장음표시 사용
291쪽
ia 4 cita fio IL De Obiecto Seientiae Anima christ.
Anitionem siti quidditativam . Deus citi in , ut est in se, est ordinis superioris ad lumen beatificum ; & distantia entitativa plus cistat ab illo, quam gratia a natura , 6t Angelus a polentia visiva et & nihilominus poteli Deus quiddilative cognosci γr lumen gloriae; non vero gratia per lumen na- rurae, aut Angelus per potentiam visivam. Et ratio est: quia licet Deus plus distet a lumine gloriae , quam nratia a natura, de Angelus a poten-ria visiva, non tamen diuat diu an ii habitudinis. inia Deus , utpote ens
supernaturale , continetur intra ens,
quod est objectum intellectus nostri ,
A luminis gloriae: adeo ut conflatum ex intellectu,& lumine gloriae dicat ordinem,& habitudinem ad Deum, ut est in se, tanquam ad proprium Oblectum. Non sic gratia conitae tur sub objecto luminis naturalis, aut Ang Ius sub obiecto potentiae visivat. Cuiuergo ordo hypostaticus, lichi plus distet,
A excedat entitat lue ordinem gratiae, quam ordo gratiae ordinem naturae non
tamen distat distantia , aut excessu habitudinis : quia ordo hypodaliciis con-ainetur sub ordine gratiae , & intra objectum luminis supernaturalis . II nis de fit, ut possi per scientiam infusam
supernaturalem quidditative cognosci; non sic per scientiam naturalem ordo gratiae, seu obiectam super iraturale. XV. aeres: An anima Climili per scientiam infusam cognoverit Deum , ut Trinum , quoad an est Respondeo assirmative . Tum quia: Christus, ut viator, habebat aliquam notitiam sanetae Trinitatis: hanc autem non habe-hat per scientiam beatam, quia hanc non habebat ut viator z neque per
sdem , quae in illo non suit ; ergo habebat per scientiam indit alii . Tuin quia: Christus poterat rogate, & saepius rogabat Patrem I ergo Patrem co poscebat. Tum quiae merebatur per amorem, pietatem , & obedientiam erga Patrem ; qui actus non dirigebantur per scientiam beatam , qtiae non
est regula , nisi a muria necessarii. cc-go per scientiam inditam. Thm qu Ia
ex dictis, per scientiam inditam corignoscebat quiddilative lumen floriae,& visionem beatam , quae respicit Deinum , ut Trinum : non potest autem. quid dilative cognosci habitus, & actus illius, nisi cognoscatur , quoad an est, terminus , ad quem dicit habitu diliem. Tu in quia: ut docet S. Tho. hoc art. x, anima Christi per hanc scientiam coisgnoscebat omnia, quae per revelati nem nobis innotescunt et inter haec auiatem est Mysterium Trinitatis. XVI. Nola tamen et quod dum dicimus, animam Chiisti. coa novisse is Trinitatem per speciem Visionis, tuis minis gloriae , aut etiam unionis hypostaticae ἱ ea non sumimus , quat onus sunt effectus Dei. Ut sic en in
non repraesentam, nee ducunt in cognitionem Dei, ut Trini ; quia nullus
effectus a Deo, ui Trino, ad extra pr cedit. Sed ea sumimus in ratione specifica propria et quia cum secundum. hane dicant habitudinem ad Deum. t Trinum , ut ad te rarii num , & Obi et um : anima Christi per litentia .indriam cognoscens lumen gloriae ,
beatam visionem , de unionem hyoio- staticam , cognoscebat. quoad an est, Trinitalem, ad quam ut ad terminum specificativum Ordinantur. Unde per horum cognitionem, licet per impossibile non olmanarent a Dco , adhuc per illa tres divinae Personae cognoscerentur: quia ex sua ratione specitaca connexionem habent cum Deo, ut
Trino, non ut a quo snt, sed ut ad quem sunt.
292쪽
Varia circa Modum , & Actus Scientiae Inditae Animae Christi.
. I. au Mae seientia Uteretur Convertendoso ad Phantasmata r
iat scientia indita sinὸ , vel
cum conversone ad phanta Gmata. pro suo beneplacito. Priorem partem docet S. Tho. 3. p. . II. a. Lade probat primo, in arg. Sed eontra.
