Ploutarchou tou Chairōneōs Ta ēthika =

541쪽

DE DISCERN ADUL AB AMICO. p. 71 B, C 533της τῶν νουΘετουμενων αἰδους τε καὶ φημης ἐλιμελεῖD ' ο γὰρ ἀπερυθριάσανος ἀδιο, ποι.

7I. B. ὁ Πλάτων Leg. V. p. 6m C notavimus P. 14. C. 7 I. B. δυσωπουμένη παιίησία δυσα,εῖ De huius verbi nominisque usu dicemus ad Plutarchi librum πιρὶ σωπίας. Colleg. Nov. pro δυσυπουμένη habet αἰχ-ομπη.

7 i. B. πιράπει Subruit, fundamenta subdueit. Subinde in munδει mutatum. Loci Plutarchei ubi vel legitur, vellegendum est, sunt hi: Opp. or. p. 3 I. C. 379. E. 446. A. Vitariam p. 773.A. 185. C. 658. F. 953. D. 987. C. Io67. D. Hoc loco αερί. jam suasit Massius ad Thucydid. I. 7o.

7 I. B. τον αἰδουμενον ouod alii codices habent, αἰδούμενον, est ex elegantiore usu Neutrius pro reliquis Goneribus, equente in primis Thucydidi, nec Plutarcho infrequente veluti opp. Mor. p. 16o. D. 556 B. 966 B. Ioa5. D. Vii. 537. D. Conseratur annotatio ad P. 16o. D.

I. B. Ἀγχι χων κεφαλὴν Odyss. A. 57. . 7o P. 59a. I. C. Κλεῖτος 'Aλέξανδρον Plutarchus Alexandro p. 693. C. seq. Arrianus VIII. Q alii multi. Bas ct Xyl.

Kλεπον, rectius.7 I. C. 'μι μνης ὁ Πτολεμαίου καθηγητης 'x Polybio sumtum videtur, qui priora quaedam ejus facta, et operam, qua Ptolemaeum a Scopae insidiis liberavit, attigit: XV. 9. XVII. 35 indidem viri exitum reser Diodorus Siculus Excerpi de Viri et it T. II. p. 573 in Πτολεμαῖος ὁ της Aἰ δου βασιλῆς μέχρι μέν τινο mrηνεῖτο 'Αριςομένη δ τὸν ἐπίτροπον αὐτου πω μένον, κοὐ πάντα καλῶ tiωκη- κοτα, την - ἀρων πα- καθάπερει πατέρα, καὶ πάντα ἔπρατΤεν

lesius hoc Plutarchi cstimonium non neglexit. Fuit hic Ptolemaeus V. Epiphanes, ad cujus annum XIX. hoc factum ac Diodori mentionem retulit J Vaillant. Hist Ptolemaeorum P. 83.Mm 3

542쪽

a. C. κατηνε c d in somnum delarus, de se es eddi sol ad Apollon. p. Io7. Ε Διογένης κατενεχθει εὐ-- De Sanit. p. 134. A: - λάνοιαν με καταφερ- νος mi κ' εὐεύς. Catone in p. 793 Ε εωπον μις κα is L. - ν. Inde καταφορὰ, somnus: Aud Poet. p. 5. F. Smil. Paul. p. 75. A. Antonio p. 949. E. I. D. Ἀρποφανη δ και τὸν Κλέωνα Quod in mea datione posui, legendum τε λέ-ι, non erat opus quai quam ita corrigere voluisse videntur ac reddiderunt II Jander et ruserius at recte vulgatam expresserunt Insmus et Amyotus, quorum uterque sequentia, ri σπε

