장음표시 사용
311쪽
dis 4 cursio I. De Gratia Christi , ut effing. Homo .
sanctitatis et at humanitas Christi ,
ctim non supponatur jam sanctificata, bene potest sancti sicari sanctitate propria verbi. XXX. Sed contra primum est. Nam sanctificare non est uicumque deificare: nam etiam viso beata deificat Beatum, & non sanctificat formaliter illum. Sanctificare igitur est deis ca- Te per modum naturae , & principii radicalis , vel physici , vel moralis donorum spectantiu in ad ordinem suis pernali irale in . Sic gratia habitualis sata eii sicat; quia deificat per modum participationis naturae divinae, radiis caniis physice omnia dona ordinis divini . Et sc natura divina si ibsianisti aliter communicata humanitati Christi illam sanct scat ; quia illam deificat per inocui a naturae, cui , ut radici saltem morali , debentur omnia dona ordinis supernaturalis. At divina subsistentia deificat quidem sed qui a s lum deificat per modum terni ini naturae, non per modum natu ἀrae , & radi eis I idco per se ipsam non
sanetifical. XXXI. Contra secundum est. Quia eis Verbum sit infiniic perscctum , ratione divinae essentiae ; nihilominus, si Verbum ex conceptu suo relativo dicat persectionent, ut volunt multi , adhuc per ipsam perscitur ; ergo 1 pari, etsi Verbum sit infinite sanctum sancti tale essentiae ; si iamen haberet sanctitatem in propria linea relativa, ab illa etiam sanetis caretur. Cum erisgo non sanetiscetur Uerbum, nisi unice per sanctitatena es unitae ; signum est, qu bd in conceptu relativo nom. ad eit sanisti ias pio pria hujus lineae . Qiiod si non adest , quomodo pol eis rit ex conceptu relativo sanctificare
humanitatem Christi D U B I U M I V. An Gratia Habitualis suerit Christo Necessaria ad Merendum τEt inomodo λ
I. r Uae conditiones praeeipud reis quiruntur, ut aliqua operatio sit meritoria coram Deo. Prima , ut secundum se sit condigna, idest, quod tantum valeat, quantur . valet praemium , & sit in eodem oris dine cum illo . Quare si Deus proinmitteret vitam aeternam homini tria puris naturalibus constituto; si is bene operaretur intra puros limites naturae , illa operatio non esset merit ria vitae aeternae, quae gratis, & sne
inertio illi daretur, & proinde no ex iustitia, sed ex fidelitate et qui Deus est sibi ipsi debitor, ut impleatur, quod promist. Secunda, subdoperans reserat , saltem virtualiter . Dain operationem , & ordinet ad praemiantem , dil ad praemium. Licet enim quis magnum opus faciat,
tali opere nihil merebitur ; nisi illud, saltem virtualiter, iaciat propter bonum praemiantis; vel nisi velit, propter tale opus sibi praemium rependi. His suppositis, II. Dico primis. Fieri non potuit, ut opera Christi essent meritoria ; nisi in eo fuisset gratia supernaturalis , vel habitualis , vel saltem actualis , quae esset principium formale , seu 'Ωuo talium operum: unde ad merenis
do in Christo sola gratia unionis satis non erat. Ita S. Tho. tum 3. t. q. T. a. I. ad 1. ω a. ubi expresse
docet, in Christo, propter distinctionem naturarum, praeter gratiam uni
nis, suisse necessariam gratiam habitu se in i per quam Operatio humana in eo esset persecta , id est, ordinis sue et naturalia di divini . Et apertius, . Sipi Q 'ν Crisi '
312쪽
dam indiuitatis rationem habeat ex diis
anitate persone ι tamen rationem meis
viti babet ex gratia habituali, πὸ qua
III. Probatur autem sic. Ut opus sit meritorium de condigno , debet esse proportionatum praemio: unde si praemium sit supernaturale, debet meritum esse ordinis supernaturalis , ut
diximus , in Pract. de Merito , Cum S. Tho. I. 2. I 4. a. a. sed si in humanitate Christi nulla esset gratia cre ta , neque habitualis , neque actuali, , nulla esset operatio in illa, quae foret proportionata cum fine , seu praenito lupernaturali ; ergo &c. Min. rob. Posita sola gratia unionis , ha-etur quidem principium QMd supe natura Ie sed non habetur principium suo proximum , & formale operatic nis supernaturalis et sed ad operati
nes supet naturales non satis est , qud dsuppositu in . seu principium auod sit
supernatura e I ergo &c. Mai. patet: quia in Ia gratia unionis communicat quidem humanitati esse personate Ue hi, illi tamen non dat ordinem ullum ad operandum supernaturaliter. Min. vesci prob. Species essentialis citiustuarique aistionis non sumitur a suppofito
operante , sed a plincipio proximo
formali esciente: v. g. species calo Laetionis sumitur ex calore , qui est principium proximum forma Ie calefaciendi, quodcumque sit suppositu incalefaciens a ergo dec. & consequet
ter posito in humanitate Christi sit posito divino, niti ulterius pomantur in illa principia formalia , & proxima operationum supernaturalium ἰnunquain faciet operationes serpern iurales . sed naturales tantum . IU. Confirmatur pri inb . Suppotatum non Opperatur, nisi iuxta facultata tem naturae . cujus est suppo filum: Verbum divinum , quatenus suppoli.
