장음표시 사용
351쪽
gratiae un Ionis, sed gratia unionis est
donum infinitum ; ergo &c. Respondeo, gratiam habitualem datam silige Christo ad mensuram proportionalem , & geometri eam gratiae unionis ; non autem ad mensuram arithmeticam , ut tanta sit gratia ha-hitualis , quanta est gratia unionis: sed ut sicut gratia unionis est omnium maxima: lta gratia habitualis in suo
Christi in esse gratiae esset finit , posset alterius hominis gratia erescere ad aequalitatem eum gratia Christi; quia omne finitum, per additionem finiti , pervenire potest ad quantitatem
cujuscumque finiti: sed hoc est falsum aergo &c. Respondeo cum D. Τhom. mox citato, ad 3. Qu)d minus per augmentum potest pervenire quantitatem maloiaris , in bis , qua habent quantitatem
nutat rationis. Sed gratia alteritis εο . ni sis compara tur ad gratiam Christi, sicut quadam virtve parti Iaris ad nniversalem . inde sevi virtur ignis euant iamcumque erescat, non potest adaeuare virtuteis solis: ita gratia alteis rivi hominis quantumcumque crescar ,
non potest a quarὸ gratiam Christi.
producere infinitos effectus sinE termino , debet esse infinita simpliei terrhae 'nim ratione fatemur esse infinitam potentiam Dei: sed gratia habitualis Christi potens est lanctificare infinitos homines sinE termino, si da- Tentne , nedum moraliter, sed etiam pha sed; ergo &e. Si respondeas, dist. mai. Virtus p
tens principaliter , con. mai. Potens instrumentaliter , nego mai. Haec eis
nim arguit infinitatem non in ipso instrumento, sed in causa principali. Cein ergo virtus gratiae in Christo potens iustificare infinitos homines, sit solum iastrumentalis , non arguit, virtutem gratiae ege infinitam ; sed e insinitam virtutem Dei . cujus eratia est instra mentum.
XVI. Contra inflatur. Si ignIs enset infinitae activitatis, calor eius deis beret esse infinitus ; quia ealor liche fit instrumentum ignis , est tamen in fir umentum coniunctum et sed gratia Christi est quidem instrumentum divivini Uerbi, potentis infinitos homines iusti fieare, sed est instrumentum ei niunctum ἔ ergo debet ese virtutis infinitae, sicut verbum.
XUII. Respondeo, aliter eoniungi ea lorem cum igne , aliter gratia . habitualem cum Verbo. Nam coniuris
ctio ea loris eum isne est coniuncti a virtutis accidentariae eum sua sorma substantiali , cui intrinsech subordina. tur, de cuius est intransiti vh virturi& proprietas; unde non mirum , in ' ab ea totam virtutem recipiat, & si innis eret infinitus, calor quoque iu- nitus effet: quia posita essentia inε-nita, virtutes ab ea manantes, eique anservientes debent en infinitae . Aeconiunctio gratiae eum Uerbo non est
coniunctio virtutis , seu proprietatis cum sua forma, seu essentia. sed esteoniunctio suppositatis, seu ratione o suppositi ; quia nimirum gratia ponitur in anima, quae suppoli taliter ea unita Verbo. Clim autem suppositum
per se non det, nec augeat virtutein eausativam , sed tantum compleat nais
turam in esse substantiali4non sequiis tur ex coniunctione ad Uerbum iii sinitum , gratiam fieri virtutis actu in
finitae .XvIII. Obiietes quin id. S. Thomas
in s. dist. 13. q. I. a. L. qu. R. ad L.