Nam anima Christi, per hanc scientiam, cognovit quaedam , quae per phantanmata eosnosti non possunt , scilicet, substantias separatas; ergo potuit intelligere, non eonvertendo se ad phantasmata. Deinde in Corp. hanc rati nem tradit. Nam lichi Christus suerit viator , fuit tamen simul Comprehensor; ergo sicut animae beatae , Iicet unitae eorpori, quia tamen non sunt subditae corpori, quoad modum
operandi, ideo possctunt intelligere sinE conversione ad phantasmata ; ita Manima Christi. II. Si autem dieas. Corpus Christi,
dum erat viator, non habuit dotes eo
poris gloriosi; ergo non erat plen hsubditum animae ; ergo non est par ratio de Christo, ac de Beatis post resurrectionem . Respondeo, neg. eons. Id enim, ratione euius intellectus habet tale dominium supra eorpus, ut possit intelia Iioere sinἡ dependentia a phantasmatibus , & phantasia , est lumen gloriae, ipsum consortans ad sublimem modum intelligendi, ut docet S. Tho. in 4.
diu. 4'. q. 4. s. s. qu. x. ad 3. luin
men autem gloriae in Christo viatore fuit persectissimum. III. Secunda autem pars probatur. Quia anima Christi licEt non fuerit corpori subdita , erat tamen corpori unita, di corpore ad nutum utebatur
ergo poterat uti specie in usa, accomomodando illam ad modum corporis vi& permittendo , ut cogitatio phamasiae exeitaret in intellectu cognitionem ei rea obiectum ; qua intellectus spe- eularetur illud , ut involutum phantasmatibus: quo pacto proponitur intellectui in statu unionis ad corpus. Et haec , quoad praesens , est conversio ad phantasmata . quae poterat convenire Christo utenti scientia infusa. Neque obstat, qudd species scientiae instita non sunt proportionatae phantasmatibus, eum ab illis non sint a Getae , sed a Deo - Nam ex hoc sequitur quidem , eas non eguisse phan
tasmatibus ex necessitate; non tamen,
quod si Christo placuisset uti illis, eas
accomodando modo proprio eorporis , eui anima illius erat unita; non potuerit intellectus ejus excitari a phantasia, ad utendum illis, & si e specu lati objectum phantasmatibus involutum: quod esset, uti illis non perfecto, & naturali modo illarum, segmodo naturali corporis.
sti pq tuisse quidem in seientia infusa
permittere conversionem ad phantalismata, eum cognoscebat res materia-Ies r quia istae hoe modo a nobis quid-ditati vF cognoscuntur et secus tam ea dum cognoscebat res spirituales. initas has in phantasmatibus involutas intellexisset, non attigisset quidditati vh , sed abstractive , & connotative , se ut nos viatores. . I I. A, MI Sesentia Uti Patureis Compenetrado , ε' Discurrendo
I a. t. qudd scientia in si ita a animae Christi, quantum ad sui acquisitionem, non fuit , nec potuit e. Tecollativa, aut discursiva : suit endria illi divinitus per se infusa. , reco
pεν investigationem rationis attr ii ira...
293쪽
ars cursio II. De Objecto Sesentiae Animae christi.
uit eollativa, Si discursiva: Sieutinia
fectus, non ut de novo ad Ueant , sed violentes uti scientra , quam jam babent . Et Boe modo selemia anima Christi poterat eis collativa . discursυa et
pol erat enim ex uno aliud eoneludere
go liberi sunt Ul. Si autem dicas. Haec scienti inlata erat ad modum scientiae Comprehensorum , qui in. modo cognoscendi Angelis contormantur, ut dicitur Matth. xx. sed Angelorum scientia . non est discursiva, aut collativa. ergo &c Respondeo eum S. Thoma citato
a. 3. ad 3. Quos Mati eouformantuν Angeiit, quantam ad dona. gratrarum δ nanet tamen disserentia, qua es friuu-ἀam naturam . Et rdeo titi. collatione , discursu es eonnaturais animabur Beatorum, non autem augeIia. Qirare. cum animae Beatorum. erunL corpori unitae, uti poterunt collatione ,& discursa in scientiae infusa; multuetergin magis uti poterat animae Christi
VII.. Ex his in sero eum M. Thom. citato , a. 4. scientiam insulam animae
Christi, quoad aliquid. suisse magis persectam scientia Angelorum ἔ quoad aliquid minus. persectam. Si. enim con-.sideret ut secundum. illud quod habuit 1 eausa influente i Seientio insi-ra anima Cbrisi, fuit muIt,. excellensior quam angelorum fetentia , ci quantum ad multitudinem eognitorum , se quantam ad seientia eertitudinem ἔquia Iumem spiritualis aratia , quod est inditum anima Christi , est multis excellentius, quam lumen quod pertinet ad nataeram angelieam . usantum alt-eem ad id, quod habuit ex subiecto.
