장음표시 사용
591쪽
XLV. Quid dicam de lignis et fiondibus, quae tempore
areSeunt, nec ex eo a vobis dici possunt deteriora steri P Id enim amittunt quo fumus gignitur, id autem retinent unde lucida flamma consurgit, et ea claritate quam
multum diligitis , purius bonum in aridioribus , quam in
viridioribus esse testatur. Ex quo sit, ut aut negetis Dei partem in luce pura quam in fumosa esse majorem , et ita Omnia documenta vestra turbetis aut fateamini sieri posse, ut de stirpibus amputatis vel evulsis, si diuturniore tempore reponantur, copiosius fugiat mali natura quam boni. Quo concesso, tenebimus de frugibus carptis majus malum posse abire , atque ita in carnibus majus bonum POSSe remanere. Et hoc quidem de tempore dictum sit. XLVI. Nam si commotione et subactione et attritione harum rerum, fugae occasionem invenit divina illa natura, multa vos similia redarguunt, quae iunt movendo meliora. Hordei quidam succo vinum imitantur, quod Ovendo sit Optimum. Sane quod minime praetereundum Sthoc genus potus citissime inebriat nec tamen unquam succum hordei, se principum esse dixistis Farina parciore aqua perite contrahitur paulo durius , ut subigendosia melior, et quo dici perversius nihil potest, luce sugiente candidior. Pastillarius mella diu subigit, ut ad
illum candorem perveniant, et minus noxiam mitioremque dulcedinem: hoc quomodo eveniat hono discedente, disserite. Quod si non visu et odoratu et gustu, Sed auditu etiam delectato prsesentiam Dei placet probare, Caro citharis nervos, et tibiis ossa largitur, quae siccata et attrita et torta sonora redduntur. Ita dulcedo musica, quam de divinis regnis venisse contenditis, nobis mortuarum carnium sordibus exhibetur, et tempore arefactis, et attritione tenuatis, et tortione distentis quibus afflictationi-hus etiam de rebus viventibus divinam substantiam fugere
592쪽
praedicatis quod etiam decoctione earum accidere dicitis. Cur ergo elixati cardui minime obsunt valetudini ritrum ab eis dum ita coquuntur, Deum an partem Dei discedere existimandum est fXLVII. Quid caetera persequar, quae Omnia dici nec
facile est, nec necessarium P Cui enim non Occurrit, quam multa cocta suaviora et salubriora sint Quod non deberent, Si, ut opinamini hujuscemodi commotionibus deseruntur bono. Nihil vos prorsus invenire arbitror, unde istis corporis sensibus approbetis, ideo carnes immundas esse, atque animas inquinare Vescentium , quod carptae fruges post multas commotiones Vertantur in Carnem praesertim cum et vestutatem corruptionemque aceti, Pu telis in esse mundiorem, et caroenum quod bibitis, nihil aliud quam coctum vinum esse videamus , quod Vino deberet esse sordidius, si motibus et coctionibus de rebus corporeis membra divina discedunt. Si autem non ita est,
non est cur arbitremini fruges, cum carpuntur, reponun tur, tractantur , coquuntur, digeruntur, fugiente bono deseri, et propterea sordidissimam creandis corporibus praebere materiam.
XLVIII. Quod si non colore, et forma, et odore, et Sapore ducimini ut bonum his rebus inesse judicetis, quid aliud potestis asserre pon argumento vobis est firmitas quaedam atque valentia, quae istis rebus detrahi videtur, dum a terra separantur atque tractantur 3 Sed si hoc vos moveret quanquam falsum id esse cito animadverti potest, propter nonnullorum auctam, postquam terrae detracta sunt, imitatem , ut jam de vino commemoratum est, quod sit robustius vetustate tamen si hic irmitasVOS OVeret, ut dixi, in nullo magis cibo quam in Carnibus, copiosiorem partem Dei probaretis QSSe. Non
enim athletae, quibus illud robur et valentia maxime
593쪽
neceSSaria est, olere ac pomiS, et non carne eSCuntur.
