장음표시 사용
51쪽
Metaph. Libra I. Hanc ego sententiam amplector, & probo r.
Connexa essentialiter sunt illa, ex quorum uno per necessariam consequentiam insertur a Iiud .
atqui ex divina potentia sie insertur possibilitas
Eujuscumque entis intrinseca. ergo cum it Iaessentialiter eonnectitur e min. prob. ista consequentia est necessaria, datur in Deo potentia productiva hominis :ergo homo est possibi lis sad impossibile enim nulla est potentias alit ex esset potentia productiva termini improducibilis a Respondent, esse in Deo potentiam etiam ad impossibilia, absolutam, & quantum est ex pacie ipsius Dei, quatenus posset per virtutem, qua pollet, ea ponere, si possibilia essent . hane igitur potentiam dicunt mansuram in Deo , si homo non esset possibilis. Sed contra est l. quia hoe est ponere Deum
potentem ad extra non complete, sed incomple.; quia scilicet ut intelligatur adaequath potens hominem v. s. non satis est, si in teli gatur eius virtus, sed requiritur praeterea, ut intelliget
tur hominis possibilitas, quae ab ipsa non in. ducitur, sed suppon itur; si enim inducitur , non est conditio , sed terminus. Nune sic . Persectior ex terminis est potentia, quae nihil supponit, ut possit, sed utitur se sola , se solam consulit, dum vult exire in actum. Deo igitur haec potentia est concedenda, cui nihil peris.ctionis deesse potest. Secundo, dum dicitur Deus posse et lam thi. maeram, si chimaera est possibilis, aut sensus est de veta potentia, aut de fictitia. Secundum est intentum; hinc enim fieret, ut si homo itis. possibilis esset, non esset amplius vera potentia ipsius productiva; di eum de facto sit vera ho. minis productiva in Deo potentia, ex vi hypothesis vera potentia transiret in non veram sadeoque Deus in non Deum. Primum d ici non
potest; quia est impossibilis vera potentia ad aliquid
52쪽
aliquid sub conditione, qua porua, illud non pois et amplius produci. sed si clumaera esset possibilis, non posiet amplitis a Deo produci
quod ostendo: nam vel maperet. chimaera Iubpraedicato possibilitatis; atque ita improduci. bilis evidenter esse ii quia ηsset chimaera ex partes Ucti, et iterum cbimaera ratione adis uinx, ipsique repugnantis praedicati . vel non maneret chimaera L it aut si hypothesis destructiva subiecti: dc constat, quod non possit amplius produci a non enim ipsa produceretur. sed aliuε omnino ab ipsa a Probo hane ipsam sententiam uerum. Non potest esse causa producens acta, nisi eadem si
connexa cum termino steta exi siente. ergo neque potest esse causa potens producere, nisi cO' - . nexa sit cum termiαo potente existeres. consprob isto opposito Onsequentis ,. siare non potest veritas antecedentis . tam enim actio est habitudo ad terminum existentem 1 quam
potentia ad possibilem: ex quo Arist. s. Met. cap. De ad aliquid in secundo genere Relatimnii ponit activa, o pasiva seeundum activam,
O passivam putentiam , O εotentiarum acti nes. i igitur hoc non obstante, fingi intest
tentsa ad terminum possibuem sub conditio . ne, & ex hoc non connexa; cur fingi non pintest actio ad terminum existentem sub condi. tione, di ex hoc ab ejus connexione absoluta Neque juvat dicere , quodactio sit via ad terimini existentiam. Nam ad eam est via etiam Potentia quatenus ut actio est positio existenistiae, ita potentix est virtus ejus si ionis. qua.
xe in utraque est ratio viae indiuincta a ratione
habitudinis. quae si in actione separabilis non est ab existentia termini; in potentia tuam, xi non roterit Dermini. & actionis possibili
Diees. datur divina cognitio de rerum exigentia non connexa cum rerum existentia s
53쪽
nee inde sequitus mise dari actionem non eon. nexam cum existentia termini. igitur multo minus potest ex hoe inferri eonnexio divin*potentiae eum termino suo, sed haee poterit multo magis,quam scientia esse a tali connexio. ne absoluta.