tu in hominis , nou operatur , nisi iuxta potentiam humanitatis asi humario non esset et vata per gratiam habitu a Iem , vel
actitate in , Omne opus, quod Vel trilin, ut suppositi ina humanitatis exerceret, e siet quoad substantiain ordinis nais turalis .
retribuendo praemio non respicit s Itim ad personam merentem, ac Osinserentem, sed etiam ad opus, quod offertur , iuxta illud , Gen. q. v. 4. Re spexit Dominus ad Abel id est, ad dignitatem personae se ad muneνa ejus id est, ad qualitatem muneris i ergo, ut opera Christi meritoria sint praemii supernarii ratis, non satis est dignitas i pilus personae operantis ; sed
requiritur, ut Scelus opera sint prae mi O proportionata , Ar o gna , ut accipiantur a Deo pro tali praemio et Maautem non esset in operibus Christi. secluso omni dono gratiae, sive habitualis, sive actualis; ergo &c.
sore supernatural cs moraliter, id est, moraliter dignis catas a persona Uerbi, quae illas ficiebat. Nam elio hoc r sed non siissi eit Tiam quia et praemium non solum est
supernaturale moraliter, sed etiam entitat tu E: meritum autem debet en
litat ivd esse in eodem ordine cum praemio. Tum quia: ni erit in debet dicere ordinem ad praemianiem , & fieri in obseqiiiiim illius; & meri in m praemii supernaturalis debet dicere ordinem ad Deum remuneratorem supernaturalem. Climque in casu , quo anima Christi esset sola gratia umonis ornata, dc omni dono sit pernarii ratae reato destiti ira ; aesiones ab ex elieitae , utpote entita live naturales,
non possent ordinem dicere ad De ui remunt ratorem superna ruralem : ideo ei si latent valoris infiniti, M supernaturalis moraliter, non pol seni estis
memoriae praemii supernaturalia
313쪽
I. II. Objectiones eontra Praefatam assertionem. VII. Biicies prim b. Christus, etiam ut lioino , sne gratia habituali , esset simpliciter Deo gratus gratia infinita verbi ei persona. I iter communicata I ergo ejus operationes essent simpliciter Deo gratae . md cuin sanctitas personalis sit simpliciter maior in ratione sanctitatis, quam gratia habitualis creata : si haec est lassiciens ad Iane ritu in , cur non
illa λVIII. Respondeo , in casu opera. iones illas Cliri iti sore simpliciter
gratas, gratitudine personali operanetis ; quia operans , utpote divina persona, esset infinite gratus: non tamen sore graias gratitudine formali Nperis; quia talia opera non possent Proporti Dirari, & dicere ordinem ad Deum, ut auctorem supernaturalem , quod necessario requireretur, ut essent meritoria , - Esto autem san-elitas personalis excedat sanctitatemper gratiam ; non sequitur tamen,quddpossit dare operibus rationem meriti , scut ista e cuia, ex dietis, non potest ea elevare, dat, do eis ordinem ad Deum praemiantem , cum relinquat ea In ordine naturali entitati v E.
IX. Objicies secundo . Opera hominis iusti moraliter bona , quamvis
nec actu , nec virtute reserantur in finem supernaturalem , sunt simplici-Ier merit Otia vitae aeternae , secundum aliquos, eo praeci se, quia procedunt ab homine grato , & Deo acceptor Cur ergo operationes Christi non exunt Deo gratae, & meritoriae ex eo
praecisE, quud procedunt a lapposito an finitu grato λRursus: si illae operat ones a Deo
productae, essent infiniti valoris coram Deo , quia proccdunt a perlatia infiniti: grara, lici: I mod δ sunt . cur non essent meritoriae cujuscumque praemii
Uperatio qnim habens in unitum valo.