XLIX. An quia carnes aluntur arboribuS, arbore autem carnibus non aluntur, idcirco arbitramini illarum quam nostra corpora esse meliori Non consideratis rem tam in promptu sitam, arbusta laetiora et oecundiora, segetesque pinguiores alimento stercorum fieri, cum vos in accusatione carnis nihil gravius vobis dicere videamini, quam cum dicitis esse stercorum domum. Hinc ergo aluntur ea, quae vobis munda sunt, quod in ea re quae Vobis
immunda est, multo esse immundius praedicatis. Quod si carnem ob hoc aspernamini, quod post concubitum nascitur, Vermium os caro delectet, qui in pomis, in lignis, in terra ipsa denique sine ullo concubitu tam multi magnique naScuntur. Sed nescio quae ista simulatio est. Nam si Vobis propterea displiceret caro, quod patris atque matris commixtione brmatur, non illos principes tenebrarum de fructibus arborum suarum natos fuisse diceretis, quos certe amplius aspernamini quam carnes, quas gustare non Vultis. L. Nam quod opinamini omnes quidem animas animalium de parentum cibis venire, a quibus carceribus Osliberare gloriamini divinam substantiam, quae in Vestris tenetur alimentis, nimium contra Vos, et ad carnes edendas vos instantissime impellit. Cur enim animas , quas illigaturi sunt corpori qui carnibus epulantur, non praeOC-cupando et vescendo liberati, Sed inquit, non de carnibus aliquid ab eis bonae partis illigatur, sed frugibus
qua cum carnibus sumunt. Quid ergo de animis leonum, quorum cibus sola caro est, respondendum videtur Bibunt, inquit, et ideo anima illa de aqua tracta carnique
implicata est Quid de innumerabilibus avibus 8 Quid de
ipsis aquilis dici potest, quae non nisi carne paScuntur, nec ullo potu indigent 3 Certe hic deficitur, et quid responderi possit non invenitur. Si enim anima de cibis ve-
594쪽
nit, et Sunt animalia statum gignentia, quorum et nullus potus, et cibus sola sit caro est in carne anima, qui purgandae more vestro subVenire deberetis escendo carnem.
Nisi forte porcum, quod et frugibus alitur, et aquam hibit, animam lucis habere arbitramini: aquilae Vero, cui
sol maxime congruit, tenebrarum animam, quia Sola Carne
vivit, inesse defenditis. LI. O rerum angustias, o incredibiles absurditates cinqua profecto non incidissetis, si a vanissimis sabulis alieni, hoc ad continentiam ciborum sequeremini quod
Veritas probat ut concupiscentiae coercendae gratia , non vitandae immunditiae quae nulla est deliciosas esca reSpuendas judicaretis. Nam si quis etiam rerum naturam Vimque animae et corporis minus intuens, Vobis concedat animam coinquinari de obsonio multo magis eam tamen immundam fieri cupiditate conceditis. Quae ergo ratio eSt, Vel potius amentia, de numero electorum hominem pellere, qui sorte Carnem valetudinis causa, nulla cupiditate gustaverit: si autem piperata tubera Oraciter edere Oncupierit, immodestiae tantum forte possitis reprehendere, non autem ut corruptorem damnare signaculi 3 Ita sit ut in electis vestris esse non possit, qui proditus fuerit, non concupiscendo, sed medendo partem aliquam CoenaSSegallinae esse autem in iis possit qui vehementer cumiphas, et alia placenta carne carentia desiderasse se ipse prodiderit. Τenetis ergo eum quem cupiditas sordibus mergit, quem vero ipse cibus, ut arbitramini, maculat, O tenetis, cum inquinationem de concupiscentia quam de Obsonio longe majorem fieri sateamini, complectentes tamen eum , qui conditis suavissime frugibus imminet inhians, SeSeque non tenet: excludentes eum qui quaslibet epulas hominum Comprimenda famis causa sine ulla cupiditate Paratu Sumere, et paratus amittere, indisserenter capit.
