장음표시 사용
301쪽
184 Quasio I. De Gratia ChWsti, ut est Sing. Homo .
semper absoluth. ω sine addito loquitur. Unde recte S Augustinus, l. con- Ira , Secundinum V intchaeum , c. Lege t inquit a s rapturas , numquam inυ nies do Cbrista dictum , quod a o-
privus H F litis. Et Concilium Fran- colat diense, in Epist. ad Episcopos Hispaniae, addit Tu veris quisquiser . quν Christum pradieas adoptivum ιωnio alle tibi fensus venisset , volu femscire. Patriarcha nes ierunt , Tractat ret hoc nomen taeueruut, Dbctores Dei
Uli I. Adest etiam ratio Theologica , quam tradit S. Thom. 3. p q. 23. 4. Filiatio proprie convenit hypostati, vel personae , non autem naturae ; unde filiatio est proprietas personalis r sed in Christo non est alia persona. vel hypolia sis , quam increatar quae eum sit per se. & per Naturam Filius, non est ea pax filia. tionis adoptivae, quae solum est partiei patio quaedam filiationis naturalis et quod enim per se dicitur , non po-
est participati vh dici, secundum idem;
IX. Seeundd probatur. VeI humanitas Christi adoptara fuisset ante Unionem hypostati eam , vel post unionem e sed neutrum dici potes ; ergo &c. Min. prob. Non potest dici primum . Si quidem, ut fides docet adversus Nestorium, & alios, humani- as Christi . nec brewssimo quidem insanii. suit sinE hypostatica unione . cum Uerbo. Non secundum . Quia . humanitas Christi post unionem cum Verbo ius habet ad haereditatem; per eam enim fit in fini id sancta: qui autem iam habet ius ad haereditatem, adoptari non potest, quia adoptio gratis tribuitur , non ex debito; erga&c-X. Confirmatur . Humanitas post unionem non fuit extranea , sed propria Verbi: sed qui extraneus nori .eit, sed proprius, adoptari non potest; unde propter hanc rationem fi- Iius non potest adoptari 1 Patre: &liber Sacrosyllabus de adoptione Moysis in filium filiae Pharaouis . Hoc
ideo psfuimus, ut patenter daretur telligi , eum diei adoptivum , qui non dum prias fuerat Mius adopι antis Un.
de in Der Frtium non ea dii nome L. adoptionis , quia Iemper verus Finus , semper Dominus t ac per boe , pusta mitiam 5 minem veri Filia voeabuatum non am sit , eur numquam verus
adopta tar in filium . non secundum naturam, sed solo affectu coniungitur adopranti: id enim ipsa vox Aloptio significare videtur , Optantis enim es de nonduit, hibentis . mare sibi adoptare filium, perinde eli. ac deside lare habete pro filio eum , qui alioquin secundum naturam sibi conia iunctus non eli et atqui humanitas Christi. seu Chris lux, ut homo. non
est eoniunctus Deo solo affictu , ut contra Nestorium clamat L cclena , verum re ipsa, & substantialiter; ergo non pol est esse Filius adopii Qus Ilaee ratio desumta eli ex prae laudato libro Sacro syllabo, in quo sic legitur et omnis adoptio ex Q a One ἐκ- eit voeabuli fui originem ...ia babet namque eκ utraque parte Utinam adverbrum eleganter ν itum s tit si dicas aωtinam sis mihi in 'ium adoptivum gὸ eontra: utinam merear a te insilium adoptari . Ex afctu quidem dilectionis pars subrepit parit . ut in utra- ue eonveniat dilectum s affectus. Cum
igitur Christus numquam suerit ilia Esiliatione naturali . cum. numquam extraneus Deo suerit ; cum humana natura non solo affectu conitincta suerit Uerbo : sequitur , Chrit uni eistiam eum addito, Pro ut est homo, necesse, nec dicendum esse Filium Dei
adoptivum αν. III F.IDD, 6r Elipandi Immenta Soluta . XII. Biiciebant prim, varios
302쪽
se confitetur in seriorem PMre . non filia ione naturali; ergo id O va. t em . Rom. g. U. t 7. Si autem DL . 9 5εν-dese baredes quidem. Di, eo beres s autem Christi et sed cohaeredes
non sumus Christi . iit Filius est naturalis . eruo iit Fil uu adoptivus. Rursu : ibidem . et . 1ο. de Christo diei ii r : in sit ipse primogenitiae in muItis fratribus. id est, ino in bus filiis D praedestinatis; ergo Christus est primus in omnibus filiis praedestinatis per gratiam. & consequenter adoptivis . XIII. Respondeo ad sinetu Ios . Ad primum : Patre Franeosordienses Elli- pando ilium obi enti responderunt, verba illa non fuisse a Christo dicta , propter adoptio rem . sed propter sormam servi, quam . ut homo, acceperat . Nam , ut aiunt et Deus, homo erit , φυῆ feeundam Deiam disebaι :Epo,& Pater unum sumus; secvndym hom nem et Pater maior me est .
