장음표시 사용
331쪽
lo, seμ. ratione illius elicitur L quoa est proprie esse actum secundarium.
Unde concludit L. Thom. Timor, quio ex Spiritu Sancta , facit hominem Nisicere ad Deum. , Reu a . causam .stia lator malum insuere , vel pris Free , quoscumque malum. illuc sit Neque requiritur , quod istud. malum,
sive eulpae sit , sive poenae, siti pota
bile timenti; sed sat est , ut respiciatur divina eminentia, ut polen illud. eui eumque infligere , etsi non apprehendatur ut imminens et hoc enim ipso, nascitur reverentia: ergat illam , de vesilientia in propriam. parvitatem XXI: Sessi contra. dicia. videtur O, stare, prim6 ia. revererit ma estatem Dei, . potius spectat ad. Religio Rem , qu m. ad timorem . . Secundo . Timor primarid respieit malum, quia bonum non timetur,. sed amatur: de timor est fuga: .fugminr autem a malo , non , . bono Terti θ. S. Thom. a. a. q. I9. a. s. ad a. t9 3. salvat , quda donum rimoris non sit virtus. theologica ;quia 'ineipaliter respicit malum cu-aus fugam importati virtus, autei L.
theologica respieio bonum divinum .. aridi . Idem S. eidem quia
lli , per modum. Raα malii possibilis Maturae, liceti impossibilis. st xlui beatitudinis: erginetiam in Christo salva, ri potest: donum timaris, per: modum. lugae mali possibilis naturae , licet m- possibilis unioni hypol triticae . . XXII: Respondeo hac non obstare.
Dei supiemam poἱ se considerari . . ut supremam in potestate beare faciendidi sie eam revereri spectat ad Religionem: potest etiam considerari, ut
prema in potestate initi stiva mali ;ed si eam revereri, aetus primarius timoris est. XXIII: Ad secundum respondeo, ex
m. Thom. Hae q. 7. a. s. ad x. Quod habitus virtutum , ω donorum propri . .
scilice dιvini, euiua potesate ahquoὸ malum infligi potes ae S.. Thomae doctrinx explicatur ια paenitentia. Haec enim lichi significetiar per in
dum fugae ac retractationis peccat commissi: tamen actu, eius primatrus respicid bonum. eoi ensationis Deo exhibendum , proi offensa commissa. mando. verb dicitur. . quod bonum non. timetur distingu .. nonum i se, non limetur , conc. Bonum, ut potens instigere maluim, nego .. Undo per hu nc modum Deus potest, ac de . vel timeri, at Sia Thom,. a. a. q. Istia
XXIV. ΑΙ tertium dico , S. Thomam ibi dili inguere donum timoris, virtutibus theologicis et. ει quoad actum secundamim iugae a malo; ω
quoad primarium . Quia is non respI eit in recto bonum divinum, tu petit virtus theologica I sed revere tiam cretam. Deo potenti malum instigere exhibitam. Eo modo, quo pe
nitentix virius theologicλ non, est ruix respicit non immediale Devio ,.ed compentationem Deo exhibendam. sol amem. 5. . Thom. ibi dic in primcipale obiectum limoris, ei se malam paecipit timorem ,. non ad uaele, sed. inadaequate, uri eum supra esltinx
XXU.. Aa quartam verre dicendum, est, S. Thom . . tui vel loqui de sugae
ei. & absoluta: haec enim: petit, ut malum, qtiost. sugitur, sit absolute possibile . . vel loquitur. des a mali in directe , in. obii quo , d ex conseque nisti quatenus MaIi r urentes diva nam majeitatem poIentem instigere maluiti , ex hoc consequitur. in eis suga mali seperationi ab ipso. quod licet eorum beatuuvini sit impostibile , quia ta men eorum naturae cognoscunt eis possibile . idco,iamore Leucientiali Mois
332쪽
ventur an Dei maiestatem , timentes quidem , sed simul securi. Unde Auia rust. x 4. do Civit. Dei c. ς. a S. Thom. ibi relatus, ait r Timor ille eastur, serit in futuro ferulo , non erit timis exterrens a mala , quo/ aecidere potes, sed temns in bono , quos amitti nou
DUBIUM IV. An in Christo fuerint Gratiae
I. E Graiiis gratis datis loeuti sumus cum S. Thom. Tom.
3. in I. 2. Tract. de Gratia, D M. 1. Dud. r. Nunc pro majori instructione suppono, ex eodem , 1. 2. II t. a. I. gratiam esse duplicem .
