장음표시 사용
321쪽
164 Quaestis II. De Virtutibus Animae Chri v.
niale Dei, distinctum 1 ratione facti .i
ut sie. Unde revelato uno possibili, nil divinum, pro recto, revelaretur Christo de novo , sed potius aliquid creatam in divino contentum , & co. gnitum et unde sequeretur , non quod Christus aliquod sor male Dei de no. vo attingeret, sed aliquid virtualeis latens in Deo cognosceret . Utraque responsio probabilis est: prima tamen
V. Dices secundb . In D. Paulo, quando in raptu vidit divinam essenis etiam , mansit habitus fidei; ergo etiam in Christo. Respondeo, neg. cons. Paulus enim habuit quidem actum visionis Dei , sed non fuit positus in statu Comprehensoris et unde in eo potuit manere habitus fidei , quia actus per se non destruit habitum. At Christus habe-hat visionem Dei per modum habitus; unde cum ea non poterat stare habitus fidei, sicut nec in Beatis . . UI. Dices tertio. Substantia habitus non tollitur per hoc , qudd subtrahitur materia : potest enim homo habitum liberalitatis retinere , etiam amissa pecunia ; ergo licet materia , seu objectum fidei sit Deus non vi. ss, poterit , hoc remoto, id est , viso Deo , adhuc manere habitus fidei. Respondeo ex S. ThOm. r. 67. qudd ille, qui amittit pecuniam non amittit polubilitatem eam habendi; & ideo convenienter remanet in eo habitus liberalitatis . Sed in statu gloriar non solum actu tollitur obiectum fidei , sed etiam redditur absolute impossibile , propter beatitudinis stabilitatem: & ideo frustra talis habitus remaneret. UII. Dices quarto. Christus no docuit virtutes , quas non habuit , se eundum illud , Act. r. v. t. Capit Iesus facere, 6' docere : ses de Chritio diis
ctor , & consumator fidei ergo in eo maxime fuit fides. Responceo, ex doctrina S. Tho. haee. 7. ιδ, 3. Christo iutile ea, quae nos docuit; non quidem semper λεα maliter, sed eminenter: & sie fuit in eo meritum fidei. inia sicut meritum fidei situm est in obedientia Deo, qua homo assentit his , quae non videt et sic Christus, qui factus est Deo obediens usque ad mortem , habuit excellentius meritum fidei , non quidem formaliter , sed eminenter. Unde conis cludit S Doctor i Et sie nibiI ad an
ritum pertinens docuit , quod ipsaeeuentias non haberin.
VIII. 'Ieo . In Christo non susti I spes theologiea. Si inleia
ligatur de actu spei, traditur ab Α-postolo, Rom. g. v. 14. Quod viderPis , quid sperat Ubi ab omnibus Matis , qui Deum vident, exeludit actum spei beatitudinis . Quhd si a Beartis excludit, multo magis a Christo, qui ab instanti suae conceptionis suit beatus Si vero sumatur pro habitu spei , est commanis apud Theologos cum
S. Thoma hac a. r. a. 4. Et probatur ratione eiusaem. Sie ut de ratione
Dei. est qu d a Ii quis assentiat bis, quae non videt : ita de ratione spei est , qudae aliquis expectet id . quod nondum habeteo Aut si es in uant m es virtustbeologiea , non est de quorumque nom
quantam es virtus theolutea babepno obiecto ipsum Deum , etitur fruiti nem homo printipaliter evectat per spe. virtutem . Sed ex eonsequenti ille, qui habet virtutem Dei, potest etiam imaliis divinum auxilium expectare ζ Ss eut 9 1 Ite, qui habet virtutem Dei. non solum eredit Deo de rebus divinis a sed etiam de quibuseumquo aliis divinitus sibi revelatis . Sed Christus ab instanti suae conceptionis, sicut claris vidit Deum , ita plenE habuit frui tionem Dei; ergo sicut in ipso non fuit fides theologi ea , ita neque spes theologica.
322쪽
T. Gonfirmatur . sicut fides exigit, tam li in coiaditionem effetitiale in , eκ pirae intellectus , quod non saeonvictus de evidentia rei e reditae ;sed unice captivetur ad credendum ex pia affectione erga auctoritate in dicentis ita spes , tamquam conditi nem ennlialem, migit ex parte v Iuntatis, ut fit in motu . & tendentia , de nondum in termino, seu acquisitione. aut fruitio te boni, quod sperat et actus enim ipei est actus su tecti existentis in potentia ad habendum bonum. & consequenter dice tis carentia in bonr sperati ; ergo Sc.
