장음표시 사용
191쪽
communicantis, & dantis . Unde se. queretur , esse quidem infinitam pote tiam Dei tripli ei subsistenti 1 assumentis eandem naturam ; non tamen esse infinitam naturam assam tam et sicut non
est infinita, quamvis assumta a sola subsistentia Verbi , quae est infinita.
XL Arguit secundo . Non potest unum , de idem a pluribus adaequat Ependere r at si natura creata tribus personis divinis uniretur, , pluribus totaliter . & adaequat E penderet ; er
tione idem effectus non potest a pluribus causis totalibus , ad aequati si produci ; alias quaelibet earum effetto ilis , ac ad Aquata , & non esset; quia supponeret aliquid non productum ab una causa , & producibile .
abii a consortium allurius caulae impedit tantii in , net alia eam a sit tota.
Iis ; cum impedit, ne totum effictum producat. Ueri in m suppositione, de qua agitur, id nulla persona impediret: nam per subsistentiam Patris humani. tas ita subsisteret, ut ea sublata, subsisteret adhuc per aliam subsistentiam , . Filii nimirum . aut Spiritus Saneti. Res olideo secundo , mai. esse veram de esse, iii , qui sit idem tam generich, quam specifice . Si enim sit idem genete, specie tamen diversus, potest a plura bus causis totalibus produci. Sic visio, de auditio ei si in genere sensit onis idem sint ; quia tamen specie d metunt, sic visio est totaliter a potentia visiva , ut non sit ab auditiva ; & aii ditio est ab auditiva totaliter . us tion iii avisiva. Cum ergo tres sui Mistentiae divinae , lichi praestent effectum genere eundem nempe subsistere cum tamen in ra.
tione suasi specifica subsistendi diversae rationis sint ; ut pale P in natura divitia , qu .r alio modo subsistit ilia. Patre , alio in Fili 1 . de alto. in Spiritu Sancto: hinc est quod si hae tres
sublilietiliae uni ira lura: creatae comin
quidem eam adaequath subsistentem. sed sub uni, & alia ratione speciei diversa. Et sic unaquaeque expleret ea pacitatem illius naturae ad subsistendum in sua ratione , non autem in
XIII. Sed instabis prim b. Una sorim substantialis ita explet capacitatem materiae; ut eam non relinquat capacem simili habendi aliam formam substantialem , etsi diversae rationis,& speciei sit; ergo a pari. - Secundo. Unus color, puta, albus, ita explet ea- pacitatem siti subiecti . ut in illo non permittat alium colorem .. licet diverissae speciei -.Tertio. Unum accidensita est in uno subiecto, ut non possit in fio subiecto esse; ergo una natura ita in una subsilentia subsistit , ut non possit sit,sistere in alia..XlU. Respondeo ad singula. Ad primum dispar ita , quoad praesens, est. 5d illa duplex torma tubstantialis,
specie diversa, . constitueret in eadenrmateria duplicem naturam substantin-lem specie diversam et eadem aut eiI
materia non est capax , ut simul sit in dupli ei natura substantiali, puta, equidκ leonis . At subsistentia non . conis stituit naturam , sed personam eadem au emi natura capax e st subiistendi iniduplici persona diversae rationis, ut patet in natura di ina . . Ad secundum dico, duos colores specie diversos non posse esse in eodeni, v. g. pomo et non quia specie diversi; sed quia elim sint contrMii , pili , album. & nigrum, invicem se a subiecto excludunt . Personae autem diis vitiae, se quidem excludunt a comis munione eiusde in personae; non autem 1 communione in eadem natur1. Ad tertium quidam admittunt , . idem accidens posse supernaturaliterponi in duplici subiecto. verius tamen do ii Uecedens.& disparitas est . . Qitia acciden ς, ut docent Metaphysicr,.sumit suam. unita Iem numericam a stibisiecto et unde unum accidens, numero nequit esse, nisi in lino sublecto . - . ni tam inui, um M In nu-
192쪽
mericam 1 subsistentia. iniare natura divina una numero est , lichi in tribus personis sit.
