Ploutarchou tou Chairōneōs Ta ēthika =

481쪽

DE DISCERN ADUL AB AMICO. p. 38. F. 47s Crisin vero Himeraeus antiquior est Alexandro, quam ut cum eo decurrere potuerit quippe memoratus Platoni in Protagoras. m. G Κρι - - μ αι δρομει, ἁκμάζοντι ἔπι- , -- λιχοδρόμω τε ἡ τῶν Ηροδρόμων διαθῶν τεά, ἔπι- . Leg. VIII p. 647. C. Diodorus Siculus XII 4a. aliique eum memorant citati Wesselingis, et M. Corfino in Indice Olympionicarum, Dist . Agonist. p. 26.

Et vi r inscriptus Olympiade LXXXIII-LXXXV.

cum Alexandro M. quadraginta annis postea nato haud facile degere potuit. Διαθών, cursu certare, exquisitio significatio. Ita Plato t. c. Theaeteto p. II6. G. Restituendum Aristidi orat Hai. II p. 245 ε γοῖ Νεμρ--τω '

vulgo legitur λα-σται. Sic διατμι Dion Chrys. r.

VIII. p. 13a C πρόχοντας, ἡ παλαιοντας, ἡ διαπαμῶντας, εα --ύοντας , ἀκοντίζωτας, timis τας. Cognata est

fgnificatis de aliis ludis festis v. o. Plutarchus Solone P. 79. B: οἰ τὴν πιλν --οδα διαθέον-. De Lupercis, in Romulo p. 3I. Caesare p. 736. Dci Antonio p. 9aI.ν διαειωσου δὲ των πινων - πολλοὶ - των ἀρχόπων α - μνοι λώτα, υτεσι λευκοις leg. --οις καθικνήμνοι μετὰπωδῶς τοι timet πόκωπ' Priore loco est λασέως, quod neo mutare, nec ad mutandum λευκοι adhibere velim. De hac

vi Praepostionis διὰ Verbis notionem certaminis adjungendi monuerunt Κusterus ad Aristoph. R. IUo Salmasus ad Solin. p. 9 6 A Valc narius ad heocrit. p. 9s quos laudavimus ad locum Xenophontis Cyro d. L4. 4. in Selectis Hist. Gr. p. 379. Alia exempla alibi in Plutarcho notabimus. Frequentiore potestate Mati est infleti re, idque in primis rapidantem ac turbatum ita Plutarchus it. p. 615. D. 734. A. 788. C. 977 Ε. 987. E. M. C. 1 6. E. Dion Chrys. r. VII. p. 99. B. Aristides T. I. p. 4aO.

58. F. Καρ- ς rimantissimum dictum, haud scio,

an apud alium Scriptorem antiquum legerim : Menagius quidem ad Dius Laert. IV. 66. et Mysius in Dictionari

482쪽

Hist et Critic T. II p. 64 ut relatu dignum celebrantes, solum auctorem citant Plutarchum. p. 59. A. ἰωνος Bionis Borysthenitae sal, acerbo ille felle sussusus, in dicteriis omnibus hominis apparet, quae multa Plutarchus aliique Veteres servariant. Et hoc quiadem dicterium adversus Plutarchi reprehensonem tuetur idem Bulius Dict Hist et Crit. . I. p. 568 reprehendens vicissim Plutarchum et hujus loci interpretes Latinum Xylandrum, et Gallicum myotum poterat his addere et Erasmum et Criisserium. Non viderunt, Bionis dictum pertinere ab E τὸν αγρον ad πάμφορος. st quaedam

varietas lectioni t miriscus, εἴ τις τον αγρον τα - εἴ τις ἐπαινουμενος ἀφέωμός ἐς καὶ πάμφορος. D. reliqua vulgatae servans, mediam artem ita habet ευκαρπον εν οὐκ Aῶμαιρομαν ἐδόκει, τουτο μὴ ποιων rL. scabram nec lacile