nem respectu aliquorum , qua non sum erat adeptus ῆ treὸt non h.ι biserit fidem respectu quorumcumque . in a tirpi pt nὸ eognoseeret omnia , per quod totali-ιeν siris exeludebatur ab eo: non tamen plenδ habebat omnia , qua ad ejus persa ovem perirnebam; puta, immoνtalia ratem, cis glorram eo ori=, quam portarat sperare. Ideo exurgit Dubium in- er S. Thomae Conimenta loces, quid
intelligat S. Doctor nomine hujus spei , quam in Christo ponit circa
bona, qtiae nondum fuerat adeptus. Non placet opinio Suar ea volemi F, hanc expectationem fuisse actum spei theologicae . Nam talis expectatio gloriae corpori , cum fuerit expecta. tio alicuius boni creati . non potuit esse actu, primamus spei theologicae , sed tantia in secundarius. Nim actus prima Dux spes est circa Deum nondum adeptum ; se ut fidei actus primatius est circa Deum non visum , ut supra, ex S. Tho. hoc ar. 4. dice. hamus . Quia virtutes theologicae per se ordinant voluntatem circa ulistimum finem supernaturalem in , R non circa media ad talem finem .
ut cum S. Tho. r. L. q. 61. u. I. cs' L.
docetit Theologi. Ergo editi in Christo effet impossibilis actus primarius spei circa De uin, quem ab initio suae eonceptionis habuit, & quo continu Efruebatur; non Eolgi in eo esse ausa Tνm. XII secundarius spei theologicae , quo b na creata expectaret et quia i in possῖ-bili facto actu circa obiectum primarium, a quo sumit suim speciem lia-hitus, fit etiam impoisibilis habitus ipse.
quo Christus , dum adhuc erat via tor, expectabat gloriam sui corporis , non fuisse actu in spei theologicae ;imo nee spei propriό sumtae , etiam acquisitae ; sed simplex deside itum . Ad eum modum, quo actus, quo animae beatae expectant gloriam siti corporis, non pertinet aa spem proprie dictam; sed ad simplex desiderium. Et colligitur ex S. ThΟ. L. Σωq. IS. a. 2. ad 4. ubi loquens de Bea
tis hae e habet : cam spes sit virtus
theolog/ra kaben 1 Deum pro obiecto , prinerpale abiectum spei es gloria antisma , qua in fruitione divιna eonsistit ;non autem gloria corporis. Glocia etiam eοπονis es habeat rationem ardui peucomparationem ad naturam hamanam; non ιamen labet rationem ardui respe. au baberiis gloriam anima . Tum quia et gloria corporis est minimum quiddam in eomparatione ad a Ioriam anima is Tum etiam e quia habens aloriam antisma, b bes jam sufetentem causam gloria eοπονιι. videri etiam potest S. D. hac g. T. a. 4. ad. xo ubi ait et Gloria rorporis non pertinet aes beatitudinem , Hut in quo prine aliter beatitudo eou- Atat . sed per quandam resultantiam a gloria anima Unae spes, secundum ubi ea virtus theologica, non respieit beatitudinem enπιris s fea beatitudine anima , lux in divina fruitione eensistit.
eolligitur, gloriam corporis non pertinere ad. obiectum principato spei, uvvimus theologica est ac proinde in Christo , qui Deo iam fruebatur , eκ-pecta onem gloriae corporis , scut& auim ab iis beatis dic cctatione gloriae corporis, non elle. acium sp theologiciae.
DcIude; aec esse actum spei, absolvi Q. q. sum
323쪽
nos Quaestis II. De nrtutibus Auἰmne Christi.
sumtae, ex eodem sic probo. Gloria corporis non habuit rationem ardui respectu Christi; ergo expectatio eius non fuit actus spei proprie dictae .
Cons. prob. Ut enim docet S. Tho.n 1. 2. g. 4o. a. I. ad Oblectum spei requiritur , quod si bonum arduum cum dissicultate acquisibile & per hoc distinguitur a desiderio , quod est de bono aequisibili abiblute et idem iteponitur in appetitu concupiscibili, eum
spes sit in irascibili , quia includit
aggressionem ardui Ant. probatur ex D. Thoma laudato. Nam habenti plenitudinem gloriae animae, glori corporis non habet rationem ardui . Tum quia habenti gloriam animae , gloria corporis est quid minimum. 'um quia et habens gloriam animae. ha het sussicientem causam, unde resultet naturaliter gloria corporis ἰ quae proinde resultaret etiam in Christo et nisi ipse eam voluntari h impedri Uet,
ac, per miraculum, gloriam intra animam compescuisset non potuit ergo. Christus sperare gloriam corporis , quam poterat habere, si voluisset. Si eut ait S. Tho. l. a. q. 6 I. R. q. ad. 3. Non propriὸ dieitur aliquis, qui habet argentum, sperare se habiturum aιiquid ,suod statim in potestatem esus est, ut habe a1: Psimiliter illi. qur habent gloriam ais mima, non propriὸ dreuntur sperare gi riam ereporis, sed DIum desiderare. XVI. Nec refert. qu bd gloria corinporis esset consequenda ab alio, neminPe. 1 Deo -- Nam ad spem non lassicit. quod bonum, ad quod quis tendit. sit in alterius potestate; si faelli negotio , di absque dissicultate obtineri , imbeae luistitia exigi possit . Si cui licet qudd Sol cras oriatur, sit in pore itate Dei, nemo tamem dixerit, id proprie a nobis sperara , licet possit des derari i & in beatis animabus , licet gloria eorporis sit habenda a Deo,
Non tamen eis est obiectum arduum , di sperabile. ut ex D. Tho. cita O 1
est consecutus gloriam sui corporis . nisi media passione , & maximis Iabeis
ribus . Lucae 14 v. as. Nonne hae opor.