XU. Arguit terti d. Humanitas teris minata proprii subsistentia nequit teris minari aliena; ergo humanitas terminata una subsistentia aliena , puta, Verbi , nequit simul alia aliena ieris minari . XVI. Respondeo, neg. cons. 8c di Laritas est. Quia humanitas, quae ha et propriam sit bsistentiam , per se, de in se subsistit: quae ver A alienam,
per se, S: in se non subsistit, sed in
alio. Humanitas autem , quae per se,& in se subsistit , eapax non est alterius subsistentiae; quia per propriam subsistentiam fit proprii iuris, ac proinis de non potest seri alieni iuris: alio. quin simul esset proprii iuris, At non
esset. E contra humanitas, quae subsistit in alio, potest esse cuplici titulo iuris alieni, per duplicem alienam subsistentiam ; seu per eoniunctionem cum duplici persona , quae natura assumpta
superior sit. XVII. Dices tamen. Natura per subsistentiam sive propriam . sive alienam redditur incommunicabilis alteri ut supposito ; ergo natura humana terminata una subsistentia, etiam aliena , non potest communicari alteri etiam alienae. Respondeo , dist. ant. Natura reduis plicati v E, ut subsistens, con .ant. Nais iura specificati v E, seu natura , quae est subsistens , nego ant. Oppositum enim ostendit natura divina, quae tribus personis communicatur . Solum ergo incommunicabilis est natura, quatenus subsistens est. Nimirum, sequitur , quod alia divina persona non possit assumere naturam, ut subsistentem , assumendo etiam subsistentiam ;non vero , qudd non possit assumere eandem naturam , subsistentiain non
XVIII. Instabis . Assumtio sit, Setelini natur ad unitatem personae ἰ ergo tres personae ita unirentur uni natu.
, ut ex iis fieret una persona. Nego cons. quae non benδ Insertar. Deberet enim inferri se ; ergo tres
personae ita unirentur, ut ex singulis fierent singulae personae. Ut enim
docet S. Thom. 3. P. qu. 3. a. s. ad a.
Illa positione facta , humana natura esset
assum ιa in uniιate , non unius persona sfod in unitate singularum personarum rita se ilicet, qu)d sicut divina natura . habet naturalem unitatem eum singulix personis a ita natura bumana haberet tinitatem eum singulis per assumtionem Sicque ex natura, ερ Patre fieret una
per lana subsistens in natura divina , de humanar ex natura, Se Filio fieret una persona Filii subsistens See. Unde illa natura subsisteret in tribus personis, non in una solum. XIX. Arguit quarto. Si tres perosonalitates divinae essent simul in eadem natura ereata; de illa natura diei posset, prim6 r quM esset simul Pater , Filius , de Spiritus Sanctus; ae proinde ingenitum, & genitum de ea diei possent . seeundo: quod Pateresset Filius; sicut dicitur, quod ho. mo sit Verbum, eo quod in persona
verbi subsistat. Assumtum probatur. Nam valeret: Hic homo est Pater , FLIius est his homo; ergo Filius es Paser. Quae absurda sunt. XX. Respondeo, primum in eo ea. fu non sore absurdum , nempe , dicere , qu bd idem homo esset simul Pater , Filius, Se Spiritus Sanctus. Ra. tio est. Quia in hac propositioite: Llem humo es Pt simu I Pater, Filius, or Spiritus Sanctus, subjectum homo supponeret pro natura , praedicatum verbPater, Filiuν , ω Spiritur Sanctus . pro personis et de sensus esset , qti Udeadem natura tribus subsistentiis, Pa.
tris, Filii, de Spiritus Sancti subsiste.
ret. Posset etiam dici: His homo, ut supponit pro persona Patris , ingenitus , & ut supponit pro per lana 1 illi, es genitus. Si qα is autem H
onit S. Tho. hoc a. 6. ad 3. ulte fas Iroce teret: Homo est ingenitur : Filius st homo ; ergo Filius et ingenitus o es
193쪽
dentis. sisut 6 dirimus, Deum esse ingenitum , qutias Pater est ingeni-νus , nee tamen possumus concIudere, ,
ουδί FiIius sit ingenitio , qua revis sitieus. Eadem ratione sicut non valet in Deo : hic Deus est Pater et Filius est hic Deus; ergo Filius est Pater. se non valeret et hic homo est Pater: Filius est hic homo; ergo Filius est Pa er . Arguitur enim , non distributo ad distribit tum et non enim omne , quod est hic homo, est Pater, si . cui neque omne, quod est hic Deus, est Pater.