rem , non erit ex se digna euiuscumisque infiniti praemii 3Tertib. Opera Christi de iacto suerunt infiniti meriti r sed non quatenus erant a gratia habituali, quae est finita ; ergo quatenus erant a persona infinita. larid. Ad meritum requiruntur tria . Ut sit subjecti Deo grati ; ut sit ordinatum ad snem supernatura- .lem ; & ut habeat aliquid iupernaturalitatis: at humanitas Christi, secluso omni dono supernaturali creato , hae e tria haberet: si enim opera proincedentia a supposito grato, gratitudiis ne participata , habent veram supernaturalitatem, & ordinem ad finem suis per naturalem ; quare, ut prodeuntia a
supposto infinite grato, hoe non habebunt X. Respondeo ad singula. Ad primum, nego ant. Nam, ut supra diis
ximus exemplo Abelis, Deus respieitnedium ad personam , sed ad opus: an scilicet sit factum in obsequium eius, ερ ad ipsum ordinatum : sicut in humanis Princeps non acceptat ad meritum quodcumque opus subditi , alioquin grati; sed illud solum , quoa fit in obsequium ejus , di propter prae
Deinde . dato ant. nego cons. Qia Iahomo iustus, eum si ingratia, est habitualiter relatus in finem supernatu in ratem: ex qua habituali relatione, seiscundum illos , opera ipsa die untur sunficienter relata in praelatum finem ,
ut sint meritoria. At humanitas Christi, secluso omni dono gratiae creato, non esset ordinata ad operandum ob finem supernaturale me atque adeo Dispera eius quantum ad substantiam eta sent smpliciter ordinis naturalis , ω non meritoria praemii supernaturalis . X l. Ad secundum do rationem.
inita operatio , licet infiniti valoris , non potest esse digna , aut meritoria cuiuscumque praemii supernaturalisῖ nisi fiat cum ordine ad illud, & tria obsequium praemiantis. Semoto autem ab humanitate omni dono gratiae crea-- si ges by
314쪽
eae, non pollet ordinare actiones suas ad finem supernaturalem , cum illi
deesset omne donum elevans et gratia enim unionis humanitatem , & eius potentias elevare non potest ad operandum in ordine supernaturali . in modo ergo posset Christi humanitas suas operationes in Deum auctorem supernaturalem t quem nec, ut talem, cognosceret in ordinare, ac sic mereri XII. Si dicas: non oportere ad rationem meriti, quod actio reseratur
in finem , & obsequium praemiantis .mi enim benh in servit Reipublieae meretur praemium ; lichi hoc non faciat in obsequium Reipublicae , vel Ducis , a quo praemiandus est . Ratio autem videtur esse. mia sicut actus ex sua natura , ex quo bonus , laudabilis est i ita actus ex sua natura praemiabilis est, eκ quo bonus est.
Respondeo tamen, neg. ant. quando praemians est simul etiam ultimus finis operis. Ex quo patet disparitas in exemplo allato . Respublica enim ,& Dux praemians non est ultimus fi. nis operis iacti in servitium Reipublicae , cuius potius est minister &ideo opus debet quidem ordinari in Rempublieam, sed non ad praemiantem. At Deus est praemians, & ultimus finis operis et unde, ut sit meritorium , debet in obsequium ejus fieri,& ad ipsum reserri - Neque est idem , opus esse laudabile, ac esse praemiabile. Nam opus, ex quo in se bonum est, est dignum laude, & laudabile. At, ut sit praemiabile, & dignum praemio, cum hoc inducat debitum iustitiae in praemiante ; debet esse factum in gratiam , & obsequium eius , ut ipse vicissim teneatur illud praemia re. Obligatio enim dandi praemium promerito, oritur ex aliquo opere prae
nito ; quod quidem, ut hune potius obliget, quam alterum, debet in illius gratiam, & commodum fieri. XIII. Ad tertium dico, opera Chri . si a persona Uerbi habuisse quidem infinitatem ; sed rationem meriti habuisse a principio, quo ordinabantur
in Deum praemiantem e quod vidimus; haberi non posse sinh aliqua gratia
XIV. Ad quartum, nego min. Ioaquendo de dignitate, nedum morali,& operantis, sed etiam physiea . de operis, seu proportionis ad praemium: haec enim unich haberi potest a principio νο supernaturali, quod est Graistia . Sicut enim actiones, etiam necesissariae Christi, ut nutritionis, & augamentationis , lichi essent a person infinith digna; tamen talis disnitas ex desectu libertatis non suffciebat ad meritum et ει actiones ejusdem merenaturales, ut ambulare , dormiret , manducare ex sua ratione meritoriae
non erant, nisi a caritate in Deum . eiusque gloriam supernaturalem ordiis natae fuissent ; & tamen istae etiam erant a persona infinit E digna : ita is operationes omnes factae ab humi ni ista te spoliata omni gratia ereata , M sola gratia personali praedita, egent quidem 1 persona infinith digna; sed
quia non essent factae eum ordineis,& in obsequium Dei supernaturalis praemiantis, non essent meritoriae praemii supernaturalis. Imb ille valor a persona divina profluens non assiceret modo libero actiones illas Christi , neque, ut talis valoris, liberε elicerentur : cum sinE gratia intrinseca non posset cognoscere anima Christi dignitatem suae personae , nee finem , alquam deberet eas ordinare.
