- 아카이브

Ploutarchou tou Chairōneōs Ta ēthika =

발행: 연대 미상

분량: 623페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

441쪽

DE DISCERN ADUL AB AMICO. p. 51. C, D. sa5I C. in moti Ἀχιλλέως Proverbiale, quo utitur Plutarchus in Alcibiade p. m. in εν γουν τῆ Λακμίμμι προς τὰ εξωθεν ii σαειν, οὐ παῖς Aχιλλειος, ἀλλ' κεῖνος ---τὸς, οδον Λυκοῖργος ἐπαίδεωτε. Retulit in Proverbia et ica A. Schottus 757. Iambus Tragici esse videtur, οὐ ΦαῖσἈχιλλέως, ἐκεῖνος δ' αὐτος at, ad Neoptolemum dictus quali

sensu fere ipse dicit apud Sophoclem Philoctete 355:βλέ- Τὸν ἡκ H ομαχῶντ' 'Aχιλλέα πάλιν. 51. C. 'ν πα---- De hac per totum hunc librum praecipitur, V. c. p. 55. B. 59. Ε. o. B. D. I. C. 66 A . 67. E. 68 F. 69. A. C. E. O. B. E. I. B. D. a. B. E. F. 73. A. B. D. 74 A-Ε. socrates

Epist ad Philipp. p. 7Ia: παμμιαν, οὐχ a, ου προσηκm , ἀλλὰ ταν εἰκότως ἄν μέγις- γιγνομένην μῶρον τῆς νοίας τῆς πρκτους φίλους. hilo 'Iud. Quis Rer Div. Haeres p. 484. C: παρ-σία δε φιλυες συμνός -m προς τίνα αν τις ναρος τὸν tirum φαον παρρησιάσαιτο . Ib. p. 485 C: μπε ἄνευ εὐλαωας 5 I. C. Bri μουσο, Superciliis adnictantem, non inale reddidit Xylander A primitivo ἔλλιο, ο o, unde ἔλλος, oculus est ἐπιλλιζων, volubiles culos cui alicior et compo-fitum pleonasticum ab A , ωιο, curio, ψώώω. Videatur praeter Stephanum hes. . r. . I. p. I9 I9. Henasterhiasius ad Pollucem II. a. et uberrime ad Hesychium voC. ἰλλά-ὶ- Τ. II. p. 42 aliqua etiam . Marklandus Explicat. Vet. Loc. p. o. In margine codicis A est ab eadem manu scholion, et item in . et C οφθαλμοῖς λα- νευουσ- λλος γάρ ὁ Θαλμῖς, ἔπιλλος δε ιδεάποφος τοῖς ὀμαλμοῖς mutilum exstat in oss. et Mosc. I. 5 I. D. σφωρατος Ter in hoc libro occurrit, ubique magna cum varietate. Mi plurimi libri φωρότατος, C.

E. F. osc. I. a. Voss. at Hari. I. umeb. δυσφορώτατος:Tun Venet a prima manu δωσφωράταύος, vitiose deinde D. et Venet a secunda manu δυσφωρατότατος x reliqui cum vulgata consentiunt. χώσπαρος itcni mbum est vocabulum, ut ευ ρος, κατ-- ς, πυρίφωρος nec minus δυσφώραὶος

Probum, et usurpatum in Positivo quidem gradu, sed in

442쪽

Superlativo mam σφαρότατος, δύσφωρος, quam δυσφωρατ τατος a δυσφώρατος statum fuisse dicam. Idque in avis vocabulis iactitatum reperimus, ut similium syllabarum

una omitteretur, ne ingratus sonus aures Menderet. Sic in Plutarcho Sympos. IV. p. 66o. ευτυπωτάτω dicitur, quasi sit ab ιυτυπος quamquam sensus requireret U----ταον ab ε--τος Crata p. 556. C. εὐχειρώτατον, ubi Codex Mose habet εὐχαρότατον saltem ad prosodiam rectius, at sententia laci requirit εὐχώρωτότατον, faciuimum ad isse gendum ab μώρωτος Artaxerxe p. Ioa4. C: των Θηρίωντο Ara 'ειτα ε -ἀ-ρώτατα, debebat vel Positivus esse ξημερωτα, vel Superlativus δυσπε-ρωπότατα In Xeno-Phonte Cyropaed. I. P. 35. B. εὐχειροτάτους, et incon. ΙΙΙ.4. εὐχειρότατον ubi quod Stephanus corrigi volebat, ευ-