Unam, qua ipse homo Deo xoniungitur: & haec vocatur gratia gratum raciens. Alia ver, , qua unus homo cooperatur alteri, ut ad Deum reducatur & haec vocatur gratia 3 ratis data. Licet enim utraque gratis detur ; quia utraque supra lacultatem, naturae , & supra meritum personae homini datur : quia tamen haec secunda non datur ad hoc, ut homo ipse per eam gratus fiat contingere enim potest , ut detur peccatori , se ut Balaam, & Cayphae gratia prophetiae data fuit a sed potius, ut ad gratum
faciendum alterum cooperetur et ideo retinuit nomen generi cum gratiae graiis datae . . II. Tria ergo sunt genera, in quibus homo eooperari potest i non quidem interius movendo hoe enim solius Dei est, ex D. ThOm. r. a. q. III. a 4. sed solum exterius docendo , vel
persuadendo in ad salutem , & spiritualem alterius utilitatem e & ideo subtriplici genere gratiae gratis datae
III. Primitin genus complectitur
ea, quae Beeellaria tinno eoa. sequatur plenitudinem crinitionis di. vinorum, & ex hoe instruere alio possit e S ad hoc tria sunt neeera. ria , ut auaret etiam in magisterio humano . oportet enim , ut qui debet ullum instruere in aliqua scientia. prim b quidem , ut prine ipia illius seientiae sciat, & quidem tertissimE.
Et ad hoc ponitur Fides, quae imporistat quandam supereminentem eerti tuo dinem fidei; ex qua homo fit idoneus ad instruendum alios de his, quae alfidem pertinent. Haec autem non est Fides theologica essentialiter obstu. ra: sed quaedam altior certitudo, ques hi evidens, auget potius, non misnuit utilitatem hujus gratiae. Secundo : oportet, quM Doctor recth seis habeat ei rea principales conclusiones scientiae et &ne ponitur Sermo sapientia, quae est cognitio divinorum. Teristio et oportet , exemplis uti , de cognitione effectuum, per quos necesse est interdum mani sellare causas ἰ de qua nilim ad hoc datur serino fetentiη, quae est cognitio rerum humanorum a
quia invisibila Dei per ea, quae facta
sint, intellecta conspicimus. IV. Secundum genus complectitur ea, quae sunt necessaria Doctori fidei . ut confirmet ea , quae docet ; ali snon esset efficax ejus doctrina . Con firmatio autem in his, quae subduntur rationi, est per argumentat in his aulem, quae sunt supra rationem diis vinitus revelata, eonfirmatio est per ea, quae sunt divinae virtuti propria. Et hoc dupliciter . Uno quidem ino. Ho, ut Doctor sacrae doctrinae faciat, quae solus saeere potest in operibus miraeulosis; sve snt ad salutem coris porum , & quantum ad hoc ponitur Gratia sanitatum : sve ordinentur ad solam divinae potestatis manifestati nem ; sicut qudd sol stet , aut enebrescat quod mare dividatur et iaquantum ad hoc ponitur operatio Diris ratum. Secundδ e ut ponit mani sest idie ea , quae solius Dei est scire t & . haec sunt contingentia sutura et &quanis R r tum
333쪽
Quaestio II. Dr Rrtutibus Misae Christi.
um ad hoc ponituet Prophetia r ditiam occulta cordium ἔ ω quantiim ad hoc pollitur Discreιio spirituum. U. Tertium genus complactitur ea, quae iuvant, ut Doctor fidei , ea quae
concepit , polii I convenienter audito. ribus proterre . Eacultas autem pro-τuntiandi potest attendi , vel quantum ad idioma, in quo est quis possit intelligi : dc secund in hoc ponuntur
Genera Linguarum. vel quan um adsensum eorum, ouae sunt proserenda de quantum ad noe ponitur Ime νera Sermonum. HAe omnia serὰ ad Verbum transcipia sunt ex D. Tho. . 2 q. I I. a. 4. qui ea desumsit ex Apostolo, r. Cor. ra. a v. S. Qui divisionem gratiae gratis datae in novem species tradens , ait: Alii quidem
ter uiνitum datur Sermo. Sapientiae et alii autem sermo Scientiae oeundiam aundem Spiritiam . alteri Fides in eodem Spiriιυ : alii Gratia Sati inbetum in uno Spiritu . Atra Operatio virtutum alia Prophetia: atia Discretio apirituum; a Iii Geneta Linguarum eaIra Interpretatio Sermonum. Hae auis m omnia operatur unus, μιρμe ρdem
apiritus dividens singulis prout vultvt. Qii bd si quaeras et Car cum Oisve ratio canitatu in sit miraculum quod dam, ponitur a Paulo gratia gratis data , dissimchi ab. operatione virtutum, seu miraculorum 'Re ondeo eum S. Tho. citato, ad s. Hoc ideo esse, quia gratia sanitatum Haber speetalem rationem i ritieemis di ad fidem ; ad quam aliqμir magistromtus redditur per beneferum πον Ita sanitatis, quam per fidei virtutem asequit ιιν . Similiter etiam loqui variis linquis. ω interpretari sermonet Babent speriales quasiam rationes mois mendi a. sitem :-i 8s ponuntur speria ter gratia ratis: data . Ex quo patet, cur communis devotio magis excitetur ergae illos Sanctos,
quibas Deus specialem dat gratia Mobtinendi pro nominibus temporalia bene iata . Sic enim disponuntur lio. iniae , - conceeto asscctu erga illos, . ob huiusmodi beneficia; Miam in irritualibus illos imitari conentur , α speciali cultu eos prosequantur. His ergo positis.