dignoscendam seri scripturam, caeterum ν δε--- ών:nec majoris est momenti Vulcobianus ἔγκαρπον pro μιαρο- dans Ad Plutarchi sententiam accedit alia, quae sub Pythagorae nomine exstat in Stobaei Sem. XIII. p. I 7 t

serat , ουτως ουδε ψυχὴ κακῶς φρουρουμένη , συναγορων - Θερ πεύσαι De Bione diximus ad p. a. A. 59. A. το της πταΜησάας J Vide p. 5 I. C. 59. B. Rari λέγα, ιεαρὸν Iliad. II. 4I. 59. C. Μενάνδρου Φευδηροκλῆς Hujus fabulae fragmenta quaedam exstant, a Clarim repetita p. 94 argumentum igiUratur. Fallum Herculem ad similem formam composuit Bacchum Aristophanes Ranis 45. deque illo verum Herculum cum risu dicentem Ἀλλ' ore usi, ει- ἀπο--σησα το γελων, Ορῶν λεοντην τὶ κροκωτω κειμών. 4 ὁ -- τί κόΘορνος - σπαλον μηλει ν In ista specie insaniam Caligulae notat Philo Jud. Legat. Ad C . . Iom B:

κλέα- A smili exemplo imaginem Sardanapali ductam adjungit Epicureis Cleomedes Cyclic Theor. II. p. 476:

επις Σαρδανάπαλον πινοησειε περὶ καρτεριας Ηρακλει συγκρί-

483쪽

τε λ καὶ ἐφαπκμενον τῆ -- κοὐ της λεοντης , λίγοντα πρὸς αμὸν, ἐγὼ τούτων ἀξιώτερος, οὐκ oram ερ κακον μαρμα- τους κροκωτοῦ κά τὰς ψαλλαιίδα . Caeteriam in hoc Plutarcheo loco egiriacus lambicum versum notavit Ρο-παλον κομίζων οὐπιόων ωδ' ἰχυρὸν-.59. D. κηδεμονικον τὸ λυποῖν, ἄσπερ τὸ μ δει τὰ ηλκωμένα δακνουσα κοὐ καΘαψουσα Comparatio placuit Plutarcho, qui aliquoties eam usurpavit in Phocione p. 74a, B: MA τὸ in λυπει τὰ τετρωμένα καὶ λκιόειπα μέρη του σώματος, ουτως πολλακις ο ἁλμινοὶ,--οὐν πως λόγοι δακνουσι

παροξύν - τους κακοος προώοντας, eis μὴ προσηνεῖς ἄσιν -

συνεικοντες. Apud Stobaeum Sem. XIII. p. 147 ε ἴσως γὰρ, ἀς τὸ, a, δελῆ τον λόγον του φιλοσόφου το γλυκυ δηκτικον ἔχων τῶν λκωμενων quem locum Themisti nomine perperam notatum Plutarcho tribuimus in Fragmentis Tomo V. p. 587. nostrae editionis, formae quartae Aristoni adscribitur

λόγοι iisdem verbis sub nomine Aristonymi legitur in Sententiis Anton et Max. p. ux et Demetrii Phalerei, ibidem p. 25 . tamdem comparationem copiosius ornat Dion Chrys. r. VII. p. 57I C: 'Aρα κῆ δοκει μῖν

erga admonitum est in hac philosophiae παρον κῆς parte locus communis, et nomen ipsum solenne. Sic Plutarchus

hoc ipso libro p. 55. B. 46 D. F. De Pythagoricis

484쪽

4 6 D., AN ADU IN PLUTARCHI LIB. Iamblichus it Pythag. IOI sortis ex Aristoxeno ro

P. a.

59. D. -- ῆι - ἐψαι λόγοι In hoc ipso libro p. 66. E.

sequo M. D. πη-ερ- Εxquisitum vocabulum notavit H 'istus, illustravit ibidem I. Albertius A nostris reliquas consentientibus dissentiunt duo Exempl. Turneb. ν--

dentes, magna vitiam igentes, Epist. I. I. 94 seq. Si curiatus in quari ιο-ra aput Occurra, rides: sifra subuenia exin

