장음표시 사용
61쪽
Metaph. Liber Ltione essemia, di esse, exilientia, &existere res enim, ut explicata per nomen, sumitur,ut praecisa ab usu, & exercitio realitatis suae . sed ut explicata per verbum infinitum sumitur, ut stans sub usu , & exercitio suae realitatis. Alius ergo eit conceptus rei importatus per essentiam, qua significantur praecise rei praedicata cum nota xepugnantia ad esse: alius est conceptus explicatus per esse, quo denotamus eadem praedicata habere in actu illud exercitium, ad quod es sentia concipitur Veluti in potentia. Et quia jam nomen existentiae accipitur pro ipso estes essentia in usitata nunc loquutione ab exiiten. tia in usitata nunc loquutione ab existentia ra. tione distinguitur, ut essentia abesse. Caete. tum hic modus usurpandi existentiam non est,
nisi penes iuniores ε antiqui enim quaestionem lanc agitabant sub iis terminis, Uimm essentia
distinguatur ab esse. Satisfit ingumentis Thomsamm . OBiic. i. Deus est ens necessarium, quia habet esse identiscatum cum essentia et ex quo fit, ut sit per essentiam. Si ergo creatum esse habetet eum sua essentia identificatum , n cessatio esset. Confirm. aut horitate Scripturae.& Patrum asserentium, ut Dei proprium,quod
sit sibi suum esse. Unde illud οῦ Ego sum, qui
. Resp. antec. esse salsum. Vera enim causaialis ea est. i. quia habet esse depuratum ab omni non esse ,1 e. perfectionem depuratam ab omni imperie, ione : quod non contingit in creatura. h. quia habet esse non ab alio, sea a se: hinc non potest non esses quia nec potest
ab alio privati suo esse s nee potest ipse sibi, esse suum denegare. Aliter autem Deus, aliter creatura dicitar existere per essentiam Deus
62쪽
cieatura per desectibilem. Senses deniq; Scripturae, dc Patrum, dum Deo proprium tri. ouunt , quod sit sibi suum esse, vel est , qtuod Deus sit sibi ede sine addito, adeoq; purum esse, seu puta persectio: vel quod Deus habet' per f. suam essendi sufficientiam, quod est esse a se. iniic. 1. Existentia irrecepta est purus actus: dc purus actus hon est nisi Deus. atqui existen. tia omnis ab essentia indistincta est irrecepta in non enim habet, in quo recipiatur . erso exi. stentia non est. nisi Deus Responsio est facilis, maiorem esse Veram de .existentia irrecepta omnino, h. e. tum in
ariquo tum ab aliquo. in quo sensu propriic
Instabis. actus, qui nulli potentiae sermisee-- tur , est purus actus : sed actus qui in nulla potentia, ut in subiecto , recipitur, nulli potentiae
Permiscetur . ergo est purus actus . min. Prob.
aetiis miscetur potentiae, vel quia est actus ali- euius potentiae, vel quia est potentia ad ultri
'riorem actum. at in casu existentia non est actus in essentia receptus ; 3e cum ipsa fit ultimus actus in linea entis, ulteriorem actum non habet, ad quem promoveatur
Principio argumentum non procedit de ae- eidentibus , quae recipiantur in substantia , nee . de formis, quae reeipiuntur in materia. In aliis vero nihil probat . Nego igitur minorem . ad Probar. dico existentiam aliquando esse actum. Potentiae mixtum , quia recipitur in subiecto :& talis est existentia omnium sermarum 3 ali
quando esse mixtum potentiae,quia recipit iis se sormam : de talis est existentia. omnium subimct0rum. Et dum urgetur, quod existentia sit ut ε. timus quod dictum saepe inculcarer sine di- stinctione , sine probatione 3 resp. 'inio est Primus , cum sit fundamentum omnis actus 'ut non competit, nisi rei existenti, oiusque
63쪽
proinde existentiae superstruitur. At, inquiunt, est ultimus actus in linea entis. Verum age . quis est actus primus, quis medius in hac linea, per habitudinem ad quos existentia sit actus ultimus Zactus anteriores num actas dicis essen. tiales 3 sed non vides, te assumere sine probα rione quaestionem , assumendo in hoc principio, quasi aliud agas , id ipsum, de quo disputamus nos enim, qui in linea entis distinctio. nem nullam agnoscimus inter actus, existen. etiam non ultimum, sed unicum autum in linea entis recognoscimus. At enim quomodo pote.