χειροπτοτάτους et εὐχαρισματον, tamquam certissimas emendationes recepit Zeunius perperam illi quidem Strato igram LXXXVIII apud Bruncium Malacta adapem: -ου παύση βομευσα,, ἀνειλόγοι Θελ- Ποσσὶν -- - ακη-μου pro ἀπηρα ποσου emis incorruptas, immortalis, sumsit Superlativum nominis α ρος itaque duplici significatione vim acuminis auxit est enim eosne cera, non idoneus cerin, a κηρος, et incorruisse immortalis, a κηρ, fatum, corrupιion odem modo ab ἀλλ κοτος Plato Comicus fecit ἀλλοκώυρον et ἀλλοκω πον, teste Lexico Sangermanensi, quod Ruhnkenius citavit ad imaeum P. - ραγαδιὸ Πιαλος, Κώμ ιδάσκαλος, Pro ραγεδιοδιδασκαλος, ---οδδάσκαλος, de cujus scriptura et Syl- burgius et .memsterhusius ad Plut Aristophanis p. 89. dubitant Latini a poenitet Futurum articipii fecerunt poemaurum, non poenitisurum de quo Forcellinus in Lexico. Iam decurtatae hujus formae sua satis extra dubium positus est. Quamquam et plena forma in usu mansit, apud eos praesertim, qui tantum auribus non dandum cens rent ex quo genere est apud Pseudo-Plutarchum Hacit Philos III. 3. p. 893 Ε πολυσωματωτέα Galenum ει treptico Cap. IV. T. II. p. 4 D: ντ- χημῶ - ἀρ--

443쪽

DE DISCERN ADUL AB AΜICO. p. 5 I. D sΕ εν ἐρυθρα Θαλάσση βλαςάνειν ληματα α φυτά. Ibid. p. I Qώληματων ὀσμ. Alia ex Theophrasto apponit H. Steph. Thes. . r. . IV. p. 74 I. Caeterum hoc loco significantur minodis conversiones, de quibus nominatim dicitur mo p. 5a. F. 51. D. , φησιν ὁ Πλάτων Phaedro p. 34I. G. reprehendens amatorem αλλοτρίοις τε χρω- σι κώ κόσμοις, - οἰκῶπ,κοσρωκαενον Philo Dd. De Merced Meretrio. p. 86a A.

in rhetorica amplificatione exempli Xenophonte de Virtute et Voluptate Μemor Socr. II. Ira μύρων εὐωδε-τωνα πνεουσα, τὴν αγορὰν οικιαν νομίζουσα, τριοοῖτις σοό- -οι πω κάλλους το - μετὰ διώκουσα. Synefius imitando variavit ad tyrannos transferens, in de Regno . o. A: τυραποι δὲ εἰ Θαυματοποιοim κρυπlομνο τε - συν ἐκπληεα φαι- νέλενοι, μόνος δεις, vim σεμνόντος ἀληθινῆς, προ 'οίη νκαταφεύγων. Damascius MS. citatus h. Galeo ad Jamblichum, De Mysteriis AEgypt p. 196 αἱ νύμφαι ἀλλοτριωκόσμω κοσμήμνω χέτω οἰ-kin Alia de Platonis dicto notavit Rufinhenius ad Timaei Gloss. Platon voce ητει. 5I. Ε. Γέρων γέροm- ωρωμνή Primum versum habet Sextus Empiricus Adversmathem. I. 298 p. 8a ubi Fabricius hunc Plutarchi locum citans, ait se suspicari Menandri esse hos versus a conjectura magis probabili tribuit Euripidi alchenarius Distrib. p. 48. 5 I. , F. 'ερ- τισι νομαῖς Θηρίου βαπος γένησα καὶ συν-ς Suavis imago, quam a Platonis exemplo venisse dicam, qui adulatorem populi, demagogum hac disciplina institutum dicit, Republ. I. p. 47a F Aώ περ et εἰ