X S. Thoni. 3 p. q. s. a. 6 ad i. vii censet Hae postrone tacta, sei-ιieet , quM tres person Λ assumerent unam nata. am humanam ; v rum est dicere . quod tres persona Us ni unus homo, Propter unam naturam sumanam . Sι- cui nune verum ea derere , quod tres persona sunt untis Deus, propter unam ἐν Drnam naturam Rarannem autem
huius tradiderat S. Doctor , l. p. . 3 Q. a. 3. inita haec est differentia inter concretum substantivum . quale est
Humo , S concretum adlectivunt, quale est Humanum ι quod concret uir
substantivum significat naturam per modum subi an Liae : substantia autem sicut per te habet esse , ita per se habet unitatem , vel pluralitatem , non vero a supposito in ovo est. Unde . ut m. iltiplicetur concretum substantivum, non suine it , ut multiplicentur supposita; sed debent etiam multipIicari formae , seu naturae et sed sorma significata per hoc substantivum Homo, est humanitas , ficut forma significat per hoc substantivum Deus, est Dei istas; ergo, ut esse iit tres homines , non solum debetent esse tria supposita
habeatia humanitatem . sed uin ta
bentia tres humanitates: sicut, ut ensent tres Dii, non sat esset, ut essent tria supposita habentia deitatem, sed tria habentia tres deitates . At concretum, seu nomen adjectivum significat aliquid per modum accidentis, quod inhaeret inbiecto et accidentia autem , sicut esse habent 1 subjecto , ita ex subiecto accipiunt unitatemis , vel pluralitatem. Unde, ut concretum adiectivum multiplicetur, lassicit, ut multiplicentur supposita , vel subjecta , etiamsi non multiplieentur sorismae. Et quia si tres divinae personae assumerent eandem humanitatem, illa humanitas esset in tribus suppositis ; ideo dici poliant tres humani , sicut in divinis dicuntur tres divini et id est, ires habentes humanitatem , sicut tres habentes deitatem. . Nec dicas, hoc concretum siti, stanistivum Homo , esse idem , ae habens h:ι- manrtatem , ergo si essient tres habentes humanitatem essent tres homines .
- Nam est6 sint idem ex parte rei significatae ; in modo tamen significanis di diversa sunt. Nam Homo significat humanitatem per modum substantiae,& per se existentis ; Habens vero buismanitatem eam significat adiectivd , &ut in subjecto eam habente : & id codici possent tres habentes humani larem , sicut in divinis ires habentes deitatem; non veth tres homines, sicut nec in divinis tres Dii. XXII. Sed dices. Hoc nomen Homo, est d per se sit substantivum, in casu lamen prae enti, ex modo sigiliis ficandi esset adiectivum . Quod probo. Nam humanitas assumta a tribus divinis personis non subsisteret in se , sed in illis : atqui nomen substati rivum debet significare larmam per m dum per se subsistentis; ergo &c. XXIII. Respondeo, neg. ant. Alprob. dist. mai. Sed in illis , ut habita ab illis, conc. mai. Ut adiacens illis, nego mai. Ut autem humat. iras adiective diceretur de tribus divinis personis; deberet si gaificari per modum alicujus accideat iter a litarciiu.
194쪽
4 6 Quaestiori. De Persona Aglitiinente .
is illis, ut subiectis, a quibus unita.
em acciperet et cum ergo humana natura assumta significaretur quidem ut habita, non tamen, ut accidentain
iter adjaeens Tribus divinis personis, sed esset substantialiter illis unita in unitate personat; fieret , quhd homo diceretur de illis substantive , no adiective. XXIV. Nec valeret dicere , quddadveniret tribus divinis personis habentibus esse complerum Ex hoc enim non sequitur , eam habituram rationem accidentis respectu illarum ;quia adveniret illis in eommunionem illius esse completi . Unde S. Thoim 3. p. q. 1. a. 6. ad x. Illud inquit quod asυenit post esse completum , aeri-
aenι aliter advenit , nis trabattir iraeommunionem illius esse eompleti . Sicut .n resurrectione erepus adveniet anima praex senti , non tamen aetident aliter quia ad idem esse assumetur, ut se ilicet eorpus habeat esse viιale per animam . Non es autem Le de albedine;
quia aliud es esse albi , aliud est
esse hominis, cui advenit albedo . Verishum autem Dei ab aterno ess e complerum habuit fecundum pestasim , seu
personam 2 ex tempore autem advenit ei
natura humana , non quasi assumta adtinum es e, quod est natura , sicut compus assumtum ad esse anima r sed a tinum esse , prout es postasir, vel perso-
ma. Et ideo humana natura non uni
tur aeeidentaliter Verbo Dei. Haec S. Th.
doctrina praeoculis habenda est ; ut
tueamur, contra Nestorium , unionem Verbi eum humanitate non tuli se a cocidentalem . sed substantiale in . De quo, Quae in. sequenti, Dub. 2. XXV. Dices adhuc. Casu, quo plures personae divinar assumerent eandem
humanitatem ; illa humanitas quasi tribueret cuilibet suum effectum sor- analem , & saceret hominem una misquamque personam e sed cum aliqualor ma tribuit pluribus suppositis suum effectum formalam, effectus ille multiplicatur , etsi sorma illa non multiplicetur a casu enim, quo duo homi-Mes haberent eandem vestem , dieerenis tur duo vestiti r & casu, quo duo co pora haberent eandem ubi carionem , dicerentur duo locata; ergo &c. XXVI. Respondeo, Meg. min. Qilae in statur exemplo deitatis , quae facit Deum unam quamque personam ; & tamen non pollunt dici tres Dii. - Ad exempla autem allata disparitas es .mia vestitum , & locatum sunt nomina adje liva; ideoque multiplicantur ad multiplicationem subieeli eat homo eit nomen substantivum , quod non multiplicatur, nisi eum suppositis multipIicentur etiam sormae .