& quidem excelletitissimo modo . , sicut 'in primo, & principali fidei Doctore. Ita S. Tho. 3. p. q. T. M. T. Licet autem Ualentix neget in Christo sutile gratiam Fidei, Toliatus gratiam Prophetia ; comni uuis tamen m& vera sententia docet , omne9 grati H gratis datas in Cl. illo fuisse L. Constat enim ex Paulo , at Colos e. υ. 3. In Christo Sunt omnes Gesu urn sapientia , cla selea ιια absconditi . R. tio etiam S. Thomae id evinc It . Naiah iusmodi gratiae concedunetur hominibus in Ecclesita, ut alios iiiii ruere, & ad Deum perdit cete polsat et iso
ut enim, eum , quι dccci, habere ea.
Iud, Hebr. L. N. 3. Cum initium acce'
piger enarrari per Dominum ab eas , qui audierunt, in nos constanata est, coniellante Deo sigsis ac pol: enli, Sc. ergo in Chriso excellentis me fueriane omnes gratia gratis dat c, sic tit ιn pr ma , cla prine a Ir fidei Do tire. Unde S. Augustinus, Ep. 3 7. iri ad 6 I I. ad Dardanum. cap. 6. Sicut , in alat in capite in lal omnes sen: su s; ita in Christo sueriint Oirme,niati .e.. Sanctua1 do.
Elorem ibi videre praelial. VIII. Observandum tamen est pri-r IIuiu sincidi gratias , ut in. Christo, disset re a se ipsis, ut sunt in x liis hominibus , triplicitet . pii mo et quia in Christo sunt secundum plenitudinem . in aliis vero iecunduaria. meris urant, & donationem ipsius Claristi ... Sccunda . ut aliis non sum Omnes
334쪽
vei, sieg aliquae tanissim ; in Christo
autem Amt oin s. Tertib et quia in Christo sunt ad modum habitus, de traillis pol erat uti , quando volebat: in aliis vero per modum actus , dc ita
non semper, ac volunt rilis uri possunt. Et rationem horum dat S. Thomas, te ad r. N.im istae gratiae dantur lio in inibus per coniunctionem ad De-tim et Christus vero, ut homo, est ii time conjuilinus cum Deo: In Mama m
.n ejus diurnitati unita erat ejus 'nima , plenam easeae tam sabebat ad omner pradicus actus perficiendos . Sed a Iιν Sanct1, qui mo Prntur a Deo , sicut sis a m ntu non uniis , sed separat , Particulariter eoicae iam reciparent ad hos, mel a las actus per ordor. Et ideo in stirs Sanctis hujusmodi grasiae damdα-τur, non autem in Christσ .
IX. observanduin seeundb r qudd, ut β. praecedente tetrgturus , ndes , quae rnter gratias gratis datas recenissetur, non eli fides virilis theologi. vi larim liter, fle subiecti vh; sed vel xantum obiecti vh , nempe, excellentia Cognitionis . certitusto, aut mi et i gemtia rerum fidei , & facilitas quaedam ad proponendas res fidei accomm Od th ad rn est Mentiam , ae capacitalem
etiam lud uin, ut ex D. Thom. t. 2. . 1 t. a. q. quae in Chri to suisse abs dubio est . Fuit enim certaisinus deis rebus , quas nos fide credimuri , Ioarris. v. 3r. Ωui de Calo mora 'per omisner est, qu ae vidit, er audivit, Me tectatur . Facillimus in aptandis veritatibus fide etiam rumoribus per parabola, τ unde , Matth. T. V. 21. Admirabantur turbae , iueis, ruuiores , super doctrana eius . vel fides hic dieit qua adam fiductam operandi opera uis per iratu talia.in alienam militarenti.
