장음표시 사용
311쪽
Sequitur decimo, Deum esse aeternum, immensum , Omnipotentem, dic. uafini. tus in perfectione, adeoque absorbens in minesse omne esse, oi nemque persectionem. illa autem attributa evidenter petfectiones sunt is Rursus aeternitas miligitul ex necessitate es.sendi: immensitas ex ratione- causae p.rentis ubique operari . adeoque potentis ubique esse et
di quia habet ex immutabilitate ut sit u ,. quidquidque potest, eonsequens est, ut neceLsinio fit ubique : ut iterum inphysicis deda- est, ubi de actione in distans nipotentia colligitur tum ex infinita bonitate, ratiores euius est infinite sui diffusios, adeoque infinite participab iis et tum exeo , quod ut vh inata adaequata suffieientia omniunt, contin-
Antium s adeoque quidquid esse potest , abeo uile potest. Atque ita probabis , quod Deus sit summε verax , summε sanctus, sumine providus, dialia huiusmodi.
tur, involvere constitutive om fm pei' et ionem, quae re ipsa Deo competit 'physica enim constitutio habetur per realem identita. em . atqui omnes Dei persectiones sunt. unus realiter Deus. ergo neus realiter, de phoce per omnes persectiones habet est tiam eonstitutam . quod verum est non modo de absolatis ,
sed etiam relativis persectionibus. ' Praemitto x. inter divina praealtata aut ar stin bionem aliciuam non iectivam ex Dei , sed formalem ex impexsecta intelle re nostri eonsideratione resultantem. quod non detur distinctio obiectiva ; sive istinatis m
312쪽
I. Caput V. 29 dicatur, sive virtualis intx inseca, satis constat ex probatis l. . q. D quae quidem a sortiori prinbant divinas persectiones esse in re omnino easdem cum Deo : quω autem detur distinctio aliqua formalis per varios conceptus, quos in Deo distinguimus, constat ex proxime dictis , dum ex uno ad aliud praedicatum demonstrando descendimus . . . .
Praemitto 3. esse in Deo praedicata, in quibus convenit cum creaturis , ut ratio entis, substantiae , intellecti vi ,&e. atque in his essentia Dei Metaphysice sumpta constitui non potest , nisi ut in parte materiali , dc contrahi bili. quae rendum ergo est praedicatum distinguens Deum a non Deo, nec qu0dcumque, sed pri. mum, ex quo sci licet caetera quoad nostrum concipiendi modum originantur, seu proban-iur. his ita praemissi S. . Dico i primus conceptus .per quem ultimo .estentia Dei Metaphysice constituitur, est ratio
Prob. illud est quoad nos praedicatum primum Dei, in quod primo devenimus , dum Deum quaerimus: dc ex quo reliquas deinde Dei .
persectiones inferimus. Neque enim aliud PO.test in praesenti apte intelligi nomine primi praedicati divini. atqui tale praedicatum est ratio primae causae incausatae, inquam devenimus ex contingentia , dc insufficientia creaturarum: quae est potissima lux Deum nobis pro hoc stata evidenter ostendens. Rursus ex hoc praedicato deduci tersectiones omnes divinas , patuit cap. proxime superiori. ergo talis ratio est primo nobis Deum obiiciens, dc constituens s adeoque est Dei Metaehysica essentia. Dico x. hurus modi conceptus non solum con .stituit Deum in latione essentiae . sed etiam in ratione naturae. Conclusio est contra paucos, praesertim Franciscum de Lugo, & Hau-noldum distinguentes inter essentia .n , qau
313쪽
sumitur pet ordi nem adesse, di naturam, qme sumitur per ordinem ad operarε lani vero di. cunt consistere in . ratione entis a serasiam ire ratione entis a se intelle, ivr Prob. ex omnimoda, etiam formali identitate, inter essentiam, & naturam a ut enim ait Augustinus 1 1 de motibus Manichaedrum r
rura nihil est aliud, quam id, quod intelligitur
in juo genere aliud esse. DADut nos Iam novo nomine ab eo , quod est esse, voe amus essentiam , quam purumque substantiam etiam nominamus, ita veteres, qui hae nomina non habebant ,ro es.sentia, substantia naturam voeabunt. Et quidem haec dao nomina distinctionem in creaturis nullam habent: nequὰ enim in homine , aut Angelo allud sermaliter in natura , aliud essentia, sed eidem praedicato utrumque nomen tribuitur. Et quamvis esse , de operat, in aereatu. . ris distinguantat , non tamen priueipium es.senda, de operandi s unaquaeque enim res potest operari per suam substantiam , qua indivisim habet, ut possit esse; quia posse eue sermaliter est per eon nantiam praedicatotum . Praeterea nomineelmentiae Metaphysicae non intelligimus in Deo solum posse eue, sed praedicatum fundans , di probans omnem Dei persectionem .at. qui hoc ipsum est sor malissim ε esse natin am , idem enim est Metaphysieum principium omnium persectionum, Sc omnium operationus divinarum. hoc autem est natura , principium
Neque opponas D. Homam F. p. qs'. Wr. z. ad a. distinguentem inter essentiam, di naturam : Natum, inquit, est principium actus rei Ientia ab essendo deitur. Non enim nego esse aliam' horum vocabulorum ethymologiam , quod vult ibi S. Doctor : Bego esse aliam vel
rem, Vetraitionem formalem, cui competit nomen naturae,& cui competit nomen essentiae rut constat induratulo.
