Ploutarchou tou Chairōneōs Ta ēthika =

521쪽

DE DISCERN MUL AB AMICO. p. 67 Α, Β SI 3 λλή --κλικότας, α παρεπντας m ἔ, τι βούλοιτο - , sentiebat plera que victos eque priaebentes iis utendos Omodorumque vellet me Solert. Animal. p. 97o B 975. Gryllo p. 784. E. 67. A. Νηλεὲς Iliad. Π. 33. 67. A. περιδου Plutarchus in Phocione p. 746. D:

τοι φασὶ, Υπιρίδη του leg. ποτε), reis πιος τὸν μον, ' ς μηνοειοι, μὴ --πε μόνον εἰ πικρος, ἀλλ ει προῖκα εἰμικρὸς, grasis acerbus, id est, non donis ac mercede corpius in republica gerenda, cujushiodi fere demagogi int ita exponitur in Cimone p. 485. B. qui solus cum,hialte απὸν αδ--ον - ἄθικτον, ni πολι- δωροδοκέας, παντα προῖκα κοὐ καλαρῶς πρατὶωπα καὶ λέγοντα διο τέλους 67. B. -ι-- το πικρὸν Quod dixi, istam Mistii atationem verbi πιτώνων in λλεαιναν non sincere con- uendae sententiae, quippe reqvirenti utrumque hujus di fere compositione, ri ἀν- το πικρὸν et αὐςηρον, ωι-- τὴν παρρησιαν hoc igitur adhuc mihi videtur. Em-ύνων elegantis est notionis hac in re t et hujus libelli e p. 74. D. recte utentibus admonitione ac deinceps eam

kkenarium Lucianus Nerone T. III p. 6 o οἱ δέ γε ο των Missio τουτο sic enim legendum cum Th. .), μὴ foni musicorum accentuum 4 nc floreum iura, quando M. ipse non idit Nero Aristides T. I. p. 3 fluvius ἐπιμύνων το ιον leniens cursum suum. b7. B. ωμεν εἴρηται IIac formula significat, se senten-m alterius auctoria eamque notam Proserae v. c. .

. . 7I C. 75. F. 76 C. 29. F. 379. C. Diogenianus viseb. Praep. Evam VI p. 263. A. Sotion ap. Stob.

522쪽

si D.M. ANIMADU IN PLUTARCHI B. Serm. XII. p. 584. Maec sumta videtur e Scriptore vetere παλμώς, Theophrasto Chrysippo aut alio.

67 C . Πλάτων--πιμεληθῆναd Venusia narratio, plane Socratici characteris quam Plutarchus e scriptore nunc perdito sumsit vel Socratico, vel qui de hac historti parte seripserunt, Demetrio Phalareo, ametis, aut simili. Ab eodem, certe, rite argumentum et orationem ha- Scriptor Epistolae Socraticae XXIII. p. 48. ex Persona irsus Eschinis scribens se recens Syracusis advenam ab Aristippo adductum ad Dionysim eique commendatum esse reserens etiam ipsum Aristippi cum Dionysio sema nem, breviorem quidem illum hoc Plutarcheo, sed eius. dem et materiae et fomlae Socraticae. Idem narrat se nina Platone quoque amantissime commendatum Dionyso. Hac auctoritate facile confutatur maledicentia oriun vi mdiderant Eschinem a Platone apud Dionysium per invidiam pressum obscuratumque fuisse cxaqua inutiliae dissebus locis mentionem injiciens Dic nes Laertius II 6i. III 36; - δ' ἔτι M περ κο - ἀδοκημι - α Δι-πω

'Aρος;- συς α verba turbata ita constituenda φαμ σε προ καὶ αυτὸς ευδοκίμει παρὰ Διοφτια, ἐπιπων scit. AEM nem ιλωτα δι' απορίαν, . . . auctorem videtur secutus esse domeneum, quem ut Elicureum, Platon invisis.

tem, credibile est laudem commendandi schinein ah illa ad Aristippum transtillisse.