DUBIUM V. An Una Persona Divina possit Assumere plures Humanitates F. I. R seisitur Dubium. I. Ico. Una Persona divina po-
nitates. Ita S. Thomas, 3, p. q. 3. a. 7. & Theologi communiter. Probatur autem ex eodem se. Quod una divina persona assumat duas, vel plures naturas, nec repugnat e X parte principii assiimtionis, neque ex parte termini . Non repugnat ex parte
principit. Nam sicut virtus divina , ex quo infinita est , de facto in una
persona Verbi cum natura divina univit unam naturam humanam : ita potant, si vellet, in eadem persona unire duas, vel plures Naturas creatas. Si enim assumta una natura creata, non posset aliam assumere, limitaretur ad illam virtus assumtiva. Quia inquit S. Thom. IIIud, quod potes in unum, fir non in amplius , habet potenIram
limitatam ad unum . Potentia autem
dioina persona est infinita , nee potest Iimitari ad aliquid errarum. Hac ratione nec repugnat ex parte termini. Quia persona divina, quae est terminus assumtonis, habet virtutem teminina Δα
195쪽
nituram divinam infinitam, potest si- etiam debet multiplicari suppositum e smui terminare , & de facto terminat Homo mim, qui es duobus vo imentis lnaturam humanam finitam ; ergo mul. indutαι, non dicitur duo veniri, sed ito magis, lichi terminet naturam crea- unus νestitus duobus vestimenti, s σε istam, & finitam, poterit etiam simul qui babeι daar qualitates, dieitων Misterminare aliam . Alioquin personali- gu/ariter aliqualis, secundum duas quaia stas divina esset ita ab illa natu va Iitates . Similiter si unus homo ha- l reati absorpta , & comprehensa; ut beat duas artes, non dieitur esse duo extra illam exire non posset, quod di- artifices, sed unus artifex ; suta est ci nequit et cum increatum a creato unicum tantum suppositum duarum inequeat comprehendi. artium. Unde S. August. t. r. Cia lII. Quaeres: An si una persona di- vitat/ Der, ς. 1 o. irridens Paganos, qn Duina assumeret duas humanitates , illae distinguebant Ianum a Iove, quia li- duae humanitates, saltem mediate, in- cet eadem persona, diversa tamem vis vicem mutuh unirentur ἔ ad eum mo- erat Iani, ac Iovis; ait: Numquid si fidum , quo natura divina , mediant unu homo in diversis rebus duas habeast mersona Verbi, mediath intrinsece potestat , aut duas artes ; quia singu-t lunitur humanitati Christi ι-- diversa vis est , ideo duo iusi III. Respondeo negative cum S. Th. res, auι duo dieuntων aertimes y Cum stato, ad 3. mia in tantum dum ver- ergo in casu una esset persona, quae hum unitur humanitati, natura divi' haberet duas naturas humanas ; essetna, mediante illo, intrinsece mediate unus homo habens duas naturas, non unitur ; quia natura divina ab aeter- duo homines. mo est eaὸem eum personalitate Ver- V. Sed dices. Ab eo, I quo sumihi, quae humanitati immediath unitur. tur unitas concreti substanti vi , suis Sed in casu posito , utraque illa hu- mitur etiam pluralitas r sed in con .manitas, unita eidem personae divinae, cretis substantivis unitas similiit 1 esset realiter ab ipsa persona distincta ; forma, & non a supposito, ut Dub. neque una assii meret aliam. sed utra- praeced. dictum est; ergo ab ea sumi- qtie uniformiter ad illam personam tur & pluralitas. se haberet: & ideo una, mediante al- VI. Respondeo, dist. mai. Ab eo, tera, non uniretur . Addo et qubd una , quo sumitur adaequale &e. sumi- humanitas posset esse Romae , alterais tur &e. eo. mai. Α' quo sumitur ina. Pononiae; ergo neque mediate intrin- daequale , neSOmai. Unitas ergo consece unirentur , sed una esset alteri creti substantivi sumitur adaequath ab trinseca. unitate tum sormae , tam suppositi rita ut, quovis ex his multiplicato, ni- et L si multiplicetur utrumque, sempera derit unitas impediens pluralitatem , as iis disti Casu iIIa dtia Humanitares & numerum. Quare sicut licet mul essent dieenda Unus Homor tiplicentur supposita ; si tamen non multiplicentur sormae , non habetur
I, S. Thoma citato, a. . ad x. habebitur pluralitas , si Iichi multiis Ubi implicite retractans opinionem, plicentur sormae, non tamen multiis uuae sibi olim placuerat, in 3. dis. I. plicentur supposita . Et ratio horum
. h. a. q. ad x. docet, quod in ca- est. Quia nome4 substantivum affectum su esset unus homo , non duo homi- termino numerali, aequaliter accipitur, i
substantivum dicatur pluraliter, non qu in pro materiali , seu supposito.