expressh dicit , qudd gratia Christi
nulla major esse possit, euius capaciistas creata sit capax t & quod licet Deus posset multa alia facere , haec
non pertinerent ad rationem graistiae: sicut homini multas alias peris sectiones naturales, & essentiales ; sed haec non essent de ratione hominis , de effet alia species, non homo. XIX. Sed respondeo S. Thomam
352쪽
MIni gratia Ia Christo omnes perseis
4tiones habeat in speeie gratiae crea- eaer tum ex parte finis, quia conjui via est Deo in esse personali et tum ex parte virtutis, quia ad omnes eia sectus gratiae potest se extendere r si Deus gratiam cum maiori persectio. Re erearet, idest, per ordinem ad altiorem finem, vel altiori virtutes δis ius non esset capax creatura , auia non esset gratia creata, nee ejusdem
speeiei eum gratia praeianti. Sie ut si homini addere iur alia persectio essimorialis, puta, ad alias ulteriores specie operationes , non esset eadem , sed alia speetes hominis . Uult erso S. Th. gratiae Christi nil posse addi elevans iam ad altiorem flatum, ve, ipsam
ardinans ad altiorem sinem e qui se ut non potest eta gratia maior gratia eomprehen laris et ita nec gratia maior quoad elevationem,& conditionem status quam creaturae unutae Deo in persona. XX. Sed dices prim5 . Gratia Christi, secunditin S. Tho. fuit in eris mino ; ergo non erat amplius augmentabilis. Secundo . Persectio non excedit e Meitatem persectibilis r sed capacitas animae finita est ; ergo ncm potest recipere gratiam, nisi ad persectionem finitam, Ae nisi uique ad persectio. Rem finitam; ergo non est in infinitum augmentabilis. XX t. Haec obiectio pugna i contrata. Nam si gratia Christi est in termino; si capacitas antinae, quia finita, non potest recipere gratiam , ni si ad
certum terminum ἱ ergo gratia animae Christ, non est actu is ita. A
Respondeo as primum , gratiam Christi esse in termino, atterata con- naturali dispositione subiecti, seu delage ordinari 1, non de abcbitata potentia Dei. Vel dieatur, esse in termino, quan tum at extensionem , ω compacate
ad finem: non tamen esse ita remura
Xxi 1. Ad secundum respondeueκ S. Th. in I. diit. 17. q. a. a. Mad i. ΩΨ I quam zias castaeitas aulina fit finitia νn actu et tamen μιor plus, Θμυι iis infinitum elomari , secundia,nis uod plui, ω pius ναipit. Nunquam tamen eris infinita , nec recipiet peUemonem infinitam . Sicut etiam patet in additione numeri, qui in is itum ea positis , numquam ramen es aliquis num in infinitiss in actu ; quia pote
aia additionis numerorum . . . . non s
Ubi adverto , quia in anima respectu gratiae duplex est capacitas. Una est remota, & radicalis et & hae est potentia obedien: talis , qtiae nunquam augetur et est enim i a entitas anime
inirinsech, & positi vh finita; infinita
autem negativE , & terminative , idest, non ad tantum, quin ad majus. Atatera est capacitas proxima r Se lux caugetur per susceptionem novi gradus gratiae; quatenus per illum quodammodo disporutur, de fit magis idonea ad ulteriorem gradum - In Christa tamen de iacto haec proxima e pactatas noti erevit; qtata ab icitio sit Iiure connaturali latis , ex anione ad Uerbum, habuit omarem gratiae persectionem sibi e petentem is uilla, ut
stere potuisset is Pro quo, advertex : quda em necide pineiatia Dei absolvia potat Mea
353쪽
336 Quaenis III. De Gratia Chrim ut Capitis r
Deo per cognitionem, & amorem , quam fuerit cognitio, & amor Christi : ideoque etiam gratia habitualis maior, cum ex die is cognitio , & amor Dei in Christo non adequent, nec eomprehendant Deum. Neque gratia habitualis tonnaturaliter sequitur gratiam unionis, sequela physica, per m dum proprietatis , sed sola sequela
decentiae, & morali. Nam gratia unionis potuisset de potentia absoluta esse absque gratiam habituali ; quae
proinde non producitur e 1dem actio.
re , qua gratia unionis, sed diversar& ideo non sequitur naturam gratiae unionis. Alioquin deberet esse simpliciter, & in genere entis infinita; sicut eis ipsa persona Verbi, quae sor- maliter ei gratia unionis. . I U. Postινiον ResIulia .
XXIII. T Ico seciundd. Gratia ha-L bitualis Christi dici potuit infinita simpliciter in esse gratiae,
infinitate morali, & moralis dignitatis . Hoc puto voluisse S. Tho. dum
ait, gratiam Christi dici posse infinitam. Non enim majoris a ignitatis, &aestimabilitatis dari, aut concipi potest gratia habitualis creata , quam gratia conjuncta in persona eum Deo, seu gratia Dei hominis. Et prob. Si enim opera meritoria , & satis iactio. nes Christi erant infiniti valoris, &dignitatis ; quia in illis merebatur , & satisfaciebat persona Verbi, unde erant operationes Dei r erso similiter gratia habitualis Christi, qui utebatur Verbum ad eliciendas tales actiones infinitae dignitatis, tanquam principio Quo , debuit infinitam dignitatem accipere 1 Verbo in esse gratiae, & ratione principii merendi,& gratificandi , quod est proprium
Christi, ex vi unionis ad Uerbum, participat infinitam dignitatem ἰ unde,
ut docet S. Th. 3. p. s. 2 s. a. I. In
