장음표시 사용
121쪽
Sed secunda arsis adspernatur hiatum, quia solitaria est, et neque cum thesi ulla neque cum anacrufi cohaeret, ictumque habet sortiorem. Ac valde invenustus foret talis versus: φίλων stoνοι ἐμων βεβαιοι ετ h lol.
6. 236. Eadem hiatuum ratio in iambico ischiorrhogico obtinet. Soph. Trach. 848. seq. '
. Inveniuntur dochmiaci anaerus in habentes in primo pede disyllabam, qui peculiare genus sunt. Neque enim, ut incumicorum iambis, promiscue monosyllabam et disyllabam poni licet. Itaque semper etiam antistrophicus versus talem anaerusin habet. Soph. 0ed. Cul. IIS. I 50.
β. 238. Aliud genus est, quod in postremo pede disyllabam ait; erusin habet, cui pariter eadem forma in auli strophico respondere debet. Aeschylus Suppl. 354. 366.
Idemque genus hypercatalectum exstat apud Eurip. Bacch.
Acatalectum ultima soluta exstat apud Soph. Ded. Col. 1454.1469.
122쪽
Atque etiam in vulgaribus dochmiacis non rarus est hypercatalectus:
Hie interdum strophae finiendae adhibetur, ut in Sept. ad Theb. 427. ολομένων ἰδέσθαι. Et ibidem v. 309. Καδμογενῆ ρυεσθε, quae forma saepissime invenitur, non illa confundenda cum versu logaoedico, qui ex iisdem syllabis constat. Anacrusin postremi ordinis hoc metrum semper brevem habet.
Saepe bini huiusmodi versus uno versu coniunguntur. Aesch. Agam. II 2. αφερτον φίλοισιν, δυςίατον' αλκα. Invenitur etiam adiuncto dochmiaco acatalecto, ut v. II 45. ἰὼ ἰὼ ταλαίνας κακοποτμοι Traul.
Et inter medios dochmios ut in Eumen. IN. 6. MI. Similis huic versui alius est, una syllaba longior, pariter
brevem servans postremi ordinis anacrusin:
123쪽
Eadem anacrnseos ratio est in versu, qui etiam hunc una syllaba excedit: ρAesch. Ρers. 576. βοατιν τάλαιναν αυδάν. Quem praecedit dochmiacus acatalectus in Agam. 412. κλονους λογχήμους τε καὶ ναυβατας οπλισι ους.
Hunc quoque una syllaba superat alius versus, eadem lege Secundae anacruSe0S: Aesch. S. ad Th. 743. υλα lGrαγἐς αἶμα φοίνιον. Hunc praecedit antispastus in Choeph. 24. δι' uti υνος δ' ἐυγιιοισι βοσκεται κεαρ.
6. 244. Longiores iambici ordines si sequuntur dochmium, a dochmio separandi videntur, ut:
124쪽
Aliud genus, quod his simile est, venustius videtur ex dochmiaco hypercatalectoi et trochaeis componi: Aeschylus Choeph. 42. lia γαια, γαια, μωμένα μ ἰαλλει.
Iambicum ischiorrhogicum dochmio subiectum habent quum alii, tum Ρindarus Pyth. VI. in sine stropharum:
β. 247. Augentur dochmiaci etiam ab initio, et primo quidemiambis. Atque unus iambus ubi praecedit d0chmium, cavendum ne hoc metrum confundatur cum Creticis anacrusin
habentibus, de quibus dictum β. 205. Eiusmodi Cretici sunt in Eurip. Suppl. 829.
κάτα φιε πέδον γας ἔχοι, dici δἐ θυελλα σπασαι. Dochmiaci vero praegresso iambo illi habendi sunt, qui mediis dochmiis ita inseruntur, ut dubitari de numero nequeat: quod maxime sit secunda arsi solvenda, quae usitatissima in dochmiis solutio est: ut in Aesch. S. ad Th. 488. 528.
ἰω πρη ἐπ' ἐμων ὁ Ἐχων, τοισι δἐ δυ νειν ori' αφιλον ἐν σακει του χθονίου δέμας. Qui versus ex iambo et duobus dochmiis constant. Dochmius, qui succedit iambo, anacrusin solet brevem habere, ut numerus talis esse videatur: Z - l 4 lDiuili od by Cooste
125쪽
Saepe dochminm duo antecedunt iambi, qui numero disiuncti sunt a dochmio, ut ex ancipiti anacrusi dochmiorum intelligitur: ZO- l tar l . Aesch. Agam. II 66.
Saepe etiam dimeter et trimeter iambicus cum dochmiis copulatur, nunc ut cohaereat cum iis uno numero, nunc ut non
eo haereat. Exempla dedit Seidleriis p. lib. seqq., e quibus tamen eximendum videtur, quod attulit ex Eurip. Or. I 82. 205. . 250. Qui in Eurip. Dr. I 40. I53. insoliti legebantur numeri:
σῖγα, σῖγα λεπτον ἴχνος αρβυλης. πως rχει; λογου stεταὁος, εἶ φίλα, correctos dedi σθα ' σθα et λογου πιυς εχει Scribendo. . 251. - Ac videtur etiam una arsis nuda dochmio praemitti:
ide supra β. 2IS. et infra ββ. 26I. 269. q. 252.
. Mira compositio est trochaei unius cum dochmis, quae etsi videri potest hunc numerum, qui a choriambo incipiat,
126쪽
LIB. II. CAP. XXI. tamen nimis ille repugnat analogiae, quam antispasticae compositiones commendant, quam ut non sic potius hoc genus describendum videatur: Aeschylus Sept. ad Th. 241. 247. τίς πιίδε νέμεσις στυγεῖς τ4 ιον εδος ἔκροιαν.