recipienter Seientia in ita anima Cbriise, est infra mentiam angeIicam ,. scialicet, luantam asι modum cognoscen iis qui est naturalis anima humana τ eus scilicet, est per eonversisnem ad phantasemata , , per collationem , cer discum
unus Habitur EVIII. Ico primit eum S. Thoma,
1 I laudita l. all. a.. I. hanc scientiam inditam suisse in Christo, nota solum per modum actus, sed etiam. per modum habitus . Erat enim in anima Christi. secundum modum ei convenientem, & connaturalem, qui
est modo esse in actu , modo in potentia , ut sibi placuerit e medrum autem inter puram potentiam . de acta
completum est habitu uxergo scientia indita animae Christi fuit per modum habitus , ω poterat ea, veluti, qua do volebat , vet , quando volebat εnon uti. Addo: quhd anima Christ faciliter , prom E . ae d lectabiliter
hae scientia. utebatur; ergo illam habebat. per modum habilus, cujus es.sectus est dare subiecto promtitudinem , ω facilitatem ad agendum . IK. Adverto tamen : quod est 5 anima Christi potuerit cenare ab acti, istius. scientiae , . si voluerit et eredibile tamen est , numquam cessasse, sed semper suisse in vigilia. de in actu , nori solum laeundum scientiam beatam- , verum de infusam ; qua se iii per aliquia actu. considerabat, & fortassis omnia, quae ad. statum eius pertinent, qualenus constitutus est Iudex omnium Non enim a continuo usu huius scientiae impediebatur , per scientiam beatam; neque in uis illius a corpor dependebat: sed absque ulla corporis de satigatione, si volebat uti hac scientia , potera , de de facto, utebatur .X. Dico seeunod cum eodem os. Doctore, ibi a. s. hanc scientiam distinis
ctam suisse per diversos habitus. Nam
294쪽
Ita Tho. Ex quibus colligo: qu base ut in nobis non quaecumque specie ruin diversitas multiplicat habitum; sed solum ea, quae repraesentat plu-Ta, ut non convenientia in uno genere scibilitatis; quae enim in unum genus reducuntur, ad eundem habitum pertinent 2 ita &: in Christo. . XI. Sed dices primbia Divina erentia universaliori modo communieatur animat Christi , quam Angelo ; cur ergo universaliori modo ei non communicantur species insulae Secundo. Species infusae animae Christi sunt, quoad substintiam, sit oernatu rates r species. vero infusae Angelis. sunt naturales p ergo i illae perseeti res , de proinde universabores sunt . istis ; quia persectioe specierum. in universalitate consisti P. . Τerti N. Si Deus infundens tales Oscies non se accommodito conditioni subiecti . quo a perfectionem ei ruita ut subiecto minax per tecto. nsun. dat minus persectim sile ciem et cui dicendum eri r , quod sic se accommodet , quoad. minorem. universalitatem λ. XIlia Respondeo ad primami instantiam . rationem esse z. quia. divina ex sentia i rei ratione spectet non est mul
ri animae Christi, quin unIretur m
do universaliori. XIII. Ad secundam . nego eons. Nam supernaturalitas specierum unich suis mitur ex parte Der infundentis r deeκ hae parte speciem insuta animae Christi ad plura se extendebant , Melariori modo ea repraesentabant,quam. species angelicae M AD universalitas specierum attenditur ex conditione subiecti recipientis species cumque conditio animae huina nae sit, recipere species in minori universalitate , quim Angeli et ideo, species. animae Christ
non erant universaliores . nec ex, hac
parte persectiores Unde S. Tho. ibi ad r. Selemia i inquit anima Christω est perfecti π, eis excedens angelorum
frientiam , quam sem ad id, quod con .deratur εο ea , ex parte Dei influentis est tamen infra scientiam angeIieam, uantisin ad motum reeipientis .. Et ad ususmodi modum pertiner. quὸiseientia illa ρεν multos ba Vitus distinguatur, quasi per perier mire partienIares extilens.
XIV. Ad tertiam dico se rationem esse et quia inter naturam , & supernaturalia, nulla connexi γ est , quoas substantiam. persectioni v supernatura. Iis et sed ista unice pensatuc era viris Iule ea usae superioris. supernaturalis infundentix e under naturae' inferioripo eth Deus; dona: supernaturalia, perfect ora. communicare' ,. v v patet' in
unione hypostati ea . QIoadi ordinem tamen . se modum i communicandi .int et modum . que .m Deas servat imeommvn: cariotae talium donorum , esse talis, connexio cum natura , cuit com
municantur ut sequantundi fieri potest ,. illi ea accommodet; . universalitas autem. speciei pertinev ad' modum communicandi ; Sc ideo accommoda- tuc conditiori naturae -
295쪽
2 8 Oraestio I. De Gratia Christi, ut essV. Homo .