67. E. - περ---αίροντες πριν ἄπο aer J Vix intelligatur, quam vim habeat tam , - significet comparationem ci Herculis praecipua laude, eaque sere prin erbiali, qua celebrabatur tyrannidem et ψιν, hominesque tyrannicos praedones,40πὰς monstra, ex hominum vita expin se. Porro αυτερον τοι- pertinet ad superius P. 66. E. αρ- ἀφαρ-- αὐ- τὴν φιλαυτιαν---. Igitur Herculis comparatio ipso ejus nomine omisso, per breviloquentiam figui eata est, et locus ita pri modum reddendus Altera es ut tamquam Herculis axemplo in m ----- α- purganus, s a libera admonitisne demamus omne- ει ri e dieaestatem es scurrilitatem nati a metui is condimenta.

523쪽

DE DISCERN ADUL AB AMICO. p. 67. R SI SVolumus nunc reponere loco Veterum de illa Herculis aude, quos apposuimus Biblioth. Crit Vol. II. Part. I. 3. 5. et Vol. III Pan. I. p. 48ci unde satis apparet, inlictionibus καρα-- τι et καλύρ- τι purgare, expurgare id, illud τὶ posse utriamque esse, et rem purgatam, et forte purgando jectas. Caeterum cor ptelam suscepit Epi- ola, qtu fertur Paetimedici ad regem Artaxerxem in Udina, Ludini p. II. et Charterii T. I. p. Io D qua in istola Hippocrates eum Hercule comparatur: καρα α ε χρίων μένον γένους, Θηριωδων δε νο mili-των - ἀγρώ- - - - καὶ ΘάλατΤαr is πώρ- πανταχου mare ὁ ριαΠόλυιος της Δημπρος, ἀρματα ita legendus hic locus purgat rutem Hippomates multam te, ma*que partem, non solum

Uerolis exemplo, a feris boliis, sed a feris et immanibus norbis: Hominans ubique, ut Triptolemus femina Cereris. dein spectat Philo Dd. Legat. Ad Cri. p. Iom. D 'Η-

ιακοπικὰ φύσπιος κατερας ἀτελῶν. Dion Chrys. Or. LXXV. 3. 647. B: χωος ὁ τὴν θάλατΤαν κοιραέρων, ὁ τὴν γῆν ἐμερον 67. E. α'ερ γὰρ πρου πεῖν 'ης χειρὸς Μedicus in ecando debet adhibere concinnitatem et munditiem ope- is, non saltatoriam ac temerariam et circumforaneam nobilitatem curi tatemque manuum. Reseriur ad melicos, qui publice in theatris artem ostentando factitant: le quibus dicemus ad p. 7I A. Similem gesticulationem amulorum aves in coena appositas secantium notat Seneca p. XLVII. p. IIx: alius pretiosas aves scindiι pectust clunes erit ductibus circumferens em a manum, in sta exeutis infelix, qui uis uni rei vivit, ut hiria d. --ιer feces Iuvenalis Sat. V. Iao Structorem interea, netia indignatis est, Satiantem pectes et χειρονομουκω volanti,uello donee peragat dictata magistri omnia. Nec mi-im fana diserimine refert, citi gesta lepores et quo gamnaetetur. Et simili notatione XI. I 36. ἐπιτμων is dioimur species, lue in superficie apparent Sympos. IV. p. I. A L ψωρικῶν κανθημάτων ρ αειν, ' πιτρέχετ δοκεῖ

524쪽

μορφαὶ χρωματων μιτρόχ- alim Herodoti p. 854. Ehujus λέξις δέκα πόνου γῆ - - έχουσα τοῖς πράγμασι PMe

actionis ιamquamsuper iam inciderunt, opponuntur iis, φων maia animo proficiscuntur. Odyssi Z. 45. - - -- δεδρομεν α λη. I. 357. κακὴ δ' is ἀόωρον ιαλυς Dα - κος, fallatorius, id est, gestim torius, est enim ὀρχε, non modo pedum incessus et saltus, sed manuum gessiculatio, χωρονομία. Quinctilianus Inst. r. I. a. P. Mane caminiam in renunciando, nec satiatorem in ginae a Cicero Bruto, 6a: Serius Titius am Biarus H -ouis agastu, ut satiati quodam nascerem' cui sativit inimum a me esset Ovidius Art. Am. I. 595 Si vox oh caina Familia brachia, alta alibi idem. Muc pertinere videtur Aristides T. II. p. 395. de oratore, αλλ' --μαι σῶα ωσπερ σερο τινες, a gesticulo bifariam, vi alii ,--α

Hinc ὀσπρα pars scenae, in qua agebatur: et Latinis actis pro gesiculatione. πιο σολος, audax, ---ε, mpentinus, utraque notione conjunctis, subinde apud alios et Plutarchum v. c. opp. or. p. a . B. 56. A. 794 A. 968. C. 99a. B. Vitar. p. 64. D. 23. D. 185 B. M.