Quae eert E sait in Christo , qui firmissim. im hi hebat fiduciam , re posse consequi quidqu3d vellet facere in oridi ne silvon .itura ir; prosectam ex nimvori dis oliti inie , quam in aliis puris viatoribus , nempe , ex vision
sto, nec frutis a. uamvis elii in sorte usus non sit, quoad actus exteria os . quia ut docet S. Tho. hac q. I. a. 7. ad 3. Donum Ires uariam datum es Ap I ιιι , quιa -ittebant υν od docendas
sola Geme Iudaorum Doliau prrsonaliter pνadreare , fecundkm uὸd ipse dicit , Ma tb. is. Non sum missus , nisi ad Oves , quae perierunt domui Israel. E 3 Ap . dicit, κώm. I s. Dico Chri- sum Iesum ministrun, suisse Circumis citionis. Et ideo non eportuit, quod i
Addo: probabile qui biisdam videri, Christum usum suis se omnibus linis guis , dum in hac vita suit . Nam i quens eum Samaritanis , Tyriis, &Sidoniis, creditur usus sarci eorum tingua. . III. It Divitiis de Proobesia is Irra os nam 'ophetiae maius
re est. Qinisi diceruta imodo przphe- itamus, quia soluin ex parte cognosci nus . sed cum venem clara vesio,
335쪽
3is Quaestio IL De Virtutibus Chri
Dei, evaeuabitur prophetia. Secun- db: hine sequitur, quod prophetic
cognitio exigat obscuritatem I undes a. Petri t. v. xy. dieitur et Et habemur gramiorem propheircum fermonem eui benδ facitis attendenιea, quasi imeor is in caliginoso lora , donee dies eis. eestat. Unde terti6, videtur annume. randa prophetia notitiae enigmaticae,
media i inpressione specierum Dcti inpitantasia, seu imagiratione, iuxta illud , Ni mer xx. v. 6. Si quis fuerit,nter nos Propheta Domini, per somniaram, aut in vi ne loquar ad eum.
Recedit: quod Christus lon E excellentior fuit Moyse, & magis plenam , apertamque habuit notitiam et Moyses autem, ut ibidem, v. 8. subinditur: Palam, oe non per enigmata- , ω situras Dominum videt g ergo mulis
id magis Christus . Nihilominus XII. Dico . Gratia Prophetiae verEfuit in Christo. Ita S. Tho. hoc a. 8.& communiter omnes contra Tostatum ; volentem, Christum non fuisse verE Prophetam, sed tantum secun dum vulgi communis aestimationem . Probatur tamen oppositum a S. Thoma. Tum ex illo, Deuteron. I S. v. x s. Probetam sustirabit vobis Deus defra tribus vestris. Quem locum ad litteram intellexit de Christo Stephanus, Act. . N. 37. ad probandum Iudaeis,
Christum fuisse Messiam in line pr'
missum. Et ita intellexerunt , qui,
Lucae I. v. 16. Maguoseabant Deum direntes: Quia Propheta magnus furrexit in nobis , O quia Deus visitavit plabem suam . mi sermo exivit per universam Iudaeam. Et qui, Dan. 6.
v. I 4. dixerunt et me es Οινὸ Propheis , qui venturus est in mundum.
Ratio etiam S. Thomae, hoc art. s. id ostendit. Quia duo sunt de ratione Prophetae. Unum, ut ea, suae praenuntiat, procul sint ab hominum sensibus . Alierum , ut sit in eoden statu viae cum his , quibus prophetat : sed haec duo erant in Christo. Nam ea, quae praedixit, procul erant
ab hominum sensibus, & eognitione;& simul etiam cum hominibus, mi; hus prophetabat, in eodem statu viae. ει vitae morialis degebat i ergo Sc. Quae se possitnt confirmari. Nam es.se Prophetam nihil aliud est, sua supernaturali cognitione ituelliger ea, quae distant ab ordinaria viatorum cognitione . ea' ue hominibus annuta. tiare et at Christus supernaturali cωgnitione multa eiusmodi intellexit . di hominibus annuntiavit , ut sui rum excidium Hierosolymanum . taeterita die resurrecturum, vi aliam ta ; igitur Christus suit MerE Propheta XIII. Advertendum tamen est: quod cum S. Thomas dicit de ratione veri Prophetae esse , ut videat, de praeonuntiet ea, quae procul sunt . Hoc esse ProexI potest contingere t veI quia praenuntiata, sint procul a cognitione prophetica, quia in seipsis non coagnoscuntur, sed in eorum effectis; εα adhuc erunt magis procul, si hoc si at per siguras corporalium rerum is non per intelligibiles effectus e vilquia praenuntiata, procul sint , Pr pheta, quando longe sunt ab illo cliis stantia temporis, aut loci. Res ergo prophetich praenuntiatae debent utro que modo eise procul, nimirum, dea cognitione , & a Propheta . maronee Deus, neque Beatus, ut talis, cum futura annuntiant, possunt veth dici Prophetae: mia neque Deo, neque
beatificae visioni potest aliquid esse procul; quia Deus,& Beati, ut tales. omnia cognoscunt, vel in seipsis, vel in aliquo eminentiori Et insuper Deo, de Beatis Comprehensoribus nihil essprocul, nec secundum locum, nec suiscundum tempus. Hinc insertur, ex utroque principio fuisse in Christo prophetiam: niis