Ersectiones, quae conveniunt animae Christi, se- eundum partem intellectivam, praecedente Trais elatu examinavimus . Nunc eas, quae animam ejus ornabant, secundum partem volitivam, aggredimur. Et uuia harum prima radix est 3 ratia habitualis , qua anima constituitur sancta , & Deo grata ; ideo de ista speetalis sermo erit: deinde de virtutibus , & donis ipsam consequentibus. Porro: quia Christus considerari potest, & ut horno particularis, & ut Caput morale nostrum ; & in utroque genere habet sanctitatem, & gratiam et ideo de gratia ejus, ut singularis hominis, prius agemus: deinde de gratia ejusdem, ut Capitis nostri, tractabimus duabus se.
quentibus Quaestionibus. Q U AE s T I o I. De Gratia Christi, ut es Singularis
Duplicem in Christo, ut singula.
ri homine, gratiam considerare possumus: nimirum, gratiam
unionis , qua eius humanitas in esse personali unita fuit verbo divino; &gratia habitualis sanctificans ejus animam , & radicans in eo Omnes virtutes . De his ergo sermo erit.
Habitualis. . I. RUOIoitur Dubiam . I. π Uplex, ut diximus, Tom. ι mi i. i. distingui solet grati .
Una habitualiter in anim permanens , eamque reddens formaliis ter sanctam , & divinae naturae participem, quae dicitur gratia habitualis. Alia actualis,& transiens, quae daturhla, & nune ad eliciendos actus superis naturales; ut gratia, quae datur pecoeatori, ut eliciat actum contritionis . De hae secunda in praesens non agi in mus , sed de prima et quam non emesolam extrinsecam imputationem sanctitatis , qua Deus Sanctus est s sed esse sar itatem animae 1 Deo insulam, eique intrinsece inhaerentem non mere favorem Dei extrinsecunia , de fide tenendum est, ex Tridentino, SUI. c. Cara. ro. , ω II. & citato 1 om. . an I. . susE ostendimus. Hunc erseo gratiae accidentalis habitum , ut superfluum in anima Christi , quidam Theolo iei abiecerunt; quia omnis effectus communicabilis, per hanc gratiam, persectiori modo ei communicatur per gratiam unionis substantialis cum Verbo divino. Uera tamen , & communis sententia eam in Christo admittit ; ut opposi
tum asserere, ad minus temerariun sit .
II. Dico ergo. In anima Christi suit graiia habituatis. Ita S. Thom. 7. a. I. Et probat r. ex illo
296쪽
Isaiae, g I. Requiescet super eum spiritus Domini: sed spiritus Domini dicitur requiescere in homine per gratiam habitualem; ergo oce. Deinde probat S. D. triplici rati
me. Primo sic et Quantὸ aliquid reeep- rivum es propinquius eaWa rnfluenιi , ranto magιν participat de influentia ipsius et sed influxus gratiae est a Deo, secundum illud, Psalm. 83. Gratram , eis a toriam dabiι Dominus c anima autem Chri iti erat summo modo, quia hypoliatice . contulicta Deo . ergo niaxitne participab it de influxu gratiae - Coii firmatur. Animae Christi, ex vi unionis, debita erant omnia d na supernaturali i , quorum erat capax et sed primum , quod est radix omnium donorum supernaturali utria, est gratia habri ualis , licui natur .
est radix omnium operationum naturalium, & anima Christi eius erat capax ; ergo evc. III. Secund5. Anima Christi proprinquis sit ne attingebat Deum percO-gnitionem , Sc amorem . ergo debedat in ea ei se aliquot prinicipium eam elevans ad tales a ius et sed hoc non poterat e Ise anima, secundum sibi con- naturalia , dc propria , v I certum est et neque poterat ei se gratia uni innis , quae elevat quidem animam Cliristi ad esse persenale divinum , cic constituit principium Quod operativum ἐsed non elevat sor maliter polentias Operativas , vel proximas , vel radi calem , quae sunt principium οῦ unis de gratia unionis datur ad este , non ad operari ; ergo remanet, ut elevetur per gratiam habitualem, quae ei radix , de principium Quo operandi in ordine supernatural l . IU. Tertio. inita anima Christi debebat gratiam communicare alias, per modum Cὲpitis, IO. I. v. 16. Et de pleisnstri ine ejus omnes aer ψι mus , ω gratiam pro gratia ἱ ergo oportebat , ut haberet gratiam in alios redundanistem . Erat enim Mediator Dei hominum homo Cbrisurse Di, r. ad Timoth.
a. v. a. Sed baec Plenitudo gratiae nou
fuit gratia unionis r de hae enim nos
non accepimus, neque in nos redundavit ; ergo fuit gratia habitualis.
