장음표시 사용
231쪽
Iuta, & personalia, non verd personalia propria aliarum personarum ἔquia hie homo Christus neque est Pater, neque Spiritus Sanctus . Eadem ratione quidquid essentialiter dieitur de homine , vel absoluth de hoc homine Christo, praedicari potest de Deo , di Dei Filio : quia Deus, & Dei Fi-
Iius per Incarnali Oilem est verus ho. O . & proinde verus est sermo et Deus Dei Filius es ammat rationale , Natu de Virgine , mortuus tis. XX l. tamen ea , quae prae dicantur de Christo, non distinguantur quantum ad id . de quo praedi- Cantur, nempe, quantum ad suppositu in I distinguuntur tamen quantum ad id . secundum qu bd praedicantur . Nam ea , quae sunt divinae naturae, praedicantur de Christo . secundum divinam natu: am: ea aurem . Auae sunt humanae naturae, praedicantur de eo, se. cundum humanam naturam. ait S. Tho.
6. citata, a. 4. Unde licet dici possit rChristuς est immensus non tamen dici potest: Christus , secundum quod homo. est immensus. Et licet dici possit Christus, vel Deus est passus ; dicitamen non potest et Christus, quatcnus Deus. est passus XXII. Secunda ver5 pars , nempe, attributa unius naturae non posse praedicari de altera in abstracto sumta, pro natur primo , S. Tho. citato, a. s. Nam ea , quae sunt propria unius, non possunt ver h de alio praedicari,
nisi de eo , quod est idem illi; sicutris bile non potest convenire, nisi ei, quod est homo et sed licet in Christo
eadem sit hypostalis utriusque naturae , non tamen est eadem natura divina,& humana; ergo ea , quae sunt unius naturae, non pὀssunt de alia praedicari, secundum quod in abstracto significatur : unde non potest dici r Humanitas Christi est aeterna , omnipotens, immensa &c. mare Damascenus, Iib. 3. si ei Orth. cap. 4. ait ἔ Dertaιem quia
dem direntes, non nominamus de est ,
qua Bamanitatis idiomata sunt idest Proprietatesὶ Non enim dirimat deita.
rem passibilem , v I errabilem. Nee ruris fur earni, set e humanitati ea ιribuimus, qua deitati propriὸ eonveniunt: neque enim caruem , ANe humanitaιem inerea. tam dicimur. At veris eam de persona
sermo est , sive ab utraque partesimus, e ab aIιera tanthm eam appellemur, utrisseque natura proprietates ipsi imponimur.
XXIII. Ex his sequitur,' vi unionis hypostaticae non communicari humanitati in abstracto consideratae imis mensitatem i neque vi unionis sequi,
eam esse ubique , ut Lutherani Vbia quis a contendunt. Contrarium enim ostendit Scriptura. Tum Ioann. II. v. x 4. ubi Christus ait et Lazarus moris tutis es : se gaudeo propter vos, νισνedatis , quia non eram ibi: Da ea
mus ad eum . Ioann. 6. v. 24. Cum
erga vidisseι turba , quia Iesus non erat ibi. Et Matth. ultimo, v. 6. Non ea hie , surrexit enim . Neque dicant Adversarii, sensum praelatorum textuum esse , Christum
ibi non suisse modo sensibili, ae visibili eum tamen modo invisibili humanitas eius ibi, imo de ubique , esset . - Nam cum substantia aliqua est alicubi aliquo modo reali ; sive amodus ille sit sensibilis , sive insensibilis, absoluth , ae sinὶ restrictioneis dici non potest , qu bd ibi non sit.
Alioquin cum tam corpus Christi in . Eucharistia, quam Deus in toto munis
do sint modo invisibili, ae insensibili: dicere absolute possemus, corpuSChristi non eIse in Eucharistia, & Deum non esse ubique. XXIV. Confirmatur insuper iis Seripturae locis, quae immensitatem Deo tribuunt, tanquam characterem, quo creaturis secernitur. Ieremiae 23. U. 14. Numquid non CαIum , 6r terram ego impleo I Et Psalm. x38 v. r. διὸ ibo is Spiritu tuo , eis quo a faeie tua fugiam ' Si ascendero in Coelum , tuiIIte es s e. Unde S. Augustinus, i. 1. . alias 3. eontra Maximinum Ariaisnum,e. 12. Probat, Spiritum Sanctum
esse Deum , eo quod Scripturae fidem iaciant, eum esse ubique.
232쪽
Frustra autem declinare contendunt dicendo , immensitatem quidem essentialem esse propriam Dei, non vero eam, quae participata sit; qualem asiserunt convenire humanitati Christi ex unione ad verbum - Nam in hac suppositione corrueret argumentum , quo Augustinus, & Patres adversus Macedonianos, & Arianos probant, Spiritum Sanctum esse Deum , quia est immensus, & ubique. Nam haeretici illi respondere potuissent, habere quidem immensitatem, non tamen es sentialem, sed participatam. Dicendum ergo est eum S. Tho. 3. P. q. 16. a. s. ad 3. Qu)d ea, qua sunt divina natura, diruntur de humana nais
tura . non feruntum qu)d essentialiter competunt divina natura ι sed ferum dis in qu d partieipatidie derivantur ad
humau.rm naturam . Unde ea , qua par.
eis sari non possunt a natura humana sicut esse increatum , aut omnipotentem ntivo mrso de humana natura dicuntur.