XU. obiicies tertio . Implicat , , Christum Filium Dei naturalem offerinre Patri aliquod opus , & illud non esse acceptum Patri. Si enim ieiunium hominis justi, relatum ad gloriam Dei, est meritorium vitae aeternae ; multomasis ieiunium Christi, qui est Filius Dei naturalis , & quod in easu esset
elevatum ad ordinem hypostaticum . XVI. Respondeo , an r. esse verum de acceptione personali, non vero de acceptione operis. In eam enim esset accepta Patri persona operans οῦ non autem opus esset acceptum Patri agvilam aeternam: quia non esset ordia
r o natum Di siligod by Corale
315쪽
ΘHIAI. De Gratia Christi, tu es sing. Homo r
eatumis illam. Diei tamen pollet, ad summum esse aeceptum radicaliter . quia esset 1 gratia unionis , cui debetur gratia , quae est principium soris male merendi. Neque est simile deis hominis iusti ieiunior hoc enim eum procedat a gratia habituali, habet unis de participet habitudinem , & ordinem ad vitam aeternam . non autem in anima Christi m casu et quae nee Cognosere posset Deum auctorem si, Pernaturalem , nec proinde ad eum, ut talem. actus suos ordinare.
XUII. Obiicies quarto eontra id,
uod diximus . euod ut actus Christi
it meritorius, sume iat gratia actualis, seu auxilium transiens , se . Esto ab homine peceatore elici possint, medici auxilio gratiae moventis, aliqui actus sugernaturales fidei, spei, attritionis et a tamen in illo non est gratia ha-hitualis . tales actus non sunt , nec possunt esse meritorii viIae aeter'ae, quia gratia habitualis est principium totius meriti; ergci Lehi in Christo esset auxilium gratiae, si tamen deesset illi gratia habu ualis . actiones ei aspogent quidem esse supernaturales, sed non meritoriae. XVIII Respondeo . disparem e gerationem de Christo, & nobis iambix enim, ultra auxilium gratiatami alis, requiri tur habitualis adnaeis situm; quia meritum debet esse 1 pe sona grata Deo. Unde Deus, ε, prius respexit ad Abel, idest , ad personam Abelis sibi. gratam , deinde a
Inuntra et M v nos aviem non habe .mus unde simus grati Deo, nisi eκ gra,ria habituali nos iustificante. At in Christo , etiamsi non esset gratia habutualis, foret tamen gratia unionis redis dens ipsum Deo gratisiunum , qui Filium ejus natura Iem , i in quo sibi
semper. eomplacuit. Unde a Leius me.
altum nil, aliud deesset, nisi ut eius actiones ad finem supernaturalem elevaretntur ; quod sussicienter haberet per gratiam actualem X lx. Dices. omnis inclinatio as
elinatio in bonum naturae divinae . debet supponere naturam divinam participatam, in qua radicetur : at se
elusa gratia habituali non datur in anima Christi natura divina, in qua
radicetur ἔ ergo &e. XX. Respondeo , eon. ant. dist. ni . Naturam divinam , ve accide taliter participatam, vel substatrii aliis
ter communicat an , con. cons. Prae
eisEaee identaliter participatam, nego cons. Cum ergo anima Christi ei iam si in ea non esset gratia habitualis, eget tamen gratia unionis, imo ipsa nati ra diuina in unitate hypostasis communicata; esset sancta. bona boni lato divina, & radicans, cillem remo θω& moraliter gratitam ipsam habiνvalem, S eaetera dona divina: de ideo in ea eget sufficiens radix, ουν media gratia actuali inclinante in bonum is divinum fundaretur inter Christum, S Deum aruieitia sublimior , qua iminter Iastiun , ει Deum: quia Cbristus amaretur 1 Deis, fle Deum reamaret ut Filius natisralis eius, iustus autemper gratiam solum, ut filio ad ostia
XXI. I eo secundo . Gratia habis. Ita tualis erat necessaria ira
Christo . ut eliceret con naturaliter actus ordinis saper naturalis. Probatur se. Ut anima Christi e naturaliter eliciat operationes superna urales debet habere in se principium .