U. Confit matur. D. r. v. I 4. dici tur et 'dimus gloriam eius , quasi unigeniti a Patre plenum gratia , veri tatis . Et subditur et De plenitudine ejus omnes aecepimus . Verbum ergo
caro factum, erat plenum illius gratiae, quam nos ex ipso, tamquam ex fonte, hausimus. Cum ergo aqua hau ita , sonte ejusdem rationis sit, ac aqua , uae est in sonte; gratia, quae a Chri- in nobis est, ejusdem rationis erit
cum gratia , quae eit in Christo : Aeproinde gratia habitualis , sicut ita.
nobis. Unde S. Augustinus, i. t s. de Trinit. e. Domin a s inquit tu Iesus non foli in Spiritum Sanctum dedit, ut Deus, sed etiam aecepit ut ις-mo ; propterea dictus est plenus graistia. uura tinxit eum Deus Spiritu S t ctu ; non utique oleo visibili , sed douo gratia , quod visibili signifieatur unguento , quo baptizatos ungit Eeelesia . Unguentum autem gratiae , quo Ecclesia ungit bapti Eatos, est grati .e habitualis creatae ; ergo hac uncius
suit Christus, ut homo. . I I. Solountur objectionet rVI. Biteles prim6. Christus, ra- tioiae unionis erat Deus, Sesanctus per essentiam , & non solum per participationem : sed gratia trabitualis est solii in participatio quaedam divinitalis in crsatura rationa li, iuxta illud, L. Petri I. U. 4. Per quem maxima cr pretiosa nobis promissa donavit, ut per bae essetamini diis
vinκ eonfortes natura s ergo non debuit in Christo esse gratia habitualis. Cons. prob. Repugnat enim, quod aliis qua persectio habeatur per essentiam.& si inui per participationem . Et ideo
Christo, etiam ut homine , filiationem
adoptivata, quae est siliatio parit ei.
297쪽
ΣSo I. De Gratia Christi, ut est sing. Homs .
pata: quia fuit in eo filiatio naturalis Dei , quae est filiatio per ellentiam , ut infra dicemus. VII. Respondeo co. praemissis ne8. cons. Qitia variatur appellatio 1 Christo absoluth sumto, & appellante m. pra personam . ad Christum sumtum cum addito , & reii ricth ; seu appellantem supra humanitatem , seu animam humanam. Ad prob. dist. ant. Quod habeatur secundum idem , LO. ant. Secundum diversa , nego ant. Christus ergo , ut docet S. Thom. 3.
p. q. T. a. I. ad I. Est Nerus Deus, secundkm personam , naturam Eiυianam . Sed quia cum unisate persona remanet disinctio naturarum , ut contra
Tutichetem ostensum est ; nec natura, aut anima humana est per suam essentiam divina, aut vere sancta et de oportet, quod fiat divina per participationem , quae 3 fecundiam gratiam.
Et se Chri ilus , secundum diversa , est sanctus per essentiam, & sanaus perparticipationem. Ad id verri, quod additur de filiatione naturali , & adoptiva inserius dicetur . Modb dicam , quδd si it Christo ponerentur simul filiatio naturalis , N adoptiva a esset filius peressentiam , de per participationem secundum idem . Cum enim subjectum denominabile Filius, non si natura , sed suppositum , seu persona; sequeretur Christum , secundem personam esse Filium naturalem Dei, vi secundum eandem personam esse Filium adoptivum eiusdem. Quod esset incidere in liae resim: vel Arianam, si poneremus , eandem verbi personam esse Filium Dei soldm per participalionem: vel Nestorianain , si poneremus, unam Christi personam esse Filium naturalem Dei, & aliam adoptivam .
VIII. Dices . Anima Christi sancti fieatur , nedum sanctitate accidentali , & participata , sed personali etiam , de per et sentiam , ut infra dicetur; ergo Christus, secundum idem, Mempe, secundum animam, eri I Ianctus per participationem , & sanctus
J X. Respondeo, neg. eons. Aliud eis nim est , quod anima Christi sit saniae a per sanctitatem essentialem , seu si sancta substantialiter et aliud est, uod sit saneta per essentiam , seu enentialiter. Primum enim verum est:
quia nil aliud dicit , qu1m habere sanctitatem per essentiam , sibi substa tialiter unitam in esse personali. Seiscundum autem salsam est et quia faceret sensum , quod anima Christi enset ipsa sanctitas , seu per suam essentiam esset sancta . Licht enim suis sceperit in se sanctitatem substantia. Iem , & per essentiam talem; hanc tamen suscepit finito modo , de ut sibi modo quodam participato communiis calam ; scut etiam modo participato facta est divina, licet substantialiter. Unde adest locus , ut sicut participat sanctitatem , & divinitatem substantialem , per unionem et ita etiam participet sanctitatem accidentalem, per