196쪽
et 8 Quaest. VII. De unisne Verbi eum Humanitate
' VII. Diees seeundd. Ubi sunt plurra individua naturae humanae, ibi sunt plures homines a sed in casu , quo una persona assumeret plures humanitates , illae essent plura individua naturae humanae et quia individuum constituitur per naturam individuam , se ut species per naturam specificam et illae autem humanitates haberent duas naturas individuas; ergo dcc VIII. Respondeo , dist. mai. Plura individua in eone reto , ibi sint &e.co. mai. Plurλ individua in abstracto, nego mai. Ia easu autem illae duae humanitates assumtae essent quidem duo individua in abstracto, seu duae natu .rae individuae; in eoncreto tamen essent unum I quia in unico supposita subsisterent, ideoque essent unus homo IX. Dices tertio. Si persona divina agit meret duas naturas diversae speciei, puta, hominis, & columbae, haberent idem suppositum et & tam ei non essent unum, sed plures. Rursus et posset una mori, alia non et repugnat autem idem simul mori , dc no
X. Respondeo , qudd si persona divina assumeret duas naturas diversae speciei; illae essent unum unitate supinositi, se esset unum suppositum ha-ens illas duas naturast non enim re pugnat, ea, quae diveria sunt, prout conveniunt in aliquo uno, esse unum, quod respectu unius esset homo, reia pectu alterius esset avis: & si e secunia dii in unam naturam mori posset, secundum aliam viveret eo modo simi-Ii quo Christus secundum naturam humanam mortuus est , non verti secundum divinam .
De Unione Verbi eum Humanitate.
IN unione , qua natura humanti
cum persona Uerbi unita est, ponsumus considerare essem tam , pr Prietates, & consequentia ad ipsain .
Unde quaeremus, primo; ini id sit haec unio. Secundδr An substantialis su rit, indi sibi ubilis &e. Terti de An ex
eo seeuta suerit naturarum confusio,idiomatum communicatio &c.
. I. Quidsit Unu Formaliter sumta . I. v TNio humanitatis eum Verbo
l' eonsiderari potest active , &passive . Activb est actio Dei
unientis humanitatem cum Verbo , uae alio nomine dicit ut unitio. Pasiave est ipsa sormalis unici, seu vinoculum. aut nexus, quo formali ter humanitas dieitur unita Verbo . De o Unione hoe secundo modo agemus in praesenti, & de ea quaeremus: An sit modus γealiter distinctus ab humanitate . & Uerbo. II. Di eo . Unio hypostat lea , qua humanitas formaliter unitur Verbo, non est modus aliquis absolutus, realiter distinctus ab humanitate, 6t Verbo ; sed est verbum , & humanitas non seorsim , sed simul sutrita . Ila .
ex S. Thom. in 3. dist. R. q. 2. a. A. . r. cuius haec stant verba: In uni ne humana natura ad divinam nihil potes eadere medium formala ter unionem causans , cui per prius humana naturaeoniungat wr. quam druina persona . SAcut enim inter materiam , c, formam
nihiI eadit medium in esse , quod per prius sit in materia, quὰm forma subsantialir ; alias se aecidenta Ie esset priur subflantiali, quo4 ea imposnile alta etiam inter naturam , suppositum non potest aliquid dicto modo medium adere , chm utraque eo unctio sit aέ e Iuba antiale et sed sicut adventum forma in materiam praeedunt, ordine fudi, disponentia formaliter , male riaIiter , quibus materia redditur idi nem ad fusceptionem forma et ira ce in buisus ua naιuro inveniuntuν quadam sua pera
197쪽
ia , cse virtutes, cla hujusmodi et unde ora postunt diei quodammodo medium eonvia ruentia . Ita S. Thomas . Ne autem
quis existimet , scientiam, & virtutes praecessisse tanquam causantes uni nem, addit ibi: scientiam , & virtutem non cadere tanquam medium unionem , vel uni bilitatem formaliter causans, sed sie ut medium congruitatis; deeuit enim, ea naturae assumtae non deesse. Unde scientia, & virtutes potius sunt concomitantes, vel consequentes uni nem , non verb sunt ipsa formalis
III. Probo autem ue . Nexus ille medius non requiritur neque eκ parte Verbi, neque ex parte humanitatis. Non ex parte Uerbi: quia cum
hoe sit infinitae virtutis in terminando, per seipsum potest actu terminare
numanitatem. Non ex parte humanitatis et quia haec ratione eotentiae obedientialis capax est te minari a Verisbo , si Verbum velit ei suum esse
Addor quod ille modus, qui exco gitatur medius inter humanitatem,& Uerbum , esset aliquid creatum, α ordine inserius ad verbum ; ergo non esset magis capax proportionandi humanitatem tum Verbo , quam sit humanitas sinE illo. IV. Neque nos terret, qudd S. Th.