χουσα, vulgaris, non es antium medicorum a peritorum,

de quibus modo dictum est, sed circumfhraneoriam, et quasi circumcurrentium hinc exquisitior notio pervae in

huic nomini addita est Plato pist. VII. . I5 D:

525쪽

ι- - quod spectavit Plutarchus in Dione p. 98 I. E. ,ic Aristides T. II. p. 36ω ονομα ἐμεμμον κα αεριτρέχον, tomen jactatum et pervulgatum. At in Eunapii Libani p.

33 καὶ κομψ- περιτρεχε πανταχοὐ διακονουμενη τοῖς λό- οις legendum m ιτρέχω ex animadversa modo hujus verbi

Utestate. Quaedam annotaritvi Stephanus Thes. L. r. P. III. p. 1663. 67. F. ι - ψαν --πόμι- τον baππον Philippum Alexandri M. patrem idem reser Plutarchus Amphth. M 79. B. De Fort. Alex. p. 334. D. Sympos Ii p. 634.

Quibus omnibus locis α ταυτα μου βέλτιον εἰδης Posium est pro ας βελτιώ σε ταλα δμα εμοῖ, usu minus Pro- o siquidem να εἰδης, ut Das, nota prvomtum et con ium, κ' εἰδενα sectum eventamque significat usu quidem robo. Sunt tamen paucae quaedam Plutarchi dimoneso se illius minus probae Fort. Alex. p. 333. A: τί in

γ- - . με κολακευ quid in me regnovisti tale ut b00--di oluptatibus mihi adulareris. Adv. Colot. p. II 15. At

σου γὰρ τῆς ἀοικW το βιόλιον θροφεν, δα ι τοῖς ἐκείνου συν- άγμασιν ἐντυχης pro is σε μη ἐντυχειν-- qua parre terreaenhabitabilis serias libriam Dum ti tu eum nancisci non esses. Simile est Amphinem. p. 83 A: πει - την7ελ--παν, ἔ- μένη μου μων Pro Μνειν, persuadeamus eo pin, in nobiscum maneat sane να μένη, aut ρώνων, idem ilicitur in Vit Alexandri p. 689. B. ἀρα δὲ ἔπως πωλομεν δώροις ἡ λόγοις την Τελεσίππαν-. Frequens in . . de tuo usu videatur H Homeveenius Doctr. Partio. p. 524. t quos citat J. C. Bielius Novo Thesaur Philolog. voce να. Utuntur tamen interdum Scriptores elegantiae stultos Teles p. Stob Sem. XCV. P. 524 ῖνα -- Λυς πιλμησει, cupiet feri viter Libanius Declam. VII. p. 47a A: M ψιν οἰκέτης πονηρος, - κρ πης Ἀπιώνων δουλώας κιος pro με κρω- nemo fervus, es

526쪽

p. 63. A. Ἐπίχαρμος κάλωας Et hoc est in semel memoratis habendum Epicharmum sub Hierone Syracusis fuisse constat et notabimus ad p. 175. D. Iamblichus Vit Pythag. q. a. 66 ν των δ' ει ν ἀκροατο- γεν-- -

γματα. Animadvertenda responsi ambiguitas, quod dis riam accipi poterat isqui nure cum immolares amicos, non vocasti, ut lare Xylander, Cruserius, Masmus et Λ qui nuper quum fac isam, non vocas anum' ut Amy- Otus et corrector Xylindreae interpretationis in editione Gr. Lat. Anni 16a4.

Plutarchus De Re M. Stinc. p. IMI C. Anti ontein a Dionysio intersectum narrat. Hic suit Antiphon δε cus, probe distinguendus ab Antiphonte Attico oratore, ad quem perperam hanc rem retulerunt Pseud Plutarchus in Vitis X. orator. p. 833. B ejusque des riptor Photius Cod. CCLIX. p. I 53. Philostratus it. Sophia I. 5. p. m. De quo consulatur Ruhnkenii nostri ULsertatio de Antiphonte oratore Attico p. 48. Di MCynico tribuit Diogenes Laert. I. O. 68. B. τὴν περὶ το φρέαρ ορχησιν Proverbiiun est μος περὶ φρέαρ χορεύω, annotatum Zenobio IV. - g niano VI. I Suidae IX. 62. Mus enarrationem P iis