ruit pati Cbristum : Θ ita intrare ior loriam suam Fuit et go illi ardua gloria Hii corporis . Si respondeas, Christum labores ,& passionem subitise , non quia gloria corporis esset illi intrinsece ardua: si enim voluisset, illam sine labore aeon secutus suisset ex redundantia gloriae, qua erat beatus secundum an iis mam: sed illam sibi volontarie arduam secisse , in nostram utilitatem , dc exemplum ἀX v. Contra replicabis . Christus gloriam corporis consecutus suit per per modum coronae , licet eam ex vi gloriae anime, habuisset per haereditatem . ergo eam habuit , quia cer lavit . ergo suit illi ardua . - Nega
hanc consequ. Nam etiam per modulucoi Ona: eam poterat obtinere absque labore, quocumque actu supernaturali ; eum quilibet actus in Christo i
I. A. q. 41. a. s. Sieut obsectiιm Deῶ est bonum futurum arduum , quod quia potes adipisei : ita timor est de malo futuro arduo , quod non potes de DeiIἐυitaνi. Sed licet Chri lius secundum divinitatem potuerit facile omnia mala vitare et quia tamen non poterat illa facile vitare secundum in nrmitatem carnis, fuit in illo verus ramor;
ergo similiter potuit in illo esse vera spes XVII. Respondeo ad min. ex diis ctis supra eum S. Thoma 3. p. q. 124 a. 7. dum in Chrilto ponitur timor mali laesivi corporis, sumit timoiem. ut est naturalis passio, seti propassici partis sensitivae , non ascende iis actpartem superiorem ; in qua scul erat summa laetitia , ilλ erat summa secuis
ritas. Nos autem, dum nexa nus ita .
Christo spem , loquimur de spe , ut
est electici voluntatis , & ut assicit Christum absolute. α non secundum partem praecish. Addo. limoiem , quem S. Thosa ad
324쪽
admittit ἰn Christo, non fuisse verum
timore iri, sed proli morem : unde e dem modo dici posset in eo expectationem gloriae corporis suisse actum non spei rigo rota, sed loco spei. se apro spei. Et ratio utriusque est. Qsia scut, ut ibi ait S. Tho. Apprehensa mali futuri , si omnimodam certitudi
nem habeat , nos indutit timorem . Una
de Phil. dieit, in x. Rbetorie. s c. s. quὸd timor non es , nisi tibi ea aliqua spes evadendi. Ita eum Christus , sicut erat omnino certus de malo suturo suae passionis ; ita esset omnino terius de gloria sutura sui corporis rideo sicut in illo non erat timor cum proprietate , ita neque spes. Quemadmodum tamen, o uia appetitus ejus naturaliter νelagi enat laesionem eorporis, quam appreheodebat futuram; aliqua umilitudo timoris erat in illor te quia a secutio gloriae corporis apinprehenditur ut laboriosa, secundu infirmitatem carnis; ideo S. Tho. eius expectationem vocat interdum nomine spei late sumtae : ad differentiam . Beatorum, in quibus nullus erit labor in gloria corporis , quam eXpectant , adipiscenda. XVIII. maeres: An is actus desiderii, expectationis,& si velis spei late sumtae, procederet in Christo ab
aliquo habitu spei , vel a quo
Respondeo, actum illum expectandi gloriam corporis non processisse in Christo ab aliquo particulari habitu infuso , distincto ab habitu caritatis , quo perseeth seuebatur Deo posse O . Voluntas enim Christi affecta tali dispositione elevari poterat proximE ad eliciendum cum solo auxilio actum expectationis gloriae etiam corporis. Ε-rat enim illa dispositio possessio , detentio obsecti primarii, & fruitio summi boni r sed qui possidet objectum
primarium spei, sussicienter est dispositus ad operandum circa obiectum secundarium ; non per spem , quia ista est exclusa per tentionem summi boni ; ergo per caritatem , quae est vin culum perlectionis.
visionem Beatus disponitur ad amanis dum Deum e & tamen ultra requiritur habitus earitatis, ut eliciat amua rem Dei.
Nam quidquid sit, an per solum Dei auxilium sinε habitu possit eliciactus earitatis disparitas est . Miaamor Dei non est actus seeundarius,& Deus, ut amatus; est distinctum.. sormale obseelum 1 Deo ut viso et at gloria corporis est quid seeundario , resultans ex gloria animae . Unde eo dem habitu , quo possidet floriam animae, potest sussicienter disponi ad gloriam eorporis habendam, & expectandam, si non habeat . . I I I. D. Virtute Panitentἰκ.
