장음표시 사용
71쪽
eum libio G ipsi sumerent, etiam in face dotis absentia, ac proinde neque praemissat c
sti s . . in pu Ambrosi Oratione de ob tu Satiri festris Gregorio Nazianaeno oratione in
- goni in Basilio in epistola ad Caesariam nata
. Hu etiam facit historia sancti Thar sitis martyris quam ex Beda refertat merus de Arioli rtyrologium Romanii est uest, omnes omnino hae te terra arrarive aut donii constitiuos, quavis demum occasioneabsque Vllo peccati morta iis naeuoluisse.
h. nix nxibu Rutem, in vel ex selas, ' i apionis historia patet, qui ut ait Bella inus liv. . de sacramento Eucharistiae cap. in l extremis agς sinisti pu um ad presbyterum ad se enim cum sacrameto Euctaristiae:
muni autem est ex textu 1pso, verbis Dionisse Serapionem vel fuisse pollentem no dum reconciliatum, vel certa: cuni publiciet lapsus, ad illud usque te us ad paeniten iam non fuiste admissum, tamen tion prae
niisa cotissione ex Ecclesivsuri indulgem ia Eucharistiam accepit. 'a Ex his facile est ad iura Patrum tessimonia ab aduersarii adducta respondere non
liud scilicet ex eis colligi, quam paenitentibu graui inorbo oppressis. ideoque Vel laqu1no alantibus,vel omni sensu carentibusue is se caeremonialem reconciliationem impendi, q&Ehicharistiae solatium dari, si priusquam se iccIdoo ac retiit a si eiusfex,
72쪽
, D MORIBUNDO OBMUTESCED TE. Texhibitisset idque aliorum testimonio esset cinprobatum:cuius ecclesiastich constititionis nicum fundamentum fuit, quod cum Deus ad aruserendum paratissimus homini sua peccata per contritionem detestanti, in tali necessita te posito culpam remittat illis non debeant
praedicta ecclesiastica solatia denegari, quis
publice lapsi fuissent uidet per aegritudinem
confiteri non potuerano, habuerat tamen Ue-
ramiade commissis a se excessibus contritione. absolution Lvero sacramentali nusqua fit inentio cum de illis agitur, qui vel obmutuerant vel omni sensu caruerant. de quibus solam dicitur quod paenitentiam accipiant ,
S0lutionem hanc perspicue tradit supra citatus Canon Cocilis gliatesis, qui sic habet cri L paritentes templore quo postentia petunt, im that O. positionem manuum es cilicium super caput a sacerdote cui obiisve constitutum est ycon e a
tur;siautem comas non deposuerint, aut v Η-ta non mutauerint, abjcianturio nisi digne pae nituerint, non recipianturIuuenissus etiam pani tenti a nos, facile est istenda esis, propter aetatis fragilitatem iviaticum tamen Ommbus in mor-
tepositis non est negandu'. Exhoc enim obseruanda sunt duo i quid sit.paenitetiam accipere meque enim idem est quod acramentaliter a peccatis absolui, in quo falluntur aduexseri, sed est alaceris ot pr scribi modum, quantitatem paenitentiae, quam pro his peccatis subire oportet, Min numerum atque pet nitentium ordinem adscribi Patet id ex priori parte huius canonis,
73쪽
qua dicitur, paenitetibus eo ipso tempore quo Pqnitentiam p unt , debere manus imponi:
cum o qui aereum sit non fuisseconsuetudi-
nem,eos a peccatis tunc .absoluere, sed oratio ,
nes adhibere, fremorii' quasdam ab Ec-αλιν- clesia pr scriptas, ut patet ex Burchardo lib. - r . sui decreti prorsus in fine Patet etiam, peninima parte eiusdem,anonis tibi enim di- se facile , propter aetatis fragilitatem absur dum ςro est dicere, hi negari ii qmoum, olutionem a peccat si ris, Similiter Leo Papa ad Rusticum cap. 2 de creuit ne presbyteri ut Diaco ni pro aliquo a . se coimniilberimine; acciperent re meri tori permamui Umnem, quo manifestufit, per paenitetiam quam ibi vocat remedium p gnitendi quasi dicieret remedium paeniten i tiae aut permanus impositionem, non signi sicari ab1olutionem a p*ccatis sed, remonii paeni entiae ab ecclesia praescriptae, id est paeni