ο γο ιας, η δ' - μοναρχίας. Huic in simili argumento

444쪽

nismus ergo pares nistior qui emper et o- ω disque potes alienum sumere viarum, A faris Iactara manus, laudare paratus Si bene rectavit, Arectum m. xi amici Si retilla inmers erepuum dedit aurea fondo. P. 5a A. ιμ--πα inquabilisaiem propria in hac re, et necessaria in hoc loco et aliis et hitarcho --quens Heatur Opp. or. p. 6ao. F. 649. D. M. F. Plato Leg. VI p. 6aa. C, D, Ε et 624. G. cum ὀρ- jungitur. AE autem iμιος, alii sanilis, ὁρκλος - ' milis, inquabitis, non titabitis is varius. Conserat Ἀλstoteles Poetio Cap. I5.5 et A. μοι--ου Altera scriptura μι πρόπω tur, cum MυΘερο tamquam substantivum jungenda fit topp. Μor. p. 54a C: ὁμοιοτρωνους πα-υντες, qui irem in alios In libus, atque iis vini, moribus prindirea. P. 137. B. et ὁμιοτρόπως, 896. A. 5a A. ista μου βίον ζητων Hujusmodi hominis d scriptionem posuit Plutarchus De Amicor Minit M. p. 97. A. ubi item dicitur ἰδίαν Θους πή- - ἔχειν Meganter sane, siquidem et parasitus est tinis καὶ ως ιος. ληγέντων Pol Iannot Mea habent ζων utrumque habet, quo so

tueatur.

445쪽

DE DISCERN ADUL Αν-Im. p. 52. B. 437 aliud tamen, quodvis eorum quae in mendationibus posui, mam. Aliter occurrit apud Plutarchum Adv. i-Cur P. O89. D. -----δεειαν ἄνω καὶ κάτω μνω ονυς ε του σωματος εἰς την ψυχὴν, τα πάλιν ἐκ ταύτης εἰς κοινο - μηπερον rara μουσα κώ περιολιδεαίνουσαν hoc enim loco notio fluendi et liquoris non est a μεταίρω, sed ab anima tamquam perius vase et plane conveniat cum comparatione aegrotantis e loco in alium locum mussati, ut est in Ephemcii-dibus Alexandri p. 7ω. D. μωμὰς κατέκατο πιαραὶ την μεγάλην κολύμ- αν. Simpliciter Demosthenes De Falsa Le-gnt. P. aa. ci τὸ ψήφισμα ἔπιχώρησαν κινεῖν οὐ παίρειν. Dion Chrys. r. XLVII. p. 527. B: λφίσαντο τὰ μνη-ματα μεταίραν.

5a. B. . κος Quod quidem libri habent ιμος, vel a

Plutarcho est, vel a perito correctore hoc enim ipsum de to avi e genere noctuarum, tradit Plutarchus De Animal. Solert. p. 96Ι Ε . δὲ ἔτος α in ψαλιν ἁλίσκεται γοητευομενος, ὀρχημένων ἐν ἄφει μου φορος αμα -- γλιχόμενος τους μου ευ διαφερων Aristoteles Hist. Animal. VIII. 1a: eadem fere V ωτος μοιος ταῖς λαε, και περὶ τὰ μαπὶερύγια ἔχων ενιοι δὲ αὐτον νυκτικόρακα καλουσιν ἔς δε κο--λος , μιμητης, ' ἀντορχήμε- se κετ , περι δεόντο Θατέρουτων ρευτῶν, καδε περ γλαύε Hinc sua habet Athenaeus IX. P. 3 . . 5a. B. συγκωιούμενοςJ Vel hoc, vel συγκονιόμενος, probandum Stephanus receptae lectionis, pro vetere falsa συγκινήμενος, rationem reddit in Thes L. Gr. T. II. p. 34o: et συγκονί forma est proba, de qua idem p. 338. et fima tu simplicis verbi κονui auctoritate frequentis in re palaestrica. Nam hoc ipsum συγκονιε-- vel συγκονιο- ,

alibi semel legimus idque in Plutarchi loco gemino de homine ad multorum se mores componente, in libro De