Idein dic de immensitate. XXV. Hoc idem praedicat Traditio Nam articuli positi in Symbolo de sconceptione, egressu ex utero, sepul-tiira, descensu ad inferos, resurrectione, ascensu in Coelum , evidenter supponunt, humanitatem Christi aliquando fuisse in utero, & non extra ἰaliquando extra uterum , & non intra ἐaliquando in terris , & non in Coelis , in sepulcro, & extra &e. Hi ne Augustinus, Ep. 37. modb I 8 . ad Daris danum, qui ex quo Christus Latroni
dixit: Hodie mecum eris in Paradiso,
existimabat, qu bd sicut Deus est ubique , ita homo ille Deo unitus esset ubique; respondet, c. s. Rectὸ dici potuit: Hodie mecum eris in Paradiso ,
eis, iuxta humanam humilitatem, per carnem in sepulchro , per animam in inf)rno illa die futurαι esset ι iuxta dia vinam vero immutabilitatem , numquam di paradiso , quia ubique est semper , ν .usisset. Et infra : Non est anteis conasoquen , ut quod in Deo es, ita sit tibiisque, tit Deus. Nam de nobis vera
vimus , movemur , Itimus et ae e falmen , sicut ille , ubique fumus. Sed a Iiter bomo illa in Deo, quoniam aliter ω Deus ille in komine , proprio quodam s is singulari modo. Una enim persona
XXVI. Quibus evertitur praecipuum Ubi qui statum fundamentum dicenistium . mod quando duae res sunt fiabi invicem inseparabili nexu coniunctae , ubi est una, ibi debet esse de altera: atqui persona Uerbi , quae unita est inseparabili nexu humanitati Christi, est ubi oue ; ergo ubique pariter debet esse humanitas. Respondeo enim, mai. veram e se, quando illae duae res sunt sibi invicem unitae adaequald, & totaliter; secus vero si in adaequale tantilm , S non totaliter. Hac autem ratione Verbum unitum est humanitati e unde mirum non est, quod si alit ubi, ubi non est humanitas. Sic lichi nos conjuncti si
mus Deo, in quo vivimus, movemur,& sumus; non tamen sumus ubicum. que est Deus. Sic anima conjuncta' est manui; nec tamen manus est ubi cumque, nempe, in aliis corporis partibus, in quibus est anima. XXVII. Neque obest , qudd Christus. Matis. 18. v. o. promittat se ruinturum nobiscum Usque ad confiammationem seculi. Et quhd Paulus, ad ubes.
q. v. Io. dicat, quod Christus Ascea dit super omnes Caelos, ut impleret On nia.
Nam ad primum dico, Christum promisisse, se futurum nobiscum uiaque ad consummat idnem seculi, non praesentia corporali. sed auxilio, Muirtute. Quo sensu etiam dixit, Matth.
I g. v. xo. Ubi funt sitio, vel tres co gregati in nomine meo, iba sum in meis
Ad secundum dico eum S. Tho. in
cap. 4. ad Ephes Iect. 3. Christum ais scendisse in Coelum, ut impleret om nia. Ides, em se genus hominum spiri tualibus .mis repleret. Vel Impleret,
233쪽
bellι , Psalmis de me. . III. aliqua QFUDa Expenae tur. ΣXVIII. D Ro regulandis praedi e 1 tionibus, quae fieri posisunt de Ch Iisto, varia proponit du-hia S. Thomas, 3. p. q. 16. quorum solutionem Candidato meo fore per tilem existimo. Quae res ergo primo : An Christus possit diei homo Dominicus Rei pondeo cum S. Thoma et lato loco, a. 3. negati vh. Et probat primo ex S. Au 3 uilino, qui, ιι b. I. Miras.
