장음표시 사용
161쪽
Hos ita . demus iareunosti 1 κ alias mal, non cognito Merationali in Petro . pro. tinare , hoc apsam animal non cognosci per hunc Expositorium: me rarisnati non est νumr Meah Mn est cogamum. maior supponitur. Mines tua, qui distuictionem virtualem poc is interea, quorum unum de altero non est nega. biIe in recto . nseq. est evidens . Sed aliunde animal supponitur eognitum s ergo idem animal est cognitum ,εe nou cognitum. Quod si
negas cobsequentiam , quam praesumas non tenere, ubi extrema virtualiter distinguuntur ,
totam omnino diruis vim sylIogisticam; quid enim poterit unquam evidenter concludi, si identitas medii patitur eoatradictionem ν aut quis syllogismus universalis exit aptus ad scieα. iam , si exi'sitorius est sallax Arguo deinde, ut probem virtualem distin,
ctionem coineidere elimatiuali. r. actualia da. stinctio habetur inter ea, quorum unum de alio negatur in recto. sed distinctio virtua, tis negat unum de alio in recto. ergo est actua.
Iis . min. prob. distinctio virtualis iacit , ut unum praedicatum de uno dicatur, quod non dicitur de alio ised in Lia involvitur, ut unumnuetur de alio in recto. quod ostendo ex ea re gula summulistiea. Negario norans distribuit --nem σιν num, et m Urit e immutau invaluerint. φθ . Supponamus ergo, quod ben' scio vitiualis distinctionis velificentur Manumali, de rationali deo haec contradictoria prae, dicata, simiti equo. nonsanitiequo. Nunc sic sdium dico , rationale non est ue equo, praedi catum distribuitur , adeoqueti niue de rati nati singula subsimili eontenta. Sed intercaetera subsimili contenta est animal. ergo animai
a. Forma distinctionis actualis-est actum
liacon uadictio. elao , quocumque veris -
162쪽
non esse B. ergo quod distinguit Ai ed esse Β, quod dicitur de B , & non esse Β, quod dicitur ι . A , tuleoque distinctionis: torni
non est, nisi contradictio. .quod si una, oui nis contradiqio Aa distinguet , cum
sit omni aevalis. quid enim plus Imbae esse B, o non esse Β, quod nerei hjs aliis ,
. Ex his reiicitur doctrina Caietani t. p. q=.art. . . ubi opponens sibi argumentum illud Aureolis Contradiistio verincata est effectu .
distinctionis : ergo ubi est contradi eu' acti verificata, ibi est actu distinctio; qu, non γ' test esse effectus in actu sine causa in act4 3λα-
inquit, potest oriri a distinctione, ut a
quasi uuivoca et . a virtualiter emtinante di stinctionem, ut a causa aqwivoea. quod indit
bene notandum, hoc eatim, ait, uno'murum ομ
Reiicitur, inquam, hare doctrina ex diciis; tum quia trahit primi principii Muructionem . tum quia contradicti' non. est quaecu-ως 3 sed sormalis causa, seu 'erius ratio distin'in ιnis , qualis est definiti definitio ut mod0 oroibavi. ita ergo poterit cois tradicti' 'erim 1 in nave cum . identit i/ tanquam. cum c us aequivoca, ut potest stare cum identilax stinctio. Accedit his omnibus ultimo loco. non con . temnendues omnisio argumentum, licet Do tanti ponderis, quanti. praecedentia. Distinictio 'irtualiis est 'minentialis quaedam conti nenti distinctionis.atqui divinato non potest contineri per eminentiam. ergo non est possi hilis virtualis distinctio maior est . aduerinzi rum doctrina. min. pr . continete eminea' er est continerepersectionem altei us,dempx
163쪽
mperfectione admixta. Cum ergo distinctio nihil sit praeter distincta, coni neredistinctio. nem eminenter , erit continere persectionem distinctorum , dempta impersectione distin ctionis, quae importat limitationem, & non excursum unius perfectionis ad alia m. quare non erit continentia distinctionis , sed distin. eiorum. Et quidem eum distinctio petsectio. num eiusdem rei sermaliter, ut distinato modo non sit distinctio in mera oppositione sun. data, qualis est inter divinas Relationes non sit nisi imperfectio, continere eminenter non solum distincta , sed etiam distinctionem , erit continere non solum perfectionem , verum etiam imperfectionem . at quae eminentia in hoc , quod contineatur uicumque imperseis cito Z aut quae persectio aequivalere imperfectioni aDiluuntur oblicta. Bite. v. Argustaenis eontra distinctionem
virtualem lada probant universaliter ejus, assibilitatem. atqui hoc est evertere Μm stetium Trinitatis , quod sine hae distinctione salvati nullatenus posse Reeentiores passim pronunciant. nam in rare givino habentur ex videtealia istaeontradictoria praedieata , quod Filio commimicetur secundum naturam , di eidem non communaeetur secundum Paternitatem .. quare cum inter Naturam, εt Paterni. tatem non recte mireatur actualis distinctio, tib/t admitti, distinctio virtualis: quae si impossibilis est , Mysterium Trinitatis everti.