Amicor. Multitud. p. 97. A. φιλολογοις συναναγινωσκοντος, Θαλαι Γις συγκονιουμένου, - φλο ροι συγκυνηγετουντος, φιλοποταις συμμεθυσκομένου, καὶ πολσικοῖς συναρχαιρε Πάζοντος,

446쪽

ρων ἐπὶ μάχη κονιο λεκον, aurorum ad pugnam se pulvere conspergentium. 98o. Di ἄσπερ ἀθλφὴν κονιολενον Philo Jud. p. Euseb. Praep. Evang. VIII. p. 388 A: αν τι κερδανειν ἐπελπίσωμεν, κοινώμεθα καΘάπερ τυ ad praestat alterius ΜS. lectio κονιομο , piavera nos revergimus, ut auia me ita cincti ad lucrum mimus. Strabonis X. p. 45. A. -ωψ ν, cicutam bibere, Stephanus Byzant. Iοολὶς

mutavit in ἀγωνίζε quod sorte in libro suo haberet κο-vum vel κονι - , quod est luctari, cretare in a stra fi recte suspicatur Casa onus, nec opus ἀκονη-- -- minisci cum . utinio ad Elian Var. Hist. III. 38. Galenus Protrept. Cap. XIII p. 4 A: τους οἰκοδήλους -

Miltiadem vocat, an α ουτως αὐχμωντα καὶ κεκονιμώον κα - των παλαισάντων οὐ των γυμναςικῶν ος in in . Addatur et

Pollux III. 153. P. Faber Agonistico I p. 58. . ΚΘ ra Indices Eliani Vis Hist voce Κόνις L. Κusterus ad Aristoph. Moles. 9 I. 52. B. --ευω alites ut avistius Scholion idem in A. C. F. Voss. Venet. ααλεύων, τὸ καταταν' κώ--ἀτρια περιπερ , - ἐξαπατῶσαι Vid. Hesychivi in voce Verbum diligenter exposuit et exemplis confirmavit H. Stephanus Indice hes L. r. p. 576. Plutarchus Sylla p. 469. Ε.

eadem in tralatione ponit: -- δε ταῖς εἴκοσι σπισας, re μάσιν ἀρνισι, τεσσαράκοντα τὰ των πολερι- πταλεύσας, ἀπηγαγεν εις τὸ ςρ--εδον μαντας viginti per cohortes, tamquam per cicures aviculas, quadraginta hostium cohortes at eiens, omnes in sua afra abduxit Plautus idem in animo habuit Bacchid. I. I. 7 Duin unum expetitis palumbem. Poenulo ΙΙΙ. 3. tibi palumbem ad area Usa adduximus: Nunita illum melius capere Acaptum se vis. Atque a Graeca origine verbi venit Latinum patiembo. Unus osc. I. habet καλευώ, minus aptum huic loco, nec tamen non probum, tractat, versat, agitat, unde αντολος, prarius. Hesychius in Πολεύων. Vala narius matris.

447쪽

DE DISCERN ADUL AB AMICO. p. 52. C. 439 inauripid. Fragm. p. a 6. Philoni Iudaeo De Somniis L

χρε-- recte ex Med. codice restituis angeyus prosa. B. τὰ της Φαδεας Euripidis in Hippolyto a18. amdem dimonem reponit Plutarchus De Soleri Animal. initio p. 959. B. mitati sunt poetae Tibullus Carminia

