장음표시 사용
131쪽
PIO 'Metaph. Libera. impersectio respectiva subiecti: in quo nulla repugnantia .rExemplum habes non ineptum in impossibilitare, qiue ex dictis est possibilitas una incompossibilis , ac repugnans cum altera idem contingere pmportionaliter potest in praesenti , ut malitia sit bonitas una ditanans. ia ditatinis ab lia. ω
. Da ventitate, o D -ione. IDem, & distinctum attributa undentis , sed ' non alia ab uno, te multipIiei, nisi iit
quantum his si reddunt habituainem ratio. Dis mox declarandam a ac propterea inter eri. tis primo intentionales proprietates non nu. merantur . Locus ergo hic est ad unitatem meistius declarandam , ut de identitate, eique orposita distinctione tractetur. Sed prius Prae 4 mittendum, quod identitas alia est speeium , alia numericastima opponitur diversitati Adi numexatur a Philosopho inter telationes. Praedicamentales,linii generis, cum sit λα- data tu unitate natatari sie Petrus dicitur idem Paulo, & Bucephalus . Cyllario . de de hae satis est dictum in Logieis. seeunda opponitur. distin ioni , 6c est quaedam habitudo sui ad se, ver quam res quaelioet dicitur, & est eadem ubi. 6cdeliae praesens est quaestio.
132쪽
. . mi/ sit Identitas , o distinctio. . Dico 3. Identitas est prima notio ulteri uosecundum feriun explicabilis Prob. illami tio prima, quae unicuique inmisscitan te omne de ipsa quaestionent,sea quaes oni, turnota, dum quaeritur. Huiusmodi une duis
bio est identitas 3 Maerere enim quid sit identitas , est quaerere, quod sit primum praedi. orum competens identitati , eique proinde identificatum. at si nescitetur idestitas, non poΡt id quaeri s qui enim nescit, quid sit hoc illi cisalpetere, quid identifieari, mon potest quaerere , au competat , an identiscetur . Cons. quia non aliud potest, do letasse tri as explicandam hoc pacto identitatem . nisi di. cendo, quod identitas sit, perquam est , quod est . hoc autem est illud ipsum , quos
currit unicuique, audito nomine identitatis . Rursus per hanc explicationem identitas con sunditur omni no cum enti tate a Geonstat. quarem: notio antitatis est prima; pri. ma est item notio Mufrim , ,α identitatis. Pa. stremo notio identitatis non solum est prima negative, sed prima etiam relative, cum ipsa supponatur ad omnem explicationem 3 climenim omnis explicatio fiat per propositionem affirmutem , quid sit res sconsequensest , ut, sicut nihil affirmari potest fine notitia identita. tis, ita & nihil possit sine ea explieari. Dico x. Distinctio notificatur aliquatenus per identitatem. Ratio est ι quia fra sumi. tur distinctio pro negatione identitatis &sic manifestum est , quod per identitatem notificetur , quia universim omnis negati innotescit perpositivum, quod exeludit. Uel
simitutdistinctio mali multiplieitate, in F x quo
133쪽
tis Metaph. Liber L quo opponitur identitati sumptae pro reali unitate : atque ita supponit etiam identitatis notitiam, ut omne totum supponit notitiam, partium, ab eaque innserescit. Dixi, aliquatenusa quia negari non debet,quod etiam notio distin-αionis fit prima , quatenus unicuique sine Magistro, natura ipsa docente , manifesta,
tur. Unusquisque enim per se novit , quid sit esse, quid non esse, quid esse hoc, quid non esse rillud. Dico 3. Identitas,& distinctio possunt ul.