Sed dices . Christus. secundum quod homo , est servus: sed dignius est esse Filium adoptivum ,.quim servum. erisso inultd magis , ut homo, est Filius
ad ostivus . Respondet S. Thom. 3. R. q. 23. a. 4. ad 3. Quod ego creaturam . et am fermitur . vel o mo ad Deum non respicit peryonam , θου et amnaturam . quod non paras diei defiatione: cr ideo non es sim/lia ratio.
XIV. Ad secundum respondeo: ex quo dicamur filii Dei . Ae cohaeredes Christi, non sequi , quod sicut nos filiatione in , & nae reditatem adoptione hibemus , ita & ipse. Imo eum ado otionem , & haereditatem habea-.mus per ipsum; potitis sequitur, ipsum esse natura Pilium , Se haeredem , nos autem voluntate , Sc pari: cipatione per ipsum. XUia Ad tertium dico, qudd sicut in humanis. si pater, de voluntate, εe consensu filii naturalis . alios ado
rtaret in filios ; iiii quidem essentiat rea illius , de ille Primogenuu
inter illos, non tamen esset filius ad&ptivus, ut illi: sic cum beneficio.& voluiitate Christi Filii na urali, Dei adopiamur in filios , sumus fratres Christi: nos qu dem adoptione , scut& ipse frater no iter fit voluntate; sed ille non evadit proinde Filius adoptio-tione , sed semper manet Filius natura .
XVI. Sed in stibis . Qui est Filius
Dei piaedestinatione . non est Fui iis Dei natura , sed adoptione , & graria rsed Christus est Fitru Dei praedestinatione; unde . Rom. r. v. 4. de eo dicit Paulus: ὀιε pra is natus est F lius Dei s et go Christus, ut homo, est Filius Dei adoptione ἀXVII. Respondeo, neg. absolii thmar. Plura enim requiruntur ad adoptionem , quam ad praedestinationem rad illam enim requirit m persona extranea . & quae per naturam filia non fit; ad istam autem sufficit, quod pia liquis eligatur ad gloriam , sive perinsona sit extranea. sive non . Si e Christus dicitur ab Apoliolo praedestinatus Pilius Dei. Unde S. ΤhO. 3. p
sona Christi a non quidem secundi m se , vel feeundkm quod obsitit iu diυν nanatura, sed ferundam quia subsistiι tu
humana natura . Unde ekm dixist Apo-
salui e Qui tactus est ei ex temineis
David. secundum carnem . subiunxit eQ, ii praedestinatus est Filius Dei i vis tute . Ut daret intelligere, qu)d Ie-eundam hoe , qu bd est factus ex semine David . feeianaum carnem , es predemnatus Filius Dei ira virtute. Quamvistenim sit naturale illi persona , fecundam fe eonsiderata , quὸd sit Fili Di Dei tu
virtute s non est tamen ei natura D, R. 'eιιn am humanam naturam , fecundisio
quam hoc sibi convenit per gratia ωmonis. Haec S Thom. qui, a. Aia se quente hanc propositionem. ut veram
303쪽
α86 cffaestio I. De Gratia Chrisi, ut esset. Homo.
gratiam es collatum , ut Filio Dei in persona uniretur. Et ideo foliam ratione humana natura pra destι uatio competit Chriso .
XVIII. Obiiciebant secundd auctoritates Patrum. Et prinio Irenaei,
qui l. 3. AIP. hares e. xx. sic loquitur et Propter Ioe enim Verbiam Dei homo , qui Filius Dei est. Filius hominis factur es, immixtus Verbo Dei , ut adoptionem percipiens, sit Filius Dei. Deinde Marii Victorini , qui I. I. contra Candiduni Arianum haec habet et Nor adoptione Hii , ille natura etiam , ω quadam adoptione filius , O Christiur , fed feruntum carnem . Terti d. Hilarius, i. a. de Trinit. de Clitisti nativitate sic loquitur : Ιt
potesatis dignitar nan amitti:ur , dum carnis humilitas adoptatur.
Quartb. Ite ephon sus , & Iulianus Archiepiscopi Toletani ante Elipandum , sic in Micra de Coena Domini
legebant : Qui per adoptivi hominis pagonem, dum βιο in uisit eorpori cre. Et in Missa de Ascensione: Hodie Salis
dum praelatos Patres Christus, ut homo. dici potest Filius adoptivus, seu
XIX. Respondeo ad primum, Irenaeum ea verba , Ut adoptionem pereiapiens sit Filius Dei , non reser re ad Christum, sed ad que nactimque hominem; qui dum per ipsit in gratiania justificationis consequitur , fit filius Dei adoptivus . Unde Irenaei sensus est, Dei Filium factum fuisse hominem; ut homo, per ejus merita iustifcatus, fiat fi ilius Dei per adoptionem. Ad secundum dico, Victor in una lyΩnasam a sep ione, ostendere , se loquice adoptione improprie tali et quatenus nullis praecedentibus meritis humanitas electa fuit, ut ad Dei natu-xalem filiationem, per unionem hyp saticam, eveheretur . Vide S. Thorn.