τους 'A ναίους, Aristophani tribuit, sed diverso modo illi, ut versum ipsius hic, ut Plutarchi dictionem sorte hic rectius, sed tum legere debebat ααμεύναν. Nam cito Aristophanem reprehenderat, quod praesentibus per Mamale loqueretur de civitate. Pertinet hoc ad Achan

ad illum versum Acharn. 5oa Διὰ το ὲ τοῖς Basi μ ολλων παρόντων ξενων εἰρηκέναι κατὰ πολλῶν τον μιρο νδιο ς κατηγορεθη - του Κλεωνος corrigendum εἰρο- - πολλους τὸν 'Αρι φάνην. Conserendum etiam semius sapsion ad versum 377. et Sam. Petitus isteti. I. 3 p ii

iamdem Comici dictionem significavit Aristides T. v p

tati reprehensio, quavi populo Atheniensi adhibet

crates in De Pace p. a8o Ἐγὼ δ' ιδα μὰν τι ΨΦ ψιν, ἐναντιου ταῖς μετέραις διανοίαις καὶ α δημογρος

543쪽

tur Comici poetae quamvis civitatem praesentibus peregrinis traducentes et ad publicam Graeciae cognitionem proferentes, tamen gratio erant apud Athenienses, neque illud quidem Cleonis adversus Aristophanem crimen quidquam eqs movere poterat. Ad idem praeceptum admonitionis peccanti adhibendae pertinet sententia Cleobuli, ex Demetrii Phalere Septem Sapientum Amphthematibus, apud Stobaeum S. III. p. 45 θωκὶ μη μάχε v,

ει με αγαν φρονεῖν, ἀλλοτρι- παρόνταν το μεν γαρ ἐς χέρνον,το δε μανίαν δύναται παρέχων. rotius suo exemplo has Iemones adscripsit ex duobus codicibus Parisiensibus: d. A. σωφρονίζειν pro φρονῶν et L θιον pro χέρνοπι illud quidem mendosum, hoc in scriptione ad communem sormam composta suspectum ultimam partem Cod, ita habet, το μὰν γὰρ Δοκιν, τὸ δε μανίαν δύνομι παρέχειν Scho iras ex libris suis annotavit φιλοφρονῶ Pro eoram: mulina parte, το μὰν γὰρ ανοιαν, τὸ δε μανίαν σημαbae. Unde probabilis lectio existit haec : θαικὶ μὴ μάχε λ μ δὲ φιλοφρονέωα , ἀλλοτρίων παρόντων τὸ μὰν γὰρ νοιαν, τ δε μανίαν, δύνατα .7I. D. το μὴ παρεπιδεικνυ t μηδὲ μαγωγεῖ-βουλομενουςJLenissime orationem constituas mutando το in τύ debenι hoc, quod dixi, cum aliis dictis princeptis, cavere illi, qui arimmutonem utiliter tisalutariter, non ad ostentationem ει eaptandam popularem auram, aliis adbibere volunt. Vidisse videtur et Cruserius. De verbo παρειτιδείκνυ diximus ad p. 43. Dci de δημαγωγειν p. 6 C. 7 a. D. ο Θουκυδίδης I. 7o Καὶ αμα, εἴπερ τινες ἐώλλοι, νομίζομεν αξιοι σινα τοῖς πέλας ψόγον νεIκειν. ΤΙ Ε. Λύσαν ,ος pophth. p. 9o. . Μεγαρέως δε-- ἐν κοινῶ συλλόγεανα φησία χρησαμένου προς αὐτον, Οἰαόν σου, εἶπε, πόλεως δεονται iisdem verbis repetitur in Apo-M A

544쪽

536 D. W. ANII v. IN PLUTARCHI B. Phthegna Lacon. p. 29. C. Sumtum ex Vita Lysanta p. 445. D. Agesilao tribuitur Amphili Lacon. P. I a.

Ε Μεγαρέως δέ τινος πεμ πης πιόλεως προ αυτον - αλαυχου μένου, Μειράκιον, ἔφη, οἱ λογοι Ου πολλης δυνά-ος δέονται Significavit Synesus De Regno p. a. Dci οἱ λόγοι δὲ - - τι δεοντα πολεως, ως ἐλευθερο μησο καὶ βασιλέα Θα μῆνσov. hemistius or. XXVII. p. 334 C: ἀνδρὶ μεν γὰρ, ο - πολι

οἰ λόγοι δὲ οὐδε δεοντα πατρίδος ενδόξου poeta ille est sive Ε-pides, sive alius, ut inquit Plutarchus in Demosthene initio, et nos monuimus in Biblioth. Crit. Via. III. Pan. II. p. 8a.