Resp. hoe dicendum de divina eognitione sumpta speeificativh pro ter ejus indisserentiam. At neque in actione est indifferentia ad
terminum existentem. & non existentem: neque in potentia ad possibilemo impossibilem. Aliter ergo de divina cognitio nephilosopha
dum , Maeactione,&potentia, sed non aliter deactione, ac de potentia. Probo a. eandem sententiam , destritendo praecipua rundamenta adversariorum, qui in eo Iunt toti, ut ostendant ab ejusmodi connexione
refundi impersectionem in Deum. quod assum. ptum si ostendatur salsum, non solum 4ndite. cie, sed etiam directe manebit probataeone tu
fios eum fit mani sestum esis in Deo, quidquid imperfectionem non habet. Prima igitur imperfectio, quae in Deo esset yi huiusmodi connexionis, est, quia diceretullimpossibile non posse fieri. non tantum ex deferictu possitalitatis in se, sed etiam ex desecta virtutis in Deo. Sed haec impersectio nulla
est. a. quia, ut acute notat AureoluS, ex eo,
quod dieatur impossibile esse, quod non po- teli a Deo fieri, tantum abest, ut aliquid impe sectionis invehatur in Deum, ut potius ita ex. plicetur Infinita Dei potentia . impossibilia enim absoluth talia dicuntur non per ordinem ad impotentiam , sed potentiam, imo&om. nipotentiam, quandoquidem ut dicitur quis impotens ficere , non quod fiexi non potest
in quo non distin heretur a potente,qui been impotens facere impossibilia 3 sed quod seripo est: ita dieitur impossibile fieri non in ordi-ης pd causam ia polentem cin quo non distin
54쪽
L C - ἔν. 3 gueretur a postibili. quod nec potest ab istipo tente fieri, sed eaviam potentem, imo&omnia potentem s quia scilicet non piaest fieri ab eo, qui potest omnia facere. a. non posse sace
te inreossibilia est formatissime posse face-xe possibilia ; ut impossibile non est aliud. quam duo possibi lia in vicem repugnantia:quod
sequenti quaestione Ostendam . hoe igitur est Deum non posse facere hircocervum , posse sa-Cere hircum, & cervum essentialitet se ab una
entitate excludentes. illa ergo, quae explica tur . ut impotentia , non impotentia levera
est , sed potentia. Altera impersectio, quam in Deo connexi. ista reponeret, est dependentia a creatura, seu creaturae possibilis indigentia . Dependentia tamen excluditur, quia vel sermo est de Logica, vel de physica dependentia. Logica, quae est veritatis a veritate, nullam imperfectionem involvit, eum &defacto ab exi stentia eteatu rarum inseratur pet demonstrationem quia existentia Dei, dc ab existentia Filii inseratur in Trinitate Gistentia Patris sine ulla impex-fectione aut in Deo, aut in Patre. vel sermo est de physica dependentiar atque haec eviden
ter est nulla. ι.quia nulla est dependentia a nonente . , at creatura me te possibilis nihil est. ergo quamvis cum ea Deus connectatur c quod non puἶnat; quia connexio ista non tam est ratio
ne possibilium, quam ratione divinae poten tiae trahentis hanc necessariam veritatem, ut si illa sint, contradictionem non involvantὶ non tamen ab ea ullatenus pendet. Ex hoe etiam sit, ut ea non indigeat; quia nemo dieitur ino. digere leo, quod sine minima suae felicitatis di minutione potest ad libitum ponere, di non Ponere. Cons. I. etiam in sententia adversa riorum Dei potentia connectitur eum hac ve
ritate conditionali , Si Muntas est possibili .. Drapro ei, sine ulla depenaentia Dei
55쪽
. Met ph. Liber II . ab illa veritate . emo sine ulla dependentia poterit' tonnecti eum hae alia veritate con tionali, Mundus est , eontris Himem reo, in est . si a. Deus noti connectitur cum
creaturis possibilibus, nisile, vi siue infinitae persectionis, . a qua intrinsece habet, ut possit
Ie ad extra eoismunieare. non ergo connecti '
euet cum creaturis, ut ab illis aecipiat s in quo est: ratio dependentis; sed ut illis det : quae est notius sermalis ratio independentiae. Secundo i qui ex connexione arguit deperi demiam , committit fallaciam consequentis; arguitenim a superiori ad inserius positive, ur, es animit, ergo est homo. Connexio est quid luperius, latiusque patens, quam dependenis
ita. N ni di Sol connectitur cum luce, Fc ma teriacum forma , dicteatio cum suo termino,& praemista aeumaeqnclusione: nec tamen ulla
est d8ben entia idnis ι aliter dependentia, seu
causalitas mutua esset. Hoc idem recth ostendit c ον ex connexione, quae intercedit in divinis inter Patrem c& Filium ex ipsa vi Paternitatis quamvis enim ibi dependentia im pediretur aestio e identitatis euhntiae s quia tamen 'quae inerratis V dependentia , 4n di ruinis eu originatio , noli poset vitari juxix adversarioris Gctrinam , quod Patex siminus dependeter, saltem originaretur 1 Filio. i 'Tertia sinpertiato esset, Ru imiteret Deo persectio eniti shmmd necessarii quae enim invicem connectun*t essentialiter, sunt aequaliter necessaria s ergo Deus essenti alitee
Cum creatura connexus non plus necessit
tis haberet quam habeat terminus sitae
connexionis . hoc autem est falsum . Deus enim ea ens multo magis necessarium,. quani Creatura. Hoc argumentum ut solvat P. Nicol. Martinea loc. cit sect t. multis ostendere nititur , inter necessaria simpliciter dari gradua.