595쪽
En iniri mores, en egregia disciplina , en memorabilis
LII. Iam quod ea quae vobis quasi purganda offeruntur ad epulas nefas putatis si quis alius praeter electos ad cibandum tetigerit, quantae turpitudinis et aliquando sceleris plenum est Si quidem saepe tam multa dantur, ut consumi facile a paucis non possint. Et quoniam sacrilegium putatur , vel aliis dare quod redundat, vel certe abjicere, in magnas contrudimini cruditates , totum quod datum est quasi purgare cupientes. Iamvero distenti, et prope crepantes, eos qui Sub Vestra disciplina Sunt, pueros ad devoranda reliqua crudeli dominatione compellitis: ita ut cuidam sit Romae objectum, quod miseros parVulos cogendo ad vescendum tali superstitione necaverit. Quod
non crederem, nisi scirem quantum nefas esse arbitremini,
vel aliis haec dare qui electi non sunt, vel certe projicienda
curare. Unde illa vescendi necessitas resta, quae ad turpissimam cruditatem pene quotidie, aliquando tamen potest et usque ad homicidium pervenire. LIII. Quae cum ita sint, etiam panem mendicanti dare prohibetis: censetis tamen propter misericordiam, Vel potius propter invidiam nummos dari. Quid hic prius arguam, Crudelitatem, an vecordiam Quid enim si eo loco res agatur, ubi Venalis cibus inveniri non potest Homo egens ille fame moriturus est, dum tu Vir sapiens et benignus magis cucumerem quam hominem miseraris. Haec
est profecto quid enim dicam congruentius et planius Τ)falsa misericordia et vera crudelitas. Nunc vecordiam Videamus. Quid enim si nummis illis, quos dederis, sibi panem emat Nonne hoc in illo pars illa vestra divina qui hanc sumit a Venditore , passura est, quod passura erat, si te dante sumpsisset Involvit igitur sordibus peccator ille mendicus partem Dei revolare cupientem , tuis
598쪽
lium mi ad tantum scelus adjutus et tamen vos homines
prudentissimi interesse arbitramini, si homicidium facturo non detis hominem quem occidat, sed scientes pecuniam unde occidendum comparet, detis. Quid ad hanc insaniam addi potest Ita enim fit ut aut homo moriatur, si Venalem non invenerit cibum, aut cibus ipse, si invenerit
quorum alterum est Verum homicidium alterum vestrum, vobis tamen ita tribuendum, tanquam utrumque sit verum. Nam quod auditores vestros non prohibetis
carnibus vesci, sed occidere animalia prohibetis, quid stultius et perversius fieri potesta Nam si talis non contaminat cibus, vos quoque Sumite : si contaminat, quae tandem dementia est majus nefas putare, animam porcinam de corpore solvere, quam humanam porcino Corpore maculare PLIV. Sed jam ad manuum signaculum considerandum tractandumque veniamus. Ac primum quidem quod ab animalium nece, et ab stirpium laceratione Vos temperatis, superstitiosissimum Christus ostendit qui nullam nobis cum belluis et arboribus societatem juris esse judicans, et in gregem porcorum daemones misit, et arborem in qua fructum non invenerat, maledicto aridam fecit Nihil certe porci, nihil arbor illa peccaverat. Neque enim usque
eo dementes sumus, ut arbitremur sua sponte arborem
vel frugiferam esse vel sterilem. Neque illud hic vobis dicendum est, his factis Dominum nostrum alia quaedam significare voluisse : quis enim nesciat Sed certe Filio Dei non per homicidium signum dandum fuit, si arborem
necare, ut Vos dicitis, homicidium est, aut necare animalia Nam o de hominibus, cum quibus utique sumus uris societate conjuncti, signa quaedam dedit, sed sanando homines, non necando. Quod et do belluis et de arbori
599쪽