Ad tertium itidem dico, Hilarium tirpage adoptionem iurPIOPrie, nimirum, pro assumtione , & elevatione Eut si sensus, quod dignitas non amitin litur , dum carnis humilitas assum iis tur. & elevatur. Ita S. Thom. hae s. p. q. 23. a. 4. ad r. Aliqui tamen censent , verbum illud adoptatur ilia Hilarium mendosE irrepsisse, & iaco ejus ponendum esse Adoratur. XX. Ad quartum dico , eam Orana di formulam non suisse ab EccIesia probatam . Cum enim Elipandus ea se tueretur , respondit Concilium Francosordiense , in Epist. Synodica a
Melitis est testimonio Dei Patris eredeiare de suo Filio , quam IId οὐ vestri a
qui tales vobis es Uait preces i Misyarum folemniis, quales UniversaIis , Sancta Dei non habet EeeIesia. Et si IIdmonsus vester in orationibus suis Christum adoptivum nominavit ; noster veris Gregorius Pontifeκ Romana sedi elarissimus toto Orbe D Oaον, in Dis ora tionibus semper eum Unigenitum nomiis
XXI. obiicies tertio . Ille debet dici filius adoptivus , qui habet tria
se formam adoptionis, nempe gratiam habitualem: sed hane, Dub. praeede te, posuimus in Christo, ut nominerergo&c. n ai. prob. Quia forma necessa rid producit suum effectum . Respondeo ex dictis, Dub. praeuisnum. II. mai. veram esse , si subjectum si capax adoptionis; nimirum, si sit persona extranea adoptanti, eique uniatur sollim per affectum t non
vern si persona sit unita substantialiter, qualiter humanitaς Christi unitue Verbo in persona. Forma vero proinducit necessarid affectum suum primarium ; secundarium vero se ualis est adoptatio re ectu gratiae haut tualis λsolum producit, quando subjectum est
capax . Recolantur dicta, num. citato.
XXII. Sed dices. Eatenus Christus est Filius Dei naturalis , & incapax stiationis adoptivae , quia est genitus a Deo Patre , at non est genitus 1 Deo Patre quatenus homo ; ergo, ut sc , non est Filius Dei naturalis , sea adoptivus
304쪽
Respondeo, quδd lichi Christus, ut
homo, non sit lori liter genitus IDeo Patre . quia tamen, ut homo, es substantialiter unitus Divino Verho, e consequentet etiam naturae De Patris ; ideo dici potest etiam , ut homo filius naturalis Dei. Eo vel maxime , quia ly in homo appellat non supra naturam humanam, sed supra personam. XXII l. Quaeies: Qua censurae n
ta damnanda sit sententia felicis &Elipandi asserentium, Christum esse Filium Dei adoptivum Respondeo, quibo si. ut aliqui vo-Iunt , id asserebant intendentes excludere a Christo filiationem naturalem, eorum sententia erat haeretica ; quia excludebant unionem substantia Iem humana naturae cum Uerbo, & illum faciebant purum hominem , uni lum
Deo solum per affectum et qui erat Nestorii error damnatus in Concilio Ephesino.
Si vero, ut multi vo Iunt, non excluderent alia iionem Dei naturalem 1 Christo , absolute tamen , & sin Eaddito dicerent Christum Filium Dei
adoptivum ; eiin expresse cum Nestinrio non sentirent, ad eius tamen haeresim accedere videbantur et quia cum nomen Chrisus supponat pro persona, videbantur asserere in C,risto perso-aeam extraneam . de ideo adoptatam.
XXIV. Dissicinitas est de hac propositione prolata cum addit γ, nimi. xum et Cώνistus, quaωnDr bomo, est Filius Dei a plavus. Eam Nar reticam esse,& oppositam esse de fide , censet Vad.
eZ cum aliis. Verum cum non defuerint Auctores Catholici , qui eam cino sensu in te Ilectam, etiam post Concilium Francosordiense , admiserint, ut Richardus , Durandus , a quibus Tentire non videtur Scotus e ideo ab adeo gravi censura abstinendum
censerem. . Dicerem tamen , eam esse temer τεam , & etiam erroneam . Temerariam quidem. Q ita , ut diximus, exaugustino, de Coac. Francosordiensi
nec Scriptura , nee Patres eam uri
quam docuerunt . Erroneam vero .
. ita unan: mi sere Theologorum judicio contraria sensui Scripturae , Se Patrum et Ne quia ex ea videtur sequhpluralitas perstitiaium in Christo. Et quamvis contra Nestorium praesupponat unitatem peribnae in Christo ; dam nata tamen fuit ab H tdriano, & Conis
cilio Flancosordiensi , inro & 1 tot x Ecclesia in Felice, & Elipando: non obstante , quod , ut supra vidimus ,
eam solium cum addito , nempe , Qua tenus heguo, defenderent.