mirum , quia ex parte inseriori Chri stus non erat beatus e & ita secundum hanc partem praenuntiata poterant eta se procul suae cognitioni; cognosteriis
do scilicet ea , non in seipsis, sed in effectis, vel in figuris, in vigilia, si isue in somnio. Et quia etiam . praecisa quacumque cognitione, sinundam cor
336쪽
distabat loco, de te myore ab his, quae Praenuntiab t: ratione huius, &quia visio beatifim erat in viatore, rationem prophetiae habere re erat. ν XIV. Advertendum insuper est ambo dum dieitur, ad veram prophetiam regatri , ut Propheta indinansiit Deo , M tempore ab iis , quibus oebet prophetare , se , ut loco , M
emine cum illis communicet . debet
Diellisi , quando simul esse , de con versari eum his , quibus prophetat, ne flarium est ad hoc, quod praenu stata proe ut sint , vel , cognitioneis Mophetae, veI ab ipso Propheta. Miscus verri si licet Propheta non eo versetur cum his, qaibus prophetat. adhuc tamen res praenuntiatae, sint pr eu, a cognitione Prophetae , de ab ipso Propheta . Unde si quis existens inta Gallia revelaret nobis existentibus ita Italia ea , quae in Syria fiunt, aut Ment et et si revelans non communicet nobis; quia tamen ea, quae revelat, promi tant ab ipso, de eius cognitione, vere esset Propheta. E' conir
autem si existens in Gillia revelaret nobis, quae fiunt an Gallia ἔ quia
non revelaret res, quae sint procul adieius cognitione, & at, ipso, non esset Propheta et aliis omnes , qui novali amicis di ii in t ibus stribunt, e Isent Pr phetae . Qisod autem dixi de loco, dieci etiam de distantia tempor A. Revelatio enim, Isaiae 44. Praenuni laniis Cyrum Regem Persarum reaedificata. Tu mi Templum Det, ruit prophetιcΣ-Te specta poeterorum ; quamvis Italax
non communicaret a tempore cari
illis: qaia res praenuntiatae erant Pro. cus ab illo. Revelati γ autem Esdrae, tuluc temo e Templum reaedificatum est , qti, hoc polieris muni seitaVI p. I in fuit prophetica; qii ix talis reaemiis stio non fuit procul quod tempus se nec ab Esdra , nec ab esu D cogniti ne . contra verδ eum S. vel , vet emon. eius nominae, praedixit Sauli anteditum suum in bello . talis prata
eet Samuel non eonversaretur tunc cum Saule , res tamen pIaenuntiata , protu, erat ab eius cognitione. De quo S. Thoin. 2, 2. u. 174. a. s. a/ 4. ω hae M. I. a. s. ex quo omnia sumta sunt .
. NU. Aa rationes autem in contra. rium respondeo. Ad primam quidem , qu64 Apostolus asseruit in beatitudi. ne prophetiam evacuari; quia illamea cognitio, quae in via fuit prophetica, hi Patria desinit esse prophetica; per e, quod praenuntiata desinunt eue procul , aut , cognitione, aut a cognoscente. Secus ver b in Christo, qui cum esset Comprehensor . sed simul
licitur, nego, de ratione essentiali prophetiae esse obscuritatem ; sed sollim praenuntiationem rerum distantium de ab ipso cognoscente, de ab iis, quibus praenuntiantur. Unde S. Tho. hoc art. 8. ad secundum, ponens dissereni iam inter fidem , εc spem , ac prophei iam , ait α -ἀDeo es eorum,
337쪽
etro suasis II. De Virtutibur, mi Chrsi.
XUII. Ad id autem, quod tertio
loco opponitur , nempe , prophetiameise annia nerandam inter notitias en ig-maticas et Respondeo ex doctrina S. Tn.
L. R. . 184. a. A. duplicem esse prophetiam . Unam . quae fit secundum .,ἰionem im ginariam , quae est magisse equens, dc propria Prophetae; quia
magis operatur modo proprio cognitionis humanae dependentis a sensi. s, de imaginati e . Aliam, quaedse itur prophetia intellectualis: & hae everitatem divinam manifestat per nu- dxm contemplationem ipsius veritatis, absque imaginaria visione, qualis sor-suit prophetia eollata Moysi ; qui
palam , & qu.iii facie ad faciem , &non per semilium , & enigmata, sicut alii Prophetae , Deum vidit. Undeo de eo dieitur, Deuteron. ulli mo v. I . Non furrexit ultra Propheta in IsraeIstrui Myses. Et hae e prophetia altior
est , quam illa , quae fit sub similitudine corporalium' rerum : Magis enim inquit S. Tho. citatus appropin uas ad visionem Patria, seeukdam quam isti
essentia Dei veritas eo preitur . . .. ω ex hoe eιiam ostensitur mens Propheta subIimior seut in doctrina humana auditor ostenditur esse melioris intell8sus, qui veritatem intelligihuem a maiagi Iro nudὸ prol/tam eapere potest; quam 'νID , qui indiget sensibilibus eκemplis ad bor manu .ei. Unde λ eommendationem prophetia, David dieit, L. Reg. 13.