σ. 19. dicit: Non οι deo, aetrum νedipdaeatur homo domini ex3 Iesus Christus, eam sis utique Domaniss . Delude prinbat hoc disturtii . Deo eo . de quo Praedicatur Deυι , & D iuias esse nisti aliter, non debet praedicari denominati vh: sed de Christo dicitur, quod
sit Deus, & Dominus essentialiter τquia dum dicitur Cbr,ssus, designatarsuppolitum aeternum, quod est pers na Filii Dei lde qua praedicatur Deus , de Dominus essentialiter ut su silens in natura divina , & humana ;ergo cum Dominicus dicatur denominative I Domina, non poterit propriEChristus dici homo dominicus, sed Dominus et ne cum Nestorianis c veniamus, qui ponebant, Christum esset suppotiturn humanum assumtum ad participationem divini honoris . Unde S. Augustinus citato loco subdit : Ubi-eiamque hoe dixi scilicet , quod Christus Iesus sit homo dominicus dixisse m nollem et postea quippe vidi , nisesse dicendum. XXIX. Sed dices. Si eut dominium convenit Christo , ratione divinae naturae ἔ ira e Dam ei convenit humanitas, Tatione humanae naturae: sed Deus dicitur humana ius denominative , ergo Clir: stus poterit dici dominicus
Secundo. Sicut dora inicus denomi-
natur 1 Domino, ita divinus den nii nativa dicitur 1 Deo: sed Christus dicitur homo divinus; ergo etiam dici potest homo dominicus. XXX. Respondeo ad primum ex D. Τho. ibi , ad a. neg. cons. Deus enim dicitur humanatus quia illud idem suppositum, quod habuit ab aeterno divinam naturam , ex tempore per inearnationem laetum est suppositum humanae naturae. Non tamen diis
ei potest Christus homo deificatus , vel homo dominicus; quia suppositum
humanum neque assumsit naturam diis vinam; neque natura divina unita fuit
naturae hunranae , unione tantum acci
dentali , sed subitantiali, & hyposta
Ad secundum respondeo eum eodem S. Thom. ad 3. disparitatem ego τQuod hoe nomen Divinnm eo vavit Iradicaνi etiam de his, de quibus pradicatur egentialiter Boe nomen Deus. Diaeimus emina, qu κ diDina essentia es D
tis rasione identitatis , ω quod essentia est Dei, sive divina , propter diversum modum significandi , ω Verbum dioianum , eam tamen Verbum sit Deiss .... Dd dominicus non dieitur de bis, de quibus Dominus pradieatur . Non enim
eoquevit dici, quod aIiquis homo. quies dominur, sit dominicus e sed i liis quod qualitercumque es domini , do
ea passis . Et ideo ipse homo Christus , qui es dom nus . non potest dici dominicus ; sed potest caro eius diei caro dolia in ca , in passio ejus potest dici passo dominica. XXXI. maeres secun Id : An ponsit veth dici: Deus factus es homo 'Respondeo assirmative cum S. Thrulaudato, arι. 6. mia unumqt Odque dieitur Desiim esse illud , quod de novo incipit praedicari de ipso e sed de
Deo in tempore, ratione assumtionis humanae naturae, caepit praedi eari h mo . ergo ver E dicitur Deus iactus est homo. Unde Ioannes, cap. r. Verbκns
234쪽
et is Quaes. VII. De unione Verbi eum Humanitate.
mendici potest simpliciter, & absolute : Deus factur est . Nam fieri abso luid, & simpliciter est ita de novo
incipere esse , ut antea esse non haberet: Deus autem dicitur laetus h mo , eo ouod humana natura incepit esse in lupposito divinae naturae ab
aeterno praeexistente. Ita S. Τhom. a. 6. et t. a. I. - Neque iterum sequiis tur, Deum esse mutatum per hoc, quod
sit factus homo; sed potius mutatam esse humanam naturam , quae assumta est ad esse divinae pertinae . Vide S. Thom. ibi, ad x. XXXII. Gaeres teri Idr An possit veth dici: Homo factus est Deus Respondet S. Thom. ibi art. r. aubdisa propositio: Homo factus est Deus , triplieiter potest int/IIui. Uno modo, ita, uisa hoe partieipium iactus determinet ab OIutὸ , νει subjectum , vel radiearum. Et in hoe sensu es fassa et qui
neque homo illa, de quo Deus pra dieatur, est factur, neque Deus est factur ...er sub eodem sensu hae est falsa et Deus factus est homo: sed sub boe sensu non uaritur bis de istis propositionibus. Alio modo potest inteIligi, ut ' factus determinet eompositionem ; ut sit sensur: Homo factus est Deus, idest, factum est, ut homo sit Deus : ω 'b hoe fensu utraque est vera : Et homo factus est Deus , , Deus iactus est homo. Sed hie non es proprius sensus barum
Tertio mosa propriὸ intelligitur, seeundam qu)d hoe participium factus ponit feri et ea hominem in respectu ad Deum , sicut ad terminum factionis, Et
in hoc sensu , supposito, quod in Christo sit eadem persona ,- postasis, cr suppositum Dei Θ hominis, ut supra osten sum est , isa propositio est falsa. Quia eum dicitur: Homo iactus est Deus, ἐν homo habet personalem suppositionem . Unde sacer et sensum, vel qudd persona Filii Dei, quae semper fuit Deus, si ista esset Deus et vel quδd in Christo esset alia persona , nempe , humana is, quae facta esset Deus, seu coniuncta cum Deo conjunctione suppbsitorum, vel dignitatis personalis, vel affectionis, vel inhabitationis, ut Nestoriani ponebant. XXXIII. Addit tamen S. Τhom. ibi ad 4. Quod terminus in subjecto p