manitatis Christi, & divini suppositi una , ac eadem est adoratio ; ergo hsortiori una, & eadem est dignitas Verbi, Ec gratiae Christi; & ipsa ex unione hypostatica participabit ea nisdem dignitatem Verbi, eritque in tali genere infinita. XXV. Sed argues primδ . Gratia Chri lii acceptatur ad finitam 3Ioriami sed si esset dignitatis simpliciter infinitae, deberet acceptari ad praemium infinitum ; ergo&c. Respondeo, dist. min. Si floria, aut
praemium corresponderet ei titulo meis riti , transeat min. Si ei corresponis deat solum titulo con naturalitatis . nego min. Duplicι ter potest quis aeceptari ad gloriam , nempe, titulo me riti , & iuxta meritorum proporti nem; quae . acceptatio est moralis, α secundum valorem meritorum . Sed hoc modo non suit Christus acceptatus ad gloriam : quia illam non habuit ex meritis, sed vi unionis hyp staticae. Alio ergo modo potest quis acceptari ad gloriam, titulo connatu ralitatis , & proportionis, quam habet gratia ad ipsam gloriam . asia sicut
terra per gravitatem proportionatur centro,coaptatione quidam naturali ita Iuitus per gratiam connaturaliter eoaptatur gloriae , & jure connatuis ralitatis illi debetur et huiusmodi autem passiva acceptatio ad gloriam peristinet ad ordinem physicum ., non m ratem ; seut eoaptatio terrae per gra. vitatem ad centrum est physica. Cum ergo hoc modo fuerit acceptata gratia Christi ad gloriam; & anima Christi suerit gloris cata non ex aliquo meo rito , sed ex physica exigentia gratiae , & proportionabiliter ad dispositionem , qua anima Christi erat diis sposita per gratiam habitualem ; destralia habitualis in Christo fuerit phν- see finita, ut vidimus et non mirus . si ei gloria finita data fuit. XXVI. Sed replicabis. Esto gratia Christi non fuerit acceptata ad gloriam auimae titulo meriti; fuit tam ea
354쪽
acceptata tItulo meriti ad gloriam eorporis e sed gloria corporis Citristi
est simpliciter sinita ; ergo dignitas
gratiae erat finita . Urgetur instantia. Nam de potentia absoluta Dei fieri potuit, ut animae Christi daretur gloria ex meritis
in ipsa praecedentibus et sed adhue illi daretur gloria non infinita , sed
finita ; ergo gratia, neque in esse moralis meriti, erat in Christo moralitatis infinitae.
XXVII. Respondeo, dist. min. Est simpliciter finita , quia in principio
merendi non sit valor infinitus , nego min. Quia in praemio non elica paeitas, ut sit infinitum, co. min. Midd ergo gratia Christi non meruerit gloriam corporis infinitam , nonis suit. quia in gratia , quae est principium merendi, non suerit valor , &dignita moralis infinita; eum de sa. oo merita Christi , quibus illam moruit, suerint valoris simpliciter infiniti : sed fuit ex repugnantia ex parte iacti, quia, nempe, repugnat glori corporis infinita . Caeterum si posset dari gloria corporis infinita, ad hanc promerendam, valorem , & dignitatem gratia Christi habuisset. Sicut Dei omnipotentia quamvis, ob repugnantiam ex parie facti, nequeat effectum actu infinitum producere, est tamen de se
infinita simpliciter ; quia hoc non est ex desectu virtutis in ipsa, sed ex desectu saeli, quia non potest fieri e alias si esset infinitum, esset sae unia ,& non esset factum .
Ad id, quod urgetur, dico, qu bd
gloria animae correspondens meritis gratiae Christi. si corresponderet meritis praecedentibus unionem cum Verisbo , esset a gratia, ut finita, tam in genere pii ysico , quam morali ; sciit& finita essent illa merita praecedentia unionem , a qua sola hauriunt valorem infinitum. Si vero supponatur , quod Christus potuerit mereri gloriam animae, per metata subsequentia unionem; dico , quod in illo casu mereretur gloriam finitam , non
ex desectu valoris in gratῖa , de in merito , sed ex repugnantia saeti: quia
nimirum, re pus nai visio Dei, quae cre
ta sit, de sit infinita. XXVIII. Argues secundis . Non suffieit conjunctio gratiae Christi cum persona divina , ut dicatur infinita
moraliter in esse gratiae ; ergo Alc. Ant. prob. Nam etiam albedo in Christo erat conjuncta cum persona Ueris hir de tamen dignitatem infinitam inere albedinis noli habebat. XXIX. Respond. neg. ant. Ad prob. dico . omnia quidem verbo conjuncta ex hoe induisse quodammodo dignitatem moraliter infinitam et non tamen
infinitatem in propria linea sortiebanis
Iur, nisi ea, quae ex vi suae lineae eis rant capacia dignitalis intrinseeae . Haec autem suere omnia spectantia ad naturam intellectualem , cuius est prois prium habere dignitatem. Quare ratio personae, quae solius naturae i
tellectualis est propria , addit supra rationem communem suppositi aliquid spectans ad dignitatem, ut docet S. Th.
in Cov. Quia nimirum , est propria naturae intellectualis capacis dignitatis. Cum ergo fratia sit propria naturae intellectualis, de asserat, ex vi suae lineae, dignitatem intrinsecam; si conis jungatur cum persona infinith digna,
evadit in esse gratiae infinith digna .
Secus de albedine, quae cum ex sua linea non dicat dignitatem , eκ conis iunctione cum Veibo non accipit inis finitatem, nisi extrinsecam , seu reis spectivam ad personam z en modo, quo
vestes, Se alia, quae in Christo erant, diei poterant infinith digna.