3. p. q. 2. a. 7. dicat, unionem, de
qua loquimur, esse relationem quanis
eam , comideratur anter divinam naturam, cω bumanam,seeundam qu dron veniunt in una persona FiIii Dei.
Nam S. Thomas non intendit , quddisia relatio siit ipsa formalis unio conia iungens Uerbum cum humanitate; sed quid consecutum ex . hoc, qu bd divina natura, & humana conveniunt in una peribai Filii Dei et quae ReIatio realiarier quidem est in ereatura, per evius mutationem talis reIatio in eitur g non autem es realiter in Deo , Ddseeundam rationem tantum; quia non innascitur se undam mutationem Dei. Sie ergo diis
na autem natura , qua creatura quam
dam est , reaIiter est. Si ergo haec reis latio ex mutatione humanae naturae innascitur 3 jam supponit, eam per uinnionem sormalem ad Uerbum muta tam r & proinde unionem supponit. Hoc apertius demonstrat idem S. Tho.
in 3. diq. a. q. a. a. h. quasiune. 3. his verbis: Inter humanam naturam sty divinam neeesse est radere unionem
mediam , non sicut eausam a sed Aue
effectum eonjunctionem naturarum eons quentem. Est enim natura relationis, ut in aliis rerum generibus eausam babeat . .
quia in ad aIiquid non est motus , ut probatur in s. P0s. Et tamen εκ ho qu d motus terminatur ad aIiquod ens . de nerestate eonsequitur retatio aliqua st Hul ex hoe, quὸd motur alteratronis ter minatur ad albedinem, eo equitur rein latio similitudinis ad omnia aIba e mmiIiter etiam ex Me, quὸd metus gene rationis terminatur ad formam , consequitur hae reIatis , feeundam quam materia sub forma esse dicitur r ita ex hoe , qu d motur assiamtionis humana natura terminatur ad personam, ea e-ηuisur hae relatio , qua dieitur unio . Unde unio es medium non μυι assum tionem causant , sed Aut eam coasse
ηuent et sicut etiam dictum est supra- . u.d aqua es medium in tactu ex hoe . quὸd tangentia humectata sunt.
U. Sed dices primo. Maior est unio in persona, quam unio animae beatae ad Deum, per fruitionem r sed anima non potest uniri Deo, per stultionem . nisi per aliquod medium, nempe .gratiam ἰ ergo &e. Confirmatur. In illud, quod natu
Tae vires excedit , natura non potest pervenire, nisi aliquo medio proporistionetur: sed assumi in unitatem diis vinae personae, est maxinth excedens Δωcultatem naturae ereatae; ergo &c. v I. Respondeo cum S. Tnom. i
3. dist. a. q. 1. a. 1. quasiune. I. ad x.
disparitatem esse r G d stultio opera.
198쪽
18o Quis. VII. De unisne Verbi eum Humans ate .
. II. tionem quandam dieit: .nde pre fruiationem anima unitur Deo, sicut operans operationis obiecto . Hoc autem ad ratio. nem perfecta operationis pretinet , ut is potentia mediante habitu eIietatur. Unio autem in persona es ad untim esse personati et habitus autem non potes
esse principium persona subsistemii , sed
.st ad esse conse uen . Nec refert, qu bd humanitas per sui unionem cum Verbo mutetur Haec enim mutatio non fit per aliquod medium adveniens humanitati, distinctum
ab ipsa , de , Verbo ; sed fit imm diatό per ipsum Verbum et quod , dum
illi commutueatur, eamqtie trahit ad suum esse personale . eam immutat.