X. Obiicies secundd. mi est inea.
pax filiationis adoptivae , est etiam ancapax gratiae habitualis: sed Christus est in capax filiationis adoptivae; ergo &c. Mai. probatur. Nam sacere filium adoptivum est effectus formalis gratiae habitualis. Cum enim gratia sit sor malis communicat o naturae divinae, est quaedam regeneratio accidentalis , S imperfecta et sed in qualibet generatione fundatur filiatio: si sit substantialis, filiatio naturali se si tantum accidentalis , siliatio adoptiva ; ergo Scc. XI. Respondeo , Neg. absoluth mai. Ad prob. dist. ant. Effectus formalis
secundarius, co. ant. Primarius, negoant. Cum enim sacere filium adoptivum sit effectus gratiae , non prima. rius, sed secundarius, & consectilus qui est incapax filiationis adoptivae , potest esse capax gratiae habitualis . Neque, ex quo gratiae communicario sit quadam reneratio , sequitur necessatio filiatio adoptiva. Nam ad re
298쪽
Iationem, praeter fundamentum, requiritur etiam subiectum relationis cais pax , & realiter distinctum a termino. Christus autem non est subiectum capax filiationis adoptivae; quia eius subiectu in debet esse persona extranea adoptanti et persona autem Christi non est ex iranea Deo , sed ei conlubilantialis, εe naturaliter coniuncta. Subjectum quoque non est realiter distinis viam a termino. Nam relatio filiati nis adoptivae, landata in gratiae insuissone, non est ad Patrem tantum , sed ad totam Trinitatem , quae ad generationem per gratiam tota concurrit τpersona autem Christi, quae deberet esse subiectum talis relationis, non est realiter dili ineta 1 tota Trinitate , ut patet. Sed de hoc infra.
XII. obiicies tertio . Ruod habet
eminenter aliquam persectionem , ne
auit illam habere sormaliter; unde sol, qui est eminenter calidus , ne quit fieri ealidus formaliter: sed antisma Christi, ratione gratiae unionis, habet eminenter quidquid praestari potesta gratia habituali; ergo &e. Sicut quia subsistentia divina praestat eminenter
quidquid praestaret subsistentia ereata; illa positi in Christo, superfluit ista.
XIII. Respondeo, neg. min. LicEt mnim natura divina , ut in Deo, eonti neat eminenter omnem effectum praestabilem a gratia habituali; ut tamen sinito modo communicata animae Christi , non potest praestare totum id , quod praestatur a gratia habituali .mia per gratiam unionis unitur quidem antinae Chraili in esse personali; sed non in ratione principii operandi , seu in esse naturae et ideoque ad hoc est necessaria gratia habitualis . Neque est simile de subsistentia divina: nain haec . eum uniatur in ess personali. praestat totum. id. quod praestaret subsistentia et ea a ; ideoque ista foret ad minus superflua. XIV. Obi ieies quar id . Gratia unionis reddit animam Christi Deo in. inith gratam I ergo non potest fieri agis grata ; ergo cum sacere gratum
Deo , sit effectus prἰmarius gratiae habitualis, ista in Christo nihil ne ii . XU. Respondeo, dist. cons. Magis
in eodem genere, to. cons. In diverso genere, neg. cons. Gratia unionis redia
dit animam Christi Infinith grata misDeo, gratitudine substantiali persona isti : gratia autem habitualis iacit illam Deo gratam in alio genere , nempe, principii operativi . Sicut est 5 anima Christi, ratione unionis, fuerit infinite persecta substantialiter; ad huc tamen fuerunt virtutes, & aliae doles, quibus fuit ornata.
DUBIUM 1 I. An Gratia Habitualis iaciat Christum Filium Dei Adoptivum p
. I. Quinam airca hoe Erraverint.