XXX. Argues tertio . Gratia Christi est finita in esse physico quia reincipitur in anima Cliristi , quae est c paci latis finitae r sed etiam in esse omorali recipitur in anima Christi; erisgo dcc. Rursus: haec moralis infinitas est quidam modus realis in ipsa gramapio duetus a verbo: rei actione nova, vel ex ipsa conjunctione natu tab ter
355쪽
338 cursio IIL De Gratia Chrisi ut Capitis.
resultans ; ergo eadem dissicultas est de hoc modo infinitatis moralis, quoad infinitatem ac de modo infinitatis physica . XXXI. Respondeo, neg. min. Di sinitas enim moralis non est in antisma Christi ad modum formae receptae in ipsa; sed est in il Ia per coniunctionem moralem eius , de gratiae fundatam in conjunctione physica cum infinita dignitate verbi: ratione cujus eadem dignitas, & aestimabilitas Uer-hi , fitae Istimabilitas animae, &gratiae Christi: eo modo, quo eiusdem aesti mabilitatis erant opera Christi , ac ipsa persona Uerbi, cuius erant; cum actiones sint suppositi, vel personae . Ad id , quod adlitur, dico, diverinsam esse rationem de modo physico, ac modo morali,& de infinitate modi physet, ac modi moralis, seu dignitatis . Nam modus physicus esset emitas phys ea absoluta, non consequens neces xio unionem hypostaticam ad modum M lationis; sed egeret aliqua actione, qua Verbum , ut est humanum sue. positum, illum necessariis in hii manitate produceret. Cumque suppositum, in ratione suppositi, ex saepe dictis, non fit, principium activum , sed purh eompletivum naturae ; non posset illum roducere, & maximh actione non li-era, sed necessaria et quia modus i ledeberet necessario in humanitate produci. Hi ne fit, quod modus ille phν- sch infinitus repugnat . At moralis infinitas cum, per modum relationis, sincessario sequatur ad actionem uni. tivam humanitatis eum persona divi. Na; ex eo enim, quod existit in dignio-lle se, evadit dignior ; non requirit novam actionem, sed posita unione, ut fundamento, se ipsa consequitur:& statim ipsa dignitas infinita verbi, sequela necessaria, & in impedibili, fit dignitas etiam humanitatis ipsi luperstra cono unctae. DUBIUM I I T. An christus si Caput omnium
nem Capitis convenire Christo, ut homini; primario quidem ratione animae , secundarid vero etiam per corpus, ratione animae : hoc enim docet S. Τ . 3. p. qu. g. a. 1
Nam primario quidem pro homine posuit, animam suam , & secundario tradidit corpus sutim; dum corpora irpassione lavit hominem , de redemitin sanguine suo. II. Certum quoque habeo, ex S. Th. ibi, Christum hominem esse, Caput caeterorum hominum, sum toruin nedum.
quoad animam , sed etiam quoad cor pus, lichi principalista quoad animamia Nam ire hae vita influit virtutem, o vires etiam in corpora ; ut serviant animae ad salutem, ut eis crantur oringana justitiae, & ut cor , & cato ita ipsum exultant ; ut facilius oper intur virtutes, de tolerent passiones: de tandem omnia bosa corporis , quM sunt media uti ia ad salutem aerernam, . dantur per Chrictum , & per ejus in-st uxum . Item in sutura inta influet Christus corporum resurrectionem , vi tam immortalem , & omne 1 dotes coris poris glorios . Haec omnia S. Thomas et audit his urbi vi Tota Cενυυ maiamtar, ferundkm felliere animam , Oeorpus, insuit in homines , or qua misisad animam , ε qisamam ad corpus ssed principaliter quantωm ad amma , feeundaria quantam ad eorρον . Unem modo, inquantam membra eorporis emAibentur arma Iustitia rn anima exiis
B.nti per Christum , ut Apost. dicit, Roma
G. Alio moco. inquautam vita gloria ab anima derivatur ad sorpus , feeun
356쪽
sum Iesiim mortuis, vivificabit de
mortalia corpora vestra, propter inhabitantem spiritum ejus in vobis . III. Certum etiam est , Christum non esse Caput omnium creaturarum, si hae praecise considerentur in ordine naturali, sind subordinatione ad Ei em pernaturalem . Nam creaturae ilia esse naturali non sunt sactae propter Christum, neque ex meritis Christi . Quia Christus non fuit volitus, ut Coninditor creaturarum, sed ut creaturae iam c dirae Redemtor , ac Reparator. Inde Gratia Christi, quam commendat Paulus , Rom. 8. ait S. Aug. D. x s. modo ip4. 3. non suit gratia , qua Creati fumus, ut homines essemur ; sed justimatifumus, eam maIi homines essemur.
tinus , lib. I. de Arebanis Cathiatea veis it atrν, e. a. ex quorumdam Rabbino.
Tum opinione dixit et qubdeum Deus praevideret peccatum Adae , & aliorum hominum , nolebat condere mundi: m. Postea videns eximiam Christi , Se B. Virginis sanctitatem , decrevit creare mundum . Neque illi favent Apostoli verba, ad Coloss. r. v. II. ubi Christus appellatur Primogenitur omnir
creaturae, quemam in ipso oondita funima iversa in caelix, in terra cre.
