Ploutarchou tou Chairōneōs Ta ēthika =

141쪽

DE EDUCAT PUERORUM. p. 11. E, F. 133- ῆ αὐτοκράτορος ἀρωμνο ἀν ευ Ἀπαιδαγωγος,-. Videantur Sallierius et Hemsterhusius ad Hom. M. P. Ia . seq. II. T. μακίας In Plutarcho non invenimus fere G--Cum est. Sic Aristophanes Acharn. 35 I. Addantur Hesychius et Suidas in Voc Lucianus magis proprie de Tecens mortuis acerba et immatura morte dixit in CataplaT I. P. 6am ὀμι κέας μῖν νεκρὸς - αγων. Proprium est de immaturis uvis et pomis. II. E. - οπιαν Reipublicis administrationam, in rep. gerenda principatum hic in bonam partem dicitur apud alios et Plutarchum in malam de populi ductoribus, popularis aurin, ρομαε aptatoribus et ipso adeo illa loco, ubi eam a δημοκοπία ut honestiorem segregat Politic Praecem P. 8oa. D. τυρρίχας τινὰς ν νομάχων λάμ- παραπαευάζοντες ἀω δημαγωγουσι, μαλλον δὲ δερογκοπῶσι δημαγω- για μὰν γὰρ νειὰ λόγου νεβομένων ἐς . II. Ε ἔτερος γίνο- μι sententiam Plutarchus ita semel. Pelopida p. 295. E. Non recte aut cepit aut reddidit interpres Latinus Janiblichisit Pythag. q. 46 ώς

Nis orarοιχομένου- το - ἀνθρώπων βίου τε που--ου γενομένου i. e. tamquam nimirum 'thagoreus Equando sententiam M an ex hominum vita abiisset. Theophrastus Char. I. ΚΛ λ-- ἐαυτὸν μερον γεγονέναq. Sic et Latini alium feri, quam in remmeusingerus laudavit Cortium ad Cic. Ep. Div. I. a. 5. Alia forma est in Plutarchi Pompeio p.

6a . E. Θέρους ταῖς ελπίσιν ποίησε του ἀνηώπους, hominum animos is asserenda mutavit.

II. F. υριπίδης Locus plenior exstat V. Stob. Eclog. Phys. p. 63 ex tragoedia Didire in edit. usgrav. Fragm. II. Attigit et versus et ipsum argumentum Valchenarius Diat M. p. 4III. F. Gai του ΠλάτωνοςJ Republ. V. 463. F. seq.

Socraticis, praecipue Platone, fluxit sententia Sympos.

142쪽

Similia habet Xenophon Sympos VIII. 34 μαρτύρια M

ω δαέων μηδεν ωον --ας πα&iam Ariasma , ἡ γονως --οον,ν Ἀδελφοὶ ἀδελφῶν ας ἀφρασια rariasim . t hoc quulem in libro, ut solet Athenienses ab ejusdem laudis communione tacite excludit. De Lacedaemoniorum amore alibi erit dicendi locus Boeotiorum et Eleorum amore eodem in argumento memorat Libanius Or. De Saltatoribus T. II. p. so1 Eleorum, Cretensium, et Lacedaemoniorum Maximus r. Diff. XXVI. 8. II. F. το εκα ς καλουμενον ἁρπαγμώ Puerorum raptam in Creta usitatum luculente narrat Strabo X. p. 739 et et aliorum Veteriun locos de Cretensium amatoriis insΗ- tutis collegit J. eursius in Creta III. I3. Hos etiam Heusin rus citavit, addens egerum Thesaur. Branden- burg T. I. p. 398 ubi nil hujusmodi vidimus caeterum de constructione, τινας proruisis recte laudana Spanhemium ad Callimach. H. Pallad. 35.

λ- Mosc. I. a. olim. Nov. viri Aug. Scholi. Mπων omittunt: et hujus loco habent προ - Pol Rod.

143쪽

DE DUCAT PUERORI, p. II. A. so Vulo Iannot viae lenissuna est ratio constituendae senten

tiae.