1. Ε. Θους Vide ad p. 66 B.

7 I. Ε. νουΘετεῖν τω βίω τον Σπεωια,ον Ante Stephanum et Xylindrum legebatur τον βίον male in Ald Bas. qm-buscum consentiunt Ε. . osc. I. a. Hari margo offa . at plane omittit Cosm. Nov. ejus loco τω Θειω Praebent T. V. B. Anon. Caeteri τω βίω Sumtum e Perclito umdam scriptore de vita Platonis, relatum PlutarCho etiam De Fratern Aui. p. 49 I. . legans est comparatio . et λογου, ut alibi. v. c. Adv. Stoic. p. Io33 K: δηι τοτ μτῶ φιλοσόφου - λόγω σύμ νον εἶναι Io7o A. Philo I . De Propae l. p. 432. A, B Speufippum avunculo Platoni non parent fuisse animi magnitudine, ut moriam gravitate, Vetores subinde notarunt de quo vidcatur Diogenes Laertius IV. I. a. ejusque interpretes. 71 Ε. Πολέμπα. αενοκράτη Re a multis Celebrata. Diogene Laertio IV. I 6. aliisque citatis in notis interpretum, praesertim enagii Epicteto Dissert. III. 1. P. 348:

μετα λην μεταεαλεῖν ubi alia adfert .mptotius Origenes Adv. Celsum III p. 49a Aci τίς δὲ τον μετὰ συλ

ante haec sex lustra in pistola Critica ad Ruhnkenium p. 61. contigendum scribebain αφροὶ pro ἐταῖροι quod nunc minus necessarium videtur, modo legatur ἐκεῖ Pro καί.

545쪽

DE DISCERN ADUL AB AMICO. p. 71. 72. A. 5377 I. F. Ἀλλων ἰατρος-J Aliquoties in Opp. Mor citat 'lutarchus velut p. 88. I. A. IIIo Ε. Suiuasi uripidi tribuit voc. Εὐριμίδαο -ος-- Ευριονίδης, Ἀλλαπψρος, αὐτος ελκεσιν βρύων. In etricis Proverbiis A. Scholia xstat, M. nulla sub auctoritate. Notavit et alchenaitis Diatrib. in Fragm. p. 45. Inter Fragnienta Incerta elatum edit. Μ gr. XI. Adhibuit quoque Gregorius

71. F. ἀμηγέα Timaeus Glos Hai. p. 9. 'Αριηγει ' λί/ τρόπω ν--οὐν ubi copiose disserit Ruhnkenius Fre- tuens est Plutarchus in altera forma, eaque minus Attica, 1surpanda -- γέ πως, vel ἀμ-σγέπως hanc, quod sciam, emel praeterea habet p. 44. F.

Udinis normam Latinis quidem hoc usu dicitur in quo ro de quo v. C. Cicero Attic. I. I. p. 579 sed alter, fli dixis Morates in Ephoro et Theopompo, frenis eget, ruralcaribus plura dant G. Cortius ad Sallust Iugurth. LI. 5. . . IIcusingerus ad Nepotis Eumen. XIII. a. . ursellinus Particul L. L. p. 333. Apud Plutarchum flaidem non mentini nisi semel legere Sympos II p. 638.

: απολαύειν τὰ νεωτερα πράγματα κειμένων ἐν τοῖς παλαιουροις

νομ--, res novitia fruuntur nominibus, pia imposita fumebus antiquioribus, pro λ τοῖς prout fortasse legendumst siquidem ita omnes fere paginae praebent ex multis,auca dabimus, quae ipsa multa erunt. Sic igitur Opp. IOr. p. 5 I. . o. B. 84. F. 29. D. 146. B. 684. E. 36. A. 738. B. IIII. F. Vitar. p. 53. A. IOI. F. 33.;- 55. Ε. 56. B. 6ao A. 674. B. 695. C. 75o C. 855. Plato Parmenid. p. 63 F. 7 I. F. αὐδη, τί αὐοντε Iliad. Λ. 313. Supra p. s. C. P. 7 a. A. -υν δ' οὐδ' ἐλος ἄξιοι εἰμὲ, Εκτορος Iliad. . I quod imitatus est Iulianus Imp. in Caesaribus p. 3I6. . ut notavimus Epistola Criticae p. a et Dion Chrys. γ r. LXXVIII p. 658. Aci τους δε αἰτοδ τούτους, ο ἀνθρώ-

