , ε soluin adventilia soret, adhuc tamen esset infinita ; ergo &c. IX. Sed haec instantia solvenda est etiam a Scoto Primo. Nam si unum
corpus haberet simul , & connatura liter plures praesentias loca Ies ad aequatas, & sibi identi fieatas, illud ce te , iuxta Scotum , esset infinitum : M tamen si illas habeat tanquam ad vcntitias ,& ex potentia Dei eas multiplicantis, infinitum non est . sed finiistum. Secund5. Sicut infinita esset alisbedo , quae posset infinitos parietes. afficere ; ita esset infinita si unum corpus infinitum afficeret r sed humanitas Christi communicatur subsilientiae Verbi, quae eli infinita, quin evadat infinita; ergo pollit communicari etiam atris divinis subsistentiis, qui ia
X. Re oondeo igitur , neg. cons. Aliud emili est, polle se communicare
alicui infinito; aliud posse, se ei comininum care infinite , seu modo infinito. Hii mallitas aurem ssicut de facto comis municatur sulati sientiae Verbi infinitae non evadit infinita ; quia communi catur ei finito modo: ita nec evade rei infinita, si coli mi unicaretur atras,
qtraa eis communicaretur finit . modo .
Neu ue est simile de albedine , uuae , si assiceret infinita subiecta , dederet procul utinio ei se infinitae vel in lenis
sonis , vel extensoriis.: qu a ea assiis cc: et per modum causis bini al3s quae in se habete debet Quod coit liminicat. Natura amem huniana ad di in na subasiliemias non se haberet . ut caiisa inrist lis communicans; sed ut causi, me re p. lsive obedientialiter ab eis accipiens esse : potentia autem obediemia. lis non suo sonit infinitatem in rectis
Piente , scd solum iu potentiae activ1
VII .. Λ Rguit prim5 . Ideo natura
a, divina est capax, ut triuiis subsilientiis terminetur, quia est infinita ergo. ideo natura humana non erit capax, quia est finita . . Si respondeas, dist. ant. Ideo est
capax &c. ut terminetur ab intrinseco ,. con naturaliter , & ut idem cum
illis , con. mai. Ideo praeci SE , nego
Non enim esse oraeci Se terminabilem pluribus sub: istentiis arguit infinitatem ; sed esse terminabilem conis naturaliter, tanquam sibi debitis, St. sibi realiter identificatis, sicut est na. tura divina: qualis cerih noir e set natura humana , quae si tribus lanii:lentiis divinis terminaretur . eis tanquam extraneis . a se realiter distinctis, de