terius per effectum explicati , per ordinem scilicet ad intellectum potentem assiimate identi ficata, & negare distincta. Ur enim aliae rationes transcendentes inexplicabiles per notio ra, explicantur per ordinem ad intellectum, & vo Iuntatem: quo earum notitia evadit extensivem ot: hinc bonum dicimus, quod omnia ampetunt: Pulchrum , quod delectat videntem rverum ,.qaod potest vera cognitione percipi ssie pomnus idem ,& distinctum per effectus , quos patiune in intellectu nobis expetimenta
Dico . Recte identitas hoc pacto definitur. Assirmabilitas in recto unius de altero , siesve, ut alii loquuntur, cogniti de praecognito et distinctio autem , Negabi litas in tecto unius de
i Prob. & quidem , quod identitas sit assirma. bilitas, constat; est enim meritum quoddam, ut praedicatum assirmetur de subiecto: sicut diis stinctio est meritum, ut negetur. Addirus uim rectos quod enim de alio assirmatur solum in obliquo , non idem inphest, sed distinctum sie de homine assirmatur sapientia in obliquo. , dum dicitur, homo est sapiens s cum sapientia tamen ab homine distinguatur secundum Tem. Similiter , quod de alio in obliquo negatur,non distinctum saepe est, sed idem . materiam D. Misima per eandem indivisibilem unione unina
134쪽
tar. quare potem unum unitum negari de filior in quo & unio de unione in oblivo negatur ii cum unio ab unione non sit distincia.' Dieo s. Identitas, &Distinctio sie Meeptae relationes sunt non reales, sed rationis: Prob. dc quidem, quod sint relationes, est certum , affirmabilitas enim ιεc negabi litas sunt conceptus relativi , tum quia unumquodque staffirmabile, & negabue ab alio, scilicet ab intellectu: tum quia est assirmabile, di negabile de alio, scille de subiecto. Sed unum, εe aliua, do quo sit affrmabile, vel nerabile aliter importantur per identinismi aliter me distitis ctionem. pet identitatem importantur, ut duo solum ratione distincta. Sie dum iterum video hominem milias visum, affirmo eundem emth minom , qui per primam, de per alteram visi nem cognitus est: quod est hominem nunec .gnirum de is is praecognito affirmare. Sie dum cognosco prius in Sorte rationem animalis, de deinde rationem rationalis, dico emdem esse Sortem, qisi utraque cognitione , altera mi nure hera magis clara attactus est. At perdustinctionem impotiantur, ut duo ethim serun-
Quod autem identitas sit relatio rationis. satis patet ex communi usu Doctorum , atque etiam ex eo, quod intercedit inter plura, quae plura non sunt, nisi ratione: ut dictum late in Logicis est. de distinctione boe idem eo 'stat; quam vis enim plura, quae talem relati nem sanμnt , sint plura secundum rem , non tamen eam fundant proxime, ut sunt in re, sed ut sunt in anima ι non enim possunt mutuo ne gari, nisi praecognoscantur. Relatio autem is. quitur naturam fundamenti non remoti, sed
Dieo 6. Fandamentam reale, & remotum identit iis, , seu affirmabi litatis est unitas simplis iter 'dicta, seu individualis. idem die. F 3 et
135쪽
ι Mataph. Libo L proportionaliter de sundamento ne ii dist sectionis, seu negabilitatis, quod sit scilicet lana plicitet dicta, seu individualis multisvicios
quare cran ptias unitatis confunditur: omnino eum conceptu realis & obiectivae identitatis. Haee est apertissim ' m s Aristotelis s. Μet e. s. ubi,postquam egit de v riis generibus idenistitatum, concludit: mareparet, quo/utiniri rasa nitar si dam essentia est aut plurium, au*raem ut pluribus utatur . Quibus verbis innuit
Philosophu1 duplicem identitatis habit udi
nem, abam laniatam in unitate specifica,quae est identitas plurium unificauirum sub una ra. tione communiviliam tundatam in unitate na. merica, quae est identitas rei cum se ipsa non quaecumque. sed resultans ex eo, quod intelle. rius una re utitur , ut multiplici inutias scilicet in ea persectiones ,& praedicat distinguens, quae a re , in qua sunt unum, accipiunt, ut sine invicem affirmabi lia. Atque hinc est, cur vulgo non numer tur inter entis realis passiones: vel enim sumi. tax fundamen aliter . . di secundum rationem dentitatis obiecti vamaatque ita cum uno planε confunditur, quod entis passio realiaesi. Vel viam itur formaliter; atque ita superaddit istumae spectum rationis; adeoque pertinet non ad primas intentiones , sed securisas.