xit actus ipse essendi esse in potentia ad perse.ctioaena ulteriorem ' dico, quod poterit, quia est actus imperfectus, adeoque perstiti bilis rex
quo capite actus ipse essentiae est in potentia adactum existentiae. Neque opponas cum Goudi. no, D. Thomam optime dicere, actum ιrreceptum intelligit irreceptum in subiecto unicum , in nitum: -d principium ita is sum habuit, ut videatur illud accepisse ab Ave. lis : ideoque perpetuo tanquam evidentissimum emsi enim Goudinus vellet, hoc princ pium eme probabile ex tanti Doctoris aut hori. tare, jure sane id vellet. Sed tamen Philota. pho non est satis, qui videt illud assumi sinexatio e intrinseca, & fallere in actu essentiae quare si non aliam habet hic author dicti sui
Probationem, quam arcanum illud Angelicum videat ne ludibrium debeat adversariis. Obiic.3 si creatura per se ipsam non esset necessario non esset. ergo si per se ipsam esset. necessario esset. Nego cons. disparitas est evidens. in ea sex antecedentis pone creaturam illam existere;exi. set profecto, di non existet . primum , quia supponitur . secundum s quia supponitur simul existere eius negatio indistincta ab ipsi. at
in casu consequentis non sequitur creatu varia
non existentem non existere simul, di existere,
64쪽
I. Calui g. v sed solum non existere; quia dum tollitur ret ,
tollitur simul eius existentia . Obiie.4. a separatione tenet consequentia ad distinctionem . atqui existentia creata in Chrisito separaaut ab eius essentia, ut constat authoritate o. Synodi in Epistola Sophronii dicentis , quod II mnitas Christi in Veν-bo, o non in se habuit existentiam unam .
Μinor est falsa, eiusque oppositum ex P Iribus probat Suareet tom. I. in 3. p. dispur. 36.
sein. t. praesertim ex Damasceno 1.3. cap. I. ubi
juxta Fabri versonem ait, Humanitatem suis.le a Verbo assumptam, nec is,stantia , mo μι- sentia privatam . Sensus autem Sophronii in 'o. So. alius est ab inrento arguemri , ut late ibidem probri Suar. Ut taetera 'ego mittam , quae nostri instituti non sunt 3 non negatur ibi.
Humanitatem habuisse in se existentiam , sed existentiam unam h. e. individuam & suppο- viratam; fuit enim non in Ie , sed in Verbo su ' sistens, cui a primo suae creationis instanti uni sta supposita liter fuit. Obii c. nihil, quod est indissetens afl
actum,&non actum , per suam essentiam est talis actus .atqui creatura indisserens est ades. 'se , & non esὀergo non potest per suam esen. tiam esse. Maior prob. tum inductione , 'quin enim est indisserens ad cognoscenduiti, & non cognoscendum, non potest se ipso eri nostere ': ec quod est indifferens ad currendum, de non currendum, non potest se ipso currere;& sic de aliis . tum a priori, quia indisserenti iqi portat eompossibilitatem eum utroque terminuseorsim, non veto conjunctim. Si ergo indit. ferentia identificatur cum uno actu , iam erit
incompossibilis eum opposito ue adeoque non est amplius indisserentia. Resp. si indisserentia sumatur rigorose , siti sum esse quod creatura sit indimens ad noci
65쪽
43 Metaph. Libere Lesse. Ratio est evidens ; quia nihil potψ ricpicere indifferenter formale sui destruesvum. at omnis creatura formaliter tollitur per suum non esse . ergo illud non respicit in distarenter. quod ipsum probatur in argumento per rationem a priori , quae confirmax magiorem . quis enim afferat creaturam compossi. hilem cum suo non esse , v g. hominem cum non homine Inductio deinde allata ad probandam malo rem non est ad rem s quia affert exempla veraeandisterentiae, eaque extendit ad indistexentiam non veram . Potentia ergo intelligendi,
di non intelligendi necessario ab intellectici ne distinguit ut s quia potest esse, di non intelligere, adeoque ab intellectione realiter se. Paratur. at res non separatur a suo esse ἔ n satio enim, quae tollit esse rei . tollit eodemam petu ipsam rem ; dc ut res a negatione den
mimum non existens , ita&non existens de . nominatur rei existentia. Tota igitur creatutae
indifferentia , si qua est, ad esse,& non esse , non est indifferentia physica, & subiectiva squae statuit separabilitatem, & propterea diis vinctionem inter potentiam , & actum : sed meth logica, & ut ajunt, obiectiva s in quavium potest sine repugnantia verificare successive quod sit. 6c quod non sit. Instantiae demum manifests in actu ipso tum essentiae : tum existentiae, satis declarant vi
res asionis,&constant ex dictis.