situs tenetur materialiter, idest, pro supposito : positur verὸ in pristeato ιenetur formaliter , ides, pro natura signifata . Et ideo eam dieitur : Homo nisus est Deus , ipsum fieri non attribuitur hua mana natura , sed supposito humana nais tura , quod est ab aeterna Deus; Θ ideo non eonvenit ei fieri Betim. Cum auistem diei turr Deus laetus est homo, Dinctio intelligitur terminari ad ipsam huis manam naturam : Θ ideo propriὸ ιο- quendo hae est vera: Deus laetus est homo. Sed hae est falsa: Homo factus est Deus: Sicut si Socrater, ehmprias faeis rit bomo , postea factus est albus , deis monstrato Socrate , bae ea vera: Hic
homo hodie factus est albus ; hae tamen est falsar Hoe album hodie factum est homo . Si tamen ex parte subjecti
poneretur aliquod numen signifieans naturam humanam in abstracto ; posset hoe
modo significari, ut subiectum factionis epula, si dieatur , quod natura humana facta es Filii Dei. XXXIV. maeres quarth: An haec propositio sit vera et Christut es ereain
tura rRespondet S. Thom. citatus, a. s. non esse absoluth dicendum , qudd Christi is sit e reatura , vel minor Patre , nisi cum determinatione , se ilicet , secundum humanam naturam. Ratio est . mi a Cum bareticis nee no
mina debemus habere communia , ne eorum errori faυere et ideamur. Ariani auis
t .m haretiei Christim dixerunι ese erea tuνam , ω minorem Patre ; non solam ratione humana natura, sed etiam ratione divina persona . Et ideo non est
absolutὸ dicendum , quos C bristus stereatura , vel minor Patre ; sed eur determinatione , sciL feetin Mm humanam naturam. Ea veris, de qui ἱur fuse
235쪽
Ma natura. yἰeut etiam is rebus eoriaporatibus. humanis ea , qua in duis Mιationem venire possunt, an eonveniant
toti . neI parti; si insunt alicui parti , non attribuimus toti simpliciter, iden , ὸ determinatione . Non enim dieimur, quod AEthiops est albus . sed quὸd est a I- ι feeundam dentes et dieimur autem absque determinatione, quὸd est erispus', quia boe non petes ei eonvenire , nsseeundam eapillos. . Hinc concludit S. Doct. ibi, ad x. Ouba omnes proprietates humana natu-νa , sicut 6 divina , possunt aqualiter uisi do CMisso ...... sed tamen illa ,
qua dubitationem habent circa alteruis ram naturam . non funt dicenda absque determinatione ...... Sicut , ὸ eonis
E emo , Non esset dieendiam sinὸ determinatione: Christus est incorporeus, veι impassibilis ; ad evitandum errorem Maismiebat , qui posuit Cbrisum visum eo pus non babuisse, nee ver passum esse r' sen/um est eum determinatione, ευδἐ Cbristus . feeundym deitatem , es neorporeus , cr impassibilis. Non solum autem non est admi tenda haec propositio absoluth: Cbristus in ereatura, ad evitandum errorem Arit; sed etiam ad vitandam salsitatem , ut docet idem S. Thom. in 3.
dist. Ir. a. x. 4. Contra Gent. e. 48.& Q, x'. de Verit. a. r. ad x. Tum
quia et quod convenit soli parti, falso tribuitur absoluth toti . Tum quia: dum dicitur: Christis est erea ιura , Christo, qui supponit pro persona increata, tribuitur praedicatum ei repugnans,
nempe , esse creatum : eo vel maxime, quod esse erearum, est praedicatum proprium rei siti,sistentis I haec enim proinprie est . qnae fit. XXXV. Quaeres quin id r An haresit vera: Isto bomo, demonstrato Chri-cto , inevit esse Respondeo cum f. Tho. ibi , a. p. negiti vh , si nihil addatur . Primo. Quia in hoe, quod dicitur Isse homo, demonstrato Cnristo , des gnatur sup- politum, quod in Christo, unicum est ,
& xternun . cujus aeternitati repu-
gnat incipere esse. - Neque obstat,qubd incipere esse conveniat humanae naturae, quae significatur hoe nomine Homo - Quia terminus in si ibiecto positus non tenetur formaliter prona
tura , sed materialiter pro supposito peuius proprium est incipere esse , ut
Secundo. Quia etsi esset vera , nonent ea utendum, proner haeresim Arrii a quia sicut personae Filii Dei attribuit,qubd ent creatura , & quod erat minor Patre t ita attribuit ei, quod esse inceperit, dicens , quod erat, quaa
XXXV I. Quae res sextor An haee sit vera e Christus , fecundam quὲd homo, sereatura
Respondeo ex s. Τho. eitato, a. o. M Cym dieituν: Christus, secundum quod homo, est ereatura, hoe nomennomo potest resumi in reduplisatione , vel ratione suppositi, veI ratione natu ra . Si quidem restimatur ratione suppositi s eam suppositum Bumana natura iasCbeisso M aternum , or inereatum , baroit falsa et Christus , secundum quod
homo, est e reatura. Si veris fumatur ratione humana natura , sie ere vera et quia ratione humana natura , Me feeundam sumanam naturam , eonvenit Abi esse ereaturam a Selendiam tamen addit S. D. qu snomen sic resumttim in redulieatione magis propriὸ tenetur pro natura , quam pro 'noator resumitur enim in v pra dieati, quod tenetur formaIiter . Idem
enim es dictur Christus, secundurr quod homo, ae si diceretur: Christus, secundum quod est homo. Et ideo haes magis comedenda, quὰm neganda Christus , seeundum quod homo , est
creatura . Si tamen adderetiar aliquid, per quod traberetur ad suppositum , esserpropositio magis neganda , quὀm eonee denda : puta si diceretur; Christus, s eundum quod hic homo , est creatura. XXXVII. Quae res septim5 : AI haec sit vera et Christus, feeundum quοι homo , est Deus pRespondeo ex eodem S. TOm. a. II. E e cud.i,
236쪽
218 curino VII. De unione Verbi eum Humanitate.