tentiam solenem.Quis enim dicat presbyter . aut Diaconum a peccatis absolui non debere Obseruori circa praedictum canonem,
i postrema illius verbiquibus decernit etiam lillis quid igne non paenituerint viaticum in mortis articulo negandu non esse ex eo enim datur intelligi, ad Eucharistiam in supre*ovit discrimine percipiendam, consessione, absolutione sacramentali r quia opus no fuisse dicit siquidem eam illo casu nemini negandam ; cum ramen contingeret aliquos vi .morbi a deo Mauatio esse, Vt nec confiteri . possent, nec aliquod integris sis indiciunt
74쪽
D MORrHNno OBMUTEscEN τε sydare. Hinc apparet, veram di genuina C nonum & Patrum intelligentia fundatam , se Soti,caui,aliorumque Thonustarum supra adductam responsionem; meritoque abiis dictum fuisse, aduersarios iura quae ipsi proferunt non Perspexisse,noque morem anti Iaum ecclesiae, latis attendisse. Ad I. obiectionem Suareet, patet ex dictis, nomine paenitentiae non solum significari sacramentinius es, etiam satisiactionem,u-
Micam, quae pro publicis peccati, iniungeba tur, eiusque ex praescripto ritu caeremonia i insitionem, illa quidem quatenus praescribitur a sacerdose, dicitur actio sacerdotis; quatenus Vero fit apaenitente , dicitur satisfactio vel actio paenitentis neque in his vociabus est aliquod singultare mysterium, V putat Suareet. Hoc solum notandum, quod cu prae idicta voces, c maximὸ paenitentia modo pro sacramento, modo pro impositione par
nae, vel illius acceptatione executione,-cipiatur: ex ipso textu, te de qua est sermo,
colligendum est, pro quo surpetur. Rectenim Sanctus Thomas in A. diit. I . q. - art. F. S . . quaestiuncula. 3.in fine corporis, ubi ritum paenitentiae solemnis tradit. eam a publica distinguu notat auctoritates veterum canoni 'Varie loqui dei nitentia solemni; treuera, cosideratione , iudicio opus sit, ne ea quae de leni paenitetia apud veteres leg titur, semper intelligatur de illa quae proprie sole is dici ur, quae interdum non plus significet quam simpliciter publicana: militoque minus intelli Santur de sacramento dicta . Ad
75쪽
DE ONFess. PER LITTER CAP. . Ad a Mirum est in quo canone illud Ex presse legerit Stiaret; una in nullo eo it quos adducit aliquid similahabeatur. Verum tameen, grauit repraehendi, praesertim a Iulio Ο Caelestino Pontificibus, presbyteros qui publici peccatoribus in mortis articulo consti uti oportuna salutis remedia negabant:il lis quidem qui coram confiteri desiderabant.1ων- - 'fi'm Knirentia lac amentum, Euclio ,--. niamin extreriani vinctionem olivero ani D morbo impediti confiteri non poterant, re-' -- conciliatoriam nonus impositionem dcc - με p pori, Christi communionem haec enim ano
ὀι netae portione iam dicta erat Dei misericordia praeiudicare, Mi hilaribus praesidus paritientes destituere . Porro illis qui obmutuerant vel alio morbi impediment praeuenti, conster D poterant , non soli rex fuisse sacramentalem absolutioncm impendi , ex ij quae supra diximus satis liqueti speciali, ter ex historia Serationis quod Di coniis absentia sacerdotis, urgete periculo mortiri, paenitentes suscipiebant, tendo caeremo.