De I 4sibi litas a Chimara , an sit ab entis possibi litare distincta inesse obiecti.
Ffinis est praesens quaestio praecedenti , ubi enim de eatis pollibilitate decretum e t ,
66쪽
superest , ut ea ulterilis innotescat ab eius opposito, quod est impossibilitas e de qua in. ciuiro, sitne a rerum posabilitate adaequate 'di. itincta , an vero ea non sit aliud, quam duo possibilia invicem incompossibilia,& a eo*ni tione invetificabili denominata. Porrb de impossit,ilitate non potest quaeri. utrum ea sit a possibilitate distincta in esse rei ι constat enim impossibile nec rem, nec ens esse: restat ergo ut solum quaeratur, an sit distincta in esse objecti r quod solet sub iis terminis proponi, u.
trum impossibile sit obiectum distinctum ab omni Dssibili.
CAPUT I. Expomtum sententia anνεηι impo iis dimis.ctum intelligibile ab omni intollim
Meentiores turmatim in hane sententiam discedunt , ut eos reeensere dc longum sit. ec otiosum. Sufficiet ergo eorum mentem exo nere, ut, qui eam impugnare voluerit , n. aberret , scopo. Impossibile ex vi voeis negat omnem poten. tiam essendi r unde descYibi tui, modneo si necpotest ea parte rei. Haec autem impote tia formaliter non est aliud, quam pugna re ionum , ex quibus constat, quaeque si essent , simul essent, dc non essent. Sic est in communi sensu hircoeeruqs; eum enim hircus sentialiter fit non cervus, & eervus essentialiter, sit non hircus , si esset a parte rei ens duas istas naturas in se complectens, esset hi reus non Lir. cus, cervus non cervus. Ex his, quae comperta sunt apud omnes, inserunt prore sua Reeemtiores, quod impossibile, ut non sit res, est tamen obiectum, quatenus negat istum posse , es se, non tamen posse cognosci, neque ex Ilον
67쪽
so Metaph. Libo I test inferri hoc, ab esse enim ad cognosci non
tenet consequentia negat tae . quare ut cogno.
scitur etiam, quod non est, poterit cognosci etiam, quod non potest esse. . Stat taunt ergo impossibi te in esse obiecti con ita distinctum omnino ab omni possibili. quax hircocervus non erit hircus, di cervus reales , sed tertium obiectum, in cuius constitutionem nihil reale veniat. Hoc obieetum ut a pluri bus calumniis vindicent, distinguunt dupli cem statum, in quo potest illud considerati alister est absolutus, obiectivus, di exercitus: a1 rex est conditionatus, entitativus, di signatus rille est status intentionalis, hic realis. Tum si
primo quaeras, involvatne tale obiectum conia
tradictoria ξ Respondent, in primo statu nota involvere cum enim non sit impossibile cci gnosti, nihil est, cur contradictionem, si cognostatur, involvat. involvere tamen in secundo; cum enim sit impossibile esse, si esset. contradictionem involveret. Itaque intellectus cognoscendo tale obiectum , non cognosti trevera, quod est , sed quod esset impossibile, nponeretur.
Si quaeras i. quae sint hircocervi praedicata in eo statu absoluto i Respondent,de hircocervoveri scari pro eo statu utiam dumtaxat contradictionis partem, nimirum quod sit hircocer Eus seu hircus idem cervo ς quamvis haec una pars trahat utramque conditionate , si nimi. xum poneretur in re extra , ubi esset, & no esset, dic.