Atque haec de identitatis , ae distinctionixeonceptu dicta sint satis. quae enim mqtti aiadunt, summam , dc simplicitet dictam identitatem esse summam 4omminicationem duorum, gummamque consensionem in praedicatia, quanimi tum praedicat , dc persectioneaunius tran. Dunt in alterum ,'conversos mihi viden. ur ahetorict maris per tropum, quam phili sophich, ae proprie diei. quare aut nihiI sunt, auristussis metaphoris , i reducentur a raedi. de unitate , & asarmabilitate . Ve enim
consensum istum ....c communicationem aeq-
136쪽
tim omninis faciunt, & antecedentdin omne opus animae. & manifeste falluntur , utent in ante opus animae non sunt in una re praedicata,&persictiones, sed uu , di indivisibili sent rast, adeoqueunae,' 6c indivisibilis persectio ; ithfrustra est i n ea quaerere consensum, & commurnicationem, quae sunt praediinta respectiva s ae proinde requirunt unum; & aliud. Ve alis
consensus, εc communicatio est in anim ex suos conceptus multiplimate extrinsece terni
atque ita quid est aliud , praeduata, di perfectiones consentire, quam esse unum 'in re, ac propterea mutuo amrmabiles per conceptum nequeenim pulch, quod nomine consensiis veniat vel ista similitudo, Vel unitas voluntatuni, aut iudieiorum , &α nec quod nomine inmuonicationis veniat muttia traditio suarum peris.ctionum secta per jutidicam donationem, νει quid simi te. ' ' . '
O Uot modi a dieitur unum opposit rum , totidem Ze aliud ex i. Top. Pistinctio ii diacientitas oppositae sunt is ergo quam multiplex est distinctio . tam multiplex est identitas . Sistis igitur erit alterain et his dividere, ut alterinis eadem opera divisio intelligatur. Solam proinde in praesenti listinctionum varietatem ttadam, sequutas communem morem , quo ea- peditior fit aditus ad earundem distilinionem inquirendam. Prima generalis divisio distinctioni, est iarealem; de rationis. illa est in rebus anteem denter ad opus animae, qualis intercedit inter hominem, de lapidem. haec vero totα est per Uperationem intellectus unam rem partientis in mulsa praedicata a qualia intereedit inter de-
137쪽
rao Metaph. meν I. finitionem , & dissinitum, hominem v. g. 6c an imal rationale. Distinctionem rationis dividunt vulgo indistinctionem rationis ratiocinatae, dc rationis ratiocinantis. Prior dicitur esse illa, ouae ha bet fundamentum in re , quamvis com Elementum accipiat ab anima. Sic distinguitur in Deo miselicordia a justitiar nam licet duae istae virtutes fiat una ipsa Dei simplicissima entitassea tamen fundamentum illas seorsim concitapiendi . ut duas, ratione connotatorum, quae cespiciunt ,misericordia scilicet indulgentiam, justitia ultionem. Posterior dicitur illa quae tota est ab intellectu sine ullo prorsus ianda mento in te ε ut eum idem eodem modo coga
tum quodammodo distinguitur a se ipso itipraedicatione identica, quae fit per eonceptus ivnoni mos, ur in hac, i mo es homo: in qua aistinguit intellectus inter hominem subimetum. ει homi nem praedicatum . Utraque haec distinctio desinit esse in actu ,dum cessat consis
deratio. Distinctionem realem dividunt praeterea in realem strictam, sormalem ex natura rei, vir. tualem, & modalem. Realis stricta est, quae habetur inter rem, &rem, ut inter Petrum, di Sortem. Ad hane reducitur motat is, quam vis membrum divisionis huiusce novum statua. tur; nihil enim modalis realitaddit, nisis varabilitatem non mutuam, quae tamen interea etiam reperitur, quae realiter distinguuntur, ut est creatura distincta realiter a Deo, &a Deo realiter inseparabilis. Et quidem divi. sio genetis debet fieri per propria illius gene.
xis. at connexio non mutua, Pen quam modalis areali secernitur, est plane extra rationem distinctionis; nam distinctio dicit unum non esse aliud a cocinexio dicit unum non M. se esse sine alio; adeoque supponit unum M aliud,& per conseq-em supponit distin ionem quaru
138쪽
quam proinde dividete non potest, male rialiter, non 'i vero anatenus per rationem im traneam, ita ut diversitas in ipsa ratione distinctionis. . ., Di stinctio sermalis ex natum rei , , quae dem tum habet authorem , ea dicitur, quae in tereedit inter aliquid , de aliquid eiusdem rei ι seu inter unam, de aliam ei ossem rei. ratinnam
Dimalem i qualis est in homine juxta Scotistas
distinctio inter animad ,εc rationale., Convenit haec distinctio cum rexI1 stricta , quia utraque antecedit opus animae. disconferniis quia realis inter res , formalis habetur in texistinalitates. Res autem sunt, quae possunt se istis existere , ut Pet rus, lapis. Formalitates lant ,quae se solis nec esse, nec terminare profriae possunt physici agentis eskeientiamt imo nee possunt tei constitutae adveniete ut adve, niunt modi uecum sint de intrinseca, de mela, physica rei constitutione. Dicuntur formali3tes, non formae s non enim suhi formae, qua . lis est anima , vel al5edo, sed imitantur sonimas in danda denominatione. Ηine recth ex doctrina Scotistarum serinalitas definitur a
dam po*iva extra animam eonstitutiva rei ιεmcept ilis continu proprio , . non ut quid a terius . Ratisfecernit sormalitatem aete: positrvia a negationibus, & privationibus t extra animam ab entibus rationis. Dicitur deindet confluuinis rei non physice , sed metaphysice sacpropterea juxta Mayron. Formalitas est, quo, non ut quod, nec est res, sed rei . Diei iuxconceptibilis; quia formalitas propriὸ restis it esse intelligibile, at realitas esse reale. Dici deatum conceptu proprio ; ut distinguatur amodalitate, quae non est conceptibilis per se a sed solum ut alterius modificasio e qualis est juxta Scotum existentia in creatis, infinitas in divinis, ecta
139쪽
rax Metaph. Liber Di stinctio deinde vitiualisex terminis nomest actu, sed virtute, re potetiate distinctio .