seu formam, ratione catus conflatu in
taliter inclinetur ad tales actus : si cui, ut aliquis Operetur connaturaliarer operationes sensitivas , debet habere in se formam, qua conuatur liter inclinetur in illas et sed sormae.. qua connaturaliter anima inclinatus in operationes supernaturales, est et rhotia habitualis, non minus, in antrudi
se uva su sumu,-c naturali vell
316쪽
et ineIitiatur anImal ad operationes
sensitivas et cum gratia sti anima ani. mae in tali ordine , ae principium radicate operandi in illo ; ergo &e. XXII. Nee dicas, hoc valere quidem in puris hominibus, vel Angeis Iis, non autem in Christo; cuius anima erat elevata ad ordinem hypostaticum, per gratiam unionis continenistem eminenter ordinem gratiae . Nam , ut docet S. Thom. 29. demerit. a. r. per gratiam unionis ele-
abatur quidem anima Christi adesse personale divinum, non vero ad operationem divinam; eum alia sit con-ν una io eum Deo seeundum personam , alia secundum operationem et & ad hane, saltem con naturali ter, require-hatur gratia. XXIII. Di eo tertio. Gratia habitualis suit etiam necessaria Christo ad completam, & consummatam eius sanctitatem . Prob. Ut anima Christist formaliter sancta sanctitate consum inata, debebantur ei omnes persecti nes sibi connaturaliter eonvenientes ex vi sanctitatis substantialis r atqui Qκ vi huius connaturaliter debebatur ei sanctitas accidentalis: si enim ex vi talis unionis debebamur animae Christi, titulo con naturalitatis, omnes virtutes infuse , quae radicantur ingratia habituali ; multo magis ipsa gratia habitualis ei debebatur. XXIV. Si opponas et quod sicut Deus, quia est sanctus sanctitate subis
antiali, & continente eminenter Om trem sanctitatem cieatam , non eget
alia sanctitate , ut sit perfecte , &consummate sanctus: ita anima Chri- si , eum sit illa eadem Dei sanctitate sancta, ulteriori non egebit gratia, ut si consummath sancta. Respondeo , disparitatem esse inter Deum. & animam Christi. quoad hoe et quod Deus possidet sanctitatem inis creatam adaequate, imo est ipsa sanctitas per essentiam et di ideo nihil illi
deest ad consummatam sanctitatem.
At anima Christi est quidem sancta
illa eidem sanctitate , sed eam n0qplenh possidet a sed eI eommunieatur
solum quantum ad esse personale, non quantum ad esse operativum . XXV. Dieo quarth. In anima Chri sti fuit etiam necessaria gratia habitualis, ut principium eonnaturale meis rendi . Prob. primo ex s. Tho. 3. p.
q. 7. a. 1. Se Ω. xy. de Uerit. a. s. ad
ex dignitate persona ι taman rationem
meriti habet ex gratia habituati ,
qua meritum esse nis potes . Quae indicant, si item connaturaliter, non M.tuisse in Christo dari meritum lindi alia habituali. - Probatur autem eundo , se . Si enim , quia ex dictis gratia habitualis est vita animae , ω
radix operationum supernaturalium .suit necesyria, ut Christus connatu raliter eliceret operationes supernain turales; cum meritum sit operatio viis tali modo exereita intra ordinem sua pernaturalem, sequitur quθd ad meo rendum connaturaliter necessaria se
gratia habitualis: esto in Christo nonsuerit necessaria egentialiter , ea me Qdictis potuisset mereri cum sola graeotia actuali. Q U IE S T I O II.
GR i iam habitualem consequun.
tur virtutes, & dona superna turalia. Cum ergo in Cnristo. ex dictis, sit gratia habitualis, de vi tui ibus, & donis sermo consequitur t& quidem praecipue de virtutibus pecse insulis, deinde etiam de aequisibili. bus investigabimus.
317쪽
stuosi, II. De Virtutibus Anima Chisti.
DUBIUM I. Aa in Christa suerint virtutes per se 1nsuis h
. I. Dtibii. Irtutes morales, de quibus f in praesenti agimus , si cui lu- V pra diximus de intellectualia hus , aliae sunt per se infusa: ι quia
propriis actibus acquiri nequeunt et de adeo ex natura sua petunt haueri per
infusionem, ut alii via haberi ne-ueant. Aliae sunt insuta per accl-ens , quatenus lichi ex natura sua petant a subiecto aequiri per proprio 1 actus Deci tamen speciali ex causa ei infunduntur et ut Adamo contigit, cui omnes scientiae quas propriis actibus acquirere potuisset , suerunt ei ab initio suae conditionis statim infusae. De primis ergo in praesenti du-hio loquimur, etiam de recundis ali . qua dicturi. lia Dico ergo. In Christo suerunt
omnes virtutes morales per se insulae . quae aliunde unioni hypostati eae non xepugnabant Ita S Tho. hac s. 7.
s. L. cuius ratione sic probatur. vir
tutes per se infusae sequuntur ad gratiam habitualem , sicut potentiae naturales sequuntur ad animam ; quia virtutes per se infusae, cum sint supernaturales dant totum, de simpliciter posse ad actus supernaturales tunde sunt quodammodo potentiae opexat ivae in tali ordine , in quo gratia habitualis est quasi anima, radix, &Prima vita: sed in anima CKrisii sui igratia habitualis , ut dictum eli supra, i inci plenitudo gratiae, ut dicetur ; ergo in Christo fuerant virtutes per se infusae , im Λ suit plenitudo virtutum eum unione hypostatica
non repugnantium, ut infra. . m. Confirmatur. O rtuit, ut nedum anima Christi esset elevata, de
eerfecta ta ordiae super Iarali , sed
etiam ejus potentiae operativae et sea sicut anima in ordine illo perficitur.& elevatur per gratiam habitualem, ita potentiae animae perficiuntur, Ecffectificantur in eodem ordine per vi
tutes super turales per se insulas .erso dcc. . I I.