I mittere habitum , & virtutem poenitentiae in Christo ; asserens . ad hoe suffcere , ut Christus ita sit dispositus, ut si in illo esset peccatum, de illo doleret. Sicut, ut dicatu esuisse in Christo virtutem magnificessistiae, quae respicit magnos sumtus,tan quam materiam ; non est necesse dicere, quod Christus habuerit magnas divitias: sed sat est dicere, quod ita sue rit dispositus, ut si haberet magnas divitias , illas secundum rectitudinem magnificentiae propriam insumeret.
Si enim ad hoe, ut detur in aliqudi virtus , suffieiat actus conditionatusti rea materiam ei absolute impossibilem, sicut suit pecearum in Christo; sequitur, qudd in illo fuerint virtutes
theologi eae si idei, & spei, quibus ita
esset dispositus, ut si non videret, a frueretur Deo , in illum erederet, ε speraret. Rursus: qudd in Angelis da ri possent virtutes, habentes pro ma teria pasones appetitus sensitivi, redactas ad med ineritatem praescriptam a prudentia. Nam etiam Angelus po
325쪽
, et o 8 Qtissis II. De Virtutibus Atimi christi :
possibile haberet passiones sensitivas ,
c.is secundum regulam prudentiae mo-driaretur. Neque iuvat exemplura
in agnificentiae. Nam praeter dietata superius magni sumitis non erant sol ut E impossibiles Christo ; sed tan. tu in ex suppositione, quod voluerit habere divit: as: at peccatum aeque erat
impossibile Chrillo , ac actus fidei, &spei in Deu in , Fc in olus passionis tu Angelo. Quare sicut ini possibile nullam habet bonitatem ; ita neque ho-rcitatem necessariam ad actu in vir- auris.
XXII. Dico igitur. In Cliristo non fuit habitus virtutis poenitentiae. Ita
3. a I x. ubi dicit: Qtiba Christis non
potvit pereare Et ideo materietis
fulcis Dirtutis i Poenitentiae 1 non rem-
petit sibi nee a tu , nee potentia ι propter Lee non est smile de ipso , orde aliis. Ex quibus probo sic . In eo, in quo est impossibile motivii in formale alicuius virtutis, impossibilis est ipsa virtus et sed in Christo impossibile .suit motivum sor male poeni lentiae; haec enim movet ad delestationem, & retractationem peccati proprii, quod erat impossibile in Christo impeeeabi-1i , ut supra diximus ; ergo &c. Rursus: habitus non potest esse, in subjecto, cui ab intrinseco repugnat actus illius primarius: hac enim ratione in Beatis , ερ in Christo non potest esse habitus fidei. Et ratio est. Quia habitus est propter aetiim: at qui hominitati Christi, ratione uniciis
nis ad Verbum, repugnat ab intrinseco aetus primarius poenitentiae , qui est detestari peccatum proprium ; vel de peccato proprio dolere ex motivo emendationis ; ergo &c. XXIII. Dices tamen primo. Beati non possunt peccare, & in eis, vi status beatisci, redditur ab intrinseco impossibile peccatum , non minias ac in Christo ex vi unionis : Se tamen
in beatis adest habitus paenitentiae ergo de in Christo. Respondeo , qu bd lie t in Beatis, pro statu beatitudinis, sit impossibile , peccatum, suit tamen illi possibile, dum erant viatores: & pro statu viae insusus illi fuit habitus poenitentiae ,
qui, ut docet s. Tho. - 4. dist. I 4. q. t. a. 3. su. 3. in Patria remanebit. uam Cam panitentia virtus sit pars linitia , qua est habitus Cardinalis aquicumque habet habitum panitentia is Lae vita , habebit in futura r sed non
habebit eundem actum, quem nune Ba bet, sed alium, scilicet, agere gratias Deo pro misericordia relaxante peeea sum. Et ibid. ad s. Panitere, propriΘloquento, prouι dicit actum pernitentia , qui nuno est, non erit in Patria r nec tamen habitur frustra erit, quia alium
actum habebit. Uerum in Christo semper , & omni tempore impossibile fuit peccatum ; & ideo impossibilis in eo
fuit actus, de habitus paenitentiae . XXIV. Dices secundo. Licet materia timoris esse, Christo impossibilis, in eo tamen erat Donum timoris ὴ ergo licet in Christo esset impossibilis materia poenitentiae , potuit in eo poni virtus poenitentiae. Ad hoc respondebitur, Dub. seque u- te. Pro nunc satis est dicere et quod in Christo non ponitur timor , quae tenus respicit malum , vel separaticianis a Deo, vel punitionis ob peccatum e sed quatenus respicit summam Dei eminentiam , prout nempe , animma Christi, quodam affectu reverenistiae movebatur in Deum. Quod non est simile de paenitentia, cujus male ria est tantum culpa a se commissa ut destruenda. XXV. Dices tertio. Christus esia non potuerit detestari peccatum pr prium tamen potuit, & desaelo det eis status fuit peccata nostra , pro qui hus salis feeit ; ergo quoad hoc potuit habere poenitentiam. Sed nego cons. Nemo enim paenitere potest, nisi de malo, quod ipse commisit . Malum autem ab altero commigum non est obiectum poeniten
326쪽
nti: Se hoe modo Christus detestabatur peccatum , quatenus erat osse pia Dei r & boe faciebat, non peractum poenitentiae , sed per actum secundarium caritatis , quo amabat Deum. XXVI. Dices quarto, & replicabis . Potuit Christus satisfacere pro peccatis nostris ; cur erso non potuit etiam pro peccatis nostris conteri, α paenitere Respondeo, ex D. Tho. 3. p. q. 48.
