장음표시 사용
101쪽
Rarissima sunt exempla clausulae in trochaeum exeuntis. Terent. Hec. V. I, 5. greaeiar, BaccMa, aa c. H. saldic, Laias L. admol cretas ιε nonnu mirar6mechia.
Creticum numerum musici et metrici, mensurae tantummodo rationem habentes, ad paeoni eum genus reserunt. Νam una longa syllaba tribus brevibus iuncta, quattuor paeones procreat; duabus autem harum brevium in unam longam contractis, Creticus, Bacchius, et palimbacchius nascuntur. Ex his pedibus repudiati sunt paeones secundus et tertius eum palimbacchio; adsciti autem reliqui, paeones primus et quartus, Creticus, Bacchius:
Νam etsi Dionysius Hul. de eomp. Verb. c. 17. pulimbacchiaei hoc exemplum posuit, σοὶ, Moim Μουσαι τε, συμβῶμεν, tamen vix alibi invenietur hic numerus quavi in Paee Aristo. phanis v. 463. in his: ω εῖα, d EL:
102쪽
Numerum si spectamus, duo illi paeones unius generis sunt; diversi autem ab his Cretiens et Bacchius. Ρaeones enim primi et quarti sola anacrusi disserunt, eodem modo ut trochaei et iambi, dactyli et anapaesti:
Atque ex numeri lege, quia thetica tempora paria esse debent, arsis quidem paeonica solutionem, sed thesis non admittit contractionem. Nam arsi soluta ex quinque paribus temporibus constat hic pes, in thesi autem contractione facta, sive ea fiat in duabus prioribus, sive in posterioribus Syllabis, nova arsi illata perderetur numerus paeonicu8:
Ex quo consequitur, numerum Creticum ad genus trochaicum pertinere, neque aliud esse, quam dipodiam trochaicam catalecticam, quae ex arsi, thesi, et iterum arsi constat. Et quoniam hic ordo periodicus est, apertum est, thesin nDuposse ancipitem esse, sed semper et necessario ex una tantum brevi syllaba constare: arsin autem utramque solvi posse,
quo sit, ut et primus, et quartus paeon, et vero etiam quinque breves pro Cretico poni possint:
Ρluribus autem pedibus Creticis uno versu coniunctis nullum cum alio cohaerere ordine aliquo periodico, ultimi autem pedis ultimam, ut omnem syllabam finalem, ancipitem esse, et solvi non posse, nisi in systematis: in quibus quoniam una perpetuitate iuncti sunt numeri, ultimus versuum pes, nisi si simul totius systematis ultimus est, eadem lege, qua quisque medius, tenetur.
103쪽
Solutiones Creticum adeo similem reddunt paeonibus, nidistingui ab iis non nisi eo possit, quod paeones, ut 6. I96.
demonstratum est, Creticum plane adspernantur. Ac numerus Sane utriusque generis diversissimus est. Nam paeones unam arsin cum thesi trium brevium syllabarum coniunctam habent, Cretici autem arses duas, inter quas media est thesis unius brevis syllabae. Quare paeon, qui Vere paeon est, valde diversus est ab eo paeone, qui solutione nascitur. IIic enim, ut ipse Creticus, duas arses habet, et thesin unius temporis; ille nnam arsin, thesin autem trium temporum. Deinde Cretici, ut 6. I97. ostensum est, non cohaerent inier se ordinibus periodicis; paeones autem omnino ita cohaerent, et plerumque quidem, trochaicorum dactylorumque nn merorum exemplo,
Quare sic Statuendum est, versus omnes, in quibus pes Cr tieus paeonibus admixtus reperiatur, Creticos esse; qui autem eX puris paeonibus constent, vel esse paeoni eos, vel posse esse. Νam Creticus quum pro paeone poni nequeat, semper indicio est numeri non paeonici; paeon autem, qui potest pro Cretico poni, per se ambiguus manet, utrum re vera paeon, an solutio Cretici sit. Quod nisi salior et numero et mensura paeones a Creticis diversi sunt. Nam quum dissi-eillimum sit, paeones, quorum thesis ad amin eam compar tionem habet quam 3 ad 2, ita recitare, ut non acuenda paullum media trium brevium syllaba in Creticum numerum incidamus, lacilis fit recitatio, si arsin sumimus parem thesi, h. e. tres mDras habentem. Ac nescio an eo referri possinthaee Aristidis Quintiliani p. 33. σύνθετος δέ ἐστι χρονος ὁ
τετραδος προῆλθεν ὁ ρυπιεικος χρονος. Et magis etiam quod Aristoxenus in Elementis rhythmicis p. 303. scripsit: τδεαρ
104쪽
Metrici quidem, qui solam simplicem et duplicem mensuram admiserant, nihil inter Creticos et paeones diversitatis statuebanti Vtuntur autem Creticis et lyrici, et tragici, et comici; paeonibus primis comici maxime, genere numeri valde volubili et hilari; quariis autem, quorum magna Vehementia est, tragici potissimum. . 200. Quoniam pes Creticus per se ordo catalecticus est, plerumque versus Cretici hoc ipso pede terminantur, neque aliam catalexin habent. Sed inveniuntur tamen raro etiam uno trochaeo terminati, qui iure catalectici diei possunt; aut dipodia trochaica, qui hypercatalecti, ut apud Aeschylum in Eum. 324.