Non inquam . Nam eum in Christo stduplex natura, divina , & humana ;quaedam ex illis, quae ibidem asserit Apostolus , converiunt Christo secuniadum naturam divinam et & ratione,
hujus dicitur Primogenitus omnis crea tura, quia est ante omnem creaturam
ab aeterno genitus , & in ipso condita sunt universa in tempore r quia I principis, id est, in Uerbo creavit Deus in tempore Coelum, & terram, O omnia per ipsum facta sunt, ut ait Ioan.
Si tamen dieatur, creaturam Om nem , iam conditam , subiectam fuisse, de traditam Christo, ut ea uteretur, eamque ordinaret ad finem gratiae, Segloriae; in quo sensu dicebat ipse, Luissae IO. V. 11. Omnia mi ι ιυdιta μηνὰ Patre meo, & ad quem finem omnia reeipiunt influxum ab ipso et si e coniseedimus Christo rationem Capitis rospectu omnium. o. I I. Morum Hominum CFri is sie
ad Ecclesiam i quae est corpus Christi mysticum tanquam membra , ac de iis,qui pertinent ad christum, tanquam Caput: Christus enim est Caput dumta xat corporis , quod est Ecclesia , iuxta illud, ad Coloss. x v. et 8. Et ipse ea Capue emoris Ereti . Non tamen hae sumi. mus Ecclesiam in stricta tantum accepistione , ut pertinet ad statum legis Moia vae; quae definitur a CathoIicis . contra Lui heranos, quod sit: Couectio FideIium baptizatorum sub ωno Capite Corino iis Coelis, Θ esus Vicario in terrire quae definitio χlum convenit Ecclesiae se eundum pecculiarem Iegis Evangeliis eae statum: quia in lege naturae, aut seripta nec erant Fideles baptietati, nec unus Uicarius in terris. Sermo igitur est de Ecelesia, prout definitur , qudasium Colleato omnium Fedelium , tii bais buerunt , vel labiiviri sum fidem rata
Deum , or in virorum . ma ratione dicitur esse una Ecclesia, quae fuit ab initio mundi, & durabit usque in ε- in. Imb Eceles a Trrumphans est eistiam eadem eum Militante , estis haabens diversum starum s quia omnes Beati fuerunt hie iustificati eκ fido,& meritis Christi. Quare S. Thomas 3. p. q. 8. a. s. dicit, quhd Hae os d ri
cis earnis Ecclesiam stirum et quod memabra corporis narώνaIis fiant omnia uumembra autem creporis ossi ei non fune omnia simuI . Neque quanthm ad esse natura et quia corpus Eeelesia constitutis
in ex hominibus , qui fuerunt a prinoeipis mundi QMιe in finem 3psius. VI. Noto secundo, ex eodem S. Do.
357쪽
in gradum vitae proprium illius
corporis e sed inter gradus vitae huius corporis mystici , cuius Christus est Caput, ut praecipui recensentur fides, & caritas; ergo &c. Hoc explicat S. Th. in 3. di'. et 3.
. 2. a. 1. q. a. ad r. sic: Sieut i corpore naturali vires di se per omnia membra differunt numero, fecundam essentiam , sed eon Uentaent in radice una, ferundam numerum s , prater hoe , habent formam unam ultimam numero rita etiam omnia membra eo oris Ῥ-stiet .abent pro ultimo compIemento Spiis ritum Sanctum , qui est unus numero in omnibus: se ipsa earitas diffusa in eis per Spiritum Sanctum , quamvis di ferat in diversis , feeundiam essentiam . ,
eonvenit tamen in una radice, ferundymnumerum. Radix autem operationis propriὶ est ipsum obsectum , ex quo speciem
trabit. Et adeo inquanthm est idem numero amatum , ω ereditum ab omniis bus ; feeundam hoc unitur omnium miles, ea riιas in una radiee, feeundkm
numerum , non solum prima , qua est Spiritus Sanctur ; sed etiam proxima , qua est proprium objectum. Ita S. Tho
X. Ex prae satis duabus Assertionibus colligitur primo : Christum, etiam antequam fieret homo, fuisse actu , &verE Caput Iustorum antiquae Legis. omnes enim acceperunt a Christo in genere causae finalis , Se ex meritis ejus praevisis, fidem , de alia supernaturalia dona. Et si e quamvis non esset Caput illorum, secundum omnem rationem , secundum quam est Caput nostrum ; quia in illos effecti vh non influebat, sicut mod6 in nos influit: ille tamen influxus in genere causae finalis, de meritoriae , quo gratia conferebatur, At fides ex Christo, ut fine . & meritis eius 1 Deo praevisis , 'sufficiens erat ad rationem Capitis . XI. Nec valet et veteres Patres adhaesita Sacramentis , Sc Ecclesiae veteri, non tanquam rebus, sed sicut imaginibus. ει umbris Ecclesiae praesentis: sicut autem umbra non esteorpus, nisi aequivoch; ita nee veteres Patres potuerunt pertinere ad Eeelesiam , de Christum , Se ejus membra esse, nisi aequivoce. XII. Nam respondetur eum Sancto Τhoma, citata qu. 8. a. 3. ad 3.