sunt quasi una persona misiea . Eι ideo fati factio Cbristi ad Omnes Fideles peris
ιinet , sicut ad sua membra : inquautum enim duo bomines sumat aenum in caritate , unus pro alio satisfacere potest . . . . . Non autem est similis ratio de conso ne . eontritioue . Ωuia 'tibfactio eo issit in actu exteriori , ad quem assumi possunt etiam instrumenta,
Knter qua eo utantur etiam amici. Et in Stipplem. 3. p. q. 23. a. x. ad 1. docet , quod contritio ordinatur contra C usam , qtiae ad internam dispositio. Mem bonitatis , vel nialitiae hominis pertinet et & ideo per contritionem unius alius a culpa non liberatur . Similiter per consessionem homo se sSacramentis Ecclesiae subjicit ; nolia autem potest unus pro alio Sacramentum accipere r quia in Sacramento
gratia sulcipienti datur, non aliis . At satisfactio non ordinatur ad deintendam culpam internam , sed ad relaxandam poenam culpae debitam ;ideoque satisfactio in actu exteriori
conssistit, seu aequalitatem exteriorem conlii tuit . Ad aequale autem exteris num solvendum possunt externa quO-que instrumenta adhiberi, inter quae sunt amici, non minus quim pecuniae: sicque patet , quare Christus potuit
pro nobis satisfacere, non autem pro nobis conteri, aut paenitere. Accedit: in 4. as. x7. q. t. a. a. q. s. dicit, quod IIliad idem eonteritur , quod prius durum, gr integrum fuit. Unde patet, quδέ eontritio sit in eodem , in quo perinea si duritia pracenis '. er sie de alienis lectatis non est contritio .
An in Christo fuerint Dona Spi ritus Sancti γ
I. E donis Spiritus Sancti egiis
a. Modo de eisdem sermonem reo sumimus, quaerentes e An ista in Christo suerint, sicut etiam gratiae gratis ditae. Haec enim nexum habent eum gratia et dona quidem Spiritus Sancti eum gratia particularis hominis: graistiae vero gratis datae, eum gratia cor poris Ecclesiae , in cuius utilitatem damur , & cui non desunt; licet paucis in particulari modo concedantur.
Ideo post quaestionem de virtuti basio susis , quae gratiam sequuntur, de donis in praesenti Dubio ι de gratiis verb gratis datis seo uente quaeremus , an suerint in Chri isto. II. De donis igitur agendo, ait
S. ΤhOm. I. t. q. 68. a. t. quod cum
in homine sit duplex principium movens et unum ciuidem interius , quoa est ratio ; aliud quidem exterius, quod est Deus et oportet , in homine esse dispositionem , oua proportioneis tur, & reddatur mobilis ab utroque movente: & quan id movens est altior ,
tamd mobile persectiori dispositione
proportionetur; sicut persectius oportet dispositum esse discipulum, ut alistiorem doctrinam capiat 1 Doctore. emadmodum ergo in his , in quibus homo natus est moveri secundum
rationem , & regulas cmnmunes pruindentiae, homo perficitur, & disponi tur per virtutes, sive aes uisitas, sive insulas: sic debet in ipso poni ais liquid , suo disponatur, &sit promti mobilis a Spiritu Sancto in iis, quae
excedunt rationem , de regulas commune prudentiae etiam insuta t &
327쪽
talia dicuntur dona Spiritus Sancti . III. Hinc apparet, qudd licet aliquando virtutes , & dona circa eandem materiam versentur , tamen inister se distinguuntur . Nam virtutes, etiam infusae , respiciunt suam materiam , secundum mediocritatem praescriptam a prudentia infusa , ut accommodata modo proprio rationis humanae . At dona versantur circa ea nisdem materiam, secundum rectitudinem praescriptam a Spiritu Sancto supra communes regulas prudentiae. Sic motus ille , quo plures Martyres , inter quos Appollonia , E Carnificum manibus prosilientes sponi E se projecerunt in ignem, utpote actus excedens communes regulas prudentiae inis
fusae; credendus est contigisse ex imis petu Spiritus Sancti eos per sua dona moventis; dono, scilicet, consilii, quo iudicarunt , id tunc pro Dei gloria expedire ; & sortitudinis conserentis
eis animositatem ad executionem.