314쪽
, Porro adu exsus primani conclusionem , quae praeeipua hicest, haec solent communiter obiici. I. Ratio causati, seu independentis, a se est ratio negativa: ratio cauiae est ratio: rela tiva. ergo non possunt constetuere primo divinam essentiam , quae eum sit persectissima, est simul maximhabsoluta, &positiva. a. praedi catum illud relativum videt ut superflue addi ad divinam essentiam constituendam, quae. Δ. is intelligitur constituta per solum praedica' tum aseitatis. 3. divina essentia debet reponi in praedicato, quo distinguitur ab attributis saliter confunderentur elsentia , & attributa'. atqui per 'aseitatem essentia ab attributis non distinguitur; nam etiam attributa. utpote Persectiones sormaliter divinae a se sunt percaysae exclusionem. 4.omnipotentia non m e Ja, sed alitibulum. atqui esse primam causam inmvolvit omnipotentiam, adeoque essentia consticueretur per attributum. s. Per astitatem
non solum probatur. de Deo sepientia , sanctritas , ω. sed etiam intellectivitas , perseitas , spirituali tas, Bee. adeoque si aseitas est essentia,& sapientia per aleitatem probat estvittribu-rum, attributum etiam exit ratio substantiar, spiritus, intellectivi , -&e. quod negat asinoau. nis sensus. o. essentia Dei debet esse essentia infinite perfecta in tota latitudine entis. ergo melius essentia Dei costituitur,ut multi volun r, in ratione entis absorbent is omne esse, omnem.' de persectionem.
Resp. ad 3. rationem independenris quoad modum significandi esse negati vanis sed ratio significata est politiva, cum sit ratio sotmaliter persectionem puram importans ἰ omnis au
tem persectio qua talis est positiva: sicuti econtrario omnis imperfectio': arentiam in via.
vit. Deinde dato, qu em ratio negativa, nihil eoniauditur ; quia hic non quaesimus,nisi uia pridicata,quae primo nobis Deum Obuciunt
315쪽
. sub proprio conceptu. huiusmodi antem noa sunt, nisi praedicain relativa , & privativa . Dum autem dicitur , quod essentia Dei sit maxime absoluta, & positiva, verumest de ea secundum se spectata, & in ordine ad intellectum ipsam quiddilative cognoscentem ; sabsum est de ea spectata, ut est.in intellectu erea
eo cognoscente abstracti vh. . Ad i. praedicatum relativum non additur su- 'perfluhs est enim primum , quo per creatura ad Deum astendimus, quatenus exearuun tu sussieientia intrinseca ad essendum probamus earundem extrinsecam sussicientiam a Deo ma nantem, quem di contingentibus , dc sibi suffi--cere demonstramus. hinc primus de Deo cono ceptus est ratio primae causae. nihil autem in .Praesenti venire potest, ut monui, nomine es
sentiae divinae Metaphvsieae, quam Dei cone
vias primo nobis obiectus. Ad 3. non nego interessentiam, deattributa aliquam ration is distinctionem intercedere de .bere . nego tamen debere intercedere distin- .ctionem rationis persectam. patet hoc in ente, quod licet a suis passionibus uno, vero, bono perfecte non distinguatur, adhuc obtinet rei .ie ad illas essentiae r tionem . dato igitur,quod
omnia divina attributa formaliter sint a se quoa multi negant adhue alatim potest rei ae ad ipsa dici essentia ι quia potest adhuc illa probare ἱ dumintellectus exaseitate concludit
infinitatem, seu ex aseitate astitatem infinitam, seuti ex entitate inferrentitatem unam, ve Iam,. bonam . Accedit, quod esseni iam divi nam, quaecumque ea sit, includi in conceptu attributorum, est opinio , quam tuetur Suarenaliique plurimi. non est ergo de ratione divinae naturae perfecta distinctio ab attributis. Ad . Vel nego omnipotentiam esse attribu tum.' ieel dico eam esse attribatam Lib expli- .eivo nomine potentiae in quo assimilatur po.