Sancti Patres non infitiebant Sacra. mentis legalibus, tanquam qiιibusdam rebus, sed seut imaginibus, eis umbris futurorum . Idem autem est motur imis imaginem , inquanthm est imago , c in rem I ut patet per Philosophum in lib. de Memoria , Remini P. eap. 1. Ee ideo antiqui Patres , servando legalia Saeramenta , ferebantur in Chroyυ-- per fidem , cir dilectionem eandem , quἄω nos in ipsum ferimur : ω ita Patres antiqui pertinebant ad idem eorpus Ecclesia , ad quod nor pertinemus .
XIII. Colligitur secundo, ut dixi.
mus, Tom. r. de Loe. Theol. Qu. 3. Dub. q. s. 3. num. 24. quemcumque
Fidelem, etsi in peceato mortali ex iis stat, esse actu membrum Christi, sed imperfectum s quia imperseete solui participat gradum vitae spiritualis , nempe , Per fidem informem , ut docet
S. Thom. a. 8. citato ad 2. qua uult
Christo, fecundi m quid , cse non simpliaciter ; uι scilicet, per Christum homo
consequatur visam aternam . Fides enim
sinὲ operibus mortua est, ut dieitur,
Iacobi x. Percipiunt tamen tales a Cbriano quemdam actum vita , qui es er dere et Aut si membrum morti ea tum moveatur aliqualiter ab homine . Dicitamen etiam possunt membra in potentia, comparath ad persectiorem viis tam caritatis, quam non habent , sed habere possunt: sicut sanguis in animali esto actu si pars eius; quia tamen est in potentia , ut fiat caro. di incitur esse in potentia Pars. Recola natur ovae diximus , Ioco su ara citato, ex D. Tho. n 3. dis. I 3. qu. x. arr. 2. quasi iune. 2.XIU. Contrarium senserunt quart. . seculo Donatistae , Se Rogat istae volentes , Christum , de Ecclesiam solos Iustos, ac Praedestinatos eomplecti; cae. teros velut AEthnicos , de Publicanos habe
358쪽
4ox suasio III. De Gratia Cisini ut capitis.
liabendos esse. Hunc errorem a Patri. hiis illius seculi, praesertim S. Augustino, ex linctuna, excitavit sectilo de icimoqui luio Ioannes IIus ; quem secuti fuerunt Io. iclessus, Lutherus,M Calvinus , hoc salso principio mo-ii , quid quolibet mortali peccato amittatur sides. Quod reiicimus, Tom.
I. in a. a. Traia. de Fide. q. Diab.
4. Ecclesiam veto continere etiam peccatores fideles demonstrat primo rcti risius, Mati. 13. v. 47. Ecclesiam camparans Sagenae mi in mari conis
concludenti pitaces bonos, & malos, sit sim in fine seculi separandos . S
cundo: Paulus, x. ad Timotb. R. mao. dicens: In magna autem domo non solum sunt vasa aurea , argentea ,
sia comparatur agro, in quo sinitur crescere zizaniam cum tritico usque ad merem, id est , consummationem seculi . Unde Chryisostomus, Hon it.11. in Matili. Eeelesia linquit media es
ter CHum, quod es Iocus tant Am bonorum , cis Infernum , qui est Deus tantum maIorum I tua verὸ Eeele a meis dia est, qua indifferenter bonos , σπσaIos colluit a quod figuratum est in area Noe , ubi animalia mitia simia erant eum animalibus immitibus. XU. Si auteni dicas prim b. Apostolus, ad Ephes. I. v. a 7. vocat Ecelesam Non habentem maeulam , aux gam , aut ait quid huiusmodi s ergo peccatores maculati peccatis non pertinent aelu ad ipsam. Secundo. Peccatores sunt actu meminhra Diaboli; ergo non sunt actu meminhra Cluisti. XVI. Respondeo ad primum , ex
stolum loqui non de Ecclesia , quae ila militat in terris ; sed de ea, quae triumphavit in Patria , & in Coelis. Unde Paulus dieit: in exhiberet sibi
auri am Melesiam. non babentem maia Iam, aut rugam ἔ esse enim gloriosam,
εα sne macula est ultimus finis , aduem perducetur per passionem olimi. Unde S. Augustinus adversus Domnatistas, qui ii Olebant malos ad Ecelesiam pertinere, & praelatum Pauli testimonium opponebant , ait a Non
se aeeipiendum est , quasi iam sit, ρε
qua praeparatur , ut sit, quando apparebit etiam gloriose . Nune enim , propter quasdam ignorantias , in miatates membrorum suorum , babet undo
uotidie toιa dicaι a Dimitte nobis deis bii a nostra Ad secundum dico, peccatores fideles esse membra Diaboli, ratione seceati ; sed non desinere esse meminra Christi , in potentia tamen , veIetiam imperfecta, quousque retinent coniunctionem cum corpore , & cum Capite per fidem a Neque repugnat quod idem simul sit membrum unius . nempe , Diaboli, ratione unius ; de adhue non desinat esse membrum .impersectum tamen , Christi, ratione alterius. Pro quo videndus est S. Tho.