I. Ommune est Ecelesiae Cathois
ὰ licae dogma . Christum Dominum, etiam ut hominem, esse Filium Dei naturalem . Nihilois minus , circa annum 83. Elipandus Archiepiscopu Toletanus , cum a Felice Episcopo Urge litano per literas quaesiisset , quid de humanitate Chrini sentiret et utrum , secundum quod homo est, proprius, an adoptivus Filius Dei Christus dicendus esset , &credendus: rescripsit Felix , Christum esse , ac dici debere Filium Dei adoptivum ; & sui di isti momenta adduxit,
quae Elipandum in sui sententiam per traxere . vix doctrina haec evulgari caepit ; cum tamquam nova , imo Ecclesiae , & Patrum fidei contraria, nec noti Nestoriano errori proxima, a mul tis math habita est . Delata primum suit ad Hadrianum , tunc Rom. Pontificem , qui amplissimas ea de re ad Episcopos Hispaniae lueras dedit. De lata etiam fuit ad Carolum Magnum, qui causam in Francosordiensi Conciislio iudieari curavit. Felix errore tria.
299쪽
28 et Quaenio I. De Gratia Christi, ut estsing. Homo
pandus ad mortem usque in eo constans perstitit. II. Licet certum sit apud omnes , Felicem . & Elipandum alseruisse , Christum esse Filium adoptivum Patris; non adeo tamen certus est sensus , in quo id ameruerint: quibusdam volentibus, eos id asseruisse absque addi.to, seu restrictione ; ita ui, ita Christiim Filium adoptivum Dei asseruerint , ut eum Filium naturalem n garint: qui sensus v et Arianus et L . vel Nestorianus . Aliis vero comm nius sentientibus , eos. asseruisse Christum Filium Dei adoptivum, ut hominem; ita. ut . duas in Christo filiatio-Nes agnoverint et unam naturalem , quatenus Deus erat, alteram adoptuvam, quatenus homo. Istis assent or. Pelix enim , & Lli pandus nusquam accusati fuerunt vel . quod negarent, Verbum esse Filium naturalem Dei et
vel quod Christi humanitas an ita sile. xit unione substantiali , & personali
verbo. Nec enim Beaetus Asturi centa sis Presbyter , nec Hetherius Uxois mensis Episcopus, primi hujus erro.
Tis impugnatores, id unquam Felicidi Elipando exprobrarunt: imb neque
Hadrianus Papa , nec Francosordien fis Synoctus id eis in crimen verterunt.. Nec etiam credibi Ie est , eos ausos fuisse negare unionem substantialem humanitatis cum Verbo . Clim enim suam doctrinam, tanquam sanam , ει Catholicam tenerent ; unde Elipandus a Carolo Magno petiit, ut Eeatum, ac Hetherium, tanquam haereticos damnaret: nunqoam cer th taut1. eonfidenti 1 locutus sui Iset , si cum Neis sorio , quem noverat esse ab Universali Ecelelsa, tamqu1m hae relicum dam- D tum , unionem tantum moralem, &per affectum Verbum inter , ac hu-ananitatem agnovillat. Nee enim sibi
persuadere potuisset, Gallos, & Germanos Antistites approbaturos doctriis Mam , quam in Ephesino Concilio sciebat esse proscriptam , tanquam haeretica a
vorum quidem est , quod cum do.
ctrina de Filia tione adoptiva Christῖ,
etiam ut hominis, videretur favereo Nestoriano errori, eumque implicit Earguere , & ad eum accedere: potuerunt quidam, inter quos Ionas Aurelianensis , & ipsi Francosordiense RPatres dicere, Felicem , S Elt pandum. una cum suo auetore Nestorio damna tos suisse. Caeteium id directe Felicem non sensisse, constat ex eodeni I na Aurelaanenti, L. i. de CuItunum, de Felice , sic loquente : Eue inniam iuncto suo sceleratismo error1 EIε pando Toletana Urbis Discuo , Chrinum feeund m humanitatem non esse proprium Filium Dei, sed adopti rata iaConstat etiam ex Hadriano I. rn
ad Episcopos Hispania . ubi ait : Interieuera re ieienda i sententia de adoptiove Iesu Cbristi Filii Dei, se rundis miscarnem . Constat demum ex fidei professione , quam talpandus mi ut aSCaiolum Magnum : ubi cum de adoptione Christi loquitur, eam non a isolute prosert, sed cum additamento .
Λit enim .: Homo interior in rana ea
demque Det, heminis persona deglσα
nitate , ε' non adoptivita divinitate
mundum redemit . Quibus Eli pandiis. suetur in Christo unionem persona- Iem cum . verbo . & filiationem adop- .livam solum secundum hi innuit Metu.