IV. Haee igitur Spiritus Sancti dona, se explicata , septem esse col ligi
pientiae , Intellectus, Scientiae , Pietatis , Consilii, Portitudinis, & Timo.
ris. Quia septem sunt materiae virtu. tum , in quibus regulari possumus per superio reni regulam Spiritus Sancti, supra regulam communem prudentiae humano modo infusae. U. Donum ergo Intellectus movet nos ad apprehendenda. & percipienda ea, quae n dei sunt; ne ab iis amore praesentium retrahamur . cuia vero oportet discernere credibilia eerta 1 non credibilibus, per aliquam causam rs hoe fiat per causas in seliores, detratas , est donum Seientiar si verciper eausam increatam , est donum Sapientia. Advertendum tamen est; hoe iudicium discretivum credendorum a non credendis , prout ex do. nis est , non, debere fieri per specula. tivam penetrationem illorum , aut per discursum circa rationes credibilita.
tis; se enim potius fit per Theolo. niam scholasticam o sed per conjunctionem , & affectionem ad res divInas .
quo pacto ea putamus vera , quibus assi ei mur. Hi ne donum Sapientiis, esse, resideat in intellectu , habet tam ei in voluntate radicem , ratione caritatis ; quae cum reddat nos altissimae causae conjunctos , dat nobis eonna turalitatem , unde habilitemur ad me. lius de Deo iudicandum. VI. Virtuti spei correspondet daanum Timorir, quod quasi coercet spem , ne transeat in contemtum , de praesumtionem e sed ita facit in Dei bonitate confidere ; ut sperantis comprimat animum , eumque in sua teneat parvitate , & quasi timidum reddat prae reverentia Divinae Majestatis. v II. Ne a fide divinorum terrea. mur periculis , aut tyrannorum mi nis , ac cruciatibus , opus fuit nos dono Fortitudinis disponi; quo, ultra communes prudentiae regulas, roboremur a Spiritu Sancto, ab eoque altius moveamur.
VIII. At quia prudentia carnis saeaph , & importunE nobis ingerit con sita ab aeternis nos retrahentia ; ultra virtutem prudentiae infusae, dari debuit in nobis donum Consilii: alii ori regula nos dirigens ad ea , quae secundum prudentiam etiam insulam humano modo dirigentem, minus pruindentia viderentur. IX. Demum : quia in materia Religionis expedit saepd, ut supra communem modum sequamur potius spiritus Sancti instinctum ; ideo virtuti Religionis adiungitur donum Pisistis reuius est animam disponere ad inee dium devotionis , & filialis reverentiae erga Deum, ex motione Spiritus Sancti recipiendum. LicEt autem liae dona a tota Trinitate conserantur, dicuntur tamen appropriative donae potitas Spiritus Sancti; quia hie exsug. Characteristi ea notione Donum est.
X. Q ia autem necesse est, ut Iusti sint habitualiter dispositi, &promti, ut a Spiritu Sancto moveantur ad prinsatos altiores actus ; ideo , ut docet
S. Thom. r. a. q. 68. a. r. prae
328쪽
tata dona in nobis sunt , non per
modum motionis facile transeuntis rsed per modum habitus permanentis , , sicut & virtutes . Conserant ui haec cum iis, quae diximus, Tom. I. in I. a. loco supra citato. Uaerimus ergor
An haec dona suerint in Christo. . I I. Resolatis Dubii. XI. V Ieo. In Christo suerunt do. 1 I na Spiritus Sancti . Ita
S. Thom s. p. q. T. a. s. Et quidem
Assertio haec , si procedat de donis,
quO.id habitum , adeo certa est ; ut S. Bernardus , Epis. Ivo. smodo Tract. σontra errores ab auardi inter alios huius errores hunc recenseat , quod negaverit in Christo donum Timoris.
Constat autem ex illo, Uaia xx. ubi numerantur septem dona spiritus . Sedicitur , quhd Spiritus Domini Reis una cum illis supεν eum, idest, Christum , ut Patres exponunt. Re quiescere autem denotat stitum habitualem , ac permanentem . Maximhquia decuit, ut Christus esset permanenter dispositus, qu5 facile moveretur a Spiritu Sancto; non tantum adactus secundum communem prudentiae regulam; sed etiam ad actus extraoris dinarios, heroicos. & supra communem prudentiae regulam, multo maris, quim caeteri Iusti . Cum enim Christus opera heroica , quae nemo alius secit, esset sacturus , praeter cur. sum ordinarium quadraginta diebus,& noctibus in deserto und ullo cibo, ac potu jejunaturus , ibique a Dae-
none tentandus . oportuit , ut haec in eius anima collocarentur. Unde , Matib. 4. v. r. dicitur et Ductus est Iesus in Defertum a Spiritu.