546쪽

sas D. . ANIMADV. IN PLUTARCHI LIB. - καταπρέπιντος γῆ διωκοπις, προτροπα ν φεύγοντας ευμ πτας, οὐ φαυνομώτους heώνους Λεὼς legendum M αείους. a. B. οὐχ αλας Recte Xylander reddit haruae ab re et Cruserius haud temere, Amyotus non caussa S ieet plerumque in bonam partem accipitur, hic non item. Sic Dion Chrys. r. VII. p. 129. C: παρ li δεν - τὰ περ τὰς κόρας ἴτω mram ἔχη, τί χρη προσδοκῶν - κροsς:αpud quos negotium puellarum ita temere habetur ac neH-gitur, quid sperandum es de pueris ρ Mistius malit με- λως perperam fictor. LII. p. 55I A RH του θεμε

XXXV. p. 429. ia γὰρ ἁπλῶς πέφυκα - - λας λαλέγε ν, sua arte a meditatione. LXI. p. 58I D: Hγὰρ ἐκ των γινομένων -- αυτὴν οὐκ αν τις συμε οι rimis , μὴ πάνυ πλως μηδε εὐμιος σαοπῶν quid ver, exciem facitis, Isidi obtigerunt, nonnae quis de eius animo invectaram facere possit, qui quidem non omnino negligenter et is tirem consideret. Porphyrius De Abstin. IV. 54 ταμα οὐχ ἁπλῶς, ἀλλα πλήρους immης της ἰς οριας λέγομ- : - --- remere ac bine documento, sed ab historia plo exemptim profecti. Sopater Proteg. in Aristidem . . d. Ictb. ἀπλαος , -- λέγουσιν οι τουτο λέγοντες, qui hoc Scunt, adpae temere dicunt. aximus apud viseb. PraeP. Evang. VII. p. 34a D: προ- ε γὰρ, αλ- ἔκας ον τῶν ι -- Θῶν, μὴ ἁπλῶς καὶ λ δεαε συγκατατιλ- τοῖς γομένοις, ἀλλ' ἀκρι6η ποιῶ Wτην ἐν σιν τὴν λογαivet ponebas enim M--- quemque doctrinis surissum non emere et formiι asse fidictis, ad rationum disquisitionem scuratam facere. Is rates Panegyrico p. 75 Οὐκ οἶ οἴετα τους αλλους κοπν -- -ον αμιν - τους προες ἄτας αυτῶν διαλλάξη, λίαν ἀπι- tia καὶ πομ- των πραγμάτων ς, Ousquis igitur putat, reliquuGraecis bene fore, anteaquam eorum principes Athenae es, Lace monios reconciliaverit is et valde imperitus est, procul a rerum usu ac veritate abes Euphemistitus inde ortus, quod simplicitas, nisi conjuncta sit cum rerum iniac scientia, ad temere judicandum inducit veluti aliis hominum moribus minus probandis tamen probabilia n

547쪽

DE DISCERN ADUL AB AMICO. p. a. B. fas mina ponuntur, veluti istu ac stulto, ει α γλυκυς, μυς, χ-Μ, --ος, Θαυμώσιος, σιμ ος, alia quorum partim notavit Ru kenius ad Timaeum Gloss. Plat. p. 131 seq. a. B. ωικας Vide ad p. 27. E. 66. B. 7a. B. -ι--ειν Saepe, ut hoc loco, cita alibi et in aliorum scriptis, permutatum cum Ῥ-Man , ut ejusdem formae vocabula, Ῥάειος et μιαιος, --γενης si ἡμιππης, multaque alia in quam permutationem pronus fuit lapsus exscribentibus, cum parapter ipsam similitudinem vocabulorum, tum quod ipsis, quippe hominibus aevi ecclesiastici, aurea adhuc personarent jactata illa distinctione nominum μουσιος et Ῥαγιέσιος Sed quomodo cligerant hujus loci verba, in promtu est attendenti: μι--Θειν, est