III. Ex Catholicis Dc loribus Scotus, in a. dis. ra. qu. I. pulat, absolu-iε aiei posse Christum , ut hominem, . .
mium adoptivum et vitandum tamen esse hunc loquendi modum, propter haereticos, qui ea abutuntur . Cuna autem ejus discipulis opponitur, Sc .
tum in hoc Felicis , & talpandi eris
rorem propugnare ; respondent , icnegando. Q ira Felix - ω Elipandus.
in sensu Nestorii id assercbant. ἔ L n. tendentes , inter humanitatem , ω Verbum solam unionem ni Ora lam i tercedere , quae adoptionem constituit:& negantes unionem personalem, quλfiliatio naturalis consurgit. Scd i
hoc decipi Statutas , jam ostendi,
300쪽
Durandus ver δ, & post eum plures alii , docent , non posse quidem absoluth dici , Christum esse Filium adoptivum Dei; posse tamen dici eum
addito, nempe , ferandam hamanna rem , vel prout est bomo . Cum vero
urgetur textibus Parrum , qui Felicem & Eli pandum damnarunt; respondet Durandus et in hoc uno positum fuisse eorum errorem; quod Chrictum absolui E , & absque addito , protii est hamo, Filium Dei adoptivum
dicerem S. Thomas autem , 3. p. u. 23.α. 4. cui
fere tota Theologorum Sehola subseri-hit, docet , Christum nec absoluth , nec cum addito diei posse Filium Dei adoptivum. . I I. Resolutio DubiI . IV. I Ico . Christus, nee etiam se- eundim humanitatem , dicendus est Filius Dei adoptivus. Id probant omnia , quae ex Scriptura , de Patribus Hadrianus Ponti sex , &Concilii Franeosordiensis Patres conistra Felicem, & Eli pandum protulerunt. Primh. ex Scriptura , Lo.cti tr. Ubi Christus - inquit ad Patrem meum . 9 Patrem vestrum . Non dixit, ait Hadrianus: Patrem no strum , sed Patrem meum , natura via delieet er Patrem vestrum , benesi. cio , & gratia In quae notandum est, quod Christus eum praecepit, ut Oraxemus , ait , Matth. 6. U. 9. Sic auten orabitis e Pater noster, qui es in Caelis:
atqui si Christus etiam, prout est homo, esset Filius Dei adoptivus, dixi L
et : Ascendo ad Patrem nostrum ; nec tam accurat E distinxisset inter Patrem suum , & Patrem nostr m et tunc eis
nim de se ipso, non ut Uerbum, sed ut homo est, loquebatur; non enim ascendit, ut Deus , sed ut homo ; er-ao &e. Super quae audire praestat S. Augustinum, Trael. xt. in joann. Cui μιωαι Pater xεser 8 Patri coristi.
Qui ergo Patri Copisti diest Pater noste= rquid dieit Cbriso , nisi frater noster non tamen sistit Christi Pater , ita crPater noster. Nunquam enim Christus nos conjunxit, ut nullam distinctionem Deeret inter nos, cr se . Ille enim pilius aqualis Patri .... nos a optati per unia
U. Item , Ioann. c. 3. v. 34. , 6
de Dei Filio Baptista dicit i Nomenim ad mensuram dat Deus spiritum. Patre diligit Filium , ε' omnia deὰiι εἰ in manu ejus . Quibus Baptista vocat
Christum absoIuth Filium , & cui omnia dedit Pater in manu. Filius atristem absolutE, Filius, cui Deus Patet omnia dedit , non est Fi I ius adoptione, sed natura. Eum autem loqui de Filio, prout est homo , demonstrant
shquentia et mem enim misit Deus, .erba Dei Ioquitur. Qui eredit in Fi-tium , habet vitam aternam . Ita arriguit S. Augustinus,Tra '. x 4. in Ioannis Pateν diligit Filium , non quomodo
Dominus seinum k quomodo unicum a non quomodo adoptatum.
UI. Hoe idem demonstrat Paulus, Roman. g. v. 31. dicens et mi etiaris proprio Filio suo non pepercis, sed pro nobis omnibus tradidit alum. Filium autem proprium nemo dicet, esse ado privum: eum vero non tradidit,nisi quatenus hominem . Ita Hadrianus: Quia inquit non est i aditus seexndam diis vinitarem , sed feeundym id , quod homo erat: illum nimirum , qui traditus est , hominem , ipsum apostolus proprium Dei Filium protestatur. Et S. Hiis larius, i. s. de Trinit. super dicta . Apostoli verba , ait et Numquid erram
nune adoptionis in eo erit nuneupatio , in quo proprietatis est nomen λVII. Accedit ad haec: qudd Christus in Seripturis semper absoluth,& eum distinctione vocatur Filius
Dei. Matth. I r. v. s. His es Filius meus dilectur, in quo mihi benὸ romptaeui . Lucae s. v. 11. Vox de caelafacta ea: tu er Filius meus dilectus, in te eoaviaevi mihi . Et quoties