quare quae virtualiter distinguuntur,non sunt aetu, sed vutute plura a seu non sunt plura . sed aequi valent pluribus. Porro dupliciter potest unum pluribus aequivalere, ro quia in se coadunat plurium persectionem , iud ani nostra aequivalet senutivae, ae vegetativae. vi Deus omnibus creaturis. & hoc dicitiar aeqvu alere distinctis per aequi valentiam, quac M. stinctionem Ron facit. a. quia aequivalet, non
solum distinctis, sed etiam distinctioni disti .ctorum, quatenus sine ulla actuali plurali Iate est capax suseipiendi contradictoria praedicata cut si actu multiplex in se esset. Prima distin
cito dicitur virtualis extrinseca, ει abrumarabus admittitur. altera dieitur a Neotericiavit tualis intrinseca, & a Thominis rationis ratio,
Est tamen inter utrosque discrimen. Th millae enim saltem antiquioles hane distin
ctionem eontendant a parte rei non esse, ni si x hoate, & imperfecte : quae deinde ι acce. dente intellectus consideratione, ita pe-itur. M completur, ut quae erat in te virtuali , satin mente actualis eognitio ; quatenus quae erat
una res, evadit multiplex Obie m. sed qui Thom istas veteres diligentius scrutari volat an unquam inveniet eos admisisse, de unx re itis divi ubili posse contradictoria velificari, sive extrinseca ea sint, si τε intrinsem. admittebant solum rem unam plurificati in anima in ego antelligibili per pluralitatem scilicet verboruin mentis, quae sint obiecta cognoscitivae actionis immediata. Et hine appellarunt eiusmodi diis
Binctionem rationis ratiocinatae, h. e. rariόnis obiectivae per laturalis negotiationem elabora AE
Reeentiores disti nctionem virtualem inum eruta , quae sit in re una contradictoriorum
140쪽
eapacitas r qirae quidem sententia ab aliis Cain tan G, ab aliis nostro Menriqueet tribaitur is Argumento fuit Augustae Trinitatis Myste. rivira, in quo eadem simplax entitas Patris contradictoria illa velificat , communicaei sci- lieet Filio secundum naturain, de non secundum paternitatem. Nee est, quod istis ira scitur Oviedus, quasi, quod est propritim ab stractissimi My steri r , velint ad res ereatas sine necessitate traducere . respondent enim , quod vel repugnat, idem actu ,& multiplex virtute contradictoria suscipere ν atquει ita nec debethoe ad Qti in Trinitate, quae profecto non strecept c. sim i impossibilium. vel non re-gnals atque ita poni potetit intrinseca virtualis distinctis etiam in creatis
Motus in l. dist. v. quaest. . dein 3. dist. 8. quaest . statuit id neo , tolliori in creatatis una cum reali peris is identitate formalem ex natura rei distinctici nem tum inter absoluta, derelativa, tum rintere ilentiam ,εe attributa . Magistrum saum sequ tur tota iSubtilis Schola, praeter unoni Heere ram, & ex nostris Fonseca, Maurus , aliiquet perpauci, inter quos Maazjotta in Selemat. 3.q- s. per totam, ubi in hanc quoque sententiam Aristotelem, & D. Thomam, multum licet in
vitos, pertrahere conatur. ἱ . ' -
- Sed alia crete, est mens n. Thomae, ut coninstat ex iis , quaedocet r. p. qu. oo. ar. g. ad , ubi it . non opo- seetindam diversas ratιones , veι intentiones. Logicas , qua consequun Vmodum intelligendi , di Moisaram in Hbus natu ra tibus accipere 4 quia ratio unum o turm m