316쪽
et entiae accidentali creatae: vel sub nomineon, ni potenti aes sub quo non primo Deus innote scit, sed sub nomine tantum sufficientiae crea.etu Iaxum exissentium , ex quo infertur infinitas , & hinc participabilitas infinita, quae est: omnipotentia: ut dictum superius est.' Ad s. praedicata communia Deo ,δc creaturis uamvis probentur per rationem primae causae,
eu primae rerum sufficientiae , non 'tamen at. tributa dicuntur; quia nomen attributi impositum est ad significandum in Deo persectio nem , quae se habet per modum accidentis
Ad 6. ratio entis involventis omnem per se .ctionem includit ellentiam simul, dc attributa quare constituit Deum physice potius, quam metaphysice, in qua linea una persectio proba, tui per aliam, adeoque est alia prior. debet a tem essentia esse serinaliter infinite perfecta ita linea essentiae,non in linea attributali. Neque obstat, quod quidam opponunt; aset talem scilicet vel sumi negative, vel relative . Relati vh sumpta est chimaericae , Dia est dependentia fui a se . Negative sumpta habet ne cessario positivum, in quo fundatur.. hoc autem non eli mera ratio entis ut praescindentis a Deo, & creaturis, ut est certum. eigo est ratio entis illimitati, quae una fundat negatio. - nem dependentiae.
Resp. enim a seitatem sumi negative, sed sic sumptam non debere necessario supponere fundamentum , per quod probetur, sed tantum modo subiectum , cui inest: hoc autem est ipsa ratio entis, quae non quidem re ipsa contrahi.tur primo nulla enim in re rationum commu-nrum contractio ad Deum per astitatem, sed ratione nostra, primum conceptum de Deo ac ei piente per ipsam , quatenus a creaturarum essentiali dependentia primo assurgit ad entis alicuius existentiam omnino independentis ,& i.
317쪽
. sub proprio conceptu. huiusmodi antem nocisunt, nisi praedicata relativa, & privativa . Dum autem dicitur , quod essentia Dei sit maxime absoluta, & positiva, verumest de ea secundum se spinata, & in ordine ad intelle ctum ipsam quiddilative cognoscentem ;sum est de ea spectata, ut est in intellectu erea
to cognoscente abstracti vh. Ad i. praedicatum relativum non additur sa- perfluEs est enim primum , quo per creatura ad Deum astendimus, quatenus ex ear m in sussilientia intrinseca ad essendum proliamus earundem extrinsecam suisicientiam a Deo manantem, quem di contingentibus , dc sibi suiKore demonstramus. hinc primus de Deo eonin Keptus est ratio primae causae. nihil autem in praesenti venire potest, ut monui , nomine es sentiae divinae Metaphoesicae, quam Dei cone vias primo nobis obiectus. Ad 3. non nego interessentiam, mitti ta aliquam rationisdistinctionem intercedere de .bere . nego tamen debete intereedere distin- .ctionem rationis persectam. patet hoc in ente, quod licet a suis passionibus uno, vero , bono perfecte non distinguatur, adhuc obtinet rela-.te ad illas essentiae r tionem . dato igitur,quod
omnix divina attributa larmalitet sint a.se quod multi negant adhue alaitas potest rei ae ad ipsa dici essentia ι quia potest adhuc illa probare ; dum intellectus exaseitate coneludit
infinitatem, seu ex aseitate astitatem infinitani,seuti ex entitate insert entitatem unam, Ve' tam ,. bonam . Accedit, quod essentiam divi , nam, quaecumque ea sit, includi in conceptu attributorum, est opinio , quam tuetur Suarea
aliique plurimi. non est ergo de ratione diutinnae naturae perse distinctio ab attributis. Ad . vel nego omnipotentiam esse attribu tum. ael dico eam esse attribatum sub explis auo nomine Potentiae. inmiis assisui utario.