pro actibus accipiantur , esto Durandus, in 3. dist. 34. q. 3. dicat, ex septem donis quatuor non manere in Beatis
nem , Pietatem , Τῖmorem et tamen communis Theologorum sententia omnia dona Spiritus Sancti, etiam quoad actus, ponit in Christo. Colligitque ex eo, quod, Luea 4. v. t. de eo dici. tur: Iesus autem plenuι Spiritu Sancto regrestis est a Ioνdane : r ageb tur asp/rriti in deseritim. Ubi ly plenus Spi. risu Sancto indicat, omnia dona se ineunduin plenitudinem in Christo suisse. Ly vero Agebatur a spiritu osteriodit, ea suisse in illo etiam quoad a. ctum. qui enim agitur a Spiritu Sa cto, actu movetur ab illo, actu habet actus donorum eius. Et meritb ecum en m habitus sint propter actus primarios, a quibus speciem sortiuntur a si semel actus primarii illorum nunquam in Christo suissent, lino suis. sent in illo impossibiles ; nee essent ponendi in illo habitus ad eos in li
nantes : sicut hac ratione in eo non
ponuntur habitus fidei, spei, dc po
serimen suisse, quoad istos actus, inter Christum, & alios Iustos; qu bd Iusti per haec dona ita saepe aguntur, &Spiritu Sancto instigante ita rapiuntur , ut actus illos, inconsulta ratio. ne, & absque propria deliberatione interdum faciant et ut in Samsone arripiente Templi columnas, & aliis Sanctis, qui se in ignem projiciebant,
iuxta illud Pauli, Rom. S. v. 14. Ωιε eumque enim Spiritu Dei aguntur , ii
sunt Filii Dei. In Christo autem dona isto modo non suerunt: omnia eis nim consul id, & deliberare agebat. Et cum scientiae plenitudinem haberet de omnibus, quae etiam impulsu horum donorum agebat, de omnibus rationem reddere poterat. . III. Ohealanea Gmuntur.
videntur tuisse in Christo . Primo is
329쪽
mia regulamur per uirtutes theolorigi cas, & maxime per fidem , ut docet S. Tho. I. 1. q. 68. qtiae in Christo esse non poterat, ut dictum est. -- secundb. Donum consilii includit iniquisitionem , ex S. Tho. I. a. q. 14. a. I. Inqai filio autem, utpote de rebus dubiis, repugnat Christo; a cujus
mente, per scientiae plenitudinem , exincludebatur omnis dubietas de rebus fidei , ad quas movebatur. - Tumeliam: quia , ex Gregorio, I. Moral. e. x s. c illium prohibet esse praecipitem et in Christo autem nullum era praeeipilationis periculum. XV. Respondeo ex S. Tho. T. 1. 63. a. 6. Ωudd de donis dupliciter possumus loqui. no modo quantam ad μοι iam donorum et sie perfect/ί-ὸertini in Patraa .... Cuius ratio es . ovia dona Spiritias Sanctν perficiunt mentem humanam , ακ sequensam mmsaonem Spiritur Sancti ; quos pracrpuheriι in Patraa . quando Deus erit omnia in omnibus, ut dicitur x. ad Cor. s. quando homo erit totaliteν ditus Deo. alia modo possunt eo Herari quantam ad materiam , circa 'Maverant. L sic in praesenti babent o
perationem et ea a Irquam materram , circa quam non habebunt operationem
in flatu gloria et cx fecundam hoc nommanebunt in Paιν1a. His statutis
Respondeo ad primum. Dona Spiritus Saneti non pendere essentialitera fide, nec ab Astu tale cognitionis; sed solum permisIDE, & ralitan satus puri viatoris, scut noli a Theo- Iogia pendet 1 fide. Unde sicut evacuata fide manebit Theologia regula a lumine clato gloriae . ita & dona Spiritus Sancti a & hoc modo in Christo
erant, sic ut . sunt in Beatis. Ad secundit in dicit S. Τho. citatus a/ a. quod inegotius De eansitio diis ait , quia prohibet esse praecipitem , quod ea necessarium in praefenti et claiterum εουδέ ratione animum implet, Od es neeelsa ι .m etiam, in futura L Uale replere animum ratione essenialia coasilia est ἱ prolubere auieta esset praecipitem, conditio praesentis stat ira est. Similiter ei nita doni consilii est,
formare judicium certum de asendis; procedere autem eum in militione ,& dubietate impersectio eit accidens consilio, ut in nobis. Et ideo hoe
donum consilii in Christo erat si a dubietate, ficut in aliis Beatis , imo
dein Deo. am Wis autem consilium, ex sua essentia. revera importet firmum, ac rectum judicium de arandis; nomine tamen Consilii, & non Iu/itii significatur. mia nomen constit m lius explicat modum, quo mens pasisve a Spiritu Sancto movetur, quam nomen Iudicis , quo potius exprimitur
XUI. Obiicies secundb . Donum. pietatis in Christo non fuit . , quod probo. Donam enim pietatis, quod in nobis est, exhibet reverentiam De ut Paetri, non na: urali , sed adopi, vo ; ergo ve I in Christo erat donum pietatis 1 pecie dii tinctum ab e' , quod
in nobis est: vel in Christo, qui ex dictis respiciebat Deum , ut Patrem , non adoptivum , sed ualui alem , doeuum pietatis iton erat , i Respondeo, neg. ant. De essentia ernim doni pietatis solum est, exhibere reverentiam Deo, ut Patri. Quod autem exhibeatur Deo, ut Patri, vel nae turali, vel adoptivo, convenit pie Ia- i ; non ratione objecti, sed ex conditione subiecti , in quo est: unde .non uariat speciem pietatis iaXUt L. Obiicies tertio . Actus doni Fortitudima eli dare fiduciam trepidanii contra adversa , vi docet S. Tho.