quM , ut dictum est et Ue treminusti omo in redolieatione poMur potes duinpliciter aeeipi. Uno modo, quantism ad naturam et se H non est verum , quὸd Christus,soeundi m quod homo, i Deur . quia humana natura es disincta . dia aetna, secundism disseremiam natura. Alio modo potes aeripi ratione suppositi reis sic o m suppositum natina humana in CbrisO M p.rsona Filii Dei , exi prese eonvenis esse Deum g verum est , quὸd Chrsus, feeundi m quod homo, sit Deus.
Ouia tamen terminus in redulieatio piatur magis propriδ ιenetur pro natura ,
quam pro supposito, ut supνa dictum est et ideo magis est sa-: Christus ,
secundum quod homo, est Deus, quismsiis a manda . XXXVIII. Quaeres octavo I Αα. haec sit verat Christis, fecundi m quοιό omo , ea ιypostam , veι persona 'Respondeo eum S. Thom. citato, a. 1 a nuda Aut supra dictum est , ise term nus homo in νeduplicatione positur, posea aeeipi , -ι ratione suppositi , vel
stus, Reunditin quod homo, est persona; si aecipiatur ratione suppositi , manife- sum es , quM Christus, fecundi m quod εοma, est persona ; quia suppositum humana natura nihil in aliud, quam persona Filii Dei . Si autem areipratur rarione natura , se potes intelligi --plieiter. no modo, ut intelIuatur , qubdnatura bumana eompetat ese in aIiqua persona. Et Boe etiam modo verum es somne enim, quod subsistiι in humana natura, ea persona . Alio modo potes inιeIligi, tit natuνa humana in Christo propria personalitas debeatur, ea ara ex
'rineipio humana nataera r ese sic Christus, secundum quod homo, non est
persona. inia humana natura non est
D u B I U M v. An Persona Christi post Inearnatione sit Composita
I. Uaeritur hu de persona Chri- sti, non in se: quia in se , non est componta , sed simis plieissima, sicut omnia prae dieata divinat sed formaliter, ut sub sistente in utraque natura , divina . de humana et an ut se sit verE , ωroprie composita et de an unio naturaeumanae cum Uerbo , & duarum naturarum in persona Christi, si vera, de propria compositio. Negant S B naventura, Scotus, Richardus , aliique . Assirmat tamen S. Thomas, 3. p. q. a. a. 4. quamvis & ipse, in 3. dist. 6. q. . a. 3. v lus fuerit aliquibus haesitanter inculus. II. Dico . Unio naturae humariae eum Verbo , & duarum naturarum , divinae humanae in eadem persona est quaedam species compositionis et& propterea persona Christi diei potest composita . Videtur expressa in Conciliis , & Patribus. Nam s. Sy nodus Gener. cap. 4. Confitemur tinquit unitionem Dei μνbi ad earnem animatam anima rationali , intelis lectuali, fecundi m compositionem factam esso, sicut Sancti Patres Getierunte Ea ideo Mnam ejus sub emiam eo' tam , qui est Dominus nosser Iesus Christaei, unus de Sanaa Trinitate. Sexta . Synodus, 4. confitetur Christum Ex duabus naturis compositum. Et Αι'. et r. in Epis . Subranii, approbata a toto Concilio, Christus vocatur Personaeomposita , ex inconfuso constant tempeis mento. Idem favetur Lateranense I. cub Martino I. Can. 8. Eodem modo loquitur Damascenus, lib. 3. fidei orth. p. 3. 4. & s. Unius Sancta Trinitais
237쪽
postia facta fuerit. Quod sepius repetit S. Augustinuq . maxime Epist. 3. modo I 3 . ad Volusianum, cap. 3. ubi altato exemplo antinae , & corporis , ait et Sieut in unitate persona anima aenitur eorpori. ut homo sit; ita l. unia rate persona Deus unitur homini, ut CbνUtus sit. In iIIa ergo persona misisrara est anima , cr eo poris r In hae
persona mixtura tidest compositio a est
III. Ratio quoque in promtu est. Ea persona est composita, in qua dirae naturae realiter distinctae subsistunt; si e ut truncus est compositus , cui duo rami insunt: atqui in una Christi persona duae naturae realiter distinctae su sistunt. ut fides ea tholica docet, eo tra tem Nestorianos, tum Eulichia. nos ergo &c. Mai. prob. Nam ubi