Ia A. Θων Consuatadiatim ita sensus loci postulat: fignificatur enim ipse malus mos adolescentes a custodibus liberos dimittendi et ita plures et antiquiores habent libri. At Flor Aug. Vaec Bong. Iannot Rod Scholi A-

a. A. τὴν των --- -- ἀν- εἴαπαν -- Platonicus apparet color adolascentes cum pullis libera per ρωια paseentibus comparantur, Leg. II. p. 58I D: ἀον--ους - ους ἐν τέλη - μάνους φορεολις, τους νέους κεκ os' λαε- δε μον -- τω αὐτου -- τω ξυννόμων σπάσας σφόδρα τροφέα Protagora p. I97. D de Pericle et ejus filiis: Πε-

144쪽

σε δε προσηκει ἄσπερ ἄφετον γεγενημένον, παυσαν ν Ἐλλάδα πατρίδα νομίζειν, i. e. tamquam faceris a civitatam vinolis

flutus, totam Grinciam tibi aιriam Use existimara dabas. Et vocum ἄφετος et ρος communis fons est in verbo is, Rim Caeterum reprehenso pervulgati moris, adolescentes non item ut pueros disciplinae severitate continendi, gravissimis scriptoribus non neglem filii operae pretium est Xenophontem audire epist. Lacedaem. III. a. x πιταν

ἄρχου τι δε Mνες σι αυτῶν, ἀλλ' αδτονόμους ἀφιῶσιν. D δὲ Λυ- κῆπος - τήτων ταναντία ἔγνω καταμων γὰρ τά. τηλικουτοισμεγι ν μὲν φρόνημα ἐμφυόμνον, μως δὲ υ ιν --ολάζουσαν,

Iamblichus, forte ab Aristoxeno sumiam, egregiam admonitionem habet Vit Pythag. q. Ioa Ἐπωπερ si γε τους

- ους τοπόν τε - γελοῖον Πνα τὸ συμεῶινον. Im ς μὰν γὰροντας οἴε δειν εὐτακτει τε κὰ σωφρονειν, καὶ ἀπncinoi πιάντων τῶν φορτικων τε κα ἀχημόνων ευμ δοκουντων νεανίσκους δὲ γε- μνους αφωα παρά γε δη τοις τολλοις ποιῶν , τι - βου - ' συρρειν δε εἰς ταύτην την λικία αμφότερα τὰ γένη - αρ- - μάτων' οὐ γαρ παιδαριωδη πολλὰ καὶ ἀνδρωδη τοῦ νεανισχους--βάνειν το μὰν γὰρ φευγειν ασαν το πης σπουδ τάξεως γένος, ῶς απλῶς σῶν διάκών δ το της ἀκολασέας τε καὶ παιγνίας -υ εως τῆς πωλκης nos, πης του πιαιn ηλικίας οἰκειότατον uin εκ ταύτης οἶν εἰς την ἐχομώνην λιαίαν ἀφικνει ι την τοιαύτην δια- εισιν το δε του ἐπQυμιῶν των προν, σαύτως δὲ κ αυτὸ τῶν

φιλοτιμιῶν γένος, ομοιως δὲ - τὰς λοι τὰς ὀρ- τε - δι-- ας, ορτο τυγχάνουσιν ἶσα του χαλεπῶ τε - Θορυεώδους γενους, ἐκ της τῆ ἀνδρος λικίας εἰς τὴν τῶν νεανίσκων ἀφαν-- δι-ρ πασῶν δεχη ἡλικιῶν ταώ ν πλώ ς πιμελώας Prudentissima profecto admonitiora quam cum antecedentibus, quamvis

paulo longiusculis, apposuimus cum ut harum diligentia et ubertas nostri cum hominis exilitate et jejunitate comparari posset tum ut viri docti, ac doctores adeo, qui

bus studiosae juventutis institutio ac disciplina conuius

145쪽

DE DUCAT PUERORUM. p. 12. B. 3 est, intelligerent, quantum momentum Antiqui in moribus adolescentiae formandis regendisque posuissent. In eodem argumento versatur exordium libelli Plutarchei αερὶ τῶ ἀκουειν cujus lectio cum illorum lectione locorum utilissime jungatur. Apud Graeeos liberam ac solutam fuisse adolescentulis modo ex puerili disciplina egressas consuetudinem cum meretricibus, novimus ex comoediis : odiserte annos definit Philo Dd. De Joseph p. 533 A: τοῖς

λης α ια χρῆ μ' - ηψν δὲ οὐδ' ἡταίρα ζῆν ει , ἀλλα κατὰ της-αιρούσης ρις οι Ἀκη Θάνατος. Sic angeyus emendavit locum, qui praeterea postulat τεσσαρεσκαιδεκαετη et χαροι - 12. B. νεανισκευομενων Idem est propemodum, quod more ruo, adolescentiwm. Νεανι σαευεD , adolescenti tempus agere, adolescentem esse et haberi, ut Xenophonteum vocabulum recensuit Pollux II et o 'Ερῶς δε - όαν, κα βασκαν, κοῖ εἰς μειρακίων hλικίαν καλλάτlειν, ἀκμάζειν, σφριγαν, ς δε νεανιευε ι, το τολμ ε . Locus Xenophontis est Cyropaedia I. a. y εξεςιν αυτοῖς ἐν τοις ἐφ οις νεανισκεύε-