Reso auetustissimum illud Mysterium exerti
potius ab adversarris, qui statuunt in illo e-iradictoria de eodem verificata : quod evydenis
164쪽
tissimo naturae lumini repugnat. Egregie in hane rem noster DerKennis de Deo disp. a. c. f. i . notat . quod Nominales nonnulli, qui cum Ccham in 1. d. i. qu. o. lit. F. limitant primum Principium dicentes, nunquam contradictori admittenda elle de eodem, nisi habeantur in Scriptura Saeta, vel ex determinatione Ecclesiae, vel evidenter ex talibus inserantur, Non
tantum nihil explicant , sed ipsis disinis M steriis,
ac Fidei nostra iniuriisunt, utpote qua incredibilia faciunt, o cum ratione pugnantia, ac non tantumsupra, sed γ contra naιuram, ac lumerarationis s imo ab ipsa Scriptura, quam hic prax
posse νὴ venerarι volunt, manifeste redarguuntur; Apostolus enim z. Cor. v. I . ab omniso, quod uocuerat, concernente nimirum diuina, Dei Fιlium , ac proinde. SS. Trinitatis Musterium , removet est, O non, h. e. Uirmationem , ne. sationem ejusdem de eodem, o tesatur tantum reperiri, gst.
Itaque in hoc potius Iaborandum ad salvandam tanti Mylterii veritatem, ut ostendat ut contradictoria illa, quae de Paternitate, dc Natura veri scantur, re ipsa non esse contradicto. ria; cum non sit eadem communa catio negata , Naifirmata. quod accurate prae si at Franci laus VeKenus de Deo disp. o. per totam, DeIKen, nis cit. num. 29. sed accuratius Recentiores in M. S.
Obiic. a.dabilis est actus contritionis, qui odio habeat peccatum propter Deum summe di. lectum, adeoque qui simul sit amor Dei, &odium peccati. Sed istaed lae rationes non sunt omnino indistinctae ex parte obiecti. erga inu , eademque re sunt persectiones aliquomo. dod illinctae . min. prob. si essent omnino indi. st iactae, tam Deus terminaret odium, quam peccatum amorem . ergo & odi 6 haberetur Deus, Namaret ar peccatum; quia odio haberi est terminare odium, amari est terminare amorem .
165쪽
Met A. Liber I. Hoc serme argumento, quo usus est L ceus in Met. l. 2. tit. 4. usus est ita ulto ante Ida λειοnus in I. d. 8. q. I. ad probandam distinctibile
inter cognitionem , 6c amorem divinum; si enim cognitio, &amor in Deo essent omnino idem , peccatum , quod terminat cognitionem, tetminaret indivisim amorem, adeoque ut e gnoscitur, amaretur. Sed Mayronus apparen. ius argumentat ut , sumit enim habitudines opapositas eiusdem ad idem; eum Lynceus sumat habitudines ejusdem ad diversa. Resp. igitur negando min. ad probationerridico, Deum terminare quidem odium , non tamen sui , sed peceati: peccatum terminare amorem, non tamen sui, sed Dei. hinc Deus amatur, ic non odio habetur; quia odio habe ἀri non est terminate odium alterius, sed sui . . peccatum odio habetur, &non amatur; quia amari non est terminare amorem alterius , Lasui. Quod si instes; unde habes, quod hic actus
sit amor Dei, non peccati odium peccati, non Deir certe adversarius ex identitate omnimoda istarum rationum arguit, hunc actum esse indisterent et odium , & amorem tum Peccati, tum Dei. quare responsio videtur petere principium . Sed non est ita ; cum id ipsum supponatur ab arguente in hypothesi, qua sta. tuit in uno actu amorem Dei, dc Odium pecca ti ..Neque vero est putandum, quod in illotactu sit ratio amoris, Fc odii utcumque neque enim est in xe amor, Se odium, nisi certi obiecti essentia litet ab his actibus ait acti sed e .hratio amoris in specie, quae est tendentia pro . secutiva Dei, & ratio odi i in specie, quae est teri. dentia aversativa peccati .hEx his tendentiis in uno actu identificatis omnino , nec sequitur ulla contradictio, ut est evidens, quia contra tradictio nulla est , dum est in eodem , dc non ad idem rinee sequitur idem denominari amatum ,& odio habitum; quia potest universim ab
166쪽
stua V. ιαμιν. 149'eadem indivisibili forma manare diversissena . denominatio pro sormae natura, di subiecti ,