M. A. uretus M. Lect XVI. 16. hanc: Quorum ρω-rum neque ob in Ora funι, neque crepidines ρ-lo a uexagora , inque denique quidquam es, quod objectis, prohibeat, no quis in eos incautis prolabaιur quatis iam ruri videmus Aqui circa σοι ob eas agant, magnum esteulum adsunt, ne, dum progrediuntur, regrediantiιτ, comae morbem movent, fallitant, in puDum detres merg-tur. Prinmisit disertum exordium de argumento, cum reprehen

sone iniquiore rumi, aequiore compilatoria Florentini

527쪽

DE DISCERN ADUL AB NMCO. p. 6s B, C SI9 qui Erasmianum opus purg3tum et cimumcisum postea edidit, sub nomine Pauli anulii idque nomen falso huic compilationi impositum contendit uretus. Qua de caussa consulatur I. A. Fabricius Biblioth Gr. Vol. III.

68. B. ιμαγένης κωσε τῆς Καίσαρος φιλίας oimagenes, historiarum scriptor, Augusto primum gratus. inde exosus propter linguae procacitatem cujus rei documenta exstant m Seneca De Ira II. 3. pistola XCI. P. 328. Controvers. V. p. 3I9. Attigeriant ejus res G. I. VOssius Hist. I. a . . A. Fabricius Biblioth. r. VOLII. aso et hunc ipsum Plutarchi locum M. A. Metus Var. I in XIII. 6. 68. B. -- ο τι οἱ εἴσαιτο- Ut mersites Iliad. B.

68. B. αista φιλίας reprehensionem amioisio, ut Oeea nemvrruperandi, Augusto adbibebat Sensum minus odie ceperunt Interpretes, qui hujusmodi est Timagenes numquam vera voce usus, id est, numquam Augustum da veris minusam a mans, sed αἰτίαν φιλιας erimnationem amisi-

Irin es adhabam eamque ut occasonem iιuparandi arripiense ad m-docem dicaritatem convertarus, excidi a illius armisi-sia Criminatio amicitiae in. φιλίας, haec est interpretanda, ut quereretur et Augustum reprehenderet quasi

non satis magni ab eo habitus sed neglectus, eumque hanc ob rem ridiculis dictis et salibus lacesseret quale est hominum genus quod Cicero notat De Amicitia, XX Oigitur ii, qui tin in amicitiae refunctior ἐν necesitudineyuperiores, exinquare se cum inferioribus debent esse in aeriores non inre, se a suis aut ingenis au fortuna, aut dignitatoiuper ri quorum plerique aut queruntur semper siquid, auι ιiam exprobranι eritia magis, s habere se putant, quodo issa et amice, aut cum labora aliquo uofactum quean dicere. Conjunguntur αἰτία et λοιδορι , atque λόγχοις Dpmnunturi a Demosthene or pro Coron. p. 3 4. C. et Adv. Androtion p. 4a I. B, C. 68. C. και--π--iad Democritus ap. Stob. Se .XIII. περὶ παρ α unda retulum Stephanus in P si

528쪽

sis D. W ANIMADV. IN PLUTARCHI LIB. Philos p. 166 Οἰκυον ελ- Α - --, κινδυνος δὲ ἡ τῆκαρω διαγνωσις Adhibeatur Philo Jud. De Somniis p.

dag. p. 189. Lambinus copiose admoratii Epist. Ι Ι 8. . Deme supercilio nubem brevius alchenarius ad Euripidis Hippol. 173. Sic Nicostratus p. Stob. Serm. LXVIII.

gruant, jucunda est disputatio Plutarchi Sympos II. i.

68. D. N Λυδια Θή, - λ τι-κατὰ Πίνδαρον. Nd --tavi in Λυδια, quod codices nil melius afferrent quamquam mutandum in Λυσιο vel Λυαίω. Utrumque jungit Plutarchus loco gemino huic, SDNpos. I. p. 613 B: εἰ a

αιος, ut jam suspicatus erat I. Piersonus Veris 1. II 8. p. 3o. Nam quod hoc loco in Xylandri notula legitur, Pausanias in Boeticis aliam adfert caussam Cur Bacchus clodius dicatur, ' operarum est vitium; quidem in Pausania IX. I 6. Λυσίου mentio fit. Dei cognomina Ba hi Λύσιος et similia attigit I. Vlorus ad Lysiam Adv. δε

omnest. p. 184. Λυσιος nunc malim, ut main usitatum Plutarcho et omnino prosae Scriptoribus v. c. opp. M.