Invenitur etiam amphibrachus media soluta dochmio praemissus:
Frequens est ditrochaeus cum anacrufi praemissus dochmio: UZ. - l πα l G l . iquod genus Alcmanium voeat Plotius pag. 2643. Aesch. Ρrom. 582. οἰστρηλατω δἐ δεωατι δειλαίαν. Plerumque di trochaeus iste, sive eulon iambicum dicere mavis, longa syllaba finitur: ut in Agam. 246. βία χαλινων τ' αναυδω μένει. Caesura quam ea in syllaba fieri par est, haud raro negligitur: Aesch. Ag. 370. θεους βροτων α ουσλαι μέλειν.
127쪽
. 255. Sequi dochmium ditrochaeus videtur apud Aeschylum Agam. II 32.
Multae praeterea aliae inveniuntur dochmiorum cum antispastis aliisque numeris consociationes, ut dochmio medio inter antispastum et di iambum, apud Aesch. Choeph. 24. δι' αἰωνος δ' tin toῖσι βόσκεται κέαρ. q. 257. Bacchiaci numeri, qui interdum consociati dochmiis reperiuntur, quum indolem plane aliam et non congruentem cum dochmiis habere videantur, dochmiacis hypercatalectis adnumerari praestat. Ac saepe duo huiusmodi dochmiaci in unum versum coniunguntur, qui mensura prorsus par est tetrametro Bacchiaco, sed numero diversissimus: O l l l l Z l Og Aesch. Eum. 79I. 82l. στενά i τέ ρῆα ς γλομαι; δυςοιστα.Sed saepe etiam solutiones habet: Eurip. Troad. 320. 336. αναφλέγω πυρος φως ἐς Γλυγαν, ἐς αἰγλαν.
6. 258. In sine autem aut his hypercatalectis, aut vulgaribus dochmiis unum adiici Bacchium nihil prohibet. Ita in Rheso v. 706. nisi hi vere Bacchiaci sunt :
128쪽
numeri consociantur, qui partes esse dochmiaeae videntur: quod eodem modo sit in Glyconeis. 6. 259. Hi ne explicari potest Cretici ratio, qui saepe coniungitur
versibus dochmiacis, nunc ut praecedat, nunc ut Requatur. Eurip. Herc. s. 894. Aesch. S. ad Th. 95. δαῖον μελος ἐπαυλεuoia. ποτερα δῆτ ἐγω ποτιπέσω - δαι ἐόνων. Et Creticus quidem numerus quoniam simillimus est sint veringus dochmiaci, per se non repugnat numero dochmiaco. Vnde saepe, qui Vere Creticus numerus est, dochmiacis consociatur, pariterquo paeon primus, qui solutio est Cretici. Aesch.
Creticus in quinque breves solutus luter medios dochmios exstat in Soph. Oed. R 661. v. 6. 629.
f. 260. Saepe vero non potest dubitari, quin Creticus iste do
129쪽
in seeunda arsi finitus, sed pars numeri dochmiaci, ex arsi nuda et iambo eo natans. Quo fit, ut media syllaba anceps sit, et Molossum pro Cretico poni liceat. Atque etsi plerumque in antistrophicis utrobique vel Cretiei vel Molossi servantur, ut in Oreste M. i57.
M ta, συριγγος ὁ - πως πνοια. υλεις, εἰ βλεφαρα - κινήσεις 'sic enim potius, quam ex Bacchio et dochmio compositi sunt hi versus: tamen est etiam ubi Creticus et Molossus sibi respondeant. Eurip. Ion. 677. v. Elem. d. m. p. 272. Seq.
. 26l. Duo huiusmodi Cretici ubi coniunguntur, dubium videri potest utrum sic metiendi sint,
an ex arsi et dochmio constent, de quo genere dictum l. 25I. hoc modo
Diiudicandum hoc videtur ex eo, quod quoque loco aptius est. Ita prior ratio adhibenda in his Ρrometh. 190.
Posterior in versibus β. 25 I. allatis. 6. 262. De paeone quarto, quem tragici saepius iungunt dochmiis, dubium videri potest, utrum is sit solutio Cretici, ut aperte in Herc. fur., ubi sibi respondent v. 742. 757.
130쪽
LIB. II. CAP. XXI. an aliquando Vere sit paeon: quo lacio Creticum exeludi necesse est. Ac negari non potest, inveniri loeos, in quibus paeones multo aptiores videantur: ut in Electra Sophoclis
6. 263. Saepe e dactylico numero transitur in dochmiacum, et quidem ita sere, ut etiam dochmius a dactylo incipiat. Aesch. S. ad Th. 227. 234.
Rarissime, ni a tribracho: Eurip. Ion. I 448. συνέκυρο αδοκητος ἡδο- νας ποθεν - ἐλοβομεν χαραν. Vel ut ab iambo, aut spondeo: idem in Ρhoen. 138. Ουτος ὁ τας IIολυνείκεος, α γέρον,αυτοκα-σιγνητας νυ αἴας διιογαιιος κυρεις
Quemadmodum in hoc, quod modo allatum est, exemplo, cuius multa similia inveniuntur, longior series dactylorum in dochmiacos abit, ita saepe etiam ante euin dactylum, quem exeipit dochmius, trochaeus est et hoc cum dactylo et eum dactylis praecedentibus uno numeri tenore cohaerens. Eurip. Troad. 216. ριπτε, τεκνον, ωθεους κλῆδας και απὸ χροος ωο-