Mihi locutus est fortis Israel . Eι posea Iu iari: Sicut lux Aurorae Oriente Sole mane absque nubibus rutilat . Ita S. Thom. Dici ergo potest, huius neris prophetiam suisse in Christo. . a secundum partem intellectualem divina, quae praenuntiabat, poterat In Propria veritate contemplari r Potes samen diei ait D. Thom. hac qu. 7. a. g. ad I. quas es Coristur habuis
enam , cr apertam notitiam, quantam ad partem inretiealvam ; habuit e men in parte imaginativa quassam fiamilitudines , in quibus erram poterat speeulari divina in uantam mis solam
erat comtrebenser , sed eriεm inoror. Hi ne ad id, quod postreaid addisne . dico cum eodem S. Thoma ibi: quod non instituitur illis verbιs compar tio inter Moysen . & Christum ; Iesinter Moysen , S alios Prophetas, qui
tantum per semnium , de enigmal prophetarunt. Christus enim non Q.
lam poterat divina in seipsis contemplari ; sed ulterius alias, supra omnes.& supra Moysen, excellentias liabuit
An in Christo suerint virtutes Mor RIes per se Acquisibiles,
Resolvitur Prima Pan. I. Ieo primo . In Christo sue-
runt omnes virtutes morales per se acquisibiles. Probo ra tione S. Thomae saepius supra allata. Decuit enim omnem potentiam animae Christi persei, secundum modum sibi connaturalem agendi et sed sicut modus connaturalis potentiae obedienistialis est perfici per virtutes per se infulas ; ita modus connaturalis p tentiae naturalis est agere per virtutes aequisitas; ergo sicut in Christo fuere virtutes per se insuta , ita fuerunt virtutes per se acquisibiles.
bat, in Christo suisse scientiam acquiis sitam . ut eius intellectus perficeretur modo sibi proportionato, & naturali pergo eadem ratione in eo ponendae sunt virtutes morales atquisitae, quibus modo sibi connaturali operari posset i alias humana Christi voluntas non esset simpliciter, & omnibus mois dis persecta. - Addo: quod cum Christus esset Comprehensor , & simul viator, Oportuit, ut eius voluntas perficeretur ad modum Patriae, per virtutes insulas, de ad modum status viae Pervirtutes morales acquisitas.
338쪽
. Christi fuerunt virtutum insulariim;
ergo omnes proeedebant a virtutibus id susis. Ant. prob. omnes actus Chri- sti procedebant eκ intentione snis suis pernaturalis: ergo procedebant 1 viris tutibus insusis, quae per se primo res.
piciunt finem supernaturalem , acquisitat vero solum finem naturalem. III. Respondeo, neg. ant. Christus enim ad opera virtutum aliquando movebatur ex pietate naturali, & regulis humanae prudentiae et quamvis omnia sua in finem caritatis dirigaret. Ad probationem dico, qudd licet Christus aliter non posset operari , quam ex intentione finis supernaturalis; poterat tamen sub hae in tentione uti virtutibus acquisitis: ita ut operatio proximE , & immediate est et elicita ab istis ; mediate vero,& imperati v E esset ordinata ad finem
supernaturalem , ut ad finem extrinis secum , nimirum , operantis nouis operis.1 U. Dices secundd . Virtutes mois rates acquisitae ponuntur ad fraenanis das passiones immoderatas e sed hae
in Christo non suerunt, sicut in illo
non fuit semes, ut diximus; ergo&c. Respondeo , de ratione essentiali viris tutum moralium acquisibilium ess L. quidem, ut sint aptae ad hae nandas ,& compescendas animae passiones , si eas in subiecto immoderatas reperiant; atque adeo hujusmodi virtutes inveniri non posse, nisi in subjecto, quod
suante natura natum est hujusmodi pissioniblis assici: sed non est de earum essentia has passiones actu exorbitantes moderari. Satis enim est , ut dinponant appetitum sensitivum ad proiniste , & delectabiliter in propriis materiis, consentaneh ad rationem,eligendum. Hinc S. Tho. 3. p. T. a. s.