DUBIUM III. An Anima Christi Formaliter Sancti cetur per Unionem Sub tantialem
cum Verbo. s. I. Usua Prandiantur.
I. ' π omine sanctificationis sermol lis non intelligimus eam . quae provenit a sorma , Vetinhaerente , vel informante ; sed soris
quae ad sanctitatein pertinent, praecisa tamen informatione, vel inhaerentia. Sicut enim per subsistentiam Verisbi anima Christi est formaliter substastens; cuin sequatur, quod substite ita Verbi ei unia iux per insormati
nem et ita quaerimus , an per illain reddatur formaliter sancta, absque inisso malione. Dicimus autem Formal ter, ad excludendam sanctificationem solum virtualiter, & eausal Her. V de quaerimus: An unio personalis cum
Uerbo sancti ucet animam Chri sti, non, solum , quia causat, seta inlati in illam gratiam sanctificantem ; sed etiam sorma later , idest ,. per se ipsam di ut , etiamsi nullae grati x habitualis ire anima Christν sequeretur, adhuc per ita iam solam esset sancta II. Porror es eius , sanctitate sis aialiter prodeuntes plurea λα - ει
305쪽
in b, ex parte terni ini, a qito receditur: Quoad secundum vero: quidam di- ει hic est puritas, & mundities ab eum, divini late in per se i piam , qua-
oi uni labe peccati . Unde sanctus In tenus media personalitate unii ut antia Scripturis idem est , ac mundus , & mae Christi , .eam sandi ficare ; extrina impollutus. Secund6 . ex parte termi- sece tamen . &moraliter, non intraniani , ad quem acceditur per sancti la- sece, 6c physice et eo modo, quo acii tem et & hic est umo amicabilis eum Nes Christi dignis cantur , persona
Deo; ad quam requiri iur prim h et ali- Verbi per respectum moralem, no quomodo communicare cum Deo in per physicam unionem. Alii volunt, natura divina. Nim inter res diversae personam Verbi esse formam sanctifi-nat uiae, cie speciei, ut inter brutum, cantem , per modum moraliter dignifi& lionii nem, non datur unio amicabi- cantis; formam vero physich sanctifi-lis. Secundb: commercium habereis' cantem esse modum unionis quem di-Cum Deo , per opera Itones proprias di- sinetum ponunt inter animam , tavinae naturae et undesernia sanctificans Verbum . Alii communius dicunt , ct Alet esse aliquomodo radix habituum Christi animam sormaliter intrinsec Erectili cantium potentias in ordine ad sanctificari, non unione, sed ipsa per operationes ordinis divini. Qitia au. sona Verbi et quibusdam asserentibus , em natura divina nequit participari etiam dei latem , ut mediath unitam
nisi a Deo; cujus solius proprium est animae , illam sanctis ea re ; aliis id soli
deificare , sicut ignis proprium est i- personalitati concedentibus. Nos inenis gnire : ideo ille , qui per communiis lem nostram sequentibus πxponemus. caiionem divinae naturae deificatur ,
evadit Filius Dei. Et, si illi divina na- φ. 1 I.
Iura communicatur substantialiter, Miter secte, consurgit filiatio naturalis: si Pνιον Myrtis . vero solum impersectE, & accidenta.
I iter, consurgit filiatio adoptiva. V. reo prim5. Anima Christi per III. His positis. quaestio praesens ad J unionem hypostaticam cum
duo reducitur. Primum: An per u - Verbo fuit sanct ficata, nedum radinionem personalem reddatur animata caliter, & eausaliter, sed etiam soris Christi formaliter sancta; & non me . maliter, & intrinsece, non tantum xd causaliter, seu virtualiter. Secun- extrinsech, & nior aliter. Est commuindum: An talis sanctitas sormalis tri- nior , ae tutior. Videtur enim colliis biratur ab unione ipsa, seu a persona gi ex illo, Psal. 44. v. g. Unxit te D divina unita; an a natura divina meis tis, Deus tuus oleo Iaritia. Unde Sandia pei soli alitate an iniae Christi unita . cius Cyrillus, I. 4. in Ioann. c. 29. IV. Quo ad primum; non desuere , ait: Cbrastum tinctum esse , non sicut siti absonile negarint . animam Cliri- alior Sanctor, i r Reges, sed quia Veris
sit sor maliter sanctificatam suisse uis bum caro factum es s de Synodus Franis nione personali et unde dicebant , ut cosordiensis , in Epist. ad Hispaniae Epi- Esset sormaliter sancta . necessariam . scopos Christur sinquit natura un- fuisse gratiam habitualem . Alii ad- aui, nos per gratiam , quia in irio miserunt quidem , animam Christi per fuit plenὸ divinitas. Qith spectant ve
unionem personalem sanct ficari; non ba Isaiae 6 I. v. t. & Lucae 4. U. i 8. tamen formaliter, sed solii in radica- Spiritus Domini super me, propter quod liter , seu causaliter e qua enus est tinxit me isee. Gae de unctioiae diviis causa, vel radix, unde profluit in nilatis exponunt Gregoritis Nazianz. animam Christi sanctitas formalis , orat. 36. est 4. de Tbeologia, di nempe, gratia habitualis. Ila ΑIva- ccias: Cbistus vero dirit ιν propter d viarea, Cabrera, alii. Atiatem : ea euim humanitatis. tinctio,
306쪽
dia, non operat One , ut in aIlia Christis,finmficans , sed unguentis pra- sentia. Et Athanasius, oratione contra Arianos, introducit Verbum ita loquens et Ego sum Ebrima , sicut unctio; Christus autem , FDe Unctur, es bο- , qui a me assumtus ea. Et August. I. Ae Peadest. SS. e. I 4. dicit et unctam fuisse invisibili Deo humanam naturam , quando divinae est iuncta Perissonae. Quae omnia confirmavit Gabriel,
Luca I. v. 3 s. dum ait: Quod nafeestur ex te sanctum, voeabitur Filius Dei.