'ij quae ipsi essent permissa S Eucharisti in ministrando Vide Cyprianum sype citatum
lib. 3. epistola 17. Cum ergo 'nitentia dicitur ad selistem . necessaria id acciplandum est de secramento paenitentiae pro ijs qui fuerint integri sensus, . ac proii e ti adsit sacerdos confitcri possint i vel si de illis sit sermo qui confiteri non potes rant, intelligendum est de reconciliatione
76쪽
batur: de hac maxime loquuntur decreta sancti Patres . Neque tamen eo sensu id sumi debet, ut haec sint simpliciter necessaria ad salutem, adeo ut absque illis reipsa exhibi tis homo aeternam miseriam euadere ne-λqueat , sed quod ea magna sint ad vitam arternam capellendam adiumenta ut proinde qui ea negas se siue presbyter siue Diaconus, .non Christianus esset sed Nouata a Iul S, ut ha
surchardum supra. ' ---. In tertia obiectione recte quidem dis in guit Suare paenitentiam reconciliatione, quae duo non solui ex Cocilio Araulicano i. quod ipse citat, sed etiam ex Carthaginensi . cap. 6. epistoli Leonisis I. alias 89 costat esse diuersa. at contra pexitim Theologos sentit, nomine paenitentiae illis Iocis intelligi absolutionem Sacrametalam, quod loge abesta doctissimorum sententia e quibus arci sLoaysai Coriolanus ii nobis ad Canonem rbissis 1 a Concili Toletanici 2 volunt absolutione malavia peccatis significari per manus impositio 'neom. At vero Ioannes Lens aerus Balleola hiis /ηβω. lib. de satisfactionc ecclesiastica c. I .&Gul Epius.
lielmus Estius in dist. F. Sentiunt do -υα centque illam, nomine reconciliationis intelligi quibus fauet Leo iam citatus cap. I. his verbis . Christus hanc praeposset Ecclesie tra--it mre trem constentibus astionem
poenit miles i./rem p eo dem salubri salii Emo ne uin aras , ad communionem Sacramento Pum , per ianuam reconciliationis admitterent,
infra cap. 3. Qis vix inquit inueniat θα '
77쪽
61 ME CONFEss. PER LITTER CAI . . tium, vel confessio Doenitentis , vel reconciliatis
face dotis. Vide anter, sed accuratὸ, antiquos ecclesiae ritus, Canonum decreta explicantem Albas pinum suarum obseruat. lib. a. 'Hinc ver constat eiusmydi decreta obscura esse propter multiplicem vocum paenitentia reconciliationis significat onem, ideoque iuxta diuersos casus alio atque alio modo de a Milita claranda. Dicimus ergo,duo praedicta inter se tines ρος diuersa est.. sed reuera nominen ut
2M, ,hi significari absolWtionema peccatis,sed i ,
id use sitionem satisfactionisinomine vero reconciliationis significari, absolutionem a pecca- δη ij pani tis, S reconciliationem caeremonialem, qua
n baturius ad Eucliaristiam sed prό diuersa
a ii se conditione morientium, Vel utramque, vel
pretiuis. Mani dumtaxat, scilicet posteriorem potuis i se impendi 3s Ad . obiectioncm respondetur, Leonem initio illius epistola lxadere comunem de paenitentii doctrinam,quas cilicet ratione ordi--. narie δι citra necessitatem ac bono ut ipse o. quitur hordine administrari debeaci, ideoque omnia eo spei antia vocat mili rix pr diuini boni alis, inter quae praecipuum est ipsu paenitentiae sacramentum ci ius conferendi
potestas a Christo solis presbyteris es ollata i
illis quid cin verbis quorum remiseritis pec cata. quorum tamen non meminit Leo; in quo malo refertur a Suaro. Porro non solun sacramentalis absolutio poterat a solis presby- teris dari, verum etiam paenitentia solemnis
dabatur a solo Episcopo publica vero uti in is resbrteris , Ut notauit Sanctus oh
78쪽
mas supra; dc consentiunt Theologi Cum e go de his paenitentij loquantur decreta superius adducta dicendum est,potestatem iniungendi poenitentia publicas, Pomprehemii sui p'testate ligandi.