318쪽
. I. Cuin V. et syetienti reidentali cieatae: vel sub nominem ni potentiae s sub quo non primo Deus in note Lit, sed sub nomine tantum suinientiae erea. turarum existentium , ex quo insertue infini. etas , dc lune participabilitas infinita, quae est omnipotentiat ut dictum supe ius est. et Ad s. praedicata communia Deo ,εc erraturis
uamvis proben ur per rationem prim. causae.
eu primae rerum sufficientiae, non tamen alis. tributa dicuntur 3 quia nomen alitibuti impositum est ad significandum in Deo persectio nem , quae se habet per modum accidentis
Ad 6. ratio entis involventis omnem per se .ctionem inerudit essentiam simul. &attributa quare constituit Deum physice potius, quam metaphysice, in qua linea una perfectio probatut per aliam, adeoque est alia prior. debet a tem essentia esse sermatitet infinite perfecta ita Iinea essentiae,non in linea attributali. Neque obstat , quod quidam oppon uaset latem sci Iicet vel sumi negative , vel relative . Relativh sumpta est chiit aerica , qaia est dependentia fui a se . Negati vh sumpta habet ne cessariis positivum, in quo landatur.- hoc autem non est mera ratio entis ut praestindentis a Deo, & erraturis, ut est certum. eigo est xatio entis illimitati, quae una sindat negati ' nem dependentiae.
Resp. enim a seitatem sumi negati xe, sed siesumptam non debere necessario rupponere fundamentum, per quod probetur, sed tantum modo subietium , cui inest ἐν hoc autem est ipla ratio entis, quae non quidem re ipsa contrahitur primo in ulla enim in re rationum commu-ntam eontractio ad Deum per aseitatem , sed ratione nostra, primam conceptum de Irioae ,
ei piente per ipsam , quatenus a creaturatam essentiali dependentia primo assurgit ad entis alleuius existentiam omnino independentas ια
319쪽
xy6 Metaph. Z ιεν III. hine ulterius couisit entis istius i ii imitatione- Quare cum additur nomine essenuae, ac naturae di vinae intelligi communiter aliquid absor . hens omnem in linea entis persectionem, sea aliquiae, quo melius excogitari nihil potest , dicendum , vel ita explic ri naturam Dei physice , non metaphysice acceptam: vel si de hac est sermo, intelligi, non quod ostillimitatuna formaliter in suo conceptu. sed Quod illimitationem probat, adeoque est illimitatum vix-tuali ter non physice, sed logice.
DIm r. datur in Deo activa potentia . elusio mu lii pistitet probatur ex supra di etis. I. quiri Deus primo nobis innotescit sibnomine sufficientiae aeontingent um. haec autem importat vim contingentium, producti. vamάχ.Posse producereexterminis est perfectio, di aliorum a se dependentiam . Deo autem re 'hui debetquidquid hei Rctionem importat. 2.ωmnes naturali instinctu potentianu eiusmodi . Praesumunt 'in Deo; quid enim lam multa ab M peterent, quae activitatem supponunt, ut: taletudinem , serenitatemi. annonam, M si 'milia, si nihil morsis agere extra se posset: 'Non potest autem, quod omnes censent, n a aeneata, uicensent; quia nullum silum a na'
320쪽
Dieo I. Potentia Dei activa est in sua linea formaliter infinita. Prob. I. persectio omnis . quae est capax latitudinis, est in Deo cum sot-na ali infinitate . huiusmodi certe est potentia effectiva. ergo . maior eit certa ; quia Deus est omnis perfectio, adeoque illimitatus per essen. tiam, si ergo secundum periectionem proce 'dentem in plus' non excurreret sine termino, limitatus omnino esset , 5c imperfectus . 2. Non potest non esse infinita ratio sundata, si ratio fundans est infinita passio enim sequitur naturam essentiae . atqui ratio , in qua sun datur proxime activitas , est in Deo infinita; unumquodque enim agit, inquantum est actu. actus autem est in Deo infinitus, cum sit infinite persectus. ergo potentia consequens est formaliter infinita. Exemplificat Div. Thom. cuius est haec ratio, in calore, qui quia est ra' tio calefaciendi, non potest non ponere vim
calefactivam infinitam , ubi ipse ponitur infinitus. g. Eise sui distusivum est boni proprie
tas . ergo quae sunt meliora, magis habent, ut se diffundant. at Deus infinite bonus est . ergo
infinite se potest diffundere. productio autem est genus distusionis. ergo infinita est in Deo Potentia producendi . 4. Imitationes inadae Suatae infiniit exemplaris non sunt possibiles solum finitae; ex eadem enim ratione, qua est' possibilis secunda, & tertia, est possibilis quarta, atque ita sine termino, sicuti, si detur qua Bli Ias infinita , eaque per impossibile sta tuatur formaliter indivisibilis, per hoc ipsum, quod a nulla finita quantitate adaequatur , pos sibiles sunt quantitates finitae sine termino. Aut ergo exemplar potest i psum per se infinitas sui imitationes producere; atque ita est secundum
potentiam omnino infinitum . aut non potest μοῦ atque ita producere non potest, quod potest
produci: quod sane impersectionem Deo repuη j gnantem includit. i Dices