ρα , licet iis inter ephebos adolescentiam transigere. Harum verbum sed νεανιευεΘα frequens, ea quidem significatiohe, ut notet juveniliter gloriari, exsultare; at pro adolescentem esse, item perrarum et apud aximum Tyrium XXIL QM Eoo ντα νεανιευ- ον με ἐν τοῖς ἔργοις φιλα, γηράσκοντα δὲ is τοῖς λόγοις πανῶ Xenophontem et amo, quod juventutem in actione transegit, et lauri, quod senectutem in literis consumst ubi aliquando putavi νεανισκευομενον legendum, et in Polluce prius illud νεανιεύ Θα delendum Suidas utrumque verbum recensens Νεανιευεται νέου εργα ποιῶν tum

Νεανισκευσαι, citatis auctoribus Posidippo, Amphide Eupoli, nulla addita interpretatione, ut tamen appareat, significationem ei tribui adolescendi aetatis. I a. B. δεσμεύων αλινοῖ δε--ον Sic de pueritia Plato Leg. VII. p. 635. G πολλοῖς - ουν χαλινοῖς ire δει δεσμεει- Eadem in comparatione est praeceptum Plutarchi

146쪽

Iam m. W ANIMADVERSIONES IN LIBELLO

P. 39. B. υ ιευτος intelligitur e vocabulo frequentiore τἀπιε Θω. Lucianus Amor. . II. p. 457 46 - - πρὸς in ἀλα αν με λάγη, a se a actu in varitatem ervis. Plato Leg. IX. p. 657. Di πο--- τως - - - ἐκ του μαραυ- μυς ---. Plutarchus Arato p. I 4 C: ἐδιωκεν - μυ-καὶ φιλοτιψας το ἀτως. Josephus Ant. Jud. XIX. 7. y de Herode 1 mia aratότομον, ἡ κατὰ των viret εωκον ἀπο--ν. Beli. Jud. IV. I. 6: τῆς ὀροῆς το ---τον. I. a. Io: τὰς ὀρ- α μεμους ἔχων. dantur Suidas et Hesychius in voc ibique J. Albertius II. Stephanus 'es L. Gr. T. III. p. a . I a C. διδάσκοντοες---ραδείγματα δεικ-τας Forma videtur a Platone fluxisse Leg. XI. p. 683 Ε πρῶτον μενδώ - ἡ παραινε ἡ συμ υλα-ν, μὴ δειν λειχειρῶν τοκυτο -. De exemplis jucundus et illustris est locus Horatii Sat. I. 4. Iox: -- Usaevit paιer Optimvis hoc me, O fugerem exemplis visiorum quinqua norundo. Cum me hortaretur, parce,

frugaliur, atqua merem vii contentus eo quod mici a parasset Mnna vides, Aut tit mala vivat sura, utque Barus in-ισι Sed totus et legendus et ediscendus locus. I a C. Δύο γὰρ ---ο-πάζητῶ Hanc sententiam Arsenius in Violetum retulit unde eam cum aliis ab eodem citatis Plutarchi locis edidit eruditissimus C. F. atthaei, appendicis loco ad libellum De Vitioso Pudore editum osquae Anno 1777 forma octava. Ia D. Πυθαγόραις in μαππ- Inepta disputatiuncula de Symbolis Pythagoricis i Moriam ex novem istis commemoratis non nisi duo ad praesens argumentum pertinent. Antiqui scriptores, superstites quidem, Iaminchua in Protreptici pilogo p. 131-16O. ea copiosius, quam alii, recenset brevius Porphyrius Vit Pythag. q. 42. Diog. Laert. VIII. I7.18. 19. Athenaeus . . Ma D, E ex Demetrio Byzantio, cujus ordinen noster scriptor secutus videtur. Alios et veteres et novos de his Symbolis scriptores enumeravit J. A. Fabricius Bibl. Gr. α I. p. 464. et se Ia D. Μὴ γυ- ριελανου Iamblich. Vit Pythag. g. I . Protr. l. c. q. 5. Dius Laert. VIII 49. De maώους-

147쪽

DE EDUCAT PUER O. p. 12 D, E. 139u- -- ηθος usurpari, docet Gat erus ad M. Antonin.