loco magis convenit, quam μααι iis, quod est, mul re dem modo, atque alium, ori Illud sibi apud Plutarchum non legitur : at cognata nomina: --πο ς, OPP. Mor. p. 5 I. E. 433. D. in C. 8 . et μοιοπαθεια, I. B. 53. F. I 6 B. III 7. B est tamen apud Aristotelem Ethic Nicom L s διὰ το πολλὸς ἐν ταῶ ἀρχοίἰς ὁμο--θῶν Σαμναπάλω Sextum mpla. Adv. Mathem VII 3oar

militer ori atque audirum. Alterum aliquoties legitur in

dicis C. qui vitiosum quamvis dat ὀμι-- Subinde ejusmodi est sententia, ut vix definias, utrum ei verborum magis congruat alia sunt exempla . 66I C. 737. E. Galba Io53 K: Ia Πλατων ais ἔργον -- άσαντος ἀγαθαῖ

548쪽

6 αὐτω vel το αὐτου το hac sesinat καὶ το Murem. Verbum est in Plutarchi Opp. or. p. 96. E. Vii. P. am. B. συνομοπιι ειν. Adjinmun hiis ractu habet mutarchus P. Μor. p. 96. D. 491. A. 7o8. D. 9aI. D. Aristoteles Problem. V. a. Cognatum est Verbum συμπαθών, etffaepe promiscue usurpatum, ut alia ejusdem compostrix veluti ὁμοστ νόω et σωοι νέω, et caetera quamquam disserunt et ratione disserentiae ipsarunt praepositionum se et , et usu accurate loquentium. Et primum indem in -- major est vis conjunctionis, est smul partur, e em c et tempore, eademque cauisse: συν cum nudem et j

eisatem actionis, Uionis, Lei. Ergo in his verbis hanc disserentiam observavimus ὁμοπαθών dicitur de Propmmus et conjunctis, illud etiam de remotis ac disjunctis: hoc de multis, illud etiam de paucis in hoc una est vis per muris res dissus easque conjungens, in illo multae res ad unam vim finemque conspirantes in hoc intelligitur certa caussa partes ungens et ad Consensum movens, in illo subinde vel sine certa caussa res etiam remotis inuemutuo affeω continguntur, unde B aιhio nomen saepe pro inani opinionis commento habitum est. DeniqMe quod est in bomon'mia et o umia discrimen, idem inest his

verbisu ο παρῶν, ut homonymum est nomen generis diversas formas continentis et uno notionis nominisque vinculo conjungentis et in ri ἀπ-ων, ut synonymia, sunt diversae forniae usdem generis, diversis nominibus appellatae, ad eamdem generis nominisque communionem Contenden

tes.

7 a C. V ka κέτι καλὰ Iliad. N. II6. 7 a C. Πώ-ε πω τοι τόξον Iliad. Ε. 7 I. a. C., δ' ases . J Euripidis Phoenim x68α. 72. C., κολλα δὴ τλὰς θ uripidis Herces Fur Iaso et sic longe major pars codicum, exceptis Schoit Iannot.-λυ τλὰς, et T. V. πολύτλας perperam ex Homerica Ie-Etione a librariis invectum censet alchenarius ad ince-niss locum modo notatum. Imitatus est Plutarchus Antonio P. 44 in συναρπαζομνους ὁρῶν ἐκ ri πολλὰ δὴ τλά- Ἐλλάδος εδοιπορου .

549쪽

DE DI8CERN ADUL AB AMICO. p. 72. 73. A. 4417a. D. κελεπικὸν Νolim mutare contra omnium codicum consensum κέλ- ις est adhortatis cum συμ ne, quales sunt hae modo ex poetis memoratae veluti in mutarcho De Aud Poet. p. 3a C. In hac re, Iliad. N. Ia5. ελευ-- Γαιηοχος ἄσεν Ἀχαάς. Hesychius in voc habet Κελεπιοιον, reddens κελεπικως kων Alia datvi Steph. Dies L. Gr. T. I. p. II a. Quod voluit Reistius κολου κον, tucrer, si major meliorque codicum Pars Praeberet, quamquam in exicis non memoratum, tamen ab analogia conuitendatum et usu vecti κολώαν, de quo diximus ad p. . E. 7 a. D. ι ων - μή Haud scio, an poetae versus la

a. D. Η ὀλίγον Iliad. Ε. 8 .eta. Ε is τοῖς κυρίοις Sophoclis notavimus ad p. 34.