Si quaeras 3. sitne obiectum hoc simplex, an
compositum t Respotulent, absolute esse sim. Plex, conditio nate compositum, seu verius compositum ,&non compositum , simplex, de non simplex . Absolute est simplex; quia consistit in obiectiva identitate inter essentialiter diristincta . vetum essentialis distinctio non exericetur inesse obiecti . sed labim in esse rei. qua .re
68쪽
ri quod 'apparet, idem en, adeoque simplex est . bed fi i liud , quod simplea , de idem appa-set, in re per actionem ph sirem produeeretur, esset eo iplis idem, it distinctum, adeoque eom. positum simul. dc simplex. Huius porro sententiae aut res non parum inter te dissident. Sunt enim, qui putant, a cognitione derivati in chimaeram aliquod esse obiectivum , & eognostibile intrinsecum equod vocant i dolum, seu sormam fictam. cum enim impossibile fit purum nihil, quatenus negat tum esse, tume'tentiam ad esse, ut possit cognosti, debet ab ipsa cognitione xceipere esse aliquod intrinsecum , quod sit mera cognosci
bilitas. Hare sententia improbabilis omnino est. ea- quo propterea desestitur a melioris notae Re .centioribus, opinantibus denominationem eo-gniti in chimaeta esse mere extrinseeam, ut sis
periori quaestione dietieetrinseremem deno. nilnationem togniti in te pure possibilis reis.'ctoresse diminuto Seos starum. Et quidem pri mo hue heri. quod ibi dicebam, ptius hi licet
natura futurum in chimaera esse cognitum ,
quam cognoscibile si esse eqnnoscibi te ponitur
esseetus, adeoque sollertu, ecinit itane, quae se ipsa sotmaliter denominat eo itum. 2. nota
video, qua eohaerentia negam isti figi ho si mile idolum in crinitione rei possibilis . aut enim illud admittunt in cognitione chimaerae s lita chimaera ante crinitionem nullusti esse intrinsecum habet . atque hoe ipsum est veruis de ereatura pure possibi li. aut illud admittune ex Leeundi late intellectus , 6e cognitionis, ut loquuntue : 3enrulto magis ia erit verum ini'
eognitione possibilium . qualis enim Biri illa laeunditis, quae impossibilia visa conet peret pateresque, ad possibilia vero infeliat niti' esset, ac sterilis Est de alia in ter hos authores divisio . 'Pari
69쪽
s a Metaph. Liber Lmaior censet positive probari existentiam , Sedistinctionem obiecti huius impossibilis contradisti nyi ex propositionibus tum affirmativis necessario falsis, ut homo est lapis, dic. r quibus attingit ut identitas inter hominem, de lapidem, quae nec eit homo, nee lapis: tum negativis necessario veris , ut homo non est lapis , dic. in quibus haec ipsa identitas exclusa cognscitur ι aliter excluderetur incognitum. Alii videntes infima sane esse haec landamenta, alium invenere modum tuendi obiectum hoc suum, negari vesci licet, reiiciendo in adversarios onus probandi. Possibile,inquiunt , est cognosti obiectum impossibile contradistiniscium . Negas λ proba cognitionis eiusmodi impossibilitatem. Si urgeas petendo, in quanam cognitione attingatur Z in ea, inquiunt , non quae de possibilibus dilecte fit, quantumvis iamateria vel naturali , vel remota e sed in ea , quae fit de ipso impossibili directe , ut in eas himeocmrvus es impossibilis. Flinc iuxta hos authores, illa propositio, cervus, stat aequivoce di
vera est, si de fictitiis; falsa , si de realibus
Sεnten buri, quam suscipio in praesenti. d
clarandam, probaturus in sequentibus, tu Th. I. contra Gentes cap.84. num. D ubi
70쪽
expressius contra Reeentiores asserentes oba
ctum impossibila per se ,& citra errorem posse' cognosci , & fieri ab intellectu , etiam simpliciter apprehendente, cum tamen ex mente D.
Thomae, ut nolat ibi Ferrariensis, non possit esse impossibile in intellectu, nisi dum is uni tribuit, quod illi repugnat Tuetur Scotus mg. quod I. g. De primo, ubi, inquit, iusia est, mHι, quod includit contraditoneam, o Ριum illud , quia illud excludit omne esse extra intellectum, in intellectu I quod enimes sic includens eoniradictionem, sicut non pωrs esse extra animam, ita non pota 'aliquid intelligibile , vel aliquod ens ιm animo , quia
nunquam eontradictorium cum contrarictorio
consiluit unum intelligibiis. Tvetur Mayroti. u. . quod lib. punct. . ubi ait, quod en prohi- sic vocant impossibile antiquiores ne uirit, nisi partisins ineo ossibilitatam . & in sisa addit compostioni sitsae , de inveri fieabili nihil correspondere in mente . quod ipsum satius prosequitur qu. o. Idem tenet Gabr. in x. d. 2. qu. 8. Mirandulanus, de Vallesius apud
Amicum in Log. tr. 3 qu. 1. P. Herice tract. de Scient. Dei disp.8. cap. I. num. t. sed prae omnibus egregi h Andr.de Novo Castro in
Equidem eense' posse nos de impossibili phi,
Iosophari proportionaliter ad ea, quae commin, niter arbitramur de univexsilia Profecto unis versale,& singulare opponuntur et illud enim unum in muItis, hoe unum in unor illud pax tibiis, hoe impartibi Ie. & tamen si multa sint singularia sub una cognitione praescindente,ita extrinsech ab hac velificantur, ut suseipiant domominationem universalis; quod sise est des claratum in Logicis.
Paris miter in praesenti disturto lepossibuti, Ruripossibili ι quae utcumque .sim deno