datur plurium realiter distinctorum unio, ibi datur compositio . Min. eistiam constat. Nam hane unionem , &compositionem , ex diversis principiis, ne dariint Nesio stant , & Eutichiani. Eulichiani, quia ut statim videbimus, volebant , unionem factam suilla per conversionem ἔ vel unius natu lae aliam , vel utriusque in tertiam et quo Posito. non erat locus compositioni , quae est duorum distinctorum unio . Nestoriani autem, quia, ut vidimus, volebant , Verbum solum accident aliis ter uniri humanitati; ne labant, inter Chi istum , & Deum ullam esse su stantialem compositionem. IV. Nec tamen quis existimet, compositionem dualum naturarum in Chrino esse sinitem compositioni animae, ee corporis in hou ine ; & compositionem humanitatis eum subsistentia divina ei se similem coinoositioni humanitatis eum propria subsistentia . Nam compositio animae . & corporis in homine, est compositio duarum naiaturarum incompletarum se mutu6 per scientium, & coalescentium in uuam
tertiam naturam ex I flentem, & labsiostentem una subsistentia ; quae aeque
est propria animae , ae corporis . At composito duarum naturarum in Chri. sto est compositio duarum naturarum
completarum , Se non coalescent um a in unam rtiam naturam et quarum
una Merficit, 3e non perficitur ; alia perficitur, de non perficit. iniae lic tunica subcstentia subsistant; haec tamen est solius naturae divinae propria,& ab illa communicatur humanitati, eam ad situm esse person te trahendo. Compositio etiam Uerbi eum huma nitate non est similis eompositioni naturae humanae eum propria subsistenistia . Nam haec est compositio duorumentium se mutuo perficientium et rem positio autem Uerbi eum humanitate est compositio entis pura perfieientis eum ente purE perfectibili , & eoni plebili. Unde S. August. eitata D. 3.modb a 37. ad Vorusianum, eap. 3. post verba supra citata et In hae persona mixtura est Dei, ω hominist; subjur
git et Si tamen recedat auditor is equis Detudine eorporum . ust solent duo lia Mores ita commiseret , aet neuter ferves integritatem μα- : quamquam , ii ipsis eorporibus arei lux ineorrupta mi
Deatur . Quibus compositionem Dei,& hominis assimilat compositioni tu cis cum aereas. II. obiecta Solvuntur. U. D Rimis obiicitur. In omni eomis 1 positione extrema componen tia habent rationem partis, sunt mi nora toto composito , de compositum persectius est qualibet parte . Quis autem dicat, naturam divinam esse parintem , minorem, & minus persectam is
persona Christi, quae est totum uominpositum δUl. Respondeo pri md eum S. Tho.
. p. q. 2. a. 4. ad x. neg. assumtum .
238쪽
rro Quaest. MI. De unione Verbi eum Humanitate.
Otiau ratione numeri, Aut omne illud, in quo duo conveniunt , potes diei ex
Respondeo secund deum eodem Sancto Doctore, in 3. dist. 6. q. a. a. 3. ad x. Quὸd in persona eomposita quamin vir sint plura bona , quam n persona. simpliet , quia est ibi bonum intremum ,
bonum creatum et tamen persona csm.
Osita non est majus bonum , quὰm --
lex et quia bonum ereatum se habet ad honum increatum , Ilaut punctum ad ιλneam , chm nuIIa sit proportio unius ada Iteriam . Unde sicut Iinea additum pumaum non Deit masus: Da nec benum creatum additum in persona bono inerea. ro Deit melius. Vel etiam , quia tota ratio bonitatis omnium bonorum es in Deo . Unde ipse dieitur omne bonum .
versitate creaturarum fiat quoddam compositum , quod dicitur Universum ;hoc tamen nec est maius , nec Perse-
eius Deo klo. Et ibidem, ad 4. eoncludit et Quaminis compositio quantism ad aliquoi DI-γetur in Inearnatione Verbi s nuIIo tamen modo es ibi ratio partis . Diviniarat enim pars esse non potest , propter imperfectionem , qua ea de ratione partis 3 Lumana autem natura similiter non po-rest esse pars, quia compartem non habete veι etiam quia non eausas esse persona , qua dieitur composita.