D. Hoc loco Κυρέοις, Ald Mosc. a. olim. NOV. perperam : caeteri recte uintum servant pro φῶ--mυς D. habet νυν- ένος pro καταχύνων dant ἀποσεσούς ol. M. Var. Lect Graeco-Latinae, sine nomine codicis pro γεγῶς una Ald. γεγονώς.

p. 73. A. Θουκυδίδης II 6 . in oratione ericlis τὸ δὲ

ἔτοροι Θέρων hεLπαν Μαων ωις δ' ἐπὶ πίοι το ὲπίμονον λαμεάνω, ὀρ- βουλευσα . Imitatur Plutarchus Crasso p. 566 A: δῶ γὰρ - μνγὰοις οὐ το ἐπίμονον αλλὰ το λαμπρον ἐν πολιτω λαμόάνων, μεγέθει δυνά-- καμαυρουντα τον μόνον. 73. A. ωσπερ ἰατ- δριμ φάρμακον--κούω χρημένος διελών, ut notavinius, abesse potest. Operae pretium refere idem Praeceptum, indulgendi in parvulis erroribus, ut admonitio eo magis alea in oririgendis loribus perperam factis, Reip. Ger Praecepi. p. 8I8. B. A ch του νουθετεῖν κολπα -

--α - δ- τῶ πολλάς. Rariore usu verbum καταχρῶμα ponitur passiva potestate alibi semper est adtive et

550쪽

54a D. - ΑΝΙΜADV. IN PLUTARCHI LIB.

deatur Epistola Critio nostras. 5a Aristides T. I. p. 378:

τὰ - τοῖς ἄ- κουροῖς κατα-- M. Alia videantur apud H. Stephanum hes L. Gr. . IV. p. 6I6. et I Mein nium ad N. . I Cor. VII. 3I. 73. B. τὸ συνεως καὶ φιλαιτιον ἡταίρου δὲ μ ικρολογουμένου- Φα σιμον Reistius maluit, συνεχὲς του φιλαδειεν atqui vulgata hoc ipsum significato est enim εν διὰ δυοῖν r qua desorma notavimus ad p. 43. F. t in Parrhes συνσης, a duus, laudatur p. 74. C. 62. D. Παραουκο- πουντος, qu-- quam est proba vox, et Lericis vindicata a D. Sohorio in Appendice, ex hoc altero Philonis loco tamen hic nata videtur ex varia lectione παρὰ πάντα pro reo πάν- illud praestat et est frequentissimus hic errorum fons de inseque alibi dicemus. Simplex συκοφαντεῖν pro reprehaenaeaere, inminare, est Opp. Μor. p. 4 . . 6IO. F. II. - 35. E. -9. F. O96. E. II 13. C. III4. D. Vitar P. Q. F. 664. F. ἀμιμον, crisio, incitamen rum fignum et adho latio incipiendi in certaminibus et musicis et gymnicis: tum ad alias res tralatum qua de notione docte disseruitra Gaiaherias ad . Antonin XI. 6. Plutarchus opp. Mor. p. 7o ν καὶ ως ὁμοια ἐς μέροις Ἀτωνος -- μν εἰς---σια ες-. 3I C. 4ao F Πλάτου παρὰ το ἐνδόσι ν 4a I. E. 44a C. 7 . E. IoIa D vit.

Homeri . 136. Aristides T. II. p. 45. Lucianus . II. P. aa6. III 439. Athenaeus XIII. p. 556. A. AElianus M. Hist. XIV. 4i ubi quaedam annotavit Iac Perigonius. 3. C. Φιλότιμος Diximus ad p. 43. A. 73. C. τι, Παιδιὰ, Fortasse subest Comici dictum, π

라틴어 텍스트