485쪽

oruit, indiscat, muta quadria rotundis Infanire putas flemnia me, neque ride Nec messiri credis nee euratoris egere A priniore dati rerum tutela mearum Cum Is et prave fectum Amaeberis ob unguem

si te pendentis, te suspirientis amici. Johannes Chrysostomus T. V. Homu XIII p. 65. DrΜεγα ὀννων ἐλέγχους δύνα φέρων, πινα ἀγαθὸν δόν-α

ne πιμωρία ho De hoc praecepto, adhibitis tribus his trium Soriptoriis locis, egregie disputavit . A. Muret Var. Lect XI. 15. P. ω A. Πτολ- ---των τοσἀ- Significaturitiae. maeus VII. cognomine Euereries II. et Phison: certe literariun studium et crudelitas hujus maxime sunt indiciat sed --τί is et Mis, quidem solita notione sunt accipienda tympana pulsare, aera facere, ad Memaeum IV. uvatorem pertinere videantur, de quo pra diximus p. 56. Et arine se reddiderunt Cruserius et Amyotus νmpanum 'ganti, ininiator partim rasmus, tympanis α-emri, vectigalibis oneranti populum Xylander τυμπανέζ vertit atrocia inpplicia exerrenum, τελωντος, ut mei di sus inam omiuit dicens illius verbi ignificationem a se expositam esse in animadverssone ad Plutarchi Dionem: qui locus est p. 97o C. μοι μει ἀν αρ- δων Φθίδοσαν inἀ- ρο- χανόντων τυμπανιζόμανοι Vertit verberibus arsiae veri vim compluribus Veterum exemplis declarat, quod postea uberius secerim Η. Stephanus Thes L. Gr. T. III p. 696. et interpretes ad Hesychium vocibus et ara,strea et m-- Et in verbo ελῶντος ---

486쪽

tiunt codices, excepto BasL qui habet τελεουντος, fortasse librarii errore igitur nil mutem, nec secundum Gata rum Advers. p. 93. et D. Dan. Lenneptum ad malarid. P. 3. legam ρεόλων, non quod minua bonum sensum

fundat sed quod similiora haud priora excisitari possint,

quae substituantur, τίλλων, τέμνων, τεινων, et nescio quisl:

tum quod vulgata probabiliter intelligi potest δαπα- fumius faciens, pecuniam profundens quod item insigne fuit istius Ptolemaei vitium, de quo ut de toto homine legantur collectanea I. Viallantii Histor Ptolemaeorum p. I - πι- λών pro δαπαναν est apud Plutarchum Dione p. 964. Fr

τὸ δαπαναν. Alia etiam in hanc rem adfert H. Steph. es L. Gr. T. III. p. I 378. Ergo haec omnia ad eumdem Ptolemaeum Physconem referenda crius ei cliteras studium, et scriptos commentarios, saepe memorat Ath naeus, discipulum Aristarchi eum perhibens II. 7 I. B. et partim retuli I. A. Fabricius Bibl. r. Vol. I. 339. et XIII. 381. Elegans est usus verbi ων --, dispus -- in Angum tempus extrabo sic in Catone in p. 79a C:

μέτεινε πιο - αν τον λογον De Iiid et Osir P. 358. F. Aristidos T. I. p. 89 σοιῆσαι μελη-- τὴν ροφὴν, μηκιςον σοὶεis . p. 355 ἀπέτεινα την ν ησιν ἡ κατὰ τῶ σο --ν. Denique in των τοσήτων animadvertenda vis articuli, ex his tam multis. Sic it Gracch. p. 837. Dci urse με αποτρυόρονος των τοσουτων - τηλικούτων, in nullo uantor-que negotiorum defatigatus. Adv. Stoic P. IQ75. A Nρωιππος ia Κλεάν ς-ουδένα - τοσούτων Θειον αμαρτον δε αἴδιον απολελοώωσι. adem ratio valet in τηλικοῖτος de quo

alibi dicemus. 6o. B. Ἀγις ὁ 'Αργωος Unus ex Alexandri adulatoribus memoratus Curtio VIII. 5.6 Non deerat talia vim evifereti perniciose adulatio, perpetuum malum reo Lyra rum ope, pius adsentatis, quam Osis, vertit MM