529쪽

DE DISCERN ADUL AB AMICO. p. 68. E. GaIperdito carmine haec una Plutarchi commemoratio servavit hinc in Fragmentis posuit Schneidem p. 74. Quod in mendatione contextui Graeco subjecta notatur praefixo nomine rutam: Abes ab E. Venia risi Mose. I. a. Hari. I.

reserendum erat ad particulam ante μεριμ-ν, quam item

omisit Xylandrea editio : nam illud quidem Λυδιο in omnibus libris exstat dictum Pindaricum haud scio an ita

Conceptum fuerit, Λύει το - ροφον νεριμνων χοίνιον, finem que plexum.

68 Ε. -ὸ χειροιJ Subjecti dejecti ab animisuperbia, marruilractabiles videatur annotatio ad p. 43. F.

'Εν τοῖς κακοῖς χρὴ τοις Γλοισιν ἀφελεῖν.

ῶνα Attigit Dagici locum Is Casaubonus ad Polybium IV. I. Eadem sententia ponitur verbis fere iisdem, in Hercule urente I338 Θεῶ δ' ἄταν τιμασιν, ουδὲν δεῖ φυ αν' An γὰρ ὁ Θεος ἀφελῶν, ἄταν Θελη. 68. E. το ἄγαν ὐφιέντων του φρονηματος Sensus est, ac debet esse, eorum, qui nimios spiritus superbientis amici demanι ac jubducant quod requirit καιρουντων vel φελόντων : hoc enim verbum suscipit vim activam, alteri quid a erra ae ubducere: at πώνα τινέ τι est activa vi, alteri quid subdere, iubanisωre privand autem significatione habet vim neutram rem isto meum ipse asum, πιημι το φρόνημα. Sic Ap phthegm. p. a I 8 E δυνά- πρόδεες, si του φρονηματος

ὐφες, ati adde viribus tuis quid, aut remitte aliquanrum da animi elationa Amatorio p. 754. A: οὐδε ἡ κάν τι του φρονηματος, neque quid remiserun de animi latione. Demetrio

530쪽

33 a C. et saepissime apud quemvis hum Scriptorem: habet etiam in Adtiva forma ἡ ω- τι ut φαιρον τε, --tionem reciprocam, ibi ipsi aliqvi demina de qua alibi

vicemus, et ditamus ad p. 38. D. M. F. οι δὲ πολλοὶ πειν- πεισάκτων movit mutarchetia haec retulisse videtvi ad Aristotelis de hoc argumenti l cum unde modo partem attulimus Ethic Nicomach. IX. οι πολλοὶ φίλους lire cmr in σινος - τοφώπων - ἔν με δε-ται ὁ μακάριος, ἔπει , -- υπάρχεε αυτῶ ομεδντων διὰ το μὴ, η - μα- μὸς γὰρ ὁ βίος ων, - δέα --τακτου μονης. etrus Victoris citat hunc Plutarchi locum sub nomino Demosthenis ad Aristotclis Ethic Niconaach. IV. p. amet redo, quod in adversariis suis, men iustoris addere oblito ei deinde in mentem ventiet non satis diserta recordatio Demosthenicorum similium rv. c. r. Olynth. I. p. 4. Ar τὸ γὰρ - πρώτlais παρὰ, ναίαν φορμη του κα- φρονεῖν τοῖς - τοις Are et de quo diximus ad Juliani Imp. r. I. p. 35. C. Biblioth Criti Vol. III. Part. I.. p. o. Et σώσαντος in nota illa sententia, in Pro Coron. p. 487 A: σέτι πάπ- α -- - χθωροδα λεισάκτω, quam apposumus ad p. 38. D. de hoc nomine disserentes. p. 69. A. Εἰς - - πνου φω ἡ Φελεια γλυκυ. Euriptilia, notavimus P. 49. F. 69. A. ὁ Ξενοφων Expedit Cyri II 6 7 'Εν μὲν

προς διὸ καλον-. Plutarchus Sympos I p. 6- C: γὰρ ὁ Ξενοφῶν γε του Κλεάρχου το σκυθρωπον και ανθεν