IU. 3. II. Sed amen, u tecum liceat, cierinte, vagari, Ipsa ego par montes relia torta feram: Ua ego velocis quin-ram vestigia cervo, Et mam Heri ferrea vincla cani. Tunc mihi, tune puerant μυα; se lux mea Dcum Arguaranu refas concubuisses plagas. Jamque antea certius, inidius Heroid Ep. IV. o. Phaedrae ad Hippolytum: In nemus ire libet presisque in retia cervis, Hortari eleres per juga summa canes. Scriptor Oraculi relati ab oenomao in Eusebii Praep. Evang. V. p. I9a B: - βαλίαις σαυλα- χ -κοπέλους αν πρῶνας, Θηρας ὀρειονόμους μάλα ἐλάαν Λη--δι κούρη.5a C. οὐδεν αὐτῶ πραγμα πρὸς το ριον De hac dictionis forma egit Veschenarius ad Herodot. V. 33 Demosthenes Midian. p. 41 a. B. 5a C. πώγων ἀπης καθεῖταdmotum in vulgus philosophorum insigne barba. Plutarchus de vere philosophantibus, in libro De Progressu in Virtute p. 8 I. Cr

448쪽

φιλόσοφός, M. Lucianus T. I. p. 34. 579. III p. 33. Interpretes ad Thomam Mag. p. 8a. a τε αρι ιοι-Πλάτωνιν Numeri, rectangula, triangula Platonis, nil huic loco adserunt difficultatis sed Mιαφορία utrum jungi debeat cum 'in an cum διὰ ς--ος, non satis in promtu est. Si prius valet, sensus hic fit, habiιαι mota gestatiori passi e indisserantis pacti sin alteririn, in re sunt indifronti e numeri Aurinque lalams, sed καὶ ante δῶ λματος delendum et hoc equidem malim. Sed utrumvis verum sit, certe Plutarchus paronomasiae gratiam quaesivit in vocibus ejusdem formae ac terminati Dis τριόωνοφορίαι et διαφορία Philosophorum non minua notum sui insigne pallium quam barba itaque in illorum significatione ac notatione, utrumque saepe conjungitur; ut in locis modo antecedente animadversione appositi vidimus. Sic idem pictetus Dis . III. I. p. 35 ' κορος ἔπειπερ κατακρί ν πάγωνα ἔχειν πολιον καὶ Ἀκωνα, - συ εἰσέρχη προ ερο ς προς φιλωο--. IV. . . 633. Oυτος φιλόσοφος Διὰ τί; ρίωνα γαρ ἔχω καὶ κόμην. Plutarchus Ad Principem Indoct. p. 78a A. Diogenis Crnita' εξανδρος ζηλοτυπῶν τον τρίς- κάντην - αν. De AEPE Alieno p. 83I AE: Κρατη ό ηαλος--τρίς /α -- ραν μα- λαεῶν εἰ φιλοσοφίαν , πενίαν κατέφυγεν. De sumam P. 995. D. De orac. Defecto 13. B. Alexandro 695. B. Luciani Piscat T. I. p. 579. Musonius P. Stob. Sem a. LXXVII. p. 46o. ταμ φιὸν ποιῶν, ἀεις φιλοσοφοίης αν, ἐ

- τω φρονεῖν, χρη καὶ διανοε- . Neque tamen fuit Meoninium constans philosophorum vestimentum, sed inde sere a Socrate in rimis eorum, qui corporis duritiem consectarentur, Ant1sthenis, Cynicoriam, et Stoicorum qui Cynicis similes fieri vellent non item continuo Platonicorum, Aristotelicorum, Cyrenaicorum et reliquorum e quo

in cultu quam divorsa fuerit ratio discipulariun Xenocratia ac Theophrasti a ratibne Cratetis, jucundum est legere in