aut termini capacitate . Sic eadem cognitio intellectum denominat cognoscentem, dcob.. tectum cognitum . Sic idem amor, qui appre' etiati vh fertur in Deum supex omnia denomi. nat Deum praehabitum omnibus. ec omnia posthabita rub. c a Ad argumentum Magroni respondetur etiam facile, negando habeti contradictionem ullam in hoc,quod per eundem indivisibilem realiter actum cognoscatur peccatum, & non ametur . Contraditii esset , si cognosceretur , ec non Cognosceretur , amaretur , dc non amaretur idem peccatum At, inquies , idem actusta di vinus, ut ἀognitio est,' terminatur ad peccatum s ut amor si , non terminatur . ergoaliud est cognitio , aliud amor 3 aliter idem terminaretur, di non terminaretur ad idem. Resp. antee. esse verum in sensu formali insta expli cando, sed salsum in sensu reali, de iidenticos amor enim ipse realiter termi hatur ad pecca tum, quia idem i pse est cognitio pectati is nee Proinde peccatum amatur 3 amari enim , ut dixi, non est terminare quemcumque amorem,
Obile. 3. oeulus dum percipit , disiem,noα percipit in ea essentialem habitudinem , quam dicit ad Deum . ergo ex duribus rationibus identificatis alteram percipit oculus, alteram nons adeoque de eodem contradictoria velifi
Argumentum urget potiu adversarios, quin ant potentias intellectu inferiores posse objective praescindere unam rationem ab alia . Nego igitur antec. dum oculus percipit colo xem, totam coloris entitatem pereipit , quia habitudo codoris 'al Deutre supponitur esse color ipse, nane etiam in sensu reali peticipit oculus. Sed eam tament non perexpli
167쪽
iso Metaph. Liber Lin sensu formali, imo nec potest sic perciperes
quia hoc importat videre illam conceptu com parante crealutam Deo secundum ordinem deis pendentiae: quod oculo, potentiae nec collati vae, nec expressivae Dei, convenire nullatenus potest. Sed hinc non sequitur , distingui colorem a dependentia, sed solum aliam esse cognitionem coloris, dc aliam coloris dependenrtis : primam vero, & non secundam haberi ab oculo. quod totum , qui possit sine ulla contrais dictione contingere, Iam aggredior explitare.
UNum ex praeeipuis argumentis , qaibiis distinctionis seu formalis, seu virtualis
authores sententiam suam muniunt , & nces ram impetum, est x eo, quod an. με pos sit secundum unis rationem cognosci , non wgnita secundum aliam, homo v. g. secundum animal, non cognito rationali s unde arguunt aliam esse sive actu , si ve virtute obje- , vanu animuis, &. rationalis ritionem . Ut rgo soc argumentum tanditus- ruat ,e. tot Praecisionum materia ad imput usque evos
168쪽
in cognosco, ut non discernam a trunco ..tid dum accedo magis , illumque video moveri
ab intrinseco, clarius cognosco, Verum notis dum illum a brutis secerno. postremo ex exterr na corporis habitudine, ex voce, ex discursu,
hominem illum eue percipio. In hoc profreta Scotinae, ae Thomistae dicunt unam primo x.
tionem obiectivam, tum aliam, de ali m-c gnosci . Sed his onussis, quorum sententiae satis superius sunt rejectae, eorum dumtaxat opiniones recitabo, qui solam formalem conceptuum praecisionem admittentes, cognitionum varietatem alii aliunde derivant. In qua re Nominales, ac Recentiores passim ad obliqua, connotata recurrunt ν aiuntque clam de una re cognitionum multitudinem ab eo uno descendere, quod res eadem in ordine ad diversos effectus consideratur. Sic homo di. citur animal, dum praeerie consideratur pet ordin m ad sensationes s dicitur rationalis , dum consideratur per ordinem ad distursum. Haec sententia si unum modum praescinden- di formaliter afferat, vera est: in unicum, finis. Et quidem conreptu substantiae varicis ita saeph distinguimus seum: im substantiam nul. lam in se , sed in essectibus experimentali tet. notis cognoscamus, usitatissimum est, ut it-lam in varias considerationes distinguamus pro
effectuum diversitate: quo eodem pacto divi vas etiam persectiones distinguimus. At veto .hic modus universalis non est , nee proinde necessarius. Etenim non de substantia solum,
sed de ipsis accidentibus, Moperationibus m
sumus , di solemus varios sormare coheepius .