IV. Biicies prim b. Non recth diacitur, vir ut es per se in suissas essi: proprietates per se connexalleum gratia habituali . Nam fides, Mises sunt virtutes per se inlusae et de tamen non sunt proprietates gratiae, nec eum illa connexae ; unde in Christo non fuerunt: & e contra inveni untur ellam in peccatore non haben te glatiam - Rursus: poenitentia est virtus per se insula . & tamen non estio Orietas gratiae, nec convenit omnia henti gratiam et unde in Christo suia it gratia , nec tamen fuit virtus pue
V. Respondeo, neg. ant. Ad proridico, omnes virtutes per se insulasna uial ter emanare a gratia habitu ainii; & hanc esse principium ex natu ea sua illas inserens, relati vh tameta ad condit onem . & capacitatem suis biecti. Unde . sicut licet ad gratiam naturali er sequatur filiatio adoptiva,
in Christo tamen non sequitur ἔ quia Christus , cum sit Filinx naturalis . incapax est: ita licidii fides, spes, de
poenitentia insulae sequantur ad gratiam , non est necesse . ut ponantur
in Christo; quia, ut dicemus, fides
est de non vitis, Christus autem per scientiam beatam videbat Deum. Spes . est de non habitis . Christus autem Deo iam habito siuebatur. Poeni euistia verri est detestativa proprii peccati ; Christiis verti erat incapax pec candi Fides porro Se spes, quae iri peccatore fideli manent, sunt insormes, nee h1beni statum virtutis et & ideo. ut tales, nou sunt. proprietMes gratiae a
318쪽
e stare possunt in peeeatore, in quo
non est gratia . VI. Objicies secundo . Virtutes mois ales ponuntur ad rectificandum appetitum in suis operationibus . sed operationes Christi, ex vi unionis hypotiaticae, erant rectificatae , ut no a possieni a rectitudine declinare ἡ cr-vII. Respondeo, a gratia unionis
fuit se quidem operat Oia es Christi rectificatas : i sed vel radicaliter tantum, Nota formaliter; vel negative tantum , inquantum impediebat, ne inclinatent in aesuin non redi ulti et non tame u apositive . quia non ponebat in illis principium formale . quo supernaturaliter rectificarentur , quales sunt habitus virtutum per se intutarunt Et licet Verbum, quod unitur i ut Praecludatur replica contineat eminenter omnem rectitudinem praestabi. lem a virtutibus insulis; quia tamen unitur animae Christi, eam quiden elevans ad .esse personale, non ad es.se operativum ; ideo non pranat pollentiis ejus formalem rectitudinem, sed eam relinquit praeliandam a vir. tutibus et & eadem ratione quamvis in Christo suerit plenitudo gratiae habitualis, adhuc tamen nece itariae ei suerunt virtutes. mia, ut docet S. Tho. s. p. qu. T. a. 1. ad I. Gratia osse it,omini qua utym ad omnia, quibas o ali natur ad beatitudinem . Horum tarimen quadam per seit gratia immediatὸ
per seipsam , sicut gratum faeere Deo ,
cse alia hujusmodi: quadam autem mein diantibus virtutibus , ex gratia
v III. obiicies terit h. Virtutes omnes simul' habentur , sunt enim connexae, ut docet 3. Tho. I. L. q. 6s. AE. g. 6 . sed multae in Christo non fuerunt, nec conveniens fuit, ut eas haberet; ergo &c. Min. probat. I Christo, qui vixit pauperrimus, inuintilis , de otiosa suis et magnificenti , uae versatur circa magnos sumtus et cui εe liberalitas, quae versatur cir-
inediocres, ut docet 1. Tho. L. R.
ff. 219. a. 2. Actus et Iam philotym iis, quae versatur circa mediocres hono res, ut docet idem S. Thom. citatur, Christo non congruebat; cujus acti nes, utpote in unitae digni latis, non poterant eme circa mediocres honores , sed lolii in circa magnos. Actus quoque continentiae , ex S. Th.