eodem S. Doctore loco citato , ad Oκὸd amvir as mi in ianitatem dia .ina persona , fit supra saeuitatem bu-
mana natura non tamen exigitur ali sis formaIitre humanam naturam e I
vans ad la Iem assumtionem. Tam quia: θ-eumque addito, talis natura a perinsona dioina in insinitum distaret. Tym uia et cym assumi, per se natura απυ nias , mnia adire- aeeidentiae prater rationem natura sunt: ideo non poterit
humana natura fecundam id , quod asesumtibilis est , ehvari per aliquor aecidens, additum ad hoe, xt alsamtibilior fiat: sed ad hoe , Mod assumatur, ex
aitur benignitas divina, humanam nasu am ad 3autam dunitatem gratis ele. οι. mare naturam humanam esse
vinitam Verbo , non dieit neque humanitatem solam , neque verbum s Ium , neque aliquid superadditum et sed dieit humanitatem , & Verbum invicem seipsis immediath coniuncta rilla, ut accipiens, istud, ut teipsum
an mitio idem sit, ae assumtu ἡ
p. q. a. a. g. in cor p. de ad x. uuod unienι , cis assumens no sunt omnino idem. Nam omnis persona sumens, est uniens , non autem λ eoa verso . Nam persona Patris tinivit na-ιuram humanam Filio, uon autem sibi a ideo dieitur tiniens , non a mens s
uasi ad se Druent. Persona autem Fia Iii , qua sibi humanam naturam univit ses unien/ , Ur assumenr . Et similiter non est idem aenitum , ese assumtum anam divina natiara dicitων unita , crnon afumta - Similiter assii nitio non est omnino idem, ae Incarnatio. Nam,
ut docet s. Thom. ibi ad Assum iis
determinat eua facta est eopulatio, ex parte a mentis ἔ inquam m assumtia dieitur quasi ad se fumi o r sed Ineaν-.nario , , bum anatio ex parte assumti, quod est earo . vel natura hamana . Et idea af mtio ἐν eri ratione , Ur ab senione , ct ab Incarnatione , seu huma
non melius explicari possit, quam per ordinem ad suum terminum et ideo in praesens quaeremtis, quinam si termiis nut unitionis hunos alicae, seu Incara nationis . At quia Incarnatio tribus praecipuE modis considerari potest . Primb r quarenus' est assumtio . Se eund5 et quatenus est communicatio. Tert id e quatenus est productio , Seahio. Ideo si Incarnario consideretur , ut assumtio . terminus illius est id.' quod fuit a Verbo assumtum et & quia1 Ueibo assumta fuit tota , & inteis
gra na ura humana : ideo terminus per Incarnationem assiim rus est tota.& integra natura humana ; Verbum autem est terminus, ad quem fuit an simia . Si Incarnatio consideretur, ut communieatio . terminus est id , quod
199쪽
cum autem naturae humanae fuerit so maliter communicata persona Verbi et Propterea terminus formalis Incarna-llionis , ut est communicatio, est ipsa persona verbi . Id , de quo dubitari potest, est: quis sit terminus productus, & laetus per Incarnationem, seu per unionem , inquantum est actio , & productio.
X. Dico ergo . Terminus totalis per Incarnationem , quatenus actio est, productus, est Christus formaliter sumtus , seu Deus homo, vel humanitas,& Uerbum unita et terminus vero laris malis est ipsa communieatio , & eon - , iuniitio divinae personae eum humanitate . Probo . Gando per aliquam actionem fit , & de novo incipit et aliquod totum, quod antea non erat, illud totum est terminus totalis productus; forma autem, seu communiis eatio, qua illud totum resultat , est terminus formalis. Sie eum Statuarius facit statuam marmoream , tota statua , quae de novo incipit esse , est terminus totalis talis actionis r figura autem , eiusque communicatio materiae , id est , marmori, est terminus formalis : figura enim non est id , quod fit, sed id , quo totum . idest, statua, sit. Sic dum fit homo terminus totalis generationis est homci . terminus ver5 formalis est anima , ut communieata corpori ; quia in generatione anima non est id, quod fit, sed qua homo fit . A qui per Incaris nationem id , quod incipit esse de novo. est Christus; hoc est . totum conia flans ex Uerbo , & natura humana hypostati ed unitis: subsistentia autem Verbi, ut communicata humanitati, est id , quo fit Christus, nempe . minus homo ; ergo totum , nimirum a coniunctum ex humana natura . &Verbo, est terminus totalis; ipsa vero personali ras , ut communicata , erit terminus formalis Incarnationis , ut actio est . XI. Consonant Pa res sepe doce tes, ita fieri unum ex verbo, & huis
Uitate per Ista Maatio tu, taut sit
unus homo ex anima, & eorpore per generationem. Ex quibus unum pro . sero Augustinum, Epist. 3. modo r37. ad Volusianum, eap. 3. ubi ait: Sicue
in unitate persona anima unitur eo θ
νi, ut homo iis: ita in unitate persona Deus unitur homini , ut Christus sit . In illa ergo persona mixtura est anima , ω eorporis; in bae persona mixtura est Dei , hominis r si tamen reredat auditor a consuetudine eorporum , qua foleut duo liquores ita commisceri , Myneuter fervet integriιatem suam s quam quam ese in ipsis eorporibus aeri Iuxineorrupta miseeatur Et post multa , dicens, Deum ita proximum pietati hominum fuisse , in hominem fuseripere dignaretur , i, eum illo tiniri quodam modo, ut ei sic eoaptaretur bo. mo totus . quemadmodum anima eorpus exeυιὰ eoncretione mutabili, in quam non convertitur Deus . cr quam videmus . quod habear cr eorpus eis anta
XII. Advertendum tamen est : qud dad hoe, ut aliquod totum fiat, producatur , de de novo incipiat esse;
non requiritur , ut omnes ejus partes,& constitutiva fiant . Cum enim fit
homo , materia non generatur , anima etiam rationalis non generatur et sola coniunctio animae cum corpore sine ipit de novo esse, non tanquam modus de novo productus, sed tangitant nova partium copulatio ἶ εc tamen .