in s. dis. 13. q. a. a. R. qu. R. ubi
docet. quod sicut in corpore naturaisti membra quadrupliciter uniuntur . Primo, secundum conformitatem naturae. Secundo, per collisatione I a. ad invicem per nervos ae iuncturas . Tertio, secundum quod vitalis spiritus , & vires animae diffunduntur per totum corpus. Quarto , secundum quod omnia membra perficiunis tur per animam, quae una est in omnibus membris. Ita hae quatuor unio nes inveniuntur in corpore mystico. Prima , secundum qu dd omnia meminhra eius sunt unius naturae. Securi da , inquantum colligata sunt inviiscem per fidem , quia sic continuanis tur in uno credito. Tertia, secundum
quod vivificantur per gratiam, & ea oritatem, in arta, secundum quod in eis est Spiritus Sanetus , qtii est ultima corporis mystici persectio, & se ut anima in corpore naturali. Memis bra ergo, quae tertio, & quarto mo do uniuntur, sunt membra Christi in
actu perfecto ; quia a Capite vitae spiritualis vires percipiunt, di in eis
359쪽
est Spirlius sanctiis, quasi anima uiis
vi fleans: & tales sunt omnes Iusti. Qitae ver b solum primo modo uniun. tur, non uniuntur si inpliciter; quia illud , in quo uniuntur, non est unum numero simpliciter et & tales sunt omnes homines etiam Infideles . Qui vero uniuntur sttunt secundo modo, nempe, per continuationem, & eoutigationem in uno credito, qualescunt Fideles peccatores ; pertinent quidem ad corpus Ecclesiae, inquantum eontinuantur per fidem , quae iacit unionem materialem et sed quia non continuant ut per caritalem, quae in hoc corpore e re quasi forma, non possunt dici membra propriE, nisi sicut . membrum aridum , & in potentia,
XUII. Ex his colligitur etiam conistra Cal vinum non esse dii insuendam duplieem EccIesiam et unam visibilem ,
in qua sint mali mixti eum bonis; aliam invisibilem , in qua sint soli E-
Iecti . Hoc enim reiecimus, Tom. I. de Vera Eeelam , cap. Io. F. 2. praeci inpuE ex doctrina S. Augustini . Ibi dictis addo ea, quae, Traa. sti in Danm. Observat in Iuda, de quo ait Christusr
quod protestatus es Dominus . oe dixit :Unus ex vobis: Si verum ea, quod ait kdem ipso in Episου sua , euius es Me Evangelium: Ex nobis exierunt , sed
non erant ex nobis I. Ioann. 1. U. zς. in Cui respondet et inrumque verum in , Θ eκ nobis , non en nobis ἔfeeundam aliud ex nobis, fecundam sisliud non nob is r feeundam commuis nionem saeramentoris , ex nobis ἡ Ρ--ndym fue m proprietatem criminum ,
XVIII. Colligitur tandem e Catheo me nos , etiam priusquam Baptismum. suscipiant, si habeant fidem, & caritatem , esse actu membra Christi ; quia actu receperunt ab ipsis fidem, & alia dona. Licet enim ad Ecclesiam non pertineant, seeundum gubernationem
sibilem, . assi quam necessarib requi-
ritur actualis susceptio Baptismi; spe
ctant tamen ad Ecclesiam, secunulum ..interiorem sanctitatem, & virilitem qua conjunguntur Christib. XIX. Dico terti 5. Omnium viato
rum , qui non habent fidem, Christus non est actu Caput, sed solum in potentia. ta S. Thom. σπ 3. dis. T3. q. a. s. 1. quast. a. his verbis et Hominerigitur InfideIes non pertinent ad tinio
nem corporis Ecelasia , feeuniam qαλῶ es tinum 5mplieiter : ideo respectu horum Christus Caput non es, nisi i potentia , fecunae m scilicet, quod funt
unibiles eorpori. Probatur. Nam, e.
dictis cum Sancto Thonia, non est actu membrum , quod non coniungitur a. ctu ; neque cum aliis illius corporis membris continuatur aliquo ex dictis modis , nec a capite influxum vita. lem recipit: at Infideles non conjunguntur cum aliis membrix, neque ire uno obiectis amato neque in uno3 credito et neque a capite Christo in. fluxum alisuem vitae corporis ejus r .cipiunt, nisi remoth I ergo non lanu
Dixi ni remotδ. Quia lichi Tnfide. I es ex meritis Christi reeipiant quasdam inspirationes, & motus superna turales, quibus interius, vel exterius; vocantur ad fidem, & legem Evange
Iitam, ut ostendimus, Tom 3. immis. p. Tract. de Volunt. Dei au. M. Dubι.