449쪽

DE DISCERN ADUL AB AMICO. p. 32. C. Idisputatione Teletis apud Stob Sem. XCV. P. 523, 524. De Cynicorum cultu seu potius nuditate, qui, sine tunica et calceis, solum habebant pallium duplex, alibi dicendi erit locus Nomen τριόων via, praetor hunc, uno loco apud Plutarchum est Isid. et Ofir. p. 35a C: -- γαρ φιλοσόφους πωγωνοτροφίαι, ὁ Κλέα, Α τριαρτοφορια ποιοῖσιν:et verbum τριεωνοφορέω, mox hac pagina, Ε Alia etiam hac de re pomini legi apud O. Ferrarium De Re Vestiaria Pari. II. Lib. IV. et Cl. Salmasium ad Tertullianum De Pallio p. 65. 8a Ἀδιαγρια etiam in re es, indifferentia erga res externas, nec bonas nec malas, Ariston Stoico erat summum bonum, teste Cicerone, Academ. II. 4a: mie summum bonum es in his rebus in neutram partem minueri. Quo loco mi accipiendum Aristoni, non Zenoni, ut fecit I. Uptonus Indice Epicteti, ubi caeterum de Philosophoriun professione αλαγμου complura notat conferatur Diogenes Laertius VII. I ibique Menainus. Σαωα praeseram alteri lectioni, quamquam ne illi quidems mendae χροα, totum negotium es pallii ge iis, jacta- iadserensi ac numerorum triangulorumque Plaιonis. Se v. proprium fere est de habitu et vestitu Philoso. phorum. Sic in De Prosectu Virtut p. 8I B: τῶν φιλο

hippi Comici locum, unde paret Platonis discipulos cum barba delicatiorem habitum conjunxisse, nec τρέμα, sed, sia indutos fuisse quem locum emendatiorem edidit H. Grotius xce t. Comic. p. 677. ita tamen ut aliis aliquid expurgandum relinqueret: veluti certe hac in Posteriore parte, quae imaginem adolescentis Philosophi ad

diocndum surgentis continet: Εὁ με μαχαίρα ξύς Γλων τριχώματα, Ε δ' ὐποκαδειρις ἄτομα πώγωνος βάθε,

450쪽

Versu tertio Cod. Flor. Gmnovi habet ποεννον εινα Athenaei lectio, re ευρον, aliud videtur latere versu quaselo ειάντων pro vulgato ἱματων idem ille exhibet e ex. uidem ita conjeci: Κνήμης ἱμάντων ἰσομέτροις λίγμασιν. Beneque m caue figatus pedem sub malleolo Cruris, vim Arum qualitas Olumintibus. In ultimo versu dicam abludi ad nobile illud Platonis dicitam ἀλλοτρίοις χρωμοπι - μα τι πει οἰκειων κοσμουμ ενον de quo diximus modo

supra p. 51. D. pictetus Diss IV. . cui inscriptio

Προς τους ταχέως - τὸ ς με των φιλοσοφα aerra μοντας. p.

κομην, sed bin, ναμάρτητον εἶναι hanc qui rem servat, ἀχημονῶ. Dion Chrys. r. XXXIV. p. 413. D: τους τουτω τῶ χ φιατι συνηθες μέν ἐς τοῖς πολλοῖς Κυνικούς --- XLIX. p. 539. σοῦ ὁπόταν δὲ ταυταλήια ure τῶν φιλοσόφον,μηὸώς με γειem προς τὸ 'μ αγροντα λέγων - - ὀνοφια Lucianus Dialog. Mori T. I. p. 368. ercurium philosopho involucra detrahenteni his verbis utentem inducit, Κατάθου - το χημα πρωτον hoc Zytimentum inhvixerat sub persona Menippi ad Mercurium dicentis: Φιλόσοφός τις πη, ὁ Ἐρμη μαλλον δε γόης, ' τερατώμοκρας απόδυσον ad τοὐτον' - - πολλὰ καὶ γελοια - - πία, ψ αμενα Philostratus Vita Apollon VII 4. p. aa; de expulsis sub Domitiano philosophis φιλοσοφία δε sim Mηεεν, - ώποεαλόν- το, α, οἱ μεν αποδράναι σφῶν Κελτιον Ε πέραν, οὐδὲ εἰς τα ἔρημα ΛΑ- τε ε Σαμιας in rodianus Histor. I. - - φιλοσόφου φέρωνα- βα- γὰρ ν αὐτω σὰ χειρας, μιγυμναρ' -- εκκρεμης -- ε, 'δραμων. πῶς ἐν μεσ3 6 σκην-.

SEARCH

MENU NAVIGATION