Sic discursum partimur in ratione qualitatis , evitie , cognitionis kae dismirsus: in quibus m .cisionibus si eonnotati saliis esset opus, ia
169쪽
sa . Metaph. Liber, . . in distinctiva Inte Ilectus, quam sensus siuic M.
stat s unde merito a Comment. 3. de Anim. citui intellectus Virtus distin riva per totum .ae sensus potest, nul lo habito respectu ad ope rationes, &con notata, ab eodem sensibili iij mutari ad sensationes diversandum enim video procul albedinem, habeo eius visionem tam imperfectam, ut eam a reliquis coloribus non distinguam,quam distinguo, dum propius acc: do. ergo idem a sortiori valet in intellectu. Conf 1. quia eiusdem substantiae aliam, de aliam rationem saeph distinguimus non ex alio, di alio, sed ex eodem con notato melius, peius. vh cognito Sie ex figura exteriori cognita iniis perfecte homo confunditur cum statua et vel trunco ex eadem cognita perfectius a brutis etiam discernitur . Sic ex variis rationibus indiseursu ipso dutinguibilibus, homo denominatur vivens, cognoscitivus, discursivus, doc. Non ergo universim ad distinctionem rati
num necessaria indispensabilitet est distinctio
Altera est opinio Henrici apud Aureolum
putantis di versitatem conceptuum oriri ex pluralitate terminorum , quibuscum res una com paratur . quare si unum esset individuum inston posset ab eo alius, aliusque conceptus a strahi. nunc autem abstrahitur, quia Sortem, g. intellectus primo comparat cum lapide, dein quo reperit similem , rationem corporis forinmat. tum comparat cum planta, , dcin quo re perit similem ι sormat rationem vitaeo atquetia de reliquis. πHaec etiam sententia aliquid possibile; ες us1-tatum affert in conceptuum praeci sione; sed non asseri aliquid universale , & necessarium . Nam 1. ut sensus aliam, de aliam eiusdem sensibilis sensationem concipit, nec tamen illud cum aliis comparat : ita , de intellectus . 2. Ii mi ista comparatio siti necessaria , ut ratio
170쪽
l nes induant denominationes seeundo intentio. Hales generis, oc differentiaec neque enim an iisl mal scis este genus, nisi multas species intelli. ''s gas, quae sub illo conveniunt s nec scis ratio. na te esse disserenitam, nisii intelligas illud ho-l mini convenire, non bruto non tamen est ne .cessaria , ut induant denominationes primo ini tentionales, animalis scilicet & rationalis: quae. sane in suis noti opibus comparationem cum: brutis nullam important. Atqui universim adi habendos conceptus non opus est scae, nisi se εs Ium . quid conceptus important. ergo nullami ad eiusmodi conceptus sormandos necesse esti comparationem initituere. t Optima igitur ad hanc rem componendam est via,quam ingreditur Aureolus in L.d.3. q.2.art. q. Pulans, conceptuum diversitatem oriri universim a diversitate inadsquatarum impres: sionum, quas facit obiectum in potentia Dico igitur I. De una, eademque re, nullam prorsus habente obiectivain distinctionem, sunt diversi conceptus formari. a Prob. r. ad hominem contra distinction is, ac praecisionis obiectivae authores . Neque enim
solum de animali& rationali in homine, sed de ipso animali , ut distincto a rationali, in quo nulla distinctio obiectiva , possunt diversi conceptus formari, ut quod sit ens, quod sit forma luas, aut virtualitas, quod sit pars me taphysice constitutiva hominis , quod sit ratio convenientiae inter hominem, &bruta , quoasit principium sentiendi. ergo de obiecto, in quo nulla distinctio, possunt sermari cognitio nes distinctae.
Prob. I. ab Aureolo paritate sensuum externorum s oculus enim videns colorem procul constitutum, fert modo suo judicium de colo. re , non de tali colore; adeoque modo suo co' lorem a tali colore praescindit. Id autem ina