totus homo dicitur generari, te tie ide novo ; ergo, ut per Incarnationem totus Christus fiat , non est nece Le, ut Verbum fiat , vel natura humana fiat; sed, ut sola unio hypostatica de novo fiat, seu , quod Verbum de navo factum sit earo , ut ait Ioanne I, c. I. Verbum ea ro factum es .
XIII. Neque dicas, quod si Christus per Inearnationem suimet prodri. ctus; fuisset productus ab omnibus diavinis personis, & proinde etiam a se ipso: eum & ipse ni persona divina . ergo esset productus a se ipso. Nam respondeo , dist. eonL A
ipis, ut subsidiate in natura divina.
200쪽
eone. cons. Aliter, nego cons. Si eutergo , ut diximus , non repugnat,
quod Filius Dei humanatus obediat, & satisfaciat etiam sibi, ut in natura divina subsistenti e ita non repugnat, qudd Filius Dei, ut in natura divina subsistens , producat se ipsum formaliter, ut in natura humana subsin
Elione dici debet: Christus est productus, Christias, vel, sie bomo inrepit esse, de- nonstraro Christo . Qilia , ut docet
S. Thom. 3. p. q. 26. a. v. Christus,
seu hic homo , demonstrato Christo, designat suppositum. Cumque in Christo non iit, nisi unum suppositum, &hoe divinum ; cujus aeternitati repugnat incipere effer dicendo absoluid, Christus, seu, hic homo, demonstrato Christo, incepit esse, videretur, quod suppositum in Christo incepisset esse r& daretur ansa Arianis dicendi, personam Filii Dei esse creaturam minois rem Patre, & quod inceperit essetarunde dicebant, qudd Pilius Dei Erat
Neque valet: Christus incest esse homo; ergo ille homo , demonstrato Christo , incepit esse - Nam, ut λitidem S. Din. ibi, ad x. Cum hoc veris εο Incipit non sequitur argumentum ab inferiori ad superiur. Non enim sequiatur cy Ηoe ineipit esse album ς ergo inciapit esse eoloratum. Et hoc ideo, quia iniseipere importat nunc esse, i r non prikr . Non aurem sequitur : hoc non erat prias album s ergo non erat prikι coloratum. Esse autem smylieiter est superius ad essio heminem . Unde non sequitur : Chria
suι incepit esse homo s ergo incepit esse . . III. Aliqua de Christi Productione ,
I Deum hominem , quem ponimus terminum totalem Incarnationis,
tuisse , Deo productum in utero Viringinis , non ex nihilo, sed de substa tia ; hoe est, de purissimo sanguine
ipsius Virginis, proportionaliter, ae . alii homines fiunt , & generantur Iita ut B. virgo ad generationem Christi praestiterit totam materiam, & to rum illum concursum, quem caeterae matres praestant ad generationem suo. rum filiorum.
Deus de substantia virginis produxit totum Christum , seu Deum hominem pnon quidem secundum divinitatem , sed secundum eorpus , & carnem alta B. Uirgo eoncepit, & generatione propria matris genuit totum Christum a non quidem seeundum divinitatem , neque secundum animam rationalem , sed secundum carnem, iuxta illud , Rom. r. v. 3. ΩM. Christus factus est ei ex femine David , feeundam earnem . Et ratio est. ia , ut docet S. Tho. 3. P. q. 31. a. 4. Coneipi , se nasci persona attriis buitur, c pestasi feeun.am naturamiItam , in qua coneipitur , uascisur . Chm igitur in ipso prineipio conceptioinnis fuerit humana natura assumta a di vina persona .... consequens es , Misaver possit diei, Deum concorum , s natum de Virgine, Eum enim virga
conceeit, quem Deus de sua substantia secit in ejus uteror sed Deus Christum totum, seu Deum hominem fecit in eius utero; ergo B. Virgo tointum Christum, Deum scilicet, & hominem genuit. Unde in capitulis Cyrilli approbatis in Ephesina Synodo
p. I. c. s. anatb. I. legitur: Si quis non consitetur, Deum esse secundam veriatatem EmmanueIem , ω propter hoc DεῶGeuitricem Sqnctam Uirginem trenuit enim carnaliter earnem factum Dei Verisbum anatbema sit. Et merito t subdit S. Tho. ibi in C. Solam enim sis negari posset , B. Virginem esse Matrem Dὸi ; si vet humanitas prias Di μι --