Ubi Christi sanctitatem, non ad ali. quam specialem gratiam Spiritus Saniscit ei supervenientem, sed ad ipsam conceptionem, de nativitatem Filii Dei
VI. Probatur deinde ratione, pri md se. Ut aliquid sit forma pesecth sanctificans, lassicit eκ supra notatis , qu bd
tribuat animae immunitatem ab omni peccato, saltem mortali; ei ciue conserat coniunctionem amicabilem eum Deo; le exigat, aut sundet commeriscium in operationibus propriis divinae naturae: sed hoc totum persectissime praestat unio hypostatica animae Chri-ali; ergo dcc. Min. prob. mia, ex dictis, in Tra 1. de Incarn. unio hypostati ea est omnino incompatibilis eum peccato; de si supponeretur in humanitate peccatum , excluderetur Per uinnionem cum Uerbo. Rursus: unio hyapostatica dat summam coniunctionem cum Deo, possibilem creaturae; quia dat substantialem in eadem persona, &physicam , non tantum moralem. Quae unio, ex quo excludit operationes averistentes , Ac separantes a Deo ; fit ut inserat, & per modum principii uuod
exigat operationes proprias naturae divinae r ovibus creatura illa, sic coniuncta, habeat commercium amicabile
cum Deo potiori iure, quam illas exigat fratia habitualis, per modum principii Quo; ergo &e.
nem, ferundam illud, D. r. Vidimus gloriam ejus quasi Unigeniti a Patre, plenum gratiae, & veritatis. Per quod datur intelligi , subd σα εος ipso , subaiIIe homo es Unigenitus a Patre t qu)ἀhabet per unionem babet plenitudinem gratia , Θ veritatis. Et ibidem, adet. Unio sinquit nostra ad Deum euper operaιionem , inquantism sellieet, eum rognoscimur, cla amamus ;-ideo talis unio est per gratiam habitualem , .nquanthm veratio perfecta proeedit ab habitu . Sed unio matura humana a
V rbum Dei est ferundam esse personale, quod non dependet ab aliquo habitu , Ied immisdiatὸ ab ipsa natura . . VII Probatur secundo. Ens intel-
Iectuale substantiale , ex vi huius est: sanctum , & gratum Deo , vi cuius praecish habet ius ad vitam aeternam a non enim alia ratione quis dicit uesanctus, vi gratiae habitualis; nisi quia, vi illius, habet ius ad vitam aeternam a sed anima Christi , quae est ens substantiale intellectuale , habet ius affvitam aeternam, ex vi unionis praeci se sumptae r quia ex ea habet Christus, ut st Filius Dei naturalis, ratisisne cuius habetur ius ad haereditatem,seeundum illud Pauli, Rom. g. U. 27ω si filii , Θ baredes e baretra quidem. Dri s ergo dcc.
v III. Biteles primδ. Omnia prae- dicta eonferri quidem an iis
niae Christi ab unione eum verbo; sed solum extrinsecε, per communicationem idiomatum, S radicaliter ; in quantum ex unione, tanquam ex radi. ee , sequitur intrinseca , & formalis sanctitas animae per gratiam habitua- .lem et non tamen formaliter . Sicut per unionem hypostaticam communi in . . cantur xnimae Christi visio increat .
Dei , aliaque attributa ; quin dici possit, animam Christi esse per illamo o sor.