ait: Coneupiscentias autem pravas Chrisus omnino non habuit .... nee propter Boe tamen excluditur , quin habuerit temperantiam , qua tanto perfectior est so homine , quantὸ magis pravis cono
de temperantia dicit, dicatur de aliis
virtutibus moralibus . Unde primis
Parentibus datae suerunt, quamvis in eis pro statu innocentiae passiones omisnes essent compositae. Et in statu futurae resurrectionis erunt in Beatis, et-s in eo statu passiones effraenes non
V. Ico secundδ . Non est improbabile, sed vald E consentaneum , virtutes morales per se aequiis
fibiles, fui me a Christo propriis actibus acquisitas potius, quam illi per
accidens infusas. Eadem ratione suadetur. Decuit enim, ut nedum pOtentia obedientialis animae Christi, sed etiam potentia naturalis, tum inistellectiva, tum appetitiva, secundium modum sibi eonnaturalem perficeretur: sed modus connaturalis potentiae apis petitivae naturalis est, ut propriis actibus virtutes morales acquirat: ilis
Ias enim per infusionem habere , est modus proprius potentiae obedientialis; ergo &e. Eo vel maximhr quia nobilius est habere persectionem omnimodo , quo consequibilis est , quam uno tantummodo et & persectius est habere illam proprio actu sibi compa. raram, quam habere ab alio sibi donatam , ut generaliter docet S. Tho. inis ira q. 29. a. 3. & aliunde nullum sequitur inconveniens, ut apparebit exsolutione objectionum
VI. Ex hoc sequitur, qudd aliqua
temporis successione Christus eas sibi comparaverit. Tum quia: virtutes humanae acquisita regulantur per scientiam ,& prudentiam humanam et scientiam autem , & prudentiam humanam
a primo instanti non habuit, sed proinpriis actibus per experientiam acquiis svit. Tum quia: aliquae virtutes morales acquisitae sunt in appetitu sensitivo,& in corpore, ut sortitudo , & temis perantia; quae proinde sequuntur c
339쪽
a et et Ouistis II. De Virtutibus Anima Christi.
gnitionem sensitivam persectam , &1 unponunt organi Zitione in ad certam
quantitatem perductam , sicut requia ritur ad oersectae virtutis dispositionem et hanc ait em non habuit Christus in instanti suae conceptionis; sit eur tunc nec habuit , sed sequenti tem
pore. exercitium omnium membrorum,
de sensuum. Incredibile enim videtur, quod, secluso omni miraculo, Christus ad hile clausus in utero matris, & adhuc insans , beneficio sensu una acceperit species obiectorum omnium viris
tutum acquis bilium ; & simul actus
maxim E intensos circa illas exercuerit ; & scientiam experimentalem cirisca materias omnium in illo momento aequisierit. VII. Sed obiicies primδ. Persectius est habere virtutes naturales modo su-ernaturali, quam naturali et sed haere per infusionem, est eas habere modo supernaturali ; habere autem per acqui fitionem, est habere eas mOdo naturali; ergo &c. VIII. Respondeo pri md , persectius quidem esse absoluth habere virtutes modo supernaturali; non tamen esse perlaetius relati vh ad subiectum et cui, ex modo sibi connaturali, melius ei thabere perseelionem sibi proprio acta
Secundo respondeo , persectius quidem esse, habere persectionem mmdo supernaturali aniυλ; non autem habere illam modo supernaturali pase Θ: quia in hoc tota nobilitas se tenet ex parte principii agentis, quod est supernaturale, non ex parte subiecti recipientis. Virtutes autem habitae per in usionem, haberentur quidem modo supernaturali , sed merepassive ex parte recipientis et quo pacto etiam ipsa materia prima, omnis expers nobilitatis, potest formas supernaturali modo recipere. IX. Instabis . Si Christus has vir-tctes per infusionem habuisset , eas aliquo modo per seipsum haberet: quia haberet in se principium, unde illas obtineret; gratiam scilicet uai ais iliis exii emem Respondeo , qudd, ut S. Tho. 3. q. I9. a. 3. concludit: sicut gloriam corporis minus perseeth habuisset, si ab alio absque sua eooneratione accepisset ; et si haberet in se principium exigitivum illius, nempe, gra. tiam unionis , εe gloriam animae: ita in praesens exigentia ista, absque coope. ratione, non tollit modum passivum . recipiendi, sicut nec in materia exigentia sormae. X. Obiicies secundδ . Estb persectius sit habere virtutes propriis ambus acquisitas, quando aliquod inconveniens non sequitur; secus tamen si hoc sequatur, ut in casu. Nam cum
in hae sententia illas non acquisierit in instanti suae conceptionis , ali suo tempore illis caruisset : & sie fuisset in illo privatio rectitudinis, Se sanctitatis naturalis. Cum enim virtutes morales rectum , ae bonum faciant habentem ἰ earum carentia arguit, nouesse bonum, ac rectum subiectum eis carens: quod in Christo asserere pro quovis tempore absurdum est. XI. Respondeo, neg. ant. Ut enim docet S. Tho. citata q. rv. a. s. Nobilius habetur id, quod babetur per me ritum , qu2m id, qudis babetur merito , nisi sit rate quid , euius ea rentia magis dignitati Cbrini praejudia