Solutio multo frequentior est in secunda pedis cuiusque arsi, quam tu prima. Ρerrara est utriusque araeos solutio.
Di metri et tragicis et comicis usitatissimi sunt, coniuneti illi sere in systemata, ita ut ultima versuum syllabaneqne anceps Sit, neque hiatum admittat, et solvi possit. Diuii tred by Corale
105쪽
DE VERSIBUS CRETICIS. 75Ηis in systematis etiam monometer adsciscitur. Aeschylus
Vt tragici, ita comici quoquo, apud quos frequentia sunt haec Systemata, plerumque curarunt, ui antisystemata singulis pedibus responderent, solutionesque in iisdem Iocis adsciscerentur. Iidem plerumque, ut in hoc Aeschyli exemplo, e binis quibusque pedibus sere priorem, quam posteri0rem maluerunt paeonem esse, quia suavior est numerus, qui remissior est in fine, quam qui ex remissiore sortior sit. 6. 203. Frequens est etiam tetrameter, caesuram habens in fine secundi pedis. Si nimias ap. Heph.
Idem Simmias neglecta caesura: σοὶ ιιεν ενιππος, ευπωλος, ἐγχέςπαλος δῶκεν αἶροιαν 'E άλιος ευσκοπον λ νιν. Idem poeta integrum carmen lusit solutis arsibus: σε ποτε Λιὸς ανα Πνstατα νεαρε κορε νεβρομων. Alii prioribus tantum solutis pedum arsibus: θυμελικαν ἴθι, ιιακαρ, φιλοφρονως εἰς εριν. Diversas solutionum formas Aristophanes habet in Georgis ap. Hephaest. ἐν αγορα δ αδ nλατ-νον ευ διαφωτευ ο ιεν.
Hexametro catalectico usus est Alcman, unde Alcmanio huic versui nomen: Diuitiam by Corale
106쪽
LIB. II. CAP. XIX. Ἀφροδλα ιιεν οὐκ ἐμι, μάργος δ' Ἐρως, oia παῖς,
ακρ ἐά ἄνθη καβαίνων, α ιικὶ ιοι θίγνὶς τῶ κυπαιρισκω. 6. 205. Inveniuntur etiam Cretici ab anacrusi iambica incipi eu-tes: Aristoph. in Pace v. 1127. ηδηιαί γ, ξdos ιαι κρανους ἀπηλλαγμένος,
ου γυρ φιληδω μάχαις. Vide de hoc versu etiam infra ββ. 247. 270. . 206. Multus est Creticorum usus apud tragicos et comicos Romanorum, qui eadem prosodiae licentia qua in reliquis metris utuntur. Vnde sicubi Molossum pro Cretico ponunt, de quare dixit Bentleius ad Cic. u. Tusc. III. 19. et Terent. Adelph. lV. 4, 2., ita id iaciunt, ut per vulgaris pronuntiationis ambiguitatem delitescat mensurae pravitas. Plautus
Nisi scripsit in tua tit reci Ma tecto. 6. 207. unum sero tetrametro hi utantur, saepe versum in duas aequales paries divisum asynarietum fecerunt. Ennius in Andromacha: ρυμ petam praEgidi aut eosquar , νυονο nunc aiat auxiato exsili- aut iuga irrea sim νβ. 208. Plautus, qui versus Creticos saepe aliis numeris inte miscet, in canticis quibusdam et diverbiis, in quibus anti-
107쪽
strophicam dispositionem animadvertimus, non modo dimetros interdum posuit, sed saepius etiam tetrametros catalecticos, et id quidem quantum iudicari in tanta apparatus inopia potest, tertio pede ultimam habente ancipitem, quarto autem solutionem arseos admittente. Ita in Trinummo II. I, 17. miai hoc, mes meum, as ms amas, at acrior sit rum illo cuctimat flem, - Oogus mi, satres istuc, et ai a Gua vis dari, dabitur. Gi pendentem frar iam iam Gua - Oratinon satis id Est mali, ni ampliust etiam, quod bibit, quos comeat, quod iocis au ti. nox datiare ducitur iamilia tota. Idem metrum iunctum alibi tetrametris acatalectis.