. VII. Secundb objicies. Componentia quaecumque sint , sunt priora cominpositor sed natura divina non est prior persona Christi, eum sit idem cunia
illa : multb autem minus humanitas
potest esse prior persona Christi; ergo &c. Respondeo , neg. absu Iuth min. Quia persona Christi non dicit persona in Verbi in se sum tam tantum; sed praeterea dicit personam Verbi , ut communicatam humanae naturae t sic autem posterior ese potest se ipsa in se,& absoluth sumta. VIII. Tertio objicies. Persona Verbi est simplex, & non composita e sed persona Christi est persona Uerbiae Fo &e. - Si respondeas ad min. esse personam Uerbi , non in se simis tam lanium , quo pacto est simplex ; sed ut subsistentem in duabus naturis , easque in se conjungentem et quo pacto dicitur ex iis composita . IX Contra est . Ex quo persona Christi dicatur composita, dici poterit absolutE , personam Verbi esse comis positam et quia, ut supra vidimus, quae dicuntur de Christo, dicuntur etiam de persona Verbi, ratione communicationis idiomatum et sed dici nequit , personam verbi en compositam; ergo neque personam Christi &e. X. Respondeo, neg. sequelam. Quia persona Verbi absolute sumta significat secundam personam SS. Trinita. tis, ut in divina natura subsistentem ἰquo pacto ei repugnat compositio . od autem dieitur : per communi.
cationem idiomatum, ea, quae dicuntur de Christo , diei etiam de Filio
Dei: verum est de iis , quae non determinant hoc subiectum Chrsus, ad standum solum pro composito ex natura divina , & humana. Cum autem hoc praedicatum eo Hostus determinei subiectum, ad standum solii in pro aggregato ex divina , & humana natura ; ideo non potest absolui E enuntiari de Verbo.
XI. Quarto obiicies. Si Christus
est persona composita ex deitate, &humanitate, haec proposito: Dua na tura divinitas , γ humanitas fiant uinnus Chrisus, erit vera: sed est salsa ,& inier alias Ioannis Hus in Concilio Constant. Sem et s. proscripta, num. quarta; ergo &c. XII. Respondeo primδ, neg. min.
Damnata enim fuit illa propositiq. ut prolata , Ioanne Hus; non quia
assereret divinam, & humanam natu is ram , ut unitas, esse identice Christum hoe enim saepe concedit Thomas Waldensis, Ioannis Hus hostis aciscerimus sed quia putabat, naturam
divinam, de humanam divisim , se a
239쪽
ingulas naturas esse Christum e ita ut de singulis divisim . limo de singu- Iis partibus naturae humanae posset seorsim praedicari Christus . mem errorem a mi die iso magistro suo hause-xat Joannes Hus. XIII. Respondent alii , neg. mai. inita haec vox Christus plus dicit,
quam dιυinitas, & humanitas. Dicit
enim ipsam pertinam Uerbi ; de qua
naturarum concreta possunt quidem praedicari, non tamen ab liracta , ut dictum est Dub. praecedente .
Neque obstat aiunt; Augustinus
simul ideiras , & humanitas non duo , sed unus est Christis . Nam in priori loco loquitur in sensu non sormali ,
sed eausali. Ait enim et Ex qua inratust subsantia Chrisus unus esset . In secundo autem loquitur de utraque natura in concreto . & ut unitis cum
persona Uerbi; non in abstracto, seu ut eonceptis sin E tali unione.
divina sint tres persisnae , tamen natu
ra divina non est composita ex illis; ergo licet in persona Christi sint duae
naturae, tamen persona Christi no a... erit composita ex illis. Respondeo, neg. cons. Ex tribus eis
nim per soliis non potest fieri compo-stio , nec cum essentia divina , nec inter se . Non eum essentia divina ;quia sunt realiter idem eum illa: comis positio autem est unio distinctorum. Neque inter se. Quia nullum compos tum per se tale constare potest ex pluribus oer se subsistentibus, & op -- positis r ungulae autem personae divinae per se subsistunt, & relativh op ponuntur. At persona Christi constat duabus naturis realiter distinctis, & non
An ex Unione Uerbi cum Humana Natura secuta sit Naturarum Confusio γ
I. o Resbyter erat Eutiches , de
Archimandrita, ideo , Abbas praesidens celeiarrimo Monais sterio Constantinopolitano . Adhuc Diaconus in Concilio Ephesino contra Nestorium strenue pugnavit .. Α Sacra Synodo ut videre est pia 2. Aet. 3. tradita ei est epistola ad Imperatores
communi Patrum nomine perserenda.