set , quam per meritum acerescat. Ex
quo concludit, quod Chrsus nee graistiam , nec scientiam , nee beatitudinem anima , nec divinitatem meruit ; quiaehm meritum non sit nisi ejus , quos nondum babetur, oporteret, lubi Chri-Dιr aliquando i iis raruiset : quibitrearere magis dimanuit deuitatem Chriam , quam augeat meritum. Ex eo autem , qudd Christus pro aliquo tem p re caruerit virtutibus moralibus acqui sitis, nullum sequitur in conveniens praeponderans acquisitio .ai earum per proprios actus . Non quidem fuisse iaillo privationem rectitudinis . alit sanctitatis etiam naturalis . Tum quia privatio est carentia formae debitae connaturaliter pro tempore, quo deest et hae autem virtutes non debebantur
340쪽
Christo pro primo instanti, cum naturaliter petant successive acquiri . Sicut nec habuit carentiam privativam scientiarum acquisitarum , quas Adversarii latentur successive adeptum fu ise -- Tem quia: hae virtutes non ponuntur in Christo, ut ipsum reddant simpliciter justum , & sanctum ;cum hoc habuerit ex gratia unionis,& habituali , & virtutibus infusis e
sed, ut etiam, praeter haec, connaturali modo rectificetur. Porro cum modus connaturalis harum virtutum exigat, ut rectitudo earum per actus proprios ,& succelsive acquiratur; fit, ut nul-
Iius persectionis privatio fuerit in Christo, ex quo aliquo tempore illis
XII. Obiicies tertio . Si Christus
propriis actibus acquisivisset has virtutes, aliquando elicuisset virtutis actus absque habitu ; & consequenter imperfectos , & eum dissicultate : quod ejus persectioni repugnat. Respondeo, admittendo sequelam . . Non inde tamen sequitur impersectio, etiam physica, in potentiis animae Christi; quae non compensetur per majorem persectionem illas acquirendi per prourios actus . Multo enim maior impersectio esset, perpetuo carere acquisitione virtutum acquisibilium. , quam illis pro brevi tempore carere, ut illas acquirat. Cum verδ dicitur,
quod Christus habuisset dissicultatem
operandi circa illas materias pro illo tempore , quo caruit virtutibus; verum ell, si intelligatur de negativa carentia facilitatis provenientis ab habitu ; quod non est inconveniens, cum admittatur etiam, quoad actus si tentiarum acquisibilium: salsum tamen,
si intelligatur de dissicultate positiva
orta ex inclinatione ad oppositum talium virtutum.
NIII. obiicies demum, esse discrimen inter scientias per se acq iii libiles . & virtutes morales. Primo : quia si Christus illas habuisset per infusio. nem , intelle ius agens per stellio caruisset sua operatione abstrahendi spa-
cies, ut supra probavimus: quod non
sequitur ex infusione virtutum nroialium. - Secundb et quia carentia .
scientiarum non dicit impersectionem moralem , sed mere physicam ; quae non inconvenit Christo , in quo admittimus plures deseQus nostrae naturae physicos : at carentia Uirtutum. moralium dicit imperfectionem mor lem , sicut & ipsae virtutes morales persectiones morales sunt. XIV. Respondeo ad primum . Etiam in anima , & potentiis Christi fuisse vim acquisitivam virtutum: unde haee vis perpetu5 caruisset suo exercitio primario, si Chri 1ius virtutes habui Diat per infusionem. Ad secundum, nego min. Non enim omnis carentia persectionis moralis estim persectio moralis; alioquin cunia Christi operationes, & B. virginis potuerint esse in moralitate specifica intensi vh absolut E intentiores ; esset ponenda aliqua impersectio moralis in B. virgine , & in Christo . Ad imperfectionem ergo moralem , ultra eaωrentiam persectionis, requiritur debitum illam habendi pro statu , & tem pore , quo adest carentia. Dictum est
autem iupra , virtutes morales, acquisibiles non fuisse connaturaliter deis
bitas Christo, pro primo instanti suae
conceptionis: unde illarum carentia
non fuit in Christo impersectio molaialis. Eo vel maximE: quia DcEt Christus non effet tunc per secius moraliis ter per virtutes acquisibiles; erat ta-rinen sumnae rectificatus, & moraliter perfectus, etiam in ordine naturali, per gratiam unionis. & habitualem , aevirtutes insulas. Unde non sequitur, Christum non sui me moraliter per se. ctum, etiam in naturalibus: sed non habui me in primo instanti omnem modum . quo moraliter perseet: bilis erat p& hoc , quia talis modus petebat, non stati in , sed si iccessive comparari. Si iacui a principio non habuit totam quantitatem corporalem , quia ha epetit Riccessiv) acquiri. Ei hinc puto dedecuisse, Adamum , utpote cream S s tui R