3. s. s. quia tamen hae inspiratione x: sunt eκ eorum duritie PMdE. remotae ad finem supernat iratis vitα , Ποα . iaciunt membrum i tractu . ΑΗ miria.. modum , quo mi am in naturalibum alimentum dirin calefit 1 stomacho , ,& digeritur; licet parricipet aliquami
virtutem ci calore vitali, non tamen a
adhue dicitur ullo modo membrum, , aut pars corporis viventis et sed soluma est in via, es dispositione', ut incar nem convertatur , & fiat 'actu i pars D
XX Cam autem dixi, Infideles, est b, non sint membra Christi in actu , es se tamen in potentia; rronisum loc=tin de potentia. Wre IODL, seu ima itum
360쪽
o sitirsio III. De Gratia Christi ut Capitis.
obedientiali ; sed morali, & Ω-ciindiim potentiam, & legem ordina.
riam Dei: quia scilicet, virtus Christi sufficiens est ad salutem totius humani generis, & nemini ex parte sua deest. Et rursus : quia in ipsis est Iiberi arbitrii libertas , & vertiis bilitas, ut docet S. Tho. 3. p. qu. S. a. 3. ad r. qua possunt ab infidelitate ad fidem transire , & sunt in sta- tu , quo via ordinaria possitnt eis applicari Evangelii praedicatio, & Sacramenta . Hoc autem dixi , ut appareat differentia inter Infideles viatores , & Damnatos. mia hi, est 5 posisint de potentia Dei absoluta converisti, sicut & Daemones; tamen de lege ordinaria in eapaces sunt. Tum quia: in termino , & obstinati non habent liberum arbitrium vertibile . Tu in quia: illis applicari nequeunt remedia a Christo inlii tuta . XXI. At dices. Si Infideles tant timin potentia participant in fluxum Christi; ergo Christus non erit actu Cais put illorum, sed solum in potentia:
eo modo, quo Rex Hispaniae nullo mo. do dicitur Caput Turcarum , et si Turincae aliquando possint ad obedientiam ejus reduci. Respondeo, concedendo cons. Si sumatur caput stri eth , ut dicit a tua. Iem unionem membrorum cum ipso: negando tamen , si sumatur caput sub
generali ratione. prout habet quidquid ad esse, & eonstitutionem capi iis requiritur . Esto igitur Christus non sit Caput Infidelium in exercitio, quia ipsi Infideles actu non sunt uni isti ipsi , ut Capiti; est tamen absolui ECaput ex parte sui. Tum quia: est absolute potens influere in illos, ac eos facere sua mein bra; & absque ulla sui mutatione omnes sibi unire, si ve- Iint ipsi coniungi . Tum quia: interdum etiam in eos influit, immittendo
cogitationes , ac motus supernaturais
Ies, quibus eos ad sui fidem , & amorem trahat. Et ideo speciali ratione
potest dici Caput Infidelium, quam Rex Hispaniae Caput Turcarum. Eo vel maximh: qudd Christus pro omni.bus passus est, quantum ad suffciem tiam obtulit pretium pro omnibus,& quantum ex se est, vult omnes salis vos fieri.
XXII. Ex hue usque dictis seque
tia resolvuntur. Primh: pueros in Limbo detentos, nullo modo esse membra
Christi ; quia lichi in illis nullus sit
actus, vel affectus malus, in illo tamen statu non sunt participes essed usredemtionis Christia neque sunt inpotentia, ut secundum legem Dei oris dinariam aliquid vitae supernatui alis participent. XXIII. Secundo resolvitur et pueros in matris utero existentes, statimae vivere incipiunt, dici posse memobra Christi in potentia ; quia sunt in statu, quo illis de lege ordinaria possunt applicari effectus passionis Christi δε quamvis aliquando molle , vel
alia causa impediantur , ne adi hoc
XXIV. Tertio resolvitur: Infidoles amentes posse dici membra Christi in potentia ; quia secundum Iegem ordinariam possunt baptitari, & fieri membra Christi. Unde libertas arbitrii, in qua S. Τho. hac q. 8. o. Saad i. sundat potentiam Infidelium, ut sint membra Christi , non est ne-eesse , ut in omnibus actu salvetur e sed sat est, ut snt in statu, in quo per se habeant arbitrii libertatem, Aevertibilitatem , eique possit ab alio liberE applicari Sacramentum fidei. XXV. arid resolvitur: Patres, qui erant in Limbo, suisse actu me misbra Christi, & participasse actu virtutem redemtionis. Idem dicendum est de animabus in Purgatorio ex iis sentibus. Istae enim scut erant illi; sunt confirmatae in gratia, & caritate. In utrisque ponit S. Thomas fidem, & spem, in 4. ἀiR. 43. q. I.
u. 2. u. 3. quia haec non excluduntur, nisi per visionem beatam, quae utrisque deest . Patres tamen, qui erant in Limbo, quibus nihil purgandum supererat, erant quasi in termi-