Is exordio Nestorianae haeresis, & ex male intellectis quibusdam Cyrilli sententiis. in errorem Nestoriana penitus oppositum lapsus est . Docuit enim. in Christo non unamitantum personam , ut Concilium Ephesinum definierat; sed unam tantum, post unionem, iactam esse naturam .. Dicebat enim , Christum esse Em duabus naturis , sed non In duabus et idest, duas quidem fuisse ante unitionem naturas, sed ii 4nicam post unitionem. Ex quo posteae sequebatur , Christum non fuisse conis substantialem nobis, secundum carnem . Eie suit error Littichetis , quem S. Leo Epist. 3 o. alias r8. ad Pulcheriam Augu iam, De imperitia magis , quam de versutia natum esse scribit . II. Haeresim suam inter samiliares
Monachos . aliosque amicitia sibi devinctos surtim docere caepit Eutiches. Qiuod. cum Eusebius Dolilaei. in Phristia Episcopus rescivisset; quique cuin Eutichete amicitia eonjunctus erat privatis monitionibus eum ab errore avertere sategit.. Quod cum incassum tentasset , rem detulit ad Flavianum Constantinopolitanum Episcopum . E orta est haec Eutichiana haeresis. an. no Christi 8. S. Leonis L. Pont.
Theodo fit Iunioris 4 i. oc valemiani.
240쪽
14. anno post Ephesinam Synodum r8. III. Concilium in sua Metropoli ob alias causas celebrabat Flavianus : ad qiiod, delato per Eusebium contra Eu-tichetein libello , primo rogatus suit Eusebius, ut iure amicitiae Eutiche.tem adiret, ipsumque ad meliora in neret. Uerum cum id recusaret Eusebius, asserens , se hoc iam lentasse, sed frustra penitus; ad Eutichiani erroris damnationem ventum est . ipse quoque auctor Eutiches cum pertinax esset , E Sacerdotio, & praefectura Monasterii , ae communione Fidelium depi illas fuit. IV. Damnatus a Flaviano, & Constantinopolitana Synodo Eutiches ad S. Leonem I. Rom. Pontificem consu-git, ac appellavit, ipsumqtie circum
venire tentavit. Verum cum a S. Leone communionem extorquere non potuisset inaudito Flaviano; Chrysaphii Eunuchi , & Dioscori Alexandrini ope Synodum a Theodosio impetravit: quem Imperator , obsistente lichtS. Leone . Ephesi indixit ; & eui ,
Chrysaphio agente , Dioscorum Aleis xandrinum in Praesidem deputavit. Missi tandem ad Concilium a S. Leo ne Legati non sunt admissi et unde latrocinium , potius quam Concilium evasit . In nae praedatoria Synodo, Eohesina II. dicta, Dioscorus Euii. chetis dogma impie approbavit; ipsique Fidelium communionem . Monati eis rii praefecturam . ac Sace idolii usum restituit. Tandem Theodosius acceptis S. Leone Litteris . audiensque Romae etiam Eutichetis haeresim damnatam ,& omnia acta Pseudosynodi Ephesinae
eos , a quibus fueral circumventus, animadvertit . Clysaphium malorum omni uis authorem relegans , & paulo poli moritur. U. Tlieodosio suecessit Marcianus, qui Pulcher iam Augultam duxit uxorem ; atque utriusque Opera, hortante S. Lcone, suaque auctoritate excitante, cogitur anno Christi 4st. Concilium Generale Chalcedoneu se , cu i
interfuerunt 63o. Episcopi. In quo omnia. quae in Pseudosynodo Ephesina Dioscorus egerat, rescissa sunt ; de
ea. quae Flavianus adversus Euticheistem, eiusque errorem egerat, confirmata . Cumque tertio vocatus Dioia
eorus Contilio se si ere renuisset; Legati S. Leonis, consentieti e synodo, sententiam depositionis ab Episcopali , de Sacerdotali dignitate in eum pro
suit finis: pluries revocata in lucem sp Iumes etiam compressa suit. Multis annis Eulichianorum tumultibus agitatus ruit oriens . de quibus videri possunt Eccles. Hist. Seriptores . intollut componeret , anno 481. Zeno Imperator, Aeacio Episcopo Constantinois politano, qui clanculum Eulichianis savebat , suadente , piomulgavit deincretum .quod Henotiron, seu ConeiIiavitorium apellavit; qu M. ut illi videbatur , Catholicos . de Eurachia nos conciliaret. In eo laudatae suerunt Eoh sina , & Chalcedonensis Synodi, reiecti quoque Nestorius. & Euliches: sed de de una &de duabu natiaris. ne alicui parti praeiudicium fieret, altum erat silentium . H notiton admisit Petrus Moggo. Episcopus Alexandrinus , Mob id Aeacius se illi communione Con itin xu . Displicuit tamen , & merito , Felici III. Rom. Pontis ei; qui illud, anno 484. Romae damnavit, ipsumque Aeacium Sacerdotio, & eommunione privavit. Sed hae e parvi pendens Aca- eius in Eulichia notum communione permansii ; ipsusque Felieis nomen ESacris Dyptichis abrasi . Quo ex tempore Apostolica Sedes a Constantia politanae communione divulsa est; nec nisi post annos triginta quinque o Hormisdae Papae opera. Iustino l. Imperante. anno videlicet Iio. red leis grata concordia est . Henor Non tamen.
sicut Ca. holicis displicuit; ita nec ab Tutichianis probatum est e eo maxi me , qtiod Concilium Calcedonens admitteret. Unde Petrus Cnapheus.