pidatio , aut timor alicuius adversi esse non potuit; quia timor eli de mχ lo arduo, quod quis non potest de facili evitare et Christus au em poIuit pro suo libito omne malum vitare;
Respondeo, neg. absolut E min. Nam sortitudinis proprium est, dare fiduciam , dc robor trepiditati conata adis versantia parti sensitivae , in qua po-
nutu sor ut do, scilicet, in irascibili
330쪽
' tepidatio autem , & timor parili
sensitivae potuit esse, i md de facto su it , in Christo , ut supra docuimus: non quidem timor electivus, & residens in voluntate, sed timor , qui est passio in appeIitu sensitivo positata. Ut autem in parte sensitiva detur timor, satis est, ut malum apprehendatur dissiciliter per pirtem sensitivam vitabile; licet secundum partem superiorem, nec malum fit , neque inevitabile sit : ideoque seeundum hanc erat in Christo securitas. Unde S. Tho.
XVIII. Obii ei es quar id. Actus doni Timoris est iuga mali: vel separationis 1 Deo per peccatum, quod est proprium tranoris casti . & filialis; vel poenae infligendae a Deo propter culpam, qnoc spectu ad timorem servilem : sed neutrius mali potuit esse fuga in Christo. Haec enim, prout dicet timorem. & non simplicem displicentiam,respicit malum possibile, imbali quomodo apprehensum , ut laturum et respectit autem Christi malum culpae , & malum poenae impossibilia omnino fuere, ratione hypostaticae
X l X. Huie Respondeo, dist. maiActus secundarius, con. maj. Primarius, nego maj. Actus ergo timoris eleυati ad rationem doni Spiritus San. ehi, est actus timoris reverentialis; quo timet, ac reveretur Deum , eiusaueis maiestatem potentem infligere malum, saltem anthi lationis, cuicumque creariturae. Ita S. Thom. 3. p. q. I. a. 6.
Timor inquit in respieit duo obiecta rquorum unum es malum terribile . aliud est illud , e: uus potestate ma Ium parati inferri : sicut aliquis timet Reis gem , inquantam habet oceidendi potesatem. Non autem timeretur ille , qui potest nocere , nisi haberet quandam eis minentiam porsatir , cui ἀe sariti re. - τοm. XII.
habemus repellere , non timemus . Et
In parer, quod a Iiquis non tim Iur , nias propter suam eminentiam . Sis igitur dicendum es , qu bd in Chrso fuit tiamor Dei, non quidem fecundum obsrespicit marium focrationis a Deo, terrulpam s neque etiam fecundam siti d espieit marum punitionis pro culpa et
nam emrnentiam et prout scilicet, anima Chrori quodam affectu reverentia movivebatur in Deum. a Spiritu Sancto acta. de Hebr. I. at ιιών In omnibus exauditus est pro sua reverentia is Ηιιne enim assectum reverentia ad Deum Gristus,seeunda m quὸd bomorra eateria habuit pleniorem . Et ideo ei attνibuite Seriptura planitudinem trmoris Dominu Isaiae , nempe , tr. Replevis eum uiaritias timoris Domini . Hie autem timor reverentialis crescit, erestente ea ritate, at docet S. ThOm. 2. I. g. I9. a. ro. ac proinde remanet in Patria , ut ibi docet a. xx. ex illo, Iob. 26.
XX. bd vero ex his duobus a diibus timoris, nempe, timere malum imminens, & timere , seu revereri maiestatem potentem malum infligere a actus, quo reveretur divinam maiestatem potentem infligere quodcumqtie malum, sit actus principalis, & primarius timoris , ut est donum Spiritus Sancti et ostendit S. Thom. in I. ad Annibaldum, dui. 34. q. L. a. r.ex discrimine inter tristitiam , & tiis morem : qu bd illa respicit malum, ut praesens, vel formaliter , vel aequivalenter; unde illud respieit, ut i seipso, & extra causast iste veri, renpicit malum,ut futurum , atque adeoni contentum in potestate causae, aqua potest induti . Unde sinquit T imor non respieit malum , ni meaeiam t. eausa , a qua potest provenire ; et-go timor per prius respicit potenti anxcausae effectivae mali , qu in ipsum malum; & actus , quo reveretur il