I a. D. Μηδε ζιγγον maμαίνεον Iamblich. Protrept. I. c. q. 13. inphyrius it Pythag. 6. U. Diogenes Laert. VIII. 7 18 Athenaeus X. p. 45a. E. Procius in Hesiod. p. 16 . Plutarch. Q. Rom. p. 7o K Sympos VIII. 7a7. Vinia σάρον αεμαίνειν bis memoratum, aliud est. Ia K Μηδε - χώνικα καθίσα Iamblich. Protr. l. c., 16. Porphyr. Vit Pyth. . U. Diog. Laert. VIII. 17. I 8 Athenaeus VIII p. 45 a. E. Plutarchus Sympos VII. p. 7m Ε. Quaest. Rom. p. 81. A. m. E. Isid. et Osir. p. 354. E. Mum p. 69. E. Ia. E. Μη αα τὶ ἐμα -- κν' Iamiaich. Protr. l. c., a8. Diog. Laert. VIII. 7. Plutarch. De Amic. Q-

IMAE. Κυάμον μαε r Iamblich. Protr. l. c. q. 38. Viti Pythag. S. M. Porphyr Uit Pythag. q. 43. Ipsum praeceptum notissimum de sensu distatur idem do δε- bis fustragiorum in eligendis magi atibus memoravit Disse genes Laert. VIII. 34. et Apollonius p. Iamblichum it Pythag. , ino uia alios ejusdem sententu auctores la dat ic steriis item Davitas ad axim Tyr. XXIII. 14. p. 58a. Scriptura hujus minus etiam, quam in reliquis Symbolis, integra. Pro ἔμαρ-εν habent mina Rodolph.

Leonis. Vaec quod remus censendiun γέρας πντι--ταῖς ἀρχαῖς, honorem imm--- magistratibara nova, nessatis proba dictio pro α, -- τὰς σὰς confluuemn -- araseatas squis tamen retinendum et Μαως acetiendum

148쪽

pro hominibus in magistratu constituendis Stoicum placitum apud Stob. Glog. Ethic. p. 8o: τὴν γὰρ τιμο λα γέρας ἀξιώαι, - ο γέρας θλον ἀρετῆς ευερ κῆς ita enim Iegendum. Simile Aristotelico dicto Republ. II. aτην γερουσών Mλον γὰρ Ἀρχὴ - της μετης Κιν. thic. Nicomach. VIII. I re μεν γὰρ αρσης ' πεσιας τι γερας. st γέρας, munus, tamquam species generis ι si magistratus Plutarch. Coriolara. p. a9. E. pophth Lacon. p. a9. F. Defect Orac. p. 4I7. B. ippodamim Pythagoreus P. Stob. p. 25 I. Igitur, ut in scriptura minus proba, sensus hie sat magistratibus sua impU-run mu-

ra. F. δειον εἰς ἀει α μὴ ἐμαλλειν' Hoc Symbolam cun explicatione his ipsis verbis, ut in nostro libello leguntur, Apostolius retulit Proverb. XVII. 33 addis auctoriam mine Ἀνδροκύδου si Πυθαγορείου ita enis legendum pro Ἀν- κυδου. Quem locum si Apostolius ex antiquo Script ede Proverbiis habuit, ut credibile est verisimile fit Pseudo, Plutarchum hanc disputatiunculam de Symbolis Pythagoreoruni ex Androcyde fumfisse quippe hic de iis scripserat, ut novimus ex Iamblicho it Pythag. f. IM. Caeterum hoc si bolum, ab aliis de eodem argumento Scriptoribus fero nesectum, Pythagorica auctorita tis es intelligitur ex nobili illa Epistola Lysidis ad Hipparchum apud Iamblichum it Pythag. q. 75 seq. ubi idem prin-

monitum suum Horatius p. I. a. 54 Sincerum es m vas, quodcumque infundis acestis; et item Lucretius VI. 16 23 Intellerat, ibi vitium vas cinere ipsum,-Varidiota igitur purgavi pectora didris. Ia. F., ωιπεφε t seri τὰς Αους ἐλθώτας Iamblich. Protrept L c. q. 4. Porphyr. Ut Pythago a Diog. Laert. VIII. 17. I 8 Plutarch. Numa p. 69. Ε.aa. F. Ανακάμψω δε - τη εὐαρχης - λέγω πρόεισι,4