487쪽

DE DISCERN MUL AB AMICO. p. m. B taeerinum hinc era culpa nemo enim illorum quidquam ex patrio more labare fusinuit sed Grineorum, qui professumem

dylo ap. Athen. VIII p. 3 4. F. idemne an diversus sit, haud desiniam. De hoc egit J. A. Fabricius Bibl. r. l. II. p. 2Ο8.6O. B. ρακλης -κο--Σαληνοῖς ὁ Διόνυσος Haec Poetarum fabulis pervulgata fuerunt Hercules et Cercopes ex Homerico carmine Cercopibus, et Pisandri ac Panyasis epicis poematibus Heraeuidis nomine inscriptis quibus perditis, quaedam suspicamur ex Harpocratione voce Κερ- κων Diodoro Siculo IV. 3I et laudatis ibidem a WeD selingio Hercules etiam parasitos aluit quod Diodorus Sinopensis apud Athen. I. p. 35. D. 39. F. io Grotii iacerpt. p. 837 prodit Bacchus et Sileni e Satyricis dramatibus, quae comparatio eo acerbior erat, quod histriones per contemtum dicebantur λοπισοκόλαως, ut supra notavimus p. 53. F. Silenos pro Satyris dici notum: vid. Pemon. Elian V. H. III. 8.6O C. μηδε οππε ψα σῶν συμμόν ω.DFormula oratoribus propria de qua diximus ad Juliani Or. I. p. o. A. Bibilotheca Crit Vol. III. Pari. I. p. 56ci allato illo Demosthenis Or Olynth L p. 3. Α - χρη την ἰδίαν ἀσφά-

. D. Κάσσιον Σευῆρον Celeber illa aetate liberae acerbaeque singuae orator de quo Veterum mentiones breviter tradidit G. I. Vossius Hist. Lat. I. I. I. Hardianus in Indice Scriptorum ad Pliniimisi Nat Saepe eum citat Seneca Rhetor, cujus locos suis paginis notatos apponere

juvat: Suasor I 6 p. 32. Controvers. II. a. p. 5a. III. 8 P. 99. m. IV. 5. p. 45. 6. p. 56. V. Ε ord p. 8a. 33. P. 3Oa ibid. P. 3II. 34. P. 3I8. Excessat.

Lib. III. p. 346.

488쪽

66. D L. μέριος ὁ κόλαξ εριο ι που Πετρώνιος Himerius iste non aliunde cognitus, non ex Comoedia, sed ex libro quodam de adulatione sue Jheophrasti, sue a1-terius cujusdam, sumtus videtur ritus Petronius vix dubitari possit quin is sit, quem C. Petronium Neronia λει-lam, ab eoque mori jussum, prodit Tacitus Annal. XVI. 18, 9 a Plinio Tisi praenomine memoratum Eumdem fuisse Satyricon, quae supersunt, auctorem, pervulgata fuit opinio quam nostra denique aetate confutavit eruditissinius vi N. Ignarra, ostendens scriptorem illum extremis demum Antoninorum temporibus fuisse in Commenta de Palaestra Neapolitana---Neapoli edito A. 1764. cuius summa relata est Bibliothecae fit. Volum. II. Part. I.

6o. F. in οδικῶς Sic quillam Plutarchus Pom o P. 649. B: ὁ δ παν-- ὁπιμικας. Sed hic non contemtim, sed offenfio et suspicio subest, et μως desideratur sed

T. Hari. I. Mosc. I. a correctore utrumque hac tra

ἔοικε Sympos VI p. 688. B. de stomacho initiis in locis sere κνησμὸς ejusmodi metaphoram habet, quae r pius ad notionem propriam pruriginis ac dit Praeferam hoc loco νιηρὰς quamvis apud Plutarchum lita me .