307쪽
formaliter beatam, omnipotentem &z.
ergo similiter , licet cominu nicetur nimae Christi cinctitas increata , non dicitur per illam formaliter sancta. IX. Respondeo , neg. ant. Si enim , ex dictis, anima Chri iii per unionem cum Uerbo redditur sormaliter munda , sol maliter coniuncta Deo , sor- maliter objectum congruum di inaedilectionis, & potens habere per ope.
xationes divinas commercium cui
Deo; quid illi deest , ut sit mr maliter sanita per illam et non quidem sanctitate accidentali, & participata,eed. s initate substantiali, & persona-Ii ipsi eommunieata Nequit tamen anima Christi pen vi onem increatam xeddi formaliter beata , & videns Deum . Est enim discrimen inter denominationem beati, & denominationem sancti 3 qadd illa est accident Iis . proveniens ab operatione , imo &vitalis proveniens ab operatione vitati r unde, ut diximus , Traa. praeed. xepugnu convenire sormaliter animae
Christi per aliquid in ereatam. At denominario sancti, in primis non prο- venit ab actione vitali: deinde, neque est per se denominatio solum ac-aidentalis , sed potitis substantialis et nisi per accidens ex imperfectioneis subiecti sat aecidentalis, ut in. no. bis 3 seu spectans ad lineam substantiae. Unde nihil vetat quin immediate eonseratur ab aliquo increato, suta sanitaliter perficiente humanam natuis ram et sicut nihil vetat, quin formaliter subsistat subsistentia increata, quia munus spectans ad liveam substantiae. ,eaeteris paribus, supplebile est a divino Verbo. X. Sed instabis.. Est 3 Verbum posisupplere munus formae creatae , pu-xe terminantis. naturam creatam inraratione subsistentis . non tamen potest sipplere munus formae constituentis Naturam. ἔ sed munus sanctitatis sim.rliciter spectat ad lineam substantiae
tanquam eius constitutivum , non tamquam terminativium ergo &c. Min.
stantialis competit ei ex vi constitii si . vi s e naturae ; non ex vi terra rni
facientis ipsum subsistere. Τam quia: filiatio Dei , quae ad sanctitatem se.
urtur , provenit eκ communieationei vinae naturae ; non ex communicatione subsistentiae divinae .XI. Respondeo , minorem veram eta se in Deo , quem facit per essemiant sanctum; in eo enim sanctitas eli piis
dicatum ingrediens constillitivum naisturae et non tamen veram esse de ereavitura, cui sanctitas Dei communicaiatione donatur : hanc enim sua, ciem ter habet per inti ina in conliinctio neu cum Deo per essentiam Sancto. Unde sicut persbnal Has Uerbi formalite ereddit animam Christi subsisteniem quatenus ex vi suae lineae est subsi-suntia et ita eam reddit formaliter salmesam, quatenus eκ ui suae lineae cot-jungit eam Deo infinite, & per essenisi iam sancto ,: ω quatenus sti communicat mediate naturam divinam , quaa est ipsa sanctitas per essentiam , uti sequenti Assertione dicemus. XII. Sed dices adhuc . Sicut per lana verbi coniungit mediale anima Christi eum divina. natura , εe sanctitate et ita eam coniungit cum omnipotentia , immen:itate , aeternitate &c. sed non proinde constituit eaius formaliter omnipotentem , immensam, aeternam &c. ergo neque conita luee
eam formaliter sanctam. XIII. Respondeo, disparitatem ense. Qi ia omnipotentia , inaniensitas , aeternitas in suo formali conceptu includunt , & sunt impiae scindibiles ab infinitate; & ideo noli possiim como
municari creaturae finito modo, si cud potest communicar, sanctitas increata. Addo et quod omnipotentia, immensitas , omni scien ria pertinent a Iprincipitina χω operandi et praed: ratis autem divina pertinentia ad Eenus operandi nequeunt animae Christi communicari 2 sicut nec sanctitas div na , quatenus est principium o operationum divinarum, communicatur a nimae. Chri iti 1ed sorim quatenus es i
308쪽
lar malis sanct ras, reddens eam gra- Lain , dignam amore , & conjunciam cum divina sancti late.
XIV. Objicies secundo , & replicabis. Ad formalem sanctificationem
acquiritur, ut anima immutetur, &c levetur, & fiat potens ad operatio. nes sit per naturales , quibus habeat commercium cum Deo: sed hoe nequit illi praeitari formaliter a persona Ue ibi et quia haec elevat quidem animani ad Iubsistendum , sed non ad
XU. Respondeo, dist. mai. Elevetur, fiat potens &c. Si sermo sit de sanctitate accidentali , conta maj. Si serimo sit de sanctitate personali , subdistinguo et ut fiat potens proxime ,& fornialiter, nego mai. Remote , &in iure , conc. maj. Sanctitas enim personalis solum petit esse radicem
Operationum supernaturalium, per m
dum principii duod. Sic autem anima
Christi per sanetitatem personalem fit
POlens e quia ex vi illius accipit filiationem naturalem Dei, cum iure
ad gratiam habitualem , & alios ha- Litus supernaturales , quibus possit