149쪽

Simila est Longini V. 36 ανακάμαε- γαρ επὶ τὴν si τῶ -υπημωος ἡ προαίνεσις. Quod notat Heusingerus, quasdam libelli editiones haberes πόεισιν, idem est in D: alteriim tamen item probiun, certe supra eadem ratione scriptum p. 7. Α -ανάγω γὰρ προς τὴν εἰρχῆς ἡ λόγου πρόΘεον, in codicibus A. C. Hari. osc. I. a. P. M. A. διατι- λόγων Vulgatum διατελῶν λόγω, non

adeo alienum ab ingenio hominis in scribendo vel imperiti vel novatoris. Nam quod Heusingorus ait, criscos et Latinos in se Participionum, quando duo adsint Verba illiadper po mutare in Partioipium, quod propter fessum non δε-buerit ejusque sententiae auctores laudat Cortium ad Sallust Catil. p. 364 Ηoogeueenium ad Viger. p. 27O. i. e. editionis tertiae p. 344. Bariseum ad Luciani Timon. p. Ioa tum Aristophanis versum colas II minus recte eapiens, ad eamdem rationem trahit hare igitur nil ad nostrum, ubi tuerendum est quid usus ferat, non quid analogia. Locutus quidem ita est infimae aetatis scriptornelius De in Daemon. p. 4I. Θαυμάζω διατελων sed nenio non melioris aetatis vel aequalis vel studiosus dixisset διαὶ is θαυμάζων. Ita Plutarchus Opp. or. p. 65. A. 115. Ia7. C. 77. D. 83. A. 2IO A. 37 Α. 364. D. II Q. B. I . A. II 15. A. IV. B. Plato Epiuom. p. 7m. A. AElian Var. His III. 4. IV. M. VI. a. XII. 58. et ita cum optimus quisque, tum semper et ubique ut putidum sit plura colligere, et satis unum laudare Homeveenium ad ager. p. 36. 63. Illud in nostro loco miretur

quis, quomodo illud πω d o sicere, semper dim, satis nouat cum addito saepe αολλάκις nisi ita accipias, ut jungatur cum dicere, hujusmodi sensu, non desnobis db

I3 A. ἐκτροπιλm τὴν νεόππά Verbum a multis recentiorum notatum et illustratum Stephano Thes. L. r. T. III p. 6- P. Fabro Agonistic. I. a. enagio Diog. Laert. VI. 6I. G. Cupero: Obsere L Ia. . Perigonis ad AElian. V. H. XII. 58 et simplex τραχηλίων ab Interpretibus admebr. IV. 13. Plutarchus De Amio et Adul.

150쪽

equus veridis equitam praeripue excutiι Bruto p. 998. -- parvi uertili se ex moeniis principiιes dederunt ubi Moses Solanus recte corrigit ἐξετραχηλιζεν. Proxime ad praesentis loci argumentum accedit Lucianus Toxari T. IL

μυριων -- αἰτία ἔγ--. Porphyrius De Abstin. I. at πολλή τῶν βαρε - κετραχηλισεν ubi quaedam notavit Cl. Rhoeri Sed haec hactenus. 13. A. αρομέως Βαρκουσί Radiri, perdunt ductum a proverbio . οος δίκην τινὰ hev ν, de quo videantur, Praeter arcemiographos, viri docti ad lianum Var. mst. V. I3 et Wesseling us ad Herodotum VI. 37. et M ubi de Glauco dicitur, hστωρ is , -- ιο εκ Σπαρος Sic uripides Hippol. 684 -Z- 'νέπω ἐμὰς πρόμιζόν es is ubi plura petantur a V kenario Simplex --vstiis hoc sensu, aliquem fatigando a terendo perdere, est apud Plutarchum it p. 3Ia A. 468. A. 595. B. Aristidem T. I. p. Ia II 4a8. Πρ' ἀος Plutarch. h. I E illustratum a Bergier ad Aristo . Ran. 595. et ensilino, ad Diudor. Sis T. II. p. 45.

bro repetitum, in quo adjectivum defiderari monuimus in mendationibus Platonicum est ex Iun. p. 5 3. Α μονὴ ριππον -- δέλεαρ, de quo diximus ad Plutarchi librum de Ser. Num Vind. p. 554. L. Proprium in hac re ver---αρο-νων habet Plutarchuasit. p. 37I. F. 816. D. 5. A. 18. C. Di m Chrys. in XXXVIII. p. 479. A. Aristides T. I. P. 397-I3 A. τοῖ -ασὶ τοῖς πλουσέοις ἀλ-η m. aliquanto

라틴어 텍스트