56쪽
litatem secundum magis , 6c minus . tum sect. ingeniose demonstrat, nullam esse in eo re. pugnantiam, ut magis necessarium cum minus necessario connectat ut . Ab hoc equidem labore supersedeo; nam & ab illo est ita exhaustus,ut nihil addi possit: & est mihi supervacaneus, qui insta qu. r. ostendam ex professo, non dari magis, & minus in necessitate simpliciter, de Metaphysica.
Utrum entis actualitas , seu existantia ab eiusdam essentia , qui irato
re ter distinguatur. 'UDIV. Thomas 1.p. q. r. art. . De ente, & ἀ-
tiam erratam ab essentia realiter distinguit Magistrum sium sequitur tota Thomistarum Schola , di extra eam AEgydius, quibus prae, luxerant Albertus, Se Avicenna . In opposi' tum sunt Seotistae. Nominales, & R entio. res nostri feth omnes. Huic ego sententi e eblibentilis subseribo. quod si recedo 1 Div. ω ma , accedo ad Augiininum. is enim l. r. de Trinit. in Veneta impressione anni rs 84. se .
quia supponat ex senere identitatem i nter es.sentam, εc esse, constat manifesth ex contextu. intendit enim probare in Deo omnimodam identiritem inter eius sapientiam. &esi sentiam e gema , inquit, σn sita simplieitat. non est aliua opera, quam esse . eadem ibi Ia. ρientias, essentia. sic igitur arguit. Es.sentia idem est, at esse; idem estis ac sipere ,
sapientia, sed in Deo propter summam simpli
57쪽
o Masaph Libor Leitatem ident est si re, &esseo idem lat o est sapientia, di essentia. quod autini ista maior ab Ai gust- sumatur non ut contiaost ad Devin . - ia sua vi iversalitate. constat ex praecedentibus, vibi probat universim 'nem istitiam habete ia se illam denominatioquem, quam tribuit subjector sicut, laquit , retandidum non es eandorem, sic absur rara, Iastiemem πον asso i
va , a qaibu intrinsecteonstituitur non repu Mans: nomane vero existentiae venire illam mam, aut quasi .rmam , a qua r*s habet .ut sit in reruta natura, de velificet propositi heminam categoricam de secando asscante. Res . Ar uo nunc s. Essentia cristatae est illa is M a. per quam creatura est retius, quam .n mest. ergo an creatura non est alia existentia Praeter ema essentiam . consem prob. sumo es- lentiam distinctam juxta Thomiuoab existentia od illa quaero, utrum qua distincta ab eaistentia sit aliquid, vel non. si non, τ' non est alia ab existentia. quomodo enim est
aliud , quod non est aliquid 3 si est aliquid , jam non per exist 'tiam;quiaper illud est aIiquid , per quod distinguit ex stentia , sed Mon distinguitur in existentia per existentiam .ergo non est aliquid per existentiam, sta per . e. Rurius perseestaliquid. ergo ret se est . Veque distinauas, est per se aliquideBntiar,
concedo. exinentiae, nego . aut enim additum
58쪽
L Caput V. ει tum illud essentia distrahit aliquid; atque ita tollis distinetionem essentiae ab existentia, quia negas essentiam esse aliud ab existentia. aut non diitrahit: dc manet, quod essentia sit limplici.