489쪽

DE DISCERN ADUL AB AMICO. p. 61. Α, Β Ugere non meminerim quod contra assimiae Η. Stephanus, nullo tamen apposito exemplo qui consulatur de utroque vocabulo Thes L. Gr. T. II. p. 77, 78.6 I. A. - - ωὐρ Tritum ferinone Proverbium semel notetur. Notarunt Paroemiographi Zenobius V. 69. Suidas voc. rasmus Adag. p. Iaaa et I 838. Habet Plutarchus De Sanit. p. 23. Ε. Princept. Conjug. P. 43. F. in re mili de alumnia aemulationis amatoriae: το --ρὸς τὸ α ἀρας φανὰ κώ ζηλοτυπιοι ταῖς τοιαύταις γυναιμε τὰς Φόρος μνον, ἀλλὰ - τὰς -- ἀνοιγοσι τ is incomtii τὸν νο- ω- νυ ea κλάων τὰ ωτα, γῆ φυλάτlam τὸν ψιμι σμῶν, - - - - - -π . Artaxerxe p. Ioas. D. Plato Leg. II. p. 58 I. B. Aristocles p. Euseb. Praep. ang. XI. p. 5 Io. Philo Jud. p. Io . Ε.6I A. V δυχαρις - πυκνων φιλημάτων AEschyli no-anine citat Plutarchus in Amatorio p. 75I C: -ρόσλας δὲ - Σόλωνι - τον Αἰχύλον λέγωτα--σεως δε μηρῶν - κατηδέσω, 'sa δοκάρις των --ον φιλημάτων ita ibi edidimus pro vulgato πικρῶν. Plenius apponit Athenaeus, drama etiam prodens Myrmidonas III p. 6oa Ε Al λος -- Σοφοκλη αναγμὸν ἔφασαν ὁ μὰν Μυρμιδόσιν,

6 I. A. 'Aντώνιον οἱ φίλοι της A. δέοι ἐρ-lα-J Sic Plutarchus idem argumentum ponit in Vita Antonii p. 94o.

Ulysem praecantia. VOL. VI. Li

490쪽

ἀποειποιεν minius Hist. Nat. XXV. 95 Mmodis em --) pri quam pervenia ad vitalia, ini nasura excia a ria e sed in in ροω, irremediabilis exis aeur. Conseriit. H. Mercurialis M. Lect. III. 4. I. A. Saracenua ad Diaoscoridem Mater Med. IV. 79 ubi, quod Platonia λ- logis Lysidem memorat, volad Phaedonem, ut de icicutae mentio sit. 62. C. ια - --ων ὁ κολα Pittaco tribuit Plutarchus in Sap. Convis. p. 47. B. Diogenis Cynaci firmis dictum prodidit Diogenes Laertius VI. 5I ' - μα τίτιον ρίων κάκις δακνή - πιον - ἀγριων συκοφάπρος δὲ ἡμιέρ- κόλαε. Ad hanc forinam compositum est di n eocriti Chii ap. Stob. it. II. p. 3I: Θεοκριτος ἐγ--

6I C. ἁ τε πλεκτάνας Subest significario Polypossis, aliorumque aquatilium, acriabulis, id est, πλεκτανως, et quasi fres diu praeditorum, quibus tamquam laqueis a sestea capiant. Ne alios itemus, Plutarchus et Proprie et tralate usurpat V. c. De Soleri Animal. p. 978 D. F. 979. A. Advers Stoic. p. Io59 δ de horum Dialactis, quin ut polypus suas ipsa πλεκτάνας devorat item horum sententia de assimi partibus ad exteritas corporis sensuumque artes extensis, τῶ ν ονικου ἔπΤα - α- - . 'ς

ποδος ---- , in libro De Placit Philos. IV. 4. I. 6I. D. τῆς σου τὸ μὰν ογικὸν -ς, τὸ δὲ λογον qRes pervulgata, forma saltem notanda simillima in Philone

라틴어 텍스트