XVI. Obiicies tertio. Effectus in malis primarius alicuius formae, cum etail aliud sit , quam ipsi forma, ut communicata , nequit haberi formalitersne tali forma : sed reddere sormaliter sanctiim, est effectus formalis pri- Marius gratiae habitualis; ergo &c. XVII. Respondeo, mai. veram esse ἀe effectu formali specifico, ultimo, Et modo proprio illius formae et sal sam autem de effectu, qui licet idem sit genere, specifice tamen est diversus. Facere ergo sanctum, est quidem idem et iactus in genere z sed , ut praesitus a sanctitate subitantiali, est specie diversus a sanctitate praestita arratia habituali : haec enim est sane i tas solum accidentalis , & imperis. et E coniungens Deo; illa est substantialis, & coniungens Deo in eadem maturali persona. Et certe si hoc aris numentum robur habereIi probaret,
neque subsistentiam divinam posse stipa
plere, & praestare effectum primarium subsistentiae creatae, qui est redder naturam subsistentem; cum tamen id faciat, sed eminentiori modo. XVIII. Objicies quarto. Si Uerabum assumeret naturam irrationalem,
illam non sanctificaret e sed illi omisnia praestaret , quae praestat naturae humanae ; ergo signum est , quod Verbum se solo non lassicit ad sanis ctificandum, sed requiritur gratia, ut principium Quo. XIX. Retorqueo argumentum . Si gratia habitualis poneretur in lapide, vel in natura irrationali , ea praestaret, quae prestat naturae rationali: de tamen neque Iapidem , neque nata. ram irrationalem sanctificat et ς ergo
neque gratia sussicit ad sanctificandum. Respondeo ergo , quod si Verbum
assumeret naturam irrationalem , eam
redderet quidem subsistentem : sed sicut eam non faceret personain , ita
neque faceret sanctam , quia essentia. liter incapax est sanctitatis. XX. objices quinto. Forma Ermaliis ter sanctificans debet formaliter expelle. re peccatum e sed hoc non potest faiscere uni o hypostatica; ergo εec. Min. I rob. Privatio formae non potest totisi, nisi per formam, qua privat ; sicut tenebrae, quae sunt privatio tuis
cis, non possunt tolli , nisi per lucem et sed peccatum habituale est esissentialiter privatio gratiae habitualis,& non privatio unionis hypostaticae; ergo ntin potest tolli &e.
Respondeo, neg. ni in . Ad prob. ne go absolute min. Si enim peceat uir privat gratia habituali, multo magis privat gratia ι ubstantiali: sicut enim gratia nabitualis excludit peccatum, uia tollit deordinationem, S recti cat potentias per modum principiiuuo et ita gratia substantialis, quae per modum principii uuod rectificat animam, & omnes eius potentias, multomasia peccatum ejiciet.
309쪽
, cursio I. De Gratia Chri , ut es sing. Homo ia
XXI. Ieo seeundo . Anima Chri . I I sti lineii fieatur formaliter natura divina, ut a forma ; a Verbo.
autem, ut illi communicante inritiam. sanctificantem, seu sanctitatem c Hanc eligo inter multas opiniones, qude in . Scholis versantur ; quia videtur conformior dictis SS. PP. supra relatis ,. tribuentibus unctionem sanctitatis modo unioni cum natura, modo cui persona divina et & etiam rationi .. Unde eam se probo pro prima parte ..
Illa est forma animam Christi sanctificans , uuae in se eit sot malis , ac subitantialis sanctitas , qua Deus in se sanctus ei r sed forma , seu sanctitas , qui Deus in se sanetus est , est natulla divina, non autem subsistentia re-. Iativa ; alias in Deo non citet unλ- sanctitas , sed tres sancti tales ἔ er-. o&c. Mai. explicatur . . Nam estcelus
formalis albi haberi nequit, nisi a sor-ma , quae albedo est , de effectus eois Iorati , nisi ab ea forma, quae color est ; effectus subsistendi, nisi ab e . forma , quae subsistentia est XXII. Confirmatur. Per illud redditur humanitas Christi formaliter is fistens , quod in se formaliter subsi-Hentia est ; non vero per id , quod solum identieE , & realiter est subsistentia ; ergo per id formaliter salicta est , quod in se est sol maliter sancit -
1s; non vero per id, quod solun identich, & realiter sanctitas est. Sed . Natura divina formaliter sanctitas est Personalitas autem verbi est sanctitas solum realiter, & identice; ergo&c.. Rursus: Si eut humanitas sormaliter
subsistit per id, quo subsistit Verbum; ita debet esse formaliter sancta per id ,
quo formiliter sanctum eli Verbum: atqui verbum non est formaliter sanctum per suam personalitatem , sed Per naturam divinam ; ergo nec hu-nianitas erit formaliter sancta per personalitatem Verbi . sed per naturam divinam. Et ratio est . mia sancti ias sor malis debet esse de linea radicis, non de linea termini: unde gratia habitualis, quae est sanctilas participata, est parti ei patio sol malis divinae naturae: & h contra visio beati-fiea non est sorma sanctificans , necesse potest: sed subsistentia est de linea ultimi, sola autem natura divina
est de linex principii, α radicis; er-.go dcc. XXIII. Seeunda etiam pars probo. ia naturx divina non communicatur anima Christi iminedia id, & per se ipsam , sed media personalitate s. Verbi ; ergo licet personalitas Verbi non sit formalis sanctitas, est tame . medium communicans in humanitatem , eique applicans sanctitatem et eo sere modo , quo inhaerentia est me dium deserens albedinem in parietem ..