hus faceret, si eadem nos cum illis societate, qua vos opinamini, conjunctos esse judicaret. LV. Quo loco mihi auctoritas interponenda Visa est, propterea quia de pecorum anima et de quadam vita qua dicuntur arbores Vivere, non potest vobiscum subtiliter
disputari. Sed quoniam privilegio quodam Os tuemini, ut de Scripturis opprimi nequeatis, dicendo eas esse falsatas:
quanquam ea quae Commemoravi de arbore, et de grege porcorum, nunquam a corruptoribus immissa esse dixi tis tamen ne considerantes quantum Obis adVersentur,
hoc idem etiam de his aliquando dicere velitis, teneam
propositum meum, ut a Vobis, magnis omnino pollicitatoribus rationis atque Veritatis, quaeram primum quid obsit arbori, non dico si pomum inde soliumve decerpas quod quidem apud vos, si quis non imprudentia, sed sciens fecerit, signaculi corruptor sine ulla dubitatione
damnabitur, sed omnino si eam radicitus eruas. nima namque illa quam rationalem inesse arboribus arbitramini, arbore excisa inculo solvitur, vos enim hoc dicitis, et eo quidem vinculo in quo magna miseria, nulla utilitate tenebatur. Nam et revolutionem hominis in arborem, notum est vos, id est, auctorem ipsum Vestrum pro ingenti poena, non tamen pro Summa, Olere minitar et num potest in arbore anima steri, ut in homine sapientior 'Non necandi hominis quippe certissima rati est, ne aut eum nece Cujus sapientia et virtus aliis plurimum prodest, aut eum qui sorte poterat ad sapientiam pervenire, sive extrinsecus ab
aliquo admonitus, sive interioribus cogitationibus divinitus
illustratus Animam autem hominis quanto sapientior corpore excesserit, tanto utilius excedere veritas docet, et ratione subtilissima, et auctoritate latissime pervagata.
Quamobrem qui arborem dejicit, animam nihil in sapientia proficientem de illo corpore liberat. Itaque vos homi
600쪽
ne Sancti , Vos, in tuam , polisSinaiam exci lere arbores deberetis , et earum unimas ab illo Vinculo exutas, Orationibus et psalmis ad meliora perducere Λ de his animis hoc sieri potest, non quas mente adjuveritis, sed quas Ventre receperitis LVI. Quamvis idipsum animas arborum quandiu sunt
in arboribus ad sapientiam non proficere, Summae anguStiae, quantum arbitror , Vos compellunt fateri, cum a vobis quaeritur, Cur et arboribus non mittatur praeceptor
Apostolus , aut cur ille qui hominibus mittitur non et arboribus praedicet veritatem. Hic cogimini respondere, illas animas percipere in talibus corporibus praecepta divina non posse. Sed vehementius ab alio latere urgemini, quandoquidem illas perhibetis et audire voces nostras et Verba intelligere, et corpora motusque Corporum intueri, cogitationes denique ipsas perspicere. Quae si vera Sunt, cur nihil possunt a lucis Apostolo discere, vel cur
etiam multo facilius non possunt quam nos, Cum interiora etiam mentis aspiciant. Ita enim magister ille, qui vos loquendo vix docet, ut dicitis, cogitando eas posset erudire, quae sententias ejus ante Sermonem in animo cernerent. Si vero haec salsa sunt, videte tandem in quo errore jaceatis.
LVII. Iam quod poma ipsi non decerpitis, herbamque non vellitis, sed tamen ab auditoribus vostris decerpi et evelli atque asserri vobis ubetis, non ut iis qui asserunt
tantum, sed ut iis etiam quae asseruntur, prodesse possitis, quis bene considerans ullo modo toleraverit 3 Primo, quia nihil interest, utrum ipse scelus admittas, an propter te ab alio admitti velis. Nolle te dicis Quomodo ergo subvenitur illi divino parti, quae in lactucis et in porris jacet, si nemo haec evellat, et ad sanctos purganda deserat PDeinde tu ipse transiens perium agrum, in tuo tibi jure amiciti te decorpendi quod libo potestas latur, si sic vi-