ter aliquid per se ipsam, adeoque & quod pax se ipsam simpliciter sit. VCons essentiae actuali, ut ab existentia di. 1tinctae, competit actu illud praedicatum, dexquod ab existentia distinguitur. Sed actu rei competere praedicatum, est actit Iem esseέ a categorica enim de inesse, & de tertioadiacente cuius praedicatum non distrahit, nec diminuit' tenet universiim ad categoricam de secundo et go essentia actualis ut distincta ab existentia det se ipsam est . Arsuo a si quid probant argumenta Τhom, uarum sumpta a detectibilitate creaturae, retorisquentur in ipsos tum contra actualitatem essentiae, tum contra actualitatem existentiae. Ens eiulas uidem dc habet per se, dc habet in tempore aliquam actuali talem s adeoque defectibilis est non solum, quia potest amittere actua litatem existentiae , sed etiam quia potestamitutere actualitatem suam. Si ergo desectibilitate nono obstante, est per se actualis secundum essentiam, poterit etiam esse pes se actualis secuniadum existentiam.
Existentia dirro habet ipsa quoque, praecisis
vocabulis , essentiam , dc quid ditatem suam, praedicata scilicet quid ditativa, quatenus in suo esse existentiae construitur. aut ergo essentia existentiae se ipsa existit, aut per distinctam exi- uentiam.Secundum trahit evidenter processum In infinitum . primum destruit fundamentum Thomissarum s aliqua enim creata essentia, non
t Rςcentior , existentiam se, sed per desectibi. l est actus. Sed contra Beneu. T.IR C est c
59쪽
6 Metaph. taber L lfieret existentiam non esse nedia possibilem: quod est in superioribus reproba tum . sequela pro quia desectibilitas, seu oen, est ipsa rissibilitas essendi una cum possibilitate non essendi . a. nullus actus
terminativus alicuius iodisserentiae mutuatur indifferentiam, ut patet indv. Qione facta per omnes actus. Si ergo existentia determinat essentiam indifferentem ad esuetti non estv ndi accipiet ab esientia vicissig- ipsam indifferentiam. 3. est manifestum , xod omnis Mectio limitata, si per se sola spe. cietur, ut per se est limitata, ita Sper se est
Respondent x. Thom istae communiter, exi., ideoquα indigere. Sic actio non mi per aliam actionem, nec duratio per aliam
rum, produco sinu Ie argumentum D. Thomae II. I. in contra Avicennam asserentem, rationem unius distingui res est un .
qualibet illud iterumsit unum, esset abire juxta Titomissa- Avicenna Pec. distinistionem rationis dicendo . quod unitas cum sit ratio qua unificandi, no
an get unitate distincta, ut una sit. Quo: sar:ument m a J-pror valet iou. ἡ atra q/it/ηβΦ0ni , eadem erit in uita vota Thom istae, Gelsa Iauo distinctionis est contingentia, seζ in. disse.
60쪽
L G-V. 434i erentia adesse, & non esse, quae aequere. peritur in essentia relate ad existentiam , ae in existentia relate ad actualitatem suam . Ergo. Exemplum de modis non est ad rem. Si enim ita inet existentia actus essendi , ut est ubica tio actas loeam , peracta res esset . quando ut iuncatio nullam habet in locando in νisserentis , eum non possit esse, & non I cater ita nee existentia ullam haberet indifferentiam in actuando quoad-s adeoque esset e stentia in definibilis, &neeessaria. Vbica tio ignat illius indisterentiam non habeti m. tione cujus η suo subiecto distinguitur ρ quoa scilicet, quia potes esset & non esse hie, me aliud a se est hic. at ubiratio si est, hie locat, &hie locarat s ineoque perstumine loeatur. Vetumexistetilla ita prolsas est ad suam actua-ntatem indifferens, ut essentia est indisserens ad imam.
. Arguo g. Nulla persectio distincta ponit sub
Maum Iuum in esse sibiecti capacis ad recipienodam talem Armam, sed illud supponit, ut pates generiai induti M. ergo si existentia est pusica Brma inentiae, debet illam supponere in priori eum proxima capacitate reeipiendi. Nai haec repastas esse non potest sine alDquo actu realrs putum enim nihil non est ea. si ' subiectum. ergo essentia in glori ad existentiam est in aliquo actu reali. metu vocas actum essentiae r ego voeo ipsissi. mam existentiam s puto enim nec emi a tu b ' nus , nec explicabile, quid laetataliud existentia , quam ponere rem in acta
Superest iam illud unum , ut declarem am. .esrentiam inter , de existentiam di in Rinctio aliquaritionis. Equidem puto duo im re esse nomina plane synonima ς nulla enim
est explicabiIis ratio per unam & non per alia uniis iter importatii . Dissi at tamen ma. G tione