Ad argumentum ergo , concesso eius a. sumpto, neganda est consequentia ut patet ex
Ad s. fuse dictum est supra decreta solum loqui e publicis peccatpribus, seu qui mortium' tunc primum paenitentiam peteret, seu qui antea petijssent S in ordinem paenitentiuossent cooptati , c sane nψla Vn D in fuit ratio dubitandi in ecclesia, num fidelibus
sub extremum vitae periculum confitentiabus posset sacramentalis absolutio impendi , aut si obmutuissent, confiteri nequi- issensiposset Eucharistia eis exhiberiὶSed tota illa quaestio versabatur de publicis peccatoribus,de quibus citata Potifica decreta,modo supra explicato, disponiit non loquutur ergo xς dicta decreta generaliter de omnibus fide ibus quia nec omnes sideles si superuixissent debuissent esse de ordine paenitentium, neque
omnes posse ut paenitetes appellata, iuxta modia loquendi canonu ; neque tande omnibus erat dida paenitetia sensu supradiisto.Ex parte vero sacerdotu generaliter quid eloquuntur citat; testimoni non absolute, sed in casu,si enim, Wribudus qui antea cofessus fuisset,lia-bebat copia illius sacerdotis cui confessus iae. rat, debebat proculdubio absolui ab illo vel reconciliaris quo pacto quilibet fidelis hoc Dpmyre debet proprio sacerdψti c0nfiteri, si1
79쪽
nihil obstet a praedicti sacerdotis defectu, quiuis alius in suprema illa necessitate eu sibi
tamen confessum absoluere, vel si ante confessione obmutuisset,poterat reconciliare,c 'emonia ut saepe nionui, tunc usitata, eique vi licum piaebere quod etiam Diaconis lice : bat , cum nullus sacerdos adesse posset De ijs vero qui tunc prii num paenitentiam petebant ad eatenus confessi non fuerant: res est certa,n potuisse absolui. eodem modo di eendum est, Canones loqui genirnitored di te temporis, vim oties instans irae periculum Vrgeret, proprius sacerdos Vel quiuisa
lius modo iani dicto, vel abs luistet et re
Ad 6. Respondetur , etiam eos qui prius confessi fuerant cum in illo vitae discrimine obmutuissent, indiguissi adstantium testimo nis, treconcili entur Sc Eucharaatiam ac G iperent quae non petentibus heutiquam con . - uix cedebatur. Et vero ut a sensibus alienus , sa- requirita eramentaliter absolueretur ab ili' ipso sac*μ
.l dote rei antea fuerat confessus, poenitentia
Miamia accepta eatenUs non fuerat a peccatis abloluta
tus: requirebatur prie dictum testimoniam,no quide ideo quod confessio fuisset insufficiens, neque vero quod eiusmodi testificatio esset partialis qnses io; sed quia erat conditio q*ς dam ad hoc requisita,vcnioribuit desidiacerdoti constaret. Quis enim dicat illam co- sessionem csse,etiamsi ipsemet paenitens perschoc exponeret sacerdoti; ut si quis heri coiasi sus hodie eide sacerdoti diceret, absolue me- ia iam sum moriturus in*lto ergo minus testificatis
80쪽
testificatio adstantium censenda est pars com
fessionis, ut contendit SILII EZ.
Ad . princip HS qu cap. . sunt adducta respondetur,optare nos vel probabilem coniecturam, quod Sanistissimus Dominus 11-mile respontum ad praesentem quaerionem dederit omni sane tergiversatione aut inter pretatione reiecta, quae nostris insolens est, M a quouis cathψlico debetinue aliena, agnitam Veritateni sui iama animi prori plitudine atque Aiactu complecteremur . Neque tamen Illustrissimorum Bellarmini, dc Armacani, fidei ulla ratione detractum volumus; sed cum eo rum testimonia litterasve minime viderimus: ij non putamus plenam fidem adhibendam
esse, quibuscum nobis est disputatio,& qui , cile similia obijciunt scribuntque conferatur
testimonia dictor uallustrillimoru de reproba. Qione interpretationis Suare qua attulimus cap. . Forte igitur Clementia. assinis illa quae stio inter Theologos controiicrsa proposita fuit,virum moribundus abiolui possit, qui coxam sacerdote signa contritionis ostendit, qui ou se ecfatorem conam tui solum ratione profitet tia, nullius vero peccati ipeciem itiparticulari mplicat fortassis in qu am) quaestio
illa non vero haec quam tra stamus, pro Dosita
fuit dolia affirmativam partem tunc resoluta: quod tamen ne i concedimus. Quui quid verosit non respondit Pontifex ex sude, neque sui assa respon fione obiit, quod certum irinum queliaberidebeat,definire; sed priuatim rogatus neque satis explicata quaestione, priuatim ut puticut is Doctor respondit.