Iunxit Ρlautus etiam trochaicum monometrum hypercata- lectum Creticis, et quidem nune ita, ut vel unum Vel plures huiusmodi versiculos Creticis admisceret, nunc etiam, ut eompositos ex dimetro Cretico et trochaico isto versus faceret. Ρraeiverant Graeci: ut Aristoph. Ran. I 358.
In Mustellaria III. 2, I. miaua anno floc mihi non inuit domi,
108쪽
quo magis cogito ego cum an O meo, as quia dotatam habet, neminem avor Mucitat. fro dormisum mihi odio est. aequi certa rea dat, ego Ni abeam
potius hinc ad morum, quam domi cubem. 6. 210. Clausulas in Creticis inveniri, qualem Benileius ad Ter. Andr. IV. I, 12. constituit, ex Cretieo et iambico monometro bypercatalecto, MI Uuat, sis νεrentur, non est eredibile, quum ne illud quidem certum videatur, dimetrum hupercatalectum clausulae loco esse, qualis hic ipse versus foret, ictu in quinta a sine syllaba posito, et quarta correpta: vel qualis in Plauti Ampli. l. I, 82. legitur: stimus νέ iero M.
De antis pastico numero metrici prorsus salsa praecipiunt. Quum enim more suo in iis metris, quae non plane refragarentur, ut dactylica, anapaestica, paeonisa, quaternas syllabas una dipodia coniungerent, baseosque naturam ign0rarent, versus eos, qui vel a basi incipientes, vel alio modo male divisi aliquam istiusmodi dipodiarum speciem prae Seserrent, ad antispastos retulerunt. Ac primo choriambicos cum basi, quos sic diviserunt:
109쪽
Deinde Glyconelim Pherecrateo iunctum:
Denique duo alio genera, quorum prius hoc est:
Hinc praeceperunt primae dipodiae priorem pedem omnes admittere pedes disvllabos, in ceteris dipodiis antispastum se vari purum; aliis in generibus pro antispasto in secunda sede dii ambum inveniri; in aliis etiam tertiae dipodiae priorem pedem pedes dis*llabos omnes recipere; et quae sunt reliqua, quae ex his quas descripsi formis colligi possunt.
At haec omnia non modo ratione earent, quia non apparet, cur quod in prima dipodia liceat, non liceat etiam in ceteris, et cur antispastus, qui ab anaerusi iambica incipit, et in thesin trochaicam desinit, non habeat utramque, ut par mi, ancipitem: sed etiam numerum praebent adeo fractum, ineptum, et molestum, ni stati in aures errorem arguere debeant. Accedit quod Latini grammatici iam veriorem viam ingressi sunt versus istos choriambicis aliisque numeris, non antispastico factos esse intelligentes.
Pes antispastus ex iambo trochaeoque compositus est. Vnde hanc eius mensuram esse apparet:
110쪽
LIB. II. CAP. XX. Eamque manere necesse est etiam ubi plures antispasti uno Versu coniunguntur. Νam ordinibus periodicis copulariantispasti non possunt: quo facto sane syllaba anceps in primi tantum antispasti initio locum habitura esset: At enim hic iam non antispasticus, sed choriambicus numerus foret, qui dactylici generis est. Omninoque raro plures antispasti sese excipiunt, quod hic numerus admodum molestum et inconcinnum incessum habet; ut si quis hunc choriambitum cum basi grammaticorum more ita dividat:
Eam asperitatem ut lenirent poetae, partim antispastum RuXerunt una gyllaba, quo nascitur dochmius, partim aliis numeris consociarunt, partim solutiones erebras adhibuerunt. Anaerusin etiam ut plurimum brevem servarunt, quia longa in tam imbecillo numero minus grata est, nisi quidem solvatur quae eam sequitur arsis.
. 214. Rarus est monometer antispasticus. Aeschylus Sept. ad Theb. I 55. 164.
ω φιλ' υπολλον. Solvitur autem in omnibus antispasticis versibus saepius prior arsis, quam posterior, quae quia propior fini, quietior esse debet.