Objectiomer eontνa nafatam Assertionem MXXIV. Eiicies primd. Ut natura divina per modun .sormae lanctificet animam Christi, debet i Ili uniri, ut forma: sed natur divina non potest sic uniri, quia uni retur per modum sormae constituea, iis , & insorma inis; ergo Scc.. Si respondeas, min. veram sore, si uniretur in ratione naturae , & per se ipsam . non autem si uniatur animae Chrasti, media personalitate, ut de sa
XXV. Contra est . Ergo natura diis vina unitur tantum mediaib ; ergo, non susscit, ut illam reddat formaliis ter sanctam Consequentia haec probatur. Unto medi Ma. sapientiae , --.nipotentiae, inaniensitatis non lassicit. ui ab istis constituatur sapiens , Omnipotens , immensa ;. ergo. si sanctuardivina uni iur humanitati solum meis diate , non sufficit, ut illam consti in tuit sor maliter sanctam . . STYI. Respondetur, conta. prima
310쪽
consequ. negando secundam . Et disparitas ex dictis est. Quia humanitas, vel quaecuinaue cieatura essentialiter incapax est, ut dei ominetur
sapiens sapientia increata , sicut de
omnipotens , & immensa ἔ nisi per formas. vel sibi identificatas , vel si bi inhaerentes, aut informantes. Sicut enim non potest Christi humanitas dici intelligens , aut volens intellecta , aut voluntate increata ἐquia. illa deberent esse, vel identificata eum illa, vel illam informantia: ita cum sapientia, & omnipotenti , vel non distinguantur a divino intelis
Iectu, ut suo loco diximus et vel si
distinguantur, sint de genere operati vo , quod nequit constituere potentem operari ; nisi , vel per identitatem eum. illo, ut in Deo, vel per inhae-xent tam , ut in ereatura et immensitas autem, dato quod non sit degenere perativo, si tamen de genere essentiali; quod pariter neqail communi cari, nisi per identitatem cum illo , uel per informationem : ideo nuli creatura , talibus denominari potest. At sanctitas, ut denominet sanctum , neque ex init identitatem cum subiecto san 'fieato , nee eius physicam im formationem; sed satis est, si mediat E, aut immediath illud terminet , aut physic E dignificet. Et ratio est. Quia esse sanctum, est esse obiectum , ac terminum divini amoris amicabilis . sicut ei se cognitum, est esse terminum divinae cognitionis . memadmodum ergo esse cognitum non requirit , ut
cognitio identificetur , vel informet obiectum cognitum , sed ut termineis tur ad illud et sic esse sanctum non petit, ut sorma sanctificans identificetur, vel insormet rem, quam sancticat ; sed tantum , quod ad illam velim mediath, vel mediath terminetur . Eo enim ipti , quhs divina natura meis diatd, terminet humanitatem , statim
haec evadat obiectum. congruum. civinae dilectionis ..
Qui d si dicas : esse sanctum ,. non ense Praeciae objectiun divinae Glastonia
ami ea bilis , sed esse vicissim potens:
proxime, vel radicaliter redam areis Deum et hoc autem petit sormam, , qua provenit, non purE terminantem, sed vel realiter identificatam , vel inissormantem
XXUII. Respondeo , dist. mai. Esse vicissi in potens , potentia , vel physica , vel morali, con. mi. praeclsEphysica, nego maj. Hanc autem p intentiam moralem ad redamandu Deum praestat natura divina , unita
humanitati medii subsistentia : quia.
eo ipso, qudd humanitas est unita personaliter verbo, & deificata ; debentur ei omnia dona gratiae , quibux fiat physich potens redamare Deum ἀXXVIII. Objicies secund6 . Humanitas per id sorinaliter sanctificatur, cui unitur immediat iux ; ergoesi unitur immediatius subsistentiae verbi, qu m naturae divinae , sanctifieabitur formaliter per subsiἀeni iam ,
Respondeo, maj. esse veram , si id eui unitur immediatias, sit formalia sanctitas: secus vero, si sit puru
medium communicans formam , quae est lanctitas. Sic autem se habet perissonalitas: cui licet immediati iis unia tur anima Christi, qtiam divinae natu rae et quia tamen non est formaligsanctitas , sed medium sanctitate applicans, & communicans; ideo illam sorinaliter non sanctificat. Et sane si personalitas divina non sanctificat , neque est sanctitas respectu prae dicatorum divinorum ; sed ipsa potius dieitur sancta per naturam divinam et quomodo potest sancti fieare Meila sor natis sanctitas respectu hum nitatis XTIT. Dites. Personalitas Verbῖ deificat humanitatem ; ergo illam s eit sormaliter sanctam et quia eaten lix gratia habitualis sanctificat formali tecanimam , quia illam. deificat is Ulterius: Ideo. Verbum non sanctificatur a propria perscinalii Me qui aecum sit infinit E sanctum pet natur rum divinam. i non est capax. ulteriorita