. R. q. III. a. I. est resistere cone
istentiis pravis, quae in subjeoo v
einentes exiit uni: in Christo autem prava concupiscentiae esse non pote. rant , quia ex dictis in eo non fuit lames peccati. Actus quoque verecundiae, qui est de actu turpi praesenti , in Christo, in quo nullus potuit esse
actu, turpis, locum non habuit. Dein mum nec actus Eutropellae, qui veris satur circa ludos, de iocos moderate exercendos et Christus enim numquam
ludis, aut iocis vacavit, quin potius flevisse quidem legitur , ted risisse onon legitur . Superflue autem virtus ponitur in subjecto , in quo actum suum numquam est habitura. IX. Respondeo generaliter , quddlichi actus externus virtutis in aliquo subiecto non exerceatur; dummodo sit ei possibilis , dari potest in eo actus internus sufficiens ad hoc, ut virtus in eo non sit otiosa, vel superflua . Hinc ad primum, dico cum S. Tho. b c qu. I. a. v. ad 3. Ωuὸd liberaliatas , magniOenιιa eommendant Meirea divitias, inquant .m aliquis non tantam appretiatur divitias, quὸd veste eas retinere , praetermittendo id , quod fieri oportet . Ille autem minimὸ divialias appretiatur , qui penitur ear eonis
temnit , se abieit propter perfectionis amorem. Et ν deo in hoe ipso, quὸd Chri- sua omnes dι vitias eontemsit, ostendis iis, se summum gradum liberalitatie , o magnitentia. Licὸt addit S. Doctor heιιam actum liberalitatis exereueris, seaeundym quod sibi eοnυε niens erat , Diseiendo pauperibus erogari , quod sibi dabatur. Unde eum Dominωs Iuda dixit . Dan. t 3. Quod iacis, sae citius; Di eipuli intellexeνunt. Dominum mandas
se . quia egenis alisuid dare . ' . Actus
319쪽
Actus etiam Pht Iothymiae fuit in christo. Aelio enim digna summo honore potest versari etiam circa parvos honores, recth se , ac prudenter in illis gerendo. Sicut Christus audiens clamantes et Osanna fio David Oe.
Natth. I. v. o. in tali turbarum plausu , qui aestimari poterat mediocris honoratio, se gessit actu persectissimo,
de fiammo honore digno . Deus enim ait Bernardus non pensat QVautum,
sed ex quanto operemur . Unde si in Parvis ex magna operemur caritate,
multum possumus mereri. Ita Christus, licht in mediocribus ex parte objecti, summa tamen persectione se gessit, ac proinde summo dignus erat honore. Continentiam vero Christus non habuit, ait S. Tho. citatus ad 3. Nee
propter hoc tamen exeluditur, quin ba-huerit temperantiam g qua tanta perfectior est in homine , quant. magii pr vir eoneupiscentiis caret . Unde secum
semperatur in hoe dissera a eontinente , uὸd temperatur non habet inravas coninrupiscentias , quar eontinens patitur. Unde sic aeeipiendo eontinentiam , sicut
cbristus habuit omnes virtutes , no=L. Babuit eontinentiam , qua non est virtus , sed aliquid minur vinule. Advertit ramen idem S. Thom. x. a. qu. I as. 4. nomen continentiae dupliciterium l. Primo: pro ea, qua aliquis ab
omni delectatione venerea abstinet;& sic principaliter eonvenit virginitati, secundario autem viduitati. Ethoe modo eontinentia fuit in Christo, sicut etiam temperantia ; quia temperantia non habet pravas concupiscentias , quas refraenet. Secundo et sumitur continentia, secundum qubd imis portat resistentiam rationis ad concupiscentias pravas, quae sunt in homine vehementes: & ut sic non suit in Christo, nec est in rigore virtus, ut
docet S. Thom. r. a. e. IS. a. s. ad 2.
ibi υidendus. Idem dico de verecundia, nempe, pam non pertingere ad veram rationem virtutis: quare etsi non ponatus in Christo , non infirmatur nostr
Assertio . Ratio autem, quare vereocundia non sit virtus est. Primd: quia non est consecutio boni honesti , ut ad virtutem requiritur ; sed potius fuga mali . seu confusio ob turpi tuis dinem mali. Secundo: quia, ut docet
S. Thom. 3. p. q. 83. a. r. ad 2. liochi tam poenitentia , quam verecundia snt de malo, de quo dolet paenite tia, & eonfunditur, seu erudescitv recundia et tamen paenitentia est deis Praeterito malo, quod nititur satisfaciendo de Iere et unde supponere potest subjectum depraesenti persectum, pro ut rectui ritur ad virtutem , quae est
dispositio perseeli ad optimum . At
verecundia test S. Τho. Reisieit rura pe factum ut prasens, pro quo time eonfundi. Est autem contra ratione virtutis, qudd aliquis habeat turpe s actum, de quo oporteat illum vereineundari. Licet autem virtuosus vereis
eundiam pati possit , si ei turpe laoctum , quod non commisit, objiciatur δhare proprie verecundia non est et quia verecundia respicit turpe factum, a sorevera commissum , aut de facili absquo virtute cohibente eommittendum. Haro in eruditionem mei Candidati sint dicta. oad Eutropellam et puto , quod actus externus talis virtutis in Christo non suerit ; potuit tamen in eo esse, nec dedecuit, ut esset, praesertim mpueritia: atque ideo virtus Eutropeliae potuit in eo habere suam honestatinuD U B I U M II. An in Christo fuerit Uirtus Fide . Spei, & Poenitentiae e
Resisἰtin de Fide raeo Iies. I. Ieo. In Christo non fuit vir tus Fidei. Est contra Duran dum haec Assertior qui cum
velit, habitam fidei manere in Beatis. idem
320쪽
Mem dieendus est asserere de Christo, est , esse in flatu imperficto ei reia
tum eadein sit ratio. Eam tamen do- obiectuin, idest, nondum positum in cet S. Tho. 3. p. q. T. a. 3. cuius haec persecta aca uisitione , & possession est ratio. Fides, nec quoad actum, objecti. Et nuiusmodi est actus fidei rnee quoad habitum compati potest in ovi cum praeexigat, intellectum no subiecto, in quo est clara Dei visior dum perfecte tenere objectum ; notia sed Cht stus , ut dictum est . 1 primo potest compati eum actu visionis elarae , suae conceptionis instanti habuit cla- qui praeeκigit in intellectu, tanquam ram Dei visionein ; ergo esce. Mai. dispositionem essentialem , ut non sit prob. Fides Theologica, & clara Dei in statu impei secto, & in via ada visio essentiales supponunt ex palleo quisitionem, sed inperfecta tentione. . subjecti dispolitiones oppositas. Nain & pol sessione obiecti.
fides requirit, ut credens non videat, III. Sed dices primΛ. Christus non quia . teste Apostolo, Hebr. I l. v. t. potuit videre omnia possibilia in Uer- in sperandarum substanita rerum ar- bo. alias Deum comprehendisset; eris gumentum non apparentium . Clara au- go aliqua possibilia, ipsam latentia, po-iem visio petit , ut videns clare in erant ei obscure revelari ; ergo p tueatur divina, quae videt: repugnat terat cum visione beata conjungere,
autem idem subiectum eadem non vi- actum fidei eirca illa, ob testimonium de re, & videre. . Dei revelantis. II. Confirmatur. Actus, seu habi- IV. Respondeo prim b, net. eonc 'eus, quorum unus exigit subjectum . Nam si Deus vellet aliquod possibilo fesse in statu imperfecto , alter vero latens Christo manifestare; posset hoc exigit, illud esse in statu perfecto, sacere , vel consoriando eius lumen' non possunt esse simul in eodem labie- gloriae , ut in essentia divina illud cto: sed fides, sive quoad actum, si- penetraret: vel si vellet illud mani. ve quoad habitum, exigit, ut iubie- sestare extra verbum , posset ei 6 'ctum, in quo est, sit in statu imper- ciem insundere talis possibilis. secto circa obiectum ; idest . ut illud Dato autem, qu6d Deus vellet Chr1 non videat, nee sit convictum ab evi- sto illud possibile revelatione obseuradentia eiusdein , sed qu6d ex pia af- revelare ; respondeo secundci queafectione erga auctoritatem dicentis li- actus, quo Christus illuci erederet, herh moveatur ad assensum: visio au- non essen actus fidei theologieae, sed tem clara petit , ut subiectum , i alterius rationis: quia fides theolo- . quo est , sit in statu persecto circa- gica habet Deum pro primo credito, Obiectum , quod videt: ita ut sit com ratione cuius omnia alia credit. Cum victus ab evidentia ejusdem , & ne- ergo in casa non posset Christus eteis celsariis ipsum attingat; ergo &c. Mai. de re Deum , quia illum πι detet; nee plieatur. Actum enim esse imper- polser credere theologi ea fide alia cre- semim ex parte subseeti dupliciter dibilia creata. Quia deficiente obiecto contingit. Uno modo, quod Rupectum Quod primario, non potest sta ete h4- reddatur imperfectum ex ipso assu: bitus, licet adsit ob; 'ctum ita und sicut actus scientiae infasta tedditem rium ; quia hoc non est attῖugib: le .l noscentem imperfectu in , id est, nou nisi rationz, de ia obiecta prunariciacit rpsum ita perfecte cognoscentem, prases atracto iasicut eum iacit strentia beata: de hx Neque dicas et quδέ Deus revelans duo actus non se invicem exelu stant illud postra ite, revelaret qusque vinea subiecto: unde in Christo posui inus conteutivam divinae omlii Uteiri 're
smul cuin scientia be ita selemiami in specta illius, quae est xiiquit diu iasulam . Alro modo, M actus